ÊeidócGomont
Sr».
Elke
minuten
wordt er
een auto
opengebroken
Heroïne-
verslaafden
opereren
rond
hotels
„We
willen
onze
goede
naam
niet
vijtraken
door
een
stelletje
dieven
ZATERDAG 23 MAART 1985
*ERDAM „Een partij-
erjarige modellen me-
"leb ik goedkoop op de
;ten te tikken. Maar het
voor stuk jofele appa-
Zoek d'r maar eentje
jgenaar van een dump-
er be aan de Amsterdamse
hand Bolstraat leunt
pej ialant met zijn linkeron-
In op de glazen afdek-
i nn |j)van de gehavende toon-
1QQ ^et rechterhand
1 oo,62hij op de handelswaar
eneden hem ligt uitge-
verl|»Voor tweehonderd gul-
s die radiocassetterecor-
an u
iedkope partij overjarige mo-
De in vale spijkerbroek en
Islobbertrui gestoken hande
niet, maar spreekt even-
hele waarheid. Want zon-
|e twijfel weet hij dat een
1 van de autoradio's van
afkomstig is. De heroïne-
fden leuren er dagelijks
antal diefstallen uit auto's
onrustbarend en niemand
iets tegen te kunnen doen.
in 1980 landelijk nog
56.000 diefstallen geregis
treerd, een jaar later liep dat op tot
68.000 en in 1982 telde de politie
maar liefst 87.000 auto-inbraken.
Weer een jaar later, in 1983 dus,
werden bijna 108.000 automobilis
ten met opengebroken wagens ge
confronteerd. Ten opzichte van
vier jaar eerder bijna een verdub
beling. Over de eerste drie kwarta
len van het vorig jaar (de laatste
officiële cijfers) zo vertelt het Cen
traal Bureau voor de Statistiek, be
liep het aantal diefstallen ruim
100.000. Het 1983-record zal dus
niet lang standhouden.
Elke vijf minuten wordt in ons
land 'dus een auto opengebroken.
Het oplossingspercentage van dit
soort misdrijven is bijzonder laag:
7,6% in 1981, 7,11% in 1982 en 6,57%
540 miljoen
Als we er vanuit gaan dat de scha
de aan de auto's ergens tussen de
tweeduizend en vijfduizend gulden
ligt, is de jaarlijkse schadepost zo'n
216 tot 540 miljoen gulden. In de
verzekeringsbranche doet zich ove
rigens een opmerkelijk verschijnsel
voor: de assuradeuren waarschu
wen de automobilisten wel dat het
niet vaker moet gebeuren dat hun
auto wordt opengebroken op
straffe van premie-verhoging
maar zij hebben geen totaalcijfers
van de schade door diefstal uit au
to's: „Wij hebben alleen aantallen
algemene claims. Daar zitten de
auto-inbraken bij, er is geen onder
verdeling", aldus de Nederlandse
Vereniging van Automobielassura
deuren.
Amsterdam, als landelijk centrum
van de criminaliteit, spant ook wat
de auto-inbraken betreft de kroon.
In 1984, aldus de hoofdstedelijke
politie, kwamen er ongeveer 46.000
meldingen binnen. Dat is ruim 42
procent van het landelijke totaal.
De daders, althans voor zover de
politie weet na te gaan, zijn in de
meeste gevallen heroïne verslaaf
den, die geld en goederen uit wa
gen jatten en deze spullen verko
pen om daarna hun dagelijkse shot
te bemachtigen. Vooral de wat
duurdere wagens met een buiten
lands kenteken zijn „het slachtof
fer". Alle hotelmanagers kunnen er
over meepraten.
„Bij ons is het elke nacht raak",
verzucht Eveline Zijlstra van het
Cresthotel. „Het is verschrikkelijk.
De dieven hebben het vooral ge
munt op de duurdere auto's. Er zijn
dagen dat ik tegen mijn collega's
zeg: „Let op, die wagen is vannacht
aan de beurt". En inderdaad, de
volgende morgen blijkt dat die auto
is opengebroken, leeggestolen en
vernield. Een schade van vier- tot
vijfduizend gulden per avond is bij
ons eerder regel dan uitzondering.
