het leger helpt echt" fClagen tegen misstanden in WDM HOOPT OP MEER ELDINGEN "Belgische £friagerings- ssule ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1985 mene Vereniging van Nederlandse Militairen, in te lichten". Soesah De twee belangenbehartigers van de dienstplichtigen hebben bepaald niet de sympathie van iedereen. Een veel gehoorde reactie op de ge beurtenissen in Oirschot was: „Wat een soesah, soldaten zijn toch geen porseleinen poppetjes". De VVDM beschouwt een opmerking in deze trant als een „ordinair alibi" om te doen waar je zin in hebt zonder te hoeven antwoorden op serieuze kritiek. „Er zijn grenzen aan wat we mensen mogen aandoen. Als de verantwoordelijken in het leger daar niet voldoende op letten dan moet de VVDM het wel doen", zegt de 24-jarige Jos Slutter, lid van een 41ste pantser-infanteriebataljon in de Generaal-Spoorkazerne te Er- melo. Jos is geen man die voor zijn verdriet in het leger zit. „Mensen die de kazerne als kweekplaats voor kerels beschouwen, zitten er niet ver naast. Eerlijk gezegd heb ik hier geleerd dingen te doen waartoe ik mij niet in staat achtte. Mijn conditie is beter geworden en ik durf meer. Ik mag ook niet be weren dat het kader niet deugt. Voor zover mijn ervaring reikt is er bij de meesten veel kwaliteit in huis. Helaas, het gaat weieens mis". Zoals afgelopen woensdagavond. Een jongen kreeg van zijn sergeant de opdracht een jerrycan water te halen. Dat karweitje verrichtte hij naar de zin van zijn opdrachtgever te langzaam en dat pikte deze niet. Hij gaf de dienstplichtige daarom het bevel hem op de knieën de jer rycan aan te bieden. Slutter: „Zo'n order mag je weigeren omdat die strijdig is met de voorschriften. Maar die knaap ging toch letterlijk en figuurlijk door de knieën. Hr dacht wat de meesten denken als ze pas in dienst zijn: „Laat ik maar braaf doen wat de meerderen zeg gen, anders komt er verschrikkelij ke trammelant van". Binnen de kortste keren weten de nieuwelin gen wat hun plichten zijn, maar over hun rechten horen ze niets. Ik moet er overigens wel bijzeggen dat de sergeant na het voorval zijn ex cuses heeft aangeboden. Maar toch, macht kan tot rare acties leiden". Tijgeren Ook Jos Slutter spreekt tegen dat de nare gebeurtenis in de Oirschot- se kazerne een incident is. Hij komt met voorbeelden: Een rekruut moest een paar baantjes tijgeren omdat hij riep dat hij het koud had. Het gebeurde tijdens een bivak in februari op de hei achter de Gene raal-Spoorkazerne. Twintig man kregen het bevel een meter of tien te tijgeren. Jos: „Het was die dag venijnig koud. Reden voor een van die kruipers om van zijn hart geen moordkuil te maken. De sergeant wond zich daarover zo op dat hij de boosdoener de opdracht gaf nog maar even door te gaan. De serge ant schakelde een collega in zodat ze met zijn tweeën de af te leggen afstand naar believen konden ver groten. Die zaak is hoog opge speeld, tot aan generaal Roos toe. De kazernecommandant, inmiddels door een ander vervangen, heeft later nog eens gevraagd wie de af faire bij de VVDM had aangekaart. Niemand stak zijn vinger op. Dè betrokken sergeants zouden straf krijgen, maar geen man heeft er verder nog iets van gehoord. Mis schien hebben ze een berisping ge kregen". Tijdens het eten liet het kokshulpje een paar knakworstjes op de grond vallen. Hij raapte ze op en gooide ze terug in de pan met de woorden: „Dan maar zwijnevoer voor de zwijnen". En gooide vervolgens de bakjes van de soldaten vol. Een knaap moest op mars ter voor bereiding op de vierdaagse. Kort daarvoor kreeg hij kramp in zijn benen en wilde daarom niet mee. De sergeant dacht daar anders over, maar de soldaat hield voet bij stuk. De volgende avond moest hij zich verantwoorden voor de com mandant. Ook toen liet hij verstek gaan, want hij meende dat hij om vijf uur 's middags naar huis kon voor een driedaags verlof. Toen hij terug kwam kon hij meteen doorlo pen naar de commandant die hem strafte