het leger helpt echt"
fClagen tegen misstanden in
WDM
HOOPT
OP
MEER
ELDINGEN
"Belgische
£friagerings-
ssule
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1985
mene Vereniging van Nederlandse
Militairen, in te lichten".
Soesah
De twee belangenbehartigers van
de dienstplichtigen hebben bepaald
niet de sympathie van iedereen.
Een veel gehoorde reactie op de ge
beurtenissen in Oirschot was: „Wat
een soesah, soldaten zijn toch geen
porseleinen poppetjes". De VVDM
beschouwt een opmerking in deze
trant als een „ordinair alibi" om te
doen waar je zin in hebt zonder te
hoeven antwoorden op serieuze
kritiek. „Er zijn grenzen aan wat
we mensen mogen aandoen. Als de
verantwoordelijken in het leger
daar niet voldoende op letten dan
moet de VVDM het wel doen", zegt
de 24-jarige Jos Slutter, lid van een
41ste pantser-infanteriebataljon in
de Generaal-Spoorkazerne te Er-
melo. Jos is geen man die voor zijn
verdriet in het leger zit. „Mensen
die de kazerne als kweekplaats
voor kerels beschouwen, zitten er
niet ver naast. Eerlijk gezegd heb
ik hier geleerd dingen te doen
waartoe ik mij niet in staat achtte.
Mijn conditie is beter geworden en
ik durf meer. Ik mag ook niet be
weren dat het kader niet deugt.
Voor zover mijn ervaring reikt is
er bij de meesten veel kwaliteit in
huis. Helaas, het gaat weieens mis".
Zoals afgelopen woensdagavond.
Een jongen kreeg van zijn sergeant
de opdracht een jerrycan water te
halen. Dat karweitje verrichtte hij
naar de zin van zijn opdrachtgever
te langzaam en dat pikte deze niet.
Hij gaf de dienstplichtige daarom
het bevel hem op de knieën de jer
rycan aan te bieden. Slutter: „Zo'n
order mag je weigeren omdat die
strijdig is met de voorschriften.
Maar die knaap ging toch letterlijk
en figuurlijk door de knieën. Hr
dacht wat de meesten denken als ze
pas in dienst zijn: „Laat ik maar
braaf doen wat de meerderen zeg
gen, anders komt er verschrikkelij
ke trammelant van". Binnen de
kortste keren weten de nieuwelin
gen wat hun plichten zijn, maar
over hun rechten horen ze niets. Ik
moet er overigens wel bijzeggen dat
de sergeant na het voorval zijn ex
cuses heeft aangeboden. Maar toch,
macht kan tot rare acties leiden".
Tijgeren
Ook Jos Slutter spreekt tegen dat
de nare gebeurtenis in de Oirschot-
se kazerne een incident is. Hij komt
met voorbeelden: Een rekruut
moest een paar baantjes tijgeren
omdat hij riep dat hij het koud had.
Het gebeurde tijdens een bivak in
februari op de hei achter de Gene
raal-Spoorkazerne. Twintig man
kregen het bevel een meter of tien
te tijgeren. Jos: „Het was die dag
venijnig koud. Reden voor een van
die kruipers om van zijn hart geen
moordkuil te maken. De sergeant
wond zich daarover zo op dat hij de
boosdoener de opdracht gaf nog
maar even door te gaan. De serge
ant schakelde een collega in zodat
ze met zijn tweeën de af te leggen
afstand naar believen konden ver
groten. Die zaak is hoog opge
speeld, tot aan generaal Roos toe.
De kazernecommandant, inmiddels
door een ander vervangen, heeft
later nog eens gevraagd wie de af
faire bij de VVDM had aangekaart.
Niemand stak zijn vinger op. Dè
betrokken sergeants zouden straf
krijgen, maar geen man heeft er
verder nog iets van gehoord. Mis
schien hebben ze een berisping ge
kregen".
Tijdens het eten liet het kokshulpje
een paar knakworstjes op de grond
vallen. Hij raapte ze op en gooide
ze terug in de pan met de woorden:
„Dan maar zwijnevoer voor de
zwijnen". En gooide vervolgens de
bakjes van de soldaten vol.
Een knaap moest op mars ter voor
bereiding op de vierdaagse. Kort
daarvoor kreeg hij kramp in zijn
benen en wilde daarom niet mee.
De sergeant dacht daar anders
over, maar de soldaat hield voet bij
stuk. De volgende avond moest hij
zich verantwoorden voor de com
mandant. Ook toen liet hij verstek
gaan, want hij meende dat hij om
vijf uur 's middags naar huis kon
voor een driedaags verlof. Toen hij
terug kwam kon hij meteen doorlo
pen naar de commandant die hem
strafte met vier dagen streng. Slut
ter: „Niet terecht. Het oefenen voor
de vierdaagse was geen onderdeel
van zijn dagelijkse dienstplicht".
