Langs
Omwegen
Bijna 150-jarig
Hartebrugkoor doet een
beroep op nieuw jong bloed
Milde kritiek op politieoptreden rond
kraakactie Breestraat 122
Cetdaegomanl
COLLECTIEF DEELTIJD-
ONTSLAG BU DUITS
DAT KLOKGELUI WAS NIET OM TE HARDEN, MAAR AAN
ST. CECILIA HEEFT GEEN PROTESTANT ZICH GEËRGERD
gin^IDEN/REGÏO
DINSDAG 18 DECEMBER 1984 PAGINA 5
Op mijn omwegen door slad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
SCHIETWAARDIGE SITUATIES
EN PROVOCATIES VERMIJDEN
LEIDEN De politie moet er
naar streven dat er geen situa
ties ontstaan waarin (waar
schuwingsschoten moeten
worden gelost. Dit zei PvdA'er
L. Gerardts gisteravond tij
dens de bespreking van de
ontruiming van het kraakpand
Breestraat 122. N. Geelkerken
(CDA) keurde het provoceren
door politie-agenten („als dat
is gebeurd") af. Afgezien van
deze aanmerkingen leverden
CDA, PvdA en VVD in de
raadscommissie voor algemene
en bestuurlijke aangelegenhe
den (ABA) geen kritiek op het
optreden van de politie.
Alleen PSP'er H. de la Mar
zette grote vraagtekens bij de
gebeurtenisen op 31 oktober
toen het kraakpand werd ont
ruimd, een agent in de Ketel-
boetersteeg een waarschu
wingsschot loste en er bij het
politiebureau felle charges
werden uitgevoerd. In de Ke-
telboetersteeg werd een hoofd
agent die een arrestant naar
het bureau bracht door een
groepje sympathisanten aange
vallen en werd een brigadier
in de heupzwaai genomen
door een jongen uit Waddinx-
veen. In de Leidse Courant
van gisteren is al uitvoerig op
deze zaak ingegaan.
H. de la Mar betoogde nog
eens dat burgemeester C. Goe-
koop de kant van de speculan
ten had gekozen. Volgens de
PSP'er had de burgemeester
afstand moeten nemen van het
vonnis waarin tot ontruiming
werd bevolen. Het lopend
overbrengen van een arrestant
naar het politiebureau noemde
hij een provocatie door de po
litie. De la Mar vindt ook dat
er stappen moeten worden on
dernomen tegen de politieman
die voor het politiebureau
sympathisanten lokte met de
woorden „Kom maar, kom
dan". „Het is de taak van de
korpsleiding in te grijpen wan
neer de stemming in het korps
gespannen is", meende het
PSP-raadslid.
Gerardts zei ongerust te zijn
over de schietwaardige situatie
die was ontstaan en vroeg om
het handhaven van zeer stren
ge normen op het gebied van
het gebruik van vuurwapens.
Geelkerken wees erop dat het
vonnis van de rechter gewoon
moest worden 'uitgevoerd.
Deze mening werd gedeeld
door M. Zonnevylle (VVD) en
Gerardts. De CDA'er kon zich
de geladen stemming op het
politiebureau voorstellen toen
zich daar demonstranten had
den verzameld en een politie
man in het gezicht was ge
spuwd. „Ik ben blij dat de
commissaris stappen heeft on
dernomen tegen het provoce
ren door een politieman", al
dus Geelkerken.
Zonnevylle zei het genoeg te
vinden wanneer de politie zegt
dat provoceren door agenten
niet mag. De VVD'er lag ove
rigens regelmatig in de clinch
met H. de la Mar. De PSP'er
was tijdens de ontruiming van
het kraakpand als zogenaamde
waarnemer aanwezig. „U kunt
daarom niet objectief meer
oordelen", zei Zonnevylle te
gen De la Mar De VVD'er zei
verder dat hij er genoeg van
had telkens met het PSP-
raadslid wellus-nietus spelle
tjes te spelen en dat De la Mar
alleen kanttekeningen maakt
die hem goed uitkomen.
