mens
Nederlanders weten maar weinig
van Indische landgenoten
dagjes
TW
:>rgt
EcidócSotviant
j^uba krijgt extra
lip van Nederland
Radio-actief
afval gestolen
ESieuwe
por
iaos
dmNet kan dit weekeinde al voetbal-brengen
DEDIENSTBU
•VRIJDINGSRAAD
Dagboek
van een
^GtjJNENLAND
WOENSDAG 14 AUGUSTUS 1985 PAGINA 3
mende twee jaar extra financiële steun van
•land om de begroting van het eiland weer
inwicht te brengen. Dat heeft minister De
in Oranjestad bevestigd. Het gaat om 100
gulden, die Aruba krijgt in de vorm van
ling met een looptijd van 30 jaar en een
an 2,5 procent. De Koning had lof voor
aaiiianc'£le beleid van Aruba. Het eilandbe-
■kbaainloet c'e problemen het hoofd bieden, die
k ptstaan door de sluiting van de Lago-raffi-
k „Maar Aruba is op de goede weg", aldus
jing. Het Internationale Monetaire Fonds
bezuinigingen en een daling van
rantulvaartspeil met 30 procent op Aruba overi-
laath
Nieuw sociaal stelsel
raakt ambtenaar niet
DEN HAAG Het overheidspersoneel blijft
volgend jaar buiten de herziening van de socia
le zekerheid. Dat blijkt uit een voorstel van mi
nister Rietkerk (Binnenlandse Zaken) tot ver
lenging van de zogenoemde Inhoudingswet. Die
wet laat de ambtenaren in de pas lopen met de
ontwikkeling van de sociale werknemerspre
mies in het bedrijfsleven. Aanvankelijk zou de
stelselherziening (o.m. de invoering van één
werkloosheidsregeling) per 1 januari 1986 in
moeten gaan, maar dat is onhaalbaar gebleken.
Nu wordt aan 1 maart gedacht. Rietkerk wil af
wachten hoe de stelselherziening uitpakt en
heeft laten weten dat er in 1986 in elk geval
niets zal veranderen in de (vaak gunstiger)
overheidsregelingen bij ziekte en arbeidsonge
schiktheid.
SCHAGEN In Schagen is gisteren
een loden container gestolen met een
kleine hoeveelheid radioactief materi
aal en besmet verpakkingsmateriaal.
Het was afkomstig van een ziekenhuis,
waar het was gebruikt voor bestraling
van patiënten. Volgens de politie is de
straling van het gestolen materiaal ta
melijk ongevaarlijk. Wanneer de con
tainer wordt geopend, vervluchtigt het
gas, waardoor bij vermenging met lucht
het toch al geringe gevaar vrijwel on
middellijk geweken is. De container
werd op een vrachtwagen vervoerd
naar het Engergie Centrum Nederland
(ECN) in Petten, waar deze opnieuw
zou worden „gevuld".
„In Nederland laat
versluierde apartheid"
AMSTERDAM Het dichtspijkeren van de huis
deur van Amsterdams burgemeester Van Thijn,
eerder deze week, is gebeurd „om de bevolking
wakker te schudden hoe de versluierde apartheid
in ons land is ingetreden". Dit heeft een van de ac
tievoerders, André Schmidt (60) uit Amsterdam,
gisteren gezegd tijdens de behandeling van, een
kort geding. Schmidt trad daar op als woordvoer
der van de Vereniging Wadada, die was gedag
vaard in verband met een gekraakt sportlokaal.
Schmidt zei zich te zullen aangeven bij de politie
en in een brief aan b en w zijn verontschuldigin
gen aan te bieden. „Maar", zo vroeg hij, „hebben
wij het morele recht onze wetten, onze rechters,
onze paleizen van justitie te misbruiken om men
sen als het bestuur van Wababa zo te vernederen
en de jeugd aan haar lot over te laten?".
1ST FNV:
t ook
maat
rdere
Hen
H.
irop
rapp
ef
're
Hl
hi
[fs^ERDAM De
meet® werkloosheidswet,
het ontwerp voor
|i bij de verschillende
doen'ra<^en ügt, zit zo
lig en buitensporig
!gmu$
ikkeld in elkaar dat
'ing ervan tot nog
verwarring zou lei-
in de recente invoe-
va"ran de belastingwet
tweeverdieners.
de
lijkej
mr. D. van der Vos,
dëvan de rechtskundige
op vran de FNV, gisteren in
onfldam op een persconfe-
DuVver jaarverslag van
tijd r-
tien is er nog iets aan te
;ren. De adviescolleges
in Vweede Kamer kunnen
èt gage invloed uitoefenen,
diept moet allemaal zo snel
warttans groot is dat er een
I dc*nig ingewikkelde en
en i wet ontstaat", aldus
terklr Vos. Hij stelde vast
z°als deze, die in de
tot stand ko-
laur°ms gedurende lange
jk 'esteld moeten worden
■f fouten eruit te halen.
