TAFEL
„Begaanbare weg staatscommissie moet
niet door politiek onbegaanbaar worden
Bisschop Bar tegen
volkspetitionnement
STLVi
Si
kerk
en
wereld
VOORZITTER VERKUYL GEREFORMEERDE EUTHANASIECOMMISSIE:
Remonstrantse discussie over Kerk en maatschappelijk engagement
£eidóe6otna|
Vervroegd of verlaat eruit/
>weer
ACHTERGROND
CckUcSommit
VRIJDAG 23 AUGUSTUS 198S PA(
Congresleden hekelen Jerry Falwell
Vijftien Republikeinen uit het Amerikaanse huis van Afge
vaardigden hebben gisteren felle kritiek geleverd op de con
servatieve dominee Jerry Falwell. Volgens de congresleden
maakt de oprichter van de beweging van de „moral majority"
misbruik van het christelijke geloof wanneer hij het stelsel van
apartheid in Zuid-Afrika verdedigt. Apartheid omkleden met
de rok van het christendom is een aanfluiting, aldus de Repu
blikeinen. Uit de joods-christelijke leer kan geen enkel ele
ment dienen als rechtvaardiging voor apartheid. Falwell
sprong onlangs weer in de bres voor het blanke bewind in
Zuid-Afrika en hij liet weten dat de zwarte bisschop Tutu naar
zijn mening een nepfiguur is en niet kan gelden als represen
tant van alle zwarten in zijn land.
Vaticaan: monokini is zonde
Om eens en voor altijd een eind te maken aan de verwachting,
dat het Vaticaan wel een oogje zal dichtknijpen bij het ook aan
de Italiaanse stranden oprukkende fenomeen van de monoki
ni, heeft de theoloog Giovanbattista Mondin, deken van de fi
losofische faculteit van de pauselijke Urbaniana-universiteit,
hiertegen een duidelijk protest laten horen. In het tijdschrift
„Prospettive nei Mondo" (Verkenningen in de Wereld) laat hij
weten, dat het in het openbaar weglaten van de bustehouder of
het bovenstukje van een bikini, als zonde moet worden aange
merkt Zelfs wanneer de vrouw „zonder boos opzet" naakt
baadt en daarbij door ieder kan worden gezien, blijft het altijd
nog een „provocatie ten opzichte van het andere geslacht", al
dus de deken.
Spreek de
tegenspreker niet
tegen.
Baltasar Graci&n
..Een begaanbare weg" Zo
noemt drs. A. Verkuyl (71) uit
Driebergen, destijds voorzitter
van de commissie in de Gere
formeerde Kerken die een
rapport over euthanasie op
stelde, het advies van de
staatscommissie over euthana
sie. „Ik hoop dat de Tweede
Kamer er niet een onbegaan
bare van maakt door partijpo
litieke twisterij of er een
bouwwerk van regeltjes en
bepalingen van te maken".
De euthanasie-commissie con
cludeerde in het rapport aan
de synode van de Gerefor
meerde Kerken onder meer
dat „de beslissing om eigen le
ven te (laten) beëindigen van
uit het gezichtspunt van het
christelijk geloof, kan verant
woord zijn". Deze formulering
geeft een duidelijke grens
aan: euthanasie is een zeer in
grijpende zaak die met de
grootste zorgvuldigheid omge
ven dient te zijn. Drs. Ver
kuyl, die onder meer revali-
datie-arts was, kan zich daar
om redelijk vinden in de om
schrijving van de staatscom
missie. als daarin ook sprake
is van „grote zorgvuldigheid
en specifieke voorwaarden".
„Ik ben", aldus drs. Verkuyl,
„voorstander van de huidge
wetgeving, met mogelijkhe
den tot schulduitsluiting van
de arts die euthanasie toepast.
