Leidse Courant | 1984 | 10 november 1984 | pagina 5

Langs

Omwegen

Pia Beek kondigt slot
van 50-jarige carrière aan

■K» UH

Dennis is een hond zonder problemen

hond

zoekt;
huis

JDEN/REGIO

C^idócSouoant

ZATERDAG 10 NOVEMBER 1984 PAGINA 5

"a'jHet is niet geheel zeker of
cfed-bet management het met
baar eens zal zijn, maar „La
Beek" vindt dat Noordwijks
4 hoteltrots Huis ter Duin
V7*amiwaarvan het oudste gedeelte
achter de originele monu-
K*0-" *4 mentale gevel magnifiek ge-
trenoveerd en gemoderni
seerd is en ruim een maand
Qigeleden door prinses Mar-
V^Xgriet weer officieel aan het
^complex werd toegevoegd
1 '♦best wel „wat meer leven in

^de brouwerij kan gebruiken,

rvooral in de wintermaan
den"-

De majestueuse lounge, met
jiie in elkaar overvloeiende
jgenstellingen tussen bruine
n blauwe pasteltinten en an-
lere variaties, met accenten
(ran rijke uitbarstingen van
lroogbloemen en koperen
«glitter van blikjes rond de
lichtende luchters, is leeg
mtrent het middaguur. Als
door de lichtbrekende gro-
ru}9.è ramen kijkt, ziet de we-
ld. met een Noordwijks

nd (rrt

1.: gt

luin- en huizenspel, er som-
frder en grijzer uit dan ze
ip dat moment is. Een enkele
eer passeren over het mar-
e *tner wat congresserende he-
"nar.en, °P weS naar de bar die
i fljThe Conversation heet
teoteen filmtitel, zoals alle her
schapen ruimten in dit hotel-
"uis filmtitels hebben gekre
un om er een eigen cachet
ian te geven.

Sianca

heren, piekfijn en aan
zienlijk in het pak, staan op
4»et punt van lunchen. Maar
Ze nemen er eerst nog één,
'•■•twee. drie. Wat gedempt
Btemmenrumoer. Dat is zo-
it22 wat alles. Maar er is het
meMtkfeertje hè. Ook al zonder de
^^Jrongressen, die het roemrijke
met d&luis ter Duin mee helpen
Verd.: stutten. Op de koude vloer
ba{rta/jjgt itBianca", geheel en al
wm9 pitgeteld, met de bruin-wit
1.500.-gevlekte kop op de voorpo
ten. Haar meesteres is nog zo
mm fris als een opgedoft hoentje,
jlat uitstekend uit de verf
an een meesterpalet is geko-
ien. „Bianca, bijna elf jaar,
mijn Spaanse gastarbeider,
heeft geen enkel ras. Ik
ieb haar eens van de stoffige
straat opgepikt". Bianca heeft
zachte vacht en dat wil
best weten, want ze
:hurkt zich tegen m'n hand
an. En dan moet je haar wel

liefkozen. Ze zal ook wel de

•••••Sol missen. Haar rechter ach
terpoot vertoont een zwach-
- tel tie. Malheur, een wonde
,'lT ze loopt bij een homoe-

opaat, Bianca, ahh.
*(52 Beek heeft enige tijd te-
■ng, samen met drie honden
een reisgrage poes, haar
trek genomen in een beien-

WINTERMAANDEN MET ZONDAGMIDDAGS ENTERTAINMENT IN HUIS TER DUIN

Pia Beek kromt de vingers, nog steeds „in the mood". Een thema, driegestreept in de diskant.
Over een jaar slaat ze haar slotakkoord en laat daarna haar levenslied alleen nog maar door de
Spaanse zon beschijnen. Maar ja, zeker is dat nooit; in het licht der publiciteitl

dend appartement, tegen een
stevige huurpijs, conform de
status. Over een maand of
vier zit ze weer op haar grote
boerderij, in de rimboe van
de Costa del Sol, „in het
steeds minder safe wordende
Spanje". „Ik heb daar, buiten
mijn vriendin, een stuk of
tien honden. Die tel ik maar
niet eens meer. Nou, Bianca
is dan doodmoe hè. Hè troe
tel? Wij maken hier onze da
gelijkse strandwandelingen,
tot Katwijk ongeveer, en
daarna heeft Bianca het niet
meer. Ze wil dan ook niet po
seren, samen met het vrouw
tje zeg maar". Nou ja, vrouw
tje.

