Spel om de macht
in pluche kantoren
Moldavië, kleine
maar trotse staat
binnen Sovjet-Unie
imCweden bindt strijd aan met pornografie
u
UBA EN VS 25 JAAR OP GESPANNEN VOET
lry Vinger
JITENLAND
CeidaeSouacmt
ZATERDAG 4 JANUARI 1986 PAGINA 5
Zweden, dat in
pol 3CKHOLM
X,* jaren zestig en zeventig de sek-
Flor je vrijheid hoog in het vaandel
irur£ I Staan, treedt nu op tegen por-
em?T ;rafie en zal wellicht zelfs zijn
in M ndwet wijzigen om het te ver-
oes 'den.
11 noijzinnigen die ooit in naam van
Lroe seksuele vrijheid in het geweer
£eiV amen tegen de censuur, eisen nu
eil '3 er opnieuw gecontroleerd gaat
*ysirden omdat pornografie „ge-
t>etiai ipüjit en vernederend" zou zijn.
'as Mij hadden gehoopt dat liberalise-
!g zou leiden tot een openlijke en
flijkp voorstelling van alle aspec-
van seksualiteit", zei Hans Nes-
p, de voorzitter van de Zweedse
reniging voor Seksuele Opvoe-
'g
plaats daarvan zijn de seks-ka-
"I alisten op het toneel verschenen
wat we kregen was koude, me-
1 anische, gewelddadige en verne-
rl fende pornografie".
De Vereniging, vanaf de oprichting
in 1933 consequent voorstander van
grotere seksuele vrijheid, is een
aantal jaren terug gestart met een
campagne tegen pornografie die nu
vruchten begint af te werpen in de
vorm van strengere wetgeving.
Een bestaand verbod op overmatig
gewelddadige films en video's zal
vanaf begin 1986 ook afbeeldingen
van seksueel geweld omvatten.
Shows waarin „live" seks wordt
bedreven werden in 1982 verboden.
Volgend jaar hoopt de regering een
wetsontwerp aan het parlement
voor te leggen dat gewelddadige
pornografie in boeken en tijdschrif
ten verbiedt.
Persvrijheid
Zo'n verbod vereist de aanpassing
van de wet op de persvrijheid, een
van de vier wetten die verankerd
liggen in de Zweedse grondwet.
Deze aanpassing moet worden
goedgekeurd door twee opeenvol
gende parlementen, zodat er tus
sentijds verkiezingen moeten wor
den uitgeschreven.
„Ik denk dat we een parlementaire
meerderheid zullen halen voor een
verbod op gewelddadige pornogra
fie in gedrukte vorm", zei Margare-
ta Persson, parlementslid van de
regerende Sociaaldemocratische
Partij.
Op het laatste partijcongres van de
sociaal-democraten in 1984 stemden
de leden, tegen de wens van het
bestuur in, voor de invoering van
censuur op videofilms. De zaak
wordt nu bestudeerd door een rege
ringswerkgroep.
Nestius geeft toe dat het nastreven
van beperkingen indruist tegen zijn
liberale ideeën. Maar zo zegt hij:
„Als de mensen werkelijk wisten
wat er in de seksshops te koop
wordt aangeboden, zou dat een
storm van protest losmaken".
Pornografie is in Zweden een mil
joenenindustrie geworden sinds de
wet die het aan banden legde in
1971 werd ingetrokken. Nestius le
verde een belangrijk aandeel in het
verdwijnen van die oude wet.
De juiste cijfers zijn moeilijk boven
tafel te krijgen, maar Nestius schat
dat er maandelijks in Zweden
maximaal een half miljoen harde
porno-blaadjes worden verkocht.
Zweden telt 8,3 miljoen inwoners.
Deze bladen worden nogal eens ge
vuld met afbeeldingen van geweld
en sadisme, verkrachting, bondage
en situaties waarbij dieren en kin
deren in het spel zijn. Kinderporno
is weliswaar verboden maar wordt
nog steeds op beperkte schaal
onder de toonbank verkocht.
De traditionele mannentijdschrif-
ten met „soft-seks", die bij nage
noeg alle kiosken te koop zijn, gaan
de laatste jaren minder verhullend
te werk en laten weinig meer aan
de verbeelding over. De totale ver
koop van die bladen bedroeg in
1984 in Zweden 13,6 miljoen exem
plaren.