Burgemeester Goekoop be
toogde dat een vonnis moet
worden uitgevoerd en dat een
burgemeester niets over een
vonnis moet zeggen. „Dan ben
je op de verkeerde weg", aldus
Goekoop. „Bij een ontruiming
gaan we niet van rellen uit,
dat is de cultuur niet in Lei-
Politie moet alert reageren op JFN
LEIDEN Volgens het PvdA-raadslid L. Gerardts hebben le
den van de fascistische jongerenorganisatie Jongerenfront Ne
derland (JFN) afgelopen zaterdag weer een bezoek aan Leiden
gebracht en heeft de politie daarop niet alert gereageerd. Het
comité Leiden tegen Fascisme zou de politie hebben gewaar
schuwd, maar die kwam niet opdagen. Gerardts vroeg gisteren
in de raadscommissie voor algemene en bestuurlijke aangelegen
heden (ABA) of de politie meteen wil reageren wanneer er een
tip over het JFN binnenkomt. Zeven leden van het JFN deel
den zaterdag 8 december pamfletten uit in de hal van het Leidse
station Zij werden toen meegenomen naar het politiebureau
den", zei de burgemeester die
verder opmerkte dat ten alle
tijden moet worden voorko
men dat er waarschuwings
schoten worden gelost Com
missaris H.W. Van Voorden
zei te hopen dat er nooit meer
schoten hoeven te worden af
gevuurd. Over het feit dat er
geen stappen worden onderno
men tegen de provocerende
agent, merkte Van Voorden op
dat een openbare afkeuring al
heel wat is.
De commissaris benadrukte
nog eens dat de hoofdagent in
de steeg op schandalige wijze
door een groep is aangevallen.
Deze agent werd zodanig ge
schopt dat hij een week moest
thuisblijven Van Voorden, die
zei dat hij zijn taak naar beho
ren vervult, beweerde voorts
dat de burgers heel anders
(negatiever) tegenover kraak-
acties staan dan vroeger De
acties zouden ook een ander
karakter hebben Waren voor
heen alleen Leidse krakers ac
tief. dit keer waren het kra
kers en sympathisanten uit
drie Zuid-Hollandse steden die
zich bezighielden met de ont
ruiming van Breestraat 122
LEIDEN De bezuinigingen bij de vakgroep Duits worden
bereikt door iedere medewerker een gedeelte van zijn ol
haar werktijd te laten inleveren, officieel „collectief deeltij
dontslag" genaamd. Het onderwijs in het Baskisch blijft ge
handhaafd, zij het voor een 0.8 gedeelte. De nieuwe functies
die worden gecreeerd bij de binnenkort in te stellen vak
groep Slavisch (samen met de universiteit van Utrecht) wor
den zoveel mogelijk deeltijdbanen. Dit zijn de belangrijkste
besluiten die de Leidse universiteitsraad gisteravond nam in
het kader van de bezuinigingsplannen van de faculteit der
letteren.
In al deze gevallen had het college van bestuur, net als in voor
gaande vergaderingen over de bezuinigingen, kritiek op de be
sluiten. Zaken als collectief deeltijdontslag en het in laten stellen
van deeltijdbanen acht het college geen bevoegdheden van de
raad. Persoonbeelsbeleid is een bevoegdheid van het college. De
voorzitter van het college, mr. K.J.Cath, tot de raad: „U kunt als
raad de bezuinigingsplannen slechts toetsen, maar u kunt geen
voorwaarden stellen Als u voortdurend meent het college klem
te moeten rijden kunt u net zo goed van ons eisen dat de zon
morgenochtend om drie uur op moet gaan", aldus Cath, die met
deze woorden de onmogelijkheid van de uitvoering van de be
sluiten wilde illustreren Bij het agendapunt Baskisch vond de
heer Cath dat de raad opnieuw buiten zijn boekje ging De raad
veranderde namelijk via een amendement het besluit van de fa-
uit lad letti ren nm de plaats voor een 0.5 deel te handha-
vi n in h< t h mdhaven op 0.8 deel. ..Het vaststellen van de om
vang .ui de I uiniging is een zaak van de faculteit, niet van de
raad", aldus Cath Toen hij daarop liet volgen dat het amende
ment voor hem ..dus niet bestond" verliet het buitenuniversitair
raadslid Kohlbeck de raadszaal Hij was verontwaardigd „als
raad niet serieus genomen te worden door het college'Zoals
eerder gemeld vindt eind januari een gesprek plaats tussen
raadsleden en het college van bestuur om de onduidelijkheden
rond de bevoegdheden van beide bestuurslichamen op te helde-
rerdediging
vullend programma mee
hebben. En ook het Harte-
brugkoor ging door, van the
ma veranderend; onder de
druk van de tijd. „Daar
klinkt over de aarde een
juichtoon, een lied..!" Tot „in
het starrenverschiet' Toen
was het met al die vanzelf
sprekendheid zowat afgelo
pen. Eigenlijk onbegrijpelijk.
