TAFEL
HTTÏT71
Heelal biedt slechts uitkomst
voor gevaarlijkste kernafval
ve
sn
Geen aanwijzingen in
Nieuwe Testament voor
verzet tegen de staat
kerk
wereld
Bezinning op Onze Vader
veel belangrijker dan
heel het pausbezoek
brieuen
/lezers
Satelliet kan geen brood droppen in hongerlanden
weer
j ACHTERGROND
Ccidóc Souoant
MAANDAG 4 MAART 1985 PAGINaINN
Roermondse priesters schrijven aan paus
„Het is nodig dat de eenheid van het kerkelijk denken wordt
hersteld en het godsdienstige en morele leven nieuwe impulsen
krijgt, alsook dat de sociale leer van de Kerk weer de basis
gaat vormen van de maatschappelijke problematiek". Dat
schrijft de priesterraad van het bisdom Roermond in een aan
paus Johannes Paulus II gerichte brief, wiens komst naar Ne
derland met vreugde wordt begroet. De Diocesane Pastorale
Raad (DPR) van het bisdom Roermond heeft bisschop Joannes
Gijsen een brief geschreven. Hierin spreekt de DPR zijn be
zorgdheid uit over een reeks van ontwikkelingen in Neder
land. De DPR hoopt, dat de bisschop die bezorgdheid zal over
brengen aan paus Johannes Paulus II.
Basisbeweging doet mee aan PIP
De Basisbeweging van kritische groepen en gemeenten in Ne
derland heeft zaterdag besloten mee te doen aan de manifesta
tie, die het Platform Initiatieven Pausbezoek op 8 mei in Den
Haag organiseert. De Basisbeweging streeft er naar „een breuk
te bewerkstelligen in de negatieve functie die kerkinstituten in
de samenleving vaak vervullen". Dat betekent steun aan kriti
sche en vernieuwingsgezinde groepen binnen de Rooms-Ka-
tholieke Kerk. Het pausbezoek heeft behalve een religieuze
ook een niet te onderschatten politieke invloed. Inzicht hierin
achten de veelal oecumenische basisgroepen van groot belang.
Zij menen dat het pausbezoek een stevige oppepper voor rechts
betekent.
Geluk is pas zichtbaar
als het voorbij is.
Godfried Bomans
IKV-VOORZITTER PROF. DR. J. VAN PUTTEN:
Het Nieuwe Testament
bevat geen aanwijzingen
voor verzet tegen de
staat. Het lijkt moeilijk
houdbaar dat de tekst
dat God meer moet wor
den gehoorzaamd dan de
mensen inhoudt dat de
overheid moet worden
afgewezen. De bijbel
blinkt inzake de over
heid vooral uit door on
duidelijkheid: Jezus riep
op de keizer te geven
wat van de keizer is en
God te geven wat van
God is. En volgens Pau
lus is de overheid er voor
de mensen en dient zij
daarom gehoorzaamd te
worden.
Dit zei IKV-voorzitter prof.
dr. J. van Putten zaterdag te
Utrecht op een studiedag van
„Kerk en Vrede". De parle
mentaire democratie biedt
volgens hem aan individuen
en groepen de mogelijkheid
het gebod van naastenliefde
ook via het overheidsbeleid
in de praktijk te brengen.
Weliswaar kan ook een gede
mocratiseerde overheid een
onrechtvaardige overheid
zijn. Niet de democratische
staat zelf, maar de inhoud
van Het overheidsbeleid kan
aanleiding geven tot conflic
ten.
De bedreiging door de kern
wapens van Gods Schepping
wordt als een argument voor
burgerlijke ongehoorzaam
heid gebruikt. Als de over
heid die bedreiging niet af
wendt. is dan burgerlijke on
gehoorzaamheid geboden?, zo
vroeg Van Putten zich af. De
vormen van ongehoorzaam
heid waarvoor gekozen
wordt, moeten volgens hem
betrekking hebben op de
zaak waarom het gaat. „Je
hebt dan meer vragen dan
antwoorden". Uitgangspunt
moet zijn dat je niet negatief
tegenover de overheid moet
zijn. De parlementaire demo
cratie moet je waarderen, al
dus IK V-voorzitter Van Put
ten.
