Piet Schrijvers
wordt verdere
afgang bespaard
Spelen
Seoel
inteken
mens
ZATERDAG 1 JUNI 1985
ZWOLLE „Ik hoop dat ze over twintig jaar zeggen: Piet
Schrijvers? Dat was de „Beer van De Meer" en niet: dat was „De
Bolle van Zwolle", zegt Piet Schrijvers die met ingang van
komend seizoen full-time trainer wordt. Hij voetbalde voor
HVC, FC Twente, Ajax (negen jaar) en de laatste twee seizoenen
voor PEC Zwolle, waarvoor hij nu assistent-trainer wordt onder
Co Adriaanse.
Piet Schrijvers: „Ik zeg nog altijd dat ik de functie van assistent-trainer en doelman best nog een jaar had kunnen combineren''
Twee fragmenten uit de loopbaan
van doelman Piet Schrijvers:
Terugblik één: het is woensdag 12
oktober 1983 als het Nederlandse
elftal in Dublin halverwege de in
terland tegen Ierland met een ach
terstand van 2-0 gaat thee drinken.
In de kleedkamer besluit Schrij
vers heel even op de stoel van de
bondscoach te gaan zitten. Hij richt
het woord tot de overwegend piep
jonge voetballers van Oranje. Drie
kwartier later heeft „het wonder
Ierland" gestalte gekregen: Ne
derland wint met 3-2 en de volgen
de dag schrijven de kranten: „Bolle
van Zwolle tilt jonge ploeg uit Iers
dal".
Terugblik twee: het is woensdag 17
april 1985 als de elftallen van PEC
Zwolle en Excelsior in de Overijs
selse hoofdstad een vruchteloze po
ging wagen om de hooguit 1.000
toeschouwers te vermaken. Al in
de eerste minuut wordt Schrijvers
(39) uitgelachen, nadat hij de bal
knullig tussen z'n vingers door
heeft laten glippen. Als de doelman
twintig minuten later een ludieke
blunder ziet afgestraft met een Rot
terdams doelpunt, maakt het la
chen op de tribunes plaats voor bit-
ter-cynische verwensingen, waar
van zelfs de jongens van Ajax' F-
side rode oortjes zouden krijgen. De
held van Dublin anderhalf jaar na
dato in Zwolle op de bodem van de
put. De meedogenloze wetten van
de topsport
Nummer een
De doel verdediger, die vorig jaar
ongeveer om deze tijd nog
één stond op de ranglijst „beste
voetballer van het jaar" en zich een
van de populairste spelers van de
vaderlandse velden mocht noemen,
werd tijdens de laatste weken van
z'n loopbaan door verbitterde
Zwollenaren afgeschilderd als een
dikke, oude man, die al moeite
heeft om springend de lat te raken
en de laatste wedstrijden werd ver
vangen door Ad Raven.
Hoe is het daar, op de bodem van
die put? Piet Schrijvers: „Als prof
weet ik dat er in moeilijke tijden
extra op je wordt gelet. Dat je fou
ten meer gewicht in de schaal leg
gen. Ik maakte tegen Excelsior
twee kapitale blunders, daar doe ik
niet moeilijk over. Het is ook te
recht dat er op mij wordt gelet.
Maar de wijze waarop ik hier in
Zwolle ben beschimpt heeft me
echt pijn gedaan. Het klinkt mis
schien vreemd, maar het Amster
damse publiek is minder sarcas
tisch dan het Zwolse. Een paar we
ken geleden speelden we in De
Meer. Zelfs de harde kern van de
F-side scandeerde mijn naam".
„Als Ajacied", vervolgt Schrijvers,
„heb ik ook slechte wedstrijden ge
speeld. Maar ze hebben me daar
nooit zo nadrukkelijk laten vallen.
