,s Boris Becker
^il nummer een
worden
m Groenewoud:
Sij amateurs veel
Liimerende kwaliteiten"
NATIONALE
AMATEUR
SELECTIE
IN ERE
HERSTELD
Heintje
ZATERDAG 23 MAART 1985
huis* "I
citante
WESTDUITSE
TENNISSER
ZET OPMARS
IN ROTTERDAM
VOORT
enthousiast, dat iedereen voortdu
rend beslag op je wilde leggen. Dat
kan ik me niet permitteren, want
ik wil verder. En je komt alleen
verder als je overal ter wereld gaat
spelen en onder allerlei omstandig
heden bezig bent".
Inmiddels heeft Boris Becker, die
de afgelopen maanden van het ene
toernooi naar het andere reisde, al
de nodige ervaring op dat vlak op
gedaan. Op de baan is van gereser
veerdheid, die een sportman van
zijn leeftijd niet vreemd zou zijn,
niets te merken. Becker, die zo ste
vig en doeltreffend zijn racket han
teert dat er voor hem al bijnamen
zijn bedacht als Boem Boem Bec
ker, profileert zich reeds als een
vedette in wording. Zelfbewust
beent hij naar de stoel van de
scheidsrechter als een beslissing
hem niet aanstaat en af en toe val
len zelfs enige nukkige kuren waar
te nemen in zijn optreden.
Schmidt-aehtige pet
Dat laatste geldt zeker voor zijn ge
drag buiten de baan. Permanent
rondlopend met een Helmut
Schmidt-achtige pet op het rood
achtige, steile haar toont Becker al
de nodige pretenties. Zo wenste hij
deze week in Rotterdam geen vra
gen te beantwoorden die niet direct
met zijn zo juist gespeelde partij te
maken hadden. Zo bleef de figuur
van de schilderachtige Ion Tiriac
onbesproken. Naar verluidt zou
deze Roemeen, die de meeste naam
maakte als begeleider, body-guard
en trainingspartner van Guillermo
Vilas, een burgermansfortuin heb
ben gestoken in de carrière van
Becker. Sommige bronnen noemen
een bedrag van een kleine miljoen
gulden, dat Tiriac zou hebben geïn
vesteerd in de jongeman uit Heidel
berg onder de voorwaarde dat deze
van zijn prijzengeld een bepaald
percentage aan de Roemeen over
maakt.
Deze storting lijkt een goudmijntje
en een goede oude-dagsvoorziening
voor de Roemeen te gaan worden,
want Becker lost zijn belofte in. En
hoewel hij misschien nog wel eens
spijt zou kunnen krijgen van het
contract met de niet geheel van du
bieuze smetten gevrijwaarde Roe
meen, zal dat hem een zorg zijn als
hij zich eenmaal in de top-tien van
de tenniswereld heeft genesteld.
Want dan vloeien de inkomsten zo
rijkelijk, dat een paar percenten
van zijn prijzen slechts voor Tiriac
nog interessant is.
FRANK WERKMAN
Principe
Voor de trip naar Singapore had
Groenewoud te maken met afzeg
gingen van enkele IJsselmeervo-
gel-spelers. Jaan en Henk de
Graaf, Wim Muys en Jan Vedder
gingen om „principiële" redenen
niet mee. Is er voor „principiëlen"
wel plaats in een amateurelftal?
Ron Groenewoud: „Ja. Maar als je
langdurige toernooien speelt, zitten
vaak zondagactiviteiten bij.
Wanneer die zogenaamde „princi
piële" spelers zich in een amateu
relftal spelen, dan moeten ze zelf
bepalen of ze Wel of niet op zondag
willen voetballen. Willen ze dat
niet, dan zullen ze moeten bedan
ken. Kijk, het ligt natuurlijk anders
voor een incidentele wedstrijd. Dan
kun je afwegen: moet je ze er dan
wel bijnemen. Voor een groot toer
nooi gaat die afweging niet op.