Loyaal
Kerk en Vrede-voorzitter ds.
A.C. Grandia stelde dat deze
vereniging wel degelijk dient
op te roepen tot burgerlijke
ongehoorzaamheid indien de
Dr. J. van Putten
overheid tot plaatsing van
kruisraketten besluit. Dan
houdt de loyaliteit met de
overheid op, zo zei ds. Gran
dia, die er overigens op wees
dat Kerk en Vrede hierover
nog geen beslissing heeft ge
nomen. De voorzitter bena
drukte dat de vereniging tot
nu toe weliswaar kritisch te
genover de staat heeft ge
staan, maar daaraan altijd
loyaal is geweest. De vereni
ging accepteert het parle
mentaire democratische pro
ces. Maar er kunnen volgens
hem omstandigheden zijn,
waarin de loyaliteit aan de
overheid ophoudt. Als zoda
nig brandmerkte hij plaat
sing van kruisraketten.
Predikanten vragen aandacht voor slachtoffers extreme kou
Vijf hervormde predikanten
in grote steden, onder wie ds.
A. Dronkers uit Leiden en
ds. F.N.M. Nijssen uit Den
Haag, hebben bij de Generale
Diaconale Raad van de Her
vormde Kerk aangedrongen
op aandacht voor mensen,
die door de extreme kou in
januari en februari moeite
hebben met het betalen van
hun
GDR heeft laten weten hier
toe in beginsel bereid te zijn.
De predikanten, die samen
een landelijke werkgroep
van diaconale predikanten
vormen, vragen de GDR de
plaatselijke diaconieën te at
tenderen op het feit, dat er
problemen kunnen ontstaan
met de betaling van de ener
gierekening door de laagstbe-
ïaatschappij.
taalden
Volgens de predikanten zou
de GDR er bij diaconieën op
aan moeten dringen zonodig
op materieel en immaterieel
terrein bij te springen. Ver
der zou het advies kunnen
uitgaan aan diaconieën, ener
giebedrijven te benaderen
met de vraag welk beleid er
wordt gevoerd ten aanzien
van wanbetalers. Er zou op
kunnen worden aangedron
gen dat er geen afsluitingen
volgen, maar dat wordt ge
zocht naar mogelijkheden tot
schuldsanering.
AARTSBISSCHOP SIMONIS:
Een goede spirituele bezin
ning op het Onze Vader (het
thema van het pausbezoek) is
veel belangrijker dan het
pausbezoek zelf. Dit bena
drukte aartsbisschop dr. A.J.
Simonis zaterdag in Utrecht
op een studiedag van het co
mité „Studenten voor het
pausbezoek". Door te bidden,
zo zei hij, worden de mensen
zich bewust van de perma
nente afhankelijkheid van
God en van hun verplichting
tot dienstbaarheid aan de
Aartsbisschop Simonis riep
de ruim 400 aanwezigen op
kritisch tegenover de con
sumptiemaatschappij te staan.
Hij vroeg eerbied voor men
sen die daar niet aan mee
doen. In dit verband verwees
hij naar de religieuzen, die
„de gelofte van de armoede
hebben afgelegd en deze ho
pelijk ook nakomen". De stu
diedag, waarvan het thema
luidde „De wetenschapsmens
tegenover God", werd voor
afgegaan door een eucharis
tieviering in de kathedrale
kerk St. Catharina, waarin
mgr. Simonis voorging.
Het comité „Studenten voor
het pausbezoek" stelt zich ten
doel „meer bekendheid te ge
ven aan de moedige en inspi
rerende boodschap van de
paus inzake de schijnbare te
genstelling tussen geloof en
wetenschap". Het comité is
voortgekomen uit kringen
van Opus Dei, een zeer or
thodoxe rooms-katholieke or
ganisatie, die ondermeer
wordt verweten dat ze veelal
in het geheim te werk gaat.
