„Terug
gaan is
kiezen
voor de
dood'
Cote a Azur.ve
VEILIG BROMMEN IS TE LEREN
BINNENLAND/BUITENLAND
£eidóe Sou/unit
J* A
Rechte|
moet sr
beslissej
DONDERDAG 22 AUGUSTUS 1985 F
PARIJS Zuid-Frankrijk heeft
deze zomer een serie (natuur)ram-
pen achter de rug, die de toch al
slechte reputatie waarmee dit „va
kantieparadijs" de laatste tien jaar
worstelt nog eens hebben bena
drukt. De Franse minister voor toe
risme, Michel Crepeau, is onlangs
teruggekeerd van een bezoek aan
bet gebied. Hij ging onderzoeken of
er nog wel zoiets bestaat als een
Cote d'Azur een begrijpelijke re
actie na de beelden van kampeer
ders die kleumend een droog heen
komen zoeken na een vloedgolf,
brandweerlieden die bosbranden
bestrijden en vakantiegangers, die
verslagen bij hun uitgebrande wo-
ziing staan.
Na terugkeer in Parijs ivees de minister
op de nadelige effecten op lange termijn
van de voortdurende stroom van negatie
ve berichten over een gebied, dat steeds
minder toeristen trekt. Tien jaar geleden
begon het paradijselijke zonnige zuiden"
in toenemende mate last te krijgen van fi
les, overvolle campings, gewelddadige
vreemdelingenhaat, inhalige winkeliers,
vervuilde stranden, ongelimiteerde
nieuwbouw, dit alles doorspekt met een
assortiment aan slechte en/of bizarre
weersomstandigheden.
Schrale troost
De Cote d'Azur en de Var hebben hier het
meest onder te lijden. Mochten de zes de
partementen die het zuidoostelijke hoekje
van de Franse Rivièra vormen in 1983
nog meer dan vijf miljoen bezoekers ver
welkomen, dit jaar zou dat aantal wel
eens met tien procent kunnen zijn ge
daald, aldus directeur René Garcia van de
Zuidfranse VVV. Sommige van zijn colle
ga's vinden dit een te pessimistische schat
ting en houden het op twee tot drie pro
cent minder bezoekers. Dat is echter een
schrale troost. Het aantal buitenlanders
dat Frankrijk dit jaar als vakantieland
heeft gekozen, is namelijk met vijftien
procent gestegen.
Volgens VVV-directeur Garcia is de te
rugval in het aantal Rivièra-bezoekers
niet zozeer het gevolg van de slechte re
putatie van het gebied, maar eerder te
wijten aan de succesvolle pogingen van
andere gebieden om meer toeristen te
trekken. Ook de minister van toerisme
gelooft dat de Rivièra veel meer reclame
zou moeten maken, vooral in het buiten
land.
Toch is dit geen afdoende verklaring. De
vraag is waaróm het zuiden nu plotseling
minder populair is geworden. Het lijkt er
op, dat veel toeristen zich spontaan heb
ben afgewend van dit vakantiegebied, dat
tussen St. Rafael en Menton nog maar een
stukje onbedorven kust kende. En ook dat
zal volgend jaar worden volgebouwd.
Er is de afgelopen jaren flink wat gedaan
om de stranden te verbeteren, een einde
te maken aan het gewoeker met prijzen,
de vervuiling tegen te gaan en bouwpro
jecten te verhinderen. Maar het is moei
lijk vechten tegen de hebzucht, die bij een
deel van de toeristenindustrie hoog in het
vaandel staat.
