Hinault op geliike hoogte
met Anauetil en Merckx
Geen nieuws van het dopingfront
BANAk
Vrouwen ook
geschikt voor
zwaardere werk
ode
mfse tour
Lachend
aORTTRIBUME
CeidóeSou/uwt
MAANDAG 22IUU 198S PAGINA 11
Iva
aai
«ford
jders
^gln van de 71 voor-
jgj» Ronden van
rijk was het aantal
zo groot als dit
ngian de 180 in Plume-
et ftarte renners haal-
rjjK de eindstreep. Het
percentage be-
np exact twintig. Dit
erop, dat de 72e
niet zo zwaar was.
die jaren genomen
jemiddeld ongeveer
Cent van de renners
1nder de Nederlan-
het uitvallersper-
i tien. Van de twin
ers haalden alleen
Kuiper en Teun
ff liet de eindstreep
irot
jdlustigste
Ducrot werd gis-
dag op de Champs
5 uitgeroepen tot de
ïstigste renner van
I Ronde van Frank-
Zeeuw van
afkomst reed tij-
eerste etappe 207
ter voor het peloton
jdens de negende
S nam hij het initia-
)or de beslissende
Hij won na een
|so/o. Blij met zijn
Izing stond Ducrot al
officieuze huldiging
Vacques Chirac, de
meester van Parijs,
ld daar op dat mo-
viets te zoeken, maar
is er toch. „Ik heb
(te drie weken lang
gegevenwas zijn
•yge commentaar.
Ialf uur later werd
officieel gehuldigd,
de lovende woorden
>nde hij een extra
p van 2.500 gulden.
'ifd,
em
jze van proloog werd
de samengepakte
langs de Champs
Ult*s een bijzondere
m-wedstrijd gehou-
r /e tandem-race, met
ènde renner aan het
len een blinde ach-
vormde een onder-
ussïan het bijprogram-
de »n de slotrit van de
ïrs i van Frankrijk. De
al twee dagen
t hr aangevangen en le-
sati een overwinning op
ektfe Fransman Feuilet-
vieiDrouhin. De Neder-
des Verbeeck en Mul-
shéndigden als tweede.
deze driedaagse de
9 coureurs uit zestien
iï mee. De Franse
NilK>nd voor gehandi-
r irJ liet weten volgend
wedstrijd om de
\mpftitel te zullen orga-
t niseren.
de
i ve'
kknadese
de'rnalist
ar <j
de i alleen de renners,
00k de Canadese
(jHst Stan Shaken-
slaakte in Parijs een
van verlichting. De
ïpioijemer van The Ga-
i zij/n Montreal had zijn
Itage gecombineerd
e Fjef per fiets afleggen
af fe helft van de Ron-
e mIke ochtend vertrok
nderoeg en reed net z'o-
Ni^ver het parcours als
endf toegelaten. Soms
hij het tweede deel
tijtfe etappe. Daardoor
10,4)// zelf ondervinden
lomfef betekende in hoog
de klim naar Luz-
one \en te moeten afleg-
lenis
Tj kilometer
"kilometer
Wlti
In Orleans starten
iners voor de 22e en laat-
ippe van de Ronde van
over 196 kilometer
ia»
tweede tussensprint: 1.
e 2. Lemond 3. Chozas
doorkomst op de cote
*AJvi (4e cat): 1. Delgado 2.
3 Gaston.
it derde tussensprint: 1.
"ei lllo 2. Jaramillo 3. Mora.
Har% doorkomst op de Tourn-
w^4e cat): 1. Delgado 2. Fa-
n on Millar.
r_r£Tjl: doorkomst op de cote
line (3e cat): 1. Delgado 2.
nal. Fasolo.
s vaih: doorkomst op de cote
(tvllle (4e cat) 1 Delgado
pa^r 3. Fasolo.
doorkomst op de cote
j .lufort (4e cat)1. Delgado
>ea l^r 3. Fasolo.
de O: doorkomst op de cote
fe Mort (4e cat): 1 Duclos
jn fjado 3. Ruiz.
doorkomst op de Pave
1 1 nrdes (3e cat): 1. Delgado
'c Madiot 3. Manders.
gen lm: aanval van Madiot.
i a^re 9aa' maa-
,n f i: Manders en Madiot eer-
Champs Elysees, Man-
loeK)lnt eerste speciale premie,
ract in: vierde tussensprint: 1.
