Langs
Omwegen
De Nachtegaal nieuw leven ingeblazen
Wie huurt nu Wassenaars
befaamde Huis met
het Blauwe Dak
voor een paar ton
pacten OMGEVING
EeidaeSou/iant
»ge nood
NOORDWIJKERHOUTS CAFÉ WEER IN HANDEN VAN GEERLINGS
MODECONCERN KWAM LUCHT TEKORTEN
MOEST NOODZAKELIJK VERHUIZEN
DINSDAG 10 SEPTEMBER 1985 PAGINA 13
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
den
ogisc,
ndat
igsplEN Hoge nood was
d is y reden van dat een
•naar gistermorgen bij
Leidse kantongerecht
1 verschijnen. De ver-
;e had met 85 kilome-
er uur over de Lam-
phansweg gereden,
zou hij onvoldoende
ld hebben bewaard
m auto die voor hem
Samen goed voor een
E bekeuring. „Ik
erg nodig naar de wc
wist een benzinesta-
waar ik terecht kon.
Dm reed ik zo hard.
ord«fas hoge nood. Maar
vanÉen de overtreding. Ik
dat f hard gereden", aldus
,par^ger gebouwde Leide-
ïis bl gistermorgen bij de
i onlnrechter.
Intlficier van justitie had
ïoet deze verklaring een
in d#ie; de verdachte be
ider# volmondig zijn over-
op vOg ..Ik eis 130 gulden
voor het te hard rij-
!n nog eens 110 gulden
het onvoldoende af
houden". Kanton-
>r Rigters had moeite
leze toe wel erg duur
|(vallen sanitaire stop.
zegt u van die eis",
hij aan de verdachte,
ik weet dat ik fout
;eweest en dan moet
boete betalen ook.
is niets aan te doen",
ihe« antwoord van de
■;hte. „Dat vind ik
spozei de rechter
r ik zal desalniettemin
Hing houden met de
j andigheden. Voor elke
1 treding tachtig gul-
luidde uiteindelijk
S*vonnis. De verdachte
sty daar graag mee ak-
ondto
ouwas alweer bijna een
maigeleden. Na een tip
nd een boze buurman was
Ailitie een kijkje gaan
ze s<fcn in het pand aan de
ven gracht. En ja hoor,
eld Na eerst een lange
i doorgelopen te zijn
?n 4n de heren een nage-
sche geheel ingericht hore-
ablissement. compleet
gedekte tafeltjes, leitjes
een menu. bestek, bar.
kvoorraard en keuken
•pleet met vlees en
mte. De eigenaren van
pand, twee broers, kre-
een proces verbaal
het overtreden van de
ik- en horecawet, want
het houden van dit
restaurant hadden de
n geen vergunning.
Ier nam de politie de
."A^drankvoorraard in be-
e Gistermorgen ver
ijlen de broers met een
jcaat bij de kanton-
ter. „We waren bezig
cre)°e 1 te verbouwen tot
jurant. Het was nog
eser n'et ^^aar- werd
gekookt, maar alleen
(emesïoten kring. Vroeger
>ndePn we naar de
jespa. maar dat waren we
r/chfc et vr'en^en- die
5 bij de mensa aten,
/natwe toen een eetc^uhje
innen. Tegen kostprijs
2 t men bij ons terecht",
6 één van de verdach-
Hoeveel vriendn wa-
dat wel niet" vroeg de
tier van justitie, „gezien
jrankvoorraad werden
logal wat mensen ver-
ht".
idvocaat verdedigde de
i broers door te stellen
?n /iet helemaal niet zo'n
assi drankvoorraad was
'gerfït het zekeé niet de
j^ste variëteit bezat, die
'zich een echt horeca-eta-
jn pment gebruikelijk is.
■an peer de officier is een
fje g man" verdedigde de
2 jfr de opmerking van
'fjjj jfficier over de drank-
Taad. „Ik daarentegen
helemaal niet", verze-
le de advocaat de rech-
,en ik kan u vertellen
het maar een beschei-
voorraad was. Verder
Ik u erop wijzen, dat de
512 agenten niemand
d aantroffen en ook
'm Jde niemand enig
'"Ikje. Op het begaan
i een overtreding heb-
hu/s de agenten niemand
^4ien betrappen. Daarbij
It dat de gemeente en
K°bcia\e dienst, (de broers
- Jen beiden nog een uit-
ng toen zij de zaak op-
in), van het onderne-
fesplan op de hoogte
fen. Binnenkort zullen
vergunningen voor het
a-j^restaurant binnen zijn.
eis daarom vrijspraak
„ZT de agenten geen en-
g» j overtreding hebben
i fffien bewijzen. Er wa-
ekl s'echts vermoedens",
titir de advocaat. De offi-
7 i vond de vermoedens
1 J°end reden om de
en|rs schuldig te bevin-
■j,nmaar tevens wilde hij
yiezien de omstandighe-
dit 8een stra* opleggen.
n ^kantonrechter was het
oeirr eens met de advo-
p3 en verklaarde de
Sivfrs onschuldig en vor-
erejle teruggave van de in
ag genomen drank.
