Jk naar een
bcjaar den teh uis
om nou
„Rechts" in de VS
sluist miljoenen naar
Contra's Nicaragua
Europees vakverbond krijgt kansen om
te scoren
^5
r
nenland/buitenland
Balloncatheter ook voor beenslagaderen
MULERINGSBELEID EN ATV CENTRAAL OP CONGRES IN MILAAN
Ombudsman krijgt voorlopig
geen nieuwe bevoegdheden
ZeidóaQowuvnt
VRIJDAG 10 MD 1965 PAGINA 7
In pleegt 151
jiraken in half jaar
WAAR In minder dan een half
Jjd heeft de 35-jarige J.V. uit Zeve-
:jn zijn eentje 151 inbraken gepleegd,
nan was sinds oktober vorig jaar
lyiuchtig uit de Alkmaarse gevange-
jaar hij een straf van anderhalf jaar
Ij uitzitten wegens inbraken. De man
|apte toen hij nog vier maanden
f zitten. Daarna pleegde hij in heel
jland inbraken in bedrijven, kanto-
i scholen. De inbreker reisde altijd
tenbaar vervoer, aldus de politie, en
e er ook een gewoonte van om bij
»erk altijd keurig de rommel op te
»n. De man had sliep veelal in de
>n waar hij inbrak en reisde bij het
hdgloren verder. Zijn buit was in to-
14.000 gulden, gemiddeld 225 gulden
ibraak
i*=
UTRECHT De balloncathe
ter, die steeds meer in zwang
komt als alternatief voor een
open hartoperatie bij verstopte
kransslagaderen, is ook bruik
baar bij verstoppingen in de sla
gaderen van benen en bekkens.
Veertig procent van de patiënten met
zulke klachten, die nu nog meestal ge
opereerd worden, komt in aanmer
king voor het verwijden van de ver
stopte ader door middel van een mi
nuscuul ballonetje dat aan een cathe
ter in de ader wordt gebracht. Dat
kan een jaarlijkse besparing van 12,8
miljoen gulden opleveren.
Dat schrijven de chirurg W. van Erp
en de radioloog V. Krepel in een
proefschrift waarop zij vandaag aan
de Rijksuniversiteit Limburg promo
veerden tot doctor in de Geneeskun
de. De promovendi onderzochten de
behandeling in het Diaconessenhuis
in Eindhoven bij 194 bekkenslagade
ren en 164 bovenbeen- en knieslaga
deren.
Bij bekkenslagaderen zijn de resula-
ten met de balloncatheter het beste:
net als bij een-operatie zijn na zeven
jaar nog 90 procent van de behandel
de aderen doorgankelijk. Bij boven
been- en kniesiagaderen ligt dat per
centage iets lager: daar is na zeven
jaar nog 60 procent van de behandel
de aderen open. Als de aderen, na
korte of lange tijd, weer dicht gaan is
een nieuwe catheterbehandeling of
een operatie alsnog mogelijk.
Het voordeel van de balloncatheter-
-techniek is dat ze veel eenvoudiger
en minder ingrijpend is dan een ope
ratie. De behandeling gebeurt onder
plaatselijke verdoving en de opname
duur in het ziekenhuis is slechts drie
dagen.
JSTORCICUSMSCHENK STOPT ALS HOOFDREDACTEUR „SENIOR'
:RDAM - „Een
ireuk hebben we
gehad. Als ik er
zou moeten beden-
23^ 'Dè bejaarde bestaat
j' Iemand kan op z'n
rtigste al bejaard
Drs. M. Schenk
_pt ermee op. Deze
"fife legt de historica
functie neer als
[dredacteur van het
27l Senior, na zich
rtien jaar voor dit
I voor het bejaarden-
^Hk in het Nederlandse
—gebied te hebben in-
„üit. Senior is een door
redacteuren volge-
•even blad met 5000
34^s. Het verschijnt
e keer per maand,
artikelen over onder
[ii?r de problematiek
de bejaardenoorden,
kant van
bejaardenprobleem
41{eestelijke zorg onder
?ren, alles op semi-
wijze
Uggde stap van drs. Schenk
een eind aan een actie-
iournalistieke loopbaan.