Het meest irritant vind ik nog de
mensen*die me tijdens de wedstrijd
uitschelden en me na afloop in de
bestuurskamer vrolijk op de schou
ders slaan. Die mensen hebben ook
in m'n hoofd rondgespookt toen ik
moest kiezen tussen nog een sei
zoen keepen of verder gaan als as
sistent-trainer. Ik dacht: het is ge
noeg geweest".
Piet Schrijvers herinnert zich: „Op
Woudenstein, het stadion van Ex
celsior, stonden een paar
achter m'n doel, die sarrend aan
het tellen waren: „Dat is 21 en
dat is 22". Excelsior scoorde twee
schitterende doelpunten, maar zij
hadden geen tijd om te applaudisse
ren of te juichen, ze telden slechts:
dat is 22". Ik heb er trouwens
toch moeite mee dat gezegd wordt:
„Keeper die en die heeft er zeven
tig om z'n oren gekregen". Lijsten
met topscorers en minst gepasseer
de doelmannen, wat mij betreft
worden ze afgeschaft. Voetbal is
een teamsport, je staat met z'n allen
op de brug".
Toch moet het Schrijvers niet ver
bazen dat het falen van PEC Zwol
le voor een belangrijk deel aan
hem wordt toegeschreven. Hij was
tenslotte gekocht als vedette, als
routinier, die de kar moest trek
ken. Schrijvers: „Mijn basissalaris
is misschien groter dan dat van m'n
collega's (ik weet niet wat anderen
verdienen, interesseert me ook
niet), maar we voetballen mét elf
man voor dezelfde winstpremie".
In Dublin werd Piet Schrijvers' uit
straling op de jonge Oranje-spelers
geprezen. Die uitstraling had in
Zwolle geen effect. Schrijvers:
„Zo'n uitstraling valt en staat met
je eigen prestaties. Voetballers ne
men per definitie niets aan van ie
mand die zelf niet goed speelt. Ik
heb dit seizoen niet de vorm be
reikt van voorgaande jaren. Dat is
een van de redenen. De mentaliteit
van de jeugd speelt ook een rol. Als
beginnende profvoetballer liep ik
met materiaalkoffers te sjouwen en
was ik bij wijze van spreken bereid
om de schoenen van de ouderen te
poetsen. De jeugd van nu is ver
wend en dat is ook onze schuld".
„In die kleedkamer in Dublin is
trouwens niet zo gek veel gebeurd.
Ik zag de koppies hangen en heb de
jongens over een dood punt heen
willen slepen. Rijvers heeft samen
met Willy van de Kerkhof, Bennie
Wijnstekers en mij de opstelling
aangepast, ik heb de jongens herin
nerd aan een interland in Oost-
Duitsland en we zijn de wei weer
ingegaan".
Blunder
Piet Schrijvers bleef er toen in ge
loven, zoals hij ook dit seizoen bleef
volhouden dat PEC Zwolle niet zou
degraderen. Toen hij tegen Excel
sior blunderde zei trainer Co Adri
aanse: „Concentratiegebrek".
„Dat wordt in de voetbalwereld al
tijd heel snel gezegd", reageert Piet
Schrijvers. „Ik wachtte met uit
trappen, omdat onze spitsen buiten
spel liepen. Liet de bal uit m'n han
den vallen om 'm weg te trappen,
maar zag in een flits dat de jongens
nog altijd buitenspel stonden. Dus
hield ik in, de bal raakte de grond
en ik pakte 'm in een reflex weer
op. Vandaar die indirecte vrije
schop in ons strafschopgebied, van
daar dat doelpunt. Ik was teveel
bezig met de anderen, verwaarloos
de daardoor m'n eigen werk. Vre
selijk stom. Zoiets mag iemand met
mijn ervaring niet overkomen. Dit
is ook geen excuus, alleen een ver
klaring. Van concentratiegebrek
was in elk geval geen sprake. Ty
perend was dat het schelden in de
slotfase plaats maakte voor „Pietje,
Pietje" toen ik twee keer redde.
