De Danaïden en TOP nog in kampioensracl
=:cb „juibiiiu
moet ik verder"
SoUbeSouMMit
tyv®r
aTrl
p
OVERIGE „LEIDSE" KORFBALCLUBS ZONDER ASPIRATIES
SPORT.
ZATERDAG 30 MAART 1985 P MC
JjplDe gr
ïumeni
«5HU groen*
CMt id kun
lj|S| Veluw
'MM n leve
sP» Webs
5*2?: Kath
ftmiw. KS
SfeMrden ir
^^aniser
Tif1teiten
looi. k
dig de
onderl
Bij K
niet
j. 5tema
e sasiï
s van
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Willem Spierdijk
Conclusie: er is met
parkeerruimte nodig.
„Op de kop af 71 jaar na de
oprichting van onze vereni
ging, nodigt het bestuur van
de Leidse voetbalvereniging
UVS u hierbij uit tot het bij
wonen van de officiële start
van de werkzaamheden met
betrekkit tot de nieuwbouw
van onze accommodatie.
Wij hebben de heer D.J. Tes-
selaar, wethouder van volks
huisvesting en sportzaken, be
reid gevonden ter gelegenheid
'hiervan de eerste spa in de
grond te steken.
Een en ander vindt plaats op
ons sportcomplex de Kikker-
polder aan de Oegstgeester-
weg op maandag 1 april a.s.
om 15.30 uur.
Het bestuur.
Flap (2)
Wij van Hutspo(r)t hebben in
de achter ons liggende jaren
vaker te maken gehad met dit
soort probeersels. Maak het
maar lekker officieel door er
een altijd voor een grap te
porren wethouder bij te stop
pen, memoreer een aardige
bijkomstigheid als (in dit ge
val) die oprichtingsdatum en
verstop de dag waarop het al
lemaal moet gebeuren (1, wij
schrijven één. april) aan het
eind van het berichtje. Succes
verzekerd. Zeker als in de pe
riode daarvoor regelmatig ge
praat is over die zo nodig op
te knappen accommodatie.
Nu, deze rubrieksredactie
trapt daar gewoon niet in. We
vinden het een verdienstelij
ke poging, maar menen dat
niet van ons mag worden ver
langd dat we alles maar gelo
ven.
We bedoelen maar. Als wij op
de redactie een ongetwijfeld
in het geniep genomen foto
toegeworpen zouden krijgen
waarop UVS-vQorzitter Bart,
tweede dan wel derde elftal-
speler Hans een flapje van
honderd overhandigt, zouden
we toch ook niet van de da
ken schreeuwen dat er daar
in de Kikkerpolder wordt be
taald?
Nou dan...
Parkeren
Leiden krijgt zijn tweede
sporthal. Wethouder Tesselaar
en zijn adjudant Jan Duijve-
stein drukten het plan in
sneltreinvaart door de raads
commissie Sport en Recreatie
én de gemeenteraad.
Het laatste woord zal nog niet
over deze hal gezegd zijn; ver
wacht mag worden dat de
buurt steen en been gaat kla
gen over de parkeeroverlast.
Tesselaar wuifde dat bezwaar
gemakkelijk weg: de „recrea
tie" sporten vinden domicilie
in de nieuwe hal, de publiek
trekkende sporten blijven in
de Vijf meihal gehuisvest.
Parkeren (2) ienkar
Raynr
In de nieuwe hal word^oud.
ook sporten als zaaier de
badminton en zaalhandij 17.3
dergebrach t. Opmerké, Coro
echter, dat Tesselaar oose S€
de korfballers een plaste Ba
De Mors wil inruimen:^ vooi
komen toch niet zo veegden,
sen kijken", wist de jen in
wethouder nog te verteüa zij
met de parkeerproblerrk niet
het dus wel meevallen.LEAC
Nu kunnen Wij van Leidi
spo(r)t natuurlijk alle ,RA
opbrengen voor het De
Tesselaar nooit naar dirf.
meihal gaat wanneer di Je zi
korfbald wordt. Het zoigazin
te gek zijn als een wetlS
niets beters te doen had Jour
aan de andere kant lel!RA
wel tot een wat ong{ CDH<
ceerde uitspraak over t-delig
schouwersaantallen biji van
korfbal. Bijgaande fcA proe
wijst toch dat de Vijfn-mak
zeker als Fides Pactaet e<
speelt, tjokvol pleegt teiraak'
Vol met potentiële /acerer
keerders. Br ie*
de s
Een
show
ïoen
Kamp,
Holiday Inn heeft een r°.
tennis- en squashtraine
getrokken, de heer Th P
kers. Volgens het c/oc..
