IN EN OM DE KAS
Fotoboek „Samen Werk en
zevenduizend taarten
8
Hoezo te oud?
Wordt 1985 een „hot"-
sierteeltjaar?
Nieuwe directeur
bij VBA Aalsmeer
binnen de perken
boeken
actueel
Geschiedenis in atlas
LAND EN TUINBOUW/ BOEKEN
QeidócQowumt
VRIJDAG 28 DECEMBER 1984 PAGINA
Veiling Berkel haalt
omzet van 170 miljoen
Voorzitter Wim Valk van de bloemenveiling „Berkel" te
Bleiswijk kon gisteren enthousiast meedelen, dat tot en met
deze dag een omzet van 170 miljoen over 1984 werd gehaald.
„Eeén a anderhalf miljoen komt er nog wel bij in de laatste
dagen", zo voegde hij eraan toe. Op deze dag na Kerstmis
werden ruim honderd karren orchideeën aangevoerd en de
jaaromzet steeg ten opzichte van 1983 met ruim veertien pro
cent. Rozen brachten ruim twee gulden op als topper, gerbe-
ra's noteerden 1,70 a ƒ1,80 en chrysanten deden ƒ1,25 a
f 1,30. In tegenstelling tot andersluidende berichten blijft de
samenwerkingsovereenkomst met bloemenveiling „West-
land" onverminderd van kracht, al verloopt de uitwisseling
van produkten minder goed dan verwacht. Een samenwer
king met de klok ziet Wim Valk nog niet zitten: „Dat gaat in
de groentensector door het kleinere assortiment gemakkelij
ker. Bij ons zou hierdoor de veiling veel langer duren".
Positieve geluiden deze
week uit de wereld van
de bloemenveilingen.
Gisteren het nieuws over
het behalen van het mil
jard, vandaag de cijfers
van alle bloemenveilin
gen in Nederland, die sa
men de drie miljard pas
seerde. Men kan er in én
buiten het Westland nog
eens van nagenieten via
het fotoboek „Samen
Werk", dat in een oplage
van 7500 exemplaren
van de persen rolde ter
gelegenheid van de mijl
paal van een omzet van
één miljard op donder
dagmorgen 27 december.
Op ongeveer honderd blad
zijden wordt een uniek over
zicht gegeven van 61 jaar
stormachtige ontwikkelingen
We behoeven elkaar geen
Hans en Grietje te noemen
om te weten dat de tijd van
sierteelt-sprookjes voorbij is.
Wanneer we straks het nieu
we jaar ingaan torsen we een
groot aantal onopgeloste pro
blemen mee. En het moet ge
zegd worden, gelijktijdig met
het sterk groeien van onze
produktie en het snel groeien
van onze export nemen ook
de moeilijkheden toe.
De vraag is of in een sector
waar als men de „offici
als" mag geloven alles
groeit en bloeit, de kwekers
wel voordeel van deze groei
hebben9 Daar ligt het zwak
ke punt van menig enthou
siast betoog „Verre markten,
betere kwaliteit en meer ver-
zendcapaciteit"....
Het gaat allemaal als warme
broodjes over de spreekge
stoelten, maar wat koopt de
kweker er voor? Hij wordt
opgezweept tot langer, har
der en beter werken maar
zijn kosten groeien veel snel
ler dan zijn gewassen-
Hoe kan een kweker top
kwaliteit leveren, wanneer
de schatkist debet is aan de
hoge gasprijs?
Hoe kan de exporteur zijn
i zonniger
handel uitbreiden,
de betalingsmentaliteit op
verre markten beneden peil
is? Misschien kan Economi
sche Zaken haar „man in het
buitenland" eens opdragen
véél meer te doen voor de
exportbevordering. En ook
véél meer te doen aan een
betere financiële afwikke
ling.
Het zijn veel vragen bij el
kaar geharkt, maar ze zijn in
1984 niet beantwoord. We
schuiven ze voor ons uit in
de hoop dat er
jaar aanbreekt!
