„En nu de A-lijst
„Het kan in de
tweede
competitie
helft echt
alleen maar
beter gaan"
SCHEIDSRECHTER BETAALD VOETBAL KOOS VAN DER LEEK:
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Willem Spierdijk
Probleempje
Het feit dat de KNVB
„even" een tripje heeft geor
ganiseerd voor het Neder
lands amateurteam (van 2 tot
en met 10 januari, naar Irak),
maar meer nog de wijze
waarop de bond een en an
der heeft geregeld zou er
best wel eens de oorzaak van
kunnen zijn dat er opnieuw
probleempjes komen tussen
Rijnsburgse Boys en de
KNVB. De zaterdagclub, die
nog niet zo lang geleden een
kort geding tegen de bond
aanspande om het bekerduel
met PSV niet op een dins
dag-, maar een zaterdag
avond te laten plaatsvinden,
lijkt in ieder geval in het ge
heel niet gelukkig met de
wijze waarop „Zeist" dit alles
heeft gestuurd.
Deze conclusie valt tenmin
ste te trekken naar aanleid
ding van hetgeen Gerard
van Zuylen over de trip
kwijt wil. De Rijnsburgse se
cretaris vindt het „natuurlijk
heel leuk" voor aanvoerder
en laatste man Jack Manu-
putty dat hij na drie weken
Singapore nu met het ama-
teurteam naar Irak kan af
reizen. „En de club had ook
Marcel van der Blom, Johan
de Kroon en Huug Aande-
wiel die trip natuurlijk niet
misgund", zo stelt Van Zuy
len direct. Een openheid die
echter verdwijnt op het mo
ment dat de handelwijze van
de KNVB ter sprake komt.
Op het moment dat de selec
tiemethode en de planning
van dergelijke tripjes aan de
orde komt, stelt Van Zuylen
daarover niet te willen pra
ten. „Nu niet, tenminste. Ik
heb al gezegd dat wij het
leuk vinden dat Jack die trip
kan maken. Daarom Hikt het
ons beter ons te onthouden
van commentaar totdat het
amateurteam naar Irak is af
gereisd".
Op drie januari weten we
dus meer...
Probleempje (2)
Die tweede reis van het ama-
teurteam betekent overigens
wel dat dè derby (tussen
Quick Boys en Rijnsburgse
Boys) opnieuw geen door
gang zal vinden. Vroegen de
Kijnsburgers tijdens de Sin-
gapore-reis al uitstel aan, ook
nu zal de KNVB weer het
ven. Van Zuylen: „Nee hoor,
we zijn niet bang voor Quick
Boys, dat is het punt niet. Al
leen zitten we nu eenmaal
met het gegeven dat we onze
aanvoerder en een van onze
betere spelers missen. Waar
door wij het logisch vinden
dat we om uitstel verzoe
ken".
„Competi tievervalsing?",
herhaalt Van Zuylen de in
Katwijkse kringen regelma
tig geuite kreet, Quick Boys
kan daar misschien wel eens
gelijk in hebben. Maar voor
zo ver ik kan bezien is dat
dan toch niet de schuld van
Rijnsburgse Boys".
Zoals Wij van Hutspo(r)t
hierboven al stelden: op drie
januari weten we meer...
Sleutels
Het jaarlijkse Leidato-diner,
vooral ter animering van de
drie leden tellende sport-
prijs-jury in het leven geroe
pen, is weer achter de rug.
En, om maar met de deur in
huis te vallen: dat immer
vrolijke etentje kende dit
maal een aanzienlijk minder
vrolijk verloop.
De reden daarvoor kan het
Zoetemelk...
best worden omschreven met
het woord „tweeledig". Ener
zijds was daar Leidato-voor-
zitter Jan van Zijp, ander
zijds (het spijt ons ait te moe
ten mededelen) ivas daar het
jurerende gedeelte van deze
rubrieksredactie. We zullen
beiden in volgorde van op
komst behandelen.
Het begon dus allemaal met
Jan van Zijp. De tafel-voor
zitter vroeg zich, nog voor de
soep in de Leiderdorpse
Houtkamp was geserveerd,
al af of dat hele Leidato
Sportprijs-gedoe „nog wel
zin had". De voorman van de
Leidato had de indruk dat er
in de vijftien jaar van het be
staan van de Zilveren Sleu
tels vanuit de Leidse sport
wereld maar weinig tot geen
respons was gekomen. En
dat, terwijl de Leidato Sport-
prijs toch onder meer was in
gesteld ter stimulering van
diezelfde Leidse sport.