Kleurlingen
Jos Slutter legt er tenslotte de na
druk op dat uitglijders niet beperkt
blijven tot Oirschot en Ermelo. „Ik
ben in veel kazernes geweest en uit
tal van gesprekken heb ik de con
clusie getrokken dat intimidatie in
het leger dikwijls voorkomt. Wat
mij uit al die verhalen is bijgeble
ven is de indruk dat er in een
groep militairen altijd iemand no
dig schijnt te zijn om onlustgevoe
lens op af te reageren. Kleurlingen
zijn vaak de klos. Zoals die Hin-
doestaanse jongen, die vanwege
zijn overtuiging niet met anderen
wilde douchen en geen varkens
vlees mocht eten. Die haalde zich
de woede van de groep op de hals.
De knaap werd gepakt, uitgekleed
en onder de douche geduwd. Veel
van die acties hebben de volle in
stemming van het kader. Niet zo
erg? Ik denk het wel. Als we dat
soort dingen stilzwijgend goedkeu
ren, zetten we de poort open voor
allerlei vormen van onderdruk
king. Daar wil ik niet aan mee
doen".
JOS BOUTEN
De Beglische autoriteiten proberen
al jaren deze praktijken te stoppen.
Tot nu toe zonder succes, want art
sen hebben daar wettelijk een grote
vrijheid in het voorschrijven van
geneesmiddelen. Net als in Neder
land. Maar hier zou zo'n arts on
middellijk last krijgen met de in
specteur voor de volksgezondheid
omdat het voorschrijven van der
gelijke capsules niet getuigt van
.juist medisch handelen De
plaatsvervangend hoofdinspecteur
voor de volksgezondheid, Drs. W.
D. van Gruting, liet onlangs de
pers nog weten dat deze capsules
„een gevaar zijn voor de volksge
zondheid".
De hamvraag. Helpen die capsules?
Wis en waarachtig, je valt er be
hoorlijk van af. Maar hetzelfde kun
je bij wijze van spreken van zware
ziekt£. zeggen.
E(£LO In het Protestants
miiir Tehuis Pro Rege in Er-
SJlijkt de herrie over de ser-
ws die de dienstplichtigen
'3*n geïntimideerd en mis
leid heel ver weg. Een groep
lateristen zit braaf naar een
oPlm te kijken in de grote
n*ran het PMT terwijl hun
op het terras met een pils'
d«hand genieten van brullen-
Aicomuziek. De zachte zomer-
5$ geeft iedereen gelijk die
lagende soldaten van de
!r-infanteriecompagnie in
^Dirsehotse kazerne van
si izerigheid" beschuldigt. De
'e£}gheid swingt en daarin
■ftgeen „flauwekul van
^rf-jongens die zonodig mug-
kkjt olifanten moesten opbla-
-rn Volgens de VVDM zijn beroepsmilitairen soms te hard tegen dienstplichtige militairen.
het lichaam zit. Wie plotseling stopt
met slikken, zit ineens zonder be
hoorlijk werkende schildklier.
Daarmee is de doos van Pandora
nog lang niet leeg. Er zitten nog
ongeveer dertien andere farmaceu
tische middelen in die schadelijk
zijn of idioot of beide. Diethylpro-
pion 40 mg bijvoorbeeld. Dit spul is
een afgeleide van de amfetamines,
bij junks beter bekend als speed.
Ook dit spul jaagt de lichaamsmo
tor op en stilt in een moeite door de
eetlust. Vlak na de oorlog slikten
honderdduizenden Amerikaanse
huisvrouwen amfetamines als ver
mageringsmiddel met verslaving
tot gevolg. „De dosis is vrij hoog en
met dit middel is vroeger veel ge
donder geweest", aldus een Arn
hemse apotheker. Het middel is in
Nederland uit de handel gehaald.
Om de opgefokte patiënt wat af te
remmen, zit in de capsules een be
hoorlijke dosis methylfenobarbital,
een kalmerend middeld dat ook al
verslavend kan werken en dat in
combinatie met veel andere ge
neesmiddelen (en zeker met alco
hol!) verkeerd kan uitpakken. Wij
zijn er nog lang niet: Triamcinolon
0,10 mg. Tja, daar staat je verstand
bij stil. Het spul is een vrij werkza
me corticosteroid (prednisan hoort
bij die groep) maar werkt absoluut
niet vermagerend. Integendeel.
