Nieuwe start voor Ronald Florijn
Vriendenkring Holland
«taat voor een Gouden seizoen
)RT
^cidócSouoant
ZATERDAG 6 APRIL 1965 PAGINA 13
)EN Op de Olym-
ie Spelen in Moskou
~"it hij zijn plaats in de
»el vier aan een reser-
_^ier afstaan. Vier jaar
liet hij een negende
s bij de WK niet vol-
door uitzending naar
Angeles. En toch
Ronald Florijn de
j niet op. Met zijn
we coach Hans Diehl
eert de skiffeur van
Leythe de goede
d weer op te pakken,
il 1988 lonkt.
)83 zag het het er overi-
naar uit dat Ronald Flo-
je tickets voor Los Ange-
p z'n sloffen zou verdie-
Hij won de Koninklijke
ind Beker voor een regi-
sterke buitenlanders,
daarmee de eerste Neder-
er sinds Jan Wienese en
gde op de Amsterdamse
aan ook nog een nieuwe
record. Een jaar later
1 die stijgende prestatie-
e niet voortgezet. Dat
m deels omdat de begelei-
van Ronald niet ideaal
iep. Zijn broer Rob moest
een jaar voor de Olympische
Spelen om studieredenen af
haken en interim-coach Jan
Klerks had niet de tijd die
voor het terzijde staan van een
toproeier noodzakelijk is.
Daarbij had de Leidenaar een
aantal malen pech in de wed
strijden door een slechte baan
te loten. „Dat kan met roeien
een groot verschil uitmaken",
zegt zijn nieuwe coach Hans
Diehl. Ronald houdt zich op
dat punt liever op de vlakte:
„Je hoort het de mensen al
roepen: het lag zeker niet aan
jezelf."
Toch had de Leidenaar het
uitstapje naar Amerika wel
kunnen maken. Hij kreeg een
plaats in de dubbel vier aange
boden die wel naar Los Ange
les zou gaan. Florijn wilde
echter persé als skiffeur aan
de start verschijnen.
„In de eerste plaats heb je dan
als je wint ook alle eer voor je
zelf. Daarbij heb ik het idee
dat je in een skiff „lichter"
roeit." Zijn coach Hans Diehl
vult aan: „Je kan als je met
meerdere roeiers in één boot
hebben gezeten het idee heb
ben dat je er werkelijk alles
aan gedaan hebt, maar dat het
dan toch niet is gelukt. Je gaat
de oorzaak van een teleurstel
lende prestatie dan al gauw bij
de anderen zoeken. In een
acht is het ook niet moeilijk
om gewoon mee te roeien zon
der je echt in te spannen. Er is
niemand die dat merkt".
Diehl en Florijn hebben elkaar
min of meer toevallig „gevon
den". De eerste wilde een stap
je terug doen met roeien en
zich op coachen gaan toeleg
gen, Ronald zocht een coach.
Ronald Florijn: „De belang
rijkste reden voor mij om met
Hans in zee te gaan was z'n fa
natisme. Het is iemand die er
iets voor over heeft. Je hebt
coaches die knap over roeien
kunnen praten, schitterende
schema's hebben, maar eigen
lijk de hele dag in de kantine
koffie drinken". Diehl bevalt
de coaching tot nu toe prima:
„Een nadeel is dat ik bijvoor
beeld niet aan de skiffhead
kan deelnemen. Dat gaat me
echt aan het hart. Dat is een
klassieker in de roeisport.
Maar ja, het is nu eenmaal on
mogelijk om als- 161e te starten
als Ronald als tweede weg
gaat".
De coach noemt het sterke
punt van zijn pupil de trai
ningsdiscipline. Dat is noodza
kelijk ook omdat Florijn een
grootste gedeelte van de trai-
ningsarbeid in zijn eentje af
werkt. Op dit moment traint
ft
de Die Leythe-roeier zo'n
twintig uur in de week. De ko
mende weken wordt die trai-
ningstijd nog aanmerkelijk op
gevoerd. Het duurwerk wordt
verruild voor kortere felle
trainingen. Diehl signaleert
ook één zwak punt bij Florijn:
Ronald
Florijn hoopt
zich onder
leiding van
coach Hans
Diehl in de
wk-ploeg te
roeien.
„Hij is nog teveel gericht op Naast de intensieve trainings
zijn coach. Hij moet eigenlijk aanpak houdt Ronald Florijn
wat meer eigen initiatieven er een perfecte leefwijze op
nemen". na: „Ik probeer zo gezond mo
gelijk te leven. Ik eet alleen
maar natuurlijke dingen. Geen
suiker, maar wel vlees, gra
nen. groente en fruit. Dat is
misschien nog moeilijker vol
te houden dan hard trainen.