Gaat het om één zondag, dan kun
je voor die ene keer een of twee
andere spelers inzetten. Die moge
lijkheid is er als je met achttien
man op stap gaat Maar in principe
moet je met je sterkste elftal spelen.
In het toernooi in Singapore moes
ten we op drie zondagen spelen".
Groenewoud is als assistent-bonds-
coach op stap geweest met profs en
nu als coach van het amateurelftal
met amateurs. Maakt het verschil?
Ron Groenewoud: „In wezen niet.
Ze zijn allemaal prestatief inge
steld. Alleen bij de profs gaat dat
een gegeven moment ten koste
van alles en dat heb ik met de
ploeg waarmee ik naar Singapore
ben geweest niet meegemaakt
Daar ben ik ook geen voorstander
van. De ploeg van Singapore wilde
maar één ding: hooguit buigen
Barsten was er niet bij. Niet één
keer HANS VOS
Er zijn figuren, die bij mij
voortdurend de herinnering
levend houden aan Heintje
Davids, de cabaretière/zangeres
die slechts legendarisch werd
omdat ze er zo allemachtig lang
over deed voor ze definitief
afscheid nam
Hans Kraay is zo 'n figuur Maar
er is een verschil. Heintje Davids
bleef voortdurend hetzelfde vak
uitoefenen. Kraay heeft steeds
een én de re baan.
Deze week dook Kraay ineens op
tijdens een bijeenkomst ter
meerdere eer en glorie van een
bepaald sportevenementdat
binnenkort wordt gehouden. Als
inleider. Eén van 's mans vele
beslommeringen. En niet de
minst betaalde, maar dat terzijde.
En wat kregen de ademloos
luisterende genodigden uit de
mond van Kraay ditmaal te
horenJuist, dat hij binnen
afzienbare tijd wel weer een baan
in de voetballerij zou ambiëren.
FC Den Haag leek 'm wel wat, zo
voegde Kraay zijn geboeide
gehoor toe.
Toen ik dat hoorde dacht ik even
dat ik water zag branden. Tot ik
me Heintje Davids herinnerde.
Die kon nimmer afscheid nemen
van het klatergoud en de glitter
\-an het artiestendom. Op het
laatst moest ze door goed
bedoelende lieden bijna van het
podium worden gesleurd. Zo
moet dat met Kraay kennelijk
ook gaan. Hij moet echt van een
tramersbank worden afgesleurd.
Vooropgesteld dat hij nog een
club bereid vindt met hem in zee
te gaan.
Het geheugen van voetbalmensen
wil nog wel eens aan de kwaal
lijden erg selectief te zijn. Zaken,
die het waard zijn te onthouden
blijven bewaard, slechte
gebeurtenissen vervagen
doelbewust. Hans Kraay lijkt tot
deze categorie te behoren.
Vergeten is kennelijk de periode
bij FC Den Haag. Vergeten is
kennelijk zijn tijd bij Feyenoord.
Beide keren bleek Kraay fysiek
niet bestand tegen de spanningen,
die het metier van voetbaltrainer
met zich meebrengt. En dat is in
een stressgevoelig vak bepaald
geen aanbeveling.
Je zou dan denken dat een
verstandig man als Kraay zich
beperkt tot wat minder
risicovolle bezigheden. Een
gezellig babbeltje voor de
televisie in Hilversum, een
uiteenzettinkje bij een
scheidsrechtersforum in
Rodeschool en een inleidinkje bij
de aanprijzing van een
squash toernooi tje tn Den Haag.
Maar nee, het bloed kruipt toch
waar het niet gaan kan. Er moet
voor het front, waarin een aantal
niet van invloed gespeende
voetballeiders zit, zo nodig
worden gesolliciteerd. In
badinerende termen weliswaar,
maar toch. Als Heintje Davids het
toch eens had kunnen horen. Wat
zou zij de gevoelens van Kraay
hebben begrepen.