Leidse motel verspreid!
bericht „werd hij dr/r
enkelvoudig tennis Iran™.
van Nederland en
schillende partners
twintig maal dubbel'
oen Nu zijn wij, wanni
gens woorden als „fc-
„zonder twijfel" en „v,
sprekend" worden gc^
extra op onze qui vj v&
Daarom maar snel heT
van de tennissport opel
gen en een flink aanta
gangen Nederlands kaï
nen doorgenomen. Gei
Dekkers echter. Dan, I
lijk, bij de kampioenen f
tennisleraren vinden
naam. Ook daar is hij\pj
geen drie keer, maa
maal kampioen van
land in het enkelspel P'
den. Terwijl het aantal Ni<
belspeltitels niet „zekeAO/\
tig", maar twaalf bedral Eu
Hoewel tennislerarei de
het in de verste vertelet
halen bij de gememoOS
echte titels, willen Ml NI
Hutspo(r)t niets afdoen ?LE'
waarde van de door di Kii
Th. Dekkers geleverde jM I
ties. Er
Aan de waarde van dtn (I
Hl aangeleverde persi
te n, twijfelen wij echterBi
'arm
LEIDEN De meeste
topclubs uit de Leidse re
gio beginnen dit weekein
de zonder uitgesproken ti-
telaspiraties aan de twee
de helft van de veldkorf-
bal-competitie. Fides Pac
ta en Pernix zijn te ver
achterop geraakt, terwijl
ook Zuiderkwartier enig
terrein moest prijsgeven.
Alleen De Danaïden en
TOP zijn nog volop in de
race om het kampioen
schap. De enige degradant
zal Ons Eiland worden,
dat tot nog toe geen enkel
wedstrijdpunt kon be
machtigen.
Bij het begin van dit veldsei-
zoen zag Jasper Engel in Per
nix nog een kampioenskandi
daat, maar daarvan is in de
praktijk niets gebleken. „Wij
misten in de eerste veldhelft
teveel vaste mensen door bles
sures", verklaart de oefen-
meester uit Abbenes, die vrij-
ginnen, want we hebben tegen
Drachten nog wat goed te ma
ken", besluit Engel strijdlustig,
die weet dat de rol van reuze-
doder zijn ploeg* welhaast op
het lijf geschreven is.
Ook Fides Pacta verblijft bo
venin de middenmoot, omdat
de fusieclub de prestaties in de
zaal op het veld nog altijd niet
kan evenaren of zelfs benade
ren. „Wij spelen voor een zaal
hoofdklasser inderdaad te
laag", weet coach Matty Baart,
„maar de zaal inspireert door
de entourage en het publiek
veel meer". Hij meent, dat zijn
selectie, met Kitty Dool in de
plaats van Hennie van der
Top, te wisselvallig heeft ge
speeld om in de top mee te
draaien. „De spelers zijn wel
bereid om tweemaal per week
te trainen, maar missen in de
wedstrijden het extra stukje
inbreng en mentaliteit. Daar
door lukt het ook zelden om
een tegenstander te overspe
len. Veelal nemen ze het bij
een flinke voorsprong te mak
kelijk op, zodat de tegenstan-
wel zeker nog een (vierde) jaar der nog heel dichtbij kan ko-
aanblijft. „De ploeg kon een of
twee invallers nog wel opvan
gen, maar met drie viel de rest
ook weg. Die invallers doen
wel hun best. maar het ver
schil tussen één en twee bleek
gewoon te groot". Met de her
stelde Denise Smits, Geerten
Breedveld en Eelco Koolhaas
men. Weten we dat te verbete
ren, dan zie ik ons toch hoog
eindigen, al is ons programma
met vier uit- en twee thuis
wedstrijden niet erg gunstig".
Slechts een oefenduel en een
onderling partijtje kon De Da
naïden afwerken ter voorbe
reiding op de tweede veld
en de teruggekeerde Caro helft, hetgeen Hans van Huis
v-
V-V
Wil de Wit van Zuiderkwartier in duel met Leon Brouwers van De Danaïden (rechts). Met name De Danaïden kan in de veldcompetitie
nog een belangrijke rol gaan spelen.
Verhagen kan Pernix op volle
sterkte koploper Drachten te
niet optimaal" noemt. Hij
acht zijn ploeg door de komst
gemoet treden. „Kunnen we van Madeion Martens (ex-Ons
direct goed gemotiveerd be- Eiland) voor Ingrid van Haren
wel sterker dan voorheen,
maar waakt desondanks voor
teveel optimisme. „Er zijn
mensen, die ons regelrecht de
hemel inprijzen, maar we kun
nen in deze competitie echt
nog alle kanten op", houdt hij
een ieder voor en wijst daarbij
op het zware begin met uit-
duels tegen OSCR en Blauw
Wit'51. „Komen we die wed
strijden goed door, dan maken
we een goede kans. Wat de
conditie en de opstelling be
treft, zijn er geen problemen,
maar De Danaïden blijft een
jonge ploeg met soms hele rare
inzinkingen. Daarom wil ik
niet te zeer aan een kampioen
schap denken, als hoop ik er
natuurlijk wel op".