Alleen in een trainingskamp is
dit niet te handhaven
De keuze om verder te gaan
na het afhaken voor Los An
geles was voor Florijn niet erg
moeilijk: „Roeien is voor mij
een levensgewoonte. Ik weet
eigenlijk niet beter Ik heb ook
de overtuiging dat ik het kan.
Zou ik dat niet denken dan
zou ik vandaag niet eens meer
in die boot stappen".
Voorlopig is het eerste doel
voor de 23-jarige Leidenaar
een plaatsje in de wk-ploeg
van dit jaar te veroveren. Flo
rijn: „De selectienormen zijn
eenvoudig. Nationaal liefst
winnen en internationaal in
de finale komen". De ambities
van het Leidse tweetal reiken
vanzelfsprekend verder
Seoul'88 moet de teleurstellin
gen van de eerdere Olympi
sche jaargangen doen verge
ten. Toch kijkt Florijn niet in
spijt achterom: „Ik heb toch al
geweldige dingen meege
maakt. ben zeker drie keer per
jaar in het buitenland geweest
en heb in Moskou toch de
Olympische Spelen meege
maakt".
WILLEM SPIERDIJK
>nne van Dorp, twee jaar geleden „Europees" lopend, nu steunpilaar in de damesploeg van AV Holland die op weg is naar de
}0|.Dfdklasse.
:iDEN Voor de Atle-
Vriendenkring Hol-
Td is 1985 een gouden
m r. De vereniging be-
50 jaar en dat wordt
^»t de nodige evenemen-
"pTi op uitbundige wijze
|Q vierd. Hoogtepunten
arin zijn de jubileum-
'dstrijd om de Gouden
I iuke, de receptie en reü-
in Holiday Inn, de
lioolwedstrijden en het
l afsluitende gebeuren
nctionerende nationaal
impioenschap 50 kilo
eter snelwandelen.
ten in de beginjaren dertig
„athletiek" in Leiden voor-
thtig van de grond kwam,
ird de bekende tweedeling
k hier al snel een feit. De
ensen die zich niet konden
>nd. nden in de steeds duidelijker
i rooms-katholieke leest ge-
1062,boeide, reeds bestaande ver-
i. liging stapten uit die club en
:htten samen de Atletiek
riendenkring Holland op. Op
april 1935 maakten negen
an er een officiële oprichting
in en kreeg de eerste voorzit-
l0,enr van de club, Rien Brons-
<swefest, de hamer in handen,
rg lang heeft Bronsgeest de
iepter niet gezwaaid, na een
Q»- werd de Wassenaarse fa-
fikant Cor Guldemond voor-
jtter.
^.tletiekbaan
farm gemaakt voor de atle-
ek en voor Holland door de
tnoeder van de Leidse turn-
Bort", mevrouw Dieben-Ko-
ings, pakte Guldemond de
■ken energiek aan. Binnen
■er jaar kreeg hij een echte
■£letiekbaan voor elkaar.
Jaarmee Leiden een voorna
me rol in de Nederlandse atle
tiek kon gaan spelen. Door de
oorlog was die voorname rol
echter maar van korte duur,
omdat tegen het eind van deze
zwarte periode de sintelbaan
tot oorlogsgebied verklaard
werd. Voor de vriendenkring
was (net als voor heel de we
reld) deze tijd een slechte.
Door interne politieke geschil
len verscheurd en ook ge
plaagd door verschillen in op
vatting over de te bereiken
doelen (prestatiegericht of ge
zellig rekreatief bezig zijn)
kwam Holland danig geschon
den' uit de oorlog.
In de periode van opbouw
daarna groeide ook de Leidse
atletiekbeleving en pikte Hol
land daar uiteraard de nodige
granen van mee. Jammer voor
Holland was dat eigen topper
Wim Slijkhuis door het Am
sterdamse AAC „weggehaald"
was. Slijkhuis immers pres
teerde in 1948 tijdens „de
Olympische Spelen van Fanny
Blankers Koen" bijzonder
goed. Doordat ook Hollandtop
per Wim Nota (Nederlands,
kampioen sprint en 10.4 op de
100 meter op de in onze mo
derne ogen afschuwelijke sin-
telbanen) als zovele landgeno
ten in de periode net na de
oorlog emigreerde, kreeg de
club weer een dreun te ver
werken.