Vorige week werd bekend dat
Kraay zijn pas sinds kort beklede
functie van directeur van de
Vereniging Sportsponsoring
Nederland binnenkort neerlegt
Zou er een link bestaan tussen
die beslissing en zijn mededeling
medio deze week? Ik sluit het
niet uit Ik vraag me alleen af:
waarom toch?
Enige jaren geleden heeft Frank
Werkman in een radio-
sportprogramma een gele kaart
uitgereikt aan Hans Kraay. Dat
hield zo veel in als een
waarschuwing voor de man in
kwestie, die toen net een contract
bij Feyenoord had afgesloten.
Ik moest dezer dagen aan die gele
kaart terugdenken Waarover
Kraay toen in de uitzending
gevat zei, dat het hem een zorg
was welke kaart hij kreeg zo lang
het maar geen witte was met een
zwart randje. Typerend voor
Kraay, zo n opmerking, want ook
over humor beschikt de gedreven
voetbalman.
Maar een half jaar later wAs
Kraay weg bij Feyenoord. Door
problemen met zijn gezondheid
van de trainersbank gesleurd.
Maar Kraay keerde terug op het
podium. En doordat bloed kruipt
waar het niet gaan kan volgde
deze week zijn pasklare voorzet.
Nu is er nog iemand nodig om de
bal in te koppen.
Zou iemand nu eindelijk eens de
rode kaart willen trekken? Voor
Kraays eigen bestwil. Of moeten
we Hans voortaan maar Heintje
Kraay gaan noemen''
BUYS
pons-
fcDAM Het West-
>etbal zal voorlopig de
listratf
van Hans Peter Brie-
ten ontberen. De te-
n, peridig bij Hellas Verona
H lires verdienende
If- ige vedette van Kai-
irn leek een aantal ja-
n jn h^den een waardige op-
t- kunnen gaan krijgen
it mercn 12-jarige Boris Bec-
ar het evenbeeld van
Qe atletische mogelijkhe-
3assirPns uit ziJn voegen
|e Briegel koos voor
^te passie, tennis. En
en teuze niet slecht is uit
bewees Boris Becker
Hooftèk in Rotterdam. Daar
eepte hij eens te meer
nt, dat menige insider
HHLr al had onderkend.
peleden nog leek ook een
voetbalcarrière voor Bo-
^^r weggelegd. De stevig uit
gewassen jongen uit Hei-
Jie door zijn vader al op
i leeftijd een tennisracket
tnuistjes kreeg gedrukt,
martitft de leren bal dermate
[assetlplijk overweg te kunnen
etc. nder de aandacht kwam
isse. ts. Becker werd gesel
ind, ZPr een Zuidduits jeugd-
de v*ar n°g nauwelijks had hij
wedstrijd voor gespeeld of
iteakt definitief voor de sport
zijn vader hem had voor-
QEf En waartoe de laatste
öranci mogelijke faciliteiten kon
it noo^ant achter de villa van
Becker sr. verrees al spoe-
euse tennishal. En dat ini
tiate van over-ambitieuze ou-
wortons land n°g wel eens
•end uitgemaakt voor stre-
tot resultaat kunnen lei-
akttrM Boris Becker. Die nu
■««■val geen spoor van tegen-
vertoont tegen de sport
nds vorig jaar als zijn be-
rijft.
juttelijk
ïn is Boris Becker dus pas.
[tijd waarop ook groten als
McEnroe zich begonnen te
leren. Borg won op die
zijn eerste Wimbledon,
bereikte even oud de fi-
dat meest aansprekende
rnooi ter wereld. Becker,
dezelfde fysieke mogelijk
heden beschikt als de bijna onuit
puttelijke voetballer Briegel, ver
schilt echter in een opzicht van dit
illustere duo. Hij ontpopt zich als
tennissende tiener als een volwas
sen man van pakweg een jaar of 25.
