ma
li
Vakantie
ganger
veel
te nalatig
opgeven van
stempels laten maken. Die drukten
ze af op blanco nota's en kwitan
ties, die je vrijwel overal kunt ko
pen. Op deze manier hebben ze
verscheidene maatschappijen voor
duizenden guldens opgelicht".
Zonder de indruk te willen wek
ken dat het vooral vrouwen zijn
die claims vervalsen, mag het vol
gende voorbeeld niet onvermeld
blijven. Een oudere vrouw had op
de verzekeringspapieren keurig ge
specificeerd aangegeven wat de in
houd van haar gestolen koffer was.
De lijst van kledingstukken was
echter zo indrukwekkend dat de
experts meteen achterdochtig wer
den. Een van hen kocht net zo'n
koffer en verzamelde een verge
lijkbare hoeveelheid kleren. Daar
mee ging hij naar haar toe. „Uw
koffer zag er toch hetzelfde uit?
Wilt u ons een plezier doen en de
monstreren hoe u deze stapel kle
ren erin opbergt?". Met een rood
hoofd ging de vrouw aan het werk,
in het besef dat ze door de mand
was gevallen. Een wanhopige po
ging; ze kreeg nog geen vierde deel
van de kleren in de koffer.
Berouw
Bij de Europeesche worden zo'n 600
a 1.000 claims per dag behandeld,
waartussen gemiddeld een verval
sing wordt gevonden. „Het is dus
echt niet zo dat Nederland van
fraudeurs aan elkaar hangt. De
overgrote meerderheid is naar onze
overtuiging eerlijk", zegt de heer
Van Putten geruststellend. „Soms
zelfs heel erg eerlijk", vult Ameer-
un aan. die dit illustreert met een
brief. Afzender is een man die on
dertekent met „een volgeling van
Jezus". Hij schrijft, dat hij tot zijn
grote spijt moet erkennen dat hij
„indertijd" de verzekeringsmaat
schappij heeft opgelicht voor 300
gulden. Hij is inmiddels tot inkeer
gekomen en heeft zijn leven gege
ven aan Jezus Christus. De brief
wordt besloten met: „Ik vraag om
vergiffenis en heb het uitgekeerde
bedrag reeds op uw rekening over
gemaakt". Daarbij bleef het overi
gens niet. Ameerun, droog: „We
ontvangen sindsdien twee keer per
jaar een brief van hem met bloe
metjes erin. Hij blijft maar spijt be
tuigen en vraagt ons steeds of wij
ook het goede pad willen bewande
len".
Van Putten: „De huis-tuin-en-keu-
kenclaims voeren veruit de boven
toon: zonnebril verloren, badhand
doek weg. gat in de broek. Al moet
ik er eerlijkheidshalve aan toevoe
gen, dat de dure bril, dus van 600
gulden en meer, zo langzamerhand
wel een probleem vormt Die staat
zelfs nummer een op onze top
tien". „Over bril gesproken", grin
nikt Ameerun. „Moet je dit schade
formulier zien". Achter de vraag
waar het verzekerde voorwerp is
zoekgeraakt, staat geschreven: „De
bril is blijven liggen op het toilet".
Van dit soort uitdrukkingen heeft
de schade-expert nog veel meer
voorbeelden. Hij is van plan ze nog
eens te boek te stellen. Enkele van
die antwoorden op schadeformulie-
ren mogen we nog wel horen:
miin man lag drie dagen in
croma'Waar was de bagage opge- -
borgen? „Op mijn neus" (een bnl);
„Ik ben de halsband van mijn
vrouw verloren" (collier). De heer
Ameerun: „En deze kwam toevallig
vandaag bij ons binnen: „Tijdens do
reis naar Tunesie is een jeep over
mijn juffrouws tas gereden met als
gevolg een kapotte zonnebril en
horloge, terwijl ik een oorontste
king opliep".
RENÉ VAN LEUSDEN
Schade-expert A Nettekogen van
Reisbelangen Nederland zegt: „Ui- -
teraard heeft dit wel tot gevolg dat
de maatschappijen kritischer wor-
den met uitbetalen, zoals met auto-
-inbraken al het geval is".