59de veertig boeken die ze
geschreven, is „Juliana,
l.J\ in naast de rode loper"
2H ekendste geworden. De
"Aor" van Senior op de
'rfstoel.
=^jken een bejaarde man
^Sreertig. Wat doet hij? Hij
elke dag om acht uur
naar kantoor, zit daar de hele
dag achter z'n bureau. Als hij
even na vijven thuis komt,
eet hij en zet zich dan met
een krantje en een drsnkje
voor het raam. Al lezend en
naar buiten kijkend, brengt
hij de avond door, totdat hij
gaat slapen. Dat noem ik nou
een bejaarde".
Mevrouw Schenk, die haar
journalistiek debuut in 1933
maakte bij de Nieuwe Rotter
damse Courant, heeft bij Se
nior jarenlang de bejaarden
van Nederland voorgehou
den hoe het beter en vooral
geëmancipeerder kan. Ze is
nu 78 jaar, haar haar is grijs,
bijna wit, maar daaronder
zijn haar ogen nog altijd vin
nig en actief. Schenk brengt
haar eigen lessen in praktijk.
Ze woont nog altijd thuis, af
en toe geholpen door haar
huisgenoten, van wie er één
hoofdverpleegster is in een
Amsterdams ziekenhuis. Het
eten krijgt ze van de cate
ringservice.
„Een oudere vriend van me
vroeg me laatst of ik nog niet
begeleid word omdat ik toch
zo langzamerhand bejaard
ben. Maar ik kan verdorie
toch nog gewoon op m'n ei
gen benen lopen? Zolang dat
nog zo is, blijf ik zitten waar
ik zit. Weg met h'et beeld van
de bejaarde die de pet op
houdt. Doe als oudere zoveel
mogelijk zelf, geef hulp aan
hen die de laatste jaren van
hun leven zielig voor de ka
chel zitten. Dat was de bood
schap van ons blad Senior en
zo doe ik het zelf ook".
Doorgeslagen
„De beweging van de zorg
voor de oudere is doorgesla
gen, men laat de oudere erg
weinig initiatief. Laatst sprak
ik een 64-jarige op een verga
dering van een kruisvereni-
ting, die zei: „Straks ben ik
5, volgens de maatschappij
ben ik dan van de ene op de
andere dag bejaard. Moet ik
dan in een tehuis?". Die
denkbeelden zijn jammerge-
noeg onder mijn leeftijdgeno
ten schering en inslag. Dat is
vlak na de oorlog al begon
nen, toen men zich overdre
ven ging bezighouden met al
les wat sociaal was. Uiteinde
lijk kreeg elke 65-plusser aan
basis-inkomen. Iedere staats
burger moest recht hebben
op sociale voorzieningen, bij
voorbeeld in gevallen als
ziekte, werkloosheid en ook
ouderdom. Met de invoering
van de bijstandswet werd het
wonen in een bejaardenoord
voor iedereen bereikbaar, on
geacht financiële drsag-
kracht. De gemeenschap had
geld genoeg, niets was onmo
gelijk. De bejaardenoorden
rezen als het ware de pan uit,
er was immers geld mee te
verdienen".
„Zo ontstond de chaos. Geen
wonder, er waren immers
nauwelijks regels. Iedereen
kon iets beginnen, ook als
het alleen maar om winst
ging. En heel wat ouderen
stonken erin. Door de exploi
tatie van deze doodgewone
hotels zijn heel wat zakenlie
den „binnengelopen". Die
hadden natuurlijk het liefst
ouderen in huis die weinig
hulp en verzorging nodig
hadden. Sinds die tijd is het
bijna gewoon dat een oudere,
als die tegen de 65 loopt, naar
één of andere vorm van een
tehuis verhuist. Terwijl drie
kwart van de bejaarden geen
verzorging nodig heeft en
een groot deel van de rest
best geholpen kan worden
door mensen die zo af en toe
eens langs komen".