We "hebben al een heel rede
lijke jurisprudentie en wat dat
betreft komt er ook nog een
en ander. Op deze manier
blijft euthanasie een in princi
pe controleerbare zaak. De
maatschappij houdt via de
rechter de mogelijkheid om
de handelwijze van de arts te
toetsen. Ik vind dat een abso
lute voorwaarde. Je kunt deze
zaken niet overlaten aan een
autonome artsenstand. De
hele maatschappij is er bij be
trokken.
De voorzitter van de gerefor
meerde adviescommissie
meent.dat een wetstekst die
de strafbaarheid van euthana
sie loslaat, te veel maatschap
pelijke onzekerheid zou geven
en een klimaat zou scheppen
waarin bijvoorbeeld van art
sen te veel gevraagd wordt.
„Een liberaal beleid, ik bedoel
een beleid dat euthanasie uit
de sfeer van het verbod haalt.
ontneemt mensen de zeker
heid en bevordert angst voor
bijvoorbeeld onvrijwillige eut
hanasie. Je hoort zo nu en
dan al mensen die de dreiging
daarvan ervaren. Het zou een
verschrikkelijke zaak zijn als
mensen zich niet meer veilig
voelen bij een arts of in een
ziekenhuis".
Kwaliteit van de zorg
Dokter Verkuyl' vindt „ver
trouwen" en „zorg" kernbe
grippen in de problematiek
rond de euthanasie. Hij denkt
dat de toenemende vraag naar
euthanasie weieens te maken
kan hebben met gebrek aan
vertrouwen tussen patiënten
en diens omgeving: artsen,
maar ook familie of vrienden
en gebrek aan echte zorg.
„Een mens die lijdt en niets
liever dan dood wil, vormt
aan appèl aan de mensen om
hem heen. Het eerste wat hij
wil is zorg, aandacht. Me
disch. om de pijn te verlich
ten. maar vooral ook mense
lijkheid. En dan kan het best
zijn dat als die zorg wordt ge
geven. de doodsdrang minder
wordt.
Helaas zijn er in onze tijd al
lerlei factoren die eerder het
tegendeel van zo n sfeer be
werken. De beschikbare tijd
van verpleegkundigen bij
voorbeeld. Er wordt zoveel
bezuinigd in de gezondheids
zorg dat de werkers vrijwel
geen tijd meer hebben om
echte zorg te bieden. Patiën
ten kunnen krijgen het gevoel
„teveel" te zijn krijgen en ko
men dan niet uit boven hun
eenzame strijd van lijden en
angst. Euthanasie wordt in
zo'n sfeer een mens onwaar
dige oplossing.
Ik maak me wat dat betreft
zorgen. Het wordt in de ge
zondheidszorg steeds moeilij
ker echt menswaardig te kun
nen functioneren. En ik vind
dat dit aspect betrokken dient
te worden bij de (politieke)
discussies rond de euthana
sie".
De arts wijst er nog op dat
een liberaal euthanasie-beleid
krachten zou kunnen oproe
pen die gaan in de richting
van onvrijwillige euthanasie.
Hij noemt het toenemend
Drs. A. Verkuyl: „Euthanasie moet strafbaar blijven met mogelijkheden tot schulduitsluiting"
aantal bejaarden dat steeds
meer geld „opslokt" van het
budget van de gezondheids
zorg En gezondheidszorg is
óók een economisch bedrijf.
Een min of meer „vrij" eutha
nasiebeleid kan een sfeer op
roepen waarin mensenlevëns
worden „gewogen". De stap
naar het effectueren van zo'n
„weging" is dan niet ondenk
baar.
Al is de zorg nog zo goed, er
zijn situaties waarin volgens
drs. Verkuyl euthanasie een
verantwoorde daad is. Hij
herinnert zich uit zijn huisart
spraktijk patiënten die een
uitzichtsloze lijdensweg moes
ten gaan. Er was optimale
zorg. „Ik weet dat deze men
sen tóch graag wilden ster
ven. Ze hebben me nooit ge
vraagd hen daarbij te helpen.