Video
De belangrijkste groei heeft echter
plaatsgehad in de videosector. Vol
gens een blad van de film- en vide
o-industrie was één op de vier vi
deofilms die in 1983 werd verhuurd
een pornofilm. Een van de sekss
hops in Stockholm heeft niet min
der dan 6000 verschillende titels in
voorraad.
Eerder dit jaar werd onder de noe
mer „Volksactie tegen pornografie"
een organisatie opgericht met het
doel vrouwengroepen, politieke
partijen en de Vereniging voor
Seksuele Opvoeding bij elkaar te
brengen.
Deze organisatie omschrijft porno
grafie als materiaal waarin maar
een deel van seksualiteit wordt ge
toond, los van de natuurlijke kon
tekst. Bovendien wordt dit, althans
volgens de „Volksactie", zó weerge
geven dat het vernederend is voor
een van de partijen of lijden aan
een van hen toebrengt.
Nestius, midden veertig, wijst elke
zinspeling op het klassieke geval
van de jeugdige liberaal die er op
oudere leeftijd conservatieve denk
beelden op na gaat houden, beslist
van de hand. Hij ontkent dan ook
dat hij de klok wil terugdraaien.
„Wij zijn voorstander van alle
voorstellingen van seksualiteit tus
sen mensen, van licht sensuele tot
wild orgiastische", zo zei hij. „Maar
wij zijn tegen het afbeelden van
vrouwen als objecten die door man
nen kunnen worden gebruikt en de
scheiding van de lichamelijke en
emotionele kanten van seks".
Margareta Persson, een voorstan-
op videofilms, is
het daarmee eens. „Ik wil absoluut
geen verbod op erotische plaatjes,
maar als het voor mensen vernede
rend of onterend is, dan moet het
worden gestopt", zo zei ze.
Nestius heeft geprobeerd de ma
kers van pornografie op eigen ter
rein te verslaan door het uitgeven
van een boek met openhartige, ero
tische maar niet-pornografische fo
to's. Hierop worden paren getoond
die op vele verschillende manieren
seks bedrijven, maar op zodanige
wijze dat betrokkenheid bij elkaar
en tederheid gesuggereerd wordt.
Dit in tegenstelling tot overheer
sing en gerichtheid op de geslacht
sorganen, wat volgens Nestius bij
pornografie het geval is. „Onze leu
ze moet niet alleen zijn „Dood aan
de pornografie', maar ook „Lang
leve de erotische afbeelding", aldus
Nestius.
Denktanks
winnen
aan
invloed
in
Amerikaanse
politiek:
Zbigoiew
'ASHINGTON In plu-
je kantoren op loopaf-
and van het Witte Huis
achten wetenschappers,
immentatoren en voor-
alige regeringsfunctio-
irissen de Amerikaanse
Jlitiek te beïnvloeden,
it spel om de macht in
Amerikaanse hoofdstad
eelt zich weliswaar in
le rust af, maar is daar-
ji niet minder van be
ng. In Washington al
en al zijn er zeker ze-
tntig van dergelijke par-
.'uliere onderzoekscen-
die werken op nïet-
ommerciële basis en bij
»erinf Amerikanen bekend
'erki«an als „denktanks",
d d
i dmmige van die centra heb-
5panp vooraanstaande voormali-
ilitail regeringsmedewerkers op
enoo) loonlijst staan. Zo beroemt
|t Centrum voor Strategische
I Internationale Studies
vooKIS) zich erop dat Henry
is gjssinger, de voormalig minis-
n mi van buitenlandse zaken, en
•bantfigniew Brzezinski, een oud-
ing lationale Veiligheidsadvi-
■st-Eihr, aan het centrum verbon-
ap- IJzezinski zijn niet de enige
ezehren die hun briefhoofden
i zijrfraaien.
lat^ndat het favoriete verblijf-
latsen zijn voor Amerikaan-
se functionarissen die niet
meer aan de macht zijn, jacht
terreinen voor politieke talen
tenjagers en eerste-klas bron
nen voor het leveren van com
mentaar aan journalisten, wor
den de denktanks vaak geka
rakteriseerd als een Ameri
kaanse variant van een scha-
duwregering. De belangrijkste
functie van de denktanks is
het onderzoeken van vraag
stukken. In feite zijn het leve
ranciers van informatie en
ideeën aan de regering.