De meest geliefde artikelen zijn na
tuurlijk de luxe autoradio's".
Een fotograaf als we hem vra
gen wat foto's over dit onderwerp
te maken bevestigt dit. „Ik wil
best een paar platen maken, maar
liever niet bij het Crest hotel. Daar
hebben ze de afgelopen tijd al drie
keer een radio uit m'n wagen gejat.
Als je er eentje in hebt van een
honderdje of vier, vijf geheid, je
bent hem kwijt".
Gouden tijden
De autoreparatiebedrijven beleven
overigens gouden tijden door deze
vorm van criminaliteit. „Dagelijks
worden er in mijn werkplaats wa
gens naar binnen gereden, die zijn
opengebroken", zegt J. Rietveld,
chef-werkplaats van Motormeyer,
de grootste Mercedesdealer in Am
sterdam. „Bijna de helft van die au
to's heeft een buitenlands kente
ken. Vooral Duitse, in mindere
mate ook Belgisch en Franse. Scha
des tussen de drie- en vijfduizend
gulden zijn heel normaal. Wat me
opvalt", zegt Rietveld met wat
meer nadruk in zijn stem, „is dat
buitenlanders veel argelozer met
hun eigendommen omspringen dan
Amsterdammers. Laatst nog werd
hier een Franse Mercedes voor de
deur leeggestolen: de eigenaar
stond bij ons in de showroom naar
een nieuw model te kijken ja,
Vooral de duurdere automerken zijn in trek.
ongelooflijk, niet waar".
Politiewoordvoerder Klaas Wil-
tink: „Buitenlanders laten veel eer
der wat achter in hun wagen dan
Nederlanders. Met Pasen, Pinkste
ren en tijdens de zomermaanden is
het aantal klachten van buitenlan
ders het grootst, simpelweg omdat
er dan het meest in Amsterdam
zijn".
Volgens Wiltink kan de politie
weinig tegen de autocriminaliteit
doen. Weliswaar zijn alle grote ho
tels in de dagelijkse en nachtelijke
patrouilleroutes opgenomen, maar
daar houdt het ook wel zo'n beetje
mee op. Vandaar dat veel hotels er
toe zijn overgegaan zelf maatrege
len te nemen: verlicht parkeerter
reinen, een staf van veiligheids
functionarissen en dergelijke.
Dag en nacht
„Gelukkig hebben we tegenwoor
dig niet zoveel hinder meer van
diefstal uit auto's van onze gasten.
Maar in het verleden was dat wel
anders, toen werd er vreselijk veel
ingebroken", vertelt PR-functiona-
ris Margo Groen van het Hilton-
hotel aan de Apollolaan. „We heb
ben hier vorig jaar een uitgebreid
pakket van veiligheidsmaatregelen
genomen. Schijnwerpers voor onze
parkeerplaatsen en een „security-
afdeling" van vijf man. Er wordt 24
uur per etmaal gecontroleerd.
Sindsdien is het aantal gevallen
van braak enorm afgenomen. Het
afgelopen jaar telden we slechts
vier gevallen, een fractie van wat
er daarvoor gebeurde".
Ook hoofd veiligheid Jos Donkers
gaat prat op het veiligheidssysteem
van zijn Mariott-hotel en wordt
zelfs kwaad als we hem vertellen
dat een voormalig leidinggevend
personeelslid van het Marriott ons
toevertrouwde dat het er „schering
en inslag is". „Hoe komt die man
erbij. Fabels zijn het meneer, regel
rechte fabels. En bovendien, hoe
wil je die diefstallen controleren, u
denkt toch niet dat onze gasten er
mee lopen te leuren als er in hun
auto is ingebroken. Echt, gelooft u
me. het komt slechts zelden voor".