Een der leiders van het comi
té, J.C. Cavalero, afgestu
deerd chemicus te Utrecht,
ontkende in december desge
vraagd dat hij lid van die or
ganisatie was en deed alsof
hij niets van Opus Dei wist.
Later zei hij dat het lidmaat-
Dr. A.J. Simonis
schap een privézaak was en
dat hij toen niet als privéper-
soon, maar als woordvoerder
van het comité sprak.
De vragen op de studiedag,
waarop mgr. Simonis ant
woord gaf, waren door Ca-
vallero opgesteld, zo zei mgr.
Simonis. Op de bijeenkomst
te Utrecht was het intellect
van Opus Dei Nederland
aanwezig, aldus de directeur
van de Radboudstichting,
P.B. van den Biggelaar, die
ook acte de présence gaf.
Brieven graag kort en
duideli|k geschreven De
redactie behoudt zich
het recht voor ingezon-
VVD-beleid
Als invaliditeitsgepensioneer
de ambtenaar heb ik me eraan
geërgerd, dat het VVD-kamer-
lid Linschoten in een TV-in-
terview naast VVD-minister
Rietkerk ook de ambtenaren
bonden heeft gefeliciteerd met
het resultaat van het overleg
over het arbeidsvoorwaarden
beleid 1985, dat o.m. resulteer
de in een extra vermindering
van de ambtelijke invaliditeit
spensioenen. Aangezien Riet
kerk niet overlegt maar dic
teert was de felicitatie door L.
een provocatie oftewel een
trap na. Gezien het feit, dat de
VVD nu niet bepaald een soci
aal beleid voorstaat en het feit,
dat kranten vooral aandacht
plegen te besteden aan abnor
maliteiten, ongelukken en an
dere opmerkelijkheden is het
heel begrijpelijk, dat veel uit
latingen van L. zijn opgeno
men in uw artikel „De nieuwe
aow is een dolkstoot in de rug
van de vrouwenbeweging".
Want het is natuurlijk dwaas
om in het belang van de vrou
wenemancipatie te pleiten te
gen het wegwerken van onge
lijkheden in rechten en plich-
\ta n
Sla vink met
gesmoorde
knolselderij en
aardappelen
t weekleuren vla
Wie met zijn tweeën is,
heeft het volgende nodig: 2
slavinken, 30 g margarine,
mespunt bloem, paprika
poeder;
500 g knolselderij, 10 g
margarine, zout, selderij
blad;
0,5 tot 1 kg aardappelen;
2,5 dl gele vla (2,5 dl melk,
12 g custard, 15 g suiker),
2,5 dl chocoladevla (2,5 dl
melk, 10 g cacao, 12 g mai-
zena, 22 g suiker).
Bak de slavin ken op een ma
tig vuur in twintig minuten
bruin en gaar in de margari
ne. Houd tijdens het bakken
het deksel zo veel mogelijk
schuin op de pan. Maak de
jus af, als het vlees uit de pan
is, door eerst de bloem bruin
te bakken in het overgeble
ven vet, vervolgens weinig
water en paprikapoeder toe
te voegen. Laat de jus nog
een paar minuten zacht ko
ken.
Snijd de knolselderij in plak
ken, schil die, spoel ze af en
snijd ze in gelijke reepjes of
blokjes. Zet de knolselderij
op met margarine, zout en
een paar lepels water. Smoor
(dat is mèt deksel) de groente
gaar, onder af en toe om
scheppen, in twintig minu
ten. Was het selderijblad,
knip het fijn en smoor de
laatste minuut met de knol
selderij mee.
Meng in de pan custard, sui
ker en melk en in een ande
re pan cacao, maizena, suiker
en melk. Breng de mengsels
al roerende aan de kook, laat
de vla even koken en ver
volgens onder af en toe roe
ren koud worden. Schenk de
twee vlaas tegelijk in de
schaal(tjes). Wie twee vlaas
van gelijke dikte even snel
schenkt, krijgt een rechte af
scheiding tussen de twee
kleuren. Wees daarom pre
cies met het afmeten of -we
gen van de custard of maize
na (12 g hiervan is anderhal
ve afgestreken eetlepel).
