Jeugd niet alleen verantwoordelijk voor vandalism#
E
11 tlm 21 APRIL ""saSTïESUSX.™ AMSTERDAM
OOK WERKGEVERS WILLEN NU KOOPKRACHT VERGROTEN
ROTTERDAMS CONGRES OVER KLEINE CRIMINALITEIT
„Aansprakelijkheid
houdt op bij J
verlaten winkel
Leo Riemens
overleden
DE HUISHOUDBEURS:'N HELE DA(>
IN EEN ANDERE WERELD.
BINNENLAND/BUITENLAND
EeidteQowuvnt
DONDERDAG 4 APRIL 198S PAGÏ
'est-
et
DEN HAAG „De motieven van
jeugdvandalisme zijn onvrede en
verveling. De motieven van over-
heidsvandalisme zijn modernisme
en prestigezucht". Dit zei de Rotter
damse hoogleraar criminologie prof.
dr. G. Hoefnagels gisteren op een
door het Nederlands Studie Cen
trum georganiseerd landelijk van-
dalisme-congres in de Doelen in
Rotterdam. Op deze bijeenkomst
werd ook gesproken door minister
van justitie, mr. F. Korthals Altes,
die zijn voordracht baseerde op het
rapport van de Commissie Roethof
over kleine criminaliteit.
Prof Hoefnagels: „Het overheidsvandalis-
me kan in ernst, als schadepost, niet gauw
geëvenaard worden door de ravages van
de generatie jeugdige Hollandse vandalen.
Het topvandalisme kreeg gestalte in De
Nieuwe Lelijkheid van Hoog-Catherijne
en het Gevers Deijnootplein in Scheve-
ningen".
De Rotterdamse hoogleraar wilde met zijn
krachtige uitspraken de aandacht richten
op bepaalde ontwikkelingen, die mede
aan vandalisme hebben bijgedragen. Ook
de toegenomen welvaart, de afbraak van
het onderwijs en het afschaffen van con
ducteurs bij het openbaar vervoer mogen
volgens hem niet vergeten worden.
Minister Korthals Altes wees vooral op de
verantwoordelijkheid van de ouders van
jeugdige vandalen. „Veel vandalisme zou
kunnen worden voorkomen wanneer ou
ders en andere opvoeders de aan hun zorg
toevertrouwde kinderen meer respect
zouden kunnen bijbrengen voor de eigen
dommen van anderen, inclusief die van
de overheid. Met de commissie Roethof
ben ik van mening dat het niet op de weg
van de overheid ligt te proberen volwas
senen bepaalde opvoedkundige normen
op te leggen. Wel kan met steun van de
overheid voorlichting worden gegeven
aan ouders en leerlingen over vandalis
tisch gedrag", aldus de bewindsman.
Ook dr. J. van Dijk, hoofd Wetenschappe
lijk Onderzoek en Documentatiecentrum
(WODC) van het ministerie van justitie,
benadrukte het belang van voorlichtings
campagnes op scholen. Daarnaast toonde
hij zich een warm pleitbezorger voor al
ternatieve sancties voor vandalen, zoals
die onder meer bij het Bureau Halt in
Rotterdam worden georganiseerd. Ge
noemde maatregelen zijn verreweg het
meest aantrekkelijk vanuit economisch
oogpunt, zei hij. „Een overheid die deze
opties niet toepast, is een dief van zijn ei
gen schatkist".
In de Doelen werd 's middags dieper in
gegaan op de praktijk van de vandalisme
bestrijding. Hoofdinspecteur mr. Th. Peer,
chef jeugd- en zedenpolitie Rotterdam, gaf
een schets van het functioneren van Bu
reau Halt. Dit project richt zich op jonge
ren tot achttien jaar, die in hun kraag zijn
gepakt wegens het aanrichten van vernie
lingen. Via Halt worden ze geconfron
teerd met de schade die ze hebben veroor
zaakt. Het bureau stelt ze in de gelegen
heid de schade zelf weer te herstellen.
