Katwi jkse banen
nat door regen en
sproei-installatie
Unieke Shakespeare op z'n Japans
in Amsterdamse Stadsschouwburg
TENNIS
CIRCUIT
hond
zoekt:
huis
INTERVIEW
NRV blijft
concurrenten
voor met
samenwerking
ANWB
Focky verdient
een nieuwe kans
BINNENLAND
EeicUe Commit
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1985 PAGINA
Een uiterst dubieus bedenksel van
een vlijtige landgenoot, waarvan
waarachtig bleek dat de agrarische
sector er al jaren reikhalzend naar
heeft uitgekeken, dreef mij gister
avond naar een woning in een der
nieuwbouwwijken, die de stad
gaandeweg naar alle windstreken
het aanzien hebben gegeven van
een deerniswekkende bultenaar.
Toen ik de eerste doorzon-volière
met carport en kabouter in de
broddeltuin had bereikt, wist ik
met zekerheid, dat 's mans naam
en adres mij royaal ontschoten wa
ren.
Oostenrijks volksgezegde:
Als de wijn is in de man, kan
het vriezen of doden.
In'zo n geval kun je twee dingen doen:
de naambordjes op alle deuren in de
buurt grondig bestuderen of rustig naar
huis gaan en er nog maar eens een nach
tje over slapen.
Naar huis gaan verdiende verreweg de
voorkeur Maar hoe reageert zo n man er
op? Hij zat zeker al een kwartier in zijn
leunstoel op me te wachten met de thee
op het waxinelicht en de trommel met
brosse biscuit op het dressoir. Ik schatte
hem ongezien in op Brusselse kermis. In
het uiterste geval op San Francisco's.
Inmiddels, nam ik aan, had hij zeker al
vier keer op de koekoeksklok gekeken
en zevenmaal gramstorig zijn das recht
getrokken. Zo iemand kun je toch ach
teraf moeilijk gaan vertellen, dat je zijn
naam even kwijt was. Een naam nota
bene. die klinkt als een gongslag en uit
zonderlijk vet gedrukt zeker vijfmaal op
voorpagina's van kranten heeft gestaan.
Ik was net begonnen aan mijn kruistocht
langs de huisdeuren, toen mijn geheugen
alsnog het beroep van de man prijsgaf.
Sinds jaar en dag leidt hij een technisch
bureau waar hij in hoog tempo zaken
uitvindt waar ik niet op zit te wachten.
Maar terecht baart dat hem geen zorgen.
Ik zwenkte af naar een benzinestation.
waar achter de ruit een bleekscheet in
een bijpassende witte overal met overga
ve zat te gapen boven een aantrekkelijk
assortiment zoetwaren. Waarschijnlijk
probeerde hij te achterhalen hoever hij
zijn mond kon openen zonder blijvende
schade aan zijn kinnebak te berokkenen.
Toen ik zijn propere paleisje binnentrad,
onderbrak hij deze huisvlijt met duide
lijk tegenzin en stelde hij grootmoedig
voor: je mag het ook zelf doen hoor. Ge
woon de handel naar beneden en flink
in de handgreep drukken. Een kind kan
de was doen.
Ik had zijn terzijde beluisterd als een rol
vaste amateurtoneelspeler en viel dan
ook keurig in op het moment dat hij
zweeg. Na mijn bekentenis dat het ver
langen naar een zijner telefoonboeken
mij zijn pand had binnehgedreven,
klaarde zijn gezicht plotseling op. ..Daar
gaan we subiet wat aan doen beloofde
hij.
Hij sprong vief op en riep op vakbonds
sterkte: „Laat Gijs nou eerst eens goed
nadenken. Waar heeft Gijs het telefoon
boek het laatst gezien? Dat moet in de
bureaula geweest zijn
Hij knielde en trok rumoerig alle laden
open die leeg waren als de schrijftafel
van een ambtenaar, die tegen zijn vut
aanhijgt.
