weede Turfrace kampt met gebrek aan wind
Een veelbelovend café
nodigt alle sporters uit
ELNEMERS MOETEN VEEL BOMEN, ROEIEN EN TREKKEN
chaPf7M VAN DUIVENBODE KAN ZN RUST TOCH NIET VINDEN
nwe
:e bekj
kers a
jken nj
doe ij
-opnai
icht vl
wonj
1
e bezi
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
floor Ton Pirlrrs
het hotelbedrijf. Alle doel
treffende ruimten zijn aange
past aan de nieuwe opzet.
Rots in de branding en sluit
stuk van de onderneming is
een zeer royale bar, die als
commandopost de omgeving
onder controle kan houden.
Vanuit dit segment in de
vormgeving kan men. bij-,
voorbeeld, morgenavond ook
met z'n zestigen kijken naar
de wellicht enerverende tele
visiebeelden van een sportief
hanengevecht dat België-Ne-
derland moet worden. Maar
ook de verdere inrichting
van dit „Café aux sports"
liegt er niet om. Vanaf half
elf 's morgens („in principe")
kan men in het „Sport café"
terecht. Je zou er bijna de
ganse dag kunnen doorbren
gen. Aan de wanden rekken
vol tijdschriften en brochures
over elke denkbare sport.
Opzij uitklaptafeltjes waarop
geschaakt, gedamd of gekaart
kan worden. In .een ander
compartiment, goed voor stil
le overwegingen of kalme
gesprekken, het begin van
een veelbelovende bibiotheek
vol sport („Misschien maken
we er zelfs een uitleen van").
Daar staat van alles, vanaf
curiosa van rond eind '40 tot
een aantal werken van inge
nieur Ad van Emmenes (wo
nend in Voorschoten) en de
plakboeken van de notaris-
telg Gerbeiv Karstens die
overigens vanavond samen
met Bart Zoet, beiden als
Olympisch kampioenen van
weleer, het café komt ope
nen; ze hebben veel voor
Wim betekend, en naar die
plakboeken kan Gerben nu
fluiten.
Op de beginnende aankle
ding van het Sport café zou
elke sportkantine nu al trots
kunnen zijn: over enige tijd
hangt er, onder andere, de
door Joop Zoetemelk beloof
de officiële regenboogtrui,
het bovenlichaam bedekken
de ere-trofee van een we
reldkampioen. Vrinden en
kennissen hebben Wim ge
holpen bij het inrichten van
z'n café. Zowat heel LFC
heeft in de keuken waar
de lekkerste hapjes bereid
kunnen worden staan wit
ten. „Ze hebben allemaal
meegedaan". Dat is ook wat
hem hoopvol stemt voor het
komend tijdperk. Straks
komt er een darts-baan, voor
het Brits werpen van pijltjes,
en overal staan nu al zwarte
schoolborden met de in krijt
genoteerde standen van alle
(Leidse) voetbalklassen en
(ere) divisies die elke maan
dag aan correcties bloot zul
len staan. Wim: „Iedereen
kan z'n club daarop terugvin
den. Ook het waterpolo, rug
by, hockey, volleybal of het
korfbal hebben we allemaal
op een bord".
Sport op herhaling
Voor z'n geestesoog ziet Van
Duivenbode al thema- en dis
cussie-avonden. Je kunt er
namelijk afgescheiden zitten,
desgewenst. De video is goed
voor de gekste of meest rede
lijke sportfilms. „Meneer
Wim, ik heb onlangs die
doelpunten van Ajax-Feije-
noord gemist; zou ik die nog
even mogen zien?" „Natuur
lijk": zegt Wim dan, met een
kalm geweten: „Ga maar
even zitten en we toveren ze
weer even terug". Dan kan
men weer even over die tref
fers praten. Afgescheiden is
een flinke hoek, waar een
paai* „gokmachines" staan
opgesteld. In alle rust kan
men daar, volgens de kroeg
bepalingen, onrustig z'n (on-
)geluk beproeven.
Elke maand „iets". Dat is
Van Duivenbodes ideaal.