ïrstel 2. Duclos-lassalle 3.
erlet
.vpr<^: Matthljs wint In massa-
ffl 22e en laatste etappe.
PARIJS Sinds gisteren
is het aantal renners, dat
de Tour de France vijf
maal heeft gewonnen, ge
stegen tot drie. Na Jac
ques Anquetil en Eddy
Merckx mag Bernard Hi
nault zijn naam op deze
erelijst laten bijschrijven.
Een analyse leert dat het
drietal een aantal over
eenkomsten bezit. Maar er
zijn eigenlijk meer ver
schillen tussen deze drie
toprenners, die in het wie-
lerpeloton allen een over
heersende rol opeisten.
feld de meest luchthartige,
wielrenner was hij eigenlijk
een losbol, 's Winters vertoef
de hij dikwijls in de meest
mondaine zaken van Parijs,
waar hij tot aan de ochtend
feestvierde. Anquetil had altijd
al een passie voor champagne.
In 1965 haalde hij een opzien
barende stunt uit. Hij stond
aan de leiding van de zware
Dauphine, die over de Chart
reuse cols voert. Op de laatste
dag, -zo wisten al zijn concur
renten, wou Anquetil zich spa
ren, want hij moest onmiddel
lijk na de Dauphine in het
vliegtuig stappen naar Bor
deaux, waar hij enkele uren
later zou deelnemen aan de
monsterrit, de klassieker Bor
deaux-Parijs. Juist op die laat
ste dag bestookten de rivalen
de Fransman onophoudelijk.
Zeer vermoeid bereikte de
Normandier de finish, waar hij
ongewassen naar het vliegtuig
werd vervoerd en vandaar
meteen naar Bordeaux werd
gevlogen.
Enkele uren later stapte hij op
zijn fiets om aan de monsterrit
te beginnen. Onderweg kreeg
„Monsieur Chrono" vreselijke
inzinkingen en in de finale
leek hij van zijn fiets te vallen.
„Geef mij champagne!", riep
hij tegen zijn ploegleider Rap
hael Geminiani. Deze schonk
enkele glazen champagne in,
die Anquetil in eën teug leeg
de. Het wopder geschiedde. De
champagne had zo'n opwek
kende uitwerking op Anquetil,
dat hij zijn inzinking te boven
kwam en zegevierend de
streep bereikte.
Ooit waarschuwde Geminiani
de renners bij de start van een
etappe in de Midi Libre dat
Anquetil nog dronken was. Hij
had de hele nacht champagne
gedronken en verscheen onder
invloed aan de start. „Jongens,
laat hem enkele honderden
meters voor de groep uitrijden,
dan gebeuren er tenminste
geen ongelukken", adviseerde
Geminiani. Dit geschiedde ook
en Anquetil fietste een kwar
tiertje in zijn eentje, begon
zich echter stilaan weer wat
beter te voelen en hij kwam
ook in zijn ritme. Die dag heb
ben de renners hem eerst bij
de finish weer terug gezien.
Serieus
Eddy Merckx was veel serieu
zer. Hij leefde als een monnik
voor zijn beroep en hij permit
teerde zich slechts sporadisch
een glaasje wijn. Waar Anque
til niet zoveel belangstelling
toonde voor zijn materiaal, be
moeide Merckx zich er altijd
mee. Hij adviseerde zijn me-
chaniciens wat ze moesten
doen, hetgeen later geleid
heeft tot het oprichten van
zijn eigen rijwielfabriek. An
quetil lachte graag en was
steeds in een groot gezelschap
te vinden. Tijdens zijn loop
baan leefde Merckx eerder te-
s:«r»T
Jacques Anquetil: de meest
luidruchtige.
ruggetrokken. De soms ver
stikkende populariteit maakte
hem een beetje mensenschuw.
Bernard Hinault heeft precies
zoals Merckx gereageerd en
schermt zijn omgeving herme
tisch voor vreemdelingen af.
Jarenlang was hij onbereik
baar voor de buitenwereld als
hij niet koerste. Eerst het laat
ste jaar, nu hij in de herfst van
zijn loopbaan is gekomen, is
Hinault iets toegankelijker ge
worden. Maar zijn gezin blijft
ver van de sportwereld van
daan.