Nieuwe campagne
Het Franse toeristische beleid voor de toe
komst is gericht op het landelijke gebied
tussen de Rhöne-delta en de uitlopers van
de A Ipen in het oosten, een gebied dat het
hele jaar door gebruikt kan worden als
vakantieoord. In de nieuwe n
pagne die deze herfst van sfajTL
het gebied worden aangeprer
vredig, naar thijm geurend en
vakantieoord met een uitstekt
nale keuken, geschikt voor de
vere vakantieganger, die de /jl
zomerdagen aan het strand
toegekeerd Uit onderzoeken je
gebleken dat de stadsjeugd,p
droomde van een chique valu
Tropez, tegenwoordig kiest voqje
lievere vakantie weg van de
Voor zover minister Crepeau üpe
zeggen heeft, zullen de buiter\^r
risten gelokt worden met reclai,
nes die inspelen op hun wens^rt
Duitsers zijn dat kamperen en t \y
panners hebben belangstellingl.0
hotels en de Nederlanders vert^e
landelijke, primitieve dorpje^u
zoekers, die verantwoordelijk u0
het „ontdekken" van de Cote
vorige eeuw, zouden gevoelig
golf, winkelen en goedkope ds
PA UL pi
Copyright Thfj
SCHIPHOL Eén
keer in de twee da
gen mogen ze dou
chen en tweemaal
per dag krijgen ze te
eten. Bij grote druk
te wordt hen ver
zocht lievèr niet op
de banken te liggen
en liefst de muziek
niet te hard te zet
ten. Eenentwintig
Iraniërs, meest stu
denten in de leeftijd
van twintig tot der
tig jaar, zijn officieel
te gast bij de mare
chaussee van Schip
hol.
Ze zitten nu ruim twee we
ken in de vertrekhal (aan de
andere kant van de mare
chausseebalie) hun lot af te
wachten: wel of niet te wor
den teruggestuurd naar Tur
kije of Pakistan en vandaar
naar hun land van herkomst,
Iran.
De Haagse rechtbank beslist
vandaag of ze in afwachting
van de behandeling van de
nieuwe asielprocedure de
luchthaven mogen verlaten
of dat ze in hun weinig benij
denswaardige positie moeten
blijven. Mr. P. Schaink, de
advocaat van het merendeel
van de asielzoekers, is er ze
ker van dat uit menslievend
heid voor het eerste zal wor
den gekozen. „Want dit is
geen doen, het is menson
waardig", zegt hij.
„Ze zijn het zat", verklaart
luchthavenpastor Bartels als
hij net terugkomt van de zo
veelste poging een gesprekje
met de asielzoekers aan te
knopen. „Het verbaast me
niets, want een luchthaven is
er nu eenmaal niet op ge
bouwd om er te bivakkeren",
aldus Bartels. Duurt voor de
meeste mensen een bezoek
aan de luchthaven niet lan
ger dan een paar uur, deze
mensen zijn nu al langer op
Schiphol dan ze waarschijn
lijk in hun hele leven nog op
een luchthaven zullen zijn.
Na veertien dagen zijn de
wandelingetjes langs de tax
free shops al lang niet leuk
meer en is de stemming na
venant. Nu hangen ze maar
wat rond in de hoek van de
Top-Lounge, de veredelde
snackbar op de luchthaven.
De mannen krijgen elke dag
tweemaal een „dinervou
cher" voor een warme hap.
Het eten is ondanks de
vreemde Hollandse smaak
De Iraniërs, die absoluut niet herkenbaar op de foto willen, hangen de hele dag maar een beetje rond in de vertrekhal van Schiphol.
een welkom verzetje tussen
de dutjes op de banken door.
Nieuwe aanpak
De Iraniërs zijn hard in aan
raking gekomen met de nieu
we aanpak van het ministe
rie van justitie, die bepaalt
dat asielzoekers die in eerste
instantie door justitie zijn ge
weigerd nog slechts in uit
zonderingsgevallen Neder
land binnen mogen. „Er
raakten zo langzamerhand te
veel asielaanvragers zoek",
verklaart een woordvoerder
van het ministerie.
Op Schiphol is men niet zo
blij met het verblijf van. de
Iraniërs. Uiteraard heeft men
wel met ze te doen, maar het
ministerie van justitie blijft
verantwoordelijk voor de si
tuatie, zegt men op de lucht
haven. De direktie zit een
beetje omhoog met de gasten.
