F
Amerika heeft nooit gehoord
van kruisrakettenprobleem
yfiê
AANGESLAGEN
Reagans hoop op conservatiever Hooggerechtshof steeds kleine
Craxi
kan weer
gewoon
aan de
slag
De misbruik van een mythe
HÊf
Doel
NEDERLAND HAD PLAATSING KUNNEN AFZEGGEN
St i
DF TIJD
dfiËfHQENE
Belang bij een
vereniging
BUITENLAND
QeidóaQowuwt
DONDERDAG 31 OKTOBER 1985 PAG1N
WASHINGTON De
kans dat het Amerikaanse
Hooggerechtshof nog on
der het presidentschap
van Ronald Reagan een
conservatievere bezetting
krijgt, wordt steeds klei-
De negen invloedrij
ke rechters hebben dezer
dagen hun werkzaamhe
den hervat en niemand
van hen heeft te kennen
gegeven ermee te willen
ophouden.
De gemiddelde leeftijd van de
rechters is 71. Vijf van hen
zijn ouder dan 76 jaar. De
rechters van het Hoogge
rechtshof worden voor het le
ven benoemd.
Vervanging
vindt slechts plaats bij overlij
den of wanneer een rechter
uit eigener beweging aftreedt.
„Maar niemand maakt aan
stalten te vertrekken", zegt
Benno Schmidt, hoofd van de
rechtenfaculteit van de uni
versiteit van Columbia. „Of er
een plaats vrijkomt is vooral
een medische kwestie".
De onafhankelijke geest van
het college werd onlangs geïl
lustreerd door de 76-jarige
rechter Harry Blackmun. Hij
zei een brief te hebben gekre
gen van een advocaat, waarin
die hem vroeg of hij er niet
aan dacht af te treden.
De ad
vocaat kreeg de volgende brief
terug: Geachte meneer X: Nee.
Hoogachtend, Harry A. Black-
Reagan hadden gehoopt dat
het Hof onder leiding var. op
perrechter Warren Burger een
aantal progressieve wetten uit
de jaren 50 en 60 zou terug
draaien. Maar in plaats daar
van keerde het Hof zich tegen
regeringsmaatregelen als het
verplicht bidden op school en
het abortusverbod, terwijl ze
ook een aantal bezuinigings
maatregelen afzwakte. Op het
gebied van de openbare orde is
het Hooggerechtshof wel een
eind meegegaan met de wetge
ving van de overheid. Maar
voor de Amerikaanse conser
vatieven is dit niet genoeg. Zij
hadden graag gezien dat presi
dent Reagan een aantal rech
ters had kunnen benoemen
waardoor het Hooggerechtshof
tot aan het eind van deze eeuw
een conservatief stempel zou
dragen. De enige benoeming
die Reagan heeft kunnen doen
was die van de conservatieve
rechter Sandra O'Connor, de
eerste vrouw overigens in het
Hooggerechtshof.
Ondanks de lichte zwenking
naar rechts, vergeleken met de
progressieve samenstelling
van het Hof in voorafgaande
decennia, is het Hooggerechts
hof nog steeds verdeeld in
twee vleugels, een gematigd-
-progressieve van vier rech
ters en een evenveel leden tel
lende conservatieve vleugel.
De negende rechter, Lewis Po
well (78), stemt afwisselend
met de conservatieven of met
de gematigd-progressieven
mee. Om de balans definitief
naar rechts te doen doorslaan
moet Reagan in ieder geval
twee van de vier progressieve
rechters vervangen: William
Brennan (79), Thurgood Mars
hall (77), John Paul Stevens
(65) en de al eerder genoemde
Blackmun.
De conservatieve rechters zijn
opperrechter Burger (78), San
dra O'Connor (55), William
Rehnquist (60) en Byron Whi
te (68). Burger heeft al te ken
nen gegeven zeker aan te blij
ven tot aan de viering van het
200-jarig bestaan van de Ame
rikaanse grondwet, in 1987. En
Brennan, de oudste rechter die
bijna 30 jaar geleden door pre
sident Eisenhower werd be
noemd, zal actief blijven als de
belangrijkste strateeg
progressieve vleugel, zo
luidt in Washington.
