Met een pot vol goud zijn ze niet eenste motiveren!
finale
EEN VOORBEELDIGE
PROF
ARABIEREN IN TRAININGSKAMP OP PAPENDAL
ZATERDAG 17 AUGUSTÜ
BRYNE/DEN HAAG
Een trainingskamp biedt
uitstekend gelegenheid
te observeren hoe voet
ballers zijn. Spelers leren
kennen in hun mens zijn
in diverse situaties. Met
hun kwaliteiten èn hun
onvolkomenheden, zoals
ieder mens die heeft. Het
trainingskamp, dat FC
Den Haag vorige week in
het Noorse Bryne hield,
leverde een zeer positief
beeld op van Heini Otto.
Nooit zeuren, altijd aar
dig, hoffelijk en vooral
goed voetballen. Natuur
lijk, iemand die als speler
vier seizoenen FC Am
sterdam in goede en
slechte doen heeft mee
gemaakt, drie jaren bij
FC Twente in grote voor-
èn tegenspoed heeft
doorgebracht, vier jaar
prof was bij de Engelse
club Middlesbrough en
één interland met Oranje
meepikte, behoort ook te
weten wat bij een prof
voetballer past en wat
van hem wordt ver
wacht. En ook op grond
van zijn leeftijd, volgen
de week zaterdag wordt
hij 31, mag Otto zich een
routinier noemen.
Bovendien wekt Heini Otto niet de
indruk blasé te zijn nu hij in Ne
derland is weergekeerd bij slechts
een eerste-divisieclub. Over
„slechts" wil hij helemaal niet pra
ten. „FC Den Haag is een club met
ambitie, één van de toonaangeven
de in de eerste divisie. Vanwege
meneer Stoop, die ik heel goed ken
uit de tijd dat ik bij FC Amsterdam
speelde, ben ik er ook naar toe ge
gaan. Binnen een paar uur was ik
rond over een contract voor drie
FC Twente had trouwens ook geïn
formeerd. Heini Otto, een en ander
in juiste proporties brengend: „Ma
nager Ton van Dalen belde, vroeg
zuiver informatief hoe mijn situatie
was. Toen FC Twente Dick Schoe
naker aantrok, was ik er natuurlijk
niet meer in beeld".
Geenszins
Desalniettemin is de éénvoudige
(oud-)international geenszins onte
vreden met FC Den Haag. „Orga
nisatorisch ervaar ik deze club als
goed. Dat trainingskamp in Noor
wegen is keurig geregeld. Je hoef
de niets te vragen, alles stond op
papier. Alleen, daar waar de kosten
moesten worden gedrukt, werd het
wat rommelig".
„Of het een hele overgang was van
Middlesbrough naar FC Den Haag?
Heini
Otto
Zo ervaar ik de stap van een En
gelse full-proforganisatie naar FC
Den Haag niet, het is allemaal wel
anders. Het meest problematisch
vind ik het feit, dat ik op 11 mei in
Engeland mijn laatste wedstrijd
speelde en de voorbereidingsperio
de bij FC Den Haag eigenlijk te
kort is".
Desondanks is Heini Otto er al
spoedig in geslaagd aanmerkelijk
meer evenwicht te brengen op het
Haagse middenveld, wat dat in de
vorige voetbaljaargang vrijwel vol
ledig ontbeerde. Met het veelvuldig
onderbreken van vijandelijke aan
vallen en het strooien van bruikba
re, perspectiefrijke passes trad Hei
ni Otto weliswaar niet spectaculair
op de voorgrond, maar was tot dus
ver in die zogenaamd onopvallende
rol wel voortdurend de meest op
vallende middenvelder bij FC Den
Haag. Een opvallende middenvel
der ook met in zekere mate de uit
straling van een leider. Met een
uitstraling, die ook geen twijfel
doet bestaan over capaciteiten.
Otto wil trouwens niet anders dan
daar spelen waar zijn kwaliteiten
op hun waarde worden geschat. Zo
doende is hij ook naar Nederland
teruggekeerd, want bij Middles
brough werd een speltype gehan
teerd, dat hem niet meer lag. „Ver
koop mij dan maar", stelde hij
voor. Middlesbrough ging er op in
en hoewel zijn contract nog een
jaar doorliep vloog hij voor een
„redelijk prijsje" naar deze zijde
van de Noordzee.
