Wat een eind, wat een eind
L
o
„Moe? ./Vee, eigenlijk niet
ELFSTEDENTOCHT '85 OeidMOowumt
Peter de Boer sterksl
ZUIDHOLLANDSE
in „alternatieve"
WEDSTRIJDRIJDERS GEVEN MOED NIET SNEL OP
VRIJDAG 22 FEBRUARI 1985 PAGl|
Gemeente feliciteert
Politiehond
LEEUWARDEN
Zo fris als een hoentje
kwam Theo Kester
gistermiddag na ruim
zeven en een half uur
schaatsen over de
eindstreep van de
dertiende Elfsteden
tocht. De inwoner
van Honselersdijk
had zelfs nog alle
aandacht voor de,
overigens niet geheel
onbelangrijke, bijza
ken zoals de vele
plassen water bij de
finish. Kester: „Zo
juist heb ik 200 kilo
meter geschaatst en
dan moet je je nog
met dit soort zaken
gaan bezighouden.
Het ijs zie je zo zak
ken, ik vind het maar
gevaarlijk. Ja, ik voel
me natuurlijk prima,
logisch als je nog zo
helder kunt naden
ken".
En toch kende Theo Kester
geen optimale voorbereiding
op de Friese monsterrit. „Ik
ben het afgelopen weekeind
naar de wintersport gegaan in
de vaste overtuiging dat er
toch geen Elfstedentocht zou
kunnen worden gehouden.
Maar uiteindelijk moest ik
dinsdagmiddag in allerijl op
het vliegtuig in München om
hier nog bijtijds aanwezig te
zijn. Ik ben er in ieder geval
stukken beter afgekomen dan
tijdens de laatste alternatieve
tocht in Amerika, toen ik bij
een val een hersenschudding
opliep. Ik heb nu van begin af
aan in een heel fijne groep ge
reden. In de eerste uren, in
het donker, heb ik vaak het
tempo door veel kopwerk te
doen. Dat is me later wel
enigszins opgebroken, maar
aan de overwinning heb ik
toch geen moment gedacht".
Kester had vooral in de eerste
kilometers veel opgereden met
zijn streekgenoot Cor Smit.
Deze schaatser uit 's Grave-
zande, die 99e werd: „Fantas
tisch, dit is natuurlijk heel wat
anders dan de alternatieve
tochten in Finland, Amerika
of Polen, die zijn in vergelij
king hiermee louter surrogaat.
En die aanmoedigingen van al
die honderdduizenden toe
schouwers, ja dat doet je wel
wat. Dat hielp me ook over die
moeilijke momenten heen
Hier heb je dan ook jaren naar
uitgekeken. Hier zitje al jaren
op te wachten".
Moeilijke momenten
Moeilijke momenten kende
vooral Cees Vermeulen (72e).
De rijder uit Benthuizen was
volledig op. Steunzoekend op
de schouders van de verslag
gever: „Ongelooflijk zwaar.
^.Vooral in het donker vond ik
het erg lastig schaatsen en aan
dat klunen ging je helemaal
kapot. Ik ben niet één keer ge
vallen, maar heb wel erg veel
rugpijn. Wat een eind. wat een
eind. Het had zeker geen tien
kilometer langer moeten du
ren". Even later stond Ver
meulen zijn volgende suppor
ter alweer lachend te woord.
Kees Borst eindigde gistermid
dag als eerste deelnemer uit de
Haagse-Leidse regio. De 45-ja-
rige Leiderdorper had na af
loop wel pech. Zijn vrouw,
met droge schoenen en warme
jas in haar bezit, viel in geen
velden of wegen te bekennen.
Maar de mensen van EHBO
waren er snel bij om Borst van
zijn kletsnatte en koude voe
ten af te helpen. „Het is me
bepaald niet meegevallen. De
tocht was zwaarder dan ik had
gedacht, maar dat maakt deze
prestatie er alleen maar mooi
er op. Dat klunen brak het
tempo telkens, dat brak je wel
vaak op. Ik heb lot 60 kilome
ter voor de finish in de kop
groep gezeten. Maar in Frane-
ker moesten we tot drie keer
toe een heel stuk lopen en
door allerlei valpartijen onG
stond nogal wat oponthoud. Ik
had gisteren al verschillende
stukken van het parcours ge
reden, maar toen was het ijs
nog stukken beter. Die dooi
heeft de kwaliteit van het ijs
geen goed gedaan".