Onzeker voorval
Voor de verzekeraars is dit evident
Diefstallen uit auto's komen zo veel
voor, dat steeds minder gesproken
kan worden van een onzeker voor
val. En dit is de essentie van het
verzekeren. Een zeker voorval kun
je immers niet verzekeren. De heer
Leeuwin waarschuwt „Als het
aantal diefstallen uit auto's bliift
toenemen, komt er een moment dat
ie je er niet meer tegen kunt verze
keren. Die ontwikkeling kan zich
gaan voordoen".
Vanzelfsprekend is het ook in het
belang van de verzekeringsmaat
schappijen dat de mensen beter op
hun spullen letten. Ze hoeven dan
immers minder uit te keren. Geen
verzekeraar zal dat ontkennen.
„Maar", zegt de heer Leeuwin, „u
mag niet vergeten dat de maat
schappij de vakantieganger een be
paalde premie in rekening brengt,
waarvan de hoogte rechtstreeks
verband houdt, met de mate van
schade-uitkering. Dus als er min
der schade behoeft te worden be
taald, zal de premie constant blij
ven of zelfs dalen. Eigenlijk kun je
de polis zo samenvatten als je nu
maar een redelijke mate van voor
zichtigheid in acht neemt en je be
hoorlijk op je vakantie voorbereidt,
heb je aan de voorwaarden vol
daan. Die polis vraagt niets anders
dan een redelijk gedrag als goed
huisvader, namelijk: pas op jezelf,
pas op je spullen".
ITERDAM Van de mil-
ien Nederlanders die jaar-
op vakantie gaan is het
jar een klein percentage,
thans dat denken de des-
/jndigen, want juiste aantal-
i zijn niet bekend. Maar
Us als het om een klein per-
itage gaat zijn het toch nog
tienduizenden mensen,
jt gaat hier om fraude met
erzekeringen. De groep
leert globaal van mensen
„gewoon" maar eens pro-
t wat terug te verdienen
de wat al te hoog opgelo-
vakantiekosten, tot notoi-
fraudeurs. En niet alleen
nbidders maken zich er
luldig aan, de winterspor-
weten er ook weg mee.
jens de ANWB zijn het
•al Nederlanders, en in
tdere mate Duitsers, die de
jaren de nieuwste tak
wintersport, verzeke-
•mentSgsfraude door het als gesto-
Seren
vindt ze in alle lagen van de
talking", zegt de heer R. Ameer-
van de afdeling speciale schade-
hallen van de Verzekeringmaat-
tappij Europeesche in Amster-
■■■b. We praten met hem en de he-
nogelij? A. Valkenburg en C. van Put-
waa4, respectievelijk hoofd en mede
zieker van de afdeling reisschade,
met name dat deel van de
het l?'ms waaraan een „luchtje" zit,
zelde^s zehs een vleugje lachgas. Ze
otte Ifbben er in de loop der jaren een
;rst gevoelige neus voor ontwik-
i Het is op zich tamelijk opmer-
ijk dat de directie heeft inge-
id met het gesprek; verzeke-
szijn er doorgaans niet zo hap-
strajg op in het openbaar over fraude
praten. Dat zou mensen wel eens
verkeerde ideeën kunnen bren-
Enfin, zo lang de verzekerden
ir anoniem blijven,
heer Ameerun wijst op een sta-
je papier dat voor hem ligt. „Dit
;n selectie van claims waarmee
„geknoeid of die totaal verzonnen
sehe^ een nota van een zon"
li» Een voorbeeld van een ta-
-cc.ieliik duidelijk fraudegeval". De
jafrekening geeft een bedrag aan van
e35 gulden. „Er zijn mensen die
is e^cntallen balpennen hebben en op
I vol*" kladje net zo lang proberen tot
dezelfde kleur hebben gevonden
vook waarmee het bedrag op de nota
Res' geschreven. Met die pen zetten
linnen' er ^an n0£ een cijfertje voor.
londe)» vermoedden we dat ermee was
acnoeid? Kijk, de 1 is niet en de
1 zo'rwel onderstreept. Dat valt op.