^eeft de mensen een
<evoel van onbehagen
01 in zo'n situatie beslis-
>r ^worden genomen die
s^nx. op gebaseerd zijn", al-
ie OTNV-jurist.
ien i
gan'ntskundige dienst van
fijn# krijgt volgens het
pjlag over 1984 steeds
er maken met wantrou-
r zé opzichte van de over-
regelgever. „De vraag
inutiworden of Neder-
t een rechtsstaat wordt
f. Helaas moeten we
on ren dat de overheid
^^nelijk van haar ver
standelijkheid in deze niet
'Pte de bewust is", zo
Van der Vos in zijn in-
bpgCDp het jaarverslag,
stui
ONDERZOEK NAAR POSITIE IMMIGRANTEN UIT INDONESIË
DEN HAAG De geur
van versgeroosterde saté
en de melancholieke
klanken van klontjong-
muziek trekken elk jaar
vele duizenden Nederlan
ders naar de Pasar Ma-
lams, die her en der in het
land worden gehouden.
Indische restaurants doen
nog steeds goede zaken en
er is vrijwel geen Neder
lander meer, die nooit een
vorkje nassi heeft ge
proefd. Maar wat weten al
die puur-Hollandse Ne
derlanders over hun land
genoten, die' al deze Indi
sche gebruiken en gerech
ten in onze samenleving
hebben geïntroduceerd?
Wat is er eigenlijk bekend
over de (Indische) Neder
landers, die na de Tweede
Wereldoorlog vanuit Ne-
derlands-Indië naar Euro
pa zijn geëmigreerd?
„Heel weinig", is de conclusie
van de socioloog dr. J.E. Elle-
mers, hoogleraar aan de uni
versiteit van Groningen, en
R.E.F. Vaillant, student socio
logie aan dezelfde universiteit.
Het tweetal heeft een onder
zoek ingesteld naar het wel cn
wee van wat zij „de Indische
Nederlanders en de gerepa-
trieerden" noemen. Hun on
derzoek werd mogelijk ge
maakt door de Stichting Peli-
ta, een stichtipg voor de leni
ging van de materiële en im
materiële nood van de slacht
offers van de oorlog met Ja
pan.
Het boekje waarin de onder
zoekers hun bevindingen heb
ben vastgelegd werd gisteren
gepresenteerd: twee dagen
voor de herdenking van de
40e verjaardag van de capitu
latie van Japan, waardoor ook
in Nederlands-Indië een einde
kwam aan de Tweede Wereld
oorlog.
Het is dezer dagen al vele ma
len gezegd en geschreven, dat
het einde van de oorlog op 15
augustus 1945 de Nederlanders
in Nederlands-Indië niet
bracht, wat zij zich daarvan
hadden voorgesteld. Twee da
gen later, op 17 augustus 1945,
begon een nieuw conflict toen
de Republiek Indonesia werd
uitgeroepen. Na vier jaar strijd
moest de macht worden over
gedragen aan de gehate Soe-
karno. En daarmee was de
vrede nog niet gesloten. In
1954 bereikte de anti-Neder
landse campagnes in Indonesië
een hoogtepunt. En in 1962
moest Nederland ook het laat
ste bolwerk, Nieuw-Guinea,
aan Soekarno afstaan. Tussen
1945 en 1985 hebben naar
schatting 280.000 Indische en
Europese Nederlanders al dan
niet noodgedwongen Indonesië
verlaten.
Antwoord schuldig
De Groningse onderzoekers
hebben getracht uit te zoeken,
wat er van die mensen is te
rechtgekomen. Of zij in de Ne
derlandse samenleving zijn ge
ïntegreerd, of zij (de Indische
Nederlanders) een duidelijke
etnische minderheid zijn ge
bleven en welke problemen
zich daarbij hebben voorge
daan.