En ik heb ook niets gezegd.
Deze dingen kon je toen niet
uitspreken, laat staan doen.
Maar ik heb toen wel gedacht:
de dierenarts mag een oude.
zieke hond wel een spuitje ge
ven, maar deze ménsen mag
ik niet helpen".
Natuurlijk
Drs. Verkuyl verzet zich te
gen redeneringen die beogen
een scherpe afbakening te
maken tussen „passieve" en
„actieve" euthanasie als grond
voor een euthanasiewet. „Met
die onderscheiding kun je
niets. Het grijze gebied tussen
leven en dood wordt steeds
groter. Wat doe je als arts als
je een kankerpatiënt steeds
hogere doses morfine geeft
om de pijn te bestrijden, ter
wijl je weet dat je zo ver
komt, dat de patiënt een over
dosis krijgt en sterft aan de
morfine. Doe je doen aan pas
sieve of aan actieve euthana
sie? Zo zijn er nog talloze situ
aties waarin iedere onder
scheiding een denkconstructie
blijkt, die in geen enkele rela-
tie staat met de werkelijk
heid".
De redeneertrant van de Ne
derlandse bisschoppen in hun
herderlijk schrijven over eut
hanasie vindt hij om deze re
denen ook onjuist. „De bis
schoppen suggereren dat het
mogelijk is een onderscheid te
maken tussen een „natuurlij
ke dood" en een dood door di- -
rekt ingrijpen van een arts. In
de praktijk ligt het niet zo.
Hoevel mensen in Nederland
zouden werkelijk een natuur
lijke dood sterven? Uitgezon
derd de mensen die door on
gevallen, door hartstilstand en
dergelijke overlijden, is er
toch niemand die „natuurlijk"
sterft? Altijd is er de medische
behandeling die ingrijpt in
wat de natuur doet.
In de redenering van de bis
schoppen is er ook geen „na
tuurlijk" leven meer. Want
ieder aspirientje, iedere ope
ratie is ingrijpen in de natuur.
Het argument dat de beoogde
intentie bepalend is voor goed
of kwaad, kan niet gelden.
Zie maar naar dat voorbeeld
van de morfine. Je kunt toch
niet volhouden dat je als arts
uitsluitend de intentie hebt
om pijn te verlichten, terwijl
je weet dat jc het leven be
kort7 Dan degradeer je de
dood tot „bijverschijnsel" van
pijnbestrijding".
„Ethisch gesproken is er in
mijn visie geen verschil tus
sen het nalaten of doen van
handelingen, zoals de bis
schoppen zeggen. Het nalaten
van handelingen wat de dood
tengevolge heeft mag wel,
maar het doen van handelin
gen die hetzelfde effect heeft,
mag niet. Dat begrijp ik niet
en ik hoop dat in de politieke
discussie over de euthanasie
en de wetgeving dit soort on
derscheidingen niet aan de
orde komt. Dan wordt de wet
een bouwwerk van bepalin
gen, voorwaarden en regeltjes
dat de werkelijkheid van het
vraagstuk niet raakt".
Dokter Verkuyl, die als arts
nog actief is als adviseur van
een bejaardenhuis, spreekt
zijn grote waardering uit voor
de liefde jegens de mens zoals
de bisschoppen die uiten in
hun brief. Ook de noodzaak
van goede zorg en medemen
selijkheid zoals zij die uiten,
kan hij van harte onderschrij
ven.
Hij zegt tenslotte dat de kwes
tie van de euthanasie van uit
nemend belang is. Het gaat
om niets minder dan leven en
dood. Maar te doen alsof het
gaat om een unieke kwestie,
gaat hem ook te ver. „Ge-
zondsheidszorg is immers óók
een economisch bedrijf. Een
budget dwingt een ziekenhuis
tot keuzes die onvermijdelijk
het leven van de ene en de
dood van de andere mens be
tekenen. Apparatuur, man
kracht en faciliteiten zijn niet
onbeperkt beschikbaar. Er
worden keuzes gemaakt. Bij
voorbeeld wel een levensred
dende operatie op de dertigja
rige vader uitvoeren en niet
op de man op hoge leeftijd.
