r
ar el vanYenetiën
erbitterd na
gedwongen aftreden
„We beginnen met n schone lei.."
CeidóeSomomt
ZATERDAG 4 JANUARI 1986 PAGINA 15
;1t3o!pEN Een simpel
(ai); ichtje in de krant dat
312b Holland-voorzitter
i) (ai)! lel van Ventiën opge-
3(isi(t was na een buitenge-
v.a.fce ledenvergadering,
5°Pp veel atletiekliefheb-
3;00;b en -kenners op-
rikken. Het instituut
tel.tel" was gevallen, wat
e onpaar achter? Ambities
4.00.' andere bestuursleden,
gj/'frspannen dadendrang
9 15 de persoon in kwestie,
aars- C0Upe van jonge be-
irontirsleden, niemand
a' 3 it het precies.
het eind van het jubi-
9.00.ajaar van de atletiekvrien-
9 30.iring Holland merkt Carel
z0 Ven tien teleurgesteld op
T45" er toc^ n'et ahcen
0 is nden in de kring zitten bij
9.30. and. Na bijna veertig jaar
missie en bestuursfuncties
ruit te hebben is hij aan de
I geschoven op een door de
jigc bestuursleden bijeen
pen buitengewone alge
ledenvergadering Dit
flaatste middel in een ver-
problemen intern
luden en toch op te lossen
de ogen van die be
leden nodig, omdat de
iet meer als zoda-
het bestuur func-
rde Ten overstaan van
•erd aan de hand
op zich zelf staand
•elijks de moeite van het
waard zijnde voor-
aangetoond dat de
itter inderdaad niet meer
De drie belangrijkste
enten (het niet meer lei-
I van bestuursvergaderin-
Imaar toch naar buiten toe
leden als voorzitter, de ver-
ide kritiek op andere be-
rsleden naar aanleiding
hun werk in de jubileum-
en op hogere be-
's) worden door Van
punt is in één van mijn
)te vergadering nadrukke-
iaan de orde geweest. Het
lS vfctrijdseizoen draaide vol-
ens fiet werk eiste meer aan-
is h|t op dan normaal en daar-
smett liep het privé allemaal
ighelzo geweldig. Zeg maar ge-
BV1 slecht. Ik had eigenlijk
te rn tijd voor die bestuursver-
deli|ringen en heb dat ook ge-
1 eé. Daarop kreeg ik van het
uur toestemming om een
us ijal keren niet als voorzitter
in he treden. Met name totdat
h» privé omstandigheden
•lf aflost zouden zijn of zich
at blen stabiliseren. Dat ge-
n to|de inderdaad in oktober.
1 bl|r daarmee was de kous
lit bjniet af. In september na-
Ijk hebben wij de finale
et rade eerste klasse uit de lan-
se Zjke competitie hier in Lei
dat (gehad. Die is door een an-
besti bestuurslid aangegrepen
m ifeen persoonlijke vete uit te
n dnten".
a ére te die Van Venetiën be-
Carel van Venetiën: „Door bij de rechter je gelijk te halen is nooit
goed voor de club. waarvoor je toch veertig jaar bezig geweest
bent".
doelt, is die tussen het huidige
Holland bestuurslid Jan Wief-
fering (tevens secretaris van
de Districts Jury Commissie)
en Gijs Hope (een van de beste
microfonisten in de regio en
ooit lid van beide Leidse vere
nigingen). Gebruikelijk is dat
bij een topwedstrijd wat die
competitiefinale nu eenmaal is
de organiserende vereni
ging een voordracht doet aan
de DJC over de invulling van
de belangrijkste juryfuncties.
Microfonist hoort daar bij.
Holland had Gijs Hope daar
voor voorgedragen. Wieffering
voorzag moeilijkheden, omdat
Hope lid was van Holland en
Holland met twee ploegen in
die finale aanspraak maakte
op een koppostitie. Bang dat
een andere vereniging zou
protesteren op de verdenking
van coaching en bevoordeling
door de „eigen" omroeper,
raadpleegde de secretaris van
de Distrikts Jury Commissie
het Distriktsbestuur en de Na
tionale Jury Commissie. Beide
(hogere) instanties gaven
Wieffering gelijk in zijn angst
voor protesten. Dat resulteerde
in een door de NJC verorde-
neerde afwijzing van Hope als
microfonist.