Het is de boodschap die in de
jaren van haar hoofdredak-
teurschap van Senior regel
matig is gepredikt. Schenk
sprong veertien jaar geleden
in bij het blad „De Bejaarde",
dat tijdelijk zonder eindre
dacteur zat. Ze bleef, zoals
dat heet, „hangen". Na enige
tijd werd de naam van het
blad veranderd in Senior.
„De Bejaarde, dat klonk zo
oud. Freule Wttewaall van
Stoetwegen vroeg me in die
tijd wat voor werk ik deed.'
Toen ik de naam van het
blad liet vallen, zei ze: „hè
jasses". Daarom is Senior een
betere naam, de waarde van
de ervaring van oudere men
sen klinkt er in door".
Wapenfeiten
Drs. Schenk heeft naast Se
nior nog heel wat andere wa
penfeiten op haar naam
staan. Zo was ze hoofdredac
teur van „De vrouw en haar
huis", een blad voor „de ac
tievere bovenlaag van de Ne
derlandse bevolking*', zoals
ze het zelf uitdrukt. De histo
ricus verzorgde vele literaire
vertalingen en was in 1936
nauw betrokken bij de op
richting van het weekblad
Hervormd Nederland. Ze
was bestuurslid van de Vere-
Drs. M. Schenk
voor haar huisin
hartje
Amsterdam:
„Iemand die
permanent wordt
verzorgd gaat
zich hoe langer
hoe afhankelijker
opstellen. Die
wordt snel oud".
niging van Letterkundigen
en de Vakbond van Schrij
vers. Met het boek „Juliana,
vorstin naast de rode loper",
dat ze met haar nicht Magda-
leen van Herk schreef, viel
ze in ongenade bij Oranje-
minnend Nederland. In het
boek (met 40.000 verkochte
exemplaren eén kassucces)
werd prinses Juliana ervan
beschuldigd dat ze artikel 15
van de Grondwet schendde,
omdat ze koos voor een „nut
tig blijven functioneren" in
de schaduw van haar doch
ter, koningin Beatrix. Schenk
en Van Herk werden min of
meer aan de schandpaal ge
nageld met daarboven het
opschrift „Majesteitsschen
nis".
Gebeurtenissen als deze
weerhouden de journaliste
niet van het schrijven van
boeken. Daarnaast houdt ze
een klein aantal correspon
dentschappen voor buiten
landse bladen, zoals de Britse
Sunday Express. „Maar de
boeken blijven belangrijk. Ik
heb nog allerlei plannen voor
boeken die erg veel werk
kosten. Daar krijg ik nu wat
meer tijd voor. Ik in een be
jaardentehuis? Kom nou. Ik
snap best dat ouderen het
wel makkelijk vinden om
lekker verzorgd te worden in
zo'n tehuis. Als er iets loos is,
wordt je a la minute gehol
pen. Maar de ellende is wel:
iemand die permanent wordt
verzorgd, gaat zich hoe lan
ger hoe afhankelijker opstel
len. Die wordt snel oud. Dat
is een groot gevaar. Dop je ei
gen boontjes, dan leef je lan
ger!".
ARJEN VAN DER SAR
(Van onze correspondent)
WASHINGTON De
kans is groot dat het Ame
rikaanse Congres (parle
ment) binnenkort toch
weer miljoenen dollars zal
vrijgeven voor hulp aan
de „contra's", de rechtse
anti-Sandinistische rebel
len in Nicaragua. Zulks
omdat de Nicaraguaanse
president Ortega uitda
gend tegenover de VS zou
zijn opgetreden, door met
een nadat het Congres in
Washington twee weken
geleden had besloten om
geen geld meer aan de
„Contra's" te geven, naar
Moskou te reizen.