Dat is de realiteit".
LUTSEN KOOISTRA
Meer
samenwerking
bij Israëlzondag
De samenwerking tussen de
Nederlandse Hervormde
Kerk en de Gereformeerde
Kerken wordt dit jaar wat
betreft de zogeheten Israël
zondag weer wat hechter.
Voor predikanten, werkgroe
pen Kerk en Israël en voor
de leiding van
kinder(neven)diensten is een
gezamenlijke handreiking
gemaakt voor de speciale
zondag die op 6 oktober aan
staande wordt gehouden. In
de handreiking staan een
preekschet9, ideeën voor een
kinderdienst en enkele litur
gische overwegingen. De
hervormde predikant dr.
G. H. Cohen Stuart uit Jeru
zalem en de gereformeerde
drs. A. Boersma uit Nes Am-
mim schreven een impressie
van hun werk.
In de Nederlands Hervormde
Kerk wordt al sinds 1949 een
speciale Israëlzondag gehou
den; de gereformeerden be
gonnen er vorig jaar mee.
Wetsrollen bij d6 Klaagmuur, illustratie uit de handreiking
Bisschop Bar van Rotter
dam (tevens legerbis
schop), CDA-voorzitter P.
Bukman en VVD-Kamer-
lid prof. dr. ir. J.J.C.
Voorhoeve zullen op 14
september te Den Haag
spreken op een landelijke
manifestatie tegen het
volkspetionnement over
de plaatsing van kruisra
ketten in ons land.
Deze bijeenkomst wordt be
legd door het ICTO (Interker
kelijk Comité Tweezijdige
Ontwapening), het Hervormd
Beraad Vredesvraagstukken
(HBV) en de Stichting Vre
despolitiek (SVP). Deze drie
organisaties worden be
schouwd als tegenhangers van
het IKV (Interkerkelijk Vre
desberaad). een van de orga
nisatoren van het volkspeti
tionnement.
Het ICTO, dat niet door de
kerken wordt erkend of ge
steund, maar zichzelf „de
grootste interkelijke vredes
beweging" noemt, heeft giste
ren in een verklaring princi
piële bezwaren tegen het
volkspetionnement bekend
gemaakt. Het is gericht aan
het verkeerde adres, aldus het
ICTO. Het richt zich namelijk
niet tegen het toer^mende
aantal Russische raketten, die
ons bedreigen.
Ook meent het ICTO dat het
petitionnement mosterd na de
maaltijd is, omdat regering en
parlement vorig jaar juni op
goede gronden en op demo
cratische wijze" tot plaatsing
besloten hebben als er per 1
november 1985 meer dan 385
Russische SS-20 raketten zijn.
Het grondwettelijke recht van
petitionnement wordt volgens
het ICTO misbruikt om op
verkapte wijze een referen
dum te houden, dat in Neder
land geen enkele staatsrechte
lijke basis heeft. Het ICTO zal
behalve genoemde bijeen
komst in Den Haag ook plaat
selijke en regionale manifes
taties tegen het volkspetition
nement houden.
Verder komt er, eveneens in
samenwerking met HBV en
SVP, wederom de krant
„voor vrede en vrijheid" uit.
Tenslotte zal het ICTO, dat
binnenkort een jongerennet-
werk zal oprichten, de kerken
met open brieven over deze
zaak benaderen.
LEIDSEPROF. HEERING: HET KOMT AAN OP DE DADEN
„Wanneer Jezus in Mattheüs
25 aangeeft, waar bij het
Laatste Oordeel de scheidslijn
ligt tussen de „schapen" en de
„bokken", spreekt hij niet
over wat de mensen tijdens
hun leven tot doelstellingen
hebben uitgeroepen, maar
over wat zij aan één van de
minste broeders en daardoor
aan Christus hebben gedaan".