Op een groot, lelijk bord in de
parktuin staat: „Amex ver
huist naar Voorschoten". Je
ziet het Huis met het Blauwe
Dak bedachtzaam het hoofd
schudden en verzuchten:
„Nee, nee, dit kon geen blij
vertje zijn; ze werken dan wel
met zwart, grijs, rood en wit,
maar blauw en groen... Nee".
„Amex", in kleding trendset
ting in dertien landen, vond
de behuizing te krap en staat
nu op het punt te verkassen
naar het Versailles-achtige
voormalige onderkomen van
de „Zilverfabriek van Be
geer" in Voorschoten, thans
rustend in de armen van Mo
numentenzorg.
Woordvoerder van „Amex" is
de snel aandoende „huisarchi
tect" Dick Catalani, die met
een hulpeloos gebaar vertelde:
„Sorry heren, dames, ons
creatieve, stijlvolle hart heeft
hier in dit schitterende onder
komen onder de blauwe pan
nen geen lucht meer. We heb
ben gewoon meer ruimte no
dig dan de 800 vierkante me
ter kantoorruimte die we in
Wassenaar hadden. Erg jam
mer, dat we weg moeten,
werkelijk. Dit hier is een
uniek stukje Nederland".
Dick Catalani zei te geloven
in het Huis met het Blauwe
Dak; „Voor 200 percent zelfs;
daarom willen we het niet
verkopen. We denken er later
een conferentiecentrum van
te maken, of zoiets. We heb
ben lucht nodig. Die hebben
we in de Zilverfabriek gevon
den. We zitten nu te wachten
op huurders. Er zijn al vier
gegadigden geweest. Maar ook
komt er nu en dan een oude,
gedeukte Chevrolet het toe
gangspad oprijden. Meneren
in cheviot pakken en met
dure nonchalance. Die willen
hier dan privé komen wonen.
Nou, dan hebben wij onze
twijfels hè. Die mensen kun je
niet au serieux nemen, tegen
woordig. Particulieren vallen
gewoon af; deze huur van
tonnen kunnen slechts zeer
kapitaalkrachtige instellingen
opbrengen".
Gerestaureerd
„Amex" zal blij zijn als er ein
delijk een draagkrachtig
schaap over de dam zal zijn
gekomen. Vroeger had hier
misschien het hoofdkantoor
van de koninklijke houtveste
rijen gevestigd kunnen wor
den, maar dat is ook van de
baan, moet je maar denken.
Het modeconcern heeft bo
vendien een half jaar lang ge
restaureerd onder de blauwe
pannen: badkamers eruit, en
keukentjes hup weg. De mode
vroeg om ruimte. Glas in
loodramen werden hersteld,
er kwam nieuwe lambrize-
ring, en stijlwerk hè. Catalani,
luchtigjes, zonder de bekom
mernis van de psalmist: „Hier
en daar een grapje uithalen,
een serre aanbouwen, nieuw
trappenhuis. Maar ailes vol
gens bestaande tekeningen,
zodat de oude luister van het
huis hersteld kon worden.
Oorspronkelijk blijven, niet
waar? Dat is ook helemaal
„Amex"; met de veelbeloven
de vleugen der toekomst. We
hebben er een modern kan
toor van gemaakt. Een enor
me investering. Dat wel. Maar
het effect is optimaal".
Nu moet „Amex" verhuizen,
ach arme. Al die verbouwin
gen voor niets? Natuurlijk
niet. „Amex" wist wel wat ze,
of hij, deed. Een kostschool zit
er niet meer in, in deze tijd.
Maar als er nou eens een am
bassadeur op het blauwe dak
af kwam, de „boodschapper"
van een bevrinde mogenheid?
Of het Deens Verkeersbu
reau? Of de afdeling Cultuur
der gemeente Wassenaar? Het
zal „Amex" om het even zijn.
Als de mode maar steeds kan
blijven veranderen. De toe
komst zal het leren. Maar dat
„eigen-aardige" blauw tussen
het groen van Wassenaar
schept verplichtingen. Dat
moet behouden blijven.