Pijnlijk verrast keek hij me aan. „Ay",
sprak hij gekwetst, „daar heeft Gijs even
lelijk misgegokt. Rest de vraag waar ie
dan wel kan wezen?".
Buiten stonden inmiddels twee auto's bij
de pomp. Hij gaf ze van verre zijn vader
lijke zegen en riep: „Een monumentje.
Eerst even deze heer ordentelijk op weg
helpen
Hij begon vervolgens welgemoed te gra
ven in een stapel oude kranten en tijd
schriften, waar hij tot aan zijn middel in
verdween. Na enkele seconden kwam hij
er uit als een lucratieve parelduiker.
„Hebbes",
werkje dat i
Het was een alfabetische gids waar ik
niks mee kon beginnen. Maar om hem
niet gelijk te ontmoedigen, begon ik er
eerst opgewekt in te bladeren. Pas na 12
pagina 's waagde ik het er op: „Ik zoek
eigenlijk de beroepengids".
Er stonden nu zeven klaaglijk toeterende
auto's in de regensluiers bij de pomp.
De jongen opende de deur en schreeuw
de vertoornd: ZenuwlijersJe ziet toch
hoop ik dat ik met meneer bezig ben. Er
wordt hier keurig gewacht. Anders don
deren jullie maar op".
Hij ging naar achteren en bleef ditmaal
vijf minuten weg. Achter me werd tegen
de ruit gebonsd door een schuimbekken
de man, die zijn beide vuisten dreigende
balde en enige opmerkelijke verwensin-
fen tegen het glas blies. Ik knikte hem
emoedigend toe. Wat moet je anders?
Op dat moment kwam de jongen hijgend
aanlopen met de beroepenlijst. Terwijl
hij hem aan mij gaf, wist ik dat de man
die ik zocht zeker geen technisch bureau
had. Ik was even in de war geweest met
een andere reportage.
Maar wat was hij dan in vredesnaam
wel? Adviseur misschien? Ik sloeg de
desbetreffende rubriek op. terwijl de
jongen naast me gretig informeerde:
„Hebbie 'm al?".
„Nog niet", zei ik, doelloos verder blade
rend. Toen hij even niet meekeek, riep
ik met fraai gespeelde opluchting: „Ja
hoor, dat is 'mEn gelijk sloeg ik het
boek dicht.
De jongen wilde van geen fooi weten en
hield stug vol dat we op de wereld zijn
om elkaar te helpen.
Hij vergezelde me tot aan mijn auto en
wuifde me omstandig uit. In de achter
uitkijkspiegel zag ik dat hij het vol hielt,
totdat ik om de hoek verdwenen was. s.
Ondertussen werd de thee steeds sterkerf
op het waxinelicht van, kom, hoe hee y?
die man nu ook weer?
DEN HAAG De Algemene Ne
derlandse Wielrijders Bond, die
met ruim twee en een half miljoen
leden gaandeweg een eigen Staat
in de Staat der Nederlanden is
gaan vormen, bracht in 1984 de va
derlandse touroperators tot blinde
razernij met de aankondiging dat
voortaan een compleet pakket
goedkope vliegreizen naar populai
re Europese bestemmingen recht
streeks door deze mammoet-orga
nisatie werd aangeboden. Om te
bewijzen dat het de ANWB ernst
was, verscheen korte tijd later in
een miljoenenoplage een eigen
reisgids, die ondersteund werd
door een grootscheepse reclame
campagne via vrijwel alle media.
De reacties bleven niet uit en logen er
niet om. „Een ergerlijk staaltje van on
eerlijke concurrentie", meende ARKE-
directeur Ferdinand Fransen, die er aan
toevoegde, dat het nieuwe reisprodukt
van de ANWB door hem volledig geboy
cot zou worden.
In deze krachtige stellingname kreeg hij
onmiddellijk steun van vele collega's, die
ook meenden dat de publieke organisatie
ANWB zich schuldig maakte aan ontoe
laatbare branchevervaging en met unfai
re middelen de particuliere reisorganisa
ties in de wielen reed.