In het Guiness Book of Re
cords staat Bernard Hinault als
de man die in 1981 de snelste
Tour de France reed: 37 kilo
meter en 844 meter per uur.
Anquetil bezet in dit klasse
ment de derde plaats, hij fiets
te in 1962, nota bene 23 jaar
geleden, 37 kilometer en 306
meter per uur. In die tijd werd
de Tour-directie vaak verwe
ten, dat ze het parcours aan de
mogelijkheden van Anquetil
aanpaste, en dat daardoor de
bergzone zo beperkt mogelijk
werd gehouden. Eddy Merckx
behoort ook tot de mannen die
de Ronde in een hoog gemid
delde hebben afgelegd, hij is
vijfde, daar hij in 1971 met een
gemiddelde snelheid van 36
kilometer en 925 meter. Parijs
bereikte. Anquetil en Hinault
waren 23 jaar oud, toen zij hun
houders in de Tour anno 1985
over het verleden en over hun
tegenstanders? Jacques An
quetil, die elke dag op het tele
visiepodium in de Tour te vin
den was, waar hij commentaar
gaf voor Antenne 2 met Ro
bert Chapatte: „Ik ben natuur
lijk blij dat ik zoveel talent in
de wieg heb meegekregen.
Daardoor kan ik nu een fijn
leven leiden. Ik werk af en toe
nog wat op onze boerderij (An
quetil bezit een prachtige kas-
wedstrijden wilden winnen.
Voor mij was de Tour het be
langrijkste, klassiekers interes
seerden mij niet".
Beperkt
In de laatste week van deze
Ronde verscheen ook Eddy
Merckx. Op de top van de Au-
bisque zei hij: „Het is zo moei
lijk om renners van verschil
lende generaties met elkaar te
vergelijken. Hun tegenstan
ders waren immers van een
ander kaliber. Ik heb Anquetil
-red.) en ik blijf met veel be-
langstelling de Tour volgen. Ik
Eddy Merckx: de meest serieu- '/heb in de loop der jaren mijn
teelboerderij in de buurt van en Hinault bewonderd, maar
Rouen met 500 hectare grond, ik geloof toch dat ik het groot-
ste herstellingsvermogen be
zat. Anquetil en Hinault heb
ben altijd een beperkt pro-
eerste Tour de France won
nen, Merckx was 24 bij zijn
eerste succes.
Cijfers
Eddy Merckx is ook record
houder in het aantal gewon
nen etappes, namelijk 34. Ber
nard Hinault staat in dit klas
sement tweede met 25 etappes,
en Jacques Anquetil is achtste
met 16 overwinningen. Eddy
Merckx heeft in de geschiede
nis de meeste gele truien in
ontvangst mogen nemen, na
melijk 86, tegenover Hinault
73 en Anquetil 50. Daarbij
moet worden aangetekend, dat
de gele trui pas in 1919 voor
het eerst aan de leider in het
algemeen klassement werd
uitgereikt, dat was toen de
Fransman Eugene Christophe.
Eén ding hebben deze drie
mannen gemeen, een onge
meen sterk hart. Ze hadden op
hun topniveau in rust een
polsslag van 40, hetgeen uit
zonderlijk laag is. Merckx was
van de drie het zwaarst ge
bouwd, hij woog midden in het
seizoen 73 kilo bij een lengte
van 1.84 m., Anquetil woog 72
kilo bij een lengte van 1.76 m.
en Hinault is met 1.73 m. de
kleinste en met 63 kilo ook de
lichtste.
genstanders
Hoe denken de drie record-
opvolgers goed bestudeerd, gramma gereden met de Tour
1 Merckx reed een heel andere als hoofddoel. Ik fietste van
wedstrijd dan ik. Hij was altijd februari tot oktober om te
van voren te vinden, evenals winnen, klassiekers, ronden,
trouwens Hinault. Ik reed criteriums, alles. En vaak was
meestal achteraan in het pelo- ik ook nog in de winter in Zes-
ton, totdat mijn tijd gekomen daagsen aktief
Het controlewerk over
het peloton liet ik aan mijn
ploeg over. Merckx en Hinault
bemoeiden zich er zelf mee. Ik
vind hen meer nerveuzere ty-
Bernard Hinault: „Aan verge-
lijkingegn heb ik altijd al een
hekel gehad. Als je vijf keer
de Tour wint, moet je in alle
opzichten een goede atleet zijn,
Van dag tot dag
PARIJS De ontwikke
ling van de Ronde van
Frankrijk van dag tot dag
is als volgt:
Proloog
gele trui
Matthijs
Matthljs
pl. Köchll
Vanderaerden
pes, omdat zij ook veel meer een grote in je vak met een su
perbe gezondheid. Niet alleen
moet je atletisch je tegenstan
ders overheersen, maar ook
verstandelijk. Want het valt
niet mee drie en een halve
week lang een grote groep van
150 renners onder controle te
houden. Als ik dan toch iets
over mijn voorgangers moet
zeggen, dan vind ik dat we
met zijn drieen een goed gezel
schap vormen."