De negende rechter,
heeft in de afgelopen
periode als gevolg var
grijpende operatie
een derde van alle vergt
gen gemist. Dit jaar is h
ter weer volop van de p
Een lange zittingsperii
overigens kenmerkend
de rechters van het Hi
rechtshof. Van de sinds
18e eeuw benoemde 102
ters zijn er 34 die tot n
75e actief zijn gebleven.
grav
jssenbo
3e bewii
J^HVosli
vLverknen
Veertien
iekreger
Jöhl, he
itjredding
e ;ommiss
i( projecter
;a worden.
Amrobai
p weken g
io Over dt
Groep i:
van Vos
Is schap op
de nog i
ROME De Italiaanse rege
ringscrisis is nagenoeg opge
lost. De vijf partijen van de
demissionaire regering Craxi
(christen-democraten, socialis
ten, republikeinen, sociaal-de
mocraten en liberalen) zijn het
gisteren eens geworden over
een voortzetting van hun tijde
lijk onderbroken samenwer
king.
Technisch is het nu zo, dat
president Cossiga de demissio
naire regering-Craxi terug
stuurt naar de Kamer van Af
gevaardigden. Als de Kamer
maandag aan Craxi het ver
trouwen geeft, wordt zijn ont
slag ingetrokken en kan zijn
regering in precies dezelfde
samenstelling doorgaan. Dat
Craxi het vertrouwen krijgt
staat vast, gezien zijn comfor
tabele meerderheid in de Ka
mer. In Italië worden rege-
Craxi.
ringscrises zelden op deze ma
nier opgelost.
De nu toch opgeloste crisis
blijkt wel slecht voor de ge
loofwaardigheid van de Itali
aanse politiek in het algemeen
en van de betrokken politici in
het bijzonder. Werden de
moeilijkheden veroorzaakt
door meningsverschillen over
de relatie tot de VS, over de
Midden-Oostenpolitiek en
over de collegiale besluitvor
ming in de ministerraad, nu de
crisis voorbij is worden al die
hoogstaande verschillen sterk
gerelativeerd. „Een verande
ring die alles bij het oude
laat", zo wordt de crisis ge
noemd. Daarom vragen vele
zich af waarom de crisis nodig
was. en, aldus de krant La Re-
pubblica, of de heren politici
het land een dergelijke crisis-
-show niet hadden kunnen be--
sparen.
Premier Craxi stevent intus
sen af op een opmerkelijke
primeur in de Italiaanse poli
tiek. Over veertien dagen mag
hij zich de langstregerende
premier uit de geschiedenis
van de Italiaanse republiek
overhei
dien kl
fecten
WASHINGTON De ge
middelde Amerikaan
heeft nooit gehoord van
een kruisrakettenpro
bleem in Nederland. En
zelfs in de kleine elite die
in de VS geïnteresseerd is
in buitenlandse politiek,
leeft nauwelijks benul
van de opwinding die de
plaatsing van nieuwe
Amerikaanse kernwapens
in ons land teweegbrengt.
,Het aantal Amerikanen dat
deze week met belangstelling
wacht op het kruisrakettenbe-
sluit van de Nederlandse rege
ring, is op twee handen te tel
len en houdt zich op binnen de
muren van het Witte Huis, het
Pentagon (ministerie van de
fensie) en het State Depart
ment (Buitenlandse Zaken).
Euroraketten zijn voor de VS
een gewonnen zaak en een ge
passeerd station.
Dat was eigenlijk al zo vanaf
het moment dat de Westduitse
regering de plaatsing van de
eerste Pershing-2-raketten in
eigen land had weten door te
zetten. Dat de Bondsrepubliek
zou plaatsen was voor Was
hington het belangrijkste,
want de Bondsrepubliek is
strategisch het gevoeligst gele
gen. Als daar de krachtige an-
ti-rakettenbeweging zou kun
nen worden verslagen, zouden
de andere landen wel volgen.
Toen met name Engeland en
Italië zulks gedaan hadden,
waren de Amerikanen tevre
den. Dat België en Nederland
onzekere kruisrakettenkandi-
daten bleven, is voor de Ame
rikaanse regering nooit een
groot probleem geweest, in de
oplossing waarvan Washing
ton dan ook nooit veel energie
heeft gestoken. Toen België
begin dit jaar tot plaatsing be
sloot, lieten Amerikaanse re
geringsfunctionarissen ver
staan er verbaasd over te zijn
dat de Belgen uiteindelijk zon
der veel druk uit de VS toch
„aan boord" waren gekomen.
