Pierre Kartner: „het staat niet chiqin
om van Vader Abraham te houden'!
„Erwordt;
steeds
op het
Nederlands
lied"
Mag ik U
doetsen?
Succesvolle smurfen krijgen opvolgers
'X.
va0
ZATERDAG 20 APR
Pierre Kartner, alias Vader Abraham, heeft nieuwe wezentjes in zijn ar
men gesloten. Na het wereldsucces van de „Smurfen" en de mislukking
van de „Wuppies" is tijdens de paasdagen voor het eerst een nieuw pop-
penproject aan den volke getoond.
De donderdag 11 april met Abraham geconfronteerde Vader Abraham
verwacht er het nodige van. Niet alleen vanwege de vele miljoenen gul
dens die een Duitse multinational in het project stopt, maar ook door de
„grundliche" aanpak. Binnenkort verschijnt een door Vader Abraham ge
zongen plaatje over de creaturen, dat zal worden gevolgd door een lang
speelplaat. Verder staat er nog een film over de wezentjes op het pro
gramma en komen er stripboeken op de markt. Dat alles op mondiale
schaal, want Kartner is niet kinderachtig.
„Misschien zal het niet zo'n rage worden als de „smurfen", maar
gang wordt het zeker niet. Dat maakt ik niet meer mee, een totale
lukking", weet Kartner stellig.
In bijgaand verhaal over de inmiddels vijftigjarige Pierre Kartner, iets
meer over de handel en wandel van Vader Abraham, in eigen land vaak
verguisd, maar in het buitenland tot grote hoogten gestegen.
X wal
int]
p-j
ue, «ate'
Vef n Qe-
9«en
-n°°" e, 9e-
liid o"1 e ,G
maken
Met de „smurfen" heeft Kartner
zich, achteraf bekeken, fors in de
vingers gesneden. Het poppetje
deed aanvankelijk niemand iets.
Totdat het „smurfenlied" op de
plaat kwam. Het blauwe wezentje
kwam op een ongelooflijke wijze
tot leven. Wat daarvan de exacte
reden is, zal nooit achterhaald kun
nen worden, maar dat het iets met
Vader Abraham te maken had, is
wel zeker.
Schattingen over de omzet die met
de „smurfen" bereikt zijn, zijn bij
voorbaat gedoemd er heel ver naast
te zitten. Het plaatje is in elk geval
in 41 talen op de markt versche
nen. Kartner deed in die gouden
periode 300 tv-optredens over de
gehele wereld in Yiog geen twee
jaar tijd. In Engeland streefde hij in
1979 fameuze popgroepen als The
Rolling Stones en Abba in popula
riteit voorbij. In 1984 lagen letter
lijk miljoenen Mexicanen aan zijn
voeten toen hij in een soort „Paus
mobiel" werd rondgereden, nadat
zijn smurfenlied er op de markt
was gebracht. Alleen in de Vere
nigde Staten gingen al 400 miljoen
smurfenpoppen over de toont^pnk.
Naar schatting is er voor 2,4 mil
jard omgezet aan smurfen-artike
len.
Maar Kartner zag er nog geen stui
ver van. Alleen de royalties voor
de platen komen nog binnen op
zijn bankrekening. Maar het is
slechts een fractie van de sommen
die hij had kunnen verdienen, als
hij contractueel bepaalde zaken
had laten vastleggen
„Ik heb in die tijd eigenlijk nooit zo
goed nagedacht over de zakelijke
kanten van de „smurfen". Het ging
allemaal zo snel dat ik min of meer
werd overdonderd. Je was zomaar
ineens een superster. Het grote geld
had ik toen moeten binnenhalen,
als ik dat tot doel in mijn leven had
gemaakt. Maar ik heb er gelukkig
geen nacht van wakker gelegen dat
het anders is gelopen. Ik heb, om
een voorbeeld te noemen, een
zwembad achter het huis liggen.
Het water is in geen vier jaar ver
verst. We hebben gewoon geen tijd
om er gebruik van te maken. De
enige luxe die ik me permitteer is
een fijne woning en een comforta
bele auto. Mag dat misschien, als je,
zoals ik, honderdduizend kilometer
per jaar achter het stuur zit, bij
nacht en ontij".
Hoewel het grote geld dan mis
schien aan Kartner voorbij is ge
gaan. hij zegt goed te kunnen leven
van hetgeen hij nu heeft. Boven
dien is hij zakelijk veranderd.