We gaan in ieder geval nog
vijf jaar door", beëindigde
Van Zijp z'n toespraak. Dan
zullen wij verder zien..."
Sleutels (2)
vormde voor het mee-eten*
gedeelte van Hutspo(r)t de
reden onmiddellijk te reage
ren. „De Leidato", zo luidde
ongeveer de strekking van
het rubrieksbetoog, „behoeft
zich geen zorgen te maken
over de toekomst, de kans
dat er over vijf jaar nog Zil
veren Sleutels worden uitge
reikt lijkt ons in ieder geval
uiterst klein". Zoals bij elke
stelling het geval dient te
zijn, onderbouwde Hutspo(r)t
vervolgens natuurlijk de
sombere toekomstblik. Een
aantal van de hoofdprijswin
naars van de afgelopen veer
tien jaar passeerde derhalve
de revue. Maar dan wel die
winnaars die na de uitrei
king van de Sleutels in diepe
dalen terecht waren geko uisi
men, want zo zijn wij natuui om
lijk ook wel. Met de nog irn [mme
mer goed schakende Joh leijn
van der Wiel (toch t weevoi *)Srr
dig winnaar) viel de stellig,
niet te bewijzen.
Met de wieier veren igiÊ
Swift (waar zijn de nieuwÊÊH**
Zoeten, Karstens' en Zoe&^T
melken?), de rugbycItK?
DIOK (net niet gedegrqtj.
deerd) en de poloërs van DfL 9
Zijl/LGB (ze stoeien no^ar]
slechts met bloembakken^^,
dus wel... ieuw
Aitph
f|W.
Sleutels (3)
Na nog even te hebben gt 00,0
moreerd dat er nu al club rieT
en sporters zijn die de jur n
verzoeken de beker met zif -
veren sleutels aan hen voor- ei
bij te laten gaan, zakten Wij
van Hutspofijt tevreden te
rug in de stoel. nuai
Zoals ook Leidato s eersti j Nl
man Jan van Zijp. naarmat y/
de avond vorderde steeds te ,n
vredener achterover koi orde
gaan leunen. Want niemanc -rst
werkelijk niemand van he raag;
aanwezige, zeer respectabel mer:
gezelschap bleek het met d u
zienswijze van Hutspo(r\
eens.
De Leidatoprijs,
door een ieder, vol vuur, i
toogd, leefde wel.
De Leidatoprijs moet nie
nog vijf jaar, maar tot ii rt
lengte van jaren worden uil m
gereikt. idgi
En dat vinden Wij van Hut
spo(r)t dus ook. ordt
Met of zonder het tegen i hij
woordig bijbehorende en en t
traatje van duizend guldei too*
de nu weer op vrijdag 11 ja nds]
nuari, tijdens de nieuwjaarstbru
receptie van de Leidse Di c
ree tie Sport en Recreatie, uiirm£
te reiken Zilveren Sleutel
vormen nog altijd een zee J
gewild object.
Echt waar, Jan...
SPORT
Ceidóc Soman t
ZATERDAG 22 DECEMBER. 1984 PAGINA
LEYTHON-COACH JOHN GROEN
GELOOFT NIET IN DEGRADATIE:
LEIDEN Het gaat John
Groen te ver te stellen dat
de positie van Leython er
door de nederlaag tegen
Spirit „aanzienlijk min
der" op is geworden. Het
in de tweede divisie uitko
mende keurkorps van de
Leiderdorpse volleybal
vereniging mag dan na
het verlies van afgelopen
weekeinde op de laatste
Elek van de ranglijst zijn
eland, trainer/coach
Groen houdt het er op dat
zijn ploeg er door de ver
loren partij tegen Spirit
„niet beter" op geworden
is. „Bij winst hadden we
bijna in de middenmoot
gestaan", weet Groen, „nu
staan we onderaan. Maar
dat neemt niet weg dat
Leython ook nu nog door
een overwinning een heel
eind kan stijgen....".
Dat zijn formatie uitgerekend
tegen het zwakke Spirit ver
zuimde de degradatiezone te
verlaten, heeft Groen nauwe
lijks verrast. „De ploeg speelt
Sterk tegen sterke ploegen,
maar zwak tegen zwakke. Dat
is al jaren zo. Dus wat dat be
treft kwam de nederlaag niet
echt als een verrassing. Hoe
dat komt? Een kwestie van in
stelling, van mentaliteit. De
spelers voelen zich al snel een
beetje superieur aan een te-
genstander, nemen het dan
veel te gemakkelijk op".
