CCC blijft de oorlog in België winne
Hoe onaantrekkelijk
is een dienstpistool
op de vrouwenheup?
Sterke vooruitgang in behandeling en opsporing leukemie
ir
d<
Nieuwe seksetestj|
goedkoop voor
Nederlandse
veehouders
F
r<
n
BINNENLAND/BUITENLAND
£eidóc Commit
DONDERDAG 7 NOVEMBER 1985 PAGINA 3U
ROTTERDAM Op het tweede
internationale symposium over
acute leukemie (bloedkanker), dat
deze week in de Rotterdamse Doe
len wordt gehouden, melden medi
sche onderzoekers belangrijke
technieken maken het nu mogelijk
zelfs „onzichtbare" leukemiecellen
op te sporen. Ook is de genezings
kans van de patiënten aanzienlijk
verhoogd door een doelmatiger ge
bruik van toepasbare medicijnen
en een betere methode van been
mergtransplantatie.
Het is nu mogelijk geworden kan
kercellen zichtbaar te maken die
na behandeling met medicijnen in
het bloed overblijven en tot nu toe
niet waren op te sporen. Lasertech
nieken en bepaalde anti-stoffen
helpen daarbij. Dit is naar de me
ning van de internist en haemato-
loog dr. Hagenbeek van de Dr. Da
niël den Hoed-kliniek in Rotter
dam een belangrijke stap vooruit.
De na de behandeling met medicij
nen overblijvende kankercellen
zijn er meestal de oorzaak van dat
de ziekte op een later tijdstip terug
keert.
Door een vernuftige combinatie
van medicamenten en door hogere
doseringen is de kans op genezing
verhoogd: voor kinderen tot 15 jaar
met bij voorbeeld een leukemie in
de lymfevaten tot 70 procent. Drie
jaar geleden was dit nog maar 50
procent. Ook de kans op genezing
van volwassen patiënten met
bloedkanker is aanzienlijk geste
gen
Naast het toedienen van medicij
nen wordt de laatste jaren ook
beenmergtransplantatie toegepast.
Artsen van de Rotterdamse kan
kerkliniek hebben nu een methode
gevonden om witte bloedcellen te
verwijderen, die verantwoordelijk
zijn voor de vaak voorkomende af
stotingsreacties. Tot nu toe is geen
afstoting meer gesignaleerd. Hier
door zijn de overlevingskansen van
de patiënten toegenomen. Meer dan
50 procent herstelt na een been
mergtransplantatie. Een ander be
langrijk voordeel hiervan is dat nu
ook oudere leukemiepatiënten een
beenmergtransplantatie kunnen
ondergaan.
Een ander uitvloeisel van deze ont
wikkeling is dat voor transplantatie
waarschijnlijk ook donors met niet
geheel bijpassende
gebruikt kunnen
Eerder is al geprobeerd afstotings
verschijnselen na beenmergtrans
plantatie te omzeilen door het
beenmerg van patiënten te zuive
ren van kankercellen en vervol
gens opnieuw in te planten. Deze
methode staat echter nog in de kin
derschoenen; het is nog te vroeg
om definitieve conclusies te trek
ken.
Leukemie komt in vergelijking i
andere kankerziekten betrekkelij]
weinig voor. Jaarlijks komen
onder volwassenen vijfhonder)
nieuwe gevallen bij. Toch zijn
ontwikkelingen in de opsporing
behandeling van bloedkanker v
belang voor andere vormen v
kanker. Als gevolg van de groteii
toegankelijkheid loopt het ondéfl
1EN1
ïlgis
;n op
POLITIE NA EEN JAAR
TERREUR NOG STEEDS
OP DOOD SPOOR
(Vervolg van voorpagina)
(Van onze correspondent Aad
Jongbloed)
BRUSSEL Spectaculaire
wanhoopsacties van de politie
en harde taal van Belgische
politici, het mag allemaal niet
baten. De CCC (strijdende
communistische cellen) gaat in
België onverdroten door de
«ne aanslag na de andere te
plegen zonder dat de politie
enige houvast heeft.
