veranderingen in opzet
Geen
£44
„Een ervaring
voor het leven..."
Hallo Leiden...
Har Meijer over:
TUSSEN GRA VEL
EN ELF STEDEN
FORMULE VOLDOET
KEES HEEMSKERK:
s;
LEIDEN De Leidse Cou
rant organiseert dit zomer
seizoen voor de derde
maal het LC-tenniscircuit.
In B, C en D zal dus ook in
de komende toernooien-
reeks weer volop worden
fiestreden voor een plaats-
a in de top-acht van de di
verse klassementen; een
klassering die recht geeft
op deelname aan het van
28 augustus tot en met 1
september te houden
„Masterstoernooi".
Veel Is er in vergelijking met
vorig jaar niet veranderd.
Aan iedere deelnemer aan
een „open" toernooi die de
kwartfinale, halve finale of
eindstrijd haalt worden pun
ten toegekend. De grootte
van het toernooi bepaalt het
aantal punten dat verdiend
kan worden. De totalen wor
den door de organisatie
commissie bijgehouden
Diegenen die zich aan het
eind van het seizoen na
het toernooi van de Zoeter-
woudse TC bij de laatste
acht hebben gerangschikt,
verdienen een startbewijs
voor het zogenaamde Mas
ters"-toernooi. Dit slottoer-
nooi kent vele aantrekkelij
ke prijzen. De winnaars in
de B-klasse kunnen een reis
voor twee personen naar
Wimbledon 1986 tegemoet
zien. Verder zijn er vele
door sponsor All Weather
Sports (Puma en Dunlop)
beschikbaar gestelde prij
zen te verdienen.
De gewijzigde (lees: vereen
voudigde) puntentelling zal
ook dit seizoen worden aan
gehouden zie begelei
dend kader terwijl op
toernooien waarbij leeftijds
grenzen worden gehanteerd
ook in 1985 geen circuit-
punten te verdienen zullen
zijn. Niet omdat de organi
satie een jeugd- dan wel
30+ toernooi niet als vol-
Voor de derde keer een
verhaal voor deze fraaie
tenniskrant schrijven is
voorwaar geen sinecure
Want wat is het moeilijk om
na zo'n fantastische
schaatswinter de
tennisdraad weer op te
pakken. Immers: de
Elfstedentocht was voor mij
niet alleen uit sportief
oogpunt maar vooral door
zi/n entourage een
ongelofelijke belevenis.
Sportief, omdat hier
sportmensen aan een
..klus" bezig waren, waar
/arenlang reikhalzend naar
was uitgekeken en waar aan
het eindpunt het zo 1el
begeerde Elfstedenkruisje
lag te glanzen, ledereen
hielp iedereen, men
schaatste zeer
gedisciplineerd en gedragen
door de orkaan van
toejuichingen van de
duizenden toeschouwers
was afstappen er absoluut
met bij Emoties naarmate
de tocht vorderde
culmineerden in kleine
vreugdetraantjes toen
Franeker en Dokkum
werden aangedaan Hein
Vergeer. Ard en Keessle
zullen nooit zo zijn
toegejuicht als wat iedere
n/der daar in Franeker
overkwam De aankomst in
Franeker zal fk dan ook
nooit vergeten. De
duizenden op de
uitpuilende, doorzakkende
tribunes, de
boerenblaaskapel die èn
publiek en rijders
opzweepte en midden op
het ijs. het rayonhoofd van
Franeker. Normaal de man
op de achtergrond, het
brein van de plaatselijke
organisatie, de anonymus
waar heel schaatsminnend
Nederland op kankerde, dit
was zijn dag
Jarenlange vergaderingen,
inspectietochten waren niet
voor niets geweest, hier
gloreerde de man op de
achtergrond, de man zonder
wie deze fantastische tocht
absoluut onmogelijk was.
Want alleen dankzij hem en
zijn vele anonieme helpers
kon dit festijn worden
georganiseerd En terwijl ik
dit fraaie tafereel van deze
gelukzalige man langzaam
in mij opzoog dacht ik aan
een voorval dat ik enkele
weken daarvoor op een
prachtige dag op de
Koppoel in Ri/pwetering had
meegemaakt. Terwijl ik door
het schitterende winter
polderlandschap gleed,
doemde in de verte een
soort poofgezelschap voor
mij op En toen bij de
nadering ervan ook oog een
kreet ..Hallo Harwerd
waardig beschouwt, maar
eenvoudig omdat niet iedere
tennisser aan een dergelijk
evenement kan deelnemen.