ts uit
zonder dat ze met Justitie in aanirfatl^
hoeven te komen. Jdsrep
Halt onderzoekt ook de oorzaken^"
vandalisme en onderneemt allerlei r* 2
teiten die dit verschijnsel moeten
dringen. In verschillende steden woi
inititiatief nagevolgd, zoals in Den
en Dordrecht. In andere plaatsen e
menteert men met een wijkgerichte^"^
pak van de kleine criminaliteit, zodsc
Haarlem. De commissaris van politï2,
die stad, mr. A. Straver, vertelde ovr®
goede ervaringen met de invoering»—
wijkteams en intensieve surveillant)
voet en op de fiets van Haarlemse po|
agenten. p 1
Pe
DEN HAAG „Ger-
brandy zette door wat hij
in zijn hoofd had". Met
die eenvoudige woorden
schetste onlangs een
hoogbejaarde oud-be
stuurder van de Christe
lijke Landarbeidersbond
het karakter van prof.
dr. Pieter Sjoerds Ger-
brandy, de sociaal bewo
gen Friese ARP-staats-
man, die tijdens de oor
logsjaren minister-presi
dent werd en vanuit
Londen in zijn befaamde
radio-toespraken het Ne
derlandse volk uitzicht
gaf op betere tijden.
Die door dr. G. Abma in
diens bijdrage „Gerbrandy's
Friese jaren" aangehaalde
karakterschets staat in de
vandaag verschenen herden
kingsbundel, welke ter gele
genheid van Gerbrandy's
honderdste geboortedag 13
april 1985) onder auspiciën
van het Historisch Comité
Christen-Democratie werd
uitgegeven.
Kamervoorzitter Dolman
nam vanmiddag in tegen
woordigheid van premier
Lubbers en diverse andere
politici in het Haagse Pers
centrum Nieuwspoort het
eerste exemplaar van dit
boek in ontvangst uit handen
van het CDA-Eerste-Kamer-
lid, mr.dr. A. Postma.
De laatste redigeerde samen
met de adjunct-secretaris van
het CDA, drs. C. Bremmer,
en de Amsterdamse hoogle
raar sociologie prof.dr D.Th.
Kuiper de met een 30-tal fo
to's geïllustreerde interessan
te bundel, waaraan onder
meer ook dr. Willem Drees,
oud-minister prof.dr. W Al-
beda en prof.dr. J. Zijlstra
meewerkten
De bundel belicht de activi
teiten die de onder de rook
van Sneek in het dorpje
Goenga geboren Gerbrandy
na zijn gymnasiale opleiding
in het Betuwse Zetten en zijn
studie rechten aan de Vrije
Universiteit in Amsterdam
ontplooide.
Anecdotes
De verdienste van het boek
is dat het onvermoede nieu
we feiten en anecdotes toe
voegt aan de relatief schaarse
kennis die men van de ARP-
politicus heeft. Uit de diverse
beschouwingen blijkt dat de
ARP zowel voor als na de
oorlog moeite had met het
optreden van Gerbrandy.
Postma wijdt een beschou
wing aan Gerbrandy's me
moires en daaruit blijkt dat
„de sociale kwestie" als een
rode draad door het leven
van Gerbrandy loopt. Vol
gens Postma is er geen spra
ke van dat de „rode advo
caat" uit Sneek van sociaal
bewogen evolueerde tot con
servatief, zoals vaak wordt
beweerd. De auteur onder
bouwt die stelling met een
groot aantal voorbeelden van
de sociale belangstelling
waarvan Gerbrandy bij
voortduring blijk gaf
Leidse jaren
Illustratief voor Gerbrandy's
strijd voor een menswaardig
bestaan voor iedereen waren
zijn activiteiten rond 1910 in
Leiden. Geschokt door „de
afschuwlijke exploitatie van
arbeidskrachten" leverde
Gerbrandy een bijdrage aan
een organisatie van arbeiders
op christelijke grondslag en
redigeerde hij samen met an
deren in zijn laatste Leidse
jaar 1913-1914 een week
blaadje „De Meiboom" dat
diende als instrument om een
sociale actie te voeren. Dat
werd een gereformeerde
scheepsbouwer destijds te
gortig, want die vreesde dat
een actie voor doorbetaling
van loon tijdens de feestda
gen geld ging kosten.
„U hebt u niet te bemoeien
met mijn werf en mijn zaken.
Op mijn werf ben ik koning
en handel daar zoals ik goed
en billijk acht. dat kranten
geschrijf moet ophouden"
beet de man Gerbrandy toe.
Gerbrandy liet zich niet van
de wijs brengen en ant
woordde: „Ik ben koning van
mijn krant, daar bepaal ik
wat er in komt en daarmee
basta". De arbeiders kregen
de doorbetaling.