JEANNE
DEN HAAG Landen
met kerncentrales moe
ten onderhand serieus
overwegen hun kernafval
in de ruimte te dumpen.
Dat is, kortweg, de con
clusie van een aantal
Amerikaanse onderzoe
kingen die zijn verricht
in opdracht van het mi
nisterie van energieza
ken. Het heelal dient niet
direct ter volledige ver
vanging van opslag op
aarde, maar als aanvul
ling. Er zitten wel dege
lijk gevaren aan vast,
„maar de meeste van die
risico's kunnen door een
goede voorbereiding tot
minimale proporties wor
den teruggebracht".
De Amerikaanse onderzoe
kers vinden wel dat het pro
bleem van het kernafval in
ternationaal is en dat er geza
menlijke lanceerbases zouden
moeten komen. Van daaruit
zouden de vluchten zoveel
mogelijk boven water moeten
worden uitgevoerd, zodat bij
eventuele mislukkingen het
afval in zee terecht komt en
niet op land. Het eiland Trini
dad, duizend kilometer buiten
de Braziliaanse kust, wordt
geopperd als een mogelijke
lanceerdbases.
De Amerikaanse voorstellen
komen erop neer het sterk ra
dioactieve afval van commer
ciële lichtwaterreactoren in
een baan te brengen tussen de
aarde en de planeet Venus.
Daar zou het de eerste vijftig
jaar moeten worden bewaard
en „behandeld". Het weg
schieten in de ruimte zou
moeten gebeuren in een con
tainer van roestvrij staal,
voorzien van een anti-stra
lingsmantel en een betegeling
van grafietstaal. Een dergelij
ke container is overigens nog
niet eens zo eenvoudig te con
strueren; hij moet hittebesten
dig zijn (het afval produceert
immers nog warmte) en in
staat zijn een eventueel terug
vallen in de dampkring plus
de klap van het neerkomen
op aarde te doorstaan.
Ziekenhuisafval
Een ruimtelijke bestemming
zal uitsluitend zijn voorbehou
den aan die afvalprodukten,
die op z'n minst enkele tien
duizenden jaren straling blij
ven afgeven; de gevaarlijkste
stoffen dus. Voor al het overi
ge materiaal, waaronder ook
radioactief ziekenhuisafval,
wordt nog steeds de voorkeur
gegeven aan een wat minder
gecompliceerde en goedkope
re wijze van opslag; goed ver
pakt en diep onder de grond.
In de Verenigde Staten raakt
men er steeds meer van over-
tuigd dat kernafval beter niet
naar de zon geschoten kan
worden. Die oplossing is na
melijk lang niet zo eenvoudig
als wel eens is gesuggereerd.
Voor dergelijke vluchten is de
grootste vliegsnelheid nodig
en dat betekent méér brand
stof en minder vracht. De
jongste studies geven daarom
de volgende vier mogelijkhe
den aan als beste oplossing:
1. Baan rond de zon tussen de
aarde en Venus;
2. Bij voorkeur zachte landing
op de achterkant van de
3. Vlucht naar de ruimte bui
ten ons zonnestelsel;
4. Vrij hoge baan om de aar
de.
Evenaar
De voorkeur lijkt nu dus uit
te gaan naar de eerste moge
lijkheid, als zijn de aanbeve
lingen in dit opzicht inter
nationaal gezien althans
niet eensluidend. De West-
duitse onderzoekers Ruppe,
Haydn, Braitinger en
Schmucker (allen verbonden
aan de Technische Hoge
school in München) prefere-
i duidelijk de vierde moge
dat een baan op zo'n 2000 ki
lometer boven de evenaar
ideaal zou zijn. Is het radioac
tief afval daar eenmaal gear
riveerd, dan zal het er zeker
honderdduizend jaar volko
men veilig kunnen blijven
„hangen".