Genieten...
Met alle gevolgen van dien.
Groen: „De service loopt niet
meer. de stop is slecht, de con
centratie ver te zoeken. Ik ha
mer er tijdens trainingen ook
steeds weer op dat juist tegen
zwakkere ploegen met 150
procent inzet moet worden ge
speeld. Het moet niet zo zijn
dat spelers vijf minuten nadat
er een mooie bal is geslagen
nog staan na te genieten"
„De ploeg valt", vervolgt
Groen, „op dat soort momen-
•n ook eigenlijk niet te coa
chen. Je wijst de jongens op
een fout, waarna er onmiddel
lijk drie andere fouten worden
verzonnen. Afgelopen week
einde tegen Spirit ook. Er was
één jongen bij de tegenpartij
die die bal alle kanten opsloeg.
Dat zag ik. dat zagen de jon-
fens. En toch presteerde het
lok het steeds maar weer om
met de spelverdeler mee om
hoog tc gaan. Nou, met dat
soort knullige fouten vraag je
niet alleen om nederlagen,
maar maak je een coach dus
ook gek"
Toen Groen begin dit seizoen
met zijn formatie de competi
tie binnenstapte, dacht hij be
slist niet aan de mogelijkheid
van een laatste plaats Het
compleet naar Leython ver
huisde team had in de seizoe
nen ervoor toen nog onder
TV let
oor
LEIDEN Op 4 iuni 1983
kreeg Koos van der Leek
het telefoontje, „waar hij
al jaren op zat te wach
ten". De Leidse voetbal
scheidsrechter zou het
daarop volgende seizoen
op de zogenaamde „over-
gangslijst" geplaatst wor
den en een kans krijgen
zich te bewijzen in het be
taalde voetbal. Op 8 mei
1984 ontving Van der
Leek een tweede belang
rijke telefonische medede
ling; de Leidenaar had z'n
proefjaar succesvol afge
sloten en mocht zich nu
twee jaar gaan ophouden,
in de eerste divisie van
het betaalde voetbal. Koos
van der Leek somt de be
langrijkste data in zijn
scheidsrechterscarriëre
even gemakkelijk op als
een ander z'n trouwdag
en verjaardag van vrouw
en kinderen: „Je bent er
zo lang mee bezig ge
weest, hebt er zoveel voor
gedaan, dat het echt feest
was toen dat eerste tele
foontje binnenkwam".
Van der Leek begon al op ne
gentienjarige leeftijd met flui
ten; eerst nog in combinatie
met voetbal (bij Lugdunum,
ZLC en VWS), maar al na drie
jaar werd de aandacht volledig
op de arbitrage gericht: „Ik
zag het voetballen niét meer
zitten en het fluiten trok.
Daarbij bestond het risico voor
blessures, dat je op zaterdag
een schop zou krijgen en zon
dag af moest schrijven als
scheidsrechter. Dat gaat na
tuurlijk niet, men moet op een
scheidsrechter kunnen reke
nen".
Sneller
De carrière van de verkoper
bij technisch handelsbureau
Sjartec bewoog zich al snel in
een opgaande lijn en na vijf
jaar in de afdeling werd de
Leidenaar overgeheveld naar
de KNVB. Na vijf jaar onder
de hoede van de grote bond te
Koos van der Leek: „Altijd serieus met de scheidsrechterij bezig geweest..."
hebben gefloten, kwam hij in
„groep I" terecht, het hoogst
haalbare voor een scheidsrech
ter bij het amateurvoetbal. Dat
betekende het leiden van wed
strijden in de hoofd-, eerste
en tweede klasse. Van der
Leek bivakkeerde acht jaar in
dat toch al selecte amateurge
zelschap: „Er werd steeds te
gen mij gezegd: jouw tijd komt
nog wel. Ik wilde natuurlijk
sneller klimmen. Dat is lo
gisch, dat wil je in de maat
schappij ook. Ik ben steeds af
geremd. misschien wel terecht.