Veilingen zullen zich moeten
beheersen Het sprookje dat
de bloemen tot de hemel
groeien zullen zij in een eco
nomisch slechte tijd niet als
prognose norm moeten ge
bruiken. Want wie goed luis
tert, kan horen dat het
kraakt bij produktie en
kreunt bij de handel. In de
grote tuinbouwgebieden zijn
gasrekeningen en hoge kos
ten het struikelblok voor een
groot aantal bedrijven en bij
de handel zijn stabilisatie,
achterblijvende betalingen
en... kostenstijging de oor
zaak van regelrechte faillis-
moet niet de ogen sluiten
voor gevaren, door steeds
grotere geflatteerde getallen
te blijven opsommen. We
kijken
lijst
Doemdenken? Weineen,
""gage uug ecu» lid.
Kwekers: gasprijs - kolen-
stook - continuïteit op de be
drijven - beperking van de
produktie - verbetering van
de houdbaarheid - zuinig om
gaan met goede mensen en
materiaal.
Kopers/exporteurs: terug
dringen van wanbetaling
door samenwerking. Meer
overheidshulp in het buiten
land. Zuinig omgaan met
goede mensen en materiaal.
Veilingen: Versterking posi
tie VBN - Defenitieve oplos
sing potplanten afzet - Be
heersing van emotionele
groeiverschijnselen - Meer
inzicht in komende aanvoer -
Aftoppen van import en be
ter fust - Zuinig omgaan met
goede mensen en materiaal.
Zo kunnen we weer een jaar
tje vooruit, met minder
sprookjes en meer realiteit-
Minder stress, minder opja
gen, veel gezondheid en meer
gewoon menselijk geluk toe
gewenst.
op de bloemenveiling: van de
eerste eenvoudige veiling aan
de Hofstraat te Honselersdijk
tot het indrukwekkende
complex met alle nieuwste
snufjes van nu. Bovendien
laat „Samen Sterk" zien hoe
de bedrijfsomstandigheden in
deze periode veranderen: de
veilingschuit, de „Westlan
der", maakte plaats voor
snelle vrachtwagencombina
ties, de computer deed zijn
intrede in de tuinbouw.
Op dezelfde jubileumdag
werden in geheel Nederland
7000 taarten vers uit vele
bakkerijen bezorgd op de
adressen van leden, mede
werkers en relaties. „Eigen
lijk was het een onmogelijke
opgave", blikt Maurits Zomer
als Naaldwijkse bakker te
rug, „omdat 27 december
voor de bakkers één der
drukste dagen is. Wij hebben
Kerstmis achter de rug, maar
oud en nieuw staat al voor de
deur. Het viel achteraf niet
mee om de bakkers enthou
siast te krijgen. Toen ik zei,
dat ik een bestelling had
voor zevenduizend taarten,
vroeg een aantal zelfs of ik
gek was geworden. Het
grootste probleem was de
verdeling buiten het West-
land. Er moest bijvoorbeeld
een bakker worden gevon
den in Limburg, die maar
één taart voor z'n rekening
Hoewel Maurits Zomer al
twaalf en een half jaar met
de deegrol zwaait, zijn bestel
lingen als deze vanzelfspre-
Een van de zevenduizend taarten.
kend een unicum. „Een i
moet alles een keer i
ken in zijn leven", lacht hij.
„Het is ongetwijfeld een
unieke prestatie geweest. Ik
ben erg benieuwd geweest
naar de afloop. Wanneer het
niet was gelukt, zouden de
bakkers in vooral het West-
land voor joker hebben ge
staan. Zo'n actie is toch type
rend voor het Westland. Het
is één dag alles en dan niets
Het nu al historische één mil
jard liet zelfs de Westlandse
bejaardentehuizen niet onge
moeid. Nauwelijks waren in
de veiling de champagnefles
sen ontkurkt, of een team
van de Westlandse gastvrou
wen zette koers naar twintig
bejaardentehuizen in de re
gio. Als blijk van waardering
voor de noeste inzet van de
oude getrouwen uit het ver
leden werden 1700 keurig
verpakte orchideeën (Cymbi-
dium) uitgedeeld.
Drs. Ir. J. W. Huisinga.