Wel is het een machtig geneesmid
del dat vanwege zijn vele bijwer
kingen met de grootst mogelijke
voorzichtigheid moet worden toe
gediend. En verder (ik houd het nu
kort): plasmiddelen, bijnier- en hy
pofyse-extract, pancreaspoeder en
wat modieuze homeopathische
spullen. Een werkelijk belachelijke
cocktail.
leger van veertigduizend
chtigen en twintigduizend
ai\iilitairen komen weieens
^*ftgen voor", zegt een
van de bij het CNV
militaire vakbond
„Een incident", meent de
cretaris van defensie. En
wordt het optreden van
beroepsonderofficieren in
ïar>, die wegens grofheid en
^digheid jegens onderge-
voor de krijgsraad moeten
vvfen, teruggebracht tot een
.'arover niemand zich hoeft
W1'nden.
nensen rondlopen die dat
*n, is tegen het zere been
•e,_jgeüniformeerde doordou-
/eiJns de Wilt, secretaris van
'"o/DM-hoofdbestuur, trekt
r0? weinig van aan. „De zaak
^"ïtig om er luchthartig over
'Xf" Bovendien gaat het niet
'^ïcident". Artillerist Remco
ook lid van het hoofdbe-
dat de affaire-Oirschot
i
lugel kunnen, wordt ge-
P'e hopen dat onder de
^^htigen de bereidheid toe-
om misstanden bij de
aan te kaarten. Klagen
Wat ons doel is? Heel
'e willen alleen dat de
hriften worden nage-
'<et meer, maar ook niet
f^tpost van de landmacht-
aan de Croeselaan in
^Waarin het hoofdkwartier
de V is gevestigd, heeft
ord dat er iets niet in de
n Oirschot, maar hij zou
v kunnen zeggen wat er
gebeurd. „Er wordt in de
alleen geschreven dat er
geweest van intimidatie
Qg l Hoe erg het was kun je
ezen. Waar gaat het nou
te intimideren kreeg hij met een
stok porren in de rug. Tweede
voorbeeld: Robert de Legé, een ka
meraad van Henk, die van de dok
ter geen marsen mocht lopen van
wege zijn zwakke rug, moest toch
mee en kreeg onderweg „bemoedi
gende duwtjes". Toen hij zijn be
klag wilde doen werd hem te ver
staan gegeven dat hij beter zijn
mond kon houden als hij tenminste
niet nog meer gepakt wilde wor
den".
„Het is vernederend als een meer
dere een ondergeschikte als een oe-
f^npop gebruikt. Ontoelaatbaar is
het ook om een soldaat te intimide
ren, die wil protesteren tegen het
gedrag van zijn meerdere. Een offi
cieel ingediende klacht mag nooit
worden geblokkeerd of weggemof
feld. Daarom willen wij van de
huidige procedure af. Nu komt een
klacht over een sergeant terecht bij
de compagniescommandant, die ui
teraard graag de scepter zwaait
over een brandschoon onderdeel.
Het gevaar is dus niet denkbeeldig
dat hij de klacht doorschuift naar
de doofpot. Om een goede behande
ling van een klacht te garanderen
willen wij dan ook niet meer dat de
functies van officier van justitie en
rechter in een persoon, de com
mandant, zijn verenigd.
Shock
De bewering dat de gewraakte
voorvallen niet op zichzelf staan,
staaft Remco Johanns met drie ge
vallen die hem kort na de publika-
tie van de affaire-Oirschot ter ore
kwamen.
In Ossendrecht kreeg een chauf
feur een shock toen zijn sergeant
hem op een meter afstand met een
losse flodder bestookte. Hij had zijn
helm niet op tijdens de oefening en
die slordigheid moest hem maar
eens goed duidelijk worden ge
maakt. De sergeant ging ongemerkt
achter hem staan, richtte zijn wa
pen op hem en loste vijf schoten.
Johanns: „Zoiets is absoluut tegen
de regels. Binnen tien meter mag
nooit gericht worden geschoten. Bij
losse flodders kunnen stukjes plas
tic gemeen terecht komen, zeker
als ze op een meter afstand van ie-
inand worden afgeschoten. Boven
dien komt er een vuurstraal van
zestig centimeter uit de loop. Kun
je nagaan hoe dicht die sergeant bij
een tragedie is geweest. De onge
helmde soldaat schrok uiteraard
enorm van die knal. Een klacht
heeft hij niet ingediend want hij
vond dat hij de afstraffing wel had
verdiend. Een vriend van hem
bracht het ter sprake. Het punt is
dat nieuwelingen die voor het leger
worden klaargestoomd vaak geen
notie hebben van hun rechten. Zij
laten veel over zich heen gaan in
de veronderstelling dat zij geen an
dere keus hebben. Het moet wel
heel bar zijn willen ze hun vrees
voor represaillemaatregelen over
winnen'
Het tweede geval van „merkwaar
dig gedrag" betreft een sergeant die
een zogenaamd PSU-mes in de
grond had gezet met het lemmet
naar boven. De punt was direct ge
richt op de buik van de dienstplich
tige die zich naar de mening van
zijn instructeur onvoldoende in
spande bij het opdrukken van zijn
lichaam. Zo'n mes zou hem wel
helpen de armen gestrekt te hou
den en zijn rug recht. Ook die sol
daat heeft tegen de officier geen
klacht ingediend.
