„In dit
vak kom je
alleen
verder als
je het lef
hebt fouten
temaken"
ZATERDAG 11MEH96S
m
isieshow „Leoni gaat een straatje om" praat Jansen over
tiestenvak met de popzangeres Tracey Ullmann (midden),
igend aanraadt onder aan de ladder te beginnen. Een ad-
overigens al tien jaar in de praktijk brengt.
HBaM Sinds Leoni
de bollende wind
^^lucces van de ene
inelling in de ande-
jeblazen en de fac-
jr haar een parkeer-
Kjtworden die ze met
van haar talent
^^^>et bijvullen, klokt
>p de afgesproken
n> plaatsen waar haar
«3id dringend ge"
ini g/oor de uren die ze
J. te vergeven heeft
7 junigenda lang geleden
ilibt met afspraken,
QM als gericht trom-
BHpp volgen. Vandaar
^™lijk een druk be-
ndsdokter met pas
ten slechts een krap
twaalven en enen
GOUVi^en vinden om ope-
aken te geven over
jtbare opmars in de
ije showbussiness.
*e'- t»ft ze zich eerst nog ter-
Garagist van het feit, dat ze
s 55 minuten niet zal
ian een interview met
iderlandse pulpbladen.
dat soort confrontaties
GOUVItussen meer dan vol-
tgeld betaald. Onlangs
j voorpagina van STO-
11 vette letters: KRIJGT
IJSEN EEN KIND VAN
ITER „De zoveel-
iRTIN/fe grap", roept ze wal-
i, tel. ©n en negentig procent
Garaipen die STORY lezen,
Iers niet dat ik alweer
:N mijn leven deel met
r.a. f ijatische arts. Dat een
•dis, A® de vader zal zijn van
vluch5 dus een waarheid als
lyrnpk?ar die koP suggereert
TeLp6e' tendentieuze ma-
GaransPrake 's van een stie-
wikkelde relatie met
s. Puntje, puntje, pun-
|_jen toch".
nin»l£ht
rOURFuist in vliegende haast
94,03<ren gekocht voor haar
risieshow „Zeven muzi-
een meisje", die op
pinksterdag door de
jgBgjgs^orden uitgezonden. Ze
voorspellen, dat het
^^Hers zal worden dan het
ex„Leoni gaat een straat-
hls officiële Nederland-
|Mi,i,iizal meedingen naar de
illllllllrs °P het jaarlijkse festi-
val van Montreux dat dit weekein
de is begonnen. „Deze keer blijft de
glitter achterwege en gaat het uit
sluitend om de muziek", legt ze uit,
„ik heb stad en land afgestroopt om
•de beste muzikanten bij elkaar te
krijgen. Wat vrij aardig gelukt is,
hoop ik. Het zijn in elk geval keien
in hun vak, die dezelfde muzikale
hartstocht hebben als ik. Dat merk;
je gelijk. Je komt in hun huizen,
waar je gelijk moet doorlopen naar
hun domein dat uitpuilt van de
muziekinstrumenten, platen en
boeken. Stuk voor stuk, niet één
uitgezonderd, blijken ze te beschik
ken over zo'n hok, waar ze zitten te
broeden op de mooiste muzikale ei
eren".
„Ik herken dat. Want ik ben zelf
ook zo'n verwoede muziekfreak.
Dat is al begonnen toen ik elf was.
Mijn nichtje had een goedkoop kin-
dergitaartje gekregen. En dat onge
lukkige ding wekte bij mij ogen
blikkelijk een diepe, verzengende
jaloezie op. Ik zou en ik moest ook
zo'n gitaar hebben. Ik weet nog
steeds niet wat me op dat moment
bezielde, maar ik rustte niet, voor
dat ik van mijn oudérs een ukelele
had gekregen".
Fouten
„Die tic heb ik in elk geval niet
van mijn vader, die inspecteur is
geweest bij Duyvis. Weliswaar
heeft hij er voor gezorgd, dat ik
tussen de noten ben opgegroeid,
maar erg veel muziek zat er toch
niet in die vacuüm verpakte pret-
letters, wokkels en fuifnummers.