Schiphol heeft geen facilitei
ten voor' de opvang van
vluchtelingen en ziet het ook
niet als haar taak alsnog
daarvoor te zorgen. „Dit be
drijf is voor mensen die vlie
gen, niet voor vluchtelin
gen", merkt een luchthaven
beambte op.
Het ministerie gaat binnen
kort met de luchthaven over
leggen hoe het meningsver
schil rond de gedwongen
verzameling van asielzoèkers
uit de wereld te helpen is. De
luchthavendirektie heeft al
eerder laten weten het meest
gesteld te zijn op het herstel
van de oude situatie. De eer
ste stap in die richting is al
gezet. Om wat het ministerie
noemt „humanitaire rede
nen" zijn deze week al zeven
Iraanse vrouwen en kinde
ren niet op Schiphol, maar in
hotels in Nieuw-Vennep on
dergebracht. De mannen die
de luchthaven niet af mogen
vormen nu slechts een be
zienswaardigheid voor de en
kele luchtreiziger die van
hun wederwaardigheden in
de krant heeft gelezen. Maar
in de grote drukte vallen ze
nauwelijks op.
Geen namen
Luchthavenpastor Bartels
had er al voor gewaar
schuwd: echt happig op pra
ten zijn de Iraniërs niet.
„Geen namen, geen foto's",
stelt één van hen dringend.
Ze zijn bang om herkend te
worden. Toch blijkt uit een
kort gesprek dat ze het een
probleem vinden dat ze al die
tijd geen luchtje hebben kun
nen scheppen. Maar dat valt
volledig in het niet bij wat
hen werkelijk bezighoudt, de
angst om in handen te ko
men van hun vijanden. „Te
ruggaan naar Iran staat gelijk
aan kiezen voor de dood. Is
het niet direkt met een kogel
dan is het wel na een paar
dagen marteling", zegt één
van de Iraniërs. Een deel van
de Iraniërs is gevlucht omdat
ze niet in militaire dienst
wilden. Anderen zijn tegen
stander van Khomeiny of
soms aanhanger van de
Moedjaheddien en hebben
om die reden het land verla
ten.
Om het gedwongen verblijf
nog enigszins draaglijk te
maken is eerder deze week
een tijdelijke voorziening ge
troffen waardoor de mensen
in een zogeheten visitatie
ruimte aan het eind van de
B-pier de nacht kunnen
doorbrengen. Om zes uur
's morgens moeten de gasten
weer maken dat ze daar weg
komen, omdat overdag in die
ruimte weer veiligheidscon
troles worden uitgevoerd.
„Dan moeten daar de koffers
van passagiers van bijvoor
beeld de Israëlische lucht
vaartmaatschappij EL AL op
explosieven worden door
zocht", verklaart een mede
werker. Hij heeft juist de
temperatuur in de ruimte ge
controleerd, zodat de Iraniërs
later tenminste niet liggen te
klappertanden van de kou.
Niet alle Iraniërs maken ge
bruik van het aanbod, som
migen blijven in de grote
vertreklounge, volgens de
luchthavenmedewerker om
dat het daar 's avonds wat
gezelliger is. „Het verblijf is
al saai genoeg", meent hij.
Onvrede
De organisaties Vluchtlin-
genwerk Nederland en Am
nesty International hebben
hun onvrede kenbaar ge
maakt over de behandeling
die asielzoekers in het alge
meen en de Iraniërs nu in
het bijzonder in ons land
krijgen. „Maar Schiphol is
vergeleken met andere lucht
havens zeer comfortabel",
liet mr. H. Nawijn, hoofd
Vreemdelingenzaken van het
ministerie van justitie, eerder
deze week in een ochtenblad
weten. Voor de koerswijzi
ging in de behandeling van
politieke vluchtelingen kre
gen asielzoekers in afwach
ting van de beslissing van het
ministerie de kans in een ho
tel of opvangcentrum hun lot
af te wachten. Het ministerie
zegt dat door die regeling het
aantal asielzoekers de laatste
tijd flink toenam. Volgens
cijfers van het ministerie
vroegen vorig jaar 2603 bui
tenlanders politiek asiel aan
in Nederland. Van hen deden
262 dat op Schiphol. In de
eerste helft van 1985 is dat
aantal al ruimschoots over
schreden.