In de herfst van het vorige
jaar had het Congres alle hulp
(die via de VS-inlichtingen-
dienst CIA was verleend) aan
de rechtse rebellen in Nicara
gua stopgezet, wegens-aanhou
dende berichten over misdra
gingen door zowel de guerilla's
als de CIA. Maar sedertdien
zijn de militaire activiteiten
van de Contra's bepaald niet
stilgevallen. Dankzij andere
kanalen, met name schenkin
gen door Amerikaanse perso
nen en bedrijven, bleven zij
voorzien van wapens, munitie,
voedsel en kleding.
Wie zijn in Amerika de men
sen en organisaties achter de
bevoorrading van de Contra's?
De belangrijkste Amerikaanse
vrienden van het anti-Sandi-
nistisch verzet zitten bij de
World Anti-Communist Lea
gue (WACL) en de United Sta
tes Council for World Free
dom (USCWF).
Zowel WACL als USCWF
worden geleid door oud-gene
raal John Singlaub, die in 1977
door president Carter werd
ontslagen (wegens openlijke
kritiek op de president) als
commandant van de Ameri
kaanse troepen in Zuid-Korea.
Singlaub bezoekt regelmatig
kampen met Nicaraguaanse
vluchtelingen in Honduras, sa
men met Adolfo Calero, leider
van de FDN, de grootste Con
tra-groepering. In die kampen
bevinden zich veel Nicara
guaanse rebellen en hun ge
zinnen. Calero verklaarde on
langs dat hij in 1984 bijna 10
miljoen dollar van generaal
Singlaub heeft gekregen,
waarvan 4 miljoen voor wa
pens en 6 miljoen voor andere
benodigdheden.
Het geld voor wapens loodst
Singlaub via buitenlandse af
delingen van de WACL naar
de Contra's, omdat de Ameri
kaanse wet collectes voor dat
doel in eigen land verbiedt.
Inzake zijn „humanitaire" in
zamelingen binnen de VS zegt
een woordvoerder van het
Witte Huis: „Wij steunen noch
ontmoedigen zulke activitei
ten".
Exclusief
Een medebestuurslid van Sin
glaub in de USCWF is de olie
magnaat Bert Hurlbut uit
Texas. Hij maakt er geen ge
heim van uit welke landen de
meeste privé-bijdragen voor
wapens aan de Contra's ko
men en noemt in dit verband
Frankrijk, Taiwan, Zuid Ko
rea en Saoedi-Arabie.
Maar ook in andere landen
leggen Singlaub en Calero
vruchtbare contacten, meestal
tijdens de jaarlijkse WACL-
-conventies. Calero liet zich
onlangs ontvallen dat hij tij
dens de laatste WACL-bijeen-
komst in San Francisco hulp
aan de Contra's had besproken
met de Belgische generaal Ro
bert Close. „Hij zei dat hij zou
helpen en ik heb inmiddels
begroepen dat dat is gebeurd
aldus Calero. Op die WACL-
-dagen plegen ook vertegen
woordigers te komen van
rechtse terreurgroepen als
„Alpha 66" (anti-Castro Cuba
nen), „Ordine Novo" (Italië)
en „AAA" („Doodseskaders"
uit Argentinië).
Generaal Singlaub voerde ge
heime Amerikaanse militaire
operaties uit tijdens de Tweede
Wereldoorlog en in Vietnam
en werkte tevens voor de CIA
in China en Zuid Korea. De
Amerikaans staatssecretaris
van defensie, Fred Ikle, be
noemde vorig jaar Singlaub tot
hoofd van een adviescommis
sie, die in een eindrapport „de
toepassing van meer oncon
ventionele oorlogsvoering in
Midden-Amerika" aanbeval.
Met de meeste van de tiental
len organisaties die de Con
tra's materieel of politiek steu
nen is Singlaub direct of indi
rect verbonden. Zo spreekt hij
regelmatig voor de exclusieve
Raad voor de Nationale Poli
tiek, een groepering van zo'n
400 uiterst conservatieve reli
gieuzen, zakenlui en politici.