Schandaal
Joop Stoops, de vaste verzor
ger van de ijshockeyers van
HYS, was niet al te best te
spreken over de organisatie bij
de eindstreep. „Een grof
schandaal", riep hij veront
waardigd uit. „Als je die ont
zettend vermoeide jongens
wilde gaan helpen, werd je zo
van het ijs afgejaagd. Je moest
nog oppassen dat je van die
politieagentjes geen pak slaag
kreeg. De rijders waren na
tuurlijk erg koud; zo vraag je
om longontstekingen. De jas
sen gingen van hand tot hand,
ik ben benieuwd of iedereen
zijn eigen jas ooit nog terug
Rien de Roon uit Rockanje
kende gisteren geen vermoeid
heidsproblemen aan het eind
van de maraton langs de elf
Friese steden. Hij had echter
wel andere problemen, aan het
begin van de wedstrijd, in het
pikkedonker. Vertelt hij: „Ik
ben nachtblind. Ik ben dan
ook driemaal gevallen. In het
donker ben ik een keer op de
wal gereden en twee keer ver
dwaald".
Zoetermeerder Arend Klos zei
dat de wedstrijd hem honderd
procent was meegevallen. „De
eerste 110 kilometer kon ik
nog goed mee op kop rijden.
Maar ik ben niet sterk genoeg.
Het tweede deel van de tocht
heb ik veel gereden met onder
anderen Hans Künz, Jan van
de Cappelle. Jos Pronk en
Kristoffers. Ik vond onderweg
niets lastig, de bruggen niet en
het klunen niet. Maar of ik
echt genoten heb? Genieten is
toch een groot woord. Dit was
de eerste keer dat ik de Elfste
dentocht reed en ook de laat
ste keer".
Liever vriesweer
Hans Künz. de directeur van
het schaatscentrum De Uithof
in Den Haag stelde zijn dorps
genoten in Honselersdijk niet
teleur. Met een 52e' plaats in
nog geen 7 uur en een kwar
tier was hij net als Klos sneller
dan het oude record van Jeen
van den Berg. Künz: „Het klu
nen was niet erg, maar door
die bruggetjes raakte je los van
de rest. Ik had liever vries
weer gehad en dan met goed
ijs".
Künz, die overigens niet onte
vreden was over de sfeer van
de tocht waarvoor hij zo lang
heeft getraind, had ook zijn
twee dochters meegenomeh.
Marga en Petra, beiden beken
de schaatsjuniores, traden op
als goede verzorgsters van hun
vader en voor veel van zijn
schaatsmakkers. Zo vertrok
ken ze bijvoorbeeld na de start
per trein naar Harlingen, waar
zij het ploegje heren opvingen
en van eten voorzagen, waar
na zij weer spoorslags terugre
den naar de finish. Daar wa
ren ze nog net op tijd om het
gezelschap weer op te vangen
met warme jacks en massage.
Een dolblijde Tineke Dijk-
shoorn-Olsthoorn uit Schiplui
den voltooide de echte wed
strijd binnen de tijd, maar
sprak bij aankomst van „de
hel van het noorden". „Van
ochtend was het voor mij veel
te donker. Ik mag blij zijn dat
ik er zonder kleerscheuren
ben afgekomen. Ik ben geluk
kig maar één keer gevallen en
dat was niet in het donker. Ik
heb onderweg veel hulp gehad
van mensen langs de kant. Ie
dereen geeft je wel iets. Wat je
zelf kunt meenemen is nooit
voldoende. Ik profiteerde ook
veel van de verzorgingsploeg
van Ineke Kooiman, bij wie ik
een poosje reed".
Sneer
Tineke Dijkshoorn, wier man
Bram bij de toertochters mee
deed, gaf nog even een sneer
naar de mannenrijders. „Wij
vrouwen", aldus Tineke Dijk
shoorn „hebben vandaag veel
LEEUWARDEN Peter
Paauw, een 19-jarige in
woner van Rijnsburg
kwam als één van de eer
ste toerrijders in gezel
schap van Hans van Hel
den over de eindstreep.
„We hebben de laatste 150
kilometer steeds gelijkop
gereden. Problemen heb
ik niet gekend, waarom
ook? Het water zorgde er
wel voor dat het ijs goed
bleef glijden. Mijn voeten
voelen nu wel een beetje
lam aan. Maar moe? Nee,
eigenlijk niet".
Clubgenoot Willem Kuijt (Kat
wijk) bleef constant op de
hoogte van de gebeurtenissen
aan de kop van het omvangrij
ke schaatspeloton. „Kijk maar,
ik heb een walkman meegeno
men en kon precies de radio
uitzendingen volgen".