„Lancering naar de zon of tot
buiten ons zonnestelsel is een
radicale en definitieve oplos
sing. Het is nogal duur, maar
het is mógelijk en je bent er
voor altijd van af", zegt Rup
pe. „Maar dat is dan juist wat
wij viel liever niet willen. Het
zou namelijk best eens kun
nen dat er in de loop van die
honderdduizend jaar metho
den worden ontwikkeld, die
nieuwe toepassingen van het
materiaal op aarde zeer goed
mogelijk maken. En als dat
niet het geval is, zal men
meer dan voldoende tijd heb
ben gehad om het afval met
behulp van geavanceerde
voortstuwingstechnieken als
nog verder de ruimte in te
schieten. We hoeven ons na-
Voorwaarden
In de meeste studies is men
het erover eens dat het ver
voer van het radioactieve ma
teriaal naar de lanceerbasis en
het transport naar een voorlo
pige (lage) parkeerbaan om de
aarde de gevaarlijkste fase
van de onderneming is. Van
daar ook dat er al een hele se
rie strikte voorwaarden is op
gesteld waaraan bij zo'n lan
cering moet worden voldaan.
Het transportmiddel zeg
maar de raket, de Space
Shuttle of een combinatie
daarvan moet zijn be
trouwbaarheid gedurende een
lange reeks van jaren hebben
bewezen. De vlucht moet zo
danig worden gepland dat
dichtbevolkte gebieden wor
den vermeden. De containers
met afval moeten de klap bij
een eventueel neerstorten op
aarde kunnen overleven en
met apparatuur zijn uitgerust
die hun eventuele opsporing
vergemakkelijkt en bespoe
digt. Het vervoer vanaf de
kerncentrale of de centrale
opslagplaats naar de lanceer
basis moet met de meest uit
gebreide veiligheidsmaatrege
len moet zijn omgeven.
Alle onderzoekers zijn van
oordeel dat er vóór de eeuw
wisseling nog geen enkele
ruimtelijke dumping van
kernafval zal plaatsvinden.
Dat kan nog best eens veertig
jaar of langer duren. Niette
min, zo is de algemene opvat
ting, begint het tijd te worden
om spijkers met koppen te
slaan. Temeer omdat er nog
altijd onmiskenbare bezwaren
kleven aan een permanente
opslag van zwaar radioactief
afval onder de grond.
CONFERENTIE IN GENT OVER VERWORVENHEDEN RUIMTEVAART
GENT „Neen, een satelliet
kan nog geen boterhammen
droppen in een hongerland
als Ethiopië, maar kan wel
belangrijke prognoses opstel
len voor het al dan niet slagen
van oogsten en dus op die ma
nier iets aan hongersnoden
doen". Aldus Chriet Titulaer
op een vraag in de eerbied
waardige aula van de Gentse
Rijksuniversiteit in België.
Aan de orde was daar een de
bat over de bijdrage die de
ruimtevaart tot net welziin en
het geluk van de mens heeft
f;eleverd. Het wetenschappe-
ijk en technologisch magazi
ne EOS wilde daarmee onder
de titel Ruimte voor de Mens
een kritische balans opmaken
van het nog jonge ruimtetijd
perk.
De balans die Chriet Titulaer
opmaakte was alvast een en al
optimisme. Hij memoreerde
dat er maar weinig domeinen
van het dagelijkse leven zijn
waarop de verworvenheden
van de ruimtexploratie geen
invloed invloed hebben ge
had. De wetenschappers, en
met name de sterrenkundi
gen, de natuurkundigen en de
meteorologen, hebben uit de
ruimtevaart royaal hun voor
deel gehaald. In het dagelijkse
leven wordt dat vertaald door
betere weersvoorspellingen
via weersatellieten. Of de ont
dekkingen hebben een gron
diger onderzoek van onze aar
de inzake grondstoffen en ge
wassen nodig gemaakt. Ver
der heeft het gevolgen door
ingrijpende faciliteiten als be
tere communicatie, het over
dragen van telefoongesprek
ken en televisiebeelden. Ook
aan de zogenaamde spin-off
oftewel technologische neer
slag van de ruimtevaart lijkt
nog lang geen einde te ko
men. Nieuwe materialen,
nieuwe geneesmiddelen en
nieuwe energiebronnen zul
len ons leven in de toekomst
ongetwijfeld diepgaand beïn
vloeden.