De terreurorganisatie blijft
nog even mysterieus als op de
2e oktober 1984, toen zij haar
„oktoberoffensief" aankondig
de met een eerste bomaanslag
op het Amerikaanse bedrijf
.Litton in de Brusselse randge
meente Evere. De onmacht
van het politie-apparaat ten
aanzien van de CCC werd
«indsdien 23 keer op schrijnen
de wijze aangetoond.
Om het spoor te volgen van de
terreurorganisatie moeten we
terug naar naar de nacht van 3
op 4 juni 1984. Dan wordt uit
een steengroeve in Scoufleny
bij Ecaussines 800 kilo springs
tof gestolen. De diefstal ver
wekt geen opschudding, de po
litie haalt de schouders op,
want er zijn geen sporen.
Toch moet op dat moment al
een groep samenzweerders, die
zich later zou doen kennen als
de CCC, een strategie klaar
hebben, want de terreur van
de groep ontwikkelt zich
sindsdien zeer planmatig.
Onlangs pleegde de CCC een
aanslag waarbij twee brand
weermannen het leven lieten.
Is dat het moment waarop de
CCC-leden het escalatiemodel
gaan volgen van hun Duitse
De bomaanslagen
materiële schade e
loos.
an de CCC in België, zoals hier in Brussel op 1 mei, gaan gepaard met grote
i onlangs zelfs met dodelijke slachtoffers. De Belgische politie staat machte
geestverwanten, verzameld in
de Rote Armee Fraktion? Tot
en met de aanslag op een soci
aal-cultureel centrum van de
NAVO in de Brusselse ge
meente St. Stevens-Woluwe
beweren de CCC-leden in hun
pamfletten persoonlijke slacht
offers te willen vermijden,
maar na de dood van de twee
brandweerlieden ontwikkelt
de CCC in een pamflet een
breedvoerige theorie over het
revolutionair geweld. Het
menselijk leven wordt daarin
geen absolute waarde op zich
zelf genoemd: „Zij, die zichzelf
maken tot de radertjes van het
systeem van de dood, zijn ge
doemd om' te verdwijnen in de
strijd om het leven".
De escalatie van de terreur is
ook merkbaar in de gebruikte
middelen. Aanvankelijk wor
den de aanslagen nog weggela
chen als een bijna romantisch
terrorisme met benzineflessen
en snelkookpannen. Maar na
de aanslag op de NAVO-pij-
pleiding wordt niet meer ge
twijfeld aan de kundigheid om
gecoördineerde acties uit te
voeren en later toont de CCC
niet alleen een toenemende
brutaliteit, maar puur profes
sionalisme door gebruikma
king van bomauto's.
Langzaam wordt duidelijk dat
er sprake is van langdurige
planning. Maanden voor de
aanslagen worden de doelwit
ten verkend, wat notabene
blijkt uit de zonnestand op fo
to's die de CCC vaak trots
meestuurt met de pamfletten,
waarin een aanslag wordt op
geëist. Bij de logistieke voorbe
reiding, zoals het aankopen
van snelkookpannen en gas
flessen, die ter verheviging
van de explosie worden ge
bruikt, wordt de factor tijd
zorgvuldig ingecalculeerd. De
auto die op 15 januari als bom
auto ontploft, blijkt meer dan
vier maanden eerder gestolen
te zijn.
Wie zijn de leden van de CCC,
die maanden, misschien wel
jaren voor de eerste aanslag,
hun terreurdaden moeten heb
ben gepland? Het ministerie
van justitie spreekt van drie
concentrische cirkels. Er is
sprake van een harde kern, de
pamflettenschrijvers, die niet
ongeletterd lijken, Franstalig
zijn en die zich vakkundig be
dienen van het Stalinistisc-
h-Leninistisch jargon.