De conservatieve Heritage
Foundation, bekend vanwege
haar zeer nauwe contacten
met het Witte Huis, stelde on
langs een informatiepakket
met adviezen voor de regering
op toen president Reagan* zich
aan het voorbereiden was op
zijn topontmoeting in Genève
met Sovjetleider Michaïl Gor-
batsjov.
Concurrentie
Ook de leider van Kremlin
zelf is niet onbekend met het
werk van de Amerikaanse on
derzoekorganisaties. Een me
dewerker van het Amerikaan
se Congres vertelde dat hij tij
dens het bezoek dat Thomas
O'Neill, de voorzitter van het
Huis van Afgevaardigden, en
kele maanden geleden in het
Kremlin aan Gorbatsjov
bracht, een rapport van een in
Washington gevestigde denk
tank op Gorbatsjovs bureau
heeft zien liggen.
Een ander voorbeeld van de
invloed van de onderzoekscen
tra is de in 1978 door president
Carter doorgevoerde deregule
ring van de Amerikaanse
vliegtuigindustrie. Dit resul
teerde in een moordende con
currentie tussen de vliegtuig
maatschappijen en verlaagde
tarieven voor de passagiers.
Het idee voor de deregulering
vloeide voort uit economische
studies die waren verricht
door het Brookings Instituut.
Veel van de concepten die ten
grondslag liggen aan de door
Reagan voorgestelde belasting
hervormingen vinden hun
oorsprong in het werk van het
American Enterprise Institute
(AEI), het in Californië geves
tigde Hoover Instituut voor
Oorlog, Revolutie en Vrede,
alsmede de Heritage Founda
tion. Hoewel er elders over
eenkomstige instituten zijn, zo
als het Internationaal Instituut
voor Strategische Studies in
Londen, zijn de denktanks
nergens zo talrijk en zijn zij zo
nauw ofschoon niet-offi-
cieel betrokken bij de tot
standkoming van het politieke
beleid als in Amerika.
De Amerikaanse onderzoeks
instellingen genieten vrijstel
ling van belasting. Volgens
hun bestuurders wordt hier
mee voorkomen dat zij speci
fieke beleidsdoelstellingen na
streven óf politieke standpun
ten innemen. Wel belichamen
zij algemene politieke levens
beschouwingen die worden ge
deeld door bedrijven, stichtin
gen en rijke personen waar
van de denktanks financieel
afhankelijk zijn.
Ralph Nader, de Amerikaanse
consumentenman, en andere
critici beweren dat sommige
denktanks niets meer zijn dan
een facade voor de lobbycam
pagnes van hun opdrachtge
vers en niet zo onafhankelijk
zijn als ze zich voordoen. Zo
heeft de Heritage Foundation
bijvoorbeeld het omstreden
voorstel gedaan dat de Ameri
kaanse posterijen moeten wor
den overgenomen door het
particuliere bedrijfsleven.
Biermagnaat
Volgens Nader kunnen denk
tanks voorstellen doen die be
drijven niet durven te doen
omdat het hen in moeilijkhe
den zou brengen met de pu
blieke opinie. De onderzoeks
instellingen ontkennen dat
hun opdrachtgevers een onge
paste invloed op hun werk uit
oefenen. Aan het hoofd van de
„denktank-pikorde" in Was
hington, gemeten naar geld en
invloed, staan CSIS, Brook
ings, Heritage en AEI.
CSIS, een semi-onafhankeliike
takman de universteit van Ge
orgetown, houdt zich vooral
bezig met buitenlands politie
ke kwesties en neemt daarin
een conservatief, op een
krachtige defensie gericht
standpunt in. De jaarlijkse be
groting van het centrum, ter
grootte van negen miljoen dol
lar (circa 27 miljoen gulden),
komt deels voor rekening van
vooraanstaande defensieleve
ranciers als Rockwell Interna
tional en Boeing.
Heritage, opgericht en nog
steeds gesteund door biermag
naat Joseph Coors, heeft even
eens een conservatieve signa
tuur. Brookings daarentegen,
aan het begin van deze eeuw
in het leven geroepen door een
liberale zakenman, en het ge
matigde AEI krijgen hun fi
nanciële bijdragen voorname
lijk vanuit het politieke mid
den en links. Beide organisa
ties richten zich op economi
sche kwesties.
Bij het CSIS staat momenteel
vooral het terrorisme centraal.