Medezegeenschap
Prof.dr. Wil Albeda schreef
over Gerbrandy's bijdrage tot
het christelijk-sociaal denken
en analyseert diens boek „De
strijd voor nieuwe maat
schappij vormen", waarin
Gerbrandy een aantal bijdra
gen bundelt die tussen 1919
en 1927 waren gepubliceerd.
„Hij doet zich daarin vooral
kennen als de sociaal bewo
gen jurist die zoekt naar
nieuwe oplossingen voor de
maatschappelijke proble
men", aldus Albeda. Voor
Gerbrandy was medezeggen
schap een wezenlijk element
niet slechts in de deproletari-
sering, maar in laatste instan
tie ook in het calvinistisch
reveil.
„Arbeid kan niet, arbeid mag
niet opgaan in stukwerk, in
deelarbeid zonder bewust
verband met het geheel; zon
der dat bewuste verband is
het geen arbeid", aldus Ger
brandy. „Men voere hierte
gen toch niet aan dat duizen
den hiermee content zijn. Het
is de vloek van ons bedrijfs
leven dat ze dat zijn. Het gaat
er niet om tevreden arbei
ders te hebben, maar om be
wuste, aan het doel van de
produktie verbonden wer
kers te hebben".
Eresaluut
Albeda brengt een eresaluut
aan de vroegere staatsman,
die op het sociaal-economisch
front geen twijfels kende en
een groeiende medezeggen
schap schetste met de cao als
voornaamste instrument. „Ik
denk", aldus Albeda, „dat wij
nu, in de jaren tachtig, meer
dan ooit oog kunnen hebben
voor Gerbrandy's idealen die
nog steeds recht overeind
staan en voor de wijze, waar
op hij die idealen wilde door
voeren. Er is nog steeds en
opnieuw behoefte aan nieu
we maatschappijvormend
Dr. G. Puchinger en dr. P.A.
Kasteel beschrijven Gerbran
dy als minister-president in
oorlogstijd, waaraan velen
onvergetelijke herinneringen
Pieter Sjoerds Gerbrandy
bewaren. Hoewel koningin
Wilhelmina de stoere Fries
tot minister-president koos,
nadat premier De Geer had
gefaald, liep de verhouding
tussen de vorstin en haar
eerste minister toch spaak.
„Een stille, maar diepe te
leurstelling die hem de volle
glans van het resultaat van
zijn werk in Londen moet
hebben getemperd", aldus
Puchinger die nog eens Ger
brandy's befaamde uitspraak
over de positie van de konin
gin aanhaalde: „Kijk al zou
ik in Nederland terugkeren
zo zwart als een Moriaan...
Hare Majesteit moet sneeuw
wit zijn".
Partijconflicten
Na de oorlog werd Gerbran
dy weer gewoon kamerlid.
Volgens dr. J. de Bruijn was
hij geen trouw en stipt bezoe
ker van de Kamer- en frac
tievergaderingen. Zijn deel
name was sterk afhankelijk
van zijn momentele belang
stelling. Soms voerde hij het
woord zonder zich voldoende
te realiseren dat hij daarmee
raakte aan het terrein van
een fractiegenoot.
Tot ongenoegen uiteraard
van ARP-fractievoorzitter
Schouten die na 2 jaar ver
zuchtte: „Prof. Gerbrandy
heeft een eigen plooi in zijn
leven". Gerbrandy die in
geen enkele vaste kamer
commissie zitting had, voelde
zich door zijn fractie te kort
gedaan en vroeg steeds om
verandering van „de verne
derende en belangstellingdo-
vende siutatie".
Uit De Bruijns beschrijving
blijkt dat de ARP de Friese
onconventionele politicus in
feite niet lustte. Het vreemde
is dat dit voor de oorlog ook
al het geval was, toen hij gro
te moeite deed om in de Ka
mer te komen, maar stuitte
op het hautaine optreden, van
Colijn.
Schouten was in feite onbe
hoorlijk tegenover Gerbran
dy en kwam met het smoesje
aandragen dat de man die in
de oorlogsjaren nota bene pal
stond tegenover de nazi's,
nog onvoldoende ervaring
had als kamerlid. Later ver
weet men Gerbrandy dat die
in feite „zijn eigen weg" ging
aan het Binnenhof en organi
satorische moeilijkheden ver
oorzaakte.