Op tal van dergelijke vragen
moeten de onderzoekers ech
ter een goed gefundeerd ant
woord schuldig blijven. In hun
eindrapport schrijven zij dat
zelfs de meest elementaire fei
ten en gegevens over deze
groep Nederlanders niet voor
handen zijn. Zo kun je er bij
voorbeeld eindeloos over dis
cussiëren wie wél en wie niet
tot de Indische Nederlanders
en de gerepatrieerden behoren
en wie tot de tweede of derde
generatie gerekend kunnen
worden. Desondanks geeft het
verslag een aardige inkijk in
de complexe wereld van de
immigranten uit voormalig
Nederlands-Indië.
Het algemene kernmerk van
de groep Indische Nederlan
ders en de gerepatrieerden is
volgens de onderzoekers de
grote onderlinge verscheiden
heid. Een aanwijzing daarvoor
is het grote aantal belangenor
ganisaties, die weinig of niets
met elkaar te maken (willen)
hebben. Een ander voorbeeld
is de band met Indonesië.
Sommigen beschouwen „In-
dië" als een afgesloten hoofd
stuk in hun leven. Anderen
zijn nog elke dag met Indone
sië bezig. Zo komen elk jaar
De Pasar Ma-
lam: voor veel
Indonesische
Nederlanders
is deze groot
ste van alle
„grote mark
ten" de be
langrijkste so
ciaal-culturele
gebeurtenis
van het jaar.
mensen uit alle hoeken van
het land naar de Pasar Malam
in Den Haag. Voor hen is deze
grootste van alle „grote mark
ten" de belangrijkste sociaal-
culturele gebeurtenis van het
jaar. Ook in andere opzichten
geldt de Haagse regio als een
soort „Klein-Indië".
Geen problemen
Een conclusie die Ellemers en
Vaillant wél hebben durven
trekken is, dat van duidelijke
structurele moeilijkheden bij
de integratie van de immi
granten uit Nederlands-Indië
als geheel geen sprake is ge
weest, een deel van de Moluk
se gemeenschap uitgezonderd.
Veel immigranten hebben,
mede door de economische
vooruitgang in de jaren vijftig
Remigratie geen haalbare zaak
HEERLEN Remigratie van Indische Nederlanders naar Indo
nesië is beslist geen haalbare zaak. In Indonesië zal hun een niet
te onderschatten discriminatie ten deel vallen. Indiërs die uit
heimwee terugverlangen naar hun vaderland moeten zich reali
seren dat het Indonesië van toen, niet meer bestaat.
Dit meent G. Simon, voorzitter van de Vereniging vanuit Indo
nesië Gerepatrieerde Nederlanders. Uit een globaal onderzoek
van de vereniging is onlangs gebleken dat nog geen tweedui
zend van de ongeveer vijfhonderdduizend in ons land verblij
vende Indische Nederlanders terug wil. Het aantal positieve re
migraties schat Simon op niet meer dan vijf procent.
en zéstig, een alleszins redelij
ke positie kunnen verwerven.
Geen geringe prestatie, aange
zien velen bij aankomst in Ne
derland opnieuw carrière
moesten maken.
Problemen die zich in indivi
duele gevallen voordoen, heb
ben onder meer betrekking op
de verwerking van oorlog
strauma's, vereenzaming van
vooral oudere Indische Neder
landers en het grote verschil
in normen en waarden tussen
Nederlands-Indië en Neder
land.
Een opvallend verschijnsel
van de laatste jaren is een her
waardering van de Indische
geschiedenis onder vooral jon
geren van Nederlands-Indi
sche komaf. Bij het zoeken
naar hun „eigen identiteit"
maken zij vooral gebruik van
eigentijdse communicatiemid
delen (boeken, film en tv). In
tussen verliezen de toch al
vergrijsde Indische belangen
organisaties steeds meer ter
rein.
Saté en sambal
En de Hollandse Nederlan
ders, hebben zij hun landgeno
ten uit den vreemde inmiddels
aanvaard? Voor integratie is
begrip en respect voor de an
der immers een eerste vereis
te. Ook op die vraag hebben
de onderzoekers geen volledig
antwoord kunnen geven. Re
cente studies hebben uitgewe
zen, dat de Europese Neder
landers in de jaren vijftig een
uitgesproken negatief beeld
hadden van de immigranten
van overzee vooral van de
Indo-Europeanen. Hoewel In
dische Nederlanders zich dui
delijk onderscheiden van later
naar Nederland gekomen etni
sche minderheden, denken de
onderzoekers dat oplevende
racistische tendenzen niet aan
hen voorbij zullen gaan.