Hoezeer het te verwachten po
sitieve Nederlandse plaatsings-
besluit uiteindelijk toch een
meevaller is voor de Amerika
nen. blijkt uit de gang van za
ken rond het 1 juni-besluit van
vorig jaar. Op 1 juni 1984 be
schouwde de Amerikaanse re
gering een mogelijk „besmet
tingsgevaar" van een Neder
landse weigering om te plaat
sen als geweken, omdat in
West-Dqitsland, Engeland en
Italië de plaatsing al was be
gonnen. Op 4 mei van het vo
rig jaar verklaarde Richard
Burt, onderminister van bui
tenlandse zaken, tegenover
Nederlandse journalisten dat
zijn regering „bereid is met
Den Haag mee te denken over
variaties op het oorspronkelij
ke plan tot installatie van 48
kruisraketen in Nederland".
Tot destijds de ronde doende
alternatieven behoorden onder
meer de plaatsing van maar 16
of 32 raketten en de zg. „crisis-
variant" (bases bouwen, maar
raketten pas laten komen in
tijd van oorlogsdreiging).
De crisisvariant is later door
de Amerikanen als onaan
vaardbaar verworpen, maar de
bereidheid over andere varia
ties te praten was een eerste
verschuiving van de VS naar
wat toen „de politieke reali
teit" in Nederland heette. In
de laatste week van mei 1984
antwoordde de woordvoerder
van minister van buitenlandse
zaken Shultz op de vraag hoe
de Amerikaanse reactie zou
zijn indien Nederland plaat
sing zou afwijzen: „U moet wel
bedenken dat de Nederlanders
in 1979 nooit ingestemd heb
ben met plaatsing".
Die uitdrukkelijke verwijzing
naar het Nederlands voorbe
houd bij het NAVO-dubbelbe-
sluit weerspiegelde onmisken
baar dat de Amerikaanse rege
ring reeds ernstig rekening
hield met een Nederlands
„nee". Washington wilde bij
voorbaat een excuus vinden
om staande te kunnen houden
dat het NAVO-bondgenoot-
schap geen schade ondervond
van de Nederlandse houding.
Zelfs president Reagan liet tij
dens een persconferentie in
diezelfde maand mei doorsche
meren niet zwaar te zullen til
len aan een dissident Neder
land, toen hij zei:„Ja, een van
de kleinere bondgenoten zou
plaatsing kunnen afwijzen,
maar de anderen zeker niet".
Minister Shultz zou in dezelfde
zin hebben gesproken tot zijn
Nederlandse ambtgenoot Van
den Broek. Ook Shultz reken
de er op dat Nederland uit de
boot zou vallen en heeft naar
verluidt tegen Van den Broek
gezegd dat „Amerika daarvan
geen politieke ramp voor de
NAVO zal maken, mits plaat
sing van kernraketten in an
dere landen niet in gevaar
komt". En nu plaatsing vri
zeker is verklaren mede*
kers van Shultz: „Het
wat uit dit alles blijkt
Nederland zelf wil dat
kruisraketten worden n
zet. Het verhaal dat dat
Amerikaanse druk gebeui
onzin. Men had er ongest
onderuit gekund,
dat niet gewild".
Als de kaarten in Amerikj
se ogen zo liggen, is het
verwonderlijk dat de Am
kaanse media weinig aand;
hebben voor het kruisra!
tenprobleem in ons land.
aanbieding van het volksp
tionnement, vorig weekt
heeft bijna geen krant
VS gehaald. De Amerika
zijn intussen vooral bezig
de komende top Reagan-I
batsjov in Genève. En wat
de VS concrete kernwapen
B-l kernbommem
de nucleaire Trid n
ten die
geldt t<
de fin
Dat hei
financi
gebracl
drang
industi
sche v
WC
VELSI
Paus Joannes Paulus zal zon
dag de Nederlandse pater Ti
tus Brandsma zalig verkla
ren. De Tijd noemt deze za
ligverklaring misbruik van
een mythe. Volgens dit
weekblad slaat het Vaticaan
daarmee twee vliegen in één
klap. Een milde clericaal aan
wie niemand zich een buil
kan vallen wordt ten voor
beeld gesteld aan ontkerste
nend Nederland. Tegelijker
tijd presenteert men de we
reld triomfantelijk een felle
katholieke bestrijder van het
nazisme om zo het eigen fa
len op dit punt te verhullen,
aldus De Tijd.