Tussen de vele duizenden
toerrijders, die tot in de kleine
uurtjes op steeds slechter wor
dend ijs koersten, bevond zich
ook Cock van der Ploeg. De
25-jarige schaatsenrijdster uit
Roelofarendsveen, met een
grote groep plaatsgenoten in
een bus naar Friesland gereisd
in het gezellige gezelschap van
een aantal plaatsgenoten en
mede-schaatsliefhebbers uit
Pijnacker, nam rustig de tijd
om de 200 kilometer te vol
brengen. „Ik had hiervoor nog
nooit meer dan 100 kilometer
aan één stuk gereden. Maar
het ijs is voortreffelijk, dus het
ging best". Onderwijl maakte
bij een koek-en-zopie in Sloten
een gezellig praatje met een
oudere heer uit Heerenveen,
die om vijf uur 's ochtends al
op de fiets was gestapt om het
schaatscircus te kunnen zien
voorbijtrekken. Van de andere
mensen uit Roelofarendsveen
voltoiide ook Fred Timmer
man de tocht. Hij deed dat in
gezelschap van ijn Haagse col
lega-onderwijzer Ton Teepe,
lid van de nationale marathon
B-selectie.
De trainingsgroep „Alkemade"
kijkt trouwen toch tevreden
terug op de schaatstocht. Gis
terenavond om tien uur had
den de meeste schaatsers uit
Roelofarendsveen Leeuwar
den bereikt. Piet Klein was
onder de indruk van de entou
rage: „Het was een enorme
happening met al dat publiek
langs de kant. Ik ben om 6 uur
s' ochtends gestart en arri
veerde om 4 uur s' middags.
Ik had inderdaad gepland om
er tien uur over te doen".
Dick van Goozen uit Hoogma-
de en zijn plaatsgenoot Jan
van de Hoorn hadden iets ge
vonden op het kluun-pro-
bleem. Ze hadden hun schoen
van elastiek voorzien in plaats
van veters en verwisselden
daardoor steeds redelijk snel
schaatsen en schoenen als het
noodzakelijk was. Bij Frane-
ker raakten ze elkaar kwijt,
maar ze zouden toch nog vrij
wel gelijk over de eindstreep
komen.
Net zo leuk
Uit Sassenheim en Hillegom
waren de toerrijders Aad Sna-
terse, Aad de Groot Jaap de
Boer en de gebroeders ten Ha
gen naar Friesland gekomen.
Snastere: „We hebben het alle
maal prima naar ons zin". Piet
van der Lans, eveneens uit
Sassenheim, sprak zelfs over
supervlot ijs. Bas Schippers
(Den Hoorn) en André van
Paassen (Rijswijk) zijn collegae
bij de Shell en lid van de atle
tiekvereniging Te Werve.
„Heel wat anders dan een
veldloop of een marathon,
maar zeker net zo leuk", luid
de beider conclusie. „We zijn
niet erg veel gewend, maar dit
is prachtig". Pieter ten Hage
had het moeilijk op het laatste
stuk in mist, omdat hij een bril
draagt. Hij deed er twaalf uur
over. Het Haagse duo Edu
Zondag en Bas Koolhoff was
in het hoge noorden ook van
de partij en waren eveneens
vol lof over alle ervaren om
standigheden.
Leo Elperdam (Pijnacker) is
een ervaren rot in het Elfste-
dentochtgebeuren. „In 1956
heb ik de tocht al eens uitgere
den", verklaarde hij. „Ik reed
altijd op de Uithof, dus uitrij
den is geen probleem. Ik was
alleen om elf uur 's nachts bin
nen, zo laat hoeft het voor mij
niet meer". En Joop Raaphorst
uit Naaldwijk: „In 1963 heb ik
ook meegedaan. Toen werd ik
met een heleboel anderen in
Workum van het ijs gestuurd.
Ik dacht: dat zal me nu niet
meer overkomen".
Westland
Het Westland was gisteren
niet alleen bij de wedstrijdrij
ders goed vertegenwoordigd,
maar ook bij de toertochtrij
ders Mevrouw Ger Sosef uit
Honselersdijk speelde overi
gens in beide klassen een be
langrijke rol, ook al gebeurde
dat vanaf de kant. Bij de echte
wedstrjjd was ze gisterochtend
de enige vrouw op het ijs die
een verzorgende hand bood. In
dit geval ten gunste van Theo
Kester, wiens veters zij vast
maakte. Haar eigen man Ben
Sosef hielp ze ook, maar pas
later in de toerstrijd: „Mijn
man is een marathon B-rijder,
maar doordat hij als 32e ein
digde in de 200 kilometer op
de Rottemeren had hij hier
wel in de wedstrijd mogen
starten. Maar hij durfde dat
niet aan. Zou hij niet binnen
de tijd eindigen, dan zou hij
geen kruisje krijgen. Als toer
tochtrijder krijgt hij dat auto
matisch als hij aankomt. Mijn
man is met Van Schie en Per
soon al 21 jaar lid van de Elfs-
tedenvereniging Dus zoiets
wil hij niet missen".