Dat is mij bijgebleven".
De verdediging van PEC Zwolle
„IN MIJN
CONTRACTSTOND
NOOIT IETS OVER
MIJN GEWICHT"
heeft dit seizoen onder leiding van
Piet Schrijvers 85 keer moeten ca
pituleren. Als gevolg waarvan er
nogal eens kritiek kwam op het li
chaamsgewicht van de corpulente
doelman. „Het aardige is", merkt
Schrijvers op, „dat ik precies even
zwaar ben als vorig seizoen, onge
veer honderd kilo. Niemand hoeft
op mijn gewicht te letten, dat doe
ik zelf wel".
Het Ajax-bestuur heeft hem ooit
gezegd dat hij, als hij te zwaar zou
worden naar de reservebank zou
verdwijnen. „Dat is inderdaad een
keer tegen me gezegd, maar er is
nooit echt op m'n gewicht gelet en
er stond ook niets over in m'n con
tract. Bij Ajax was ik ook altijd iets
minder zwaar dan 100 kilo. Ik
draag verschillende truien. De een
kleedt slanker af dan de ander. De
overgang van de winter naar het
voorjaar is voor mij ook altijd ver
velend. Zodra ik m'n lange broek
heb uitgetrokken en in een korte
broek het veld opkom, hoor ik:
tsjonge, wat is hij dik geworden. Op
zo'n moment springen m'n dijbe
nen in het oog en die heben nu
eenmaal een behoorlijke omvang".
Toch bestond de indruk dat hij in
zijn laatste wedstrijden steeds moei
lijker van de grond kwam. Schrij
vers: „Ik dacht juist dat het de laat
ste wedstrijden weer wat beter was
gegaan. Aan het begin van de com
petitie had ik last van m'n achilles
pees. Bovendien is m'n rechter
knie kwetsbaar. Ik train twee keer
per week bij sportschool Vincent
Boot om m'n bovenbenen krachti
ger te maken".
Dicht groeien
Is Piet Schrijvers niet bang dat hij
„dicht" groeit zodra hij stopt met
voetballen? „De tijd zal het leren.
Ik wil als assistent-trainer in elk
geval wel in beweging blijven. Ik
hoop dat er vaak een oneven aantal
spelers op het trainingsveld zal
staan, zodat ik met de partijtjes mee
kan doen. En ontbreken de keepers
tijdens een training, dan wil ik
weer tussen de palen gaan staan".
Piet Schrijvers heeft moeten kiezen
tussen de mogelijkheid assistent-
trainer te blijven of nog een sei
zoen spelen. De mededeling van
sponsor Eibrink dat beide zaken
niet te combineren waren, kwam
bij de doelman nogal hard aan. „Ja,
vooral omdat ik op de dag dat ik
die brief van Eibrink ontving, een
vreselijk slechte wedstrijd speelde.
Thuis tegen Roda JC. Twee kapita
le blunders, 's Avonds was ik ka
pot. Ik zeg nog altijd dat ik ook vol
gend seizoen beide klussen had
kunnen combineren. Maar aan de
andere kant kan ik me voorstellen
dat Adriaanse een assistent naast
zich wil hebben. Een assistent, die
niet ook nog eens de pet van de
keeper draagt. Soms denk ik wel:
in zo'n jaartje in de eerste divisie
kun je vreselijk afgaan. Dat be
spaar ik mezelf nu in elk geval".
BERT DIJKSTRA
SEOEL Architect Kim
,Swoo Geun heeft vanaf 1975
aan het ontwerp van het
olympisch sportcomplex in de
(Zuidkoreaanse hoofdstad Se
oel gewerkt zonder te ver
moeden, dat de Republiek
Korea in 1988 de Spelen in
Ihuis zou krijgen. De ontwer
pen waren aanvankelijk be
doeld voor de Aziatische Spe
len, die volgend jaar in Seoel
worden gehouden.