Maar er waren ook zoveel
harde feiten aan de orde.
moet je maar denken.
Pontificale
meezinger
Nou. die Hartebrugplaat
haalt er iets van op Met Ma-
ria-liederen. Zoals we die
zongen tot in de 50-er jaren,
toen de tijdgeest eraan begon
te knagen en te vreten en
toen we, als roomsen, het „ei
gene" moesten afleggen „om
dat het nergens meer op
leek". Maar goed, op die
nieuwe plaat van de Harte-
brugcombinatie klinkt het
verleden nog door. Het be
ruchte en befaamde „Tantum
ergo. Sacramentum venere-
mur cernui"; de grootse, pon
tificale meezinger van Jan
sen. Op de knieën Straks te
beluisteren met de koperbla
zers van het Concertgebouw
orkest. Onder regie van Jules
de Corte. de ziende blinde.
En Jan Schmitz trappend aan
het orgel.
Het Hartebrugkoor is al be
loond door de aanwas van
enkele nieuwe jonge zangers.
Maar er kunnen nog veel
meer bij. Niemand hoeft no
ten te kunnen lezen, of een
solistische stem te hebben.
Als ze die wel hebben, is dat
meegenomen. Schmitz: „En
bovendien word je door de
oudere zangers al snel mee
gesleept". Elke zondagmor
gen. om kwart voor elf. is er
een gezongen volledig officie
van de dag; Gregoriaans.
Maar ze zitten bij St. Cecilia
aan de Hartebrug te springen
om de begeleidende „mu
ziek". En als je dan een beet
je lef in je lijf hebt en over
een redelijk volume beschikt,
kun je altijd terecht bij dit
Leidse koor. dat nog zoveel
geborgens in zich heeft, zoals,
bijvoorbeeld, het jaarlijkse
potverteren op een koorreisje
en de St.Cecilia-avond, sa
men met de vrouwtjes. Jan
de Vriend: „We hopen op een
ledenstop, een wachtlijst Dat
zou mooi wezen". Jan
Schmitz: „Als ik dat nog eens
mocht meemaken". Jan Cas-
telein: „Jongens, loop nou
niet meteen zo hard van sta
pel. zeg". De Jantjes van Ce
cilia. Mensen die geestdriftig
met (kerk)muziek bezig zijn
in een gezellige club met een
dienende taak Kom erbij!
Elke donderdagavond om
half 8 begint de repetitie in
de Romanuszaal achter de
kerk Eens komen luisteren
verplicht tot niets Men kan
ook telefonisch toenaderings
pogingen ondernemen
133915 (De Vriend) en 141477
(secretaris Hoogeveen)
7g tOl
k zijn
n van
ari in
t buschauffeur was niet
leen gekomen, maar werd
«rgezeld door een wat ou-
Svere- nors "hziende heer in
en keurig lichtgrijs kos-
ium. Later bleek dit de ad-
ocaat van de busbestuur-
er te zijn. Niet alleen aan
goaar e kleding was niet te mer
en dat dit heerschap een
jvocaat was (die dragen
nmers meestal een zwarte
iga), ook zijn gedrag, zo
ran- nu later blijken, wees niet
iet de die richting. De chauf-
:inde- ;ur had in de Secretaris
rlden, arkenvisserstraat in Kat-
Hetvijk met zijn bus een auto
iuisje eramd toen hij linksaf de
1 gek- [eeuwenlaan inreed. „Dat
n om il wel zo zijn", reageerde
*baar e verdachte gelaten toen
ij door kantonrechter Rig-
;rs met deze gegevens
rerd geconfronteerd. „Ik
eb die auto helemaal niet
n ezien". Meer zei de chauf-
pfs >ur, een Katwijker, niet
ver deze zaak. Nadat offi-
f ier van justitie Van Ek 150
'r ViJ* ulden boete had geëist,
eroon roeg Rigters aan de ver
achte of deze het pleidooi
an zijn raadsman overliet.