met vier dagen streng. Slut ter: „Niet terecht. Het oefenen voor de vierdaagse was geen onderdeel van zijn dagelijkse dienstplicht". Kleurlingen Jos Slutter legt er tenslotte de na druk op dat uitglijders niet beperkt blijven tot Oirschot en Ermelo. „Ik ben in veel kazernes geweest en uit tal van gesprekken heb ik de con clusie getrokken dat intimidatie in het leger dikwijls voorkomt. Wat mij uit al die verhalen is bijgeble ven is de indruk dat er in een groep militairen altijd iemand no dig schijnt te zijn om onlustgevoe lens op af te reageren. Kleurlingen zijn vaak de klos. Zoals die Hin- doestaanse jongen, die vanwege zijn overtuiging niet met anderen wilde douchen en geen varkens vlees mocht eten. Die haalde zich de woede van de groep op de hals. De knaap werd gepakt, uitgekleed en onder de douche geduwd. Veel van die acties hebben de volle in stemming van het kader. Niet zo erg? Ik denk het wel. Als we dat soort dingen stilzwijgend goedkeu ren, zetten we de poort open voor allerlei vormen van onderdruk king. Daar wil ik niet aan mee doen". JOS BOUTEN De Beglische autoriteiten proberen al jaren deze praktijken te stoppen. Tot nu toe zonder succes, want art sen hebben daar wettelijk een grote vrijheid in het voorschrijven van geneesmiddelen. Net als in Neder land. Maar hier zou zo'n arts on middellijk last krijgen met de in specteur voor de volksgezondheid omdat het voorschrijven van der gelijke capsules niet getuigt van .juist medisch handelen De plaatsvervangend hoofdinspecteur voor de volksgezondheid, Drs. W. D. van Gruting, liet onlangs de pers nog weten dat deze capsules „een gevaar zijn voor de volksge zondheid". De hamvraag. Helpen die capsules? Wis en waarachtig, je valt er be hoorlijk van af. Maar hetzelfde kun je bij wijze van spreken van zware ziekt£. zeggen. E(£LO In het Protestants miiir Tehuis Pro Rege in Er- SJlijkt de herrie over de ser- ws die de dienstplichtigen '3*n geïntimideerd en mis leid heel ver weg. Een groep lateristen zit braaf naar een oPlm te kijken in de grote n*ran het PMT terwijl hun op het terras met een pils' d«hand genieten van brullen- Aicomuziek. De zachte zomer- 5$ geeft iedereen gelijk die lagende soldaten van de !r-infanteriecompagnie in ^Dirsehotse kazerne van si izerigheid" beschuldigt. De 'e£}gheid swingt en daarin ■ftgeen „flauwekul van ^rf-jongens die zonodig mug- kkjt olifanten moesten opbla- -rn Volgens de VVDM zijn beroepsmilitairen soms te hard tegen dienstplichtige militairen. het lichaam zit. Wie plotseling stopt met slikken, zit ineens zonder be hoorlijk werkende schildklier. Daarmee is de doos van Pandora nog lang niet leeg. Er zitten nog ongeveer dertien andere farmaceu tische middelen in die schadelijk zijn of idioot of beide. Diethylpro- pion 40 mg bijvoorbeeld. Dit spul is een afgeleide van de amfetamines, bij junks beter bekend als speed. Ook dit spul jaagt de lichaamsmo tor op en stilt in een moeite door de eetlust. Vlak na de oorlog slikten honderdduizenden Amerikaanse huisvrouwen amfetamines als ver mageringsmiddel met verslaving tot gevolg. „De dosis is vrij hoog en met dit middel is vroeger veel ge donder geweest", aldus een Arn hemse apotheker. Het middel is in Nederland uit de handel gehaald. Om de opgefokte patiënt wat af te remmen, zit in de capsules een be hoorlijke dosis methylfenobarbital, een kalmerend middeld dat ook al verslavend kan werken en dat in combinatie met veel andere ge neesmiddelen (en zeker met alco hol!) verkeerd kan uitpakken. Wij zijn er nog lang niet: Triamcinolon 0,10 mg. Tja, daar staat je verstand bij stil. Het spul is een vrij werkza me corticosteroid (prednisan hoort bij die groep) maar werkt absoluut niet vermagerend. Integendeel. Wel is het een machtig geneesmid del dat vanwege zijn vele bijwer kingen met de grootst mogelijke voorzichtigheid moet worden toe gediend. En verder (ik houd het nu kort): plasmiddelen, bijnier- en hy pofyse-extract, pancreaspoeder en wat