'Lüaaoscpo^ü
„Ik heb nog acht jaar om net zo
goed te worden als Tom van 't Hek"
„Ik vlieg er het liefst meteen in"
„ELRENNER
IEJAN
W
fke Havik (de eerste wiel-
nende vrouw die in het
\t kwam van een heuse
9? trui) wijdde er in dagblad
\uw een eigen column aan.
(s het in principe toch be
lt humorloos acterende
P maakte er in een
jTliwsbericht melding van.
A pan zou Hutspo(r)t er geen
rjdacht aan besteden
r is dus ondenkbaar. Van-
jr dat Wij van Hutsp(r)t de
i frs van deze rubriek ook
f maar even officieel op de
}gte willen brengen van
inderdaad uiterst opmer-
j/lre gegeven.
zeventienjarige Alice Jon-
jp uit Scheveningen zal van
,jDf en met 27 april als ron-
2piiss fungeren tijdens Nis-
d 's eerste ronde van Neder-
d voor vrouwen. Wij her
en: voor vrouwen...
-entje
Inens De Bataven Leiden
jhtte informatieburo
ïffgo" C°r Vriend enige
ten terug te interesseren
Jr deelname aan de, afgelo-
ïl zaterdag door die Leidse
ritiekclub gehouden Zil-
iien Molenloop. Een missie
Wmislukte„Spargo" mocht
v&50 gulden gaan, maar dat
pl duidelijk een bedrag dat
I voldoende bleek om de
fyndelijke marathonloper in
Rijpweteringse Hertog-
jk aan de start te krijgen.
end wilde wat meer, kreeg
niet en verscheen daarom
t in het Leidse.
I gebruikelijk geworden
-*g van zaken in het we-
0je der lange afstandslo-
"S. Een kwestie van vraag
aanbod. Je zal er ons van
ctepo(r)t of Bataven Leiden
ii ook niet over horen.
entje
T is echter wel de vraag of
aorganiserende vereniging
[Mn de komende jaren nog
Ijs toe zal overgaan om top-
L
deze Bossche fan zich op
tweede Paasdag zo nadrukke
lijk liet zien.
Voor moeder...
Leuk?
Unicum twee komt de ko
mende tenniscompetitie uit in
de Overgangsklasse A. In
haar poule zal de Leidse for
matie aantreden tegen Joy
Mozaïek, STC en GTR.
,,So what", zult u waarschijn
lijk zeggen.
„Leuke loting is dan ons
antwoord.
Joy komt immers uit Amster
dam, STC staat voor Sittardse
Lawn Tennis Club en GTR is
afkomstig uit Geleen...
Moeilijk...
Is het niet mogelijk de serie
„Korfbal, een fotogenieke
sport" om te dopen in „Sport,
fotogeniekde vraag is ons
al vaker gesteld.
Het antwoord door ons al va
ker gegeven. „Onmogelijk is
het niet, maar het wordt ons
door de deelnemers en deel
neemsters aan de edele korf
balsport wel heel erg moeilijk
gemaakt.
Neem nu bijgaande prent van
paaldame Jetske Goudsmit.
Daar kunnen, nee. mogen we
toch niet omheen...
Mèt
Terwijl de profvoetballers in
Nederland zeer redelijke be
dragen opstrijken voor vaak
nauwelijks aansprekende acti
viteiten, zijn er op amateurni
veau ook spelers die met een
veel kleinere beloning genoe
gen willen nemen, maar wél
indrukwekkende prestaties
verwezenlijken. En niet al
leen spelers, nee. ook speel
sters. De Al-meisjes van
SVLV, bijvoorbeeld. Het ging
de Voorschotense 12- en 13-ja-
rigen bepaald voor de wind
tegen de leeftijdsgenotes uit
Koudekerk: de eerste helft
(van 30 minutenbesloten zij
rSTGEEST Voor
3 Jan Dietrich breken
Jgjiende tijden aan. De
iTieyer van hoofdklas-
13.MHC hoort komende
»n of hij zich met
iV3 Oranje mag klaar-
jn voor de wereld-
irj^ioenschappen die dit
:ikin het canadese Van-
5-fr gehouden worden.