Poulegenoot Zuiderkwartier
kon zich evenmin goed voor
bereiden, omdat diverse basis
spelers op vakantie gingen tij
dens de eerste veldtrainingen
en wedstrijden. Dit verklaart
waarom Wim Niesing erg te
rughoudend is, als de titelkan-
sen van zijn ploeg ter sprake
komen. „Momenteel staan we
drie punten achter op koplo-
per De Overkanters en de uit
wedstrijd tegen De Bermen
bepaalt eigenlijk, waar we dit
seizoen kunnen uitkomen.
Win je daar, dan blijf je mee
draaien in de strijd om de titel,
anders blijf je onderin han
gen", meent de Rotterdammer,
die in april gaat praten over
contractverlenging. Hij hoopt,
dat de dames zich op het veld
aanvallend meer gaan mani
festeren dan in de zaal. „Zij
waren in de zaal erg sterk in
de steunende rol, maar het zelf
aanvallen kwam er nog niet
goed uit. Ik vind, dat iedereen
in de aanval moet meedraaien.
Een dergelijke omschakeling
kun je echter niet in één sei
zoen doorvoeren".
Meteen in de eerste wedstrijd
moet TOP haar titelaspiraties
hard maken door bij lijstaan
voerder Swift de volle winst
weg te slepen. „Als we daar
winnen, maken we een goede
kans op het kampioenschap",
meent coach Hans Oele, die
met het oog op deze topper
vooral aan de conditie heeft
ËDl
gewerkt. Hij heeft q
que Arkink, Barbara a
en Aad Wieger drie j
spelers, waardoor de^ n
nu uit zeven dames ej 0
bestaat. „Op zo'n niQg
niemand meer zekerj,
basisplaats en scherp j^R(
centratie aan. Het wj j
mei ijk tijd, dat TOP o) a
druk goed korfbalt". n(j(
Negen nederlagen op?
ben Ons Eiland in e(
loze positie als hekl
gedrongen. „Wij zijn i&
ste veldhelft diverse t
Iers kwijtgeraakt doof
res en andere toestanj
heeft ons danig uit bl
bracht, want in elk i oo
beerde ik een combing
snelheid, lengte en Q
maken. Zodoende kor^
ke punten van speleLj
maal uitbuiten en 0<j(
plekken door de vat
laten opvullen. Maai1
dit seizoen dus niets
men", vertelt Gé vanl
ter, die volgend seizoq
delingsclub GKV (Hd
slag gaat. Niettemin!
met zijn huidig teaml
petitie „naar ons verrtf
te maken en tenminstl
hatelijke nul af te koil
Vandaag worden in
regio de volgende wc
gespeeld: Pernix-1
(Gooimeerlaan); Ons|
Excelsior (Brahmslaai
po-GKV(G) (Zegerslcxl
citas-KOAG (De Bloeif
Crescendo-ONDO (M
fierstraat). Aanvang lij"
Michel van Gent
VOORBURG Vier da
gen na zijn onverwachte,
maar bijzonder sterke,
overwinning in de Om
loop van de Veenkolo
niën, weet Axel Hermans
nog steeds niet wat hij er
van moet denken. „Blij, ja,
dat ben ik natuurlijk wel,
maar nu begint het pas
hè? Ik moet me nu waar
maken. Voorin blijven
meedraaien, constant
presteren en zo een plaats
je bij de top veroveren.
Want vier dagen na zo'n
overwinning zijn ze je
naam alweer vergeten...".
Herman's overwinning was de
kroon op een zorgvuldig uitge
stippelde oefenperiode, die al
begon aan het eind van het
vorige seizoen. De Voorburger
had juist zijn studie aan de
Academie voor Lichamelijke
Opvoeding voltooid, en kon
zich vanaf dat moment volle
dig op de wielersport richten
omdat hij geen baan kon krij
gen. „Eigenlijk had ik veel lie
ver wèl werk gehad. Je ziet
toch dat veel top-amateurs een
halve baan hebben. Half om
half, dat lijkt me de ideale
combinatie".
Het was dan ook niet zozeer de
beschikbare tijd, maar de psy
chische druk die Hermans van
opvallende prestaties afhield.
„Ik kon me niet genoeg con
centreren op het fietsen. Ik
trainde wel, maar zat dan te
denken aan alle tentamens die
ik nog moest doen. Nu heb ik
dan wel geen werk, maar daar
heb ik veel minder last van. Ik
solliciteer regelmatig, meer
kan ik ook niet doen".
