Het sprookjeslandschap waar
de apostel Paulus niet over repte
Supervrouw" in YS
heeft er genoeg van
Oman wil moderniseren voordat oliedollars op zijn
JE DENKT TOCH NIET
DAT DE KERSTMAN
ALLEEN VAN
KERSTBOMEN HOUDT.
Cappadociëschatkamer van christelijk geloofsleven:
BUITENLAND
£e*dóe Sowemt
VRIIDAG 20 DECEMBER 198S PAGINA^
MUSKAAT Aan de monding
van de Perzische Golf ligt Oman,
een land met 1,5 miljoen inwoners
dat tot vijftien jaar geleden nog
door zijn leider in een Middeleeuw
se staat werd gehouden, maar waar
nu met man en macht wordt ge
werkt aan de modernisering.
Deze verandering is in gang gezet
door de huidige leider, Sultan Qa-
boos bin Said, die het land bestuurt
als een absoluut vorst. De 45-jarige
sultan, die een moderne opleiding
genoot aan de Britse militaire aca
demie in Sandhurst, kwam vijftien
jaar geleden via een staatsgreep te
gen zijn vader. Sultan Said bin Tai-
mur, aan de macht.
De oude sultan was in 1932 aan het
bewind gekomen en had tot 1970
zijn land geheel afgeschermd voor
buitenlandse invloeden, omdat hij
vreesde dat die een verderfelijke
invloed zouden hebben op de be
volking. Radio's, buitenlandse lite
ratuur en zelfs brillen waren voor
de Omanis verboden.
Zijn zoon heeft echter op rigoreuze
wijze met dit beleid gebroken. Sul
tan Qaboos noemt zijn beleid van
verzoening en ontwikkeling de Na
tionale Renaissance, en deze wordt
gefinancierd met de inkomsten uit
de olie-export, waarmee in 1967
werd begonnen. Oman produceert
momenteel 550.000 vaten ruwe olie
per dag.
Die verzoeningsgezindheid blijkt
vooral uit de houding van de sultan
ten aanzien van de rebellen in de
zuidelijke provincie Dhofar. In
1975 maakte hij een eind aan de al
tien jaar slepende opstand. Hij bood
echter amnestie aan en de Omanis
die het land hadden verlaten vroeg
hij terug te komen om mee te wer
ken aan de opbouw van het land.
Voor deze gastvrijheid was overi
gens een pragmatische reden: de
Omanis die inderdaad terugkwa
men waren vrijwel de enigen die
konden lezen of schrijven.
Verwonderlijk was dit niet, in 1970
vormden drie lagere scholen met
samen ongeveer 900 leerlingen de
enige onderwijsinstellingen van het
land. Nu zijn er volgens het minis
terie van onderwijs meer dan 590
scholen met een totaal aantal leer
lingen van 225.000, jongens en
meisjes. Volgend jaar hoopt de re
gering de eerste universiteit te ope
nen, waar 500 studenten een plaats
vinden. Er studeren echter al meer
dan 5.000 Omanis in het buiten
land, meestal aan universiteiten in
Egypte, Jordanië, Groot-Brittannie
en de Verenigde Staten.
De moderniseringsdrang van Qa
boos heeft soms schilderachtige ge
volgen. De bedoeïenen hebben hun
kamelen verwisseld voor Japanse
vrachtauto's en hoewel ze nog
steeds in tenten wonen, hebben ze
tegenwoordig vaak uitzicht op een
volgstation voor communcatie-sa-
tellieten, die het land een venster
verschaffen op de rest van de we
reld.
Ook de gezondheidszorg is voortva
rend aangepakt; vroeger hielden
ouders er rekening mee dat twee
van de drie kinderen overleden
aan een of andere ziekte. Tegen
woordig is er gratis medische hulp
beschikbaar in een van de goed-
-geoutilleerde ziekenhuizen.
Deze welvaart heerst echter voor
alsnog alleen in het heuvelland in
het oosten van het land. Ongeveer
tachtig kilometer naar het westen
wonen nog duizenden Omanis in
hutjes van stenen en leem in oases
in de woestijn. Van regeringswege
wordt toegegeven dat er nog veel
te doen is, en de daling van de olie
prijzen heeft veel van de ambitieu
ze regeringsplannen op losse
schroeven gezet. Daarbij wordt nu
al rekening gehouden met het mo
ment waarop de olie-rijkdom van
het land zal zijn uitgeput, ook al
ligt dat moment nog vijftig jaar
verwijderd. De grootste zorg van de
regering is dat de opbouw van de
infrastructuur en de ontwikkeling
van de landbouw, de koper- en
chroom- en marmerwinning nog
niet voltooid zullen zijn als de olie
bronnen zijn opgedroogd.