Bij het overlijden van Ger
brandy, op 7 september 1961,
herdacht kamervoorzitter
Kortenhorst hem als „een
trouw, beminnelijk en ruim
denkend collega, begaafd met
een scherp analytisch, juri
disch en wijsgerig verstand,
een kostelijk gevoel voor hu
mor, een hartverwarmend
hartelijkheid". Maar ook als
een man die geen juk ver
droeg. „Hij draafde moeilijk
in het gareel van de discipli
ne... Voor hem was de rechte
weg de korste; hij koos tussen
ja en nee en vluchtte niet in
het misschien".
„Wie zo herdacht wordt", al
dus De Bruijn, „heeft ook als
kamerlid een goede naam
achtergelaten".
ALEX SNELLEMAN
N.a.v. „Pieter Sjoerds Ger
brandy", uitg. Wever, Fra-
neker; prijs 19.50.
DEN HAAG „Onze aansprakelijkheid voor lekl
houdt op bij het verlaten van de winkel", had eetf1 01
brikant van een chloorbleekmiddel alvast maar ol
fles laten drukken.
jdsc
„Schandelijk", zeggen de mensen van de Consumentent°rtl
„die tekst moet snel van de verpakking af". Deze fabrikaten
echter niet de enige die aansprakelijkheid voor onveiligere
dukten probeert af te schuiven. Vaak krijgt de consumeer
schuld.
De Consumentenbond heeft na drie dagen „Gevarencenti
1100 telefonische klachten binnengekregen van mensen dier.
onveilige produkten te maken hebben gehad. De meeste k»1??
ten (20-25 procent) gaan over knallende flessen, die regeliftij
tot letsel leiden. De bekende tube „zwart-wit" heeft zelfs d in
lijke ongelukken onder kinderen veroorzaakt. Deze kindyal]
hadden de scherpe dop ingeslikt.
Verder gaat het onder meer om: onveilige kinderzitjes, gU
hondevoer, in voedsel, shampoos die tot haaruitval leiden,^
wasmachine die centrifugeert terwijl hij nog open is, gevaaiP33
strijkijzers, gevaarlijk kinderspeelgoed, enzovoorts, enzovoot il
„Er zijn veel recente klachten", aldus iemand van de bond, qjde
ook veel oud zeer. Mensen die zes, zeven jaar geleden het sl^{e
van een onveilig produkt. Dat leidt soms tot em^ g.
Van Zeil
offer
nele verhalen. Mensen die al die tijd niet wisten waar ze teii1,
konden met klachten of anderen die dachten dat het toch f161
zou uithalen. Ja, we zijn geschokt door het grote aantal telef(3g;
tjes". De Consumentenbond gaat er een stevig rapport vanPS'd
ken, zo belooft directeur Dick Westendorp. n n
t ge
'hei
,ks
n. I
De Consumentenbond had staatssecretaris Piet van Zeil (Co£
mentenzaken) gisteren uitgenodigd telefoongesprekken n
„klagers" te voeren. Het bleef beperkt tot één gesprek. Hij ta
een man aan de lijn wiens vader vorig jaar was overleden, nr
zijn, overigens tien jaar oude, elektrische deken in brand r?
gevlogen.
De fabrikant was in eerste instantie alleen bereid de taxikor
van en naar het ziekenhuis te betalen. Later bood hij 1
(„wel even tekenen, meneer") aan, volgens de bond nog sti
een flauwekulbedrag. Westendorp stelt echter dat het aanbi^o
van dat bedrag in elk geval betekent dat de producent de a
sprakelijkheid op zich neemt. En dat is al heel wat.
Want een groot probleem is, aldus de Consumentenbond,
Hij moet namelijk bewijzen dat een produkt onveilig i
nog dat dat de schuld van de fabrikant is. Volgens de bond is_
vrijwel onmogelijk. De consument kan eigenlijk alleen dreEi'
Frits Bom of de consumentenbonden erbij te betrekken. In
geval wil de producent nog wel eens flink in de buidel tasti
Nederland probeert in EG-verband een wettelijke produkta
sprakelijkheid van de grond te krijgen, maar Van Zeil gaf al
dat het daar niet erg mee wil vlotten. West-Duitsland en Fra
rijk liggen dwars. De Consumentenbond gelooft niet in een 1
regeling. Als die er niet komt, doet Nederland het op eigen h<
je. Dat gebeurt waarschijnlijk nog dit jaar, zodat de wet volgi
jaar in de Tweede Kamer behandeld kan worden.