Het kan natuurlijk verkeerd
uitpakken, wanneer ie te snel
op hoog niveau gaat fluiten. Je
gaat misschien een paar keer
op je gezicht en je zou kunnen
stoppen. Ik ben altijd serieus
met de scheidsrechterij bezig
geweest en wist, dat ik een
keer de kans zou krijgen".
Die kans kwam dus in 1983,
toen hij met tien andere
scheidsrechters op de over-
gangslijst terecht kwam Van
der Leek kreeg een jaar lang
de kans zich te bewijzen in de
competitie van de reserve-elf
tallen van de betaalde clubs en
kreeg ook twee wedstrijden in
de eerste divisie toegewezen:
„In de eerste plaats had ik
nooit aan het avontuur kun
nen beginnen zonder mede
werking van m'n werkgever.
Ik moest namelijk op zaterdag
vrij krijgen. M'n baas stond er
niet voor honderd, maar voor
driehonderd procent achter. Ik
krijg ook alle medewerking,
wanneer ik bijvoorbeeld voor
de maandelijkse conditietrai
ningen naar Zeist moet".
Promotie
Met scheidsrechter Luinge was
Koos van der Leek de enige
scheidsrechter van het tiental
dat aan het betaalde voetbal
mocht ruiken, die ook door
stootte naar de prof-regionen
en zo in de voetsporen trad
van de andere Leidenaar, die
het tot het betaalde voetbal
bracht, Wim Schalks. Die pro
motie was mede gebaseerd op
goede beoordelingen tijdens de
wedstrijden tussen RBC en FC
Twente en Telstar en Veen-
dam. Het eerste duel scoorde
de Leidenaar een 7'/: op een
schaal, die tot acht loopt en de
tweede wedstrijd boekte hij de
maximale score. Van der
Leek: „Het is niet zo, dat die
beoordelingen doorslaggevend
zijn. Maar als je er met een
vijfje van af komt, kan je het
wel vergeten".
Het volgende doel is nu het
bereiken van de A-lijst, het
geen ook een optreden in de
eredivisie betekent. Lukt het
Van der Leek niet op die lijst
terecht te komen aan het eind
van volgend seizoen, dan zal
hij moeten terugkeren naar de
amateurs. Dat is niet de bedoe
ling, want de Leidenaar heeft
het in het betaald voetbal naar
z'n zin: „In de eerste plaats is
het weer wat anders. Je komt
bij andere clubs. Daarnaast is
de entourage anders. In de
week voor de wedstrijd word
je door de thuis spelende vere
niging opgebeld hoe je naar
het stadion denkt te komen.
Als je met je auto het parkeer
terrein op gaat. doe je dat trou
wens op eigen risico. Zo werd
de auto van scheidsrechter
Van der Laar vorig jaar nog
flink verbouwd."
Ook is de belangstelling voor
de duels in het betaalde voet
bal groter. Afgelopen week
einde leidde Van der Leek de
topper in de eerste divisie tus
sen Heracles en RBC, waarin
de Almelose vereniging de pe-
riodetitel kon veroveren. Koos
van der Leek: „Er heerste een
geweldige sfeer. Zevenduizend
toeschouwers op de tribunes
met ratels, die door Heracles
waren uitgedeeld. Schitterend.
Het maakt mij trouwens niet
uit of er belangen op het spel
staan. Ik fluit net als alle an
dere wedstrijden. Het was wel
een spannende wedstrijd in
Almelo, maar geen goeie. Dat
hoorde ik achteraf; tijdens het
spel heb ik niet in de gaten of
er nu goed of slecht wordt ge
speeld'
Schoolmeester
De Leidenaar had inmiddels
ook de eerste contacten met de
landelijke pers: „Hennie Rüc-
kert zei tijdens „Langs de
lijn": Van der Leek fluit als
een schoolmeester. Dat is na
tuurlijk een mening van één
man. Ik denk. dat mijn fluiten
zich in ieder geval kenmerkt
door het feit, dat ik steeds veel
bij de bal ben. Ik heb dan ook
een goede conditie, loop één of
twee keer in de week twintig
kilometer. Dat zou ik overi
gens ook doen als ik geen
scheidsrechter was, ik vind lo
pen gewoon leuk". Ook De Te
legraaf ventileerde inmiddels
zijn mening over de Leidse ar
biter: „Van der Leek is een
soort walrusfiguur met een
snor zo groot als de penalty
stip....".
WILLEM SPIERDIJK
John Groen: „Er wordt hard gewerkt en er is kwaliteit genoeg voor de tweede divisie"
de naam LUSV
heel aardig meegedraaid.