Cappadocië,
gelegen
halverwege
Ankara en de
Middellandse Zee
en uit de bijbel
reeds bekend als
vroege
christengemeente,
heeft een toerist
heel wat schoons
te bieden. Behalve
een
sprookjeslandschap
met tufstenen
puntmutsen en
paddestoelen dat
veler fantasie tart
ook nog een schat
aan oudchristelijke
cultuur. Eind
november bezocht
Homme Krol dit
gebied waar de
massatoerist nog
geen stempel heeft
gedrukt op het
alledaagse leven
van de Turkse
moslims zoals dat
daar al eeuwen
doordommelt.
Stenen paddestoelen en
puntmutsen zijn de kunst
werken van zon, wind en
regen in Cappadocië.
CAPPADOCIË Cappa
docië is overrompelend.
Zeker als je in de och
tendnevel komt aanrijden
en aan de andere kant
van de berg wordt die
sluier plotseling wegge
trokken. Alsof je op de
maan gedropt bent, zo on
aards doen de grillige
tufsteenformaties aan,
vooral de kegels met hun
gekke hoedjes van bazalt,
die hier feeënschoorste-
nen genoemd worden.
Begrijpelijk, want het is ook
een sprookjeslandschap, die
versteende compositie in de
tere tinten zachtgeel, licht
groen en roze, het geheel ge
vat onder een strakblauwe
koepel. Ook de apostel Paulus
en zijn metgezellen moeten
met stomheid geslagen zijn
toen zij op een van hun zen
dingsreizen door dit landschap
trokken. Als de bijbel ook als
toeristengids geschreven zóu
zijn, was de bizarre schoonheid
van Cappadocië, waar een van
de eerste christengemeenten
wortel schoot, er zeker in be
zongen.
In het hart van Cappadocië
ligt de zondoorbakken, weer
barstige vallei van Göreme.
Om meer dan landschappelij
ke redenen is Göreme een
openbaring. Behalve duizen
den holwoningen die vooral
christenen in moeilijke tijden
tot toevluchtsoord dienden,
zijn hier ook nog een kleine
vierhonderd kerken, kapellen
en kloosters in de (zachte)
tufsteenwanden uitgehakt:
met hun magnifieke ikonen en
fresco's stuk voor stuk schat
kamers van vroeg-christelijke
cultuur. Lang niet allemaal
even gaaf bewaard, maar toch
nog altijd een kleurrijk en
beeldend getuigenis van geloof
en aanbidding, een Ere zij God
in de holen kun je zeggen.
In Cappadocië zijn twintig jaar
geleden ondergrondse steden
ontdekt. Er zijn er zo'n slordi
ge vijfhonderd, die nog niet
zijn uitgegraven. Wel is proef
ondervindelijk vastgesteld, dat
ze hier en daar twintig verdie
pingen tellen en waarschijnlijk
allemaal met elkaar in verbin
ding staan.
Luchtverversing
Hier leefden in tijden van oor
log en vervolging duizenden
mensen bij elkaar in een gi
gantische doolhof van gangen
en vertrekken, tot zeven, acht
verdiepingen onder de grond.
Dankzij eigen bronwater, gro
te voedselvoorraden en een
vernuftig stelsel van luchtver
versing konden de bewoners
het er jarenlang uithouden. De
toegangen tot de stad waren
met een simpele doch zware
molensteen tegen vijanden af
te sluiten.
Meerdere uitbarstingen van de
bijna 4000 meter hoge vulkaan
Erciyas deden miljoenen jaren
geleden het landschap ont
staan. Uit de gestolde lava ont
stond de poreuze tufsteen, die
door wind, zon en regen in de
meest vreemde vormen werd
gebeeldhouwd: huizenhoge
paddestoelen, puntmutsen en
pyramides. Sommige tufsteen
kegels hebben griezelig dunne
„nekken" die zware blokken
bazalt torsen. Erosie heeft die
nekken afgeslankt, maar het
veel hardere bazalt nauwe
lijks. Eén duwtje, zo lijkt het
en de blokken ploffen omlaag.
Maar dat kan nog wel een
paar honderd jaar duren.