)e oude heer in het grijze
ak, die tussen neus en lip
ten door meedeelde dat hij
iet dossier niet had gezien,
lad echter weinig te plei-
tn. Integendeel, hij wees
ip de verklaring van de
rerdachte en voegde er ta-
~J«ir misprijzend aan toe
busbestuurder nota
in zijn eigen woon-
een ongeluk had ver-
Kortom, veel
werd er niet verleend
de barse heer. Hij leek
x)k eerder op een boze
die zijn stoute zoon
had ook wel
veg van een betrapte
eens flink ge
zien, dan op een
die zijn cliënt met
en tand verdedigt,
fogters was niet onder de
uur Indruk van de verdediging
(rant hij legde de door Van
Ek gevraagde boete op.
vader en zoon gespro-
andere man stond
omdat hij in Kat-
een te zwaar bela-
wagen had gereden. De
jak van het voertuig
ras 67 procent overbeladen
met snoepgoed en de assen
nu het wagentje bezweken
r oud ^an °°k bijna onder hun
toete last. „Ik hielp mijn
rader", zei de man. „Die
was ziek en daarom ging ik
een dagje voor hem mar
en". Hij was dus op weg
verse naar de markt om daar wat
trden van de grote lading aan de
„Ons man te brengen. „Ik wist
■ugd- jjet dat die wagen te zwaar
men- geladen was", ging de man
loor. „Dat had mijn vader
ïeens lamelijk gedaan". Rigters,
met Jie gisterochtend de zaal
atha" weer iiet ontruimen omdat
ket, lij een kopje koffie wilde
e La- drinken, keek in het proces
g de verbaal en zei met een lach-
'kerk e; „Laten we eens kijken
Tus- nrat uvv vader hierover
aver- leeft gezegd". Volgens het
woU lossier had pa verklaard
vrib dat hij niet wist dat zoonlief
bhuis de wagen zo zwaar had ge-
t van [aden „Mijn zoon is verant
woordelijk dus hij moet de
«keuring maar betalen",
waren de letterlijke woor
den van vader. Oftewel, ju
nior en senior gaven elkaar
de schuld. Het was
etoen de hersens van de
snoepverkoper de woorden
van papa registreerden en
interpreteerden. Hij heeft
^——kennelijk ontzag voor zijn
wj oude heer want diens woor-
Afen werden niet tegenge
sproken. Van Ek eiste een
boete van 350 gulden. Rech
ter Rigters toonde enig me-
Ie w« Jelijden met de zoetekauw
want hij maakte er 275 gul
*den van.
zoe
tic
q Vi
enf™Een bejaarde man opende
T nü°P 66,1 donkere dag het por-
refle^gr van z,jn auto en par.
de hu doeg reed er een fietser te-
Met jenaan. „Dat klopt, maar de
ectort fiets had geen licht", zei de
ovc verdachte, die de indruk
jn go maakte een verstrooid per-
reer I soon te zijn. „Ik heb die jon
gen gen naar het ziekenhuis ge-
wruii bracht", zei hij. „Maar het
viel wel mee", zag Rigters
in het verbaal. „Het viel he-
j rjjj lemaal niet mee, het was
/en d 11661 ernstig", beweerde de
we oude heer. De rechter bla-
derde vruchteloos het dos-
sier door. „Er zat zelfs geen
snoer aan", riep de man
is r» verontwaardigd. Even was
utorn ij^ gezjcht van Rigters één
erzoc gfQQj vraagteken, maar toen
e P1* begreep hij het misverstand.
?n hi „We hebben het over het
nieuv slachtoffer en niet over de
aan I fiets", wees hij het war-
vl hoofd terecht.
>us 1
tn d< KEES VAN HERPEN
den aan paus Johannes Pau-
lus als hij komt: He'll be
coming round the mountains
when he comes en aan
door en door aartsbisschop
dr Ad Simonis. Die elpee
moet geopend worden met
een door de Oostenrijker An
ton Bruckner geschreven
Ecce Sacerdos et Pontifex:
„Zie de Gewijde en Opper
priester" En de plaat zal be
sloten worden met de juich
kreet van Jan Schmitz' grote
leermeester, de held van Me-
chelens Rombout-kathedraal,
Flor Peetars: „Christus vin-
cit!" En dat alles omluid door
de vier klokken van de on
volprezen en „ad muitos an-
nos". tot in lengte van eeu
wen toegewenste Hartebrug-
kerk. in het rumoerige en tot
wederopstanding bestemde
kwartier van het oudste
plekje van Leiden
Op die plaat, die volgend jaar
in februari, maart, z'n beslag
zal moeten krijgen, staan ook
de 800, 900 stemmen van alle
parochiële koren uit Leiden
en de regio Dan weerklinkt
voor het eerst weer de oude
nostalgie, die veertig jaar ge
leden nog ons religieuze le
venspatroon was: „Het oude
Lof" Met de niet te vervan
gen Maria-liederen, zoals die
ons bezielden totdat Valerius'
Gedencklanck de gelovige
boel kwam verzieken Jules
de Corte gaat een selectie
voor de plaat maken Nog
één keer „Maria mild en
machtig" en „Uw naam is als
een lieflijke klank, van wijn
en ambrozijn" En, misschien.