De vijf overwinningen in de
Tour de France vormen een
barriere, die niet snel meer
door iemand zal genomen
worden. Eddy Merckx: „Daar
voor moet je heel lang erg ge
zond blijven en ook veel geluk
in je leven hebben." Jacques
Anquetil: „Ik verwacht niet
dat Hinault nog ooit een zesde
zege zal behalen. Hij is nu al
over zijn top heen". En Ber
nard Hinault tenslotte: „Als ik
het volgend jaar nog eens
start, dan rijd ik voor Greg
Lemond, ik heb hem mijn
woord gegeven."
Andersen
Andersen
Vanderaerden
Vanderaerden
Lammerts
Lemond
Matthljs
Het peloton rijdt niet altijd even hard. Maar toch laat deze Franse pater de renners lachend
aan zich voorbij gaan.
Maria Canins en Bernard Hinault: twee trotse winnaars,
TOUR DE FEMMES TOONT AAN:
PARIJS De naam van
Maria Canins schalde op
de Champs Elysées in Pa
rijs herhaaldelijk door de
luidsprekers. Tegelijk
werd opgesomd wat de
winnares van de tweede
Tour de France voor
vrouwen had gepresteerd.
De Fransen, die Jeannie
Longo en Valerie Simon-
net liever toejuichten,
brachten waarderend de
handen op elkaar. Zelfs zij
begrepen, dat het optre
den van de Italiaanse van
grote betekenis was ge
weest voor het vrouwen-
wielrennen. Was het feit
dat de Tour ook voor deze
categorie op het program
ma verscheen al een door
braak; de manier van rij
den van Canins betekende
een bevestiging.
De renster uit de Dolomieten
demonstreerde, dat vrouwen
ook het zwaardere wielerwerk
goed aankonden. Zij heerste
met name in de bergetappes op
ongelooflijke wijze. Toen de
gemaakte tijden werden ver
geleken, bleek zij zich zelfs
met verschillende mannelijke
profs te kunnen meten. Toch
werd ook duidelijk, dat die
zelfde Maria Canins soms ook
tekort schoot. In het „gewone"
koersen, op vlakke wegen,
bleek zij een bange wezel. Zij
zat verkrampt achter in het
peloton en bleek zich tussen de SenTet's^cce's* een'greepCnaar
haafde zich voor in het klasse
ment op een tijdstip dat hoger
aangeslagen rensters mismoe
dig het hoofd bogen. Ook de
Amerikaanse afvaardiging
kon aan de Chinese een voor
beeld nemen. Slaagde in 1984
Mary-Ann Martin erin de
eindzege te behalen, nu kwam
er niemand uit de Verenigde
Staten aan te pas. Enerzijds
omdat de Amerikaanse wieler
bond het tweede garnituur had
gestuurd; anderzijds omdat de
Tour voor vrouwen veel
zwaarder was geworden.
Doodmoe
Vorig jaar één heuveltje en de
rest vlakke wegen. Nu echte
cols, langere etappes en amper
rustdagen. Want op de dagen
dat niet werd gekoerst, moes
ten per auto grote afstanden
worden overbrugd. Het pelo
ton arriveerde dan ook dood
moe in Parijs. Toch waren alle
rensters tevreden. Zij beseften
terdege meegedaan te hebben
aan een evenement, dat voor
de ontwikkeling van het wiel
rennen bij de vrouwen van
grote betekenis was. Dat gold
ook voor de Nederlandse
ploeg. Ook voor de leden van
de formatie van coach Rinus
Verboom was het wennen ge
blazen. Vorig jaar het ene na
het andere succes, en een
tweede plaats in het eindklas
sement van Heieen Hage; dit
keer een veel bescheidener
rol.