De ondernemende Ger Sosef
had voor de Elfstedentocht
ook nog geprobeerd Rolf en
Gert Knaap van het Poolse al
ternatief terug te roepen, maar
ze kreeg geen reactie van dit
tweetal. Zij: „Toen heb ik hun
inschrijvingskaarten geruild
met een familie Van Dijk uit
Lisse, zodat die vroeger kon
den staften. Onze mannen
hadden eigenlijk al geboekt
voor straks, in Finland, maar
dat hebben we afgemeld. Deze
Elfstedentocht is pas een echte
wedstrijd, vooral door die 1200
meterloop in het begin. Na
deze dag zegt men ook: we rij
den nooit meer een alternatie
ve Elfstedentocht".
De grote groep Westlanders
bestond verder uit o.a Jolanda
Vollebregt uit 's Gravenzande
(3e NK sprint junioren). Ook
Peter van Vliet uit Kwints-
heul ontbrak niet op het Frie
se ijs, evenmin als Jan Duy-
vestein (Wateringen), Ton
Kleyberg (Kwintsheul), Theo
Duyndam (Kwintsheul), Cor
nells den Vulk (Pijnakker),
Kees Enthove (Honselersdijk),
Gerrit van Staalduinen ('s
Gravenzande). Jan Vreugden-
hill uit Maasdijk.
Kilometervreter
Ook kilometervreter Ton
Rueck (op schaats, fiets, ski en
per benenwagen) bracht de
Elfstedentocht gisteren tot een
goed einde. De Wassenaarder
reed al tien alternatieve toch
ten, maar zei gisteren: „Er is
maar één Elfstedentocht, dat is
nu wel gebleken. Door het pu
bliek werd je onderweg ge
woon op handen gedragen.
Dan kan het nauwelijks meer
fout gaan. Alles heeft natuur
lijk z'n bekoring, maar dit
sloeg alles. Jammer alleen dat
het wat somber weer was. Bij
een Elfstedentocht hoort ei
genlijk sneeuw. Dat geeft pas
werkelijk sfeer. En van mij
mag Evert van Behthem veel
geld aan zijn zege gaan verdie
nen. Als het straks ook maar
iedere winter even vriest,
wordt hij ongetwijfeld voor de
camera's gesleept. Reinier Pa
ping bestaat niet meer, we
hoeven nu alleen nog de wa
tersnood via zwart-wit tv te
volgen". En, kijkend naar de
gigantische stapel persoonlijke
eigendommen in de uiterst
luidruchtige Frieslandhal:
Wie mijn schoenen vindt,
mag ze houden. Het w.0tp'
toch maar oudjes".
Jim Dekkers uit Leideiie.r
keek met genoegen terupnil
de monsterrit langs dejdt.
Friese steden. „Het is me &n b
gevallen. Ik had een sctjns
opgesteld, maar daar be^
anderhalf uur onder geblc
Niet onaardig. Dit spekjn r'
was natuurlijk ongelooflij)
heb heel veel respect voèt is
die toeschouwers die urenpht
in de kou langs de route fans I
ben gestaan. Zij zijn gek, Êgen
die Friezen ook. hoor", i Frc
schaatsseizoen zit er vootfe k
Leiderdorper nog niet op* tel
„Het gaat weer vriezen hègen
gehoord. Het komend w)f-ba
einde zijn de Zuidholla^en
kampioenschappen op desievi
hof. Dan ben ik wel weer én v
Hagenaar Koos Hendden
trainde slechts zes dagen irteli
de toertocht. Toch wist hij de
nen tien uur de finish te bfbbe
ken. „Een ongelooflijke pridinj
tie", wisten ook de insif
Stadgenoot Wim Ellerman111^
met het Wateringse trio 1^6
Ellerman, Henk van \Pnd(
Ton van der Knaap en f®vl:
van Paassen bereikten - /*uu
ze ook hadden verwacht JuFlJ
makkelijk de eindstreep. FF1l0(
van der Stoep uit Den S€
werd zelfs door EllermaJ^®e
sleeptouw genomen. fl1"0
Wisse, de „Zuidafrikaatë v
Hagenaar moest na hon^Se
kilometer opgeven. „Ik Pmt
geen conditie en last vanrar
knieblessure", blikt hij tdPa
„Maar volgend jaar vlier1^
weer over naar Nederland?"