Sambal, saté en kroepoek heb
ben inmiddels een vaste plaats
gekregen in de Nederlandse
keukenkastjes. Maar of de In
dische Nederlanders de plaats
in de maatschappij hebben ge
kregen die hen toekomt, dat is
nog maar de vraag.
J. Ellemers en R. Vaillant:
Indische Nederlanders en
gerepatrieerden. Uitgeverij:
Coutinho, Muiderberg.
JRDAM FilmNet
J1 principe komende
al rechtstreekse
van voetbal wed-
I voor de 20.000
op het net bren-
kan de
ij ons elk moment
graaien. Het enige
in ^e nog op wachten
is het sluiten van het con
tract met de KNVB", zegt
woordvoerster Monique
van Schendelen van Film-
Net.
Vooruitlopend op het op han
den zijnde contract met de
KNVB is FilmNet druk doen
de de rechtstreekse tv-uitzen-
dingen van voetbalwedstrijden
voor te bereiden. Volgens de
woordvoerster ligt het voor de
hand de uitvoering van het
karwei uit te besteden aan
speciaal daarvoor toegeruste,
particuliere bedrijven. De or
ganisatie heeft reeds offertes
van diverse audio-visuele be
drijven in Nederland binnen
om de reportages compleet
met cameramensen, regisseurs
en alle apparatuur te leveren.
„We zijn volledig in staat om
onze abonnees een volwaardi
ge reportage voor te schote
len", zegt Van Schendelen.
„We zullen snel specialisten in
moeten huren om de zaken
verantwoord aan te pakken.
Maar we hebben al veel con
tacten en we weten zeker dat
het zal lukken. Zo lopen er in
het Gooi honderden mensen
rond, ook zeer bekende, die
met plezier voor ons het com
mentaar bij de beelden zouden
willen verzorgen. Nee, ik zeg
niet wie".
Overigens is het niet ondenk
baar dat FilmNet bij een mo
gelijke overeenkomst met de
KNVB tot 1 september wacht
met uitzendingen. Vanaf die
dag kunnen ook televisiekij
kers in Amsterdam een abon
nement nemen.
\AG De Raad voor de Bevrijding van
ie heeft besloten een ordedienst in te stel-
gebeurde gisteren op een bijeenkomst in
i lam. Volgens voorzitter Chin A Sen ma-
I de ordedienst mensen deel uit „wier
i is wanorde te voorkomen". Hij sprak be-
legen dat de leden van de ordedienst wa-
Igen. De Bevrijdingsraad zal voorts een
i lijks bulletin gaan uitgeven dat eind deze
l voor het eerst verschijnt. Daaraan zullen
3 sten meewerken die na de december-
1 i in 1982 uit Suriname zijn gevlucht.
Weer diefstal met „hengel"
HENGELO Een dief heeft kans ge
zien zestig blouses uit een kledingzaak
in Hengelo te stelen door ze via de
brievenbus naar buiten te trekken. Dat
precisiewerk moet zijn gedaan met een
soort hengel. Eerder deze week werd
op een gelijksoortige manier in Rotter
dam ook al tapijt gestolen. Volgens de
politie is bij deze tweede „hengeldiefs-
tal" eerst het kledingrek met blouses in
de richting van de deur getrokken.
Daarna konden de kledingstukken eraf
worden gewipt en naar buiten gewerkt.
Onderzoek wees uit dat er niemand in
de winkel is geweest.
Half miljoen bij Fenomena
De heer of mevrouw Van Dam uit Voorhout was gisteren de
500.000e bezoeker van de tentoonstelling van natuurverschijnse
len Fenomena in het Park in Rotterdam. Burgemeester Peper
was er om het echtpaar welkom te heten en hun enkele geschen
ken te overhandigen.
Geen krant ontvangen? Bel tussen 18.00 en 19.00 uur, zaterdags
tussen 14.00 en 15.00, telefoonnummer 071-122248 en uw krant
wordt nog dezelfde avond nabezorgd.
VVDM wint
"miljoenen-
proces" tegen
ministerie
UTRECHT Het Ambtena
rengerecht in Den Haag heeft
de soldatenvakbond VVDM in
het gelijk gesteld in een geding
dat de bond had aangespannen
tegen de minister van defensie
over de Inhouding Huisvesting
en Voeding (IHV). Volgens het
ambtenarengerecht hebben
alle dienstplichtigen met een
eigen wooneenheid recht op
teruggave van 35 procent van
de IHV.