NOORDWIJKERHOUT
Het roemruchte café
De Nachtegaal, op de
grens van Noordwijk en
Noordwijkerhout, wordt
nieuw leven ingeblazen.
Cees Geerlings (27) gaat
de scepter zwaaien over
de uitspanning, die al
vele eeuwen faam geniet
als pleisterplaats voor
dorstige reizigers. Sinds
mei van dit jaar is De
Nachtegaal langzaam let
terlijk uit z'n as herrezen.
Donderdag wordt het
café om vier uur 's mid
dags door wethouder P.C.
Heemskerk van Noord
wijkerhout heropend in
de stijl waar het zo'n der
tig jaar geleden om be
kend stond: rustiek en
gezellig. Althans, als het
aan Cees Geerlings ligt,
die het voorbeeld van zijn
ouders wil volgen.
De Nachtegaal is na 18 jaar
weer in handen van de fami
lie Geerlings. Van 1952 tot
1967 bestierden de ouders van
Cees het café. Het etablisse
ment werd in die jaren ge
staag uitgebreid. Het echtpaar
Geerlings liet onder andere
twee serres, een veranda en
een feestzaal verrijzen. „We
hebben toen een hele fijne tijd
gehad, een dankbare tijd
vooral", vertelt mevrouw
M C. Geerlings, Cees' moeder.
„Als de mensen bij ons kwa
men. hadden ze het naar hun
zin. Mensen die een dagje uit
waren en natuurlijk veel
trouwerijen. Soms wel drie
bruiloften per week".
Boerderij
De historie van De Nachte
gaal voert vele honderden ja
ren terug. „Er moet hier in de
negende eeuw al een boerde
rij op deze plek hebben ge-
Café De Nachtegaal: een r
staan", aldus Cees Geerlings.
„Later is dat meer een soort
herberg geworden. Je kon
hier paarden verversen, de
postkoets kwam er langs.
Maar de naam De Nachtegaal
was er altijd aan verbonden".
Nadat het echtpaar Geerlings
buw jasje, maar volgens C<
het café vijftien jaar bestierd
had, ging het beheer van De
Nachtegaal over naar de Hei-
neken Brouwerijen. „We had
den onze handen toen vol aan
de kinderen", aldus mevrouw
Geerlings. „Het is hard wer
ken, zeven dagen per week.
Je kan nooit op vakantie".
is Geerlings moet de oude
Heineken, de nieuwe pachter,
liet in de loop der jaren ver
schillende mensen het café
draaiende houden. In het 1981
ontstonden er problemen
rond De Nachtegaal. In okto
ber van dat jaar vond er een
schietpartij plaats, twee maan
den later gevolgd door een
sfeer weer terugkomen.
felle uitslaande brand. De fa
milie Geerlings, wonend naast
De Nachtegaal, zag het alle
maal met lede ogen aan. „Zo
iets knaagt aan je", aldus me
vrouw Geerlings.
Na de brand zegde Heineken
het contract op en stond De
Nachtegaal er lange tijd als
een geblakerde bouwval bij.
Totdat Cees vorig jaar het
plan opvatte om De Nachte
gaal als een Phoenix uit z'n as
te laten herrijzen. Foto's „zo
als het vroeger was" werden
uit de familiealbums gehaald,
tekeningen en plannen uitge
werkt en sinds mei van dit
jaar krijgt De Nachtegaal een
face-lift.
Zo krijgt het café een buffet
dat is gebouwd aan de hand
van foto's van zo'n dertig jaar
geleden, uit de tijd van pa en
ma Geerlings. „We vonden
ook nog oude ramen, die in
een schuurtje bewaard waren
gebleven. Die kunnen we nu
ook weer gebruiken", aldus
Cees Geerlings. Ook het bord
met de naam van de uitspan
ning dat buiten placht te
staan, wordt nageschilderd.
„Maar dan zonder de aandui
ding 'speeltuin' er op. Vroeger
was een speeltuin nog een
trekker, maar tegenwoordig
niet meer. De boel wordt al
leen maar gesloopt, dus die
komt niet meer terug".
Theetuin
Het café krijgt binnen onge
veer vijftig zitplaatsen en bui
ten komt er nog een stel ter
rasstoelen. Cees wil er een
theetuin van maken. „Je zit
hier heerlijk beschut tussen
de bomen. Als je in Noord-
wijk aan Zee op een terrasje
wegwaait kun je hier nog lek
ker zitten". Ook komt er in
het café een biljart te staan.