De gesplitste toernooien
binnen het Leidse district
zullen eveneens dezelfde
behandeling" krijgen als
vorig jaar. Indien op hetzelf
de park een B1- of C1-toer
nooi wordt gehouden, kun
nen deelnemers en deel
neemsters aan het B2-, dan
wel C2-gebeuren geen pun
ten verdienen voor het ten-
niscircuit. De B1- en C1 -af
delingen zullen in dat geval
wel een categorie hoger
worden ingedeeld dan waar
op ze, qua deelnemersaan
tal, recht zouden hebben.
De districts-kampioen-
schappen zullen eveneens
een categorie hoger worden
ingedeeld.
Bij ieder toernooi dat deel
uitmaakt van het LC-tennis
circuit zullen uiterlijk woens
dag de bijgewerkte ranglij
sten aanwezig zijn. Vraag
er naar bij de wedstrijdlei
ding. Op woensdag zullen
eveneens de namen van de
best geklasseerde spelers
en speelsters in iedere cate
gorie in de Leidse Courant
worden vermeld.
Meer informatie kan worden
verkregen bij de Leidse
Courant, afdeling tenniscir-
cuit, telefoonnummer: 071-
122244.
gelanceerd, werd mijn
belangstelling nog meer
getrokken. Een
ijsschuifmachine werd door
twee mannen getrokken en
achter de machine liep Henk
Zonderop, de vader van het
jeugdige tennistalentje
Bionda. Hij liep er als een
veldheer en moest al zijn
niet geringe kracht
gebruiken om het apparaat
in evenwicht te houden om
zo een fatsoenlijke baan
voor de merentochters te
vegen. Let wel, deze
mannen leggen belangeloos
het hele traject te voet af
om alle schaatsgekken uit
de regio een molen- of
merentocht te laten rijden
en om zodoende de kas van
de schaatsclub te spekken.
Later hoorde ik dat zij
gedrieën op de Ringvaart,
met machine en al. door het
ijs waren gedonderd, maar
na droge kleren te hebben
aangedaan weer lustig voort
waren gegaan. Een week
later zag ik hem weer,
natuurlijk op het ijs en
geconfronteerd met zijn
zwempartij, moest hij
vreselijk lachen, deze echte
clubman.
Velen zullen nu zeggen, wat
wordt die Meijer
sentimenteel, waar wil hij nu
toch naar toeDoor het
rayonhoofd en de
baanschuiver werd ik nog
eens herinnerd aan de
honderden die zorgen dat
op alle tennisbanen weer
lekker getennist en
geborreld kan worden. Toen
ik laatst op een
zaterdagmiddag Unicum
eens met een bezoek
vereerde, was daar Joop
Ouwendijk, ook een echte
clubman in hart en nieren,
het electrisch
bedradingssysteem aan het
vernieuwen. Moederziel
alleen en vol plezier zorgde
hij dat straks de douches
weer perfect functioneren
om de bezwete lijven weer
schoon te poetsen.
Zelf ben Ik puur een
tennlsconsument, veel op
het gravel en graag aan de
tap. Vergaderen is het
ergste wat je me aan kunt
doen en aan schoffelen,
schilderen en klussen" heb
ik een broertje dood. Toch
wilde ik In Joop Ouwendijk
al diegenen eren die als een
rayonhoofd de zaken in de
clubs draaiende houden. En
ik denk dat ik zeker namens
vele spelers en speelsters
spreek als ik hen ontzettend
bedank en een geweldig
tennisseizoen toewens
Allez. tot op het gravel,
beste vrienden. En: op naar
de volgende Elfstedentocht.
KMriMVowumi
Puntentelling
Stercategorie (192-256 deelnemers): winnaar 9
punten, verliezend finalist 7; halve finalisten 6;
kwartfinalisten 5; achtste finalisten 4.
Categorie 1 (96-192 deelnemers): winnaar 8
punten; verliezend finalist 6; halve finalisten 5;
kwartfinalisten 4; achtste finalisten 3.
Categorie 2 (48-96 deelnemers): winnaar 7
punten; verliezend finalist 5; halve finalisten 4;
kwartfinalisten 3.
Categorie 3 (24-48 deelnemers): winnaar 6
punten; verliezend finalist 4; halve finalisten 3;
kwartfinalisten 2.
Categorie 4 ,(12-24 deelnemers): winnaar 5
punten; verliezend finalist 3; halve finalisten 2;
kwartfinalisten 1.
Categorie 5 (6-12 deelnemers): winnaar 4 pun
ten; verliezend finalist 2; halve finalisten 1.
(Voor de bepaling van de categorie waarin het
toernooi wordt gerangschikt, geldt het werkelij
ke aantal deelnemers).
DONDERDAG
28 MAART 1985
Ivar de Jong „aan slag" in de Mastersfinale van vorig jaar. Freek van der Capeiien verloor.