Drs. Ir. J. W. Huisinga uit Vlaardingen
wordt de nieuwe directeur produktie en
techniek en zal als zodanig het directieteam
van de „Verenigde Bloemenveilingen Aals
meer" (VBA) completeren. Waarschijnlijk zal
de heer Huisinga (34 jaar) per 1 februari 1985
in zijn nieuwe functie treden. Tot die datum
is hij werkzaam als logistiek manager bij
Hoek Loos N.V. te Schiedam.
Na zijn middelbare schoolopleiding heeft de
heer Huisinga zes jaar chemische technologie
gestudeerd aan de Rijksuniversiteit te Gro
ningen, gevolgd door een studie van enkele
jaren aan de Interfaculteit Bedrijfskunde van
de TH Delft. Na beëindiging van zijn studie
trad hij in dienst van Shell Pernis als assis
tant plant manager.
NI
^PR
M
JTER:
ielopi
Cl
's Winters genieten
van zomerse arbeid
We zitten nu midden in het jaargetijde waarin we eertjngsb
vruchten van onze tuin opeten dan dat we voor de produk|scha|
ervan zorg dragen. len h
Wie in de afgelopen zomer en herfst de moes- en kruiden wj
tuin goed heeft bewerkt kan van de gedroogde, ingemaakiware
ingevroren of op andere manier geconserveerde produktfdere
genieten. Ook daarvoor leent zich deze tijd met een overdafn
aan feestdagen waarop toch iedere keer weer flink d£el>
schranst wordt. 'n
Tot de produkten die het makkelijkst te bewaren zijn horfton
ongetwijfeld vele kruiden. Zorgvuldig drogen en dan luclrm v
dicht afsluiten is een oude maar nog steeds zeer bruikbó/Paap
manier. Invriezen in kleine bosjes of gesnipperd en wel jvind
een ijsblokjesdoos gaat ook heel uitstekend. Op die manij en
kun je bijvoorbeeld voor soepen en sauzen precies op ma
gemaakte kruidenblokjes maken. Voor soep bijvoorbeeld ni
peterselie, selderie, lavas, tijm en kervel. Voor een wat pits.
ger saus kan hetzelfde mengsel gebruikt worden. Voor spA
ciale sausjes is dragon en bijvoorbeeld citroenmelisse erg le
ker.
Wanneer de mensen begonnen zijn hun feten te kruiden u
wel nimmer duidelijk worden. Opvallend is wel dat de eers
recepten waarin kruiden gebruikt werden voor mediscl
doeleinden of als smaakmakers uit het zuiden komen. Da
groeien de meeste kruiden welig in het wild onder de dai
zeer dikwijls aanwezige zon.
Diezelfde zonnewarmte maakt ook het bewaren daar vj
produkten als vlees en vis heel wat riskanter dan in om
streken. Aangenomen mag dan ook wel worden dat de kru
derij eenzelfde funktie had als later de specerijen krege
Het verbergen van een wat onaangenaam bijsmaakje als
lamsbout of de gisteren gevangen vis die niet helemaal vd
meer waren. Misschien dat men pas later tot de ontdekkir
kwam dat het kruiden niet alleen een bepaalde smaak k«
maskeren maar ook iets waardevols aan het eten kon toevcTl
gen.
Een echte kenner van kruiden is de Engelsman Tom Stobau
Hij heeft over kruiden, specerijen en andere smaakstoff<
een aardig boek geschreven waarin meer dan vierhonde(_
van deze zaken aan de orde komen.
Stobart geeft nog een aantal andere invalshoeken over hl
eerste gebruik van kruiden. Maar het blijft, zoals hij zelf o*^
toegeeft, giswerk. Wel staat vast dat Stobart een kenner i
die de gehele wereldbol bereisde om overal nieuwe varial
ten van bekende kruiden te zoeken. Of om nieuwe te on
dekken. [STE
De schrijver die tot in het hooggebergte van Nepal op zo^ j
was naar zijn geliefde produkten geeft ook een aardig histLw'^]
risch overzicht van de handel in specerijen die voordat <f.