KNAU (hij was ook Unie-
raadslid en trainer) met on
middellijke ingang op te zeg
gen. Gelijktijdig werd Wieffe
ring de gebeten hond, omdat
hij als secretaris van de DJC
het besluit van NJC en dis
triktsbestuur moest kenbaar
maken aan zijn eigen vereni
ging. Van Venetiën had echter
de indruk dat zijn mede be-
sturslid niet het achterste van
■zijn tong had laten zien om
Hope toch achter de microfoon
te krijgen. De vertrouwens
band tussen de voorzitter en
administrateur was verdwe
nen. „En het is net als in een
huwelijk, als je elkaar niet
meer vetrouwt, kan je niet
meer verder zoals dat eigenlijk
zou moeten. Je gaat dingen an
ders doen omdat je verwacht
van hogerhand tegengewerkt
te worden, waardoor de effi
ciëntie terugloopt en het resul
taat dus ook. Dat kan natuur
lijk wel even goed gaan. maar
bij het eerste het beste verschil
van mening zouden we weer
goed botsen. Uitpraten kon
niet meer;-het was al heel erg
snel: „Hij er uit of ik eruit".
Een visie die Van Ventiën al
eerder tijdens bestuursverga
deringen etaleerde, zij het dat
toen de jubileumcommissie
aan de beurt was. „Ach, als je
als commissieleden niet eens
tegen een beetje kritiek kunt.
Trouwens die kritiek en
daaropvolgende discussie
de
uitgepraat", volgens de man
die jaren het gezicht van de
AV Holand bepaalde. „Dat dat
dan toch weer boven gehaald
wordt, begrijp ik niet en vind
ik eigenlijk een beetje gênant.
Zoals wel meer dingen mij te
gen de borst stuiten. Een oud
voorzitter komt vertellen dat
het geen stijl is de bestuursver
gaderingen niet te leiden als
voorzitter, terwijl hij zelf is op
gestapt omdat hij zonder aan
wijsbare redenen een haf jaar
of langer zomaar wegbleef,
terwijl ik wel duidelijk aan
wijsbare redenen heb."
„Over de hele rechtsgeldig
heid van die mallotige verto
ning ben ik trouwens nog niet
eens overtuigd. Een maand
voor de vergadering kreeg ie
der lid inderdaad een briefje
in de bus met daarin de uitno
diging. Als reden werd opge
geven dat er meningsverschil
len binnen het bestuur waren,
geen begeleidend briefje met
welke meningsverschillen (en
dus ook geen tijd als lid om je
daar op voor te bereiden),
geen opgave van de moties,
niks. Tijdens de vergadering
overvielen de andere bestuurs
leden de aanwezige leden dan
ook met de motie om mij te
wippen. Een motie van mij om
eerst klaarheid te brengen in
wat voor mij het belangrijkste
geschilpunt was (het gedoe
rond Gijs Hope) werd van de
hand gewezen en ook een mo
tie van de leden om een bemi-
delingspoging te ondernemen
werd afgedaan met de opmer
king dat „de meest vergaande
motie eerst in stemming ge
bracht moet worden."
Hier vergeet de man die in het
bestuur van „zijn" cluppie zat
voordat het merendeel van het
huidige bestuur nog maar ge
boren moest worden dat dit in
derdaad een vergadertech-
nisch juiste volgorde is. Begrij
pelijk struikelt Van Ventiën
over meer details waar hij een
jaar geleden probleemloos
over heen gestapt zou zijn.
Om na 42 jaar lidmaatschap,
waarvan 39 jaar ook als com
missie en/of bestuurslid aktief,
zo aan de kant geschoven te
worden, doet pijn. Toch is Van
Venetiën niet verslagen of
verbitterd. „Nee hoor. nu
komt mijn gezin tenminste
weer eens aan de aandacht die
het verdient, kan weer wat
makkelijker voor mezelf gaan
lopen en ook de andere hob
by's zullen weer wat meer be
oefend kunnen worden. Alles
heeft zijn goede kanten, hoe
wel ik wel zal proberen dit on
gedaan te krijgen. Of dat via
de arbitragecommissie van de
KNAU kan of via de burger
rechter weet ik nog niet, je
moet ook voorzichtig zijn met
dat soort dingen. Door bij de
rechter je gelijk te halen is
nooit goed voor de club, waar
voor je toch veertig jaar bezig
geweest bent".