Voor Chriet Titulaer dus geen
schoonheidsfoutjes in de
ruimtevaart. Voor ingenieur
en manager Carel Vinck, die
met beide voeten in het inter
nationale bedrijfsleven staat,
mag deze spin-off van de
ruimtevaart dan een soort
blijde verwondering wekken,
hij noemde ook de enorme be
tekenis van de ruimtevaart op
macro-economisch vlak. Zo
zijn de telecommunicatietech
nieken de internationale eco
nomische activiteit al voor
een groot deel aan het beïn
vloeden. En uit de ruimte
vaart-industrie zijn die ver
schillende technoligische sec
toren gaan ontwikkelen, die
wel eens bepalend voor de
toekomst van de geïndustria
liseerde landen kunnen wor
den. Om economisch te over
leven zullen er mettertijd nog
vele silicon-valleien (high
tech-industrieën) moeten ko
men in onze streken.
Hoe ten slotte ruimte mogelijk
een andere betekenis heeft
gekregen en hoe de mens met
deze verruimde kosmische di
mensie van zijn bestaan te
recht komt, onderzocht de
Vlaamse fylosofie-docent Jac
ques de Visscher. Hij was van
mening dat technologie moet
opgaan in techniek en dat de
normen voor de techniek
moeten worden gesteld door
ethiek en politiek beleid.
In zijn inleiding had journalist
Johan Anthierens er trou
wens al op gewezen dat de
nieuwe technologieën geen
monopolie van een kleine eli
te mogen worden. Bevolkin
gen moeten er ook hun voor
deel mee kunnen doen. Niet
door een passief en kritiek
loos consumeren van de prak
tische toepassingen van deze
technologieën, maar door het
zoveel mogelijk vergaren van
kennis erover en door het ac
tief deelnemen aan de uit
bouw ervan. Alleen kennis
kan bijdragen tot het welzijn
van de jonge generaties, aldus
Anthierens.
JOHAN LAMORAL
■ched:
rhede i
l3g 'ad€
»gen
op het gebied van de aow. Op
merkelijk is ook de opmer
king, dat de VVD mordicus te
gen alles in de aow is dat maar
neigt naar een inkomenstoets,
gezien de medewerking van
de VVD aan de voortschrij
dende inbouw van de aow in
het ambtenarenpensioen. De
te verwachten tegenwerping
door L. dat niet de aow maar
het ambtenarenpensioen
wordt aangetast, beschouw ik
bij voorbaat als een studenti
koze spitsvondigheid. L's op
merking, tenslotte, dat het
VVD-beleid nooit bepaald is
uit electorale overwegingen, is
niets meer dan een holle phra
se. Wat waar is, is dat om als
partij een beleid ingevoerd te
krijgen.dat niet door de meer
derheid van het volk wordt
voorgestaan, je je moet bedie
nen van allerlei politieke slu-
wigheden, als daar zijn: de toe
passing van het verdeel-en-
heers-systeem, je als eerste uit
spreken ten gunste van een
voor een aanzienlijk deel van
het volk welgevallige zaak, die
je wel zou willen maar toch
niet kunt tegenhouden en, zo
als in de zaak van de
ziening, je tegen of
uitspreken in de wetenschaj
'dat een meerderheid, welk -«r/;
haar verantwoordelijkheid
kent, gelukkig voor jou, au
ders zal beslissen".
A.P.Th, van Mulbregt,
DELFT.