Storm
Terwijl die storm van verontwaardiging
onverminderd voortwoedde, onthulde
Peter Felderhoff nauwelijks een jaar la
ter. dat zijn Haagse reisorganisatie NRV-
Holiday van nu af aan de technische uit
voering van alle ANWB-reizen voor
haar rekening zal nemen. Dit betreft zo
wel de inkoop van viegtuigstoelen als de
verzorging van de accomodaties in de di
verse vakantiecentra.
Pleegt Felderhoff met deze privé coupe
hoogverraad tegenover zijn collega's in
de reiswereld? „Geen sprake van", ver
zekert hij met klem. „het enige wat ik
gedaan heb is zaken die scheef dreigden
te groeien, recht trekken. De ANWB
wilde in 1984 door het rechtstreeks aan
bieden van goedkope vliegvakanties
overduidelijk de" strijd aanbinden met de
reguliere reishandel in Nederland. Die
even ambitieuze als foute opzet bleek al
na enkele maanden niet haalbaar, omdat
de ANWB daarvoor de technische know
how niet in huis heeft. Daar kwam nog
bij, dat gemikt werd op een deel van de
reismarkt, dat niet past bij de stijl van de
ANWB".
Kwaliteit
Inmiddels zijn ze verstandiger geworden
en beperken ze zich nu tot het aanbieden
van duurdere kwaliteitsreizen, die tot
voor kort het reispakket van de Zuid-,
Europa Stichting in Amsterdam vulden.
Door het faillisement van deze organisa
tie is er duidelijk een gat ontstaan dat de
ANWB in de toekomst hoopt op te vul
len. Daarvoor is door de ANWB de hulp
ingeroepen van de specialisten van NRV
Holiday, de oudste reisorganisatie in Ne
derland, die in maart 1986 tachtig jaar
bestaat.
„Reizen is ons vak", zegt Felderhoff, „en
van onze technische kennis gaat de
ANWB voortaan gebruik maken. Het is
een positieve en voor de hand liggende
samenwerking waardoor de dreigende
Besnorde reisboekanier Peter Felderhoff:
„Ik heb alleen wat zaken rechtgetrok
ken".
eliminatie van de Nederlandse reisagen
ten definitief van de baan is. De ANWB
wilde immers de tussenhandel volledig
negeren. In het nieuwe concept zullen
hun reizen echter ook deel uitmaken
van het reizenpakket dat door de agen
ten wordt aangeboden".
„Uit die hoek hoor je ook geen protesten.
Die komen uitsluitend uit de koker van
andere touroperators, die overduidelijk
de boot gemist hebben. Ik weet trou
wens, dat verschillende collega's bij de
ANWB hebben aangeklopt en voorstel
len tot samenwerking hebben gedaan als
Maar helaas ben ik ze net voor geweest" de
Animo
Als het aan Felderhoff ligt, blijft het niet«
bij deze samenwerking met de ANWB
Met evenveel animo gaat hij straks des
gewenst ook in zee met andere, die oj
hun beurt een gat in de reismarkt me
nen te hebben ontdekt. Inmiddels ver
zorgt hij met zijn staf reeds de technisch»
uitvoering van verre reizen, die d<
Vlaamse Toeristen Bond onder de vlag
„Icaros" via zestig eigen kantoren ir
België verkoopt. „Een kwestie van lever
en laten leven", stelt hij vast, „wij leve
ren het kant en klare produkt en zij be>
lasten zich met de verkoop. Daar is geer,
speld tussen te krijgen".
Zeker zo enthousiast is Felderhoff ovei
zijn eigen NRV Holiday, die in de natst»
zomer sinds vele jaren op alle reisfron
ten records laat sneuvelen. „Na een aan
tal magere jaren zijn we nu hopelijk be
gonnen aan de vette", veronderstelt hij
„de stijging in onze verkoop is formida
bel en gaat voor vele bestemmingen to'
tachtig procent. De Nederlanders trek
ken zich kennelijk niets meer aan van
alle sombere en negatieve prognose!
over de toekomst en durven weer te in
vesteren in vakantieplezier".