Daaronder opereren de uit
voerders, die de bomaanslagen
plegen. En dan zijn er de sym
pathisanten, de meelopers, de
genen, die leuzen op de straten
en muren kalken en die in
jongerencafé's en bij universi
teiten CCC-pamfletten ver
spreiden. De CCC, de strijden
de communistische cellen, doet
wat haar naam aangeeft: er
zijn cellen, die slechts door
brieven of telefoontjes contact
met elkaar hebben.
Het is een samenwerkings
vorm, waarop een justitieel ap
paraat geen vat kan krijgen.
Maar aan de andere kant heeft
de overheid, en met haar de
politie, de bedreiging bij her
haling ontkend of onderschat.
Het opsporingsapparaat vergist
zich ook door de terreur aan
vankelijk toe te schrijven' aan
anarchistische amateurs, die
gevaarlijke spelletjes spelen
met snelkookpannen. Het
duurt zelfs maanden voor ie
mand op de gedachte komt dat
de springstof, die steeds weer
gebruikt wordt uit de steen
groeve in Scoufleny komt.
De onrust, die zich inmiddels
van de Belgische burgers heeft
meester gemaakt leidt tot de
vraag: waar blijft de politie?
De politie blijft nergens, niet
als het gaat om de opsporing
van de Bende van Nij vel, ver
antwoordelijk voor 20 moor
den, niet als er sprake is van
een dagelijkse postoverval met
als dramatisch dieptepunt de
dood van twee postmannen de
afgelopen week in Verviers.
En zij is zeker nergens in de
opsporing van de CCC.
De activiteit die de politie ten
toonspreidt door een halye dag
na een aanslag met zwaailich
ten en loeiende sirenes door de
rode verkeerslichten van
Brussel te scheuren of dagen
lang zwaar bewapend getrof
fen gebouwen te bewaken
staat in schril contrast tot de
immer late komst op de plek
van een aanslag van vijf ver
schillende politiediensten, die
elkaar liever in de wielen lij
ken te rijden dan samenwer
ken. Hoewel bij twee aansla
gen op klaarlichte dag deze
week de politie een half uur
de tijd gelaten wordt een bom
onschadelijk te maken of de
schade te beperken, verzuimt
zij dat. Er wordt „vergeten" de
mijnopruimingsdienst te alar-
Sléchts twee keer is er sinds
het begin van de CCC-aansla-
gen sprake van echte politie
actie: Op 19 oktober 1984, als
bij de „Actie Mammoet" in het
holst van de nacht 120 huis
zoekingen worden verricht, en
op 2 juni van dit jaar als rijks
wachters vijf mensen betrap-
Cën, die een stengun opgraven
ij een parkeerplaats aan de
snelweg bij Heverlee. Maar in
beide gevallen is het resultaat
nihil.
Een ongekende bureaucratie,
een steeds falende coördinatie
en niet te vergeten de taalbar
rière zijn er oorzaak van dat
de rijkswacht zelfs niet in staat
is, na gealarmeerd te zijn,
pamfletten uitdelende jongelui
in de kraag te grijpen. De Bin
nenlandse Veiligheidsdienst
blijkt niet te kunnen infiltre
ren; zij houdt het er gemaks
halve op dat de daders van
een aanslag steeds naar het
buitenland vluchten. Tussen
de speciale anti-terreurgroep,
de bijzondere opsporingsbriga
de, de gerechtelijke politie en
de gemeentekorpsen speelt
een dusdanige concurrentie
dat men niet aarzelt sporen
voor eikaars neus uit te wis-
Eindelijk heeft nu ook de poli
tiek zich bemoeid met de ter-
reurgolf, die met de CCC, de
Bénde van Nijvel en de ge
welddadige posto vervallen
België overspoelt. Maar omdat
de politiediensten meerdere
bazen hebben (de ministers
van binnenlandse zaken, justi
tie en defensie) en omdat di|f
ministeries niet alleen
dig onder de coalitiepartner^
verdeeld moeten worden]
maar ook de taalkwestie daar]
in een rol speelt zit de politiek-
met gebonden handen. r
Demissionair premier Marten
kan niet anders dan oproeper
„Iedere burger heeft een rol
vervullen. Hij kan zichzelf
anderen de nodige bescher
ming bieden door waakzaar
te blijven". Maar niets ov
maatregelen, die het falen vi
de politie moet voorkomen.