Powder power

Mevrouw Beek, de ijzeren
Grand Lady op de zwarte en
witte klaviertoetsen, gejaagd
door de jazz en verbonden
met de powder power, voelt
zich thuis in Huis ter Duin.

„Ik heb (ik had het vroeger
al) een zwak voor Noordwijk,
dat veel leuker is dan Sche-
veningen, waarmee ik ook

niet veel meer mee te maken
wil hebben. „De Vliegende
Hollander" is nu ook gesloten
veel te hoge pachtprijs
en er is nog meer van die
achteruitgang in Schevenin-
gen waar alleen het Kurhaus
in trek is. Bah nee, geen
Scheveningen meer. Ach,
Huis ter Duin is een uniek
gebeuren aan een mooi
strand, in een mooi dorp met
leuke mensen".

Anderhalf jaar geleden ver
telde Pia (eigenlijk „de vro
me") me, in een onbewaakt
ogenblik, dat ze een zwak
had voor Holiday Inn. Daar
in Leiden had ze haar hart
aan de Inn verpand. In de
Holidome werd haar heden
toekomst. Daar wilde ze dus
haar tweede thuis hebben.
Nu heeft ze haar mening tac
tisch herzien: „Holiday Inn is
een doorgangshotel ik ver
bleef daar voornamelijk om
dichter bij m'n moeder te zijn
die in Leidschendam ver
pleegd werd. Ze is een half
jaar geleden gestorven. En
dan die weekend-arrange
menten hè, in de Holidome;

Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
i mij telefonisch of schriftelijk vertellen
fj! wie u graag in deze rubriek zou willen
ij tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.

door Ton Pieters

'e loiletm
■>iderka\
Goed i

die maken je gek met al dat
lawaai en die herrie. Maar
goed, ik heb al een hele tijd
zitten denken aan het creë
ren van een soort „Happy
Hour", een paar gezellige
uurtjes op de zondagmiddag.
Echt Amerikaans; met een
gratis gereserveerd drankje
en zo".

Uit het niets verschijnt
opeens een lid van de ter
Duinse Huis-staf, een p.r.
dame met gepolitoerde wan
getjes en een blosje. Zij
maakt bezwaar tegen de
zienswijze van Pia, alsof die
reclame zou willen maken
voor het gratis drankje,
waarna de gast weer opstaat
en vertrekt. „Terwijl het ons
juist om een speciaal tafel-ar
rangement gaat", zegt zij,
vriendelijk haar veto uitspre
kend. Geen Happy Hour,
maar wel veel „Vergnügen".
„Nou, schrap dat dan maar",
nodigt mevrouw Beck me uit.
Maar het leed is al geschied.
Niettemin zal Pia gedurende
een paar maanden de zon-
dagmiddagse uurtjes jazzy op
vullen, waarschijnlijk via een
Rippense kunststoffen vleu
gel. #„Best een aardig instru
ment hoor, maar zonder veel
karakter. Wel met verborgen
microfoontjes tussen de sna
ren. Thuis heb ik de oudste
vleugel van Europa staan, die
heb ik eens overgenomen
van Cor de Groot nadat hij
aan zijn linkerhand gehandi
capt was geworden".

Talentenjacht

„Ik ga op die zondagmidda
gen werken met jong talent;
een soort talentenjacht uit
proberen. Jonge artiesten
rond Pia Beck. Die krijgen
bij mij een kans, met verras-
sinkjes en vondsten. We wil
len de gasten echt wat laten
horen in de jazz-sfeer. Ik ben
blij, dat ik ook veel jongelui
trek en niet alleen de oude
ren die me van vroeger ken
nen. Ja, en dan heb ik ook
hier de opening van de
nachtclub Van Huis ter Duin,
Nosferatu geheten, begeleid.
Wat dat betekent, Nosferatu?