GERT VELTHUIZEN
Het kampioensteam en de oude begeleidingsgroep poseren trots na het behalen van de Nederlandse titel. Als het aan de nieuwe
commissie ligt zullen de banden met de „oude hap" zeker worden aangehaald.
NIEUWE BEGELEIDINGSGROEP OPTIMISTISCH
OVER TOEKOMST LEIDS DAMESVOETBALTEAM
LEIDEN Dat er in een
half jaar veel kan veran
deren, bleek overduidelijk
in het Leidse damesvoet
balwereldje. De hosannas
temming rond het beha
len van het Nederlands
kampioenschap voor dis
trictsteams was nog niet
verstomd of er ontstond
nieuwe deining in en om
de Leidse voetbal- 'trots'.
Yvonne van Wieringen
speelde, zoals bekend mag
worden verondersteld,
een hoofdrol in een affai
re, die de begeleidings
commissie van het zo suc
cesvolle elftal de kop
kostte. Het betreffende
drietal Theo Kraan, Al-
bert van der Berg en Roos
Hazebroek werd kort
na de titelstrijd in Zeist op
het matje geroepen bij de
Leidse voetbalbond, die
een verklaring wilde heb
ben omtrent het meespe
len van SJZ-speelster
Yvonne van Wieringen in
het eerder gememoreerde
kampioenschap. De Zoe-
terwoudse was, door een
incident met de Leidse
zaalselectie, geschorst en
daarom, volgens het be
stuur van de KNVB Afde
ling Leiden, niet speelge
rechtigd. Niet alleen voor
zaalactiviteiten, maar ook
voor het veldgebeuren.
De begeleidingscommissie
achtte deze handelwijze
niet juist en stelde Van
Wieringen wel op.
Non-actief
Dit verschil van interpretatie
over de getroffen strafmaatre
gel escaleerde zodanig, dat
Kraan, Van der Berg en Haze
broek geschorst werden. In
eerste instantie tot één januari
1986, maar later werd dit te
ruggeschroefd naar één no
vember 1985. Afdelingsvoor
zitter Jan Persoon vindt „ge
schorst" niet het goede woord:
„Ik spreek liever over „op
non-actief gesteld". Geschorst
klinkt zo strafrechterlijk en
van dat woord houden wij van
het afdelingsbestuur niet zo".
Inmiddels waait er weer een
frisse wind door de Leidse da
mesvoetbalwereld. Sinds kort
is er een nieuwe technische
commissie geïnstalleerd, die
een streep onder het verleden
heeft gezet en opnieuw wil be
ginnen. De ingezetenen van
het herboren orgaan zijn Ed
Kamerling (Oegstgeest), Ton
Zwagerman (Iduna) en Jan
van Tongeren (LFC), die de
laatste maanden de honneurs
heeft waargenomen. Vermoe
delijk wordt het driemanschap
gecompleteerd door Nel van
Zonneveld, die zich bij LFC op
bestuurlijk niveau met dames
voetbal bezighoudt.
Een terug- èn vooruitblik.
Voorvechter
Eén van de gedupeerden van
de oude ploeg is Theo Kraan.
Damestrainer van het Voor-
schotense SVLV, voorvechter
van het damesvoetbal en en
kele jaren zeer nauw betrok
ken bij het Leidse dameselftal.
Kraan kan de hele gang van
zaken maar moeizaam accep
teren: „Het is mij aan het hart
gegaan, maar ook oude won
den helen. De voetbalbond
laat bij mij in ieder geval een
wrange nasmaak achter. Nooit
kon er iets extra 's worden ge
daan, omdat er met een klein
budget gewerkt werd en altijd
was er wel iets aan de hand
met de reiskostenvergoeding.
Vond ik allemaal niet erg, om
dat ik mij zeer betrokken
voelde bij het hele damesge-
beuren. Ik blijf mij trouwens,
ondanks alles, positief opstel
len tegenover het damesvoet
bal. De bond heeft echter voor
mij afgedaan".
„Er mankeerde veel aan het
randgebeuren; je moest de
meeste zaken zelf opknappen
en dit is dan je dank. Toch wil
ik best terugkomen, maar dan
moeten ze me wél vragen en
vervolgens zullen bepaalde za
ken uitgepraat moeten wor
den".