De 55-jarige hoogleraar aan de
Cook Sim Universiteit heeft zo
zijn eigen stijl van vertellen
over het gigantische complex
dat al geheel klaar is. „Wij
zijn er bij de bouw vanuit 'ge
gaan, dat de gast het belang
rijkste is. Dat is de Koreaanse
mentaliteit, die stoelt op een
duizendjarige traditie vanuit
de leer van Confucius", zegt
hij.
Zelf heeft hij het grote stadion en
belangrijkste sporthallen ont
zien. Onder zijn leiding werk
ten dertig medewerkers aan de
overige accommodaties. Omdat al
les al overeind stond toen het In
ternationaal Olympisch Comité
(IOC) in de Zuidkoreaanse hoofd
stad een kijkje kwam nemen, viel
vlot het besluit om de Spelen aan
Zuid-Korea toe te kennen. Kim
heeft de stadions en de overige ge
touwen tamelijk somber gehouden.
„Als ik met veel kleuren was gaan
werken, zou de mens er bekaaid
zijn afgekomen met al die gekleur
de vlaggen. En het gaat in een ont
werp toch om de mens, hoe ratio
neel en functioneel er bij de bouw
van sportcomplexen ook wordt ge
werkt".
Kolossen
Vanuit zijn riante werkkamer in
het kantoor van de Space Group
Korea, het architectenbureau dat
hij in 1960 oprichtte, staart Kim
GROOTSTE PROBLEEM:
LUCHT
VERONTREINIGING
naar de grote kantoorkolossen, die
overal in Seoel uit de grond wor
den gestampt. „Onze architectuur is
vervuild door uw sterke westerse
cultuur. We moeten veel meer ka
rakteristiek Koreaanse gebouwen
neerzetten. Zoals het nu gaat, jak
kert iedereen maar achter geld aan;
de mens wordt totaal naar de ach
tergrond verdrongen".
Toch gelooft Kim niet, dat de op
rukkende industrialisatie in zijn
land de tradities van Confucius ge
heel teniet zal doen. Niet zonder
trots vertelt hij, dat de flats in het
dorp, waar de atleten tijdens de
Aziatische spelen worden gehuis
vest, na dat evenement aan parti
culiere kopers zullen worden over
gedaan. „In een stad met tien mil
joen inwoners kun je het je immers
niet permitteren zoveel woningen
tot de Olympische Spelen leeg te
laten staan. Dat is een periode van
twee jaar. Na de Aziatische spelen
wordt naast dit dorp gewoon een
nieuw olympisch dorp gebouwd."
Zelf is Kim niet meer zo te spreken
over het olympisch gebeuren.
„Meer en meer worden de Spelen
door de commercie beheerst. Dat is
geen goede zaak. We moeten de
zuiverheid in de sport herontdek
ken", is zijn opvatting, maar bij de
openingsceremonie in 1988 zal Kim
er zeker bij zijn, want het grote sta
dion is naar zijn smaak een gezelli
ge ruimte geworden, waar het pret
tig toeven is. „En zo hoort het ook,
zeker als er 100.000 mensen in
gaan".
Chang-Ho Kim maakt zich met
moeite even los uit de gonzende bij
enkorf. waarin de voorbereidingen
voor de Spelen worden getroffen.
„We liggen op schema, begin vol
gend jaar is alles klaar voor de Azi
atische spelen". Met de hele organi
satie van het olympisch spektakel
is drie miljard dollar gemoeid, aan
zienlijk meer dan de kosten van de
spelen in Los Angeles. De bouw
van de stadions en de salarissen
van alle functionarissen belopen al
leen al zo'n 1,6 miljard; de infra
structuur neemt de overige 1,4 mil
jard in beslag.
Van de luchthaven Kimpo zullen
twee achtbaans-wegen naar het
olympisch stadion leiden, een aan
elke kant van de rivier de Han, die
dwars door Seoel stroomt. Op deze
„Olympic highways" zal het olym
pische verkeer in 1988 absolute
voorrang krijgen. De Koreanen zal
worden gevraagd tiidens de Spelen
deze weg niet te gebruiken.