„Big Mouth"
Aanvankelijk huisde hij met zijn
vrouw en twee dochters (zes jaar,
respectievelijk achttien maanden)
in een stacaravan in Noordwijker-
hout. Inmiddels is er definitieve
huisvesting gevonden in Hoofd
dorp. Otto's vrouw verzette zich in
het begin tegen een terugkeer naar
Nederland. Het leven in Engeland
beviel haar immers uitstekend.
Heini Otto kan dat slechts met haar
eens zijn. Ook wat het voetbal be
treft, al speelde Middlesbrough de
laatste jaren niet meer in de eerste
divisie daar. „Toen ik er kwam,
was dat nog wel het geval. Ik debu
teerde zelfs tegen Tottenham Hot
spur en scoorde bovendien. In het
zelfde seizoen degradeerden wij
naar de tweede divisie. Ik heb er
gewerkt met de beste coach die ik
ooit heb meegemaakt. Malcolm Al
lison. Big Mouth (Grote Mond)
noemde men hem. Dat hij er de
laan uitvloog, kwam volgens mij
doordat het bestuur de belofte spe
lers te mogen kopen niet nakwam.
Jacky Charlton heeft toen nog
twee maanden de club gerund".
Pieken en dalen kende Heini Otto
ook bij zijn twee voorgaande werk
nemers, FC Amsterdam en FC
Twente. „Ik was nog geen twee
maanden van mijn eerste duppie
SDW weg, of ik kwam in het eerste
elftal van FC Amsterdam. In de
tijd van de UEFA-Cup. Tegen Hi
bernians Malta, Inter Milaan, For-
tuna Düsseldorf en FC Köln. Een
machtige tijd, waarin ik ook mijn
enige interland speelde. Heel toe
vallig trouwens. Ik bracht mijn
clubgenoten Jan Jongbloed en Nico
Jansen weg naar Schiphol. Ik
dronk wat koffie toen Knobel,
bondscoach destijds, naar mij toe
kwam met de vraag of ik mee wil
de, omdat Willem van Hanegem ge
blesseerd was. Kon nog net thuis
mijn voetbalschoenen en wat toilet
gerei halen. Ik speelde in Belgrado
tegen Joegoslavië ook nog, als in
valler voor Peter Arnzt. FC Am
sterdam trok destijds te weinig pu
bliek om de full-profstatus van de
spelers te handhaven. Dat beteken
de veelal verkopen, zwakker wor
den, mindere resultaten en uitein
delijk zelfs degradatie. Bij FC
Twente had ik het ook soms wat
moeilijk. Ik kwam voor het eerst
op eigen benen te staan, trouwde
toen en moest een dag later de re
play van de bekerfinale tegen Ajax
spelen. Bij FC Twente waren er
destijds veel aan- en verkopen,
Kohn vloog als trainer de laan uit,
wij gingen af tegen'het Griekse Pa-
nionios voor de Europa Cup. Onder
trainer Hennie Hollink kwam ik
weer in aanmerking voor Oranje,
in 1980 was ik zelfs stand-by voor
het EK".
Terug in Nederland lijkt Heini Otto
zijn loopbaan te besluiten met drie
jaar bij FC Den Haag. „Besluiten,
besluiten, dat weet ik nog niet. In
ieder geval ga ik wel denken en
werken aan mijn toekomst, de pe
riode na mijn loopbaan als actief
voetballer. Ik heb een marktdiplo-
ma, maar maakte daar m
bruik van. Ik wil wel doori.
trainer, heb destijds het J
Oefenmeester II via de en
profcursus behaald". T w*j
FRANS LEERMfJ1^
adert
kr<
n. V
falie
g Ir
indei
ARNHEM Peter Bosz en
Jan van Deinsen wanen zich
de laatste dagen voetbalmis
sionaris. Het duo is ingescha
keld bij de training van een
op Papendal neergestreken
gezelschap Arabieren, dat bij
het tweetal voor grote hilari
teit en verbazing zorgt. Het is
al voorgekomen, dat Bosz en
Van Deinsen zich discreet in
de bosjes van het nationaal
sportcentrum moesten terug
trekken om de danig op de
proef gestelde lachspieren
even rust te gunnen. De voet
ballers uit de Verenigde Ara
bische Emiraten vermaakten
zich overigens ook prima. Het
Nederlandse klimaat bevalt
hen uitstekend, het geld kan
soepel rollen en de aanblik
van de Europese vrouw blijkt
verhelderend te werken.