Want de nieuwe „beesten" zijn
door Kartner bedacht. En mocht
het inderdaad een wereldsucces
Vader Abraham met een van zijn pupulaire smurfen, de poppetjes die hem wereldfaam brachten. Alleen al van het Smurfenlied werden over de hele
wereld 9 miljoen platen verkocht, een duizelingwekkend aantal dat aeen enkele andere Nederlandse artiest ooit heeft geëvenaard. Het grote geld van
dit wereldsucces ging echter, uit onervarenheid, aan hem voorbij. Het nieuwe poppenproject heeft hij beter geregeld.
worden, dan heeft hij rechten. Dat
is inmiddels vastgelegd.
Uitdaging
„Ja natuurlijk. Ik zou gek zijn om
dat na te laten. Toen een paar jaar
geleden die Duitse multinational,
nee ik wil geen namen noemen, via
Duitse kennissen mij benaderde of
ik iets zou kunnen doen met pop
petjes. ben ik aan de slag gegaan.
Er zijn dus letterlijk en figuurlijk
jaren in gaan zitten. Ontwerpen,
schrijven en dat allemaal tussen
het lopende werk door. Want er
moet natuurlijk ook wat verdiend
worden. Je kunt niet alleen maar
investeren. Omdat ik mij erg aan
getrokken voel tot de jeugd, heb ik
de uitdaging aangenomen. En lied
jes schrijven kan ik nog tot mijn
negentigste, bij wijze van spreken.
Je zoekt nieuwe wegen, hè. Van
daar".
Vader Abraham is dus nog lang
niet „dood". Zijn successen zijn
enorm. Hoe men in bepaalde krin
gen in Nederland ook over hem
denkt, hij behoort tot de top. De als
banketbakker begonnen Brabander
raakte in het midden van de jaren
zestig verzeild in het amusements
wereldje. Hij ontdekte Corry en de
Rekels, schreef voor die groep de
hit „Huilen is voor jou te laat" en
had de eerste trede van een lange
ladder genomen. Eind jaren zestig
kwam hij op de showmarkt met
„Vader Abraham had zeven zonen"
en de zo langzamerhand onsterfelij
ke creatie was geboren. De ene top
hit na de andere rolde uit de pen of
mond van Kartner.
Als zanger mocht hij dan groot zijn,
als schrijver steeg hij daar ver bo
ven uit. Wereldsterren zongen ver
talingen van zijn liedjes. Peter
Alexander, Nana Mouskouri, de in
middels overleden Joe Dassin en
Mireille Matthieu behaalden enor
me verkoopcijfers met materiaal
van Kartner. Hij schat dat er van
zijn nummers zo'n honderddertig
platina en gouden platen zijn uitge
reikt. Zelf heeft hij er 35 hangen in
zijn riante Rietveldvilla. Alleen al
van het smurfenlied werden er
over .de hele wereld zo'n negen
miljoen platen verkocht. Duizeling
wekkende getallen die een andere
Nederlandse artiest nog nooit heeft
gehaald.
Geen middenweg
Toch geldt voor Kartner dat hij
eigen land, en dan met name door
degenen die het in Hilversum voor
het zeggen hebben, zeer kritisch
wordt benaderd. Hij weet dat zelf
maar al te goed. „Voor het soort
zangers zoals ik is er in Nederland
alleen maar totale verguizing of
aanbidding. Een middenweg is er
niet. Maar het zal mij verder een
zorg zijn. Mij krijgen ze niet kapot.
Het liefst werk ik voor ouderen en
jongeren. Niet voor middengroe
pen. Tussen de dertig en vijftig spe
len ze alleen maar een spel. Ik be
grijp dat wel een beetje. De maat
schappij vraagt dat ook. Leugentjes
om bestwil en dat soort zaken.
Maar kinderen en ouderen hebben
dat niet nodig. Die groepen zijn het
eerlijkst. Daar ga ik dan ook het
liefst mee om als artiest, maar ook
als mens".
„In Nederland wordt over het alge
meen neergekeken op het Neder
landse lied. In Duitsland is het
Duitse lied een cultuur. Daar heet
het „Schlager", zeer populair in
Nederland. In Frankrijk noemen
ze het een „chanson". Maar in ons
land wordt het nationale lied zwaar
ondergewaardeerd. Daarom zal ik
ook altijd blijven vechten tegen dis
criminatie van het Nederlandse
lied".
Een voorbeeld van die vechtlust
demonstreerde hij onlangs nog.