Dat is de reactie van de (re
monstrantse) prof. dr. H.J.
Heering, emeritus-hoogleraar
van de RU Leiden, op de uit
spraken van een groep ver
ontruste Remonstranten uit
Meppel over het spreken van
de Kerk.
De verontruste Remonstran
ten, die net als prof. Heering
hun gedachten openbaar zien
gemaakt door het Remon
strants Weekblad, zijn van
mening, dat de Kerk zich wel
mag uitspreken tegen mis
standen in de wereld of vóór
humanitaire doelen, maar niet
tegen of voor een bepaalde
wijze om die oogmerken na te
streven. Met andere woorden
wel het doel maar niet de
weg ernaar toe mag voorwerp
zijn van kerkelijke beoorde
ling.
Die weg, of zoals de Meppelse
groep het noemt „de politieke
strategie" behoort tot (uitslui
tende) verantwoordelijkheid
van „de politieke leiders".
Prof. Heering geeft toe dat
dat heel eenvoudig en aanne
melijk klinkt, maar hij is het
er absoluut niet mee eens. In
de Bijbel worden ons immers
wel waarden als liefde, ge
rechtigheid en vrede als op
dracht in de wereld voorge
houden, maar richtsnoeren
voor politieke actiemethoden
zal men er tevergeefs zoeken,
aldus de emeritus-hoogleraar.
Apartheid
De Meppelse groep van ver
ontruste Remonstranten geeft
geen voorbeelden van kerke
lijke uitspraken over politieke
strategieën. Wel noemt zij
enige maatschappelijke pro
blemen, zoals de apartheid in
Zuid-Afrika als maatschappe
lijk stelsel, het gebruik van
kernwapens en het behoud
van de vrede. Daaruit zou
volgens prof. Heering kunnen
worden afgeleid, dat de groep
zich keert tegen voorstellen
van de Wereldraad van Ker
ken tot terugtrekking van in
vesteringen in Zuid-Afrika en
tegen eenzijdige stappen tot
beperking van kernwapens,
waarover ondermeer de Re
monstrantse Broederschap in
1980 uitspraken heeft gedaan.
De reactie van prof. Heering
op dit alles is, dat niet de
fraaie doeleinden en verhe
ven idealen, „waar wij graag
en vaak de mond vol van
hebben", voor Christus tellen,
maar wat wij aan goeds of
slechts onze medemensen
aandoen. Dat betreft zowel
ons handelen als ons nalaten.
De wegen die wij volgen moe-'
ten de toets van het Evangelie
kunnen doorstaan, „en juist
daarin schuilt dikwijls het
kwaad", aldus prof. Heering.
Naar zijn mening geldt dat zo
wel in persoonlijke verhou
dingen als met betrekking tot
collectieve relaties van de
groep of het volk waartoe we
behoren.
Daarom is het volgens prof.
Heering uiteindelijk niet van
betekenis of wij als volk de
apartheid met de mond ver
werpen, maar of wij ons col
lectieve gedrag op dat oordeel
afstemmen, „teneinde ertoe
bij te dragen dat niet langer
miljoenen mensen vernederd
en vertrapt worden". De Ker
ken hebben het volste recht
en zelfs de plicht om, als an
dere middelen falen, aan te
dringen op terugtrekking van
investeringen. Ook dienen de
Kerken het op te nemen voor
een nieuw internationaal be
leid, „dat aan het wantrou
wen en de haat tussen de vol
keren van Oost en West niet
langer voedsel geeft en de 'be
reidheid tot collectieve moord
en zelfmoord uitdrukkelijk
buiten de orde stelt". Dat
dient volgens prof. Heering
dan concreet te zijn, door te
vragen om het maken van
een begin door „desnoods
eenzijdige stappen tot afbraak
van onze krankzinnige bewa
pening".