Voorts is er de in Connecticut
gebaseerde „Americares Foun
dation", die dit jaar 20 miljoen
dollar naar Midden-Amerika
hoopt te sluizen, waarvan 5
miljoen naar Nicaraguaanse
vluchtelingen in Honduras.
Voorzitter Robert Macauley
geeft toe dat „niet gegaran
deerd kan worden", dat die
hulp niet voor de versterking
van de anti-Sandinistische re
bellen wordt aangewend.
Verbindingen
Ook de verbindingen via het
USCWF-bestuur zijn legio. Jo
seph Coors, een van Amerika's
rijkste bierbrouwers, is de be
langrijkste donateur. Gepen
sioneerd generaal Daniel O.
Graham maakt deel uit van
het bestuur. Graham is tevens
leider van de groep „High
Frontier die zich tot doel
stelt het Congres en de bevol
king te overtuigen van de
noodzaak van president Rea-
gans ruimtewapens- (Star
Wars) programma-
Een vroegere naaste collega
van Singlaub, generaal Harry
Aderholt, leidt nu in Florida
de „Air Commando Associa
tion" die luchttransporten
van medicijnen en andere
spullen naar „vluchtelingen"
in Midden-Amerika verzorgt.
Een andere transportorgani
satie" is de „Civilian Military
Assistance Group". Deze ver
voert Amerikaanse vrijwilli
gers die meevechten met de
Contra's. Twee van hen zijn er
vorig jaar omgekomen, toen
hun helicopter boven Nicara
gua werd neergehaald.
In conservatief-religieuze
kring is vooral de Amerikaan
se Unification Church van ds.
Sun Myung Moon actief voor
de Contra's. Moon is eigenaar
van de uiterst rechtse krant de
Washington Times (niet te
verwarren met de progressie
ve Washington Post), die deze
week een bedelactie onder zijn
lezers is begonnen en zelf de
eerste 100.000 dollar in een
fonds voor de Contra's heeft
gestort Het doel is de 14 mil
joen dollar die het Congres
aan de Contra's onthield, nu
via schenkingen vanuit de be
volking bijeen te krijgen.
Van rechts-religieuze bewe
gingen. zoals de Morele Meer
derheid (MM) van ds. Jerry
Falwell, is alleen bekend dat
veel individuele aanhangers
ook actief zijn in de hulpverle
ning aan de Contra's. Maar als
organisatie zou MM er buiten
blijven.
Intussen blijven conservatieve
Amerikaanse pressiegroepen
het Congres aansporen om bij
het volgende Nicaragua-debat
te besluiten de hulp met Ame
rikaans belastinggeld aan de
anti-Sandinistische guerilla's
te hervatten. Zij zijn „Burgers
voor Reagan" (100.000 leden)
en de „Amerikaanse Conser
vatieve Unie", die Nicara
guaanse vluchtelingen naar
het Capitool (parlementsge
bouw) in Washington bege
leidt, waar ze vertellen over
wreedheden van het links-
-Sandinistische regiem.
Waarnemers zien ook aan de
linkerkant van het politieke
spectrum in de VS een verhe
vigde activiteit, dat wil zeggen
protest tegen de anti-Sandinis
tische politiek van president
Reagan. Vooral in de kerken
en de laatste weken ook onder
studenten, groeit het verzet
Maar zolang deze tegenbewe
ging niet massaal is. blijft er
voor de Sandinisten in Nicara
gua veel te duchten van het
fanatisme en het geld dat in
het uiterst rechtse segment
van de Amerikaanse maat
schappij zo ruim voorhanden
is.