Zijn carnavalshit „Brinkman"
over de tv-reclame-perikelen rond
de minister van WVC kwam als
hoogst genoteerde plaat binnen in
de Nederlandse hitparade. De
AVRO maakt opnamen van de
„hoogste binnenkomer" voor het
programma Toppop. Maar voor de
jongste creatie van Kartner werd
een uitzondering gemaakt. Geen
optreden in Toppop. Kartner
kwaad, stapte naar de rechter om
via een kort geding toch zijn zin te
krijgen. Het lukte hem niet. Zelf
zegt hij dat jammer te vinden. Niet
voor zichzelf, maar voor het Neder
landse lied. „Weet je wat er was ge
beurd als bijvoorbeeld Toon Her
mans het liedje over Brinkman had
gezongen? Dan was het een vorm
van cabaret geweest en had ieder
een in Hilversum het prachtig ge
vonden. Maar omdat Vader Abra
ham het zingt, is het plotseling an
ders. Ik begrijp daar niets van".
Erg gebukt lijkt Pierrè Kartner
niet te gaan onder deze vorm van
onderwaardering. „Mijn vader zegt
altijd, dat ergernis het slechtste is
voor de gezondheid van een mens.
Hij heeft het grootste gelijk van de
wereld. Denk je nou echt dat ik mij
nog erger aan wat anderen vinden
en denken? Ik weet hoeveel men
sen het prachtig vinden dat ik zing
over de kleine dingen in het leven.
Een klein café bij de haven, de
gang van zaken in het gemiddelde
bejaardentehuis, en dat soort zaken.
Ik houd van mijn publiek. Anders
rijd je toch niet op een avond op en
neer naar Veendam, om daar een
half uur lang hits te zingen tijdens
een huishoudbeurs? Niet dat ik me
zelf daarvoor te groot acht. Inte
gendeel. Ik wil alleen maar aange
ven dat ik de mensen serieus neem.
Als mensen vreugde beleven aan
mijn liedjes, voel ik mij gelukkig.
Maar er zijn bepaalde mensen in
ons land die mij dat kwalijk ne-
n d
„Ik begrijp ook dat ze mij nJEe
len vragen mee te werken tooi
programma voor behoud faa
Concertgebouw. Kartner ilo-
eenmaal andere liedjes. Vefctei
sen vergeten echter dat ik tlei
heel ander genre muziek ike
schrijf. Maar ja, het staat tal
que om te zeggen dat je va»l n
Abraham houdt. Soms vin
wel jammer, hoewel het nLOJ
lijk een zorg zal zijn. Maar^.
dat etiket opgeplakt hebt i he
word je nooit voor iets am
vraagd. Weet je wat ik nijvoi
graag eens zou willen doJ
tv-serie schrijven over gewJ
gen in het leven. Zoiets alsf V
met de vijf poten" of „ZegV dt
Over de toekomst maakt""'
Kartner zich geen zorgeni
tot het eind van zijn leve^
schrijven, ziin zoon lijkt
toekomst als piloot teg
gaan en zijn bedrijf, „Va<
ham Produkties BV", flc
gaande op de opmerking!
van elke verdiende gulden!
naar de belasting moet bred
BV is inmiddels wel watf
gemaakt. De „Vader
Showparade" met een stal 4
in dienst van Kartner,
niet meer. Zanger Danny eij
res Mieke genieten nog L
aandacht van Kartner, mij
der heeft hij geen verrega^
moeienissen meer met ar
Wel schrijft hij nog voor h
Cramer maakt gebruik van|
sten van Pierre Kartner, i
voorbeeld te noemen. MaarRS
dere bekende Nederlandse^]
en zangeressen willen grajya
Kartner geschreven ^ks
muziek.
irg
Ambachtsman
In totaal 28 jaar in het val
van 16 jaar als Vader Abrak
voor de bebaarde inwoner wri
da geen reden om terug te jes
„Waarom zou ik. Ik ben j h
wat ik gedaan heb. Ik heb^
de van de ladder op eigeib
moeten beklimmen en hebj16
zamerhand alles meegem|C€
zal liedjes blijven schrijveien
voor anderen als voor méve
heb mij niet verkocht aan I
mercie maar ben altijd mduw
bleven. Dus waarom zou il
kijken? Ik zou het toch nkteir
doen. Weet je wat het mooifear
pliment is geweest dat ikjüw
gehad? Dat kwam vaniig
Pieck, ook in bepaalde |ie
verguisd en miskend. „Je fan
als ik, een ambachtsman"jnrT
tegen mij. Daar ben ik noufen
Uit de mond van iemand dj v
mensen gelukkig heeft
met zijn tekeningen,
gen horen. Geen kunsten
tiest, nee, een ambachts
JAN VAN DALEN
Foto's: MILAN KONVü!