modieuze homeopathische spullen. Een werkelijk belachelijke cocktail. leger van veertigduizend chtigen en twintigduizend ai\iilitairen komen weieens ^*ftgen voor", zegt een van de bij het CNV militaire vakbond „Een incident", meent de cretaris van defensie. En wordt het optreden van beroepsonderofficieren in ïar>, die wegens grofheid en ^digheid jegens onderge- voor de krijgsraad moeten vvfen, teruggebracht tot een .'arover niemand zich hoeft W1'nden. nensen rondlopen die dat *n, is tegen het zere been •e,_jgeüniformeerde doordou- /eiJns de Wilt, secretaris van '"o/DM-hoofdbestuur, trekt r0? weinig van aan. „De zaak ^"ïtig om er luchthartig over 'Xf" Bovendien gaat het niet '^ïcident". Artillerist Remco ook lid van het hoofdbe- dat de affaire-Oirschot i lugel kunnen, wordt ge- P'e hopen dat onder de ^^htigen de bereidheid toe- om misstanden bij de aan te kaarten. Klagen Wat ons doel is? Heel 'e willen alleen dat de hriften worden nage- '<et meer, maar ook niet f^tpost van de landmacht- aan de Croeselaan in ^Waarin het hoofdkwartier de V is gevestigd, heeft ord dat er iets niet in de n Oirschot, maar hij zou v kunnen zeggen wat er gebeurd. „Er wordt in de alleen geschreven dat er geweest van intimidatie Qg l Hoe erg het was kun je ezen. Waar gaat het nou te intimideren kreeg hij met een stok porren in de rug. Tweede voorbeeld: Robert de Legé, een ka meraad van Henk, die van de dok ter geen marsen mocht lopen van wege zijn zwakke rug, moest toch mee en kreeg onderweg „bemoedi gende duwtjes". Toen hij zijn be klag wilde doen werd hem te ver staan gegeven dat hij beter zijn mond kon houden als hij tenminste niet nog meer gepakt wilde wor den". „Het is vernederend als een meer dere een ondergeschikte als een oe- f^npop gebruikt. Ontoelaatbaar is het ook om een soldaat te intimide ren, die wil protesteren tegen het gedrag van zijn meerdere. Een offi cieel ingediende klacht mag nooit worden geblokkeerd of weggemof feld. Daarom willen wij van de huidige procedure af. Nu komt een klacht over een sergeant terecht bij de compagniescommandant, die ui teraard graag de scepter zwaait over een brandschoon onderdeel. Het gevaar is dus niet denkbeeldig dat hij de klacht doorschuift naar de doofpot. Om een goede behande ling van een klacht te garanderen willen wij dan ook niet meer dat de functies van officier van justitie en rechter in een persoon, de com mandant, zijn verenigd. Shock De bewering dat de gewraakte voorvallen niet op zichzelf staan, staaft Remco Johanns met drie ge vallen die hem kort na de publika- tie van de affaire-Oirschot ter ore kwamen. In Ossendrecht kreeg een chauf feur een shock toen zijn sergeant hem op een meter afstand met een losse flodder bestookte. Hij had zijn helm niet op tijdens de oefening en die slordigheid moest hem maar eens goed duidelijk worden ge maakt. De sergeant ging ongemerkt achter hem staan, richtte zijn wa pen op hem en loste vijf schoten. Johanns: „Zoiets is absoluut tegen de regels. Binnen tien meter mag nooit gericht worden geschoten. Bij losse flodders kunnen stukjes plas tic gemeen terecht komen, zeker als ze op een meter afstand van ie- inand worden afgeschoten. Boven dien komt er een vuurstraal van zestig centimeter uit de loop. Kun je nagaan hoe dicht die sergeant bij een tragedie is geweest. De onge helmde soldaat schrok uiteraard enorm van die knal. Een klacht heeft hij niet ingediend want hij vond dat hij de afstraffing wel had verdiend. Een vriend van hem bracht het ter sprake. Het punt is dat nieuwelingen die voor het leger worden klaargestoomd vaak geen notie hebben van hun rechten. Zij laten veel over zich heen gaan in de veronderstelling dat zij geen an dere keus hebben. Het moet wel heel bar zijn willen ze hun vrees voor represaillemaatregelen over winnen' Het tweede geval van „merkwaar dig gedrag" betreft een sergeant die een zogenaamd PSU-mes in de grond had gezet met het lemmet naar boven. De punt was direct ge richt op