Daarbij verliep de voorberei
ding op de nieuwe jaargang
voorspoedig. John Groen: „We
speelden een paar sterke par
tijen tegen eerste divisieploe-
gen en ook in de eerste compe
titiewedstrijden werd zeker
niet slecht gespeeld. Het is al
leen jammer dat we ondanks
ons toch redelijke spel nauwe
lijks punten pakten. Daardoor
ging de ploeg steeds ver-
krampter spelen, verdween
het zelfvertrouwen meer en
meer. Waardoor je uiteindelijk
inderdaad op zo'n laatste
plaats kan belanden"
Onnodig
Een positie die mede werd be
reikt door een aantal onnodige
nederlagen. Met name de ver-
liespartijen tegen Spirit en
Madjoe werden door Groen als
„volstrekt onnodig" ervaren.
„Maar behalve dat soort ne
derlagen. heeft Leython dit
seizoen ook een paar keer echt
pech gehad. Wat dat betreft
Kan het in de tweede competi
tiehelft echt alleen maar beter
gaan". John Groen „Ik heb
als speler en als coach alleen
nog maar voor promotie ge
speeld, nooit tegen degradatie"
gelooft ook in een veel be
tere tweede helft. „Er wordt
hard gewerkt op de trainin
gen, er is kwaliteit genoeg om
in de tweede divisie mee te
komen Nee. het wil er bij mij
niet fn dat deze ploeg degra
deert. Het is alleen zaak dat
het vertrouwen in eigen kun
nen gaat terugkomen, dat de
ploeg ophoudt aan zichzelf te
twijfelen en vooral, dat het
team wat constanter gaat pres
teren". 't Gegeven dat LUSV
dit seizoen in gestopte Frans
Klumper en geblesseerde Wil
lem Spierdijk twee spelverde
lers is kwijtgeraakt, speelt vol
gens Groen wel een rol in het
mindere presteren. „Die jon
gens hadden wel de ervaring
op dit niveau, de spelers die
nu voor die taak staan niet.
Maar een doorslaggevende fac
tor. ik denk van niet. Daar
voor is er ook in het begin van
dit seizoen nog te goed ge
speeld".
Dit seizoen heeft Groen niet
alleen Leython, maar ook
LUSV nog als trainer onder
zijn hoede. Een combinatie die
door hem „tijdrovend", maar
niet onmogelijk wordt ge
noemd. Hetgeen overigens
geen garantie is dat Groen de
combinatie met nog een jaar
zal prolongeren, al bestaat de
kans wel degelijk dat hij voor
nog een seizoen zal bijtekenen
In dat geval zullen er echter
nogal wat zaken moeten ver
anderen
Matig
Ook al omdat pas vlak voor
het seizoen duidelijk werd dat
de LUSV-heren en bloc (in
een fusievorm, dus met be
houd van de plaats in de twee
de divisie) naar Leython zou
den overstappen, moet Groen
nu regelmatig in uiterst matige
omstandigheden werken. „O
maandag bijvoorbeeld, zit i
met twee teams in een kleine
zaal. Leuk natuurlijk voor
Leython 2, maar niet zo ge
slaagd voor het eerste. Ik
doel maar, echt optrekken aan
die tegenstander doet het team
zich niet". Ook de donderdag
se training is niet alles, stelt
Groen. „Zo hebben we de laat
ste maand drie keer niet kun
nen trainen. De zaal waar wc
normaal in trainen, werd in
in februari weer te wachten.
Prettig is anders".
Daarbij ziet Groen het „thuis
spelen" als een fors nadeel
voor zijn ploeg. „Die jongens
zijn allemaal gewend aan een
grote speelzaal met een ruime
uitloop. Aan de Universitaire
Sporthal dus. Nu, in Op Dreef
kan je een redelijke uitloop
vergeten, moet je je vooral met
serveren enorm inhouden. En
dat kost ons echt punten. We
merkten het bij DAC uit. Die
ploeg speelt wel op een groot
veld en werd door ons achter
elkaar de zaal uit g<
veerd..."
En besluitend: „Of ik blijf als
de zaken organisatorisch beter
ziin geregeld? Ik weet het nog
niet Wat ik wel weet is dat dit
soort dingen gewoon moeten
worden geregeld. Anders kan
er door niemand echt presta
tiegericht worden gewerkt..."