Hennie Top (twee keer), Petra
de Bruin en Heieen Hage de-
de dagprijs. Top (een dag) en
ue lour voor vrouwenr,en Hage (twee dagen) mochten
door velen aanvankelyk fel zelfs noB in h« oeel rijden
bekritiseerde onderneming.
Helemaal ongelijk hadden de
critici niet. Wie zag hoe de
rensters soms aan de eind
streep arriveerden, kon zich
de vele bedenkingen wel voor
stellen. Toch bleek tevens, dat
de deelneemsters aan deze
wedstrijden snel aan de om
standigheden wenden. Dat zij
zich aanpasten en zich op de te
verwachten moeilijke hinder
nissen geestelijk beter instel
den.
Internationaal gezien bleken
de Franse en Italiaanse ren
sters de beste mogelijkheden
te hebben. Opvallend was dat de tljd "van gaan
eveneens het optreden van de grocp zogenaamde „oude"
zelfs nog in het geel rijden,
maar daarmee hield het dit
maal op. Nu in tegenstelling
tot vorig jaar de echte interna
tionale top aanwezig was, viel
Nederland ver terug. Coach
Verboom onderkende dat ter
dege.
Nieuwe aanpak
Hij sprak zich dan ook al ferm
uit voor een nieuwe aanpak.
„Kiezen voor jong talent. Dat
opleiden en goed trainen.
Daarvoor moet geld beschik
baar komen", zo sprak hij
ferm. En hij voegde eraan toe.
Chinese Li Wang. Zij hand-
PARIJS Van het do
pingfront geen nieuws. De
72e Ronde van Frankrijk
is evenals de Ronde van
Italië van dit jaar geruis
loos verlopen. Elke dag
leverden gemiddeld vier
renners hun plas netjes af
in de caravan van de
kaalhoofdige Domenico
Menillo uit Italië, die na
mens de internationale
wielerbond het toezicht
had over de controles. De
stalen urine werden keu
rig verzegeld en naar het
laboratorium in Parijs
verzonden, waar geen
nieuws vandaan is geko
men over eventuele posi
tieve reacties. Betekent
dit nu dat de Tour
'schoon' is verreden, of is
er iets anders aan de
hand? Want de heer Do
menico Menillo zal zich
intussen wel aardig ge
frustreerd voelen. In twee
grote wielerronden geen
enkele zondaar, dat is zeer
opvallend.
We moeten waarschijnlijk
voor de oorzaak van deze stilte
aan het dopingfront teruggaan
naar de vijfde maart 1984. Op
die dag besliste de 14e Kamer
van het Hof van Beroep in Pa
rijs dat er ten aanzien van
Joop Zoetemelk een nieuwe
expertise gedaan zou moeten
worden om te kijken of het li
chaam van Joop inderdaad zo
veel „nandrolon" produceert,
dat hij op deze wijze wel eens
positief zou kunnen zijn bij
een controle. Zoetemelk was
namelijk in de tweede etappe
van de Tour de France van
1983 na afloop van de ploegen
tijdrit Soissons-Fontaine au*
Pire schuldig bevonden aan
het gebruik van „nandrolon"
en dat pikten Joop en vooral
zijn echtgenote Francoise niet.
Zij maakten er dus een rechts
zaak van.
Experts verdedigden de these
dat Zoetemelk's lichaam best
eens zoveel van de stof zou
kunnen aanmaken, dat het
maximaal toegestane niveau
overschreden wordt en het
„positief" wordt uitgesproken,
zonder dat Zoetemelk met de
stof geinjecteerd zou zijn. De
14e Kamer van de rechtbank
in Parijs kwam er niet uit, de
procedure sleepte zich meer
dan een jaar voort met op de
achtergrond een zware eis tot
financiële vergoeding van de
geleden schade en de aantas
ting van de goede naam tegen
de organisatoren van de Tour
de France en de internationale
wielerbond. Joop is ook nooit
gestraft voor dit „positieve"
geval, dat hij juridisch min of
meer in zijn voordeel heeft be
slist.