Tot nu toe konden alleen
dienstplichtigen die een zelf
standige wooneenheid hadden
van twee afzonderlijke ruim
tes, aanspraak maken op te
ruggave van 35 procent IHV.
Deze regeling stamt nog uit
1962. Het ambtenarengerecht
heeft nu bepaald dat de om
vang van een wooneenheid
geen rol mag spelen bij terug
gave van op de wedde inge
houden geld. „De regel waarop
de minister zich baseert is on
deugdelijk en steunt niet op de
wet De minister is in hoger
beroep gegaan.
Volgens de VVDM kan iedere
dienstplichtige met een eigen
woonvorm op grond van de
rechterlijke uitspraak 35 pro
cent van de IHV terugvorde
ren. De bond schat dat tussen
de 500 en 1.000 dienstplichti
gen voor terugvordering in
aanmerking komen. Per per
soon gaat het om zo'n 6000 gul
den. De bond zegt dan ook een
„miljoenenproces" van Defen
sie te hebben gewonnen.
In het voetspoor van hon
derdduizenden landgenoten
trekken onze verslaggevers
er deze weken op uit. Van
Noord naar Zuid en van
Oost naar West doorkrui
sen ze onze lage landen om
dagelijks een zeer persoon
lijke impressie te geven
van zomerse evenementen
vol vakantievertier. Soms
valt er zelfs een waardevol
le tip Voor een dagje uit
aan over te houden. Daar
om ging dagjesmens Piet
Snoeren scheep naar het
buitenmuseum te Enkhui
zen. En keerde terug met
een tip voor de beheerder.
Gestroomlijnd
buitengebeuren
Twee Fransen in gebloemde
hemden gaan, tokkelend op
hun ukelele, als rattenvan
gers de menigte voor naar de
steiger. Niet Hameien echter
is de bestemming van de
boot. Die luidt Monnicken-
dam, Urk, Barradeel, Mar
ken, Harderwijk, zoek maar
uit, alles in klein bestek bij
een, op zijn sloffen te doen
voor een dagjesmens. Het
buitenmuseum te Enkhuizen
dus, een beeld van wonen en
werken rondom de Zuiderzee
tussen 1880 en 1932. Slim be
keken hebben ze het daar in
Enkhuizen met die boten. Ze
vertrekken om het kwartier
en alleen met de boten valt
het museum te bereiken. Zo
wordt een gestroomlijnde be
weging heen en terug van
toeristen verkregen die het
gebruikelijke dringen en du
wen om bij of in een beziens
waardigheid te komen, soe
pel ondervangt. Ofschoon het
verstand zegt dat er 517 pas
sagiers mee zijn uitgestapt
dat is de capaciteit van' zo'n
boot vat in het buitenmu
seum soms de indruk post
van het rijk voor zich alleen
te hebben. Een kaartje kost
negen gulden per persoon,
dat wel.
„Mammie, mag ik zoethout?",
jengelt een meisje. Aan haar
wens kan worden voldaan,
want op het museumterrein
drijven ze dezelfde nering
die er rond de eeuwwisseling
bloeide in de stadjes aan de
Zuiderzee. Alleen kost het
zoethout niet langer een cent
Ook wordt de illusie ver
stoord door het feit dat er
„raindrops keep falling on
my head" uit de luidsprekers
van het Hindeloopens haven
café schelt in plaats van een
Zuiderzee-ballade op de trek-
harmonika. Maar voor de
rest zijn er kosten noch moei
te gespaard om de bezoeker
in de waan te brengen dat
een tijdmachine hem in een
andere eeuw, een ander Ne
derland heeft teruggezet. De
IJsselmuidense wasserij ruikt
naar zeep, in de Enkhuizense
woonkamer ligt verstelgoed
onder de naald van de hand
naaimachine en in het Urker,
vissershuisje zal men zo voor
het noenmaal aan kunnen
schuiven. „Wie stoft dat hier
allemaal af?", vraagt een vut-
'ter uit Zandvoort aan het
serveerstertje in de Hinde-
loopense kroeg. Hij zit verle
gen om een praatje, maar
omdat hij eerder heeft geïn
formeerd hoe hij terug kan
komen in het dorp, wordt hij
genegeerd. Enkhuizen is
geen dorp; het is een stad.