Toen Emerates Club uit Ras-Al-
Khaiman het afgelopen seizoen uit
de hoogste voetbalafdeling degra
deerde, dokterde de steenrijke sjeik
Faisal een ambitieus plan uit om
zijn talenten voor te bereiden op
een snelle come back naar de „ere
divisie".
Zes weken trainingsstage in Neder
land, daar zouden ze van opknap
pen. Geld speelde zoals te doen ge
bruikelijk geen rol. De technische
staf werd a raison van een half
miljoen gulden per jaar uitgebreid
met nog een Braziliaanse trainer en
de complete selectie werd per
Boeing overgevlogen naar Schip
hol. Aangekomen in Nederland do
ken de Arabieren kleumend in hun
kragen. De temperatuur in het
thuisland schijnt in deze periode
van het jaar rond de 50 graden Cel
sius te schommelen en dan valt de
kille Hollandse zomer je rauw op
het dak. „Op dal moment was het
toch rond de 25 graden", vertelt
Peter Bosz. „Wij liepen allemaal
met dikke zweetdruppels op ons
voorhoofd en zij hadden het koud".
Vandaar ook dat het gezelschap on
langs met handschoenen en mutsen
Jan van Deinsen (vierde van rechts) en Peter Bosz geven op Papendal uitleg aan een Arabier.
getooid op de tribune naar een oe
fenwedstrijd zat te kijken. „Het is
koud jongens", had „captain" Jaio,
een van de Brazilianen, laten we-
Schoolreisje
Peter Bosz (RKC) en Jan van Dein
sen (ex-Feyenoord, afgekeurd voor
topvoetbal) zullen de eerste busreis
vanaf het Oosterbeekse hotel naar
Papendal niet snel vergeten. Het
hele gezelschap tetterde vrolijk
mee op de tonen van Oosterse mu-
ziekklanken. Net een schoolreisje,
zo gezellig. Toen een van de over
wegend jeugdige Arabieren twee
zomers geklede jongedames ont
waarde, stond de hele bus meteen
op stelten. „Ze begonnen ineens al
lemaal te gillen", weet Bosz zich te
herinneren. „En de bus sloeg zowat
om. Later werd mij duidelijk dat de
meesten voor het eerst een vrouw
zagen. Zonder sluier althans. Op
Papendal gaf dat ook de nodige
toestanden. Omdat het regende
gingen we de sporthal in en daar
bleek een turnselectie te oefenen.
„They are half naked", gilde de
dokter me tegemoet rennend. Een
groep spelers dook proestend van
de lach weg. Toen ze na vijf minu
ten bijgekomen waren, kwamen ze
nieuwsgierig om de hoek kijken en
weer lachen natuurlijk. Tja, dat zijn
ze niet gewend".
Geen armoe
Overvallen door de welvaart zijn
de inwoners van de Emiraten. Ie
dere inwoner krijgt zijn deel van
de olie-opbrengst als een soort bo
nus en armoe bestaat er niet. Jan
van Deinsen: „Ik heb begrepen dat
het land aanvankelijk net zo arm
was als Ethiopië. Nog niet zo lang
geleden waren het piraten. Elk
schip dat langs kwam werd geën
terd".
Peter Bosz: „De voetballers zijn
moeilijk te motiveren. Al zet je een
pot goud voor hun neus, ze doen
geen stap te veel. Ze schijnen alle
maal schatrijk te zijn. Ze lachen
dan ook de hele dag. Als ze voor
straf twintig keer moeten opdruk
ken trouwens ook. Ze zitten hele
maal nergens mee".