Ik zou het niet weten. Het is
in elk geval een filmtitel die
iets met Dracula te maken

snelt bereidwillig weg en is
na drie minuten met de op
lossing terug: „Het is Latijn,
mevrouw". „O ja; dank je wel
ober", zegt mevrouw Beek,
geheel tevreden gesteld. Hier
moet iets niet kloppen. Het
kan hooguit filmlatijn zijn, en
dat is onbetrouwbaar. Zelf
hou ik het op Roemeens,
maar dat zal er ook wel naast

Pia Beek houdt zich niet
slechts onledig met het ver
zorgen van verstrooiende
uurtjes in Huis ter Duin. „Ik
heb heel wat werk hier in
Nederland. Volop concerten;
met The Millers ook. Dolf del
Prado? Tuurlijk; Dolf zit
daarin hè. Ken je Dolf? Zo,
doe hem de groeten. Ach nee,
natuurlijk niet; die zie ik elk
ogenblik, vanzelf hè. Maar ik
ga in januari '85 een nieuwe
elpee maken m'n tiende
elpee alweer, sinds m'n come
back in '75, met „Beek to the
fifties" samen met Jaap
Dekker. Wat? Ken je die
niet? Jaap Dekker, de boogie-
woogie-pianist, man! Op twee
vleugels doen we dat. De
plaat gaat „Beek en Dekker"
heten. Daar zit al ritme in
hè?"

Welletjes na 50 jaar

Niemand zal dit verwacht
hebben, maar Pia Beek („Ie
dereen die me ziet, slaat on
middellijk aan het rekenen")
gaat haar dagen tellen... „In
het najaar van '85 ga ik de
plaat „Beek to the sixties"
maken. Dan is het welletjes
geweest, na een vijftigjarige
loopbaan". Voorlopig trekt
Pia Beek nog elke dag haar
baantjes in het zwembad van
Huis ter Duin: duizend meter
per keer.

Dat doet me denken aan onze
reisleidster in Amerika, een
gevernist type la Beek, ook
voorzien van een fitness-ga
rantie. Ik keek, in Miami Be
ach, op tien hoog uit m'n
dubbelbeglaasd hotelvenster
en zag, terwijl boven de
oceaan de lucht steeds grijzer
en zwarter werd en de eerste
Caribische bliksemflitsen en
t.v.-waarschuwingen de zo
veelste heilloze tornado van
het jaar aankondigden, bene
den in het zwembad een een
zame figuur op en neer
zwemmen; het ene baantje na
het andere, steeds maar
weer. Tot ik doodmoe van
het kijken was. Wel een half
uur lang, schatte ik, ging het
door. Toen de storm pas goed
was opgestoken, pakte ze
haar spulletjes onder een ka
lende palm vandaan en liep
doodkalm terug naar de ge
borgenheid van het orkaan-
bestendige hotel.

Allright: 1000 meter zwem
men. Pia Beek, bijna aan het
eind van „haar" Latijn, zou
zeggen: „Dat heeft een mens
nodig, beste jongen! Ik moet
over een kwartier in Hilver
sum zijn en dat haal ik dus
niet meer. Nou ja. het is toch
maar voor een proefopname.
Ik bel wel op, dat ik wat la
ter kom".

jEIDEN Het hondje
'an deze week is een ty-
M jisch boerenhondje. Een
gevlekte bas-

s en toward, die je vaak tegen
/?°eni°mt op erven van boe
ier, u/pn uit de buurt. Het is
aapi!anp'n hondje dat eerst be-
Mint te blaffen als je het
'en°zo*rf op komt, maar als je
lem daarna met vrien-
w000'lelijke woorden bena-
rina !ert< direct gaat kwispe-
j tn en vrolijk tegen je
n 72 (bspringt. Geen agressie
ve waakhond dus, maar
1Jv^pntip die even aanslaat

p daarna geen vlieg

waad meer doet. Die
'""onder riem toch in de
JdiJ*uurt blijft en zo nu en
'ran op mollenjacht gaat.
vpe2dlij heet Dennis.