Vacationer
„Dat geldt zeker ook voor onze eigen
„Vacationer", het enige cruiseschip dai
nog onder Nederlandse vlag vaart. Toer
we aan dat avontuur begonnen, werder
we door vriend en vijand uitgelachen
Maar de enigen die nu nog recht hebber
om te lachen zijn wij. Want de „Vacatio
ner", die 's zomers in de Middellands
zee opereert en 's winters in de Caraibi
sche wateren, blijkt een zeewaardig!
troef te zijn die door steeds meer vakan
tiegangers uit vele landen wordt uitge
speeld".
DEN HAAG Macbeth
als Samoerai, Schotland
als „kita-no-kuni", het
land in het noorden, en
Engeland als „minami-no-
kuni", het land in het zui
den. Een Japanse plaats
bepaling voor Shakespea-
res drama van bloed,
macht en moord.
En die Shakespeare op z'n Ja
pans is van 3 tot en met 17 au
gustus te zien in de Amster
damse Stadsschouwburg. De
enige opvoeringen in Neder
land van de in Japan inmid
dels befaamd geworden „Nina-
gawa Macbeth", een voorstel
ling die in Europa verder al
leen nog op het festival van
Edinburgh te zien zal zijn. De
regisseur ervan, Yukio Nina-
gawa, is in Japan een ster. Hij
krijgt dan ook op Hollywoodse
wijze zijn „name before the tit
le". De bard uit Stratford-on-
Avon zelf verhuist naar de
kleine lettertjes.
De moderne Japanse cultuur
staat bekend om zijn grote
vermogen vreemde elementen
te absorberen en op eigen ma
nier te verwerken. Wat wij in
Europa meestal uit het Japan
se theaterleven te zien krijgen
zijn traditionele zaken als de
Nöh-spelen of het Kabuki-the-
ater. Voor wie geen Japans
verstaat en niet exact op de
hoogte is met de culturele tra
dities meestal een esthetisch
genoegen op afstand. Je kan
het mooi vinden, maar „jouw"
mooi heeft waarschijnlijk wei
nig uitstaande met de manier
waarop een cultureel onder
legde Japanner het ziet. In dit
geval ligt het anders: We ken
nen Shakespeare, misschien
zelfs „Macbeth" en wie de
moeite neemt kan het verhaal
in het programma-boekje te
rugvinden. Al versta je ergeen
jota van, je wéét waar het over
gaat. En dan wordt het extra
interessant. Wat doet een Ja
pans regisseur met die West-
europese gegevens? Die vraag
was voor impressario H.J. da
Silva een van de redenen om
deze „Macbeth" naar Europa
te halen. In Japan had hij
daarover een gesprek met the
aterproducent Tadao Nakane
die de voorstelling voor de
niet alleen in het uitgaans- en
culturele leven machtige Toho
Company produceerde. Da Sil
va is, behalve de man die hier
de Fiesta Gitana-traditie
bracht, ook specialist in Oos
terse theaterkunst. Hij bracht
hier in '81 de trommelaars van
„Ondekoza", in '82 de „Nin-
ja's" en was in Japan om een
aantal theatertips na te trek
ken. Zijn interesse vond weer
klank bij de Japan Founda
tion, een overheidsinstituut
dat bereid was de eventuele
overtocht mee te financieren.
Da Silva: „De prijs van vijf
tienduizend dollar per avond
die de Japanners vroegen is
voor ons krankzinnig hoog. Ik
heb Nakane, toen hij in Neder
land was, laten zien dat hier
de theaterprijzen heel wat la
ger liggen dan in zijn land en
dat vijftienduizend gulden per
avond het uiterste en ook al
heel veel was. Er zijn meer
sponsors in Japan gezocht en
de zaak kwam rond. qq^.
dankzij Berend Boudewijn, dS
recteur van de Amsterdamse
Stadsschouwburg, die na het
zien van video-opnames van
de voorstelling zo enthousiast
werd dat hij bij de gemeente
Amsterdam extra-steun lo-
spraatte".