Opbl.
oei
In de vijftiger en zestiger jaren
bloeide de vereniging weer op,
waarbij de verrichtingen van
Albert van der Linden en
vooral de meerkampers Wim
Thissen, René van der Water
(ook nog steeds de enige Leid
se zeven meter springer) en
Jan van Heek (tegnwoordig
als hoofdtrainer bij de Spar
taan aktief) een groot aandeel
van de publiciteit opeisten.
Voor een deel werd die extra
aandacht aan het eind van de
zestiger jaren teniet gedaan
door een ruzie tussen de
(sindsdien bij Bataven triom
fen oogstende) Lambert van
den Berg en de toenmalige
hoofdtrainer Jan van Heek.
Het trainerscorps van de
grootste atletiekvereniging in
Leiden heeft zich overigens in
de loop der jaren niet al te
vaak op de voorgrond ge
plaatst. Het is echter buiten
kijf dat veel nuttig werk is en
wordt verricht. Omdat de ver
eniging veel aandacht aan de
jeugd besteedt en jeugdtrainers
niet of nauwelijks publiciteit
trekken, wordt echter maar
weinig luidruchtig aan de weg
getimmerd.
Door de gedegen opbouw van
onder af en zonder het aan
trekken van „vreemde" atle
ten is het gelukt om het eerste
damesteam na 1971 (toen de
atletiekvrienden ook vriendin
nen kregen) in de competitie
naar de eerste klasse te laten
doorstomen, waar het vorig
{aar de promotie naar de
ïoofdklasse op een haar miste.
De herenploeg doet al jaren
haar best meer dan twee jaar
in de hoofdklasse te blijven. In
de laatste tien jaar is Holland
tot het Volendam van de atle
tiek geworden en regelmatig
heen en weer geslingerd tus
sen de twee hoogste klassen.
Europees
Individueel lijken de diverse
Nederlandse Kampioenschap
pen voor veel atleten en atle
tes het hoogtepunt van het jaar
te worden. Dit jaar zal de club
naar alle waarschijnlijkheid
(net als twee jaar terug) in
Menno Swier een deelnemer
bij de Europese Kampioen
schappen junioren hebben.
Nadat Yvonne van Dorp in
1983 in het Oostenrijkse Scwe-
chat al op dit niveau mee
streed, denkt Swier (getraind
door ex-Holland en nu Bata-
ventrainer Ernst Brus) dit jaar
de limieten voor de 400 meter
met en zonder horden wel te
halen. In 1983 lukte het hem
net niet. De nog erg jonge
Swier kwam toen enkele hon
dersten van een seconde te
kort, maar in het afgelopen
seizoen heeft hij reeds laten
zien de verwachtingen waar te
kunnen maken.
Ook op bestuurlijk vlak is de
inbreng van Holland in lande
lijke en distriktsfuncties als
maar groeiend met mensen in
de Unieraad, de landelijk com
missie voor de jeugdatletiek,
de distrikts jurycommissie en
meer. De inbreng op organisa
torisch terrein staat evenmin
stil. In 1983 werden door Hol
land nog de Nederlandse
Kampioenschappen junioren
op voortreffelijke wijze geor
ganiseerd, in 1984 werd de
wedstrijd om de Gouden Spike
een blinkend succes en voor
1985 staan ook al weer een
aantal hoog gewaardeerde
wedstrijden op het program
ma. Zo zal de jubileumwed
strijd op Hemelsvaartsdag
weer om de Gouden Spike
gaan en houdt men aan het
eind van het seizoen op 19 ok
tober het nationaaal kampi
oenschap 50 kilometer snel
wandelen. „Na de hegemonie
die Nico Schroten jarenlang
voerde in de snelwandelwe
reld heeft Dirk Maassen van
den Brink zijn plaats overge
nomen en omdat 50 kilometer
goed aan te doen dit kampi
oenschap te organiseien. En ja,
natuurlijk hebben we een
kanshebber in onze eigen club.
Maar het duurt nog een half
jaar voor het zover is, er kan
nog van alles gebeuren", aldus
Bert Paauw, lid van de jubi
leumcommissie.
GERT VELTHUIZEN
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Willem Spierdijk
Mededelingen
Het is de laatste jaren een
goede gewoonte geworden
van besturen van sportvereni
gingen om de leden regelma
tig op de hoogte te houden
van hetgeen in de bestuurska
mer wordt behandeld. Onder
kopjes als „Uit de school ge
klapt", „Een kijkje in de be
stuurskamer" of Het bestuur
deelt mede", worden planne
tjes, ideetjes en voornemens
bekend gemaakt. En passant
wordt de leden door dit soort
publicaties ook nog eens dui
delijk gemaakt dat het be
stuur niet stilzit. En dat kan
natuurlijk ook nooit kwaad.