En waar lichamelijk minder ont
wikkelde collega's het risico lopen
door overbelasting op jeugdige leef
tijd later met allerhande tegensla
gen te worden geconfronteerd, lijkt
dat voor Becker minder waar
schijnlijk. De reusachtige, meer dan
1,90 meter lange afgestudeerde
gymnasium-leerling, moet echter
rekening houden met het andere
uiterste. Zijn bijna buitensporig for
se lichaamskracht, die het best
wordt geïllustreerd door zijn onge
kend stevige dijen en zijn voor een
jongeman van zijn leeftijd hoge ge
wicht van om en nabij de tachtig
kilo, verhogen de risico s op blessu
res.
Dat bleek vorig jaar op Wimbledon.
De toen 16-jarige Boris Becker leek
zijn debuut in het vermaarde gras-
toernooi veel glans bij te zetten
door op te stomen naar de vierde
ronde. Hij had inmiddels de Ameri
kaan Willenborg en de Nigeriaan
Odizor verslagen en ook de gerepu
teerde Scanion leek een zeer zware
dobber te gaan krijgen aan het
vechtlustige Westduitse talent. Tot
het noodlot voor Becker toesloeg.
Bij een rush naar het net kon de
Heidelberger zijn vele kilo's niet
voldoende in balans houden en tui
melde met een kreet van pijn ter
aarde. Gescheurde enkelbanden,
was de diagnose direct na zijn ver
voer naar een ziekenhuis. Waar
mee de zo veelbelovend begonnen
lijkende carrière een stevige
knauw kreeg. Becker was vier
maanden uitgeschakeld en de ten
niswereld vroeg zich af hoe zijn
rentree zou verlopen.
Verbazing
Over die vraag liet Boris Becker
niet lang twijfels bestaan. Hij keer
de in het najaar in Australië op de
wedstrijdbanen terug en zijn ren
tree deed menigeen van verbazing
de wenkbrauwen fronsen. Tijdens
het grand slamtoernooi om de open
Australische kampioenschappen
versloeg Becker achtereenvolgens
grasspecialisten als Tim Mayotte en
Hank Pfister en bereikte daarmee
de kwartfinales. Wie al mocht heb
ben getwijfeld aan zijn talent of
aan zijn fysieke mogelijkheden om
zijn loopbaan voort te zetten was
vanaf dat moment genezen. Becker
'zelf bewees zijn mogelijkheden
Boris Becker,
het tennissende
evenbeeld van
de voetballende
vedette van Hel
las Verona,
Hans-Peter Brie
gel: „Ik wil de
nummer één van
de wereld wor
den".
door in januari het officieuze we
reldkampioenschap voor spelers
onder de 21 jaar in het Amerikaan
se Birmingham te veroveren door
onder meer zeges op Krickstein en
Edberg.
Vanaf dat moment was de naam
van Boris Becker gevestigd. Hij
stormde de top-honderd binnen en
voor zijn opmars in Rotterdam,
waar hij overtuigend Gerulaitis en
Schapers' overwinnaar Green ver
sloeg, bevond hij zich op de 64e
plaats van de wereldranglijst. Maar
Becker, de eerste Westduitser die
de mogelijkheden lijkt te hebben
om zijn legendarische landgenoot
graaf Gottfried von Cramm naar
de kroon te steken, wil verder. Hij
wil zelfs hoger reiken dan Von
Cramm, die halverwege de jaren
dertig driemaal achtereen de finale
van Wimbledon bereikte. „Ik wil
de nummer één van de wereld
worden", luidt het bepaald niet be
scheiden credo van de zeventienja
rige Westduitser. En eenieder die
hem recentelijk heeft gevolgd op
de tennisbanen, zal tot het besef
zijn gekomen dat ,,'s werelds bes
te" wellicht een wat al te optimis
tisch uitgangspunt is, maar dat het
natuurlijk nooit slecht is om jezelf
een doel te stellen. En het streven
naar het allerhoogste is voor een
Duitser nu ook weer niet zo'n
vreemde eigenschap.