'jg y! de bon is bovendien geknoeid
weidde datum. We hebben namelijk
j opgil polis op basis van dagwaarde.
terugeen het eerste jaar wordt de
ne va7uwwaarcfe vergoed. Door met de
l^naaffUm te knoeien, kun je de uitke-
looixlifi verhogen. Een telefoontje met
3) verkoper bevestigt meestal je
tmoedens".
een ander papiertje.
loeilijker is het met dit soort no-
Bonboekjes vliegen heen en
er over de toonbanken. Je hebt
fler» die gewoon zo'n boekje pik-
n. Nou, niets is fijner dan dat:
I maar in. Maar mensen zijn heb-
fig; de meesten lopen tegen de
np doordat ze te hoge bedragen
►uilen. Moet je kijken, een be-
fg van bijna 5.000 gulden". Als
insen wel over een bon van een
Stbaar artikel beschikken maar
rgoel* over een garantiebewijs, zijn
re prk
bij
Nederlands echtpaar van mid-
nare leeftijd stopt voor een klein
el in een rustiek Zwitsers berg-
p. De man verlaat de auto en
pt u)rmeert aan de balie of er nog
ats is. „Jazeker, komt u maar
jaat u hamers zien".
ument", zegt de Nederlander,
n haal ik mijn vrouw ook
1 n"- Hij loopt naar de uitgang en
rjq^nkt haar. De auto wordt niet af-
loten. Waarom ook in zo'n net
"Pq^atsje? Nauwelijks tien minuten
r is de rondleiding afgelopen,
hebben besloten te blijven en
n de bagage halen. Bij het zien
0 de auto slaat hen echter de
jrik om het hart. Leeggeroofd.
,v^schade bedraagt enkele duizen-
J guldens. Gelukkig verzekerd,
P (ikt het echtpaar.
ilatigheid", denkt de schade-ex-
51 die kort daarna de claim be-
jdelt, „die mensen hadden eerst
e 1 auto moeten afsluiten voordat
.het hotel ingingen". Hij reist
1 ir Zwitserland om de zaak tot op
6 bodem uit te zoeken. Uit de ge-
®kken die hij daar voert met on-
a andere de hotelier concludeert
v expert, dat het echtpaar welis-
,m ar nalatig is geweest, maar toch
P3 komen te goeder trouw heeft
fff™ landeld. Hij strijkt de hand over
hart en honoreert de claim.
'eDO 1 praktijkvoorbeeld, dat illustra-
j ov is voor de „veranderende we-
oeor
en de reactie daarop van de
zekeraars. „Wellicht dat we in
,f 11 soort gevallen in het vervolg
Pfn_. tmeer uitkeren", zegt ing. A. M.
Ij iuwin, president-directeur van
Europeesche, de grootste maat-
iappij in Nederland op het ge-
van reisverzekeringen. Vol-
ns hem is de doorsnee Neder-
ftdse vakantieganger veel te nala-
c.q. onvoorzichtig. „En dat kun
„Het geld Ingraven in het zand en dan gaan zwemmen In
uitzinnige zorgeloosheid, weet ik het niet meer".
Ing. A. M. Leeuwin: „De polis vraagt
niets anders dan een redelijk ge
drag als goed huisvader".
je je in deze tijd van toenemende
criminaliteit echt niet meer veroor
loven, zelfs niet in dat rustige Zwit
serse dorpje".
„Als ik u nu vertel, dat iemand
deze zomer een schadeclaim in
diende van 2.800 gulden aan verlo
ren geld. Hij had dat geld, voordat
hij in zee ging zwemmen, ingerold
in een handdoek en ingegraven in
het zand. Toen hij terug kwam was
het geld wonder-boven-wonder
verdwenen. Die man beschouwde
het strand als brandkast. Als je dan
niet mag spreken van uitzinnige
zorgeloosheid en dwaze onvoor
zichtigheid, weet ik het niet meer".
Onbegrijpelijk
De mening van de heer Leeuwin
wordt gedeeld door anderen, zoals
door de heer R. B. van Baaien, di
recteur van O. W. J. Schlenker Va
ria Assuradeuren bv. Hij vindt de
houding van de gemiddelde Neder
landse toerist „onbegrijpelijk non
chalant", temeer omdat er in de po
lis en brochures zo nadrukkelijk
wordt gewaarschuwd tegen on
voorzichtigheid. „In deze samenle
ving wordt een dergelijke instelling
onmiddellijk afgestraft".