Derde geval: Een dienstplichtige
van de Generaal-Kootkazerne in
Garderen weigerde zijn hand in de
wc-pot te steken om er de dop van
een ontstopper uit te halen. Nader
hand heeft hij het ding er toch met
behulp van een stok uitgevist, maar
zijn meerdere had hem intussen op
rapport geslingerd. Hij werd ervan
beschuldigd geen gehoor te hebben
gegeven aan een dienstbevel. De
knaap had zijn beklag willen doen
over het optreden van de sergeant
maar dat was niet gelukt. Hij kreeg
drie dagen licht. Johanns: „Hier is
de leiding op verschillende punten
in de fout gegaan. Niet alleen mag
een klacht nooit worden tegenge
houden, ook moet de meerdere na
gaan of een gegeven opdracht wel
strookt met de dienstvoorschrif
ten".
Volgens Johanns hebben zich de
afgelopen twee jaar minstens veer
tien gevallen van brute mishande
ling en intimidatie voorgedaan.
„Wij moeten daarom voortdurend
alert blijven. Dat kunnen we ech
ter alleen als slachtoffers de moed
hebben ons of de AVNM, de Alge-
vonWiIt vertelt over een ser-
m zich tijdens een oefening
Vail» de dienstvoorschriften
getrokken. „Hij legde zijn
e v(1hikten uit wat je met
^.."mgenen moest doen en
e lirh wachtpost kon uitscha-
vaniarna gaf hij een demon-
J1 ,^e dienstplichtige Henk
/*eich van geen onraad be-
c"?jd plotseling vastgepakt en
m|ïet veters werden de dui-
en trak aangebonden dat er
wam. Om hem nog meer
itste
inde i
In een groep militairen schijnt er altijd iemand nodig te zijn om onlustgevoelens op af te reageren.
»nscl^et en ze^er niet
'n telaatst ziin de Belgische
uuringscapsules in het*
ht» I in 1982'stopte de inspec-
nae volksgezonheid bij alle
internisten, apothekers
Ruizen een waarschuwen-
djj de bus. Ook het publiek
le media op de hoogte ge-
jQg de bezwaren tegen deze
levensgevaarlijke vermagerings
capsule. Veel heeft het niet gehol
pen. Twee jaar later sprak ik ie
mand die deze capsules gebruikte
en daaruit bleek dat de ongeveer
twintig vermagerinsgsdokters in en
om Gent nog steeds goede zaken
deden. „Wil je aan de beurt komen
dan moet je er zeker om zeven uur
's morgens zijn. Dan zitten niet al
leen de wachtkamers mudvol Bel
gen, Duitsers en Nederlanders,
maar ook de aanpalende cafés. Heb
je eenmaal je recept dan moet je in
de apotheek ook nog een paar uur
wachten". Wat kost dat nou? „De
dokter kost ongeveer 35 gulden en
het recept 70 gulden. Je moet er
eens per maand naar toe dus reken
maar uit". En hielpen die capsules?
„Niet heel veel, maar je kunt wel
lekker blijven dooreten".
Je houdt je hart vast als je het re
cept leest. Het opvallendste be
standdeel is schildklierhormoon in
de vorm van schildklierpoeder
en/of T3. Het schildklierhormoon
regelt de snelheid van de stofwisse
ling. Bij mensen die een teveel aan
schildklierhormoon hebben, wordt
de lichaamsmotor als het ware te
hoog opgevoerd. Gevolg: Het hart
gaat sneller en onregelmatiger
kloppen tot hartkloppingen toe, de
lichaamstemperatuur wordt opge
jaagd, de darmen werken sneller
wat weer diarree veroorzaakt, de
zweetproduktie neemt toe, de pa
tiënt is gejaagd, praat als een ma
chinegeweer en, in dit geval be
langrijk, hij valt af.
Duidelijk is dus waar de werking
van de capsules op berust: er wordt
op een kunstmatige wijze een zie
kelijke overproduktie van de
schildklier nagebootst. Om meer
dan een reden levensgevaarlijk. De
patiënten worden met hun voor
raadje capsules minstens een
maand naar huis gestuurd, zodat
van broodnodige controle geen
sprake kan zijn. En bovendien is de
dosis schildklierhormoon vaak zo
idioot hoog dat de schildklier „plat"
Komt te liggen. Die houdt ermee op
omdat er toch genoeg hormoon in