Aan Kamerleden, ambtena
ren en specialisten vroeg De
Tijd naar hun oordeel over
drie jaar ontwikkelingssa
menwerking onder minister
Eegje Schoo, hetgeen volgens
het blad een trieste balans
oplevert. Voorts een reactie
van de in Nederland geves
tigde Turkse schrijver Halil
Gür op het boek van de Duit
se „Turk" Günter Wallraff.
Gür vraagt zich af of het
boek van de Duitse journalist
noodzakelijk was. „Is het een
nieuwe ontdekking dat gast
arbeiders zo slecht worden
behandeld? Waarom levert
dit boek zoveel reacties op?
Als Wallraff zich niet alleen
uiterlijk maar ook innerlijk
als Turk had kunnen verkle
den, had hij wellicht zelf
moord gepleegd", zo meent
Gür.
Op literair gebied komen
voorts de desillusies van Si
mon Vinkenoog, „De kleine
blonde dood" van Boudewijn
Büch en de veerkracht van
Maarten 't Hart uitgebreid
ter sprake.
Sjimon Peres en koning
Hoessein op weg naar vrede
in het Midden-Oosten, zo
meldt Vrij Nederland op de
voorpagina. De tekenen wij
zen op een duurzame rege
ling tussen Israël en de Ara
bische wereld. Het weekblad
spreekt van de breekbare
kansen van de „Jordaanse
optie". Het gaat daarbij om
het scheppen van een gebied
waarin de Palestijnen zich
letterlijk en figuurlijk thuis-
voelen, iets dat in zin extre
me vorm namelijk de staat
Israël onbereikbaar is.
Dr. S.I.P. van Campen, oud
kabinetschef van Joseph
Luns bij de NAVO, komt
ruim aan het woord en stelt:
Schrijver Halil Gür in De
Tijd: „Is het een nieuwe ont
dekking dat gastarbeiders
zo slecht worden behan
deld?"
„Als Nederland uit de boot
valt zullen de bondgenoten
dat Lubbers niet in dank af
nemen". Van Campen laat
doorschemeren dat de wijze
waarop de Amerikanen bin
nen de NAVO hun leider
schap uitoefenen, hem af en
toe rauw op de maag valt.
Het duo Barend en Van Dorp
laat trainer Nol de Ruiter
van FC Utrecht eens lekker
uitpraten. Op de achterpagi
na zet Ischa kunstmanager
Arthur van Schendel, klein
zoon van de bekende schrij
ver, tussen aanhalingstekens.
VN's boekenbijlage staat in
het teken van de vrouwen
boekenweek met als belang
rijke geïnterviewde Annie
M.G. Schmidt.
John Jansen van Galen ging
voor de Haagse Post op
zoek naar „de dilemma's van
de Linkse Doorbraak". „De
teloorgang van het eigen ge
lijk" luidt de titel van het
omslagverhaal, waarin ge
probeerd wordt de vraag te
beantwoorden of de opgelaai
de discussie overklein-linkse
samenwerking het einde be
tekent van de links-ortho
doxe stromingen in de poli
tiek. Brugsma komt terug op
het „Gejengel in de Houtrust-
hallen": „Hoewel we nog
geen geurentelevisie hebben,
dacht ik nog even de stank te
ruiken van verbrandend
boekpapier". In de rubriek
Bezigheden komt Ajax-voet-
baller Rob de Wit uitgebreid
aan het woord. Onder meer
over zijn trainer: „Cruijff is
een geval apart. Hij kan alles.
En als persoon ook: hij straalt
iets uit. Een grote persoon
lijkheid. Cruijff heeft ons
zelfvertrouwen nog niet hoe
ven bijpraten". De Wit zei
dat overigens voordat hij
door Cruijff werd gedegra
deerd naar het tweede elftal.