De heer M. de Goede, chef van de
schade-afdeling van Unigarant, is
het eens met die verkeerde hou
ding, maar is wat terughoudender
met het woord nalatig. „Het gaat
niet zo zeer om de nalatigheid van
de verzekerde, als wel om de men
taliteit van de persoon die op an
dermans eigendommen jaagt Je
hebt mensen die spullen onder de
voorbank van hun auto verstoppen
of onder een deken bedekken om
ze aan het oog te onttrekken. In
hoeverre kun je het hun kwalijk
nemen dat ze onvoldoende beseffen
dat inbrekers eerst op die plekken
kijken? Je kunt toch geen lijfwacht
meenemen op reis?. Ik beschik
trouwens niet over een indicatie
dat de criminaliteit toeneemt. Ja, je
kunt je zo langzamerhand afvragen
of het wel zo verstandig is om nog
naar Spanje op vakantie te gaan.
zee. Als je dan niet mag spreken van
Het gevaar dat je daar iets over
komt is erg groot geworden".
De verzekeraars hebben voor die
„verkeerde instelling" van de Ne
derlandse toerist ook een psycholo
gische verklaring De heer Schu-
mer, chef van ae schade-afdeling
van Elfia, zegt er het volgende
over. „Als je op vakantie gaat, ziet
je dagprogramma er heel anders
uit. Je voelt je eindelijk even losge
maakt uit de dagelijkse sleur en aat
geeft je een zorgeloos gevoel. Die
zorgeloosheid slaat helaas bij al te
veel mensen om in achteloosheid".
de verzekeringsexperts al op hun
hoede. Een blik in de boekhouding
van de op de bon vermelde winkel
geeft meestal snel uitsluitsel. De
bonnen zijn namelijk genummerd
en als een hele serie van die num
mers ontbreekt, duidt dat nogal
eens op een gestolen bonboekje.
Bontmantel
De heer Ameerun: „Laatst ontvin
gen we een claim van een keurige,
welgestelde dame. Ze beweerde dat
ze haar bontmantel was kwijtge
raakt die ze kort daarvoor op va
kantie in West-Duitsland had ge
kocht. De bon had ze echter in
Duitsland verscheurd om te voor
komen dat die in handen zou val
len van de douane als ze haar zou
den fouilleren. Ze was namelijk
niet van plan invoerrechten te be
talen. Maar ja, wij wilden toch wel
wat bewijsmateriaal. Hebt u dan
geen fotootje ofzo, waarop u met de
jas staat afgebeeld, vroegen we
haar. Noti, die had ze misschien
nog wel. Niet veel later stuurde ze
ons inderdaad zo'n foto. Wat ons
direct opviel was dat ze daarop veel
jonger leek; ze droeg een ouderwets
kapsel en ouderwetse skies. Ach
terop'stond het jaartal 1964. Toen
we haar daarmee confronteerden,
beweerde ze ijskoud dat het zomaar
een nummer was. Pas nadat een la
boratorium in Den Haag had aan
getoond dat de foto wel degelijk in
1964 was gemaakt, erkende ze hui
lend dat ze had geprobeerd ons op
te lichten".
„Van dit soort zaken", vertelt de
heer Valkenburg, „doen we tegen
woordig vrijwel altijd aangifte bij
de politie. Vroeger knepen we nog
wel eens een oogje dicht, maar dat
had juist tot gevolg dat de mensen
veel makkelijker werden verleid
tot frauduleuze handelingen. Zo
van: joh, wat maakt het uit, het
valt niet te controleren en die jon
gens van de verzekering zijn niet
zo moeilijk. Dat nu sneller tot aan
gifte wordt overgegaan, werkt pre
ventief".
Ook het aanscherpen van de polis
voorwaarden. Zo wordt nu minder
uitgekeerd bij verlies van dure arti
kelen. Deze verlaging van het te
Er ontwikkelt zich een nieuwe tak van wintersport: verzekeringsfraude. Volgens de ANWB zijn het vooral Neder
landers, en In mindere mate Duitsers, die hun ski's als gestolen opgeven, om een deel van het vakantiegeld
„terug te verdienen". Politie en justitie in wintersportlanden beginnen een fijne neus te ontwikkelen voor aangif
ten-met-een-luchtje.
dekken bedrag zou al tot het op
merkelijke resultaat hebben geleid
dat er veel minder van dergelijke
voorwerpen worden verloren. Dus
vrijwel geen fototoestellen en hor
loges meer van duizenden maar
nog hooguit van honderden gul
dens. De fraudeurs passen zich aan.