ote tuit

jdeerkt k puppie zat Dennis in het
entree 'e'" maar ^>j kreeg al snel
laapkai u baas in Leiden. Bij deze
trro: i ias bleef Dennis tot 19 okto-
7191 t. Hij is nu viereneenhalf
■JB ar oud. De hond kwam
badk eer in het asiel, omdat de
jche et as de hele dag moest gaan
'JS erken en alleen zitten, dat
ikamer >n Dennis niet.

en i ennis is een erg lief en aan-
onderl gelijk hondje. Zeer favo-
268.000 et bij kinderen. Sommige
inden uit het asiel worden
tijd uitgelaten door kinde-
•Hlfl !n uit de buurt en Dennis is
lij ht hun favoriet. De hond
em 72 iu dus prima op zijn plaats
m ja in een gezin met kinde-
in. Hij houdt van spelen en
ivotten, maar ook kan Den

nis heel rustig zijn en is het
een echte vrij-hond.

Maar Dennis kan ook goed
met andere honden of katten
overweg. In de auto gedraagt
hij zich rustig. Als de hond
een beetje gewend is in de

buurt, zou hij gemakkelijk
zonder riem uitgelaten kun
nen worden. Hij blijft dan
rustig bij je lopen. Ook is hij
heel zindelijk. Kortom. Den
nis is een hond zonder pro
blemen. Een ideale gezins

hond zonder gebruiksaanwij
zingen. Omdat asielbeheer
der Wil Tiele het zo'n typisch
boerenhondje vindt, genieten
mensen uit het boerenbedrijf
de voorkeur. „Zo'n hondje is
gewoon- gemaakt voor een
boerenerfvindt Tiele.

James

Voor de Rex-kat van vorige

week is nog niet veel belang
stelling geweest. Eén me
vrouw heeft slechts gerea
geerd. Zij wilde James wel
hebben, maar zij had al een
andere kat en daar James het
nu niet zo heeft op andere
katten, leek het Wil Tiele be
ter om James nog maar even
te houden. Misschien komen
er nog andere gegadigden
voor deze kat met krullende
vacht.

Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek^
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... ten
zij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek be
schreven honden zijn óf gevonden óf door hondenbezit
ters naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopen
de redenen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook
volslagen onzinnig. De in „Hond zoekt huis" beschreven
dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormenkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van
circa 80 gulden (voor katten is dat 45 gulden) ten bate
van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids
Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 411670. Geo
pend dl. t/m vr. 10-12 en 14-16 uur. Zondag en maandag
gesloten.

Onder redactie van Ton Pieters.

„Een held op het slagveld be
vorderd tot officier: de be
vordering op het slagveld
komt ook heden ten dage nog
voor..." We springen er maar
weer in. En citeren uit het
„Geïllustreerd Zondagsblad"
van 7 november 1914. Zeven
tig jaar geleden was dat nog
maar het begin van de Twee
de Wereldoorlog die vier jaar
van de wereldgeschiedenis in
beslag zou gaan nemen. Onze
nieuwe Heilige Vader, Bene-
dictus XV, en het slagveld bij
Roye in Frankrijk hielden el
kaar in evenwicht, als vader
(na een hele dag in touw) in
z'n luie stoel al dat nieuws op
zich liet afkomen, terwijl
moeder (waarschijnlijk iets
langer in touw) haar brei
werkje voortzette en midde
lerwijl aan haar oudste doch
ter dacht die hoofdbre
kens kostte en de kinders,
in afwachting van de zater
dagse wasbeurt in de teil, nog
een spelletje deden. Mis
schien gaven ze zich wel gre
tig over aan de problemen
die Johan de Raadselredac
teur in z'n oneindige wijsheid
had opgesteld. Wie weet. Ze
hadden het vaak niet breed,
in 1914, maar er zat een
„lijn" in het leven.