MARTIN VOORN
DEN HAAG In minder dan
twaalf maanden zit Nederland
weer volop in de verkiezingsstrijd.
Mei volgend jaar moet er Immers
een nieuwe Kamer gekozen wor
den, maar zoals vaak met belangrij
ke gebeurtenissen werpen zij hun
schaduwen vooruit. Een van de
terreinen waarop die schaduwen
zichtbaar zijn is de voorbereiding
van de rijksbegroting voor het ver
kiezingsjaar 1986 en het hele circus
daaromheen. Regeren is nu een
maal vooruitzien en dus staat poli
tiek Den Haag nu al weer in het te
ken van de miljoenen en miljarden
van 1986.
Belangrijk thema in deze getallen-
dans is de vraag of en zo ja, in wel
ke mate volgend jaar lastenverlich
tingen moeten worden doorgevoerd
en wie daarvan zouden moeten
profiteren. Volgens het regeerak
koord zou er ook volgend jaar weer
een lastenverlichting voor het be
drijfsleven moeten komen van 1 a
2 miljard gulden. De politieke ani
mo daarvoor is echter tanende. Nu
de winsten van bedrijven met
sprongen omhoog gaan werden
voor dit jaar al vraagtekens ge
plaatst bij een voordeeltje van hon
derden miljoenen. Voor 1986 geldt
dat in sterkere mate. Alles wijst er
immers op dat het economisch her
stel zich gestaag voortzet, zodat de
vermogenspositie van het bedrijfs
leven verder zal verbeteren. De
noodzaak om daar met gemeen
schapsgeld aan bij te dragen wordt
dan minder groot.
Pleidooien
Tegen die achtergrond moeten re
cente pleidooien -in de Tweede Ka
mer worden gezien om, méér dan
in de afgelopen jaren, in 1986 de
burgers (mee) te laten profiteren
van het geld dat voor lastenver
lichting is bestemd. Bovendien zou
dat politiek goed uitkomen: het is
immers een verkiezingsjaar en door
de regeringspartijen valt er nog
heel wat aan bezuinigingspijn %»it
deze regeerperiode te verzachten.
Deze week kreeg het idee van een
meevaller voor de burgers steun
van het Nederlands Christelijk
Werkgeversverbond. Op een pers
conferentie hield NCW-directeur
Weitenberg een pleidooi voor een
flinke verlaging van de loon- en
inkomstenbelasting, zowel in 1986
als in de regeerperiode van 1986-
1990. Daarmee spreken de werkge
vers zich in feite onverholen uit
voor een versterking van de vraag
door middel van een koopkracht-
voordeel. Een opmerkelijk geluid
dat op een breuk wijst met het lied
je van bezuinigingen dat uit deze
hoek jaren is gezongen en waarin
nimmer plaats was voor een strofe
over koopkrachtversterking.
In werkgeverskring is het tij de
laatste maanden aan het keren. De
middenstands- en grootwinkelbe
drijflobby van de „Albert Heijnen
en de Dreesmannen" begint blijk
baar vruchten af te werpen. Al ja
ren pleiten deze op de binnenland
se markt gerichte sectoren van het
bedrijfsleven voor een financiële
injectie in de portemonnee van de
consumenten. Hun bestaan hangt
immers af van de koopkracht
waarover de burger beschikt. Aan
vankelijk hielden de centrale
werkgeversorganisaties zich doof
voor de roep om lastenverlichtin
gen voor de burger. Zij steunden
blindelings het bezuinigings- en
matigingsbeleid en zijn centrale
doelstelling, de teruggang van het
overheidstekort. Het hele econo
misch leven werd daaraan onder
geschikt gemaakt. Heijo, Drees-
mann en hun medestanders bleven
echter hameren op het aanbeeld
van de binnenlandse markt en de
den dat met zo'n kracht dat de
werkgeversclubs VNO en NCW
zich er niet meer tegen kunnen
verzetten, zeker niet nu het bezui
nigingsbeleid al jaren is volgehou
den en de vermogenspositie van
menig op het buitenland gericht
bedrijf hersteld blijkt.