_Warmonder maakt
deel uit van
is
er
bijgekomen. Ik
^ok nog weinig kans
"égen om me te bewij-
Dat reisje naar Cana-
pu natuurlijk perfect
\ls ik afval, is dat
ook geen ramp.
^nd jaar heb ik dan
ans om me bij de
te spelen".
(dankzij de bemoeienis-
in ex-Leiden coach Roe-
(mans en de huidige trai-
bl Baarschers bemachtig-
«etrich zich een plaatsje
Jands beste hockeyjeugd:
Opr erg veel op de trainm
an Jong Oranje. We oefe-
ïileen maar op techniek.
Bob Jan Dietrich: „Bij Leiden kan je in de spits ook eigenlijk weinig fout doen. Je pakt eens een bal
af en je schiet op doel; dan is het eigenlijk a| goed".
Daarbij is het leuk om met
jonge spelers van hetzelfde ni
veau te spelen. Je leert van el
kaar. Ik hoop dan ook dat ik
bij die groep mag blijven; ik
reken echter nergens op. Het
is een keiharde selectie. Laatst
is er nog een speler afgevallen
die twee jaar in de basis stond.
Die kon een fles wijn en een
hand krijgen en dat was het
dan".
De schaarse kansen om zich in
het elftal van bondscoach
Pierre Vissers te spelen kreeg
de VWO-scholier op een mid
denveldpositie: „Ik ben bij
Leiden juist na de winterstop
van het middenveld in de spits
terecht gekomen. Ik speel nu
dan ook niet goed in de halfli-
nie". Deze wijziging in het elf
tal van Leiden had met een
aantal andere omzettingen wel
tot gevolg dat LMHC na een
matige eerste competitiehelft
nu toch weer mag hopen op
behoud van het hoofdklasser
schap. Dietrich: „De wedstrij
den voor de winterstop heb
ben we vaak marginaal verlo
ren. Ondanks die nederlagen
bleef de sfeer perfect. Tijdens
de winterstop hebben we veel
wedstrijden gespeeld. Tegen
topploegen in de overgangs
klasse wonnen we gemakke
lijk, terwijl ook Den Bosch en
HDM er niet aan te pas kwa
men. De opleving nu is dan
ook niet verrassend". De Leid
se ploeg behaalde in de afgelo
pen vier wedstrijden vijf pun
ten. Alleen de laatste wedstrijd
tegen Oranje Zwart won Lei
den tegen de veldverhouding
in: „Die jongens kregen erg
veel kansen, maar schoten al
les naast. Het was haast niet te
geloven. Toen ik de woensdag
daarop een paar jongens van
Oranje Zwart bij de training
van Jong Oranje tegenkwam,
durfde ik ze haast niet in de
ogen te kijken omdat wij die
wedstrijd op zo'n manier won
nen. Aan de andere kant leden
we in de uitwedstrijd een on
gelukkige nederlaag".
Tegen Klein Zwitserland ver
loor het elftal van Nol Baar
schers met 5-0. Bob Jan Die
trich: „We kregen in die wed
strijd een handvol kansen op
een voorsprong. Ik kreeg er
zelf ook één, maar schuin voor
het doel staand miste ik. Som
migen zeiden dat het toch een
moeilijke bal was. Zelf vond ik
dat ik had moeten scoren. Bij
Leiden kan je in de spits ook
eigenlijk weinig fout doen. Je
pakt eens een bal af en je
schiet op doel; dan is het ei
genlijk al goed. Bij topclubs re
kent men er op dat je dit soort
kansen benut".
Snel schieten
Om zijn spel op de spitspositie
te verbeteren traint de
LMHC'er regelmatig met Mar-
tijn Drijver die vroeger het
hoofdklassedoel van HGC ver
dedigde: „Ik oefen dan vooral
op snel schieten. In de spits is
het noodzakelijk dat je een
snel schot heb. Van Martijn
heb ik een paar goede aanwij-
zigingen gekregen. Het is so
wieso belangrijk dat je naast
de trainingen je stickvaardig
heid bijhoudt. Soms speel ik
voor een training nog een par
tijtje met watjeugdleden of
doe mee met het strafballen
nemen. Ik vond het vroeger
prachtig wanneer één van de
eerste-elftalspelers met je mee
speelde. Ik neem aan dat het
voor onze jeugd ook geldt"
Het grote idool van Dietrich
bij zijn Vroegere club Leonides
was Hein Dungelman die nu
ook in het eerste elftal van
Leiden speelt: „Ik kan me een
wedstrijd tegen KZ herinne
ren waarin hij de grote man
op het middenveld was bij Le
onides. Het is leuk om nu met
hem in één elftal te spelen".