Een slimme sportzaakhouder heeft
al goede zaken gedaan met de Ara
bieren. Gymschoenen hadden de
heren nodig. Dus werd de hele col
lectie uitgestald. Uiteindelijk viel
de keus op de allerduurste in het
assortiment: hardloopschoenen van
de firma Karhu voor driehonderd
gulden per paar. Even later van
hetzelfde laken een pak toen er
nieuwe voetbalschoenen moesten
komen. Alleen het duurste was
goed genoeg en de middenstander
had de dag van zijn leven. „Maar
voor andere dingen kunnen ze nog
geen dubbeltje missen", moppert
buschauffeur Toon, die zich als een
voetveeg behandeld voelt en geen
tipgeld zegt te ontvangen. Toon
heeft de afgelopen weken ook het
nodige meegemaakt en kan daar
smeuïg over vertellen. „Maar dat is
niet voor in de krant", klinkt het
samenzweerderig.
Ook de sjeik
Het zijn dertig voetballers, in leef
tijd variërend van 15 tot 35 jaar, die
voor zes weken zijn neergestreken
in het exclusieve hotel De Bilder-
berg in Oosterbeek. Naast de uitge
breide begeleidingsgroep (dokter,
manager, trainers) is ook de sjeik
zelf aanwezig. De geraamde kosten
(alleen overnachting en ontbijt) be
dragen ongeveer twee ton.
Maar zoals gezegd, geld speelt geen
rol. Aardige anekdotes daarover
zijn er genoeg. Zo verscheen de
sjeik onlangs in een Oosterbeekse
bank om wat contant geld op te ne
men. Toen bleek dat hij anderhalve
ton verlangde, ontstond er lichte
paniek bij het bankpersoneel. Peter
Bosz: „Die sjeik heeft me daar een
stampij gemaakt. Hij moest de vol
gende dag terugkomen en begreep
er niets van. Voor zo'n man stelt
anderhalve ton natuurlijk niets
voor".
Vandaar ook dat Jan van Deinsen
uitgelachen werd toen bleek dat hij
zich in een zuinig Fiatje verplaatst.
Belachelijk, moeten de Arabieren
gedacht hebben. Een vent die vijf
tien jaar betaald voetbal gespeeld
heeft in zo'n autootje. Zij hebben
immers allemaal automobielen
voor de deur staan die h*|ru.
gauw een ton kosten.
Bosz: „De meesten hebbei-
heidsbaantjes, bij de politi^°
leger. Sommigen studerezoaj,
Toen ze net hier waren, haLwo
de Ramadan achter de rug. ejej
of hun leven er vanaf hi^eej
jongen kwam in drie dagenf mu
aan. Thuis zijn ze ook alle ove'
gewend en hier komt vlee^ngei
patat op tafel".
Trainen
:end
■en v
Elke dag zijn de Arabieren j.°P
of vijf in de weer met trainr
dat de vonken eraf vliege^n -c
ze zijn bézig. Van Deinsen: £ni€
ten enorme verschillen tuinem,
spelers. Laatst bij een Cotr v'
haalden sommigen ruim dit F
meter, maar er was er ook s 5,
slechts negenhonderd metër
de. Op het laatst gingen all.
armen nog heen en weer", j"®'
Bosz: „Ze kunnen voor geef.] 1
voetballen. Het is nog niet <u°P'
niveau van de vierde klasse n,!s
fraai doelpunt. Hele grote f"n
hebben ze natuurlijk ook5"
doelpunt was opgenomen.5
dertig meter in de kruising,
geluk natuurlijk, 's Avonds
hotel hebben ze het wel n<
keer afgedraaid".
Van Deinsen: „Het voetbf~"~
daar nog in de kinderschoei
moet het hier ook ooit zijn
Ze beginnen pas met voetbi-atje
vijftien jaar zijn. Veel te or
zitten er tussen die het nooijg :a;
leren, maar Aloe-Ali, een T van
aan, Sala, Jassas en Eiad zij^a||a)
voetballers. Keeper Nabil'verj
een goeie. Maar ze moeten fyoor
leren. Als het financieeel «bmr0
kelijk is, wil ik er wel heenercor
jeugdvoetbal op poten te zejatje
zal dan wel door de nodige
peltjes moeten heenbijten: èrprc
veau, de temperatuur en de^tleb
motivatie. De enige maniervoor
gasten aan de gang te krijge)rom]
aantrekkelijke training. en g
dOv
RUUD DE J-hoc
4 imun