„Wij waren al met terrorisme
bezig voordat de regering zich
realiseerde dat het een pro
bleem was", zegt CSIS-mede-
werker Leslie Milk. Tijdens de
kapingsaffaire met het TWA-
-verkeersvliegtuig in Beiroet
in juni van dit jaar en die met
het Italiaanse passagiersschip
Achille Lauro in oktober,
werd zowel door verslaggevers
als door functionarissen van
de regering-Reagan veelvuldig
een beroep gedaan op de me
ningen van de CSIS-deskundi-
gen. Datgene wat door hen
naar voren werd gebracht is
een belangrijk bestanddeel ge
worden van het direct analy
seren van buitenlandse crises.
IVANA/DEN HAAG
ren imperialisten, wij heb-
jullie absoluut niet nodig",
e leuze in enorme neonlet-
s prijkt opnieuw tegenover
gebouw waar de Ameri-
ïse belangen in Havana
irden behartigd. Louter toe-
of opzet, de opvallende
'ize dook wel weer op kort
de dag waarop de Vere-
Staten en Cuba 25 jaar
eden hun diplomatieke be-
'«♦kkingen verbraken, op 3 ja-
i 1961.
kwart eeuw geleden gaf
ïsident Dwight Eisenhower
Vel tot sluiting van de Ame-
taanse ambassade in Ha va-
gespannen periode
n beschuldigingen
[de
werd stopgezet, de suikerim
port uit Cuba werd gestaakt.
Enkele maanden later, in april
1961, vond een door de VS ge
steunde invasie in de Vaskens-
baai plaats, uitgevoerd door
Cubaanse ballingen die door
de Amerikaanse veiligheids
dienst CIA waren geïn
strueerd. De operatie was een
totaal fiasco.
De verbreking van de diplo
matieke relaties had tot gevolg
dat Cuba zich steeds meer op
een lijn ging stellen met de
Sovjet-Unie, die het land vol
gens Washington 12 miljard
gulden per jaar geeft, en steun
ging verlenen aan revolutio
naire bewegingen in andere
landen. De bekendmaking van
bases op Cuba, in oktober 1962,
en de felle reactie van Was
hington leidde tot de ernstigste
crisis in de internationale poli
tiek sinds 1945.
Vandaag zijn de relaties tussen
de twee landen nog steeds
meer dan gespannen terwijl
Cuba nog leeft met het spook
beeld van een mogelijke Ame
rikaanse militaire agressie.
Deze vrees, die is versterkt
door de invasie van de VS op
Grenada in 1983, heeft Cu
baanse leiders er toe aangezet
hun defensiebeleid geheel te
herzien.
De afgelopen twee jaar wordt
een nieuwe politiek „van het
gewapende'volk" gevoerd, een
afschrikkingsstrategie die tot
;maanval
als die op Grenada onmogelijk
te maken. Burgermilities krij
gen een gewone militaire op
leiding en in gevaal van „abso
lute noodzaak" kan het hele
volk binnen de kortste tijd
worden voorzien van wapens.
Ondanks dat president Reagan
afgelopen maart in een rede
zei te hopen dat Cuba op een
dag zal inzien dat het tot de
Amerikaanse landen hoort en
zijn totalitaire regime zal opge
ven, blijft hij de mening toege
daan dat er sinds 1961 niets is
veranderd.
Ondertussen praten Washing
ton en Havana slechts over het
strict noodzakelijke met el-
kaór. Hun belangen worden
sinds behartigd via de verte
genwoordigingen van Zwitser
land en Tsjecho-Slowakije in
Washington 'en Havana. De
betrekkingen raakten op een
nieuw dieptepunt toen de VS
in mei vorig jaar begonnen
met uitzendingen van de anti-
-castristische Radio-Marti. Als
vergelding schortte Cuba de
emigratie-akkoorden met de
VS op.