Waardering
In eigen land is de waardering voor
de prestaties van Boris Becker
groot. Maar dat heeft de rossige,
van een even grove gelaatsvorm als
zijn voetballend evenbeeld Briegel
voorziene architectenzoon er niet
tot verleid zich in eigen omgeving
veel te laten zien. „Veel in Duits
land spelen is slecht voor mijn ont
wikkeling". stelt Becker onder
meer zijn Nederlandse leeftijdgeno
ten tot voorbeeld. „Onlangs bij de
door ons gewonnen Davis Cupwed
strijd tegen Spanje liep het bijna de
spuigaten uit. De mensen waren zo
Nederland beschikt
iktober vorig jaar weer
len écht amateurelftal,
het Oranje van de ama-
[edurende 1982 en 1983
»ld was verdwenen ten
/an het olympisch voet-
cil, dat eerst geheel uit
irs en later geheel uit
oestond en desondanks
|e prijzen greep, gaf het
r van de sectie ama-
ptbal van de KNVB zo-
f84 gehoor aan het ver-
jan een bij voortduring
nde achterban om het
arelftal zo spoedig mo-
her in te voeren.
(rijs hoe serieus het hoogste
fclichaam van de amateurs
(sen in ogenschouw nam,
h oktober van het vorig jaar
achttien amateurspelers be-
Nederlandse voetbalequipe
i Singapore om in de voor-
Britse kroonkolonie deel te
aan het derde achtereenvol-
achtlandentoernooi om de
j Cup. Met een beker voor
(verde derde plaats in haar
1 keerde de amateurploeg,
eiding van coach Ron Groe-
I, drie weken na het vertrek
j)hol terug, om begin januari
jaar op het vliegtuig te stap-
8r Bagdad voor een tweetal
in) sparringpartijen tegen
^Itipnale voetbalelftal van
>hgens hebben beide keren
^Jpresteerd onder toch niet de
^Pjkste omstandigheden",
^midscoach Ron Groenewoud
die sinds de entree van
Michels bij de KNVB met
flerlands amateurteam is be-
combinatie met zijn taak als
(ator van de trainersoplei-
,.En dat bewijst", beklem
toont de voormalige clubtrainer
van Sparta, Holland Sport, Heeren
veen en FC Groningen, „dat er bij
de amateurs, bij de topamateurs,
veel sluimerende kwaliteiten aan
wezig zijn". En het bewijst dat het
heringevoerde amateurelftal zijn
status waard is.
Het olympisch idee werd overboord
gezet en de KNVB besloot het ama
teurteam in ere te herstellen. Groe
newoud: „Ik heb van de heer Kas-
termans, de voorzitter van de sectie
amateurvoetbal, begrepen dat de
wens van herinvoering van het
amateurelftal onder de amateurs
leefde. Alleen kampte het bestuur
met de vraag:tegen wie moet je
spelen, want in Europa zijn er niet
zoveel landen die een echt ama
teurteam hebben. Maar vanuit eer
dere ervaringen in Indonesië, waar
het amateurelftal twee keer aan
een toernooi heeft deelgenomen, en
in China, waar het amateurelftal
één keer is geweest, heeft het be
stuur gezegd: er moet weer een elf
tal geformeerd gaan worden dat,
als er een uitnodiging komt, er op
uit kan. Eind augustus kwam de
uitnodiging van de Singaporeaanse
voetbalbond binnen voor deelname
aan een achtlandentoernooi".