Voor hij bij Leonides kwam
speelde Dietrich bij het Rotter
damse OMHC: „Het hele
weekeinde stond in het teken
van de sport. Zaterdagochtend
speelde ik bij een voetbalclub,
de rest van de dag en de zon
dag bracht ik op het hockey
veld door". De twee sporten
bleken uiteindelijk niet met
elkaar te combineren: „Ik koos
in eerste instantie voor voet
bal. Toen ik na een wedstrijd
met open getrapte schenen
thuis kwam, hield ik dat ech
ter voor gezien".
Via Leonides en Victoria
kwam de inmiddels naar War
mond verhuisde Bob Jan Die
trich bij Leiden terecht waar
hij in de A-junioren speelde:
„De laatste zes wedstrijden in
de overgangsklasse heb ik toen
met het eerste meegespeeld.
Het eerste seizoen in de hoofd
klasse heb ik veel op de bank
gezeten; teveel eigenlijk naar
m'n zin. Soms mocht ik zeven
minuten invallen op de links
buitenplaats. Als je dan één
bal raakt is het al mooi". Toch
valt Dietrich de inmiddels
naar Bloemendaal vertrokken
coach Oltmans niet af: „Het is
natuurlijk nonsens om te zeg
gen: het is een goede coach als
ik speel en een slechte als ik
niet meedoe Aan Oltmans heb
ik toch te danken dat ik een
kans kreeg in het eerste
team".
Overtuiging
Naast handhaving in de hoofd
klasse met Leiden is beter le
ren hockeyen vanzelfsprekend
een ambitie van de 19-jarige
Warmonden „Toen ik bij de
A-junioren zat, dacht ik wel
eens. wat moet ik eigenlijk nog
leren. Nu zie ik spelers bepaal
de fouten maken en denk dan:
dat doe ik ook fout. Je moet de
overtuiging hebben dat je al
tijd nog dingen kan verbete
ren. Tom van 't Hek is nu 27
Dan heb ik nog acht jaar om
net zo goed te worden als hij.
Afgezien van de vraag natuur
lijk of ik net zoveel talent heb.
Maar de ambitie, die is er".
WILLEM SPIERDIJK
«£T:
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Willem Spierdijk.
Handwerk...
pers geld te bieden in ruil
voor deelname aan de klassie
ke wegwedstrijd over twintig
kilometer. De reden? Niet al
leen het feit dat de club een
amateuristische naam hoog te
houden heeft („Bij ons wordt
niet betaald"), maar vooral
het deelnemen, afgelopen za
terdag, van die allergrootste
nationale topper.
Net geland op Schiphol achtte
Gerard Nijboer het noodzake
lijk een trainingsloopje in te
lassen. En waar kon vrijuit
worden gelopen Juist, in en
Tientje...
om Rijpwetering. Dus trok de
man die tot in het buitenste
buitenland op een zeer forse
som start geld kan rekenen
naar het Hertogspark om zich
daar op het laatste moment
voor de loop in te schrijven.
De organisatie werd daarmee
dat zal duidelijk zijn een
uniek biljet van tien gulden
rijker...
Handwerk
Dat is nog eens shirtreclame,
dachten wij van Hutspo(r)t
toen we die door de Leidse
Hermandad opgepikte Bos
sche basketbalsupporter in fo
tografische vorm op ons bu
reau kregen gedeponeerd. En
wat voor reclame.
Hier is geen sprake van print
werk, binnen tien minuten
gereed.
Nee, het betreft hier echt
handwerkhier is door moe
der thuis avonden bloedig op
gezwoegd.
En juist daarom vinden Wii
van Hutspo(r)t het dan ook
niet meer zo vreemd dat juist
al met een 12-0 voorsprong.