HP ging ook op bezoek bij
Hans Wiegel in Leeuwarden
en kwam terug met
„nieuws": „Eindelijk keert
hij, ook al is het maar voor
even, terug in de nationale
politiek om te helpen een
vernietigende verkiezingsne
derlaag voor zijn partij te
voorkomen". En dat allemaal
onder de kop „Wijze lessen
uit Ljouwert'
Naar aanleiding van het 1-
novemberbesluit heeft NH
prof. Gouwzwaard geiïnter-
viewd, die ooit het CDA-pro-
gramma „Niet bij brood al
leen" schreef. Hij zoekt het
nu in buitenparlementaire
actie. Voorts een reportage
over dementie: Een kijkje in
de belevingswereld van „ver-
kindste" mensen. „Je ware
aard wordt zichtbaar". Onder
de kop „Onder het mom van
kunst wordt veel flauwekul
vertoond", lucht Hans Sleu-
rink zijn hart over de geringe
aandacht voor historische on-
Elsevier is deze week voor
de laatste keer verschenen
onder de verantwoordelijk
heid van hoofdredacteur
Hoogendijk. Hij heeft binnen
het Elsevier-NDU een ondui
delijke functie gekregen. Zijn
afscheidsverhaal luidt
„Macht en onmacht van de
media". Daarin haalt hij tot
slot een oude wijsheid op:
„Het belangrijktse criterium
dat een journalist steeds moet
aanleggen, is of hij de stof
waarover hij schrijft, ook be
heerst. Anders kan hij bet^r
maar helemaal niet aan zijn
artikel beginnen". Elsevier
brengt voorts een „exclusief"
interview met de Surinaamse
bevelhebber Bouterse:
„Vluchten? Ik ga uit Surina
me wanneer ik dat wil". Het
plan om de Afobakadam op
te blazen betitelt hij als „het
zoveelste onzinverhaal". In
Elsevier ook de laatste dag
boekaantekeningen van de
Russiche dissidente Irina
Griwnina, die deze week
Rusland mocht verlaten: „In
het vliegtuig ontdek ik dat de
douane cadeaus voor Neder
landse vrienden uit mijn ba
gage heeft gepikt, een fles
cognac en een fles parfum.
Bevelhebber Bouterse in El
sevier: „Vluchten? Ik ga uit
Suriname wanneer ik dat
Hervormd Nederland be
steedt deze week veel aan
dacht aan zijn eigen geschie
denis, al weet het blad niet
welk jubileum het nu eigen
lijk viert. Vijftig jaar, veertig
jaar of veertien jaar? Het is
er in elk geval van overtuigd,
dat het thans aan het ideaal
van zijn oprichters in een ei-
tijdse vorm gesta
gentijd:
i gestalte geeft.
Brugsma in de Haagse
Post: „Gejengel in de Hout-
rusthallen".
Vaarwel, moederde Rusland,
het ga je goed". Voorts aan
dacht voor de Volvo 480 ES,
het nieuwe visitekaarte van
Volvo Car, en de zomermode.
Voor de liefhebbers: „Het sil
houet is uiterst slank. De
rokken vallen of over de kuit
of net boven de knie. Veel
heldere kleuren, gecombi
neerd met beige, zwart of
wit". Het omslagverhaal van
bij Elsevier behorende perso-
neelgids gaat over de confec-
tieketens die elkaar in de ha
ren vliegen met uitgeklede
winkels.
Een Groeneprofiel van mi
nister Hans van den Broek
van buitenlandse zaken leert
dat deze bewindsman einde
lijk de rust op het departe
ment weer tot stand heeft ge
bracht. In de waardering
voor Van den Broek, aldus
de Groene, nemen de tijden
van Van der Klaauw en Van
Agt, mannen die hun stuk
ken niet kenden en het de
partement van alle kanten
lieten leegplukken door an
dere ministers, steeds demo-
nischer vormen aan.
Het weekblad volgt ook de
worsteling die De Haagse
Post doormaakt met de tijd
geest. Sigmund Freud, de
schepper van de psycho-ana
lyse, is bijna een halve eeuw
na zijn dood nog altijd een
veelbesproken man, met veel
vijanden. Het thema: Freud
versus de Oostenrijkers, Zwi-
ters, Fransen, Nederlanders,
Engelsen en Amerikanen.
Een krasse uitspraak van
Freud was: „Val me alstu
blieft niet lastig met de na
zi's, help me liever tegen de
katholieken".
Vanavond gaat in Frankfort
Fassbinders stuk „Het Afval,
de Stad en de Dood" in pre
mière. Vanwege het anti-se-
mitische karakter werd dit
stuk tien jaar lang tegenge
houden. De Groene consta
teert dat Rainer Werner
Fassbinder ook na zijn dood
voor rellen blijft zorgen.