Prof. Heering heeft in 1978
afscheid genomen van de RU
Leiden. Zijn leeropdracht
was: wijsbegeerte van de
godsdienst, zedenkunde en
theologische encyclopedie.
Minister Rietkerk heeft met zijn nota aan de G
Kamer over de beperking van de vut voor het overh# b
soneel de discussie over dit probleem uit de studeeij» f!'
gehaald. Plotseling is iedereen duidelijk gewordenr-^
huidige oudedagsvoorziening niet gegarandeerd
voor de generatie die na het jaar 2000 daarvan gebrui)r t
te maken. De kosten dreigen onbeheersbaar te wordtnir
dat de verhouding tussen werkenden en niet-werkend
wil zeggen tussen premiebetalers en pensioen- of vutl*^
tigden, drastisch adders kan worden. L
iroi
VANDAAR dat Rietkerk de vut-regeling wil voorzp
een „horizon", een te overziene toekomst. Hij kondigt'
vut-regeling voorlopig te beperken tot tien jaar, me^—
woorden voor ambtenaren van 50 jaar en ouder. Voor
geren zal van jaar tot jaar bekeken worden, hoe de fij? 1
situatie bij overheid en ABP zich-«ntwikkelt. Het zier*^
uit dat rond het jaar 2000 het tijdstip van uittreden i
65 jaar ligt. j
De hoge kosten van de vut-regeling voor ambten
thans jaarlijks al ongeveer één miljard zijn een be 1
argument voor Rietkerk. Door die te beperken kom'
makkelijk aan het bezuinigingsbedrag dat hij volge
moet realiseren. Een steekhoudend argument.
AlS tweede argument gebruikt Rietkerk de vert*
dat straks de vut niet meer nodig is uit het oogpunt
deling van arbeid. Hij gaat ervan uit d&t door vergr«
inkrimping van de beroepsbevolking straks een te^^
arbeidskrachten zal ontstaan. Voor die verwachting I
evenwel weinig grond. Het Planbureau heeft bij hi
aangetoond dat het huidige peil van de werkloosh.^
lang tot de mogelijkheden behoort en dat de beroej
king tot in de volgende eeuw zal toenemen. In enkele?
van het bedrijfsleven kan dit anders liggen, zo hei
werkgevers laten weten, maar in de particuliere sect
vut toch al een heel andere, minder vaststaande rern
«g<
T 1 d
IN de argumentatie van Rietkerk missen we daajSpe
het element dat de vut-regeling in eerste aanleg becfy h;
als sociale maatregel: om mensen die daaraan toe ^gei
een lang en slopend arbeidsleven de mogelijkheid foj(
enig genot te beleven van hun vrije tijd. Onder meCpei
onderwijs doet zich deze situatie vaak voor. Het gaat^t d
deze mogelijkheid te schrappen met uitsluitend eetnar
op argumenten van kosten en arbeidsmarkt. rd
het
JUIST de problematiek van de gezondheid vaneJ v
werknemers vraagt op den duur om een verfijndeel 1
die is toegesneden naar individuele wensen. Rietkidat
zuimt in zijn nota aan de Kamer dit element aan tiove
terwijl toch hierin een oplossing van de problematic^^,1
den is. Elders experimenteert men al met flexibele f wjj
regelingen waarbij ofwel vervroegd ofwel verlaat i
tot de mogelijkheden behoort. De Tweede Kamer,"-
aow-datum niet geldt als grens voor herverkiezing
bijvoorbeeld gaat ook rustig door), zou van Rietkerk
verlangen hierop zijn aandacht te richten en ni^^
vooruit te zien naar een mogelijkheid tot kostenbel
Pizza gevulde
meloen
vegetarisch
Voor twee personen hebt u
nodig: pizza- of boterkoek-
vorm van 20 centimeter,
125 g bloem, kwart pakje
bakpoeder, halve theelepel
zout, half ei, 2 lepels melk,
2 lepels olie, 60 g magere
kwark, plastic folie, 3 le
pels tomatenpuree, knof
look, oregano, 200 g kaas, 3
vleestomaten, peper
1 meloen met 1 handpeer, 1
perzik, 1 banaan, paar
pruimen, druiven, bramen
of abrikozen, basterdsui
ker en citroensap naar
smaak.