Binnen in de honderden hol
woningen is het in de verzen
gend hete zomers lekker koel
en in de barre winters het
plateau ligt 1200 metr hoog
aangenaam warm. De christe
nen hebben het er honderden
jaren in uitgehouden, aanvan
kelijk op de vlucht voor de
Romeinse keizers, in later eeu
wen voor opdringende Arabie
ren. Het is overigens nog niet
zo lang geleden dat mensen in
deze holen hun vaste onderko
men hadden.
Geesteszieken
Al afdalende in een van die
Hoewel de toerist ook deze streek heeft ontdekt, is het nog niet echt druk in de vallei van Göreme.
steden genaamd Derinkuyu
blijkt er zich een uitgestrekt
doolhof te bevinden. Door een
vernuftige bewerking blijkt de
afsluitende molensteen alleen
van binnuit te bedienen te
zijn. Eenmaal dicht, is er geen
millimeter speling in te krij
gen. Onder de gelijkvloerse
verdieping stuiten we op een
ruim uitgehouwen klooster,
dat tevens als het oudste gek
kenhuis ter wereld geldt. Het
is uitgerust met verscheidene
werkplaatsen, opslagplaatsen
en een kamer waar men gees
teszieken vastbond. Zo behan
delde men enkele duizenden
jaren geleden neurosen.
In deze vluchtstad met haar
acht toegankelijke verdiepin
gen, waar tienduizend mensen
het jaren konden uithouden,
hebben niet alleen bedreigde
Christenen geleefd. Uit vond
sten van allerhande vazen en
andere voorwerpen leiden we
tenschappers af dat hier al
Hittieten (2000 - 1200 v. Chr.)
en Romeinen geleefd moeten
hebben, die hun bovengrondse
holenstad aan hun belagers
prijs gaven en zich onder
gronds verschansten. Voorzo
ver hun aanvallers raad wis
ten met de molenstenen was
het voor een vreemdeling ha
chelijk vechten in zo'n dool
hof.
Wie het allemaal uitgehakt
mogen hebben; bewonderens
waardig is het in elk geval.
Tot dertig, veertig meter diep
zijn complete kruiskerken te
vinden, waterbronnen, graven,
biechtstoelen, zelfs een martel
kamer waar aan de zuilen nog
te zien is hoe daar gevangenen
werden vastgebonden. Rond
uit verbazingwekkend is het
stelsel van 52 verticale lucht-
kanalen, waarvan sommige tot
ruim 80 meter diep reiken.
Het onderste deel diende als
waterdepot.
Holenkerken
De naam Derinkuyu betekent
ook diepe bron. Heldere vraag:
waar liet men het afval bij
langdurig verblijf Zeker
weet men het nog niet, maar
men heeft aanwijzingen dat in
het westelijk deel van de vier
vierkante kilometer grote stad
een beek moet hebben gelo
pen. die dit probleem waar
schijnlijk heeft opgelost.
Tegenwoordig worden veel
woningen gebruikt als opslag
plaats van aardappelen en
fruit. De woningen in de rode
rotswand Zelve biedt ook en
kele uitgehouwen kerken, en
een klooster uit de Byzantijnse
tijd. Interessant zijn de kerken
in wat tegenwoordig het open
luchtmuseum van Göreme
heet. Hier gaan de schatka
mers open voor wie belang
stelt in vroegchristelijk ge
loofsleven.
De holenkerken van Göreme
zijn vaak met de prachtigste
fresco's beschilderd, maar gro
tendeels niet meer in gave
staat. Een enkele plaatselijke
cultuurbarbaar, maar vooral
de opkomende massatoerist
heeft reeds op menig symbool
van godsvrucht zijn visite
kaartje gekalkt. Met geld van
de Unesco en hulp van Franse
en Italiaanse restaurateurs is
de Turkse overheid thans be
zig de aangerichte schade te
herstellen. Althans zoveel mo
gelijk, want tientallen fresco's
zijn onherstelbaar verwoest.
Men hoopt overigens nog heel
wat moois te ontdekken, want
naar verluidt zijn er boeren
die holenkerken gewoon als
stal gebruiken.
De vallei van Göreme, nauwe
lijks dertig vierkante kilome
ter, moet zo'n vierhonderd ho
lenkerken geteld hebben.