MARC DE KONINCK
14AN In de komen-
)ek steken de leiders
alle Europese
inden, onder wie
=Kok (FNV) en Harm
er Meulen (CNV), in
h de koppen bij el-
jm hun beleid voor
talende jaren op el-
af te stemmen. Het
»ees Verbond van
lferenigingen (EVV)
voor de vijfde keer
n 12-jarig bestaan
'ergadering. Op het
vorige congres, in 1982 in
Den Haag, telde West-Eu
ropa 13 miljoen werklo
zen. In de toen aanvaarde
resolutie stelde het EVV:
„Indien het beleid niet
fundamenteel wordt ge
wijzigd, zal alleen al de
geregistreerde werkloos
heid tot het volgende con
gres tot boven de 18 mil
joen, of tewel één op de
negen werknemers, oplo
pen".
Het beleid veranderde niet en
de voorspelling kwam uit.
Meer dan dat: Europa telt op
dit moment bijna 20 miljoen
werklozen en hun aantal stijgt
nog steeds. Een vaststelling als
deze doet vermoeden dat het
EVV mooi praten heeft, maar
bepaald geen vuist kan maken.
Die conclusie is echter maar
ten dele juist. Het EVV pro
beert een Europese vakbond te
zijn en op Europees niveau
druk uit te oefenen op andere
Europese lichamen als de Eu
ropese Commissie (het dage
lijks bestuur van de EG), de
Raad van Ministers en het Eu
ropees Parlement. Opererend
in dat kader kampt het EVV
inderdaad met een soort vleu
gellamheid die overigens ken
merkend is voor de meeste
van deze instellingen.
Ruimere taak
Het EVV is echter méér. Van
de 22 landen die lid zijn van
het verbond behoren er im
mers maar 10 tot de EG. Als
samenwerkingsverband van
bijna alle Europese vakvereni
gingen heeft het EVV dan ook
een veel ruimere taak en in
dat kader zijn zeker wapenfei
ten te noemen. De hele strijd
rond arbeidstijdverkorting die
wij thans in Nederland mee
maken is een goed en actueel
voorbeeld van een direct ge
volg van een EVV-congres. In
1976 werd in Londen een eer
ste resolutie aangenomen om
deze weg op te gaan en drie
jaar later is deze in Mtlnchen
uitgewerkt tot de eis van 10
procent arbeidstijdverkorting.
Voor het inwilligen van die eis
wordt momenteel in Neder
land gestaakt.
Een verkorting van de werk
tijd laat zich in het huidige
West-Europa onmogelijk geï
soleerd realiseren. Zo'n ont
wikkeling is slechts denkbaar
als zij in meerdere, zo niet alle
landen plaatsvindt. Juist daar
om hebben de vakbonden bin
nen het EVV hun beleid ter
zake op elkaar afgestemd.
Dankzij het feit dat in ver
schillende Europese landen ge
lijktijdig aan de slag werd ge
gaan zijn er gaandeweg forse
stappen in deze richting gezet.
Het begon allemaal heel voor
zichtig met vervroegde pensio
nering en uitbreiding van de
vakantiedagen, maar op dit
moment vindt in verscheidene
DEN HAAG Dr. Rang,
de Nationale Ombudsman,
verwacht niet dat hij nog
dit jaar zijn bevoegdheden
zal kunnen uitbreiden tot
het onderzoeken van
klachten van burgers te
gen lagere overheden.
Weliswaar kan dit gere
geld worden via een alge
mene maatregel van be
stuur, maar er ligt nog een
door de Tweede Kamer
aanvaarde motie om dit
gelijktijdig te behandelen
met een aanpassing van
de Wet Nationale Om
budsman.
Die wetswijziging zal vermoe
delijk niet nog dit jaar komen,
aldus dr. Rang gisteren in Den
Haag tijdens een toelichting op
zijn jaarverslag. De Ombuds
man wil uitbreiding van zijn
bevoegdheden, ornaat onder
meer het aantal klachten over
sociale diensten sterk zou toe
nemen.
De wetswijziging houdt in, dat
een klager in principe de in
stantie waarover hij klaagt op
de hoogte stelt van zijn klacht.
Dr Rang vindt, dat dit „ken-
baarheidsvereiste" geen voor
waarde mag zijn om een
klacht al dan niet in behande
ling te nemen.