Terugkomen is voor Albert
van der Berg in zoverre van
toepassing geweest, dat hij nu
de zaalselectie onder zijn hoe
de heeft. De huidige oefen-
meester van UDO heeft het
daarmee goed naar zijn zin:
„Ik werk hier lekker en hoef
niet zo nodig terug naar de
veldselectie. Gelukkig wordt
de zaak daar nu weer op poten
gezet, want kwalitatief holde
de selectie achteruit. Dat deed
mij toch pijn, want ik blijf
mesjogge van voetbal".
Ophef
Jan Persoon vindt de hele af
faire nogal overtrokken. „Er is
te veel ophef over gemaakt;
het kampioenschap was zon
der meer een positieve zaak,
maar er zijn een aantal regels
die opgevolgd moeten worden.
Er is wel gesteld door een aan
tal speelsters, dat ze alleen te
rug zouden komen indien
Theo Kraan de leiding weer
op zich zou mogen nemen. Wij
hebben de zaak bespreekbaar
willen maken en kregen drie
telefonische afmeldingen. De
rest kwam in het geheel niet
opdagen, zodat wij mochten
concluderen dat deze dames
geen interesse meer hadden.
Met Kamerling, Zwagerman
en (waarschijnlijk) Van Zon
neveld, zal Jan van Tongeren
in de toekomst die resultaten
natuurlijk weer wel moeten
nastreven. Van Tongeren ziet
dat r
t het
kingsverband wel zitten. „De
problemen zijn opgelost, de
commissie is geformeerd en de
taakverdeling gaan we in ja
nuari uitwerken. Ik zie dit als
een enorme uitdaging, omdat
het damesvoetbal nog steeds
als een ondergeschoven kindje
wordt beschouwd". Ed Kamer
ling ondervond als coach van
LSVV '70, dat het universitai
re sfeertje beperkt was. „Ik
wilde mijn blik wat verrui
men", aldus Kamerling, „en
aangezien ik van organiseren,
selecteren en scouten houd,
leek dit mij een aantrekkelijke
bezigheid".
Kamerling wil zich niet zon
der meer neerleggen bij de se-
lectiegroep die nu uitverkoren
is: „Wij hebben nog geen stem
gehad in de keuze van deze
nieuwe groep en zijn ook niet
helemaal gelukkig met de for
mering. De banden met „oude
hap" zullen zeker worden aan
gehaald, wanneer die dames
duidelijk maken positief te
genover het Leidse elftal te
staan. Ploegen als Iduna, Ter
Leede, SJZ, UDO en Alkma-
nia hebben natuurlijk genoeg
speelsters die in aanmerking
komen, maar ze moeten wel
écht willen. Belangrijk is, dat
we met een schone lei gaan
beginnen".
JELLE RAAP
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Willem Spierdijk
lersfe helft
iet Nederlands amateurelftal
kende afgelopen zaterdag
ven Quick Boys. Eén van de
ld en en om dit soort duels in
jat wijk af te werken is de
jede gesteldheid van het ter-
jdn. Het weer moet wel bar
i boos zijn wil er op Nieuw
Uid niet gevoetbald kunnen
orden. Fotograaf Kees knip-
ler dan ook lustig op los en
wde onder meer deze actie
ïn doelman Suyker. Floor
Duyn en Hans van der
re fotograaf benutte het
1 tevens om zijn moeizaam
worven status van blanke
te bederven: een hoge
1 komt op hem af. Gerouti-
lerd maakt de fotograaf het
„dood". Overmoedig ge
erden door dit succes, be-
hij de bal enige malen
loog" te houden voor hem
ig te schieten naar de kee-
De doelman kan vervol-
s het leer bij de andere
lelpaal gaan oprapen
veede helft
fotograaf vertrekt. Bij-
fan de foto maakt duidelijk
Het weer is in tien
i tijd spectaculair om
slagen. Én bovendien, sprak
onze fotograaf: „De keepers
vertelden me. dat ik geen bal
len meer hoefde terug te
schieten...
Humor
Het zal u misschien nooit op
gevallen zijn. maar wij van
Hutspo(r)t zijn gezegend met
een gezonde dosis gevoel voor
humor. Wij maken op een ge
middelde oudejaarsavond toch
zeker twee goede grappen.