Dat vormde voor een vader
van één van de speelsters, die
meende dat de motivatie nu
wel verdwenen zou zijn, aan
leiding tot de uitspraak dat zij
de 25 treffers wel nooit zou
den bereiken. Hij durfde er
zeven zakjes patat op te zet
ten, en voegde er aan toe:
„Als jullie de 30 halen, dan
komt er nog mayonaise bij
ook"!
Er vielen na de rust dus nog
eens 20 doelpunten. Een snel
le rekensom leert, dat de
meisjes uit Voorschoten toen
gemiddeld elke anderhalve
minuut raak schoten. Een
hele prestatie, als je je be
denkt dat na elke treffer de
bal uit het doel moest worden
gehaald, naar de middenstip
moest worden gebracht én
vervolgens weer van de Kou
de kerkse meisjes moest wor
den afgepakt.
En dat uitsluitend voor een
frietje mét...
„Historisch
Op tweede Paasdag speelde
Leiden z'n laatste thuiswed
strijd van het basketbalsei
zoen. Plaats van handeling: de
zeer volle Vijf Meihal.
Een volle Vijf Meihal haalt
het natuurlijk niet bij een met
10.000 man gevulde Groe-
noordhal. Desondanks betreft
het hier een wellicht histo
risch moment. Nu sponsor El-
mex met een zucht van ver
lichting is vertrokken, heet
Leiden nu immers ook offi
cieel weer Leiden. En een
nieuwe geldschieter heeft zich
(eveneens officieel) nog niet
aangediend.
Met andere woorden: de mo
gelijkheid bestaat dat een
sponsorloos Leiden volgend
seizoen gewoon in die nieuwe
sporthal in de Mors basket-
balt. Zei wethouder Dick Tes-
selaar immers niet eerder dat
daarin de „publieksarme"
Moeilijk...
sporten een plaatsje zouden
krijgen
Historisch...
2DRT LEIDEN
CeidóeSouoant
ZATERDAG 13 APRIL 1985 PAGINA 13
r -• jee.,
'iBRUGGE „Als ze
jpn zeggen: morgen
jje een koers riiden in
Sa, dan zou ik van-
jjd nog op het vlieg-
J stappen". Ariejan
L 18 jaar en sinds dit
jjen opgenomen in de
syusploeg van Piet
Jstra, is bezeten van
Bennen. Sinds hij op
■rige leeftijd in het pe-
jji debuteerde (en toen
^omen kapot over de
n»p kwam) is hij met
[J sprongen vooruit ge
it. Vier jaar na zijn
>4ükte debuut weet hij
ies wat hij wil: „Eerst
nationale selectie
igpn en over een paar
jgprof worden. Daar zet
74}es voor opzij".
ö4jn opvallende uitspraken
n8en renner die net komt
®i bij de amateurs, maar
'®Jkorte periode dat Ariejan
Jagt in die categorie fietst,
heeft hij aangetoond reeds met
de besten mee te kunnen. Hij
werd dit seizoen al vijfde in
zijn eerste klassieker, de lood
zware Omloop van de Baronie.
In het Circuit des Ardennes,
een zware Franse étappekoers
waar de gehele Oost-Europese
top aanwezig was, deed hij al
van zich spreken met meerde
re „korte" uitslagen. Uitslagen
waar veel jonge amateurs
slechts van kunnen dromen,
maar Jagt, van oorsprong een
Drent, blijft er zelf erg nuch
ter onder: „Dat ik in de Baro
nie vijfde werd, yerbaasde me
niets. Ik was juist erg teleurge
steld, omdat ik daar hoger had
kunnen eindigen. Ik ben nog
nooit echt blij geweest met een
overwinning. Als ik op het
erepodium sta, denk ik alweer
aan de volgende koers".
Omdat zijn vader lange tijd in
het buitenland werkzaam was,
kon Jagt in zijn vroege jeugd
nauwelijks aan sport doen.
Toen het eenmaal zover was,
hield hij het nergens langer
dan één maand uit: „Ik kon
wel aardig voetballen en
handballen, maar teamsporten
lagen me niet. Bovendien had
ik nooit zin om te gaan trai
nen". Toen zich op 14-jarige
leeftijd het wielrennen aan
diende, liep het echter anders:
„De sensatie, de snelheid, dat
trok me aan. Maar het bleek
ontzettend tegen te vallen. Ik
had het verschrikkelijk zwaar.