Wel voert Cuba een dubbel di
plomatiek beleid, gericht op
het „Amerikaanse volk" dat
nauwkeurig gescheiden wordt
van het Witte Huis. Illustratie
daarvoor was het bezoek van
de democratische presidents
kandidaat Jesse Jackson in
1984, die als een staatshoofd
door Fidel Castro werd ont
vangen
van de bevolking 'Molda-
viers' zijn, van Roemeense
herkomst derhalve. De Oek-
raieners vormen met 14 pro
cent de grootste minderheid,
gevolgd door de Russen met
13 procent. De overige pro-
KISJINJOV Moldavië,
de op een na kleinste en
dichtst bevolkte Sovje
trepubliek exporteert
momenteel tractoren,
gieterijmachines, water
pompen en electrische
precisie-apparaten naar ^a^o^ahteiten6"
ruim zestig landen on- Jg '^sta'at'cok e
der meer naar Frankrijk sche taal die, op
en Japan. De Moldavi- dige taalkundige
sche Socialistische Repu- bracht, als Roemeens met
bliek beslaat slechts 0,2 Cyrillische (Russische) letters
centen worden verdeeld door
Bulgaren, Joden en andere
Moldavi-
procent van het territori
um van de Sovjet-Unie,
maar levert ruim een
kwart van de Sovjetrussi-
sche druivenoogst en bij
na de helft van de tabak
op.
Een en ander is vooral te
danken aan het feit, dat hier
in het begin van de jaren
vijftig een capabele partijlei
der met duidelijke organisa
torische talenten aan het roer
stond: Leonid Iljitsj Brezjnev.
De huidige Moldavische par
tijleider, Semjon Grossu, kon
daarvan vier jaar geleden in
een kranteninterview nog
trots melding maken. Nu
zwijgt hij er liever over. Van
Leonid Brezjnev is, na de
kritieken op diens beleid na
zijn dood, in de Moldavische
hoofstad Kisjinjov niets meer
te merken.
Moldavië neemt onder de
vijftien republieken van de
Sovjet-Unie een zeer beschei
den plaats in. Het is niet als
Georgië of Estland in aan
merking gekomen voor expe
rimenten in de agrarische
sector. Het kan ook niet, als
Oezbekistan of Armenië, bo- jetrijk herenigd worden,
gen op kostbare historische
culturele bouwwerken die
toeristen uit de hele wereld
trekken. En Moldavië heeft
evenmin interessante ethni-
sche minderheden, zoals bij
voorbeeld de Wolgaduitsers
in Kazachstan of een zeer na
drukkelijk godsdienstig le
ven, zoals het katholieke Li
touwen.
kunnen worden aange
duid. Enkele jaren geleden
vertelde Grossu in een inter
view met de Literatoernaja
Gazeta dat het hele Moldavi
sche volk Moldavische boe
ken en kranten leest. Doch
in de boekwinkels van Kis
jinjov zijn die momenteel
slechts zeer spaarzaam voor
radig en dan gaat het vooral
om natuurwetenschappelijke
en technische publikaties.
In 1812 werd het voormalige
Bessarabië krachtens het ver
drag van Boekarest met Rus
land verenigd. In het begin
van deze eeuw werd in Kis
jinjov onder leiding van Le
nin de eerste illegale Russi
sche revolutionaire krant, 'Is-
kra' (De Vonk), gedrukt. Na
de Oktoberrevolutie werd
ook in Moldavië de Sovjetre
publiek uitgeroepen en tus
sen 1918 en 1940 bleef het
land aan de oevers van de
Dnjestr verdeeld in een Sov
jet-deel en een door de Roe
menen bezette strook. Tij
dens de Tweede Wereldoor
log kwam het land onder be
zetting van nazi-Duitsland en
van het koninklijk Roemeen
se leger. Na de oorlog kon
Moldavië weer met het Sov-
Twistappi
Maar Mold
el
Maar Moldavië heeft wel, als
andere Sovjetrepublieken,
een zeer wisselvallige en
vaak bijzonder trieste ge
schiedenis gehad. Het land
was lange tijd twistappel tus
sen Rusland, later de Sovjet-
-Unie, en Roemenië. Voor
partijleider Grossu is de Mol
davische geschiedenis echter
zeer eenvoudig; hij' spreekt
over het „Moldavische volk"
hoewel nog maar 64 procent
Watertoren
In de oude watertoren
Kisjinjov, nu h
voor stedelijke geschiedenis,
zoekt men tevergeefs naar
documenten uit de Roemeen
se historie van Moldavië.
Aan het Russisch-revolutio-
naire verleden van dit gebied
woFdt daarentegen veel aan
dacht besteed. Voor de direc
trice van het museum begint
de geschiedenis van Molda
vië pas tegen het einde van
de negentiende eeuw en ze
praat met enige vanzelfspre
kendheid over de „bevrij
ding" van het land, dat wil
zeggen de hereniging met de
Sovjetrussische „rodina", het
vaderland.