Op vier kilometer van het grote
stadion verrijst het persdorp, waar
naar verwachting zo'n 9.000 journa
listen onderdak moeten krijgen.
Met enige zorg vertelt Chang-Ho
Kim. dat er ongeveer 300.000 toe
risten worden verwacht, die slechts
met medewerking van de burger
bevolking onderdak kunnen krij
gen. De regering is er namelijk
geen voorstander van op grote
schaal vergunningen te verlenen
voor de bouw van hotels, die
prompt na de Spelen weer leeg zul
len staan. De huidige keten van in
ternationale hotels in de hoofdstad
kent een hoog prijspeil. Ook de
pensionprijs zal voor mensen met
een kleine beurs nog wel een be
lemmering vormen. Geschat wordt,
dat de bezoekers, vooral te ver
wachten uit de Verenigde Staten,
dagelijks dertig tot veertig dollar
kwijt zullen zijn voor volledig pen
sion.
Twintig graden
De temperatuur zal tijdens de Spe
len rond de twintig graden Celsius
liggen en gedurende de nacht dalen
tot tien a vijftien graden. Volgens
Chang-Ho Kim zullen de wedstrij
den in Seoel niet vroeger dan 's-
ochtends elf uur beginnen. „Wij
willen, dat de Spelen in een rustige
ontspannen sfeer verlopen". Van
daar ook, dat niet zal worden inge
gaan op de druk uit verscheidene
landen om, vanwege het grote tijd
verschil met Korea, vroeger te be
ginnen. In dat geval zouden de
tv-uitzendingen door meer mensen
kunnen worden bekeken, zo stellen
de tv-bazen in de Verenigde Sta
ten, die vooral zijn geïnteresseerd
in hoge reclame-opbrengsten.
„Het is onze verantwoordelijkheid,
dat zoveel mogelijk mensen de Spe
len zien, ook aan deze kant van de
aardbol", aldus de directeur van de
persdienst, en die verantwoorde
lijkheid strekt zich volgens hem
ook uit tot de gezondheid van de
deelnemers aan de Spelen.
Het grootste probleem daarbij is de
luchtvervuiling, die in Seoel tal
van mensen met een doek voor de
mond over straat doet gaan. De re
gering denkt erover tijdens de Spe
len de industrieën in en rond de
hoofdstad geheel plat te leggen of
op een lager pitje te laten draaien.
Voorts is nu al een overschake
lingsproces gaande van olie op
schonere brandstof Volgend jaar
wordt begonnen met de import van
aardgas uit Indonesië. Verder zal
de Zuidkoreanen worden gevraagd
tijdens de Spelen de auto zoveel
mogelijk thuis te laten en gebruik
te maken van het openbaar ver
voer; maatregelen, die bij de Spelen
van Los Angeles succesvol bleken.
Kleinzoon
Met de afschuwelijke beelden
van de Heizei nog vers op het
netvlies rest mij slechts één
positieve bijgedachte. Mijn
kleinzoon van zes heeft de
tragedie op televisie gelukkig
niet gezien. Hij was toevallig
bij vriendjes, wier ouders niet
zulke voetballiefhebbers zijn
en daar stond de t.v. dus niet
aan toen de reportage van de
wedstrijd zou moeten begin
nen. Mijn kleinzoon was met
leuke dingen bezig en ver
keert als aspirant-voetballer
nog in de veronderstelling dat
ook voetbal leuk is. Over een
paar maanden zou hij door zijn
ouders worden aangemeld bij
een club.
Mijn vrouw zou daar graag
een stokje voor gestoken zien.
Het gadeslaan van het walge
lijke schouwspel in Brussel in
spireerde haar tot de opmer
king: als het aan mij lag zou
hij nooit en te nimmer gaan
voetballen.