„Zeker tweemaal in de
maand iets aparts. Bettine
Vriesekoop, pratend met
haar coach Bakker. Ik noem
maar wat. Een kwis van de
Leidse voetbalvoorzitters,
omgeven door hun aanhang.
Een leuk sfeertje, lijkt me.
Volgende week dinsdag komt
hier Radio Rijnland een uit
zending verzorgen, met sport
als middelpunt en binnenko-
mertje. Sociaal bezig zijn. Ik
heb al zoveel positieve reac-
tieve. Wie weet hoe het uit
groeit". Veiling Flora, Rijns
burg, zet vanavond „Sport
café" met kwistige sponsor
hand in de buitensporige
bloemen. En daar is dan ook
de show- and marching band
DWS uit Rijnsburg, die bin
nen het kader van de Bloe-
menmarathon aan Wim van
Duivenbodes Sport Café luis
terrijk de nodige „flowering
pushing power" verleent. En
Wim was al veel meer van
plan. Afgezien van al die
Leidse voetballers in de F.C.
Den Haag die het „Sport
café" in de Vrouwensteeg ko
men opvrolijken Ik zie Wim
denken. Maar ik kom daar,
ongetwijfeld, nog een keer op
terug. Want Van Duivenbode
is nu al bezig met een „zak-
loopwedstrijd in de steeg
hier", of „een kelnerrace; ge
woon iets geks". Nou ja, hier
kan de sportliefde groeien en
bloeien en almaar groeien,
met die verwachte mengeling
van mensen...
•IDEN OMGEVING EeidweomxMtt DINSDAG IS OKTOBER 1985 PAGINA 13
aive de traditionele Strontrace kent ons land sinds vorig jaar ook een Turf race.
dopen zaterdag startte in Warmond de tweede editie van deze race voor kleine
Uvrachtschepen. Zeven Westlanders, een Kagenaar en een zandaak probeerden het
'iet Warmond-Vinkeveen-Warmond zo snel mogelijk af te leggen. Gisteren arri-
den de deelnemers aan „het jongere broertje" van de Strontrace weer in Warmond,
ggever Paul van der Bijl voer mee op de Westlander „Vier Gebroeders" van Lei-
Henk Dessens.
ONGERE BROERTJE
„Jonge Pieter", de Westlander van Peter Verboom uit Ter Aar, meert af bij het veenmuseum
Hoop van Zegen" in Vinkeveen. Verboom zou uiteindelijk vierde worden.
WARMOND/VINKEVEEN
„Als je dit meemaakt krijg je
steeds meer bewondering voor
die Westlander-schippers van
vroeger. Wat we hier met een
paar man doen, deden zij vroe
ger alleen of met zijn tweeën".
Licht ontzag spreekt uit de
stem van Henk Dessens als hij
de geschiedenis van het turf-
transport uit vroeger jaren op
haalt. Dessens is de initiatief
nemer van de eerste Turfrace
die vorig jaar werd gehouden.
Een nabootsing van vroeger
tijden, waarin turf uit het Vin-
kevéense plassengebied naar
het westen van Zuid-Holland
werd vervoerd.
Als eigenaar van een Westlan
der uit de vorige eeuw wilde
hij een race op poten zetten
voor dit type zeilschepen: plat
te boten van 11 tot 15 meter
lang met een zeiloppervlak
tussen de 30 en 50 vierkante
meter. Een soort Strontrace
dus, maar dan voor kleinere
schepen dan de skütsjes en
tjalken die deze week de route
Workum-Warmond-Workum
zo snel mogelijk moeten afleg
gen.
Dessens kocht zijn goeddeels
kaalgesloopte schip in 1978,
bouwde het opnieuw op en
wilde wel eens wat met mede-
Westlandereigenaars onderne
men. Zo zag vorig jaar de eer
ste Turfrace het licht. Een ini
tiatief dat aansloeg, waardoor
dit jaar de tweede editie werd
gevaren. Van Warmond naar
Vinkeveen en weer terug naar
Warmond, dat was de op
dracht waar negen schippers
met bemanning zich afgelopen
zaterdag voor gesteld zagen.
Alle manieren van voortbewe
gen waren toegestaan, behalve
die met behulp van een moter.