„Gekomen is uw lieve Mei.
Maria „En op de wei de
bloemensprei. Maria Bloe
men die wij plukken gaan.
nu zij rijk te bloeien staan.
Ave aaave Maria. Voor U,
de lieve Vrouwe van de
MeiMaria' Daar konden
we ooit een kostelijk avond-
ken van de smaakvolle mu-
ziekmakers van St.Cecilia te
Hartebrug. En ze hebben hun
pretenties. Pretenties die al
eerder gehonoreerd zijn ge
worden. En nu weer. Jan
Schmitz: „Het plan ligt er om
één keer in de maand een
mis te verzorgen met (geheel
onbaatzuchtige) medewer
king van het Toonkunstor
kest Leiden". Je moet je con
tacten hebben, voor zoiets. In
dit geval zit het al goed, want
Toonkunst's orkestrale en to
nale leider is Noordwijker
René Verhoeff, één van 's
lands sterk aan de weg tim
merende ensemble-conduc
tors die samen met die van
Jan vier handen op één buik
maakt. Dit samengaan is een
toonbeeld van hoe je met een
flexibele, maar aan de hard
heid geparenteerde, opstel
ling cultuur kunt verkopen.
Muziek maken is mooi. is
prachtig, maar er moeten
monden mee gevuld kunnen
worden. En zo komen muzi
kale mensen ertoe om hun
kunst in klinkende munt om
te zetten. Het is een edel am
bacht. Zonder meer
Het Hartebrugkoor is inmid
dels driemaal (op uitnodi
ging) gevraagd voor gezon
gen medewerking aan een
televisieoptreden. Onder an
dere in de Pieterskerk, en
met een Kerstconcert met
een Thijs die nog steeds van
Leer trekt. Er zijn platen ge
maakt van het koor. Wie zou
daarin niet willen zingen? Ik
vraag het nu al maar vast. En
wat er allemaal niet gaat ge
beuren. Jan Schmitz. bijge
vallen door voorzitter De
Vriend en Jan Castelein, ont
vouwt plannen voor een
langspeelplaat '85 die een ré
vérence zal maken voor de
kromstaf, gehanteerd door
opvolgers van St. Petrus Die
plaat moet worden aangebo-
Jan Schmitz heeft ook op de repetities zijn koor geheel in de hand.
Er is een tijd geweest dat de
protestantse medeburgers
van de Leidse binnenstad
echt last van de Hartebrug-
kerk hebben gehad. Het was
meteen al raak toen de kerk
in 1837 „plegtstatig" werd in
gewijd: „Het was die 28ste
November aller bitterst
slecht weder, zoodat de Bis
schop van Curium alsmede
de provinciaal daardoor zeer
ziek zijn geworden", zo meld
de een minderbroeder in die
dagen. Protestanten die hier
van hoorden verheugden
zich zeer, want ze hadden
een broertje dood aan die
nieuwe, zich zo nadrukkelijk
manifesterende roomse kerk
in de Haarlemmerstraat. Stel
je voor: terstond na de inwij
ding begonnen de roomsen al
dagelijks de Angelus te klep
pen, en vóór de Mis, Vespers
en Lof werd volop geluid; 's
zondags met twee klokken
en op hoge feestdagen met
alle vier. „Dat was eene nieu
we doorn in het oog der pro
testanten te meer daar zij
zulke kleine bengels op hun
nen kerken hebben". Er wa
ren dominees in de Marekerk
die hun predikatie zo lang
ophielden tot de roomse
klokken uitgeluid waren: „zij
konden niet voort wegens
het geweldig gelui der klok
ken". Jawel, dat was me een
grote ergernis.
Geheel anders lag het met
het parochiële koor Sinte Ce
cilia, dat overigens in 1986
honderdvijftig jaar bestaat.