Ruim honderd zijn er inmid
dels teruggevonden. Sommige
dateren al uit de zevende
eeuw, maar de meeste zijn tus
sen de elfde en dertiende eeuw
uit de rotsen gehakt. In die pe
riode beleefde de streek haar
grootste bloei als bezinnings-
oord en verstervingsparadijs
voor monniken en kluize
naars, die de wereldse geneug
ten van het in christelijk ver
val verkerende Byzantium
meer dan zat waren. Overi
gens had Cappadocië toen al
een groots kerkelijk verleden
achter zich.
Het allereerste pinksterfeest in
Jeruzalem waarop de aposte
len de bezoekers volgens het
bijbelverhaal in hun eigen taal
aanspraken, werd al door ver
scheidene Cappadociërs mee
gemaakt. En in de vierde
eeuw leverde de streek al ze
ven bisschoppen voor het Con
cilie van Nicea (het tegen
woordige Iznik).
Pottenbakkers
In het openluchtmuseum Gö
reme staat ook de Yilanli Kili-
se (kerk met de slang) met een
fresco waarop een vrouwenfi
guur met fraaie borsten en een
baard te zien is. Volgens de le
gende is dit de mooie Onophi-
rios, die niet aan een verfoei
lijk manspersoon uitgehuwe
lijkt wilde worden en God om
hulp smeekte. Met een fikse
baardgroei werd haar gebed
verhoord, waarop een razende
vader haar vervolgens liet
doodknuppelen. De knuppel is
fraai afgebeeld, maar het on
gelukkige manwijf is flink be
schadigd.
De kerk ontleent haar naam
aan het fresco waarop Sint Jo
ris in gevecht met een slang, is
afgebeeld. Ook is er een mooi
geschilderde afbeelding van
keizer Constantijn en keizerin
Helena met een kruis in hun
handen. Opvallend hoe spre
kend de kleuren nog zijn na
zoveel eeuwen op zo'n betrek
kelijk zachte ondergrond.
Een fraaie rit langs de flauwe
hellingen met taaie druiveran-
ken voert twaalf kilometer
verderop naar Avanos. Een
dorp met z'n driehonderd pot
tenbakkers, die al sinds drie
duizend jaar voor Christus op
dezelfde manier met handen
en voeten werken en hun bak
ovens nog immer met zaagsel,
druiveschillen en pitten sto
ken. Ook een dorp van tapijt-
wevers en onyxbewerkers. De
ambachtslieden moeten het
hier nog voornamelijk van de
eigen Turkse bewoners heb
ben, wat de toeristen aan de
spotprijzen merken.
Het dorpsleven dommelt er
nog op de routine van grootva
ders heugenis. De mannen
spelen domino en drinken
thee op het plein. Gesluierde
vrouwen zeulen aan ezels met
een zware last takkebossen en
verzamelen duivepoep als
mest- en brandstof. En de ta
pijtenhandelaar laat zijn kle
den 's nachts nog gewoon bui
ten hangen.
De vraag is hoe lang nog.
Want de massatoerist rukt snel
op in Turkije. Vooral aan de
stranden van de Middellandse
Zee, maar toch ook waarneem
baar in het dun bevolkte Cap
padocië. Het zal nog wel even
duren voor al die ondergrond
se steden hun geheimen prijs
geven. Er valt nog heel wat te
ontdekken, ook voor toeristen
die die het leuk vinden om
zich een metertje of wat in ge
schiedenis te verdiepen.
HOMME KROL
SAN FRANCISCO
Carol Orsborn placht
als zakenvrouw en
moeder van twee kin
deren een Amerikaan
se „supervrouw" te
zijn. Maar na een aan
tal succesrijke jaren als
hoofd van haar eigen
bedrijf wil ze volgens
haar zeggen niet meer
de belichaming zijn
van de „droom van de
moderne vrouw".
De laatste paar iaar
heeft „superwomanin
de Verenigde Staten de
betekenis gekregen
van een „bevrijde"
vrouw, die een volledi
ge carrère buitenshuis
nastreeft en tegelijker
tijd moeder en vrouw
probeert te zijn. „Een
supervrouw probeert
alles voor iedereen te
zijn: vrouw, moeder,
dochter, werknemer of
werkgever, organisatri
ce, voorzitter van com
missie zus en raad zo",
aldus de 37-jarige Ors
born.