Om twaalf uur schoot War-
monds eerste burger, me
vrouw G.H.M. Hendrickx-
Vlaar, het negental weg.
Wind blijkt die zaterdag een
zeer schaars goed te zijn. Voor
de gemiddelde dagrecreant is
het uitstekend herfstweer: een
lekker zonnetje en een heel
flauw briesje. Zo niet voor de
deelnemers van de Turfrace,
die maar langzaam het park
Groot Leerust achter zich la
ten. Bomen is het parool: de
lange vaarboom wordt in de
bodem van de Warmonderlee-
de gestoken, waarna het schip
als het ware weggeduwd
wordt. Ook wordt er driftig
geroeid. De „Vier Gebroeders'
van Henk Dessens moet zijn
gunstige plaats bij de start
door het lot verkregen
spoedig prijs geven. Dessens
heeft het langste en zwaarste
schip en wordt voorbij geva
ren door lichtere exemplaren.
Op de Kagerplassen, de Ring
vaart en de Drecht kan er ge
zeild worden, al jaagt het
briesje de snelheden niet tot
grote hoogten op. Als de ooste
lijke koers op het Amstel-
Drechtkanaal in een meer
noordelijke verandert moet er
gejaagd worden. Een lange
treklijn wordt aan de mast be
vestigd, drie of vier man klim
men aan de wal en de West
landers worden door het ka
naal getrokken. Oude tijden
herleven, al weet niet iedereen
dat het jagen uit vervlogen ja
ren stamt: een toekijkende
jeugdige inwoner van Vrou
wenakker roept verbaasd uit:
„Is dat nieuw of zo?".
Windloos
Klaas Persoon uit Loosduinen
heeft met zijn „Antonius" dan
al de leiding genomen, vrij
dicht gevolgd door de „Jonge
Leidsche" van Leidenaar Alex
Pera. Dessens ligt vierde en is
daar best tevreden mee. Bij de
splitsing met de Kromme Mij
drecht, vlak voor Uithoorn,
moet er gekozen worden uit
een noordelijke of een meer
Zuidelijke route naar Vinke
veen. Wie voor de noordelijk
heen kiest, moet terug via de
zuidelijk ,en omgekeerd. Des
sens besluit de noordelijke
route te nemen in de hoop op
zondag een windje in de rug te
hebben. Om zes uur zit het er
voor de Westlanders, de Kage
naar en de zandaak op. Er mag
niet meer gevaren worden om
ongelukken in het donker te
De oude tijden herleefden de afgelopen dagen in de wateren tussen Warmond en Vinkeveen. Hier
is de bemanning van de „Vier Gebroeders" aan het jagen.
voorkomen en er wordt afge
meerd.
Ook zondag blijkt een vrijwel
windloze dag. Veel jagen en
bomen dus en langs de boor
den van de wateren rond Vin
keveen vloeien vele zweet
druppels. Doel van dë reis is
het Veenmuseum „Op hoop
van Zegen" dat aan de Vinke-
veense plassen ligt. Daar ligt
voor elke deelnemer een zak
turf klaar, onlangs uit de pla
fonds van een oud gebouw in
Warmond gehaald waar het
bijna honderd jaar geleden
was ingestopt als geluidsisola
tie.
De „Antonius" van favoriet en
winnaar van vorig jaar Klaas
Persoon arriveert daar in het
begin van de middag als eer
ste. Persoon kent het traject op
zijn duimpje. In de jaren vijftig
voer hij als jongeling van Vin
keveen naar het Westland met
ladingen mestgrond. Vrij kort
achter elkaar worden de deel
nemers verwelkomd door een
menigte van enkele tientallen
toeschouwers. Na het inladen
van de rrieer symbolisch be
doelde zak turf en een ver
plichte rustpauze van een uur
gaat het weer aan op War
mond.
Dessens' hoop op een windje
in de rug wordt niet vervuld:
het is bomen en roeien over de
Vinkeveense plassen en daar
na jagen langs de Geuzensloot.