Ik grimlachte, nog te zeer in
de bedrukte ban van het ge
beuren in het voetbalstadion.
Pas later, veel later, dacht ik
na over die uit het hart gegre
pen opmerking. Mijn vrouw
heeft gelijk. Mijn kleinzoon
zou niet moeten gaan voetbal
len.
Waarom niet, zal de onnaden
kende secretaris van een wil
lekeurige amateurclub den
ken. Waarom zou een jongetje
van zes niet met leeftijdge
nootjes lekker achter een bal
gaan aanhollen? Daar steekt
toch niets kwaads in? Dat is
alleen maar goed.
Kijk, meneer de verenigings
secretaris, in die laatste twee
elementen schuilt nu juist het
grote gevaar. Die nieuwe
vriendjes en dat andere mi
lieu. Dat zou ik mijn klein
zoon nu juist willen besparen.
Want wat misschien leuk is
voor een zes- tot tienjarige
kan afschuwelijk uit de hand
lopen voor een pakweg veer
tienjarige.
Die zal dan misschien, omdat
dat voetballen toch zo leuk
was, met zijn nieuwe vriendjes
uit dat andere milieu naar een
wedstrijd in het betaalde voet
bal gaan kijken. Gaat vervol
gens mee naar een uitwed
strijd, bezoekt daarna een in
ternationale partij en gaat uit
eindelijk naar een Europa-
Cupfinale. Om daar misschien
niet meer levend vandaan te
komen. Kijk, meneer de vere
nigingssecretaris, daarom zou
mijn kleinzoon maar beter
niet kunnen gaan voetballen.
U doet uw best, meneer de
verenigingssecretaris. U wilt
uw kluppie op peil houden. U
heeft nieuwe leden nodig om
de contributie-inkomsten op
niveau te houden. U gaat uw
wijk in om jongetjes als mijn
kleinzoon te paaien. Met een
hele rits attractieve zaken als
vakantiekampen, speciale
avondjes voor de jeugd, enzo
voort.
Maar, meneer de verenigings
secretaris, ook uw inspannin
gen worden de bodem inge
slagen. Door figuren die u
misschien nog net als lid,
maar niet graag als schoon
zoon zou willen hebben. Al
brachten ze, toch lucratief
voor de club, hun hele achter
ban mee.
U zult de afgelopen dagen ook
hebben nagedacht over wat er
in Brussel is gebeurd, meneer
de verenigingssecretaris. U
vindt dat uw club een nette
club is. En u weet dat leden
van uw club nog nimmer bij
welk relletje, hoe gering dan
ook van omvang, betrokken
zijn geweest. Kan allemaal
waar zijn. Maar dat laat on
verlet, meneer de vereni
gingssecretaris, dat ieder jon
getje dat zich bij uw club aan
meldt het spelletje misschien
zó leuk vindt dat hij toch ver
zeild raakt in situaties waar
hij maar beter kan uitblijven.
Vandaar, meneer de vereni
gingssecretaris, dat ik er voor
zal proberen te zorgen dat
mijn kleinzoon niet gaat voet
ballen. Dan komt hij ook niet
in de verleiding om die plaat
sen te bezoeken waar onheil
dreigt. Hoe jammer dat mis
schien ook is voor uw club.
Mijn kleinzoon zelf zal het
niet zo goed begrijpen. Hij
vindt voetbal een leuk spelle
tje en verheugt zich al op zijn
nieuwe tenue en dito voetbal
schoenen. Maar voor andere
sporten heb je ook kleding no
dig. En nieuwe sportschoenen.
En bij andere sporten beweeg
je ook, kom je ook met moge
lijke nieuwe vriendjes in con
tact. En waarschijnlijk niet uit
die milieus, waarvan de expo
nenten afgelopen woensdag in
Brussel de aandacht van de
wereld op zich vestigden.
BUYS