Dèt was voor mij de stimulans
om ermee door te gaan: ik
moest en zou dat peloton bij
houden".
Voorin
Jagt's wielercarrière ontwik
kelde zich vanaf dat moment
in een sneltreinvaart. Als eer
stejaars-nieuweling zat hij al
meerdere malen voorin de uit
slagen, in zijn tweede seizoen
in die categorie boekte hij
liefst zeventien overwinnin
gen. „De meeste daarvan wa
ren in het na-seizoen. Veel
renners zijn dan al uitgeblust,
maar dan rij ik nog net zo
hard als in het begin. Ik ben
een renner die veel koersen
moet rijden, liefst elke dag".
Door deze prestaties verwierf
Jagt een plaats in de junioren
selectie. Inmiddels verhuisd
naar Woubrugge, was hij lid
geworden van de wielerclub
Woerden, waar hij de gelegen
heid kreeg veel klassiekers te
rijden bij de 17- en 18-jarigen.
„Ik zat er steeds bij, maar
kwam dan net wat tekort om
te winnen. Dat kwam gedeel
telijk door een tekort aan zelf
vertrouwen, maar ook omdat
ik te snel tevreden was met de
tweede plaats. Als ik in de
eindspurt een renner naast me
verschrikkelijk zag zwoegen,
dacht ik: als die zó zijn best
doet, moet hij maar winnen".
Naast negen criteriums, won
Jagt „slechts" de Ronde van
Midden Nederland. Zijn regel
maat zag hij echter beloond
met een uitzending naar het
WK in Frankrijk, waar Tom
Cordes de titel in de wacht
sleepte. „Ik heb me daar voor
hem weggecijferd, omdat hij
de beste kansen had. In het
Circuit des Ardennes hebben
we ons twee weken geleden
als ploeg ook opgeofferd voor
één ploegmaat. Dat moet je ge
woon kunnen. In de Sealink
Race ben ik aan de beurt".
De Woubrugse renner ziet de
toekomst zonnig tegemoet. „In
het ene jaar dat ik junior ben
geweest, heb ik veel ervaring
opgedaan in het waaierrijden.
Ik zie vaak aankomen waar de
waaiers gevormd zullen wor
den. Daarom heb ik zeker in
Nederland helemaal geen pro
blemen gehad met de over
gang naar de amateurs. Ook
daar zorg ik ervoor, dat ik
steeds van voren zit. Boven
dien ben ik brutaal. Mij krij
gen ze de eerste waaier niet
uit".
Ook in het buitenland denkt
Jagt het ver te kunnen schop
pen. „Het kan voor mij niet
zwaar genoeg ziin. In Neder
land heb je wind, regen, glad
de wegen, in het buitenland
gaat het ook nog bergop. Ik
heb daar niet het postuur voor,
maar ik kan verschrikkelijk
afzien. Er moet heel wat ge
beuren voordat ze mij van het
wiel rijden. Ik weet nog goed
dat ik in mijn derde junioren-
koers ontsnapt was met twee
anderen. Ik kwam er helemaal
doorheen te zitten, het zag
zwart voor mijn ogen. Ik
moest eraf en na afloop wist ik
niet eens meer hoe ik de laat
ste ronden had gereden".
Het mag vreemd klinken,
maar Jagt gaat alleen maar
harder fietsen na dit soort in
spanningen. „Ik zou het liefst
helemaal niet trainen, maar
elke dag koersen. Wat dat be
treft ben ik typisch een étap
perenner: in het Circuit ging
het elke dag beter. Het is al
leen jammer dat ik me vaak
niet kan bedwingen om op kop
te gaan rijden of te demarre
ren, zodra het stilvalt. Ik ben
nog te onrustig, te gespannen.
Het liefst vlieg ik er meteen
in".
Profcontract
Jagt, op dit moment HAVO-
scholier, maar zondermeer be
reid zijn opleiding te laten lo
pen voor een goed profcon
tract, realiseert zich dat er bij
de profs heel anders gekoerst
wordt. „Daar vertrekken ze
meestal rustig, en gaat het in
de finale keihard. Maar dat is
voor later. Op dit moment ken
ik ze alleen nog maar van de
televisie. Zo'n allround-renner
als Laurent Fignon, dat wil ik
worden".
PIETER EVELEIN