„Mensen kunnen zich ook op een
andere manier lelijk in de vingers
snijden", zegt Ameerun. „Ik heb
een zaak behandeld van iemand
wiens strandtas was gestolen. In die
tas zaten behalve baddoeken ook
een ring ter waarde van 3.200 gul
den. De claim op zich was correct,
dat was uit onderzoek gebleken. De
verzekerde beging echter de fout,
met de bon van de tas te knoeien,
zodat de waarde ervan honderd
gulden meer leek. We kwamen er
achter en verklaarden de totale
aanspraak ongeldig". Valkenburg
licht toe: „Wanneer iemand een on
derdeel van een claim vervalst of
er ten onrechte iets aan toevoegt,
vervalt de totale claim. Ook al zijn
de andere posten wel correct.
Waarom? Welnu, omdat met name
een reispolis een vertrouwenscon-
tract is tussen de verzekeraar en de
verzekeringnemer. Zodra een van
de partijen dat vertrouwen be
schaamt, is immers de hele basis
weg".
Sommige mensen denken dat het
assurantiebedrijf een puur liefdadi
ge instelling is. Zo kwam afgelopen
zomert bij een van de kleinere
maatschappijen een claim binnen
van een vrouw, die haar borsten in
een Italiaans ziekenhuis had laten
vergroten. De vrouw, die op een
van de topless-stranden van de
Middellandse Zee vertoefde, vond
dat haar borsten in vergelijking
met die van anderen te klein wa
ren. Ze was zo gefrustreerd geraakt
dat ze terstond tot een operatieve
ingreep besloot. Via haar reispolis
probeerde ze tot grote hilariteit
van het personeel van de verzeke
ringsmaatschappij de zieken
huiskosten terug te vorderen.
Het tweede praktijkvoorbeeld be
treft een man, die een paar dagen
voordat hij op vakantie zou gaan
een vrouw ontmoette op wie hij he
vig verliefd werd. Koortsachtige
pogingen om haar mee te nemen,
mislukten. Hij beschikte weliswaar
over een annuleringsverzekering,
maar kon daarop geen beroep doen
omdat de polis geen „verliefdheids
clausule" bevatte. Dan maar alleen
in het vliegtuig naar het verre va
kantieadres. Al snel werd hem dui
delijk dat hij zijn gevoelens voor
haar via de telefoon onvoldoende
tot uitdrukking kon brengen. Cupi
do's pijl had hem te diep getroffen.
Hem stond nog maar één ding te
doen: onmiddellijk boeken voor de
terugvlucht. De man diende kort
daarop op basis van diezelfde annu
leringsverzekering een claim in, ja
wel: wegens „niet-genoten vakan
tiedagen". De verzekeringsmaat
schappij wenste hem een gelukkige
toekomst en beschouwde de zaak
daarmee als afgedaan.
Ziek
Hoe geraffineerd fraudeurs ook te
werk gaan, de ervaring heeft ge
leerd dat ze vroeg of laat toch tegen
de lamp lopen. Het kan zelfs jaren
lang goed gaan, zoals een moeder
en dochter bewezen. Ze gingen re
gelmatig naar Spanje waar ze een
vakantiehuisje bezaten. Steeds als
het tweetal in dit zonnige land ver
bleef, regende het bij de verzeke
ringsmaatschappij nota's van art
sen, chirurgen en fysiotherapeuten.
Valkenburg: „Voor die zaak ben ik
naar Spanje gegaan. Als je de no
ta's, die er overigens zeer echt uit
zagen, allemaal moest geloven,
mankeerden de dames van alles.
We informeerden eens bij andere
maatschappijen; die bleken dezelf
de ervaring met moeder en dochter
te hebben. In Spanje kwam ik er
achter dat de opgegeven namen
van de doktoren werkelijk beston
den. Maar wat hadden die dames
nou gedaan? Keurig alle namen en
adressen genoteerd en daarvan
De voorbeelden van
valse aangiften
zijn talrijk.