Carol Orsborn werd
geboren in een slaap
stad van Chicago voor
beter gesitueerden met
geldingsdrang. Zij stu
deerde aan de universi
teit van Californië in
Berkeley in de storm
achtige jaren zestig en
richtte vervolgen haar
eigen public-relations-
-bedrijf op. Het succes
bleef niet uit. Zij en
haar man Daniel, pre
sident van de firma en
daarnaast musicus,
trokken in een
„droomhuis" met uit
zicht over de baai van
San Francisco, met
sauna, drie openhaar
den, glas-in-lood-ra-
men en een weelderige
tuin, zo groot dat men
Het bedrijf had een
omzet van ruim een
half miljoen dollar per
jaar. Maar Orsborn
bleef een onbevredigd
gevoel houden, slacht
offer van teveel eisen
en te weinig genoeg
doening. „Ik hoorde de
hele dag 'Hoe maakt U
het?' Ik voelde me
steeds beroerder. Ik
bleef maar mensen te
genkomen met een
kwart van wat ik had
die gelukkiger waren".
Ruim een jaar geleden
veranderde Carol Ors
born van inzicht. Zij en
haar echtgenoot ver
kochten het droomhuis
en verhuisden naar iets
dat de helft kleiner
was. Zij gaven de in
wonende dienstbode op
en beloofden elkaar dat
ze niet langer dan 30
uur per week meer op
kantoor zouden door
brengen. Haar bedrijf
werd winstgevender
nadat zij haar werku
ren had ingekort en de
algemene kosten had
gedrukt.
Vier maanden geleden
stichtte Orsborn een
organisatie voor hulp
aan andere '„super
vrouwen" die de enor
me vaart van hun le
ven willen afremmen.
Haar organisatie heet
„Superwomen's Ano
nymous", naar "Alco
holics Anonymous"
voor alcoholverslaaf
den die van de drank
af willen. De organisa
tie geeft een nieuws
brief uit, maar heeft
geen medewerkers,
houdt geen vergaderin
gen en heeft maar één
enkele drijfveer: „Ge
noeg is genoeg".
(ADVERTENTIE)
BLOEMEN HOUDEN VAN MENSEN.^:
Britse stormloop
op Franse winkel ei
;ls{
LONDEN Je kan een Brit
happy of een merry Christmas t HA A
wensen. Happy legt het accent B he
geluk en voorspoed; merry ro (SC 1
een gezellig sfeertje op. Veel Enp (scha;
sen leggen de nadruk op het laai st als
en geven er een hele nieuwe rnoet
mensie aan. fcn bei
Dat blijkt bij „Christmas shoppir\ le) vv
dat overigens al weken aan de gi kaart
is. De Britse kerst-stormloop gesel
winkels en warenhuizen tart e ilijk
beschrijving. Je zou echt niet z ie ro<
gen, dat ze nog steeds in econoi één
sche problemen zitten. de c
Britten die kerstinkopen doen, vt), V
ren kennelijk allemaal hetzel, man
motto in hun blazoen: alles opkI); Ri
pen. De toonbanken worden ieflgdam)
lijk schoongeveegd, niet alleen
Groot-Brittannie zelf, maar ook t
Calais en Boulogne.
Naar beide Noord-Franse ki
plaatsen trekken nog tot Kerstij
iedere dag grote horden koop lus i I
ge Britten, die van plan zijn b^JI
Christmas heel „merry" te mak
met reusachtige vrachten „coi
nental booze".
Drank is in Groot-Brittannie alt
ontzettend duur geweest, wat v -
Britten helemaal niet belet ges—
geld erg diep in het glas te kijkfj M
Voetbalvandalen hebben pas J m
laatste jaren aan de Britse dratl
zucht internationale ruchtbaarhè
gegeven, maar in Groot-Brittanij
zelf is hij als probleem werkefy
oeroud.
Ondertussen is de bekende /'ngeljJCH
ren afkeer van de Britten voor bjtduit
tenlanders en andere vreemde d^0ud
gen nog steeds van kracht. Tog*^
gaan deze eilanders erg graag h
reis. Goedkope trips hebben fijf0
geleerd, dat in vele landen de „6<jS€rie
ze" heel wat minder kost dan (Lt,
het paradijs van Thatcher. |e n
Bovendien moeten alle reislustigen
Britten om van hun eigen grond»^
bied aan de overkant te kunnL.
komen altijd een veerboot of e|"infa
vliegtuig nemen. Voor straffe drjjtatie
kers is dat een feest. Dergelifcers
vervoermiddelen zitten immers In iet
barstens toe vol „duty free"-dram^n
waaraan praktisch geen enkele 4
lander kan weerstaan.