Tevreden
De uitnodiging werd geaccepteerd
en het amateurelftal in ere her
steld. Groenewoud: „We hebben in
korte tijd besloten dat we naar Sin
gapore zouden gaan, ook al hadden
we geen tijd meer om uitgebreid te
selecteren. In overleg met de zes
trainers van de zes kampioensploe-
gen van vorig seizoen is een groep
van achttien spelers samengesteld.
Als de Singaporeaanse voetbalbond
zijn toezegging nakomt, dan is de
kans aanwezig dat er voor het ko
mende seizoen weer een uitnodi
ging komt, want ze waren daar erg
tevreden over onze manier van
spelen. We hebben er ook een goed
resultaat neergezet: een derde
plaats in een toch sterk bezet toer
nooi met profteams uit Argentinië
en Chili, met het versterkte WK-
Mexico-team van Australië, met
het nationale onder de 23 jaar-team
van Indonesië en met de nationale
elftallen van Irak, Zuid-Korea en
Singapore".
„Mijn persoonlijke mening is, dat je
sowieso een ideaal voor de ama
teurs moet creëren. Ze moeten, be
halve dat ze in hun eerste elftal
spelen, een mogelijkheid hebben
om in hun vertegenwoordigend elf
tal te spelen. Het is ongelooflijk hoe
het leeft bij die jongens. Ik heb dat
tijdens die twee trips meegemaakt.
En wat voor mij erg belangrijk is:
ik heb geconstateerd dat het niveau
dat de geselecteerde amateurs kun
nen halen in interlandwedstrijden
enorm verschilt van het clubni
veau. Het is ongelooflijk zoals wij
van tijd tot tijd in Singapore ge
speeld hebben. Eredivisieniveau".
Was de trip naar Singapore voor
Groenewoud de eerste confrontatie
met amateurs? „Nee, nee", ant
woordt hij. „Ik heb het Jong-ama-
teurelftal nog wel eens begeleid en
een enkele keer het amateurelftal.
Arie de Vroedt en ik zijn ook eens
op een trip naar Amerika geweest
met twee amateurelftallen. Ik heb
dus wel vaker contact gehad met
geselecteerde amateurs".
Nederland houdt er, als één van de
weinig Europese landen, een natio
naal amateurelftal op na. Groene
woud: „In de Oostblok-landen ligt
het anders, daar is de opzet anders.
Daar heb je zogenaamde staatsama-
teurs. In West-Europa zijn er wei
nig landen die een echt amateurelf
tal hebben. Aan de andere kant is
het misschien zo, dat landen als
West-Duitsland en België ook een
amateurploeg gaan formeren als ze
geregeld geconfronteerd worden
met uitnodigingen".
Ron Groenewoud: „Voor een
team een uitdaging".
Verlof
„De grote meute voetballers bestaat
uit jeugd en senioren. Het zou ei
genlijk te dwaas zijn als je voor
elke leeftijdscategorie een nationaal
elftal hebt, behalve voor die hele
groep amateursenioren. Het is on
voorstelbaar wat die er voor over
hebben. Voor de trips naar Singa
pore en Irak hebben ze vier weken
verlof of onbetaald verlof moeten
opnemen, maar dat deden ze graag.
Ze hebben zelfs vóóraf de training
uitgehreid. Het was een bijzonder
amateurvoetballer is het nationale
fijne groep Vanaf het begin klikte
het en er is heerlijk gewerkt".
„Er zijn amateurs die in het betaal
de voetbal willen, maar er zijn er
ook die zeggen: profvoetbal kan ik
niet verenigen met mijn werk of
mijn studie. Die zullen nooit prof
worden. Voor die mensen is er ook
een top te bereiken, een ideaal: het
amateurelftal. Een jongen bij een
hoofdklasser of een eersteklasser
kan een aanbieding van zeg maar
een eerste-divisieclub krijgen en
dan kan het best zijn. dat zo'n jon
gen zegt: moet je luisteren: ik speel
in de top van het amateurvoetbal;
ik speel in het amateurelftal; ik heb
een goede maatschappelijke positie;