Omvangrijke maaltijden wil
Cees niet aan beginnen. „Daar
moet je weer extra personeel
voor aannemen. Ik wil het bij
dingen als een uitsmijter en
een balletje gehakt houden".
Hij wil voorlopig één man of
vrouw in dienst nemen en als
het drukker wordt nog twee
of drie extra.
Hij verwacht dat De Nachte
gaal weer veel van de oude
glorie terug zal krijgen. „Ik
heb al veel positieve reacties
gehad. Mensen die hier vroe
ger als kind kwamen .of oude
re mensen die hier hun brui
lof stf eest nog hebben gevierd.
De mensen kennen De Nach
tegaal nog steeds", aldus de
nieuwbakken caféhouder.
PAUL VAN DER BIJL
Wie staande wil houden
dat groen en blauw in
de mode gruwelijk met
elkaar vloeken, moet zijn
opvatting maar eens spie
gelen aan die van de na
tuur. Want in het veld
kan die schakering in alle
fantastische pracht.
Mocht men alsnog niet
overtuigd zijn van het ge
lijk van korenbloemen
blauw op hun groene
stengels, dan kan men
maar beter niet naar die
stenen aanfluiter van mo-
dische opvattingen kij
ken: die grote villa van
vlak voor de eerste we
reldoorlog die schaamte
loos te pronk staat tussen
de groene nuances van
woudreuzen aan de Rijks
straatweg in Wassenaar.
Als u netjes in uw baan blijft
rijden met de auto, kunt u,
gaande richting Den Haag,
een paar honderd meter voor
bij het kruispunt Den Deil
even naar rechts kijken. Dat
is al lang genoeg om een
schok te krijgen: een kast van
een huis in Wassenaarse vor
men, met in z'n nabijheid de
portierswoning, een peuter
volgens dezelfde conceptie.
Beide zijn bedeeld met dak
pannen van obstinaat blauw.
Ai, wat zijn die pannen
blauw. Maar zo vanzelfspre
kend, alsof hier alles van een
leiden dakje is gegaan. Een
wonderlijke zaak: het „Huis
met het Blauwe Dak" Het
staat te huur De huurprijs
hangt tussen de twee en drie
ton 's jaars. Voor dat geld kun
je een nette burgermans bun
galow kopen in de polder of
op zandgronden in onze voor
malige wingewesten.
Ruim zeventig jaar geleden
kreeg een Rotterdamse onder
nemer. W. Kreukniet, die niet
op de kleintjes hoefde te let-
dak" wacht op zijn nieuwe bewoners.
„Het huis met het blauwe
ten, het in z'n hoofd „buiten"
te gaan wonen. Hij verkoos
daartoe het Wassenaarse stru
weel. In 1913 was hij daar on
der de blauwe pannen en fors
behuisd, zonder financieel ge-
pietepeuter. Van Kreukniet's
creatie werd nadien langdurig
gebruik gemaakt door een
Amerikaans zendingsgenoot
schap, Parousia geheten. Ook
werd het Huis met het Blau
we Dak enige tijd bewoond
door één van Neerlands meest
spraakmakende ministers van
buitenlandse zaken, de Pieter
Bas onder onze bewindslie
den, meester Joseph Luns. En
de villa bleef almaar in de
oude staat. In het bos rondom
woonden geen wilde dieren,
maar fauna en flora waren
toch duidelijk in tegenspraak
met de nabije rook van Den
Haag waaronder alles leefde.
Een rusthuis?
Je zou het bijna niet voor mo
gelijk houden, dat zoveel ar
chitectonische heerlijkheid te
koop of te huur kon zijn.
Maar dat is toch wel het ge
val Behoudens wellicht een
enkele magnaat is geen parti
culiere sterveling in staat hier
het hoofd boven water te hou
den. Hier is slechts nog plaats
voor een syndicaat of consor
tium, een instelling op basis
van geestelijke gezondheids
zorg of een rusthi^s voor oud-
commissarissen djp koningin.
Ruim een jaar gei^flen trok er
een modeconcernlin. „Amex",
kleurgevoelig als het was en
is, trok zich niets aan van de
tegenstelling blauw en groen;
men was zelfs duidelijk ge
charmeerd met die dakpan
nen „Amex", meesteres op
het gebied van designs en ge
durfde streken die door enke
le tientallen helderziende ont
werpers, gesecundeerd door
stafleden en promotoren en
promotrices, op gang worden
gehouden, enfin „Amex" is
nu alweer uit het kostelijke
jasje gegroeid.