de Elfstedentocht wordt
ganiseeerd". e|f
DICK Kif™
HERMAN JANfr—
Sportconsul Ber-
genhenegouwen
toont de „envelop
met inhoud", ofte
wel de gelukwensen
van de gemeente.
doorzetters
LEEUWARDEN Sportconsul Cor Bergenhe-
negouwen van de gemeente Den Haag heeft gis
teren in Leeuwarden namens wethouder Piet
Vink brieven overhandigd aan de Haagse wed
strijdrijders, die de dertiende Elfstedentocht met
succes hebben voltooid. In de brief van de zelf
verhinderde wethouder aan de doorzetters stond
o.a.: „Gaarne wil ik u namens het gemeentebe
stuur van 's Gravenhage van harte gelukwensen
met de prestatie die u vandaag hebt geleverd".
Alle deelnemers uit Den Haag aan de toertocht
en wedstrijdtocht zullen overigens aan het eind
van de vrijdagmiddag tijdens een receptie op het
stadhuis aan de Groenmarkt worden ontvangen
door de gemeente.
lust
m rauw
LEEUWARDEN De heer A. Boers uit
's Gravenzande vertelde na afloop van zijn
voltooide wedstrijd in de Elfstedentocht dat
het ijs toch wel erg had gegleden. Een grote,
bloedende wond aan zijn rechterhand wekte
echter het vermoeden dat hij zelf te goed had
gegleden. „Nee, ik ben bij aankomst gebeten
door een politiehond, op het ijs notabene",
klonk het niet eens zo erg triest. „Misschien ga
ik daar nog verhaal voor halen". Ondanks het
bloedverlies kon Boers zijn vreugde niet op.
„Ik heb deze dag als iets onbegrijpelijks erva
ren. Al die mensen, geweldig". Na Boers arri
veerde een bijna naamgenoot. De Boer, die
ogenblikkelijk rien: „Is er een bus, ik heb geen
schoenen bij me".
GIZYCKO Peter de Boer won gisteren net als
van Benthem de Elfstedentocht. Alleen ging het
geval van De Boer om de alternatieve tocht, die
len werd gehouden. De Boer legde de 200 kilomei
de meren rond Gizycko af in zeven uur en 54,56 i
ten. Tweede werd John Hekke, die de eindsprint
loor. Met vijftien seconden achterstand eindigde
de Jong op de derde plaats.
Het deelnemersveld was uitgedund, omdat een deej
de favorieten op de eindzege voortijdig naar Nedei
terugkeerde met de bedoeling in Leeuwarden van
te gaan. De overgebleven 150 schaatsers, die een
koers van 25 kilometer lengte acht keer aflegden,
gen gezelschap van enkele Polen, Engelsen en Zwitj
LEEIT
\ar he
èdent<
Ha de
ran de
Joop Raaphorst uit Naaldwijk neemt er even zijn gemak van. Jan Willem Drexhoge, Fred Timmermans en Ton Teepe kijken Drie leden van de Haagse brandweer schrijven zich in. V.l
opgelucht. Voor hen kan na ontvangst van de inschrijfformulieren John Borsboom, Theo van Dijk en Ben Stiefelhagen.
de Elfstedentocht beginnen.
m
kopwerk gedaan. Maar die
mannen, af en toe zou je ze".
Tineke Dijkshoorn vond de
Friezen fantastisch. „Wij
moesten voor de wedstrijd erg
vroeg opstaan, maar toen
stond het hier al vol met men
sen. Friezen zijn echt gek".
„Prima vind ik het", reageer
de Frans van Veen enthousiast
op zijn voltooide rit, die overi
gens niet opvallend snel was.
De Hagenaar: „Je moet ook
aan je eigen denken, hè". Van
Veen heeft al'vijf keer in Fin
land gereden en ook deelgeno
men aan de alternatieve Elf
stedentocht in Canada. „Ik heb
ook twee keer de Rottemeren
gereden en nu deze Elfsteden
tocht. Ik ben gewoon een ge
lukkig mens", besloot hij.
Echte veteraan Wim de Graaff
uit Maassluis merkte na afloop
op: „Ik had veel last van glij
dend ijs, omdat ik niet een van
de lichtsten ben". De bekende
schaatster overdreef een beet
je, getuige zijn pretoogjes en
zeer rustige ademhaling.
DICK KIERS
HERMAN JANSEN
Aad Snaterse vertegenwoordigt de eer van Sassenheim.
Bas Schipper (links) uit Den Hoorn heeft in de Rijswijker Andrè van Paassen een prima kam
gevonden.