Hartgrondig (9)
In "Hartgrondig 2" wordt vabestuc
de gewraakte briefschrijvej klem
in het boek van Michel vaept wi
der Plas gezegd: "Nee, de zö'md, die
reikt soms weinig verder daaad te I
een dochter die ongehuwikt. Vo
wenst samen te wonen of cfers heb
zoon van 'n kennis met homdc dood
sexuele connecties. Of "brofauto v
der Karol" dat nu niet eemaderd
met een nihil obstat kan san< merk
tioneren". i. Van i
Velen van ons zijn, volgens d
schrijver, mondige notabele?
met soms lichtelijk decadent^
althans heilloze verlanglijstje
Maar geloof me, op die zog«^l
naamde heilloze verlanglijstje 1
zijn samenwonen en homofili
voor vele grootouders i
ders heel ernstige en zi
rieuze zaken. Het is nog al r
wat, als je samenwonende kiiïf
deren door de officiële ker
veroordeeld worden tot een k
ven in zonde. De briefschrr
ver kan dan wel een helebo^J
wereldrampen opsommei|™
maar voor die grootouders i
ouders is het hemd nader da
de rok. Velen van die ouder
zouden wel eens precies wille'" A
weten, waarom hun kindere^ y/\
wel 'n verkeerde huwelijksop
vatting hebben. Wat is i
genlijk de kern van een chris
telijk huwelijk?
Vroeger leerden we dat
huwelijk in het paradijs
gesticht en in het Nieuwe Tes
tament tot sacrament wer
verheven. Maar degenen di
de evolutietheorie aannemejpj JL
weten geen raad met het tiLnrner
belse paradijs. En wat die vei
heffing tot sacrament betreFre*\
kunnen we dat feit in he'de (d
Nieuwe Testament rnoeilijmmei
vinden. De Nieuwe KatechisJen.
mus zegt op blz 461 in h«
hoofdstuk over "Het huwelijj yjjki
een sacrament" het volgend^en n
"De verbintenis van gedoopp jg
ten is een sacrament. Het Hi|jster
welijk zelf is een heilig tekeu
waardoor Christus ons zijn Pter ab
Geest geeft". Waarin bestaatjejejc
dit teken? De wederzijdse bLn
lofte én het leven volgens dea0
belofte. Dat is het sacramenf
De sacramentele gestalte is duherini
>aalde juridisch zetel:
noch de huw^lemei
lijksliturgie op zich, maar hGdoor
willen toebehoren aan elkaazaak-
in liefde en vrijgekozen tnxq de Qi
en dit tot op de dag van c$) dee
dood. Dit in ogenschouw n% affa
mende snappen vele oude^sen,
niet "waarom" hun kindera Won
die samenwonen het nihil oï'
stat niet krijgen. jt kabii
Hun zorg is daarom erg groepte tij
en hun gedachten zullen daanolkinf
om misschien meer bij de kirasters
deren zijn dan bij de vele wq gerii
reldproblemen. Ik geloof d^ opini
duizenden ouders het fijn zoinij va
den vinden als hun nu eeilVVD
precies werd uitgelegd wat d
essentie van een christelij|een s
huwelijk is, zodat zij met diPvdA
uitleg in handen eens een fijii- "ooi
verhelderend gesprek met hu! zate*
samenwonende kinderen kür0e Pe'
nen voeren. de hu
N.J. Witteman, 1 CDA
LEIDEN. e enq
-nHT
3%
istje
Ui
k
pi
ei
a
;i
'F
e
Perioden met zon
DE BILT Het ziet er naa
uit dat het morgen vrijwe
overal droog is en dat zonnigj
perioden niet zullen ontbre
ken. De aangevoerde lucht j
weliswaar tot op grote hoogti
koud, maar het koude watej
van het Kanaal en de zuidelij -
ke Noordzee gaat buienvor^
ming tegen. rj
In de middag wordt de
ratuur ongeveer 7 gradei
Vannacht zakt het kwik
rond plus 1 graad, aan dl
grond kan het dan licht vrie
zen. De wind is meest zwak
ongeveer windkracht 2, el
waait uit zuid tot zuidwest.
Dit weertype handhaaft i
in de komende dagen. Bovei!
ons land komt een verbinding
tot stand tussen het Azorenho
gedrukgebied en een hoge
drukgebied boven het noordel
van Rusland. Dit houdt teven!
in dat het in een groot gedeel
te van Frankrijk, in noordwes
Spanje en in Portugal vrij
W