Tussen haakjes: vader heeft wel
LEONI
een mooie stem, maar merkwaardi
gerwijs zingt hij toch zo vals als een
kraai".
„Leoni gaat een straatje om" heeft'
ze ondertussen naar schatting 30
keer intensief bekeken. Dat aantal
kan ook groter zijn. „Elk pasje, elk
grimasje dat ik heb gemaakt, kan
ik zo langzamerhand dromen", be
kent ze, „en wat erger is: ik heb
ook 25 of 30 keer dezelfde onher
roepelijke fouten gezien, waar niets
meer aan te doen valt. Dat werkt al
gauw frustrerend. We hebben die
show met zeer beperkte middelen
moeten maken. Voor de opname
waren zegge en schrijve twee stu-
diodagen en twee dagen op lokatie
beschikbaar. Daarom was er onvol
doende tijd om missers te corrige
ren en gedeelten die niet helemaal
uit de verf waren gekomen, nog
eens rustig over te doen. Ik heb er
dan ook eerlijk gezegd met ge
mengde gevoelens naar gekeken en
geef me bij voorbaat een kans van
nul komma nul om in Montreux
hoog te eindigen".
„Dat vind ik geen ramp. In dit vak
kom je alleen verder als je het lef
hebt om fouten te maken die je na
derhand dan weer probeert te ver
beteren. Ik houd er van om op het
ijs te stappen, risico's te nemen.
Want als je op zeker blijft spelen,
komt er tenslotte niets meer uit je
handen".
Maagd
„Dat lijkt me geen eigenschap, die
typerend is voor iemand die gebo
ren is onder het sterrebeeld van de
Maagd. Dat zijn bij mijn weten juist
mensen, die zo min mogelijk wagen
en liever eerst de kat uit de boom
kijken voordat ze een beslissing
durven te nemen. Heb jij wel eens
een Maagd ontmoet die te veel lef
had? Ik niet. Ik heb trouwens meer
eigenschappen die niet passen bij
mijn sterrebeeld. Ik heb bijvoor
beeld een uitgesproken chaotische
geest, die alleen zaken wenst te
coördineren, waar ik het belang
van inzie. De rest laat ik rustig ver
sloffen. Je moet eens bij me thuis
komen. Dan weet je niet wat je ziet.
Het is daar één grote puinhoop.
Maar desondanks voel ik me er re
delijk gelukkig".
„Ik heb ook nog steeds iets kramp
achtigs in mijn doen en laten. Alles
wat ik aanpak, doe ik met een ver
woede intensiteit. Grijs ken ik niet
in mijn leven. Het is wit of het is
zwart. Of onzinnige vreugde of
peilloos groot verdriet. Op momen
ten dat ik me weer eens ongeluk
kig voel, heb ik de zekerheid dat ik
dood ga. Maar zodra ik weer de
wind in de zeilen heb, storm ik met
dezelfde zekerheid door een hemel
van gelukzaligheid. Een tussenweg
bestaat er voor mij blijkbaar niet".
Pruik
„Om nog even terug te komen op
„Leoni gaat een straatje om", ik
heb daarvan in elk geval geleerd,
wat ik beslist nooit meer moet
doen. Jansen mag in geen geval
een pruik op haar hoofd zetten.
Want dat is een afschuwelijk ge
zicht. Ik heb het toch geprobeerd
en ontdekt, dat het beslist geen stap
in de goede richting betekende. Ik
kan maar het beste zo dicht moge
lijk bij mezelf blijven. Ik dien me
te beperken tot zaken, waar ik zelf
voor 100 procent achter sta. Anders
haal ik gegarandeerd een zeperd".