Oost Indische Compagnie ze per schip over zee ging hal«f
langs karavaanwegen werden aangevoerd. Zeker 5000 jaF
lang kwamen de smaakstoffen uit het verre oosten met karfem'
vaanvrachten tegelijk naar het middellandsezeegebied. (Ster
Die geurige waren kwamen uit China, het gebied ten zuidèidei
daarvan, Indonesië, het zuidelijk deel van India en van Ce yert
Ion dat nu Sri Lanka heet. De Europese handelaren kocht*
de goederen in Arabië en hadden geen flauw benul van w 5jee]
ze kochten. Of waar die zaken allemaal groeiden. ng d
In het begin van de specerijenhandel werden de Phoenici* de
er rijk van, later de Arabieren. Steden als Venetië, Amalfi het
Genua hebben ook een aardig graantje van die handel me lloo
gepikt. n Ui
Omdat duidelijk was dat dit een soort handel was waar e^ het
veel geld mee te verdienen was werd naarstig gezocht naj Ro
een zeeroute via de Kaap naar Oost-Azië. Engelsen, Nedepge
landers, Fransen en Portugezen hebben daar bloedig om gjden
vochten en veel specerijen werden in die tijd met het ro?emal
van bloed gekleurd. Dat is nu wat anders komen te ligge'Jv^
wij kunnen veel smaakmakers uit onze eigen tuin halen. 5 ver]
Wie in deze rustige tijd zin heeft het boekje te lezen kan hf» -ee
bij de boekhandel voor iets minder dan een tientje kope!» vo,
„Smaken verschillen" heet het, een Prisma-pocket. pinge
(Ti
kif I
'V
ai^
f< i
Door
Jan Verstappen
Van Duinkerken
Anton van Duinkerken, een groot man in de
strijd van de Nederlandse katholieken om hun
gelijkwaardigheid in de samenleving, leek wat
in de vergetelheid te geraken. Hij stierf in
1968, zijn leerstoel in de literatuur werd aan de
Nijmeegse universiteit door een ander bekleed
en al gauw restte er niet veel meer dan sterke
verhalen, terwijl zijn werk niet meer gelezen
of herdrukt werd. André Roest heeft daar iets
aan gedaan door een proefschrift te schrijven
onder de titel „Een schaduw die verschuift",
waarin hij diepgaand onderzoek verricht over
„leven en werk van de jonge Anton van Duin
kerken". Op 21 november verdedigde de au
teur, bekend als rector van een grote katholie
ke scholengemeenschap in Den Haag, aan de
Leidse universiteit deze studie
Roest heeft daarbij vooral belangstelling voor
de historische facetten rond Anton van Duin
kerken: de manier waarop hij gevormd werd,
niet alleen in literair opzicht. Wat zijn studie
aan het seminarie voor hem betekend moet
hebben, hoe hij zijn positie onder de katholieke
.jongeren" vanaf 1920 versterkt heeft. „Naar
een ruimhartig kaholicisme" heet een hoofd
stuk van deze dissertatie, waarin Roest vast
stelt dat Van Duinkerken zich als literatuur
criticus (in katholieke kringen had hij in dit
opzicht al spoedig een grote naam) tussen twee
polen bewoog: Enerzijds „zijn temperament,
zijn vitaliteit en gevoelsintensiteit en ander
zijds zijn gevoel van orde en denktucht, nodig
om ontsporingen te voorkomen". Een ander
hoofdstuk is, typerend, gewijd aan het onder
werp „Carnaval".
Roest heeft voor zijn studie gebruik kunnen
maken van vele tot nu toe ongepubliceerde
brieven. Verder heeft hij met tijdgenoten van
Van Duinkerken intensieve gesprekken ge
voerd. Roest beëindigt zijn beschouwingen in
1929, wanneer Van Duinkerken een episode
van ziin leven afsluit, door naar Amsterdam te
vertrekken, nadat hij zijn studie Nederlands
heeft afgebroken. Hij zal in de journalistiek
aan het werk gaan, bij het katholieke dagblad
„De Tijd".
schijnen) is voor het laatste kwartaal van dit
jaar gewijd aan Ethel Portnoy, de in de Vere
nigde Staten geboren en opgegroeide Neder
landse schrijfster, die in 1971 bij Meulenhoff
debuteerde met „Steen en been". Dit boek
werd voor Literair Moment herdrukt, samen
met een klein informatief boekje over de
schrijfster, zoals gebruikelijk in deze serie.