Daar blijkt dat het jagen door
de weilanden nog een hache
lijke zaak kan zijn. Tussen de
koeien loopt een verdwaalde
stier rond, die de blik en daar
mee de horens op de trekken
de bemanning van de „Vier
Gebroeders" heeft gericht. Ge
reed Om in het water te sprin
gen wordt er doorgetrokken.
De stier richt zijn aandacht
echter weer op een van de
aanwezige koeien en besluit
het verloop van de Turfrace
niet te beïnvloeden.
Stootje
De volgende ochtend draait de
„Vier Gebroeders" weer het
Amstel-Drechtkanaal op waar
de noordelijke en zuidelijke
route weer bij elkaar komen.
De berichten verschillen over
het aantal Westlanders dat
Dessens' schip vooruit gaat.
Een belangstellende meldt
twee Westlanders voorbij te
hebben zien varen, een sluis
wachter zegt er al vijf gezien
te hebben. In Vrouwenakker
loopt Dessens' schip een forse,
klap op, als een meer dan 500
ton metend vrachtschip de
Westlander vlak voor een
brug inhaalt en met zich mee
zuigt. De „Vier Gebroeders"
komt klem te zitten tussen
brug en vrachtschip, maar het
schip blijkt tegen een stootje te
kunnen. Met lichte schade aan
de zijkant kan de tocht wor
den voortgezet.
Als in de loop van de middag
de Kagerplassen opgedraaid
wordt kan er toch nog behoor
lijk gezeild worden. Met een
redelijke vaart wordt er op
Warmond afgekoerst, waar de
„Vier Gebroeders" rond kwart
over vier arriveert. Als zesde,
zo blijkt en al is het wedstrij
delement niet echt belangrijk
in de Turfrace, Henk Dessens
is toch wat teleurgesteld. „Vo
rig jaar was ik nog derde.
Toch heb ik niet minder geva
ren dan vorig jaar. Er zijn ge
woon veel sterkere tegenstan
ders bijgekomen. Vorig jaar
waren er schippers die nog
nooit gejaagd hadden. Nu heb
ben er enkelen de nodige er
varing opgedaan".
Winnaar is de „Antonius" van
schipper Klaas Persoon, die
aan het einde van de middag
in het Warmondse café „De
Zon" de Tinus van Stijn-Wis-
selprijs in ontvangst mag ne
men. Het houten halfmodel
van een Westlander wordt
door de 80-jarige Van Stijn
persoonlijk overhandigd. Hij is
de laatste Warmondse West-
landerschipper en voelt zich
temidden van de „hobbyende"
schippers de goeroe van de
Westlanders. „Ik wist van de
zomer al dat je weer ging weer
winnen", vertrouwt hij Per
soon toe. „Je komt uit een
goed schippersgeslacht. Al kon
ome Jan mij toch nooit de
PAUL VAN DER BIJL
oor I
i
Onder
(LOV)
het ins
ustriesc
terrein
Leidsch
ivordt
gelegd,
hebben
?nsen k
het
ente in
waa
j geforr
ht uur
ie" aan
e wen
waai
zitting
LOV
J vra,
op het
het afv
van
1 ijkerl
Je kunt het zo vreemd niet
verzinnen, maar een café
"ï'dekt zowat elke af te laden
lading. Je hebt een bruin
s v café, een praatcafé. een klets-
café, het buurtcafé, het door-
zakcafé, het dooie café, het
literaire café, het verboden
vraicafé „Wie zegt u? Her-
het jnan? Nee, Herman, is hier
ijke or niet. Dag mevrouw, goede
avond" („Herman, dat was je
hebl vrouw") het biljartcafé,
over. !het schrijfcafé, het café voor
lisbrugdhet gesprek, en zo nog tien
ver tallen soorten van moeiliik-
heden oplossende café's
ring \meer Daarom mag die i
voudige vondst van Wim van
Duivenbode ronduit opmer-
r» iverb keIljk 8enoerT>d worden. Wim
ejj °pent vanavond in Leiden, in
de Vrouwensteeg, tegenover
^_frv het hotel- en restaurantwe-
reldje van vorige eigenaar
J Herman Bos, zijn „Sport
café". Dan worden glazen en
-andscfilkopjes geheven op een heil-
igelegqzame toekomst. Als het goed
dat in lis, moet „Sport café" alle ei-
lernern genschappen van alle karak-
i won tercafé's in zich gaan bergen.