Het beloofde land
Voor de meeste tennissers is Amerika het beloofde land.
Daar aan de overkant van de Atlantische oceaan immers,
is er volop concurrentie, wordt er echt hard getraind en
kan de ware wedstrijdmentaliteit worden opgedaan. Kees
Heemskerk en Jacqueline van Wijk waagden de oversteek.
ZO MftHK
Heemskerk, die vorig jaar voor het Katwijkse Zee en Duin
speelde, bezocht de tennisacademie van toptrainer Nick
Bollettieri in Bradenton. Jacqueline van Wijk, vorig sei
zoen eerste klasse bij Unicum, verhaalt in kolomvorm over
haar ervaringen, opgedaan als „tennisstudente" aan het In
dian River Community College in Fort Pierce, eveneens in
Florida.
„Je moet blijven winnen...'
Inmiddels ben ik alweer een halfjaar weg uit het vertrouwde
Leidse tennlswereldje en beleef ik het college-tennis In de
Verenigde Staten: een wereld van verschil.
Allereerst heb ik heel erg moeten wennen aan het gewone
leven in de stad (Fort Pierce) en op school (Indian River
Community College), maar ook op de tennisbaan is het
anders.
Uiteraard zijn de hardcourts een grote verandering. Het is
niet alleen veel sneller, ook de kans op blessures is veel
groter. Van ons team ben ik de enige die nog niet uit de
roulatie is geweest. Houden zo zou ik zeggen.
De jongens en meisjes spelen hier in een afzonderlijke
competitie. Een team bestaat uit zes spelers; er worden zes
enkel- en drie dubbelspelen gespeeld per wedstrijd. De
competitie loopt vanaf februari tot en met mei. Voor
uitwedstrijden moeten we soms vijf tot zes uur rijden. Denk
niet dat er dan een lekker kopje koffie klaar staat als je
aankomt. Niks hoor. Hups de bus uit, de baan op en inslaan.
Vervolgens worden de zes singles tegelijk gestart en je ziet
maar dat je wint. Er zijn geen umpires, als je twijfelt over een
bal speet je door, geen gedoe met Iets. Meteen hier
achteraan volgen de dubbels. Als je als eerste klaar bent, kan
je nog net onder de douche, anders duik je meestal meteen
de bus weer in. Dit hangt af van de bui van de coach. Haar
opvattingen zijn überhaupt wat eigenaardig en veel verstand
van tennis heeft ze niet. De topcoaches zitten bij de grote
universiteiten zoals Stanford in California, waar John
McEnroe een paar jaar geleden nog speelde. Bijna alle
Amerikaanse toppers hebben ooit voor een collegeteam
getennist. Ik kan nu begrijpen waarom Amerika zoveel goede
tennissers naar voren brengt. Niet alleen wordt er iedere dag
minimaal drie uur getraind, maar ook de competitie Is enorm
veel groter Om erbij te blijven moet je blijven winnen. Die
uitdaging heeft inmiddels al heel wat talent helpen
ontplooien. Dit Is iets wat wij In Nederland niet hebben, nooit
kunnen ontplooien en nooit kunnen kweken ook.
Alles bij elkaar is Amerika voor mij een geweldige ervaring en
ik zou ledereen die eenzelfde kans krijgt willen aanraden:
grijpen dat ding.
Tot In mei".
.Jacqueline.van Wijk.
LEIDEN Tijdens het
toernooi van Leidse Hout,
eind augustus vorig jaar,
wilde Kees Heemskerk ei
genlijk helemaal niet over
zijn Amerikaans avontuur
praten. De Noordwijker
wist niet wat het hem te
wachten stond tijdens de
stage bij toptrainer Nick
Bollettieri en had al hele
maal geen idee of zijn ten
nis aan de andere kant van
de oceaan beter zou wor
den. Zijn antwoorden op de
hem afgevuurde vragen
waren dus, daar in de
kleedkamer van Leidse
Hout, bepaald afwachtend.
Ruim een half jaar later
heeft de achttienjarige
Heemskerk alle schroom
van zich afgeworpen. Met
een „onwijs gaaf" uit het
diepst van zijn hart ver
woordt hij de opgedane er
varingen in het tenniskamp
van Bollettieri. Een logische
reactie, wanneer je enige
maanden na de wedstrijdjes
tegen de lokale B-spelers,
plotseling spelers als Aaron
Krickstein, Jimmy Arias en
Yanick Noah aan de andere
kant van het net tegenover
je treft. Heemskerk: „Die
spelers kwamen regelmatig
een week trainen na een
toernooi. Die jongens train
den werkelijk de hele dag
en 's avonds zag je Arias
nog wel eens met z'n walk
man op zijn hoofd looptrai
ning doen".