„Steen en been" bevat nog altijd heel leesbare
informatie, beschouwingen, betogen, zoals „I
dreamed I went to the revolution in my Mai-
denform Bra" of „Mijn bijdrage aan de Ameri
kaanse oorlogsinspanning".
De Vaderland-reeks
Uitgeverij Vriendenlust in Nijmegen blijft zijn
reeks met herdrukken van opstellen uit zeer
oude jaargangen van het voormalige Haagse
dagblad „Het Vaderland" uitbreiden. Nu is er
een deeltje met „Feuilletons" van de hand van
Allard Pierson, teksten die dateren uit 1873 en
1874. Het zijn, in tegenstelling tot wat de titel
doet vermoeden, geen verhalen, maar betogen,
op literair en maatschappelijk gebied. Een an
der uitgaafje in deze simpele, maar verzorgde
reeks, is van Vaderland-bijdragen van Marcel
lus Emants, „In Bosnië en Herzegovina": in
drukken van een reis door gebieden van Yu-
goslavië.
Deze Vaderland-reeks groeit langzaam uit tot
een aardig geheel van literaire documenten,
die een beperkte historische en literaire waar
de hebben, maar toch boeiend zijn voor lezers,
die belangstelling hebben voor de literaire ge
beurtenissen in de laatste fase van de vorige
eeuw, zo'n honderd jaar geleden dus.
Paul Snoek
Uitgeverij Manteau heeft van de Vlaamse pro
zaïst en dichter, die in de jaren vijftig en zestig
een paar opmerkelijke boeken en bundels pu
bliceerde. het „Verzameld Scheppend Proza"
uitgegeven, een kloek boekwerk, waarin aller
eerst herdrukken van „Gebundels Scheppend
Proza": Bekende boeken als „Reptielen Am
fibieën" en „Soldatenbrieven" tref je daar aan.
De tweede afdeling is getiteld „Ongebundeld
Scheppend Proza" en daarin staan verhalen en
twee romans. Daarvan zijn meerdere teksten
nog nooit gepubliceerd: „Het laatste avond
maal" bijvoorbeeld, verhalen die kennelijk ooit
zijn toegezonden naar Louis Paul Boon, die er
verder niets meer mee heeft gedaan. De twee
opgenomen romans, die Snoek in 1958 en in
1962 schreef zijn ook nog nooit verschenen. De
titels: „Goelaski of het verhaal van een zwer
ver" met als ondertitel „een desertie" en
„Onze vriend Caesar of Wie een ander uit een
put haalt gaat er zelf in". Ze maken geen ster
ke indruk en de constatering in het nawoord
van deze uitgave dat Paul Snoek „zeker niet
aan zelfonderschatting leed" lijkt in hoge mate
van toepassing op veel van deze teksten: dat ze
geschreven werden is niet te veroordelen,
maar dat Snoek er allerlei gedachten over had,
dat ze de moeite waard zouden zijn (zoals de
uitgevers van dit verzameld werk dat kenne
lijk ook hebben), is minder terecht.