„Ik moet ook niet meer de Carmen
gaan zingen met een orkest van
tachtig mensen, die je vervolgens
op de beeldbuis in geen velden of
wegen ziet. Dat werkt ook niet, heb
ik met eigen ogen gezien. Tijdens
de opname vond ik het spannend
om met zo'n leger muzikanten te
zingen. Maar nu weet ik, dat het
resultaat door mij niet goed is inge
schat. Nooit meer doen dus Jansen.
Zul je dat beloven?".
Truttig
Ze kijkt naar de bloknoot op tafel,
waarin haar zinnen in telegram-
vorm liggen opgeslagen. Schudt
dan haar hoofd en zegt: „Fout. Mijn
voornaam is niet met een i en een
e. Dat schreven vrijwel alle journa
listen die me hebben geïnterviewd.
Ik kreeg dus knipsels toegestuurd
met weer „Leonie Jansen" in de
kop. Terwijl ik juist zo trots ben op
die eigenwijze voornaam met die
ene i. Dat klinkt truttig. En eerlijk
gezegd heb ik zelf ook nooit kun
nen bevroeden, dat ik me er zo aan
zou ergeren. Maar het is niet an
ders. Je vindt het toch niet verve
lend hè dat ik even stiekum in je
bloknoot heb gekeken? Als je een
bandrecorder had gebruikt, zou ik
niet eens geweten hebben dat je
met mijn voornaam lelijk de fout in
Leoni Jansen in glitter voor een bruisende mu
zikale medley in de show die dit weekend in
Montreux meedingt naar de Gouden Roos.
„Nu kun je je afvragen: is dat een
typisch voorbeeld van perfectionis
me?. Daar is trouwens niks op te
gen, als het maar gebeurt om een
beter resultaat te bereiken. Als er
een show wordt opgenomen wil ik
tevoren graag zien hoe het klinkt
en hoe ik er uit zie. Mag ik asje
blieft? Degene die me op zo'n mo
ment een vervelende bemoeial
vindt, begrijpt echt niet waar ik
mee bezig ben. Als ik straks met
die zeven muzikanten in de studio
sta te werken, hoef ik trouwens
geen eisen te stellen. Want als je
met professionele mensen in de
weer bent, gebeurt alles vanzelf.
De kleinste details vullen ze zelf
automatisch in. Mocht ik toch een
opmerking maken dan zal hun eni
ge commentaar zijn: Jansen is met
haar vak bezig. En niet: Jansen is
een sekreet. Voor de rest proberen
we samen lekker muziek te maken.
Want dat is toch het heerlijkste wat
is er is".
Monster
„Een paar dagen geleden heb ik
nog ingegrepen tijdens een repetitie
voor het jeugdjournaal. Apropos:
ook daar probeer ik konsekwent
mijzelf te zijn. Met alle makkes die
aan mij kleven. En dat kun je al
leen bereiken als je de juiste kleren
draagt. Ik loop er regelmatig ver
schrikkelijk sjiek bij in een jurk
met frutsels. Maar dat moet ik
vooral niet doen in het jeugdjour
naal. Daarvoor moet ik iets spor
tiefs aantrekken, iets eigentijds, dat
ze herkennen. Kleren zijn nu een
maal een expressiemiddel bij uit
stek, die verraden hoe je je voelt".
„Die repetitie dus. Ik merk op een
gegeven moment, dat de camera
man een shot van me maakt die ui
terst onvoordeeldig uitpakt. Ik leek
opeens een monster, een spookver
schijning. En zo erg is het nou toch
ook weer niet gesteld met Jansen.
Toen ik dat eenmaal in de gaten
had, heb ik beleefd maar dringend
verzocht een andere camera-instel
ling te kiezen. Dat heeft niks met
kapsones en alles met het vak te
maken".
Wonderkind
Als daarna het woord „Wonder
kind" in de conversatie valt, schudt
ze haar tegendraadse krullen ver
woed. „Ik geef toe dat er sprake is
van een zekere gedrevenheid", wil
ze desnoods toegeven. „Wat ik per
se graag wil, gebeurt op een dag.
Maar ik gun mezelf royaal de tijd.