Verreweg het grootste ge
deelte van de training speel
de zich echter af in een
groep van 35 spelers. De
Noordwijker: „Ik maakte
deel uit van de topgroep.
Het was een nogal interna
tionaal gezelschap. De bete
re jeugdspelers van Japan
waren er, maar ook Fransen
en Duitsers. Dat kwam wel
goed uit. Op de vrije zondag
werd er namelijk gevoetbald
en daar begrepen die Ame
rikanen helemaal niets van.
Als de bal ovaal was ging
het nog wel".
De zondag- en zaterdagmid
dag waren de enige dagen
die niet in het teken van het
tennis stonden: „In het
weekeinde deed ik nog wel
eens conditietraining. Op de
doordeweekse dagen be
gonnen de trainingen om
acht uur. Al met al was je
zo'n zeven acht uur per
dag bezig Behalve tennis
deden we ook aan fitness en
aerobics. Er werden ook
veel onderlinge toernooltjes
gespeeld. Daar deden erg
goede spelers aan mee. De
kampioen van Amerika bij
voorbeeld bij de jeugd tot
en met achttien jaar. Dat
ventje was zelf pas vijftien
jaar oud".
Niet alleen binnen het In
Bradenton in Florida gesi
tueerde tenniskamp, ook
daarbuiten namen Bollettie-
ri's pupillen deel aan toer-
Kees Heemskerk: „Ik ben vooral tactisch sterker geworden".
nooien: „Je kon zelf op een
lijst in ons kamp inschrijven
voor de toernooien. Na twee
drie maartden heb ik me
ook opgegeven. We trokken
dan in een oude bus naar
die wedstrijden. Zo'n toer
nooi was In drie dagen voor
bij. Het was erg goed gere
geld. Ook werd er streng op
de regels gelet. Dertig se
conden na afloop van de
rally moest je klaar zijn voor
de volgende bal, je mocht
echt niet langer dan ander
halve minuut rusten tussen
de games door. In Neder
land bestaan die regels na
tuurlijk ook wel, maar er
wordt niet op gelet. M"n
beste resultaat was eigenlijk
een overwinning op de num
mer twee van Japan bij de
junioren".
De vele wedstrijden maak
ten Heemskerk vooral tak-
tisch sterker: „Als je zoveel
tennist, gaat de taktlsche
scholing eigenlijk vanzelf,
omdat je zo vaak gecon
fronteerd wordt met je eigen
taktische fouten. Je bent
wel gedwongen het spel van
de tegenstander goed te
analyseren". Ook technisch
boekte de Noordwijker
vooruitgang: „Er zat een
krul in de achterzwaai bij
m'n forehand. Op die snelle
banen was ik daarom vaak
te laat met m'n slag. Die
fout is er nu uitgehaald.
Daarbij is m'n backhand
een stuk vaster geworden.
Ook heb Ik m'n speelstijl
veranderd: een topspin ser
vice en veel oplopen".
De scholing van de leerlin
gen aan Bollettieri's „Tennis
Academy" stond onder lei
ding van een „supervisor".
Op de baan werden de leer
lingen door een „teaching
pro"' onder handen geno
men: „Die „pro's" hebben
de leiding over de oefenin
gen Die jongens kunnen
natuurlijk zelf goed tennis
sen, het zijn eigenlijk een
soort Huub van Boeckeltjes.
Een paar van die leraren
kende ik trouwens nog. Die
speelden een paar jaar gele
den nog het Satelite circuit
In Noordwijk. De oefenstof
bestond voornamelijk uit
„drills Dat houdt In dat
bepaalde speelsituatles
urenlang geoefend worden".
Een enkele keer bemoeide
Bollettieri zich zelf met de
training van de spelers.
Heemskerk: „Dan ging je
met een groepje van een
man of zes naar zijn eigen
trainlngsbaan Daar kreeg
de supervisor dan van Bol
lettieri te horen welke din
gen extra aandacht verdien
den".
Het enthousiasme van
Heemskerk is voor Amerika
intussen zo groot dat hij
overweegt volgend jaar
weer terug te gaan. Niet
naar Bollettieri, maar naar
een college om tennis en
studie te combineren: „Ik
heb verschillende aanbie
dingen gehad voor een
„scholarship". Mike Depal-
mer, een bekende ex-prof,
heeft me bijvoorbeeld ge
vraagd In zijn team te ko
men spelen".
Voorlopig staat echter een
competitieoptreden In het
eerste-klasseteam van
Noordwijk op het program
ma. Heemskerk wil nog
geen prognoses doen over
de resultaten: „Ik ga m'n el-
gen spel spelen. Die maan
den bij Bollettieri neemt nie
mand me meer af. Dit was
een ervaring voor m'n hele
leven".