Dit vocale instrument, pro
ducent van zoete tonen, op
gedeeld in eigengeaarde
stemmen, heeft de reformatie
nooit een handbreed in de
weg gelegd. Al bijna ander
halve eeuw zingt St. Cecilia
Gods lof: vandaag de dag
zo'n 25 mannen en een stuk
of 30 dames door organist-
directeur Jan Schmitz onver
minderd „de vrouwtjes" ge
noemd. Welnu, over deze
mannen en vrouwtjes van de
Hartebrug gaat dit verhaaltje,
dat uit een zekere nood gebo
ren is, want Schmitz "en het
koorbestuur wiljen aan deze
gemengde stem van een
stukje Gods volk onderweg
meer „body" geven. De beuk,
althans de stemvork moet
erin. Want zingen in city-
kerkelijk Hartebrugverband
is een hoogst plezierige zaak.
Laten we dit voorop stellen.
Melodische lokroep
Twee minuten praten met
Jan Schmitz over het onder
werp zouden al voldoende
zijn geweest, maar ik besef
dat ik de vonken van zijn
laaiend vuur van geestdrift
niet gemakkelijk op papier
kan overbrengen. Dat gaat
dus een paar kolommen kos
ten. Maar daarna verwacht
de directie van St. Cecilia
dan ook zonder meer, dat het
frisse jonge bloed van zan
gers en zangeressen ongehin
derd zal toestromen om als
tenoren en bassen, sopranen
en alten gedresseerd te wor
den in octaven, tertsen en
kwinten, teneinde de eigen
muzikale drift een uitlaat
klep te bezorgen en de al dan
niet vroom toeluisterende ge
meenschap te bekoren. En
dat zeer zeker onder de me
lodische lokroep „Soli Deo
Gloria", alleen ter ere Gods.
Dan zal het weer gebeuren
zoals vroeger altijd bij het
Alleluia van Haendel dat
onder de hoogmis tientallen,
in oor, hart en maag getrof
fen, Kerkvaders en kerkgan
gers zich omdraaien en
soms enigszins gegêneerd
opzien naar het koorpodium,
hoog achter in de kerk, tegen
de donkere achtergrond van
het romantische orgel, één
van de sonore, kapitaalge-
voelige monumenten van
Leiden Orgelstad. „Wie zou
die sopraan zijn?", zie je de
omdraaiers dan denken, of:
„Nou nou, dat is een prachti
ge tenor!" En dan het orgel,
dat bijna uit z'n voegen
springt onder al het dreu
nend geweld bestuurd
door de handen en voeten
van bespelers als Schmitz
en de balken-ondergrond op
z'n veerkracht beproeft. Eens
De koorzangers van O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangen, alias
de Hartebrug, in het jaar 1935. In het midden pastoor Suitber-
tus Smitz olm, links naast hem de dirigent. De „vrouwtjes"
waren toen nog taboe op de voor hun verboden weg naar de
„zangzolder".
waren dat „binnenkomertjes"
voor het Orgelfonds.
Dan schiet me weer zo'n ty
pische slagzin van Jan
Schmitz te binnen: „Op de
barricade!; met bloed, zeg ik
altijd..." Hoewel hij een on
schuldige vampier is die zich
slechts bedrinkt aan de enge
lachtige visie van een Godge
wijde waaghals als César
Franck, en aan de Franse
luimen van een Widor en na
volgers. Maar hij wil z'n koor
in optima forma houden, net-
zogoed als koorvoorzitter Jan
de Vriend (40 jaar met stem
banden in Hartebrugdienst)
en zittend bestuurslid Jan M.
Castelein. die volgend jaar
een halve eeuw zijn toewij
ding aan St. Cecilia zal heb
ben gegeven. Ruggegraat van
St.Cecilia, die ook aan de
Leidse Haarlemmerstraat een
bezield filiaal heeft.
Pretenties
Leuk hoor, zo'n familiever
band van „oud-roomsen" met
vernieuwende ideeën die een
verworven traditie in stand
wensen te houden. Op het
verstokte repertoire staan
missen van Casali, van Perosi
uiteraard, in het gezelschap
van composities van Haydn,
Mozart, Schubert, motetten
van Da Palestrina, een Mis
van Puccini, van Gretchani-
now. Franck is erbij, natuur
lijk, en Poulenc en Hendrik
Andriessen (Te Deum). Het is
maar een greep uit de keu-