Ik jaag nergens achteraan en heb
nooit de ambitie gehad om een ster
te worden. En nóg niet Toen ze me
die televisieshow aanboden was ik
weliswaar niet verbaasd, maar wat
wil je? Per slot van rekening was
ik dat moment al meer dan tien
jaar druk bezig met mijn carrière.
Ik had inmiddels twee seizoenen
meegespeeld in het cabaret van Ge
rard Cox, had de jongerenrubriek
„Roffel" en „Kinderen voor kinde
ren" gepresentreerd voor de VARA
en met de groep Phlox een plaat
volgezongen met composities van
Fauré, Satie en Ravel. En in 1979
stond ik tijdens het North Sea Jazz
Festival in Den Haag te zingen, ter
wijl Ella Fitzgerald op datzelfde
moment in de grote zaal optrad.
Dat en nog heel wat meer had ik
toen al achter de rug. Die televisie
show kwam daarom niet echt als
een donderslag bij heldere hemel.
Maar ik heb er niet om gevraagd,
niet om gebedeld".
Dooie gemak
„Dat ligt ook niet in mijn aard. Ilf
moet echt niks. Ik zoek het liever
op mijn dooie gemak zelf allemaal
uit Ik denk bijvoorbeeld, dat er
een plaat aan komt, waar ik een
aantal fraaie popnummers op zing.
Daar ben ik zo langzamerhand wel
aan toe, geloof ik".
„Vraag je nu: waar is Leoni over
vijf jaar. moet ik het antwoord ech
ter schuldig blijven. Ik zou het echt
niet weten. Ik streef alleen naar
leuk, spannend werk en een groot
gezin. In die combinatie voel ik me
gelukkig".
LEO THURING
De Britten bele
gt van hun leven. Ze
"iet volle teugen van
^^herinneringen die
worden bij gele-
IKjan de 40e verjaring
nde van Wereldoor-
grote dag werd
be straatfeesten ge-
rl°g fascineert de
Br oewel ze vredelie-
in ze er dus per de-
van zouden mogen
oorlog hen aan.
iets te maken
rijgshaftige geschie-
verl°Pvoeclinë- Politici,
nstellingen en me-
nooit na om sa-
fioratius de Brit-
te herinneren, dat
eervol is voor het
te sterven.
B^nde omvang van de
voor oorlogs-
onder meer uit het
boeken over dergelijke
die in dit land ver-
geregeld bestsellers
n goed oorlogsverhaal
oot-Brittannië kranten
Er verschijnen hele
re magazines, gewijd
f gen, militaire taktiek en
van oorlogsmateriaal.
BC als de Britse com-
f Q brengen nog geregeld
ifilms op de buis, en dit
der enige directe aan-
inschetsend is ook, dat
{derden Britten diverse
bezoeken. Ze maken
I een gezellig uitje van.
rs zijn niet alleen oud-
naar ook studenten,
ren, militaire geschied-
rerzamelaars van bad-
es en „militair antiek",
in of alleenstaande da
ns wat anders willen
■^vaardig genoeg is er
^^lag meer belangstelling
In Engeland is er momenteel meer belangstelling voor de Eerste dan voor de Tweede Wereldoorlog
Battlefield Tours heeft voor dit jaar dan ook verschillende uitstaptjes naar de slagvelden uit de oorlog
I914-'18 op het programma staan.
voor de slagvelden van de Eerste
dan die van de Tweede Wereldoor
log.
Dit verschil wordt onder meer toe
geschreven aan het feit, dat prak
tisch alle Britse middelbare scholen
tegenwoordig de geschiedenis van
de Eerste Wereldoorlog op hun
curriculum hebben. leper, Diks-
muide, Passendale en Bergen
(Mons) in België en het gebied van
de Somme, Verdun, Amiens en Ar
ras in Frankrijk worden door Brit
se liefhebbers van militaire ge
schiedenis druk bezocht. Meestal
zijn zij vergezeld van oud-militai
ren, die tijdens dergelijke uitjes op
doeltreffende wijze want zij we
ten er alles van gids spelen en
van dit werk hun tweede loopbaan
hebben gemaakt.