Het jaarverslag van de Om
budsman, die is aangesteld
door de Tweede Kamer, zal
besproken worden in een spe
ciale Kamercommissie. Die
commissie zal zich waarschijn
lijk ook bezighouden met het1
wat dr. Rang noemt „hart
grondige verschil van mening"
tussen de Ombudsman en
staatssecretaris Koning van fi
nanciën. De Ombudsman
vindt, dat hij de bevoegdheid
heeft om klachten over het
niet kwijtschelden van belas
ting te behandelen. Daarvoor
heeft hij dossiers nodig van de
belastingdienst, die hij tot nu
toe niet heeft gekregen van
het ministerie van financien.
Europese landen een concrete
actie plaats voor een vermin
dering van het aantal uren per
week. Het congres in Milaan
krijgt een ontwerp-uitspraak
voorgelegd om nu aan een 35-
urige werkweek te gaan wer
ken. Zonder verlies van loon
overigens.
Stimulering
De Europese vakbonden zul
len proberen hun eisen weer
op elkaar af te stemmen in de
wetenschap dat zodra er één
schaap over de dam is, er ze
ker meer volgen. De plaats
van de arbeid, de werknemers
en hun vakbonden in de maat
schappij van morgen staan in
Milaan centraal. Samenwer
king is een veel voorkomend
trefwoord in de stukken.
In de ontwerp-resolutie die
wordt besproken krijgt de
wenselijkheid om in Europa
een stimulerend economisch
beleid te voeren opnieuw veel
aandacht. Op het congres in
Den Haag werd drie jaar gele
den het voorstel gelanceerd
om in heel Europa éen procent
van het bruto nationaal pro
duct voor extra investeringen
uit te trekken. De gedachte
daarbij was dat extra investe
ringen door de overheid een
belangrijke economische im
puls zouden zijn, waardoor de
werkloosheidsstijging beperkt
zou kunnen blijven. Vergeefs
heeft de vakbeweging in de
verschillende Europese landen
drie iaar op dit aambeeld geha
merd en het EVV wijt daar de
sterk gegroeide werkloosheid
aan.
Zo'n stimuleringsbeleid heeft,
overigens net als arbeidstijd
verkorting, alleen zin als in zo
veel mogelijk landen tegelijk
gebeurt. De afgelopen drie jaar
hadden de meeste Europese
colleges echter hun handen
meer dan vol aan problemen
als de Britse bijdrage aan de
EG en de toetreding van
Spanje en Portugal. Zo er al
bereidheid was om tot een ge
zamenlijke stimulering van de
economie te besluiten, is dit
vrijwel nimmer wezenlijk aan
de orde geweest
De Europese vakbeweging
heeft de moed echter nog niet
opgegeven. In de wetenschap
dat ook de kortere werkweek
niet van de ene op de andere
dag is bereikt, blijft het stimu
leringsbeleid één van haar be
langrijkste doelstellingen. Vol
gende week zal het EVV zich
opnieuw gaan uitspreken voor
Europees gecoördineerde in
vesteringsprogramma's op het
gebied van openbaar vervoer,
telecommunicatie, huisvesting,
gezondheidszorg. onderwijs,
energie en milieubescherming.
Stimulering van de economie
is volgens het EVV ook ge
diend met het op peil houden
van de lonen en sociale uitke
ringen Handhaving van de
koopkracht is daarom ook één
van de prioriteiten in de ont
werp-resolutie. „De algemene
vermindering van de koop
kracht die de laatste jaren is
opgetreden heeft funeste ge
volgen gehad voor het niveau
van de consumptie en de pro-
duktie, en daarmee van de
werkgelegenheid", meent het
verbond.
In tegenstelling tot de laatste
drie jaar lijkt het EW met
zijn nieuwe pleidooi voor sti
mulering van de economie de
tijd mee te krijgen Er is de
laatste maanden sprake van
een kentering in Europa. De
binnenlandse markt krijgt
overal meer aandacht.
ARJEN BROEKHUIZEN