Tweederde van de asielzoe-
kers die op Schiphol arrive
ren is afkomstig uit Iran.
Van de 21 Iraniërs die nu
vastzitten bleken slechts ze
ven over papieren te be
schikken, die bovendien ook
nog vals waren. Met dergelij
ke situaties zijn de mensen
van de marechaussee allang
vertrouwd, want op bijna alle
luchthavens in Europa ko
men asielzoekers aan die hun
papieren onderweg in een
brievenbus hebben gestopt,
bestemd voor een volgende
gebruiker in een ver land. Of
de vluchtelingen hebben hun
reisdocumenten gewoon ver
scheurd of door het toilet
hebben gespoeld, om te voor
komen dat ze direkt weer op
een vliegtuig naar het land
van herkomst worden gezet.
Of datzelfde lot ook de Ira
niërs op Schiphol staat te
wachten, is nog niet beslist.
Volgens de beambte van de
contróle stellen de „kampeer
ders" het luchthavenperso
neel intussen niet echt voor
problemen. „Gisteravond
hadden ze zelfs de grootste
lol. Dat verbaast me eigenlijk
nog het meest. In hun situa
tie zou ik waarschijnlijk
meer zin hebben om een pot
je te gaan janken".
ARJEN VAN DER SAR
DEN HAAG
tig Iraniërs die
augustus op
vastzitten, verkC
in een ongunstig
tie dan andere^
kers, aldus hum
mr. P. Schaink
in een kort ge<L_
de rechtbank
Haag. ea'
et
De raadsman plei^r
dat zijn cliënten irfer
of pension wordeie
bracht totdat er nis
heid is over hun vie>
gelijkheden in Net z
Behalve hoofdpijp
voornaamste kladd
Iraanse jonge mand
rechtbankpresidente
Bakker niet persorej.
den vertellen aam
varen ze blootstaare
verhoeds terug zc
den gestuurd naaver
van Ayatollah Khi—
dienstweigering j
de doodstraf. Wiè*4"
lijk niet eens is nr"
dige regiem en na;
radiozenders luist^a
minste op stok- ot/f
gen rekenen. On»
niërs bevinden {7^
tweigeraars en er. J
bij, die stiekem
naar Westerse my^
ben geluisterd en <|e
eens zijn gestraft. m
Mr. Bakker beslif
nog of de Iraniëj
tien van de twirj
hem hierom
„vóór of achter d?
van Schiphol op L?'
van het kort ged,
wachten. Morgen
de president zich l,
feit of de staatsser
rechtigd was schop-
king aan de herz
zoeken te onthoud
zo is dan i
hangende
land uit.
Volgens landsadiV
H. Groen zou Pak^
geval al eerste in a
komen om de asie
te vangen. Tensloi"!
ook het eerste larp
vangst. De raadsn
Staat liet zelfs noL,^
lijkheid open om^l
vluchtelingen do«m
reizen naar Poler L
waar ze tot op de n
valse visums vc» J
„Er is geen enkelrzo
zij daar niet zullj.
toegelaten". 0o
De raadsman verf*e
sinds kort gevoerflet
re toelatingsbeleid*3"
gering als volgt:
gevallen waarin t6
rijen, vernietiginPPr
poorten en tickety 1
worden vreemdelH»*
wachting van hun
vrage en de beslis^}
geding niet tot on d£
gelaten". Var
i utr nerz
e onthoud*-,
i moeten I
e de proc
SUSKE EN WISKE ANGST OP DE „AMSTERDAM'
Jl
VOORSCHOTEN Irri
tant en lastig. Dat is de
mening van het overgrote
deel van weggebruikend
Nederland over de brom
fiets. De berijders van de
'fiets met hulpmotor' heb
ben vaak lak aan rode
stoplichten en oversteken
de voetgangers op zebra
paden. Bovendien blijkt
de snelheidslimiet van 30
kilometer per uur binnen
de bebouwde kom en 40
kilometer daarbuiten, niet
meer dan een wassen
neus. De meeste bromfiet
sers maken met veel gro
tere snelheden wegen en
vooral fietspaden onveilig.