KATWIJK Terwijl de
regen onophoudelijk neer
kletterde op de banen van
het Katwijkse Zee en
Duin, sloeg de automati
sche sproei-installatie aan.
Wedstrijdleider Willem
Taat kon er niet warm of
koud van worden. Hij
keek het tafereeltje aan
r
Focky neemt op de ranglijst
„Zielige gevallen" een toppo
sitie met stip in. Deze bas-
taard-foxy mocht de vorige
week het genoegen smaken
naar een nieuw tehuis te wor
den gebracht. Maar na twee
dagen was het nieuwe bestaan
al voorbij. Focky belandde in
het asiel en wacht met smart
op een nieuwe kans. Een
triest geval.
Of hij die nieuwe kans krijgt,
is nog maar de vraag; de har
de realiteit is namelijk dat
deze reu al 12 jaar oud is.
Honden van deze leeftijd zijn
nu eenmaal niet gewild. Dit
wil natuurlijk niet zeggen dat
Focky geen nieuw tehuis
meer krijgt, er zijn via deze
rubriek al meer „oudjes" aan
een nieuwe baas geholpen.
Men -kan van wat oudere hon
den nog erg veel plezier bele
ven; dat gaat zeker op voor de
hond van deze week. Focky
ziet er veel jonger uit dan hij
werkelijk is.
De hond kwam op 18 juli van
dit jaar in het asiel aan de
Besjeslaan terecht. Zijn bazin
werd opgenomen in een ver
zorgingstehuis en was dus niet
meer in staat voor haar trou
we huisgenoot te zorgen. Vo-
Focky is uitermate lief.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... ten
zij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek be
schreven honden zijn óf gevonden óf door hondenbezit
ters naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopen
de redenen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook
volslagen onzinnig. De in „Hond zoekt huis" beschreven
dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormenkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van
circa 80 gulden (voor katten is dat 45 gulden) ten bate
van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids
Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 411670. Geo
pend di. t/m vr. 10-12 en 14-16 uur. Zondag en maandag
gesloten.
rige week dinsdag, 23 juli,
werd de hond met behulp van
de Dierenbescherming ge
plaatst bij een 70-jarige dame.
Deze was blij met het dier,
maar stond er de donderdag
erop al weer mee op de stoep
van het asiel.
Focky ging op stoelen zitten,
wilde bij haar op schoot krui
pen en was van plan op een
hoekje van haar bed de nacht
door te brengen. Aangezien
de vrouw erg zuinig is op
haar spulletjes bracht zij het
beest terug naar het asiel.
Twee dagen is niet lang; een
echte kans heeft Focky eigen
lijk niet gekregen. En zijn ge
dragingen kunnen hem niet
kwalijk worden genomen. Als
hij 12 jaar' lang op stoelen en
schoot heeft gezeten en de
nacht op het voeteneinde van
het bed heeft doorgebracht zal
hij niet snel begrijpen waar
om dat plotseling niet meer
mag. Maar met een beetje ge
duld moet dat toch kunnen
worden opgelost.
Focky is een middenslag
hondje, zijn gladharige vacht
is wit met lichtbruine vlek
ken, maar de kop is wat don
kerder gekleurd. Hij heeft een
flinke staart en op zijn kop
staan een paar forse, alerte
oren. Alleen aan het grijs
rond zijn spitse, aandoenlijke
snuit is te zien dat hij de leef
tijd der sterken heeft bereikt.