Het thema van vandaag is
zonder meer „Heldenmoed
op het slagveld". Het Zon
dagsblad bericht daarover.
„Een Engelsche oorlogscor
respondent, die in het hoofd

kwartier der Franschen den
veldtocht aan de Aisne mee
maakt, verhaalt het volgende
geval, dat bewijst dat ook
persoonlijke moed in dezen
oorlog nog steeds, als altijd,
den doorslag kan geven. De
Duitschers waren te Roye, op
den linkervleugel van het
Fransche middenleger" nu
moet ik opeens aan een par
tijtje Stratego denken
„meester geworden van de
stad en dreigden door te bre
ken. Een Fransch onderoffi
cier werd met 32 man, de
helft nog maar van zijn man
schappen. op een post gesteld
die hij, vlak bij de stad, en op
den weg naar het Zuiden,
kost wat kost moest houden.

Hij ging met zijn mannen
vooruit, groef zich in, naar 't
bekende recept, en wachtte.
De Duitschers deden onder
bedekking der duisternis een
grooten aanval, doch stuitten
plotseling op het kleine
groepje Franschen, dat hen
stil had afgewacht en nu
plotseling he) vuur opende.
Verrast aarzelden de Duit
schers, gaven zich bloot, en
vuurden terug, niet wetend
hoeveel vijanden daar waren.
De sergeant deed onophoude
lijk vuren, waardoor den
Franschen troepen werd be
duid terug te keeren, en ten
slotte kon hij, na een paar
duizend Duitschers te hebben
tegengehouden, met twintig
van zijn twee en dertig man

zijn hoofdkwartier weer be
reiken. De dappere sergeant
werd voor het front van den
troep op slag door den kolo
nel tot luitenant bevorderd'V

Geen kadercursus, geen
SROI, maar wel uitblinkend
door besluitvorming. Hoewel,
met die paar duizend Duit<i
sers zal het ook wel hebben
losgelopen.

Een kwinkslag op z'n tijd
kan geen kwaad. „Op zeke
ren keer moest een Engelsc-
hman voor de rechtbank ver
schijnen wegens het onbe»
voegd houden van een bran»
derij en het verkoopen van
zeer vervalschte jenever"
moet je tegenwoordig dié
aanbiedingen eens zien
„en hij werd door den rech*
ter tot een bizonder zware
boete veroordeeld. De En-
gelschman betaalde de groote
boete nog vóór den bepaal
den tijd. De rechter, die hier?
over reden had zich te vei^
wonderen, kwam hem korj
daarop tegen, en zeide hen*
„Nu. oude jongen" dat zeu
den rechters vroeger nog
„Nu, oude jongen. hoe
kwaamt gij er aan die boete
zoo spoedig te betalen; ik
dacht dat gij nu zonder mid
del van bestaan waart". „Als
UEd. zwijgen kan. dan zal ik
't u ophelderen". „Dat kan
ik". „Welnu, ik heb terstond
de oude affaire weer voortge
zet, weet u!"

BBSS

EÉN HELD BEVORDERD TOT OFFICIER: „De bevordering op
het slagveld komt nog steeds voor. Onze plaat laat zulk een
gebeurtenis zien bij Roye in Frankrijk".

BARON OVERLEDEN: „Ba
ron A.J.Quarles de Ouarlee.
oud-lid van den Raad van In-
die en oud-gouverneur van
Celebes, overleed dezer da
gen te 's-Gravenhage".

WAT ER ZOO AL AAN EEN OORLOG VASTZIT: „In den modernen oorlog is de automobiel
gebleken een buitengewoon verdienstenlijk voertuig te zijn. Reparatieinrichtingen voor auto's
zijn dus onontbeerlijk in dezen tijd, en onze kiek toont er eene te Brugge. in de open lucht!"

W&W&:

- r..'.V u.v

VLUCHTELINGEN TE WARMOND: „Een groep Belgische vluchtelingen, van gemeentewege in
de R.K.Parochiale school geïnstalleerd. De lange Gouwenaars bewijzen hoe aardig zij zich aan
Hollandsche gewoonten weten aan te passen!"