Donkers, nu zwaar geïrriteerd:
„Moet u eens goed luisteren, we
hebben hier een veiligheidsstaf van
twaalf personen, het grootste aantal
dat een hotel als het onze zich kan
veroorloven. Die dingen, die die zo
genaamde ingewijde van u over dit
hotel zegt, slaan nergens op. Bo
vendien praat ik niet verder met u
door de telefoon, ik wil alleen men
sen te woord staan als ze in levende
lijve tegenover me staan. Goeden
dag".
Nogal dom
Wat er tegen die diefstallen uit au
to's moet worden gedaan is ondui
delijk. Niemand weet eigenlijk een
goed antwoord. Odette Taminio
van de VVV in Amsterdam: „We
praten er intern wel over, maar
concrete dingen hebben we nog
niet ondernomen. Het is natuurlijk
primair een taak van de politie.
Om eerlijk te zijn veel buiten
landers doen nogal dom, laten al
lerlei dingen rustig in hun wagen
liggen Dat is natuurlijk vragen om
moeilijkheden. Nee, we hebben nog
geen zinsnede in onze brochures
opgenomen in de trant van „Pas
op, laat geen dingen in uw auto
achter".
Frits Kamsteeg, hoofd voorlichting
van het Nederlands Bureau voor
Toerisme, reageert min of meer
identiek: „Je gaat er vanuit dat
buitenlandse toeristen wel weten
dat het kan gebeuren. Je zegt toch
ook niet dat het in Nederland wel
eens kan regenen
Een in Zwitserland wonende Ne
derlander „Ik ben nu de afgelopen
weken weer in Nederland geweest
en tot drie keer toe hebben ze ge
probeerd in Maarssenbroek in mijn
auto in te breken". Zijn auto heeft
een Zwitsers kenteken. „En hoe re
ageer de ploitie. „Ach, natuurlijk,
een buitenlands kenteken, dat is al
tijd raak". De nonchalance waar
mee er in Holland over die dingen
wordt gepraat...".
f9i
DE
Noorts
017
beien,
verpli
ir. Kor
(Ma.
antiel
800.
P rf
AMSTERDAM Komende vanuit
het centrum van Amsterdam te
gen sluitingstijd vdn de kantoren
en met veel opgebroken wegen een
ware hekseketel is het alsof je
een metamorfose ondergaat wan
neer je bij het Amstelhotel aan
komt. De portier in uniform en met
hoge hoed, de lange rode loper en
het statige gebouw stralen een sere
ne rust uit. Alsof de kraak- en he-
roïne-cultuur dit deel van Amster
dam nimmer bereikt heeft. Maar
ook hier is niet alles goud wat er
blinkt.
President-manager T. J. van Dijk
van het hotel: „Die rust is maar be
trekkelijk. Bijna elke nacht worden
gasten van ons, die hun auto buiten
geparkeerd hebben, gedupeerd. De
wagens worden opengebroken, de
autoradio's gestolen en de schade
loopt in de duizenden guldens. Om
wanhopig van te worden".
Het management van het hotel zit
met de handen in het haar. De re-
Kutatie van het uit 1866 stammende
otel (111 kamers, 150 personeelsle
den) is in gevaar. Vooral over de
naam van „Het Amstel" in 't bui
tenland maakt men zich zorgen.
Het zijn immers vooral buitenland
se zakenmensen en toeristen die in
het sjieke hotel verblijven. En wan
neer die met een opengebroken en
beschadigde bolide huiswaarts ke
ren, kan die in 119 jaar opgebouw
de goede naam in een mum van
tijd verloren gaan. Dat men zich
aan het Professor Tulpplein, waar
het hotel, nog net in het oude cen
trum en prachtig gelegen aan de
Amstel, is gesitueerd, niet voor
niets zorgen maakt mag uit de vol
gende cijfers blijken. Kwam het in
1981 gemiddeld een keer per
maand voor dat de auto van een
hotelgast 's avonds voor de deur
werd opgebroken, thans gebeurt
dat maandelijks gemiddeld 25 keer.
De afgelopen veertien dagen kwam
het negen keer voor dat met de
auto reizende hotelgasten 's och
tends voor een onaangenaam fait
accompli werden geplaatst. Het zijn
daarbij vooral de duurdere Duitse
auto's die het moeten ontgelden.