De toonaangevende Britse organi
satie op dit terrein is Battlefield
Tours, van Sandwich in het Engel
se graafschap Kent, die al negen
jaar bestaat en nog steeds toene
mende bijval geniet. Aan de leiding
van Battlefield Tours staan ene ma
joor Tonie Holt en zijn vrouw Val-
mai, die ermee begonnen zijn na de
publikatie in de tweede helft van
de iaren zeventig van hun eerste
boek, „Till The Boys Come Home",
gewijd aan de Eerste Wereldoorlog.
Dit werk werd zo hoog geprezen,
dat de Nationale Vereniging van
Britse Oud-strijders het echtpaar
Holt verzocht voor haar leden een
feleid bezoek aan slagvelden in
•elgië en Frankrijk te organiseren.
De Holts zijn inmiddels al aan hun
dertiende oorlogsboek toe. De groei
en bloei van hun reisorganisatie
Battlefield Tours heeft hen er ook
toegebracht handige Slagveldgid-
sen uit te geven. Hierop kan men
in elk van de tot dusverre behan
delde strijdtonelen heel precies en
met veel geestdrift het verloop van
de vijandelijkheden volgen.
Veertig slagvelduitjes
Battlefield Tours brengt jaarlijks
gemiddeld 2.000 belangstellende
mannen en vrouwen naar buiten
landse slagvelden. Elke reisgroep is
zo'n 40 man sterk. Er zijn heel oude
en soms ook wel jonge mensen bij.
Battlefield Tours heeft veel vaste
klanten, onder wie ene Harry Coo
per, die al 40 slagveld-uitjes heeft
meegemaakt, en ene John Little,
die er nu 20 „tours" heeft opzitten.
Naast België en Noord-Frankrijk is
ook Nederland erg populair Battle
field Tours komt op 19 september
met 47 liefhebbers van militaire ge
schiedenis voor vier dagen naar
Nederland. Deze „Een brug te ver-
"-reis is al geruime tijd volgeboekt.
Zij kost 129 pond per persoon. De
Britse bezoekers zullen onder meer
Arnhem, Grave, Nijmegen en
Overloon aandoen. Het spreekt
vanzelf dat de John Frost-brug hun
speciale aandacht zal trekken.
Het Battlefield Tours-programma
begon dit jaar in april met een uit
gebreid bezoek aan de Dardanellen,
waar 70 jaar geleden zware veldsla
gen woedden. Aan die reis werd
deelgenomen door 120 personen.
Bij gelegenheid van de 40e verjaar
dag van de capitulatie van 1945 was
voor deze week een „tour" in de
regio van Reims geprogrammeerd.
Half mei vertrekt een 1 Battlefield
Tour naar de slagvelden van Zuid-
-Italie. In juni trekken majoor en
mevrouw Holt met een reislustig
groepje naar het Belgische Water
loo, waar Napoleon 115 jaar gele
den op het nippertje verslagen
werd door de Duitsers en de Brit
ten. Dit is een veldslag waarover
vooral de Britten nog steeds met
veel plezier nakaarten.
Berlijn
Einde juli komen Mons en Cambrai
aan de beurt Half augustus wordt
in België een geleid bezoek ge
bracht aan de regio van Bastogne
en in Noord-Frankrijk aan de bad
plaats Dieppe, die in augustus 1942
het toneel was van een jammerlijk
mislukte Canadese landing. Kolo
nel P A. Porteous, die het er toen
heelhuids afbracht, zal de Britse
bezoekers vergezellen.
Eind oktober komt een Battlefield
Tours-gezelschap naar Vlissingen
voor een bezoek van drie dagen
aan Walcheren. Het „tours"-pro-
gramma van dit jaar eindigt met
een verbluf van vier dagen in
West- en Óost-Berlijn. En zo zien
we dan maar weer. dat zelfs oorlog
nog goede commerciële kanten
hebben.
ROGER SIMONS