lereTientallen jaren heette het
wo hier ,,'t Haantje" en ,,'t Ver-
prijs gulden Haantje". Het laatste
rlaagd decennium was het een be-
energp331"^ haantje geworden dat
nauwelijks meer kon kraai -
jen. Ja, af en toe een partijtje
onder de opgepoetste hane-
alken, maar daar hield het
lee op. Wim van Duivenbo-
le laat nu een frisse wind
jwaaien en ruiken; niks te
laantjes meer: het „Sport
rafé" gaat het helemaal ma
ten. Het moet het Mekka
'worden van allen in en bui-
n de regio die iets met sport
maken hebben. Sport
wordt hier, als in een socië
teit, beleden, besproken, be
wierookt en verwerkt. „Als
het allemaal wordt zoals ik
het me voorstel, wordt het
formidabel", zegt Van Dui
venbode, en hij poetst z'n
snor op.
Organisator
Wim van Duivenbode (40) is
als een romanfiguur die door
de schrijver gemaakt is. Zeg
je in Leiden „Van Duivenbo
de", dan zie opeens tackelen
de voetballers, smashende
tennissers, demarrerende
fietsers of wat voor sporters
ook. Je kunt niet zeggen,
„ach, als Van Duivenbode
het niet doet, doet een ander
het wel". Nee, dan doet een
ander het niet. Als Van Dui
venbode ongelukkigerwijs
zou uitvallen, zou bijkans de
hele sport van Leiden e.o. op
z'n achterste liggen. Ik moet
er niet aan denken. Wat van
daag een briljant adviseur,
organisator en bindmiddel is
en nu weer het brein ach
ter het „Sport café" was
ooit een knaapje van 12, 13,
dat ervan droomde iets in de
horeca te kunnen gaan doen
of een sigarenzaakje te heb
ben: „Dan kun je lekker klet
sen met mensen, ook over
sport". Wims favoriete sport-
beginselen bestonden uit
voetballen en wielrennen.
„Tot m'n 15e ongeveer heb ik
gewielrend in Swift. Maar
het begon mij te hard te
gaan. Organiseren lag me be
ter na die actieve korte sport -
loopbaan".
Van Duivenbode (nog steeds
jurylid van de KNWU, de
Kon. Ned. Wielren Unie)
werd ooit wel Joop Rietho-
vens rechterhand genoemd.
Tot ongeveer '78 was Wim
secretaris van Swift. Ome
Joop, destijds voorzitter, was
ook zo'n duvelstoejager met
ideeën en het vinden van
wegen en kanalen, een
speurhond die geldschietende
sponsors al op grote afstand
kon ruiken en daarna inpak
ken. „Ja, we konden elkaar
behoorlijk in de haren vlie
gen, maar over veel zaken
dachten we hetzelfde". En
fin. Wim is verder z'n eigen
weg gegaan, de soms moeiza
me weg der contacten. Als
een vliegende kraai, „die
heeft altijd wat. Maar vang
eens zo'n kraai, dat gaat niet
zo glad".
Zo vond Van Duivenbode
een nieuw soort kroeg uit,
waar zo goed als iedereen de
theoretische kanten van de
sport kan bedrijven. Waar
men kan evalueren, instrue
ren en adstrueren, exposeren
en congresseren. ,,'t Haantje"
is niet meer; lange leve het
café der gezamenlijke sport
en. Hét mini-sportpaleis van
Leiden. Dat staat op naam
van Els Haneveld, een Leidse
afleiding van het nationale
sportbegrip Truus van Hane-
gem. Wim: „Els is de papie
ren eigenaresse, zeg maar'
Wim. als brein, houdt de
handen.vrij voor het werven
en het uitvoeren, het speuren
en beuren. Hoewel, hij volgt
ook een snelcursus horeca die
door Heineken is opgezet
voor cafémensen met haast.
Vanuit de bar
Bijna ongemerkt is vanouds
't Haantje van discipline ver
anderd en losgekoppeld van