Niet zoveel, denkt u. maar m
ieder geval altijd nog meer
dan Seth Gaaikema. denken
Wij zullen u dan ook
staaltje geven van ons
overtroffen gevoel voor
Tweede helft
zich
Humor (2)
Het is na de wedstrijd Quick
Boys - Nederlandse amateur
selectie. Ron Groenewoud, de
bondscoach, vertelt dat zijn
selectiesysteem deugt: „Je
mag toch wel aannemen, dat
de beste voetballers in de
hoogste klassen spelen. Ook
bij de amateurs, want de ama
teurclubs scouten ook. Die
jongens zelf willen toch ook
hogerop, als ze
hebben
Wij van Hutspo(r)t knallen ei
onmiddellijk één van onze
leukere humoristische opmer
kingen uit:
„Ja dat klopt, mijnheer Groe
newoud, die jongen van Aan-
dewiel is indertijd ook hoge
rop gegaan...."
Humor (3)
Een grap, die zoals u begrijpt,
nauwelijks een glimlach op de
Katwijkse gezichten kan
brengen. Bestuurslid Sip pro
beert het nog met: „hij is toen
naar DS gegaan maar Groe
newoud is oprecht verbaasd
over het feit dat Aandewiel
thans Rijnsburgse Boys ooit
nog de kleuren van Quick
Boys verdedigde. Hoe gevoe
lig de zaak wel lag, begrijpt de
man uit Zeist direct: „Ik be
grijp nu dat je de naam Aan
dewiel hier beter niet kan uit
spreken
Selectie
De naam Aandewiel was
trouwens maar één van de
tien „Leidse" namen, die ont
brak in het elftal van Groene
woud. Volgens ons van Hut-
spo(r)t is er moeiteloos een ge
lijkwaardig, zo niet sterker
elftal met „Leidenaars" op te
stellen dan de nationale selec
tie. Op doel Dick Dortmund
(Noordwijk), laatste man is
Jack Manuputty (Rijnsburgse
Boys). Hij vormt met Fred Fi-
lippo (UVS), Peter Siera
(RCL) en Hans van der Plas
(Quick Boys) de laatste linie.
In het midden speelt natuur
lijk Huug Aandewiel. Floor
van Duyn (Quick Boys) blijft
natuurlijk m Groenewouds
selectie. Theo van
Eerste helft
(UVS) en Geert-Jan
Bakker (Noordwijk) comple
teren het enigzins aanvallend
ingestelde viermans-midden-
veld. In de voorhoede kiezen
we voor Marco van der Plas
(Quick Boys) en Klaas Vink
van Noordwijk- Die kunnen
elkaar dan lekker voor de
voeten lopen op de linker
vleugel.
Maar ja, beiden verdienen ge
woon een plaatsje in de nieu
we Groenewoud-elf.
Mager
Het was een mager sportjaar-
grienden. Moest de jury in
het verleden prestaties, die
thans zonder meer met een
eerste plaats waren beloond,
tevreden stellen met een
tweede of zelfs derde prijs.
Dit jaar heeft de jury werke
lijk met een vergrootglas naar
goede sportprestaties van Lei
denaars moeten zoeken".
Dit zal wel ongeveer de in
houd van het rapport van de
jury zijn, die komende vrij
dagavond in de UVS-kantine
de Leidato-sportprijzen voor
het jaar 1985 uitreikt.
Mooi, dat wij van Hutspo(r)t
hier al een week voor de uit
reiking mee komen, kunt u
vrijdagavond tenminste ge
woon voor de televisie blijven
zitten.
Wie heeft dan die eerste prijs
gewonnen, zult u vragen.
Han Kulker zal die duizend
piek wel mogen ophalen. Het
is een Leidschendammer,
maar goed, wie moet die prijs
anders krijgen. Fides Pacta
zal wel een prijsje in ont
vangst mogen nemen en er
loopt ongetwijfeld nog wel er
gens een achtjarige z wemster-
tje rond, die weer zoveel li
mieten heeft gezwommen.
Jammer, natuurlijk een min
der „Leids" sportjaar, maar
aan de andere kant; alles is
beter dan de situatie van vo
rig jaar, toen schaakprof John
van der Wiel zijn vriendin
langs stuurde om die „rug"
soldaat te maken.