Verdeeldheid
Onder dreiging van interne ver
deeldheid wordt door werkgevers
dus niet langer zuur gedaan over
het stimuleren van de binnenland
se markt. „We zijn gaan onderken
nen dat je die markt niet kunt ver
waarlozen", geeft een medewerker
van de werkgevers toe. Winkelbe
drijven en de middenstand krijgen
het immers niet automatisch beter
als het de Nederlandse exportin
dustrie voor de wind gaat. Dat
werd wel beweerd om het oneven
redig economisch herstel (de „dua
le" economie) te rechtvaardigen.
Maar inmiddels is het ook tot de te
genstanders van stimulering van de
binnenlandse vraag doorgedrongen
dat een deel van de winst, die het
herstel in bepaalde sectoren ople
vert, naar de burgers moet worden
doorgesluisd. Pas dan gaat de con
sumptie stijgen en komt de binnen
landse markt uit de gevarenzone.
Tegen die achtergrond pleiten de
werkgevers nu ook openlijk voor
belastingverlaging voor de werkne
mers, maar er zitten wel wat ad
dertjes onder het gras. De belas
tingverlaging zou moeten dienen
om het verschil in netto inkomen
te vergroten tussen iemand met
een minimum (die op grond daar
van aanspraak kan maken op tal
van toeslagen), en iemand van
ven modaal (die dat niet kan). 1
zou kunnen gebeuren door flinli
bezuinigen op zaken als huursul
die en studietoelagen. Tevens d
len de werkgevers hun werkj
mers laten opdraaien voor i
flink deel van de premies
werkgevers tot nog toe moesten
talen. Per saldo houden de werk)
mers dan weliswaar nog een vo
deeltje over, maar op die man
zouden de ondernemingen laP
een achterdeur toch ook nog
miljard aan. lastenverlichting
kunnen binnenhalen. Een aartl<
plan, maar gezien het al eertë
aangestipte winstherstel is het nel
maar de vraag of de politiek e«
plan zal omarmen. Bovendien
het geen bedrijven die volgend j(ei
mei een hokje rood maken, m^j
individuele burgers. e
ARJEN BROEKHUIZEN "C
SUSKE EN WISKE HET DREIGENDE DINGES
MAASTRICHT De 74-jari-
ge journalist en operakenner
Leo Riemens is in de nacht
van dinsdag op woensdag in
zijn woonplaats Maastricht
overleden. Riemens verwierf
in de jaren vijftig bekendheid
met zijn radioprogramma's
over zangkunst en heeft tallo
ze artikelen en plaatrecensies
op zijn naam staan. Hij werkte
ook mee aan een TV-program-
ma over lichte muziek, waarin
hij deel uitmaakte van een fo
rum. Hij publiceerde een boek
over Maria Callas, een zan
gerslexicon en een werk over
opera en was medewerker van
de Larousse-encyclopedie, de
Winkler Prins en een Italiaan
se encyclopedie. Daarnaast
was hij jarenlang TV-recen
sent van het dagblad De Tele
graaf. Riemens behoorde tot
de oprichters van de bladen
„Luister" en „Disk", waarvan
hij ook medewerker was. Hij
wordt zaterdag begraven in
Maastricht.
De 40e Internationale Huishoudbeurs
wordt dit jaar een spektakel.
Opperste verbazing gaat hand in
hand met vertrouwde gezelligheid.
China als gastland
De Volksrepubliek China presen
teert zich met haar cultuur en een
keur van produkten.
Wij noemen kunstnijverheids- en
huishoudelijke artikelen, porcelein en
aardewerk, kleden, zijde en natuurlijk
levensmiddelen en wijnen.
De badkamer- en de
keukenshow
Nog nooit zag u zoveel inspire
rende combinaties en verrassende
nouveauté's bij elkaar.
Een huis vol van alles waar de
doe- het-zelver mee te maken heeft
Leerzame demonstraties en toepas-
singen van de nieuwste produkten.
Vakantievoorpret op z*n best
door een uitgebreide presentatie v
toerisme en p
nen- als buitenland.
i produkten uit zowel bin-r(
uopde
Hixarioudbeixsiwee''
Een overweldigende modeshow
van grote modemerken in ons land.
Interieur i
Voordelige Trein-Toegang-biljetten verkrijgbaar bij vele NS-stations.