Arthur Rimbaud
Bij De Arbeiderspers is in de serie „Open Do
mein" een prachtige biografie verschenen:
Enid Starkie, een Engelse schrijfster, maakte
Steen en Been
over de Franse „poète maudit" Arthur Rim
baud, die wel meer belangstelling kreeg van
Engelse schrijvers en onderzoekers, een bijzon
der uitvoerig boek. Rimbaud is vooral bekend
als de auteur van „Un saison en enfer" (1873),
zoals deze biografie zegt: „De bijbel van poëti
sche opstandigheid en drang naar het absolu
te". Maar Rimbaud is natuurlijk ook om ande
re redenen een man om nieuwsgierig naar te
worden: de intensieve haat-liefde verhouding
met die andere Franse „gedoemde" dichter,
Paul Verlaine, leidde tot schandalen en nog
veel meer: een moordaanslag, die Verlaine
overigens overleefde. Het betekende het einde
van Rimbaud's carrière als dichter, hij zou
nooit meer schrijven. Zijn leven is daarna vol
avonturen, bizarre beroepen en omzwervin
gen, maar hij zou al op 37-jarige leeftijd ster-
Enid Starkie heeft er een werkelijk prachtig
boek over geschreven, helder en zonder zich te
laten opjagen door alle tumulten in het leven
van de man over wie zij schrijft. Zonder bo
vendien de zwaarte toe te laten van literaire,
psychologische of maatschappelijke uitweidin
gen, al ontbreekt het niet aan diepgang en in
zicht.
Vertalingen
Een erg leuk boekje van uitgeverij Bert Bak
ker: „In de familie" van Michael Ondaatje, die
in 1943 uit gedeeltelijk Nederlandse ouders
werd geboren op Ceylon. Erg vermakelijke en
heel eigen herinneringen zijn hier te boek ge
steld: de jeugdjaren in de tropen in een gezins
situatie waarin allerlei mensen een hoofdrol
wilden spelen, wat tot velerlei tegenstellingen,
breuken en absurde situaties leidt. Een van de
meest humoristische en tegelijk meest sfeer
volle boeken over het leven van een kind in
de tropen, die ik ken.
Paul Theroux schreef drie jaar geleden „The
Mosquito Coast", een roman over iemand die
in de tropen merkwaardige dingen doet: Allie
Fox, die als een soort Robinson Crusoë met zijn
familie in de binnenland van Honduras gaat
zitten om daar helemaal opnieuw te beginnen.
Paradijs of hel?
Een schitterend boek, prachtig door zijn be
schrijvingskunst, de afstand die de auteur tot
zijn romanpersonen in stand houdt om te kun
nen vertellen over hen, zonder zich ergens in
te verliezen. Een boek ook, waarin grote, men
selijke thema's aan de orde zijn, op een ironi
sche en wijze manier.
De Arbeiderspers heeft het in een Nederlandse
vertaling uitgegeven. Een heel bijzonder boek.
In deze rubriek besproken en genoemde
boeken:
André Roest: „Een schaduw die verschuift"
Uitgave Ambo. Prijs ƒ37,50.
Ethel Portnoy: „Steen en been" (Literair
Moment) Prijs ƒ14,90, met een informa
tieboekje over Ethel Portnoy. Prijs ƒ2,50.
Uitgave Meulenhoff.
Paul Snoek: „Verzameld scheppend proza".
Uitgave Manteau. Prijs ƒ75,-.
Enid Starkie: „Arthur Rimbaud" Uitga
ve in „Open Domein", De Arbeiderspers.
Prijs ƒ69,50.
Vaderland-reeks: deeltjes van Marcellus
Emants en Allard Pierson. Uitgave Vrien
denlust. Prijs ƒ7,- per deel.
Michael Ondaatje: „In de familie", uitgave
Bert Bakker. Prijs ƒ24,50.
Paul Theroux: „Muskietenkust" Uitgave
De Arbeiderspers. Prijs 48,50.
Bij zijn aftreden als voorzitter van COSBO-Nederland (Centraf
Orgaan Samenwerkende Bonden van Ouderen) kreeg
van Thiel onlangs het eerste exemplaar aangeboden van „Hoer
te oud? Over ouder worden en zingeving". In deze bundel k|
men dertien bekende (oudere) Nederlanders aan het woord (of-
Abel Herzberg, Gerard Walschap, Anton Constandse, Leo Vr
man, A. Viruly) alsmede tien „gewone" leeftijdgenoten, g '1'
teerd via gespecialiseerde KRO- en VARA-programma's.