De verbazing aan de streep in
Veenendaal, waar hij vier me
devluchters in een spurt.van
kop af het nakijken gaf, kan
Hermans wel begrijpen: „Ik
heb tot nog toe aardig wat
klassiekers gereden, maar zat
nooit voorin de uitslag. Dit sei
zoen ging het meteen al goed:
tiende in de Omloop Het Volk,
zesde in Zuid Holland, één
week voor de Veenkoloniën.
Het zat er dus aan te komen".
„Ik heb daar al het werk in
mijn eentje moeten opknap
pen. Toen die vier wegspron
gen, heb ik zolang mogelijk
gewacht. Dat is mijn sterkste
punt, afwachten tot het goede
moment. Het moment dat ik
het gat nog net dicht kan rij
den, en de anderen niet meer".
Hermans sloot aan bij de kop,
reed van de laatste tien kilo
meter er zes op kop en pakte
de felbegeerde zege. „En daar
heb ik nou mijn twijfels ovér.
Is het allemaal niet te snel ge
gaan"?
Het verloop van dit seizoen
doet denken aan het begin van
zijn carrière. Hermans, die
daarvoor had gevoetbald bij
KRV, maar de combinatie niet
langer zag zitten, meldde zich
in april 1980 aan bij Swift. On
ervaren als hij was, viel hij al
snel op. „Ik kon het tempo
meteen volgen omdat ik goed
getraind was. Ik fietste al twee
jaar voor mezelf, maar durfde
het nog niet aan te gaan koer
sen: ik had eens een amateur-
koers gezien in Rijnsburg.
Daar ben ik van geschrokken
zeg! Zo'n pak renners, dicht op
elkaar, keihard door de bocht.
De grond trilde als ze langs
kwamen".
De interesse won het van de
onbekendheid. Nauwelijks één
jaar later merkten de sponsors
zijn strijdlustige koerswijze op
in de altijd zware criteriums in
het Westland. „Ik kreeg aan
biedingen van Batavus en
Markthof. Gek genoeg koos ik
voor de laatste ploeg, omdat
die naam mij bekender voor
kwam in de wielerwereld.
Achteraf is me dat verweten,
AXEL HERMANS NA T-! "|*IC?~I~ 1
maar aan de andere kant is
het misschien wel goed ge
weest: Markthof was een be
scheiden ploeg, waar ik me
rustig kon ontplooien".
Dat bleek tegen te vallen. In
1982 werd Hermans voor de
leeuwen gegooid, toen hij plot
seling moest invallen in Olym
piad Ronde van Nederland.
„Ik had wel veel ervaring op
gedaan in de klassiekers, maar
dit was me teveel van het goe
de. Ik kon het geestelijk niet
bolwerken, dagen achter el
kaar die drie dingen doen:
fietsen, eten en slapen".
Na een baaiperiode die zo'n
drie weken duurde, sleepte hij
dan toch zijn eerste zege in de
wacht in Heesch. „Die over
winning is één van mijn mooi
ste herinneringen. Veel mooi
er dan de Veenkoloniën, want
tja, je wint maar één keer voor
het eerst". Er volgden nog drie
zeges in criteriums, en ook het
volgende seizoen liet hij zich
in die discipline van voren
zien met zeven bloemruikers,
waarvan viér binnen twee we
ken.
Na zijn opvallende debuut,
was dat min of meer een te
genvaller. Na een „inrij-perio-
de" verwachtte men Hermans
vooraan in de klassiekers. Het
moest dus in 1984 gaan gebeu
ren. „Het ging vorig jaar van
geen kant" herinnert hij zich.
„Ik was eind '83 ziek gewor
den, en het heeft veel te lang
geduurd voordat ik daar over
heen was. Ik won nog wel vier
criteriums, maar ze zagen me
niet meer staan. Iedereen
dacht: het is afgelopen met die
Hermans, die zien we nooit
Zelf wist hij wel beter, en ook
bij Du Prie geloofde men zijn
verhaal. In de vergetelheid ge
raakt, was men bij de Leidse
Axel Hermans
met zijn eerste
„grote"
zegekrans: „Met
mijn eerste
overwinning was
ik veel blijer".
gastrennersvereni^ing zeer blij
met zijn komst én uiteraard
met zijn klassieke overwin
ning. De volgende stap op weg
naar een prof carrière? „Niets
daarvan! Ik kom geen berg op,
en je moet pas prof worden als
ie goed presteert in belangrijke
buitenlandse étappekoersen,
waar altijd veel geklommen
moet worden. Nee, ik wil nu
eerst laten zien dat het geen
toevalstreffer was. Toen ik be
gon heb ik gezegd: over vijf
jaar weet ik, of ik klassiekers
kan rijden. Dat moet ik nu
gaan bewijzen".
'PIETER EVELEIN