De veerdiensten richten al jan
spotgoedkope dagreisjes in tuss\s Be
Dover en de Noord-Franse ku
Vele Britten maken zo'n overtoc
alleen om naar hartelust te kunnu wa;
boemelen. De reis naar Frankr) cjag<
duurt nauwelijks anderhalf u%kam
maar ze zijn al dronken voor f v
boot aanlegt. In de café's van Call tus
of Boulogne hijsen de Britse dr ^er
kebroers voort; tijdens de ten twan
tocht ronden zij hun boemelfest T e£
af met nog meer borrels en bier.^Tsch
De laatste tijd worden dergel ij *°°r'
korte trips echter niet alleen
maakt om op zee „duty free" wer
kunnen drinken, maar ook s Pai
vanwege de naderende kerst in
eerste plaats om grote vracht ;r
goedkope „booze" te kunnen wt esiej
halen uit de hypermarkten van K
lais of Boulogne. Vf°5
In december kost vanuit Dover tl"
Folkestone een retourtje n< If V
Frankrijk maar zeven pond
persoon. Per touringcar komt
retourreis van centraal Lon(\
naar Calais op 16 pond. Voor i
wagen met vier volwassenen.
i fin.
ver-Calais retour, vragen de ve$n 1
diensten 40 pond.
Wie zo'n tripje maakt heeft wel
lange dag voor de boeg, maar
nomisch gezien loont het de moelfë
Reizigers die aankomen in Do\ a
of Folkestone mogen vrij impoi
ren: 50 liter bier, acht liter wi
300 sigaretten en voor 207 pond
dere goederen, waaronder pai
merien, die in Groot-Brittani
schandelijk duur zijn.
tef
tusse
Irhoi
Pilsjes kosten in de supermarkten d
van Calais en Boulogne driem,i nat
minder dan in Britse slijterijm Pi
Een redelijke Bordeaux, waarvoA om
in Londen gauw zes pond worfcr vi
gevraagd, kost in Noord-Frankr^erkt
maar de helft. Gewone tafelwkwaa
van 50 pence de fles in Calais koiï0
in Londen nog op minstens enJcëChijr
pondjes. (t 13'
Ook Frans bronwater, kaas, koe&en
jes, chocolade en bonbons zijn bij 4rsne
Britse dagjesmensen erg in trek. At in
kopen potten, pannen en andeta nc
Franse dingen voor de keukegezo
zeeppoeder, kledingstukken en dtho
licatessen. Le Continent, de hypeül r
markt van Calais, en Auchan, dek.
van Boulogne, doen gouden zaket
Zij openen ook 's zondags hun
ren voor kooplustige Britten.
Afgelopen week verkocht
Auchan op een dag genoeg bier
er 38 grote vrachtwagens mee
vullen. De Britse kopers reizen n
alleen met hun eigen auto's, zij vi
len ook de bagageruimen van to,-,
ringcars. Wie te voet komt, brertf^'
karretjes, grote winkeltassen r10*
rugzakken mee. Het zijn niet alllrp
maal Engelsen uit Londen en hf^tt
zuiden; de kooplustigen komè m
zelfs uit Schotland. rtin
Ook sterke drank wordt door 4van;
Britten in Frankrijk gekocht, oitrs
dat die daar eveneens goedkoperksei
dan bij hen thuis. Hetzelfde gek tor
voor likeuren. In Groot-Brittanri$b.&r
heft de gulzige staat 5,75 pond f»ht
lasting op een fles whisky en Aten
pence op 20 sigaretten. Een dagreL p,
je naar Calais of Boulogne is dL^a
erg voordelig, vooral voor me/?s£des
die een heel merry Christmas <|m j
het oog hebben. tede-
De Britse dagjesmensen lopen nt£ Ja
tuurlijk wel het risico van bij hJhoc
terugkeer in Dover of Folkestone v
wantrouwig onder de loep te wol toer
den genomen door hun bloedeigé1 v
douane. Laatst had zich een drugiwak
mokkelaar verscholen tussen bok. l-[
fide-dagjesmensen. In zijn 192 bffletbz
flesjes zat geen pils maar wel herofeikt
ne Ifjnj
En een lieve oude dame smokkeljyp^
onder haar kleren een hele vracLecj
tabak. Want de controle is njLus
overdreven streng. In Dover
om de 13 minuten een andere veaT J
boot aan; zouden de heren douaiI
er te nieuwsgierig zijn, dan za\. 1
deze drukke haven kompleet
ïfiilaaf
vallen.