Focky is uitermate lief en ge
hoorzaam en kan in principe
overal wonen. Hij is nog be
hoorlijk speels. De hond is
misschien nog het beste ge
schikt voor wat oudere men
sen; zo veel beweging als een
jonge hond heeft Focky na
tuurlijk niet meer nodig. Wie
dit lieve dier komt halen,
krijgt van de Dierenbescher
ming een dubbele bos bloe
men cadeau.
Vijftal
De noodkreet van de Shih
Tzu Toon en de Perzen Na-
nouk, Jane, Charles en Prin
ses heeft enorm veel reacties
opgeleverd. Het was in één
woord overweldigend. Alle
vijf de dieren hebben een
goed tehuis gevonden.
en sprak: „Wat maakt dat
nou nog uit". Binnen zat
Adriaan Fetter, het ande
re lid van de tweekoppige
wedstrijdleiding, krom ge
bogen over de schema's,
onophoudelijk mompe
lend: „ik word gek". De
enige oorzaak daarvoor
was de gestaag vallende
regen; over medewerking
van de deelnemers had
Fetter niet te klagen: „In
tegendeel, iedereen is zeer
behulpzaam. Sommigen
hebben zelfs een uurtje
vrij genomen op hun
werk".
Toch vorderde het toernooi
gisteren mede door het spe
len van prosets in de meeste
onderdelen al tot de halve fi
nale. Jan Siemerink reikte
niet tot dat stadium van het
toernooi. In een volstrekt ge
lijk opgaande partij tegen
Henk Janssen moest de Rijns-
burger in de tiebreak afhaken:
9-8 (7-0). De andere Jansen,
eerste geplaatst en afkomstig
uit Nijmegen, vergezelde zijn
naamgenoot niet bij de laatste
vier. Michael van der Berg gaf
de favoriet een gevoelig pak
slaag: 9-1. Naast deze twee hal
ve finalisten plaatsten ook
Marcel van Rijn (winst op Jo-
han Geuze) en Ollie Bonk
(dankzij een zege op Hardi
Mans) zich bij de laatste vier.
Ook bij de heren in C zijn de
vier namen bekend van de
spelers, die in de strijd gaan
om de hoofdprijs. Katwijker
Peter Bauw is één van hen.
Hij won toch wel verrassend
van Eric de Graaf. Mark Post,
die van Peter Barnhoorn won,
en Onno van Paridon verge
zellen Martijn Krans in de
voorlaatste ronde.
In de C2 klasse zijn drie spe
lers tot de halve eindstrijd ge
vorderd. Wat Johan van der
Lippe en Jelle Raap betreft
was dat geen verrassing. Dat
Yvan Hermans daar terecht
kwam, verbaasde. De Noord-
wijk-voetballer schakelde
daartoe Jan Mens uit.
De finale dames Cl zal gaan
tussen Jeaninine Jünger en
Wil den Hollander. Eerstge
noemde won met 9-4 van Le-
ontien Poots en Den HollanP
Bij de dames in D drongen
cole Bader, Miriam Siemerii
Greet van Duyn en Suzar
Gijsbers tot de halve fina
door.
ZeidóQ Qowumt
Vroege werken vaij£
Hemingway ontde
NEW YORK De Ami
kaanse hoogleraar in de lel i
ren Peter Grif fin heeft vijf i
uitgegeven novellen en
onvoltooide roman en talri
brieven van Ernest Hemi.
way gevonden. De brieven L
vatten vertrouwelijkhecj
over de eerste grote liefde tl
de auteur, een verpleegsl
die hem inspireerde tot f
schrijven van „A FarewellJ
Arms". De vijf novellen
geschreven in 1919 en 1
toen Hemingway 20 en 21 j
was. Ze zullen in novenr
worden gepubliceerd
nieuwe biografie. Heining1
had van de werken uit
jeugd afstand genomen oir
ze, vreesde hij, ongunstig j
oordeeld zouden worden, v
gens Griffin zijn alle HcmiST
way-thema's er al in terug gel
vinden en blijkt dat de aut
al vroeg de stijl beheerste ep<
zijn naam zou vestigen.