Vet de vorm in. Meng bloem,
bakpoeder en zout, klop ei.
melk £n olie door elkaar en
roer dit mengsel met de
kwark door de bloem. Kneed
de massa tot een bal en leg
het deeg op met bloem besto
ven plastic folie. Kneed niet
langer dan nodig is en kom
daarna zo min mogelijk met
de handen aan hi
Stuif een weinig
het deeg en rol htx
een lap die groot i
om de vorm te beklA
het deeg met de fom
in de vorm. haal dé.
af en snijd overhang
len van het deeg
de bodem met een
paar keer in. Stk
mengsel van tomaf
geperste knoflook f
no over het deeg en l
op blokjes kaas en «J-
in plakken gesnedei vei
Strooi peper op de nne
strijk er een dun h
over. >t st
Zet de vorm ongevetn iu:
nuten in een oven dn bi'
225 staat. ging
Was de meloen en*.bbe
vrucht zo aan da083
mandje ontstaat of f} da
driekwart hoogte eéÜ 011
rand komt of deel,as
twee gelijke helfte*eui
het vruchtvlees uiP"™
loen en snijd het kl
deel de andere vr^°n
stukjes, meng ze mt
loen en maak er mei—
suiker en citroensap
se salade van. Gebr
de meloen tenmin
andere fruitsoorten
de keus daarvanfg]
smaak en kleur. Vi
loen met de saladè
neer met een paar a
bramen en evenfL
paar bloemen. I"
-LAG
^erl
de
lurv
Eerst nog
onbestendig
DE BILT (KNMI) Dit
weekeinde zit er nog geen
weesverbetering in. Er vallen
talrijke regen- en onweersbui
en en de temperatuur ligt op
een niveau dat te laag is voor
de tijd van het jaar. Dit onbe
stendige weer hangt samen
met een oceaandepressie die
over Schotland naar Noorwe
gen trekt. Een bijbehorende
wolkenzone trekt morgen met
regen en onweer over het land
naar het oosten.
De wind trekt aan tot matig of
vrij krachtig, aan de kust en
op het IJsselmeer zelfs tot
krachtig of hard. Later op de
dag kunnen er van het westen
uit enkele opklaringen het
land binnendrijven, maar zon
dag zal blijken dat deze wor
den afgewisseld door regen
en onweersbuien.
De maximumtemperatuur ligt
dan rond 18 graden, dat is nog
weer een graadje lager dan za
terdagmiddag.
Maandag duurt het vrij koele
en wisselvallige weer nog
'nt,
voort, maar daarna
hogedrukgebied bovi
lantische Oceaan zij
in onze richting uitb
Het weer knapt daaiet P
op: de buienaktivitel 9r
en de middagtemfwin
gaan omhoog tot fl99(
normale waarden v(£ er
van het jaar. vor
beva
Weersvooruitzichten v«i h'
Europese landen, geldig yyet
en maandag: ngj
Zuid-Scandinavië: wissel^ei
dagtemperatuur van 15 t<H te
n v«
Britse Eilanden: onbeste^g^g
Benelux: wisselvallig e
Frankrijk: half tot zwj
enkele regen- of onwe
dagtemperatuur van 17
de kust van Normandië
tot 27 graden aan de Riv
Middellandszeegebied: p
zon en mogelijk een
Middagtemperatuur ongf
Alpengebied talrijke
weersbuien. Middagtem]
19 tot 24 graden.
JEL