De Belgische oppositieleide)
Karei van Miert voegde daa
gisteren in „Met het oog o
Morgen" een interessant
peet aan toe: „Het is merk)
waardig dat de CCC
aanslagen heeft weten te pleN
gen, zonder dat de politie oö J*°9
meer een spoor van hen wee h®rn<
te ontdekken. Het is mogelij Z|J vt
dat de CCC gebruik maaknaar
van hoge Belgische autoritei 9e"
ten, die hen van informati
voorziet. Het gaat hier denk i
om een goed georganiseerd I
terreurbende die steunpunte J
heeft in het staatsapparaa
hoewel ik niet kan geloven da
er van politieke protectie spra T
ke is. De CCC heeft aanslagei -I
gepleegd op (NAVO) doelen
waarvan zelfs parlementsle
den het bestaan en de precies
ligging niet van wisten".
Hoe dan ook, ergens in Belgi
moeten leden van de hard
kern van de CCC zich in
handen wrijven: de planner j
die al zo lang geleden werde v
gesmeed, kunnen voorlopi
nog uitgevoerd worden.
gearr
bazen hebben (de ministers nog uitgevoerd woraen. ~chot
UTRECHT „Het aardi
ge van het leven is dat het
voor een groot deel wordt
gevormd door onbestaan
baarheden". Er valt een
diepe stilte in de zaal als
Annelize van der Stoel,
lid van de Emancipatie-
raad, met deze wazige op
merking de landelijke dag
voor politievrouwen in de
Jaarbeurs te Utrecht
opent. „Mannen", ver
volgt ze, „kijken naar dit
1 soort bijeenkomsten met
een glimlach: dan hebben
die vrouwen ook hun dag
je uit".
Ruim tweehonderd vooral jon
ge politievrouwen staken gis
teren in Utrecht een dag lang
tegen elkaar van wal over hun
problemen op de werkvloer.
Deze „Landelijke Dag Politie
vrouwen" was georganiseerd
door de vrouwelijke leden van
de Nederlandse politiebond
-(NPB) en de Algemene Chris
telijke Politiebond (ACP),
vooral om ervaringen uit te
wisselen en druk uit te kun
nen oefenen op de beleidsma
kers en -uitvoerders. Vooraf
gaf Annelize van der Stoel ze
nog een oppepper mee: „U
strijdt niet langer als eenzame,
verwilderde feministen die
per ongeluk door de selectie
zijn gekomen. Mannen hebben
heel wat te winnen bij vrou
wen in het politiewerk".
De meeste aanwezigen hebben
er overigens weinig behoefte
aan dat er politiemannen aan
de discussie deelnemen. Zo
vindt Els, die bij het rijkspoli
tiekorps in de Alblasserwaard
werkt, dat ze op haar werk al
genoeg met mannelijke colle
ga's kan praten. „Je moet als
vrouwen nu eerst eens naar
elkaar gaan luisteren".
Heeft ze zelf last van de man-
nencultuur op haar werk? Dat
valt nog wel mee. „Maar je
hoort zoveel verhalen van pro
blemen die meisjes ondervin
den, dat ik het weieens recht
streeks wilde horen".
Seksueel gefrustreerd
Marjon heeft slechtere erva
ringen: „Toen ik zes jaar gele
den in mijn korps kwam, was
ik nog te bleu om kritiek te
hebben. Bijvoorbeeld op ge
trouwde mannen die zich te
genover mij seksueel gewoon
ontzettend gefrustreerd ge
droegen". Ze vertelt dat ze na
het eerste half jaar bijna over
spannen was van de sfeer op
haar werk. „Ik kon er niet te
gen opboksen. Inmiddels durf
ik m'n bekkie wel te roeren en
gaat het beter".