Met Het socialistische buur
land Roemenië zijn de con
tacten momenteel mondjes
maat. In het royaal voorziene
Leonid Breznjev begon zijn loopbaan in Moldavië: van zijn or
ganisatorische talenten kunnen de bewoners nog steeds (stil
zwijgend) de vruchten plukken.
warenhuis in het centrum
van Kisjiniov hangen een
paar kennelijk onverkoopba
re mantelpakjes van Roe
meense makelij. Waar hier,
evenals in andere Sovjet-ste
den, de belangstelling vooral
naar uit gaat zijn leren laar
zen uit Oostenrijk, moon
boots uit Finland, overalls uit
Hongarije en broekpakken
uit de DDR. De meeste vraag
is echter naar Japanse snow
joggs voor mannen, 62 roebel
paar; ze gaan als warme
odjes over de toonbank-
Van enige affiniteit tussen
Roemenen en Moldaviërs
lijkt geen sprake te zijn. Men
oriënteert zich in Moldavië
liever op Bulgarije, bijvoor
beeld wanneer het om ste-
den-jumelages gaat. En na
tuurlijk is ook het Westen in
trek. Praktisch elke „culture
le werker" van deze repu
bliek hoopt op een tournee
naar Frankrijk, Italië of de
Bondsrepubliek. Achteraf
volgen dan de trotse verha
len over zo'n avontuur. Roe
menië, met zijn grote ideolo
gische en materiele proble
men (een uiterst schrale
markt en een jammerlijke
energie-voorziening) is voor
de bijna welvarende en be
trekkelijk in vrijheid levende
Moldaviërs eerder een af
schrikwekkend voorbeeld.
Volksdansen
In Moldavië is men, evenals
in andere Sovjetrepublieken,
bijzonder trots op de eigen
folklore en eigen volksmu
ziek. Beide worden uiterst
zorgzaam gecultiveerd, niet
in de laatste plaats als middel
om de nationale traditie, cul
tuur en dus eigen identiteit
van de Moldaviërs te koeste
ren. De leerlingen van de
Middelbare School Nummer
1 in Kisjinjov kunnen in vijf
verschillende groepen volks
dansen en volksliedjes leren.
De sovchoz Romantesjti in
het bij de hoofdstad gelegen
gebied Starsjenskij heeft, als
veel andere landbouwbedrij
ven of fabrieken in deze re
publiek, zijn eigen bijna pro
fessionele dans-ensemble.
Vladimir Kurbet, choreo
graaf van het volksdans-en-
semble Shok is de trotse dra
ger van de staatsprijs van de
Sovjet-Unie, en Sergej Luke-
vitsj, leider van het volksmu-
ziek-orkest Fluerasch heeft
onlangs de staatsprijs van
Moldavië gekregen. „Wat
men in het leven nodig heeft
is vrede, brood en muziek",
zo luidt zijn credo.
Als veel „verdienstelijke
kunstenaars van het volk" is
ook de Shok-choreograaf af
gevaardigde in de Opperste
Sovjet, het parlement, van
Moldavië. En Maria Bieschu,
soliste van de Moldavische
Opera, heeft niet alleen als
jonge zangeres in haar glans
rol van Madame Butterfly
veel bijval gekregen van de
toenmalige Moldavische par
tijleider Brezjnev, zij is-ook al
meer dan twintig jaar afge
vaardigde in de Opperste
Sovjet van de Sovjet-Unie.
Als lid van de Opperste Sov
jet krijgt ze meerdere hon
derden brieven per jaar die
ze allemaal beantwoordt. Af
en toe zoekt ze ook haar kie
zers op, bijvoorbeeld op het
platteland, in de oogsttijd en
schudt de handen van „onze
geweldige kolchoz-boeren",
handen, „die eeltig zijn van
het werken en waaraan de
aarde kleeft die ons voedt;
deze handen zou men willen
kussen".
Maria Bieschu, de diva, gaat
dan soms midden op het veld
staan en zingt aria's; de men
sen, haar kiezers, vragen er
om en. zo meent ze theatraal,
maar ongetwijfeld eerlijk,
daarom houdt ze van de
mensen,-van het Moldavische
volk dat haar nu al voor de
vijfde maal in het parlement
heeft gekozen.
ELFIE SIEGL