Stilte
Waar bijvoorbeeld in Colom
bia, het sterk opkomende wie-
lerland van Herrera en Parra,
onlangs een wetsontwerp is in
gediend dat zeer strenge straf
fen in het vooruitzicht stelt
aan dopinggebruikers in de
sport - maximaal twee jaar ge
vangenisstraf en 5000 dollar
boete voor de atleet zelf, en
voor de verstrekkers van het
spul, voor de doktoren die er
aan meewerken tussen drie en
acht jaar gevangenisstraf en
vijf jaar ontzegging van het
uitoefenen van een praktijk -
is in Frankrijk na de rechts
zaak van Zoetemelk de grote
stilte ingetreden. Voor de juri
dische stappen van Zoetemek
werd in het land regelmatig
gestraft en men ontzag daarbij
ook niet renners van naam,
zoals Pascal Simon die in 1983
zijn eindzege in de Dauphine
moest inleveren. Bovendien
stelde de Franse professor
Bruno de Lignieren tijdens de
Werelddagen van de genees
kunde in Cannes vast, dat
naar zijn mening 70 procent
van de Franse topsporters heil
zoekt in pepmiddelen.
Niet stipt
De tijd van de strenge en stip
te controles lijkt echter voor
bij. Want in de meeste kleine
etappewedstrijden wordt niet
eens meer gecontroleerd. Het
heet dat de controles te duur
zijn geworden. De werkelijke
achtergrond schijnt echter de
juridische onzekerheid te zijn,
die het geval Zoetemelk heeft
geschapen. In België was het
ook al geruime tijd stil aan het
front, vooral sinds het labora
torium in Luik de controles
deed in plaats van de professor
in de diergeneeskunde, dr. De-
backere in Gent. Nu blijkt dat
Luik meer dan 300 analyses
heeft doorgevoerd zonder posi
tieve resultaten. Dit vond de
wielerbond in België, gewend
aan een jaarlijkse score van
tussen 1,5 en 3 procent positie
ve gevallen, zo vreemd dat de
bond dr. Debackere opdroeg
de urine van wereldkampioen
Claude Criquielion (na afloop
van het nationaal kampioen
schap in Halanzy verzegeld)
nog eens te kontroleren. En
dr. Debackere vond in de uri
ne van de wereldkampioen
wel sporen van amfetamine.
In de voorbije Tour gaven in
de wandelgangen zelfs com
missarissen, die niet met name
genoemd wilden worden, toe
dat ze de indruk hadden dat er
niet serieus gecontroleerd
werd. Eén van hen verklapte:
„Ik opende op een dag toeval
lig de koffer van de man die
voor het vervoer van de uri-
nestalen naar Parijs moet
zorgdragen, en daarin zag ik
de buisjes van vele dagen nog
liggen. Die hadden meteen
naar het laboratorium ge
stuurd moeten worden. Op die
manier wek je argwaan op".
De uitspraak van de president
van het Parijse Hof, rechter
Jean-Michel Guth in de kwes
tie Zoetemelk, heeft dus ook
kennelijk het mechanisme van
de controles in de Tour ver-
vrouwen was gekomen. In He-
leen Hage - met een tiende
plaats in het eindklassement
de beste renster van Oranje -
zag hij nog wel wat mogelijk
heden, en ook Hennie Top zal
nog niet helemaal met een be
dankje voor bewezen diensten
behoeven te worden wegge
stuurd, maar toch moet er vol
gens hem het een en ander
veranderen. Van de huidige
équipe zag hij voornamelijk in
Monique de Bruin een ele
ment, waarmee in de toekomst
iets kan worden bereikt. Over
de kansen van de andere ren
sters, onder wie de Nederland
se kampioene Thea van Rijn
soever, was hij minder opti
mistisch. Plannen genoeg dus
om te pogen de aansluiting
met de internationale top te
bewerkstelligen. Verboom on
derkende echter eveneens dat
daarvoor geld nodig is. De
KNWU zal dus over de brug
moeten komen. Zo niet, dan
was het volgens de bondscoach
een logische conclusie dat de"
sponsors (ploegleiders) van de
verschillende teams de dienst
blijven uitmaken. Het wielren
nen voor vrouwen bleek in
het begin van de Tour de
France soms amper de kinder
schoenen ontgroeid. Drie we
ken later bleken de plannen
voor hoe het nu verder moet,
al in grote lijnen te zijn vastge
steld!
PETER VAN PUTTEN