Er wordt een eerste aanzet ge
geven tot de oprichting van
een „Landelijk Netwerk voor
Vrouwen bij de Politie". De
vrouwen vinden dat het daar
voor hoog tijd is geworden. In
1984 bestond slechts vijf pro
cent van het gemeentelijk po
litie-apparaat uit vrouwen. Bij
de rijkspolitie was dat bijna ze
ven procent. In 1995 moet die
bezetting gestegen zijn tot 25
procent, maar men is er bij
voorbaat al bang voor dat dit
doel niet verwezenlijkt kan
worden.
Pistool
„Meer vrouwen betekent meer
kans op een mentaliteitsveran
dering binnen het apparaat",
zegt Julia van de Hengel van
de Adviesraad Vrouwelijke
Leden van de Nederlandse Po-
Méér vrouwen bij de politie, „want er heerst nog te veel een mannencultuur", menen de poiitiea-
gentes zelf.
SUSKE EN WISKE DE MOOIE MILLIREM
1 Uitgeverij. Antwerpen-Weeso
litiebond. Zo'n mentaliteitsver
andering is bitter hard nodig,
vindt Julia en ze illustreert dat
met een aantal praktijkvoor
beelden.
Zo mochten politievrouwen in
Spijkenisse hun pistool niet
onder het tuniek dragen, om
dat anders hun vrouwelijke
vormen werden aangetast. De
zaal lacht. „Ze moesten hun
pistool maar in hun handtasje
houden. Het kostte dan wel
dertien a veertien seconden
om het pistool schietklaar te
hebben". Julia vervolgt: „In
Breda werden vrouwen alleen
bij de politie aangenomen als
ze beloofden dat ze niet zwan
ger zouden worden". Er valt
een sprekende stilte. „En in
Arnhem werden vrouwen uit
het korps gehaald die als majo
rette moesten optreden om de
hoofdcommissaris te verras
sen". Zoiets bestaat toch niet?,
reageert de zaal ontsteld en
het ijs is definitief gebroken.
In de koffiepauzes, m
al in de verschillende v,
groepen die 's middags
den gevormd, komen de ver
halen los.
Klopjes
Eén van de werkgroepen be
handelt het thema „vrouwen
in de surveillance-dienst",
waar de vrouwen hun manne
tje blijken te staan. Eén van de
meisjes vertelt trots hoe ze een
mannelijke collega een harde
klap in zijn gezicht gaf, toen
hij niet ophield over haar
hand te aaien, steeds als ze de
schakelde. Plotseling regent
het ongewenste intimiteiten.
Bianca Zomerhuis: „Een colle
ga van mij kneep mij steeds in
m'n billen of gaf er klopjes op.
Vriendelijk vragen of hij op
wil houden helpt dan niet, dus
moet je flink kwaad worden".
De meeste politievrouwen
hebben ingeschreven op de
werkgroep „mentaliteitsveran
dering". Er valt nogal wat te
verbeteren aan „adjudanten
van de oude stempel die van je
verwachten dat je koffie in
schenkt". Ook komen er ver
halen los van groepscomman
danten die hartgrondig op
merkten: „Ik mot geen wijven
in mijn groep". Eén van de
deelneemsters meent: „De
mannen acceptéren geen poli
tievrouw, ze gedogen haar
hoogstens. Bovendien zijn ze
sterk bevooroordeeld, vooral
als ze zich in de grote groep
collega's bevinden".
Tussen alle vrouwen bewegen
zich slechts een paar mannen,
waaronder de voorzitters Gert
Koffeman en Leen van der
Linden van de politiebonden
ACP en NPB. Ook Koffeman
is gelukkig met deze dag
„want die vrouwen werken
bepaald niet in een vrouw
vriendelijke cultuur".
HUGO DE BRUIJNE
ZEIST De wereldrechten voor een in Nederland
ontwikkelde seksetest op koeie-embryo's zijn verkoch P161
aan het grote Amerikaanse biotechnische bedrijf lm
muCell. De methode mag door het bedrijf in alle lan
den geëxploiteerd worden, behalve in Nederland. Hie Plal
betalen boeren een laag tarief, omdat het hier gaat on) kur
een vinding van eigen bodem. Dat zegt ir. P. Boomai een
(30), projektleider van het embryo-onderzoek bij he een
Instituut voor Veeteeltkundig Onderzoek Schoonoord
in Zeist.