Niets te dol
Vijftig jaar heeft de vereni
ging Vrienden van het Zui
derzee-museum" gezwoegd
om dit levensechte buitenge
beuren op poten te zetten.
„Uit een oogmerk van cul
tuurbehoud", motiveert de
museumgids. Niets was te
dol. Zo werden een zeldzaam
vissershuisje uit Vollenhove,
twee palingrokerijen uit
Monnickendam en een kaas
pakhuis uit Landsmeer in
hun geheel op dekschuiten
gehesen en over het IJssel-
meer naar Enkhuizen geva
ren. Het resultaat van al deze
buitenissige transporten is
dat het merendeel van de
dorpsgezichten op het mu
seumterrein in een redelijk
oorspronkelijke staat ver
keert, compleet met scheuren
en verkleuringen. De ukelele
van de twee vrolijke Fransen
wordt er stil van.
Toch begint een vaag gevoel
van twijfel te zeuren. Is dit
werkelijk een getrouwe af
spiegeling van „de winderige
wereld van smalle straatjes,
gefestonneerd met drogende
netten, die naar de haven lei
den met zijn bos van masten
en zijn kade, zilver van de
schubben", zoals Jan de Har-
tog de Zuiderzeestadjes be
schreven heeft? Proeft men
iets terug van het leven uit
de dagen dat „de Zuiderzee
het rijkste viswater van
Noord-Europa was, waar de
scholen haringen elkaar ver
drongen dat de zee er soms
van leek te kokenHoeveel
van de werkelijke cultuur is
behouden? Zeker, er staat
een kerkje in het buitenmu
seum, afkomstig uit Den
Oever.
Maar een grote kerk ont
breekt en dat is fout. Immers:
„Gedurende de sabbat lag ie
dere botter op de Zuiderzee
in een haven gemeerd of op
een rede geankerd, zodat de
bemanning ter kerke kon
gaan. Meestal trachtten ze
naar een thuishaven terug te
keren, maar als de vis in een
ahdere hoek zat of de wind
ongunstig was, liepen ze een
vreemde haven aan. Het
hing van de wind en de ha
ring af welk stadje èl het vis
sersvolk van de Zuiderzee te
verwerken zou krijgen. Van
daar dat hun kerken zo groot
waren".
Bramzijgertje
De aanhalingen komen uit
„Herinneringen van een
bramzijgertje" dat Jan de
Har tog in 1967 als boeken
weekgeschenk schreef. Met
alle respect voor de museum-
gids, maar dit boekje zou ie
dere bezoeker van het bui
tenmuseum dienen te raad
plegen, wil het verleden voor
hem echt gaan herleven. Een
verleden waarin Joelende,
juichende vissers het stand
beeld van Jan Pieterszoon
Coen in Hoorn van zijn voet
stuk trokken en er de kop af
hakten; de volgende morgen
voer een Urker uit met dat
hoofd als schegbeeld, bedekt
met de pruik van de burge
meester".
Uiteraard heeft het museum
een Hoornse hoek. Maar om
die postuum bevolkt te zien
met muitende vissers, moet
een beroep op Jan de Hartog
worden gedaan. Hij heeft de
Zuiderzee van voor de Af
sluitdijk" nog gekend. Hij
heeft hem metterdaad als
bramzijgertje (zeg maar: du
velstoejagerbevaren nadat
hij op tienjarige leeftijd van
huis was weggelopen. Hij
heeft ze gezien, de vloten van
botters, „rompen en tuig be
dolven onder de kleurige
wolken van zeilen die weg-
schuimden naar de zonson
dergang, hun gangboorden in
het water". Hij heeft ze ge
hoord, de sterke verhalen
van de leugenaars die op de
leugenbank aan de haven ge
tweeën of gedrieën tegen el
kaar op zaten te snoeven.
„Herinneringen van een
bramzijgertje" is helaas ner
gens meer te koop. De catalo
gus in de boekwinkel maakt
er niet eens melding van.
Zou het voor de Vrienden
van het Zuiderzee-museum
geen gelukkige gedachte zijn
om een herdruk te bewerk
stelligen en er een stapeltje
van naast de kassa te leggen?
Dat moet voor de versche
pers van kaaspakhuizen een
peuleschil zijn.
PIET SNOEREN
Het in 1983 geopende Buitenmuseum in Enkhuizen biedt een
beeld van wonen en werken rond de eeuwwisseling. Maar
proeft men er iets van de sfeer die Jan de Hartog beschrijft?