Temidden van de overstelpende aandacht die aan de 65-plusse|
wordt besteed, is dit een aardig idee. Toch maakt juist de alleB
oudste deelnemer Abel Herzberg (91) de meest fundamentele ol
merking. „Ik heb een beetje bezwaar", schrijft hij, „tegen de zij
snede „ouderdom en zingeving" in de titel. Dat klinkt alsof \C
ons moeten verontschuldigen voor het feit dat we nog leven'
En dat is toch, denkt hij, precies het tegendeel van wat met d
boek worden beoogd. IN I
Dat is het inderdaad. De bedoeling was uiteraard om te latafjjcl
zien dat oudere mensen niet zonder meer allemaal beklagen!^
waardige, hulpeloze en uitgetelde „oudjes" zijn, die moeten wof
den beredderd en betutteld. En naast het wegnemen van de *r
soort misverstanden (het zijn er vele), pleit het boek gedl ge<
monstreerd door eigen getuigenissen voor actie, energie, ze
frealisatie en wat al niet (ga schrijven, spoort Viruly (79) aafefor
schrijven kan iedereen). 6che
De bedoeling is niet helemaal uit de verf gekomen, nog afgezet te
van het treurige prentenkabinet dat door Tom Eyzenbach ill aan
strerend is toegevoegd en het onleesbare jargon van C. Egas. I ïigh'
kwestie is natuurlijk dat de ene oudere de andere niet is: ied lede
wordt oud, of hoopt het te worden, op haar en zijn eigen wij:
en dat begint niet pas of opeens als je 65 wordt of als de betaal
arbeid reeds eerder ophoudt. Je blijft de mens die je bent; (>ens
problemen van de ouderdom liggen maar zeer ten dele bij iger
zelf, ze worden je vooral van buiten af aangedaan. Als er ge Zw
mancipeerd moet worden, dan vooral bij jongere generati* mbe
voorzover hun kijk op ouderen is misgroeid. Vitale solidarit* st i
van ouderen kan daaraan heel wat bijdragen, en daarover sta >edn
met name behartenswaardige woorden in de bijdrage van n de
Pieter Blommestijn. Zeer waardevol zijn ook o.a. de bijdrag conl
van Jo Boer, Constandse, dr. Wijngaarden en dr. Verwey-Jofofde
ker. Want hoe opener, eenvoudiger en relativerend men pratst ii
over wat hier aan de orde is, hoe beter. Een gelukkige oud^r v,
dom is goed voor de hele maatschappij. bile e
JAN ONSTENvoor
„Hoezo te oud? Over ouder worden
rij De Horstink. Prijs 22,90.
i zingeving
Uitgetf
de 1
De „Geïllustreerde Bosatlas
van de wereldgeschiedenis",
een nieuwe loot aan de Bos
boom, staat zo bol van boeien
de historische informatie, dat
vele uren kijk-, snuffel- en
leesplezier bij voorbaat zijn
verzekerd. Er zijn, na zes
hoofdstukken over de grote
tijdvakken van prehistorie tot
20e eeuw aparte afdelingen ge
wijd aan Nederland en België,
Afrika, Noord- en Latijns
Amerika, Rusland en China,
waarna nog eens talrijke as
pecten van de wereldgeschie
denis afzonderlijk aan bod ko-
Natuurlijk is er op dit instruc
tieve prachtboek nog wel wat
detailkritiek mogelijk. Stellig
zijn met name de bijschriften
bij vele kleurenillustraties vat
baar voor correcties of een
meer informatieve detaille-
i me* r
ring. Ook de tekstbijdragi
van de zestien medewerken
deskundigen zijn wat ongelij
soortig van waarde, variërei
van uitstekend tot matig:
iedereen heeft zich i
zakelijke beperking
ter getoond. Bij de i
deren primeur van deze hist
rie-atlas overweegt echter
prijzenswaardige verre bo
wat er bij een herdruk nog
verbeteren overblijft. IV
name een ergerlijk onjuist b
schrift op pag 31 behoort d
echter te verdwijnen.
'din
ma
vfelE
JAN ONSTEPi
„Geïllustreerde Bosatl
van de wereldgeschiedenis
150 pagina's met 300 kaart
en 250 illustraties. Uitgei
rij Wolters-Noordhoff.
ƒ59,50.
Pr