Manager Van Dijk: „Dat zijn nu
eenmaal auto's waaruit de heren
het meest denken te kunnen halen.
Waarin ook de duurste apparatuur
is gèmonteerd. Een beetje autoradio
brengt op de zwarte markt vol
doende op voor een dag heroïne"
Surveillance
Van middernacht tot acht uur in de
morgen is het Professor Tulpplein
het „werkterrein" van de verslaaf
den. En de kans dat zij op heter
daad door de politie betrapt worden
is uiterst klein: het afgelopen jaar
werd bij het Amstelhotel welgeteld
één dief gearresteerd. Dit ondanks
het op uitdrukkelijk verzoek
van het management van het hotel
extra surveilleren door de
hoofdstedelijke Hermandad in de
directe omgeving van het Amstel
hotel.
Hoewel het de hoteldirectie er vol
gens manager Van Dijk alles aan
gelegen is een oplossing voor het
probleem te vinden, wordt het in
schakelen van een particulier be
veiligingsinstituut niet overwogen.
„De meeste gasten parkeren hun
auto op het terrein recht tegenover
het hotel. Dat is geen privéterrein
van het Amstelhotel, maar een
openbare parkeerplaats. Zuiver ju
ridisch gezien zouden we dat niet
eens mogen laten bewaken. Boven
dien zouden we dan elke nacht
acht uur lang twee of meer bewa
kers moeten laten patrouilleren.
Dat is voor ons financieel niet haal
baar".
Prikacties
Ondanks deze pessimistische gelui
den wordt er volgens de heer Van
om de inbraken tegen te gaan: „We
voeren momenteel druk overleg
met de gemeente om het plein be
ter verlicht te krijgen. Bovendien
gaan we, schuin aan de overkant,
een eigen parkeerterrein aanleg
gen, met daaromheen een hoog
hek. Met de kleine parkeergarage
(plaats voor tien auto's) die we al
hebben, hopen we straks over vol
doende, veilige parkeerplaatsen te
beschikken".
Zover is het echter nog niet en tot
die tijd („waarschijnlijke in de zo
mer") probeert het personeel van
het Amstelhotel met prikacties die
ven te „vangen". Manager Van
Dijk: „Hoewel de meeste gasten
wier auto opengebroken wordt ons
geen verwijten maken, zijn er ook
bij die wel erg kwaad worden. We
willen de mensen bewijzen dat wij
er alles aan doen.om die inbraken
tegen te gaan. Eens in de paar we
ken blijven personeelsleden van
ons de hele nacht op om zo te pro
beren inbrekers op heterdaad te
betrappen. Een paar weken gele
den deed de politie ook mee Sa
men met onze mensen lagen ze in
een hotelkamer op de tweede ver
dieping op de loer. Maar in dat
soort nachten gebeurt er niets. Dat
zul je altijd zien".
In het Amstelhotel is men inmid
dels zo vertrouwd geraakt met de
auto-inbraken, dat gedupeerde gas
ten die geen tijd hebben om bij de
politie aangifte te doen, de admini
stratieve rompslomp niet hoeven af
te handelen. Van Dijk: „Wij heb
ben de voor de politie en verzeke
ring benodigde aangifte-formulie
ren hier liggen. Als gasten drin
gend weg moeten en geen tijd heb
ben om aangifte te doen. kunnen
wij dat voor hen regelen".
Open raam
In schril contrast met al deze zorg
en voorzichtigheid staat het gedrag
van een Franse hotelgast (driedelig
pak, gouden zakhorloge, pijp losjes
in de linker mondhoek), die de hal
van het hotel binnenkomt en, na
een kort gesprek met de receptio
niste, de brede, marmeren trap
naar boven oploopt. Buiten, op de
parkeerplaats aan de ander Kant
van het plein, staat zijn grote, ver
laten Citroén met open raam en
draaiende motor. De muziek uit de
radiocassette-recorder schalt over
straat. De portier, beneden aan de
trap, bekijkt het tafereel gelaten.
Gelukkig voor de Fransman zit z(jn
lang niet op.
HENDRI BELTMAN