Dat rechters soms wijzer oordelen over menselijke gedra
gingen dan uitvoerders van de overheidsregels in strikt!
zin, is bekend. Daar zijn het rechters voor: zij moeten
één enkele kant in ogenschouw nemen, maar alle aspectei
bij een zaak betrekken en vervolgens een afweging maken
Zeker wanneer het gaat om mensen in niet-normale
standigheden, mensen met andere behoeften en noden dan
gemeenlijk het geval is, wordt de betekenis duidelijk
een begrip voor de bijzonderheid van hun situatie.
Niet alle situaties zijn immers gelijk, en waar in het ene
geval de toepassing van de gebruikelijke regels terecht is,
is ze dat in het andere niet. Zelfs betrekkelijk kleine aan
leidingen (fiscaal vertaald: kleine bedragen) kunnen laten
zien hoe verschillend een belastinginspecteur oordeelt of
een belastingrechter.
De kwestie waar het om ging was een contributie ten be
drage van 78,50, betaald aan de Diabetes Vereniging Ne
derland. Nu is het in het algemeen zo, dat contributies
een verenigingslidmaatschap niet aftrekbaar zijn va
belasting. Niet alleen omdat veel verenigingen zijn opgezet
rond een liefhebberij zoals sportvissen, fuchsia's kweken of
golfen, maar ook omdat de aard van de verenigingsactivi
teiten meestal direct aantoonbaar BELANG heeft voor de
genen die lid zijn. Meedoen aan een vereniging berust va
ker op vrije keuze dan op noodzakelijkheid.
Het is natuurlijk niet onlogisch dat de fiscus weigert mee t<
betalen aan bestedingen in de privésfeer, maar iets als eer
patiëntenvereniging kan men toch moeilijk op één lijn stel
len met verenigingen in andere sectoren. Zo hebben bij
voorbeeld lijders aan multiple sclerose hun vereniging, zc
ook suikerzieken en afasiepatiënten. Bij al zulke verenigin
gen hebben de activiteiten grote betekenis voor de leden
en strekken hun diensten zich uit over méér dan alleen het
louter medische. Van patiënten met een spraakstoornis
(afasie) is bijvoorbeeld bekend dat hun eigen omgeving
zeer belangrijke taak heeft in de opvang. De patiëntenver
eniging verzorgt daarom niet alleen het onderlinge contact,
maar „traint" ouders, verwanten en bekenden in de wijze
waarop ze met de patiënt mee-oefenen om weer te leren
spreken of, als dan niet kan, in vormen van communicatie
die de patiënt toch een beetje uit zijn isolement verlossen,
Ook de bredere maatschappelijke omgeving probeert de
vereniging te beïnvloeden, alleen al om duidelijk te maken
dat afasie niets met zwakzinnigheid te maken heeft. Daar
is veel werk en studie mee gemoeid reden waarom de
patiëntenvereniging tijdschriften, boeken en instructiema
teriaal uitgeeft. Op een iets andere maar toch vergelijkbare
manier werkt de Diabetes Vereniging Nederland.
Zij behartigt de belangen van mensen met suikerziekte
de ruimste zin van het woord, waarbij de diensten die zij
aanbiedt globaal in twee soorten zijn te onderscheiden.
Enerzijds liggen ze op medisch vlak: de vereniging wordt
bijgestaan door een medische adviesgroep, en heeft een ge
specialiseerde arts en een diëtiste in dienst ten behoeve
van de patiënten. Bovendien kunnen de leden via de
niging injectiespuiten en -naalden kopen tegen gereduceer
de prijzen, evenals medisch testmateriaal. Anderzijds houdt
de vereniging zich zeer actief bezig met het geven van
voorlichting: er is een maandblad en er worden diaseries
en voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd.
Hoe dit onderscheid in verleende diensten doorwerkte
de bepaling of de jaarlijkse contributie van 78,50 al of niet
aftrekbaar was, zien we de volgende keer.
deling
De din
komen
VS.
wee
mei
was!
Ie ha
de vt
heeft
gen i
Loms
is bei
Wash
vastst
haar
vs v
Een
perk:
lands
100.0
BRT
Eur
ring
juni
pres
selii
aan,
mot
woc
Wai
van
side
zon
doe