Nee, het is echt een goede ge
woonte. We zeiden het al.
We bedoelen maar: een op
deze wijze geïnformeerd lid
wordt niet echt veel wijzer...
E.
- „Hallo mijnheer, mag ik u
wat vragen?"
- „Natuurlijk, ga uw gang".
- „Hoe lang poetst u uw tan
den nu met E.?"
- „Dat sjal nu ongeveer drie
jaar sjijn
- „En? Bevalt het u?"
- „Ja hoor, heel goed. Hier
voor gebruikte ik een onbe
kend merk. En dat wasj echt
een heel sjtuk minder".
- „Dus u blijft E. ook in de
toekomst gebruiken?"
- „Besjlist, sjeker en vasjt".
Mededelingen (2) Geruchten
Ook de Rijnsburgse tennisver
eniging De Rijnkanters doet
daar dus aan mee. Alleen vra
gen wij ons af of het op deze
wijze wel echt zin heeft.
Uit het laatste clubblad van
deze vereniging: „Uit de be
stuurskamer.... Op 4 maart j.l.
vergaderde het bestuur en
kwamen o.a. de volgende
punten aan de orde: notulen,
ingekomen stukken, nieuw
ontvangen verslag betr. on
derzoek banen, barinkopen en
prijzen, verbetering verlich
ting clubhuis, nieuwe frituur-
apparatuur, voorjaarsbeurt
banen, bebossing rondom ba
nen, planning 1985. De vol
gende bestuursvergadering
zal worden gehouden op 1
april 1985".
Heeft basketbalclub Leiden
nu een sponsor of niet?
Hier in verkorte vorm de ge
ruchten die de afgelopen we
ken op ons bureau belandden.
Het begon eigenlijk met het
bericht dat er een grote spon
sor gevonden zou zijn. Eentje
die ook Europa-Cup basketbal
mogelijk zou maken. Het vol
gende gerucht: het is nu echt
zeker, een kleinere sponsor,
maar eredivisiebasketbal blijft
behouden voor Leiden, „het is
een bouwbedrijf" wordt er ge
fluisterd. Dan weer: er is een
grote sponsor gevonden; deze Excentriek
week wordt het contract gete
kend of anders volgende
We€kvan Hutspo(r)t houden ruchten; pas nu op jongens
- Van h.lmfv 1 joiHfn Haar
komt maar
ketbal van.
Toon
&JS2CB3I
Neem Mario Been.
Wanneer u hem niet kent en
er wordt u gevraagd:
wat doet deze jongen op zon-
dagmiddag half drie? Ligt hij Toon (2)
onder z'n brommer te sleute
len of speelt hij met Feye-
noord 1 in De Kuip. U kiest
dan waarschijnlijk voor het
natuurkundige is. Het zou
niet in je opkomen hem een
vooraanstaand rol als coach in
tafeltennisland toe te dichten
Neem Toon Buunk
Dit gevaarte verwacht je op
zaterdagavond toch aan de
bar in de belangrijkste uit
gaansgelegenheden. biertje in
de hand. Nee, mijnheer blijkt
s'lands beste waterpoloer
Niets dan hulde overigens
voor laatstgenoemde. De Am
sterdammer stopt met zijn
sport; Wij van Hutspo(r)t wil
len hem nog eenmaal eren
met bijgaande foto. De hem
overhandigde beker is slechts
een karig symbool voor de
enorme prestaties die door de
AZC'er zijn geleverd. Met zijn
afscheid is het nederlandse
waterpolo een paar kilootjes
lichter geworden...
Excentriek
Een korfbalcoach.
Wat stellen wij ons daarbij
voor?
Wij van Hutspo(r)t dachten
aan een bruine ribfluwelen
broek. Iets te ruim, zodat die
over de billen dreigt te zak
ken. De kleur van het over
hemd is lichtgroen waarbij de
korfbalcoach smaakvol een
oranje das heeft gekozen De
trui, nee. nee, hij draagt een
vest, is fijntjes afgestemd op
de kleur van de das en is
knalrood. Bij slecht weer
wordt dit kleurrijke ensemble
afgedekt met een zogenaamde
parka regenjas
En zo droomden Wij van Hut-
SDo(r)t door, totdat
de foto van Pernix-coach Jas
per Engel op ons bureau neer
plofte Met een schok werden
wij wakker De aankleding
van deze korfbalcoach lijkt
wel licht excentriek
Zou korfbal dan toch een leu
ke sport zijn
l