In Nederland is het altijd even
moeilijk bij een nieuwe kennisma
king: wanneer kun je van „U"
overstappen naar ,je" en ,Jij"?
Maar het gaat wel steeds sneller ge
loof ik. Wie een minister voor de
tweede keer ziet. neemt al ,jij" in
de mond en omgekeerd gebeurt het
ook. Toen ik pas na een internatio
nale conferentie over de Noordzee
in Bremen minister Neelie Smit-
Kroes de meegereisde Nederlandse
collega's toe hoorde spreken met:
..Zeg jongens" en .jullie" moest ik
even winnen. De Duitse invloed
misschien, want hier gaat het er
wat dat betreft uiterst stijf aan toe.
In Duitsland zal niemand het in
zijn hoofd halen een ander zomaar
met „Du" aan te spreken. Wie het
toch doet, geldt als een botte huf-
ter. die van zijn gesprekspartner al
snel te horen krijgt niet van derge
lijke opdringerige fratsen gediend
te zijn. Alleen hele goede vrienden
krijgen het „Du" toebedeeld en
verder is het „Sie". Het is niet on
gewoon dat collega's van een Duit
se krant die hier in het perscen
trum al tien jaar met zijn drieën in
een kantoortje zitten, nog steeds op
basis van „Sie" met elkaar verke-
Mijn vrouw en kinderen trekken al
ruim twee jaar elke week een mid
dag met enkele dames en hun
kroost op. Het zijn prima vriendin
nen geworden,, maar het duurde
toch ruim anderhalf jaar voordat
de oudste haar voornaam noemde
en voorstelde elkaar voortaan te
„duzen" (spreek uit: doetsen). Het
initiatief om elkaar te doetsen dient
van de oudste uit te gaan, zo hoort
het volgens de regels. Een beetje
komisch wordt het 's avonds als we
een gezamenlijk etentje hebben of
zo. De dames doetsen elkaar, maar
de heren bij wie de kennismaking
nog niet zover is voortgeschreden,
houden het bij Sie.
Als hier in de kranten gesproken
wordt over „Duzfreunde". reken
maar dat het dan dikke maatjes
zijn. Wie over de relatie tussen de
christen -democra tische kanselier
Kohl en zijn liberale minister van
Buitenlandse Zaken Genscher
schrijft, vermeldt er altijd even bij,
dat het Doetsvrienden zijn. Die re
geringscoalitie kan dus nauwelijks
meer kapot. Over Genscher gespro
ken. Zijn partij leek twee jaar gele
den op sterven na dood. maar bij de
verkiezingen van 6 maart 1983 wist
de FDP de vijf-procentsdrempel
toch te nemen. „Op die avond, na
een keiharde verkiezingsstrijd,
bood Hans-Dietrich Genscher mij
zijn doetsvriendschap aan", zei de
vroegere minister van Economi
sche Zaken Otto Graf Lambsdorff
onlangs licht snotterend tijdens een
partij-congres.
De grauwsluier van het Sie ligt niet
over (jet gehele maatschappelijke
leven. Er zijn enkele vrijhavens.
Links-extremisten en terroristen
doetsen elkaar meteen. Wie echter
geen zin heeft naar de wapens te
Open uitsluitend om de persoon-
e levenssfeer met enkele doets
vrienden te verrijken, kan ook aan
sport gaan doen. Sporters doetsen
vanaf de eerste minuut, zoals ik tot
miin vreugde merkte toen ik een
balletje ging trappen bij de FC
Blaue Tin te, de journalisten voetbal
club in Bonn.
Laatst speelden we tegen de Groe
nen. Joschka Fischer, een van hun
beste parlementariërs, weet ook het
handigste met de bal om te gaan. In
de week van de wedstrijd was hij
uit het parlement gezet omdat hij
tegen Bondsdagpresident l
had geroepen: „Mit Eriaub
President, Sie sind ein An
Zo beleefd gaat het
schelden in Duitsland aan I
fin, bij het voetballen trodn
ook een grote mond open
scheidsrechter. De g
mentariër bedaarde
toen de arbiter hem c
of hij het niet wat veel t
een week tijds twee £eer|^
derd te worden.
De wedstrijd hebben
gewonnen. wa
GERHARD «na
tte