de buik van de dienstplich tige die zich naar de mening van zijn instructeur onvoldoende in spande bij het opdrukken van zijn lichaam. Zo'n mes zou hem wel helpen de armen gestrekt te hou den en zijn rug recht. Ook die sol daat heeft tegen de officier geen klacht ingediend. Derde geval: Een dienstplichtige van de Generaal-Kootkazerne in Garderen weigerde zijn hand in de wc-pot te steken om er de dop van een ontstopper uit te halen. Nader hand heeft hij het ding er toch met behulp van een stok uitgevist, maar zijn meerdere had hem intussen op rapport geslingerd. Hij werd ervan beschuldigd geen gehoor te hebben gegeven aan een dienstbevel. De knaap had zijn beklag willen doen over het optreden van de sergeant maar dat was niet gelukt. Hij kreeg drie dagen licht. Johanns: „Hier is de leiding op verschillende punten in de fout gegaan. Niet alleen mag een klacht nooit worden tegenge houden, ook moet de meerdere na gaan of een gegeven opdracht wel strookt met de dienstvoorschrif ten". Volgens Johanns hebben zich de afgelopen twee jaar minstens veer tien gevallen van brute mishande ling en intimidatie voorgedaan. „Wij moeten daarom voortdurend alert blijven. Dat kunnen we ech ter alleen als slachtoffers de moed hebben ons of de AVNM, de Alge- vonWiIt vertelt over een ser- m zich tijdens een oefening Vail» de dienstvoorschriften getrokken. „Hij legde zijn e v(1hikten uit wat je met ^.."mgenen moest doen en e lirh wachtpost kon uitscha- vaniarna gaf hij een demon- J1 ,^e dienstplichtige Henk /*eich van geen onraad be- c"?jd plotseling vastgepakt en m|ïet veters werden de dui- en trak aangebonden dat er wam. Om hem nog meer itste inde i In een groep militairen schijnt er altijd iemand nodig te zijn om onlustgevoelens op af te reageren. »nscl^et en ze^er niet 'n telaatst ziin de Belgische uuringscapsules in het* ht» I in 1982'stopte de inspec- nae volksgezonheid bij alle internisten, apothekers Ruizen een waarschuwen- djj de bus. Ook het publiek le media op de hoogte ge- jQg de bezwaren tegen deze levensgevaarlijke vermagerings capsule. Veel heeft het niet gehol pen. Twee jaar later sprak ik ie mand die deze capsules gebruikte en daaruit bleek dat de ongeveer twintig vermagerinsgsdokters in en om Gent nog steeds goede zaken deden. „Wil je aan de beurt komen dan moet je er zeker om zeven uur 's morgens zijn. Dan zitten niet al leen de wachtkamers mudvol Bel gen, Duitsers en Nederlanders, maar ook de aanpalende cafés. Heb je eenmaal je recept dan moet je in de apotheek ook nog een paar uur wachten". Wat kost dat nou? „De dokter kost ongeveer 35 gulden en het recept 70 gulden. Je moet er eens per maand naar toe dus reken maar uit". En hielpen die capsules? „Niet heel veel, maar je kunt wel lekker blijven dooreten". Je houdt je hart vast als je het re cept leest. Het opvallendste be standdeel is schildklierhormoon in de vorm van schildklierpoeder en/of T3. Het schildklierhormoon regelt de snelheid van de stofwisse ling. Bij mensen die een teveel aan schildklierhormoon hebben, wordt de lichaamsmotor als het ware te hoog opgevoerd. Gevolg: Het hart gaat sneller en onregelmatiger kloppen tot hartkloppingen toe, de lichaamstemperatuur wordt opge jaagd, de darmen werken sneller wat weer diarree veroorzaakt, de zweetproduktie neemt toe, de pa tiënt is gejaagd, praat als een ma chinegeweer en, in dit geval be langrijk, hij valt af. Duidelijk is dus waar de werking van de capsules op berust: er wordt op een kunstmatige wijze een zie kelijke overproduktie van de schildklier nagebootst. Om meer dan een reden levensgevaarlijk. De patiënten worden met hun voor raadje capsules minstens een maand naar huis gestuurd, zodat van broodnodige controle geen sprake kan zijn. En bovendien is de dosis schildklierhormoon vaak zo idioot hoog dat de schildklier „plat" Komt te liggen. Die houdt ermee op omdat er toch genoeg hormoon in

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1985 | | pagina 19