Hoewel deze kritiek niet altijd
terecht is, blijkt het weggedrag
van de meeste „brommende"
weggebruikers inderdaad wei
nig verheffend. Volgens Veilig
Verkeer Nederland komt een
en ander vooral door het vol
ledig ontbreken van een oplei
ding voor bromfietsers. Met als
gevolg de hierboven gesigna
leerde verschijnselen en een
groot aantal verkeersongeluk
ken waarbij bromfietsers be
trokken zijn. Vooral vanwege
dit laatste aspect in 1983
kwamen op de Nederlandse
wegen 134 bromfietsers om het
leven en raakten er bijna
12.000 gewond is Veilig
Verkeer Nederland een offen
sief begonnen om de onbevre
digende toestand rond de rij
vaardigheid van de bromfiet
ser aan te pakken. Eerste aan
zet hiertoe is het bijscholen
van auto- en motorfietsin
structeurs tot rij-instructeur
bromfietsberijden.
Dit gebeurt door middel van
een opleiding die momenteel
op acht plaatsen in Nederland
wordt gegeven. Afgelopen
dinsdag kregen dertien men
sen de eer als eerste bromfiet
sinstructeurs de boer op te mo
gen. De dertien behoorden tot
de eerste lichting die de cursus
tot bromfietsinstructeur met
succes voltooiden. Drie men
sen zakten voor het praktische
deel van het examen. Het be
rijden van een brommer bleek
voor hen (nog) te hoog gegre
pen.
Volgens Theo van Os van de
stichting Vakopleiding Auto
mobiel en Motorrijwielbedrijf
(VAM), die de opleiding van
alle rij-instructeurs in Neder
land verzorgt, bestaat er in
den lande veel belangstelling
voor de nieuwe cursus: „We
zijn pas een maand bezig met
de opleiding, maar ondanks de
vakantietijd hebben al meer
dan driehonderd instructeurs
ingeschreven. Zij krijgen op
acht plaatsen in Nederland
twee dagen lang les in het
theoretische en praktische
brommergebeuren; vooral in
de techniek van tweetaktmo-
toren en het berijden van de
brommers. Omdat alle cursis
ten al auto- of motorinstruc
teur zijn, is het theoretische
examen niet meer dan een for
maliteit.'
Het is de bedoeling dat in
structeurs met de „bromme
r-aantekening" straks via hun
rijscholen cursussen gaan aan
bieden aan aspirant-bromfiet
sers. Die krijgen dan geduren
de één dag een stoomcursus in
de theoretische en praktische
kant van het brommen. Aan
het eind van de dag moeten ze
een examen afleggen, waarna
ze het vertificaat van Veilig
Verkeer in ontvangst mogen
nemen.
Afgezien van het geven van
individuele bromfietslessen,
kunnen de kersverse instruc
teurs straks via scholen en
buurthuizen het veiliger
bromfietsrijden gaan promo
ten. Eerste aanzet voor de
brommeropleiding was voor
Veilig Verkeer Nederland het
plan van de ovei-^
komen tot een c;
van het motorrijtpr
na zouden ook Wt
een rij-examen nffl
gen. Maar voorlö*
bromf ietsrijbewijsr
in. Theo van 0&**
tempo van werke^,
nisterie van verkent'
staat ligt niet zo
Als je ziet hoe l
duurd heeft voorimt
rij-examen A jvi£
was Een verpjks
pleiding voor broer
ik niet zo gauw h ei
gaan nog wel wafclae
heen". J v
Een telefoontje nom
en Waterstaat baai
woorden: „We wiliou
maar er moeten am
veranderd wordechir
voorzieningen gellijk
den. Dat gaat echtte I
ene op de anderetan
of j
ir d