Het bericht is opmerkelijk, want de resultaten van de laatst
proeven moeten nog worden berekend. In Engeland lopen noj
honderd drachtige „testkoeien" rond en als over twee maandei
de resultaten daarvan zichtbaar worden, kunnen Booman eir
zijn mensen voor de laatste maal deze aan de voorspellingen
toetsen. Nu al staat volgens Booman vast dat de vinding het
negen van de tien gevallen mogelijk maakt vooraf te bepalen
een embryo een stier of een vaars zal worden.
i eigen land voor de uitvinding van het
De belangstelling i.. s
der het ministerie van landbouw ressorterende instituut is zeej..
groot. „De Nederlandse boeren kunnen van de test gebruik r
ken tegen een speciaal tarief. We hebben het Amerikaanse be 1
drijf bewust geweerd van de Nederlandse markt, omdat i
onderzoek erg veel Nederlands belastinggeld is gestoken. Daa
mogen we in eigen land best eens van profiteren, vonden we" 1
aldus Booman. Hoeveel de test precies gaat kosten, is volgen!
hem nog niet te zeggen. „Maar niet meer dan
alle kosten voor embryotransplantatie".
i fractie 1
Draagmoeders
De test haakt in op de praktijk van de laatste jaren waarbij dooi'-Sov
transplantatie van embryo's van heel goede koeien in draagmoe 1
derkoeien soms wel dertig goede nakomelingen kunnen wordei"
SI
gefokt. De koe die de embryo's moet leveren krijgt een hor
mooninjectie waardoor extra veel eicellen uitgroeien. Zeven da -
gen na de bevruchting worden de embryo's uit de baarmoeder-
„gespoeld" en in de draagmoederkoeien ingebracht. iU
„De boer moet dan maar hopen dat hij na negen maanden de*-#$
door hem zo gewenste melkkoeien ter wereld kan zien komen",
zegt Booman. „Of hetgeen gunstig is voor de KI-verenigingen r
juist de krachtige superstieren die moeten zorgen voor de in
standhouding van een winstgevende veestapel. Maar daarvoor v
moeten nu nog alle embryo's negen dure maanden lang meege- -5
dragen worden. Dat behoort binnenkort tot het verleden. Een n-
boer kan met de seksetest zelf uitmaken wat voor kalveren zijn n
koeien krijgen. Wil hij alleen melkkoeien? Dan worden alleen n
de vrouwelijke embryo's bij de draagmoeders ingebracht. Een n
KI-vereniging wil de beste stieren voor de leden. Dat kan ook",
aldus Booman.
Groene stieren
In het nieuwe systeem wordt een embryo met een vloeistof be
druppeld. Het embryo krijgt een groenige kleur als het een toe
komstige stier betreft. Gaat het om een vrouwelijk dier, dan ge
beurt er niets.
Booman heeft groot vertrouwen in zijn vinding, omdat er vooi
de veehouder onmiskenbare kostenbesparingen mee worden be
reikt. „Een veehouder heeft een aardige strop als hij een goede
melkkoe dacht te fokken, maar niet meer dan een stierkalf
krijgt met een waarde van honderd gulden
De test is ook geschikt voor schapen en paarden. Booman geeft
toe dat de test met een aantal aanpassingen ook bij mensen is te
gebruiken, maar om principiële redenen heeft het Zeister insti
tuut dit verhinderd. „We stellen daar de test niet voor beschik
baar, omdat anders de kans bestaat dat een dubieuze privé-kli-
niek er voor veel geld zijn voordeel mee gaat doen. In het con
tract met het Amerikaanse ImmuCell staat ook dat de test alleen
gebruik is", aldus Booman.
hij
besi
hij.
».P'a
wa
