Langs
Omwegen
De Herbergh een avond
the talk of the town99
Kleine Karin
toch winnares van LC-ballonnenwedstrijd
EEN UITGENODIGDE VOLKSOPLOOP TER VIERING VAN
EEN KOPEREN HORECA-JUBILEUM
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1984 PAGINA S
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in' deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Hoor Ton Pielers
EeidaeSowumt
POEDELPRIJS VOORDE VINDER VAN EEN BALLON BU HETAZL
ke en niet-Noortukse pro
minenten liet praten over
zaken die hun aan het hart
zouden moeten gaan. Daar
waren „middenstanders"
als „echte Noordwijkers",
men babbelde over het toe
risme (Vijf Sterren-Spaar
garen zoals altijd fris van
de gebakken lever en
VVV-directeur Rovers); er
waren mensen die zowat al
les van sport Noordwijk
bezit, overigens, de beste
zaterdagclub van Neder
land afwisten, de Noord-
wijkse economie ging over
de gretige tong, er was veel
aandacht voor de Buitenkli
niek voor Kinderen Noord-
wijk, en twee locale, af en
toe vriendelijk overkomen
de, krantenmensen zaten
elkaar in de concurrerende
haren. Enfin, zeven discus
sies met woord en weder
woord.
Terwijl de „drankjes en
hapjes" in niet te stelpen
hoeveelheden en nauwe
lijks te evenaren variëteiten
aan de lopende band aan de
massa werden toegediend,
overhandigde vorst Wim
voor de eerste keer de Her
bergh Jaarprijs. Voortaan
zal deze prijs elk jaar wor
den uitgereikt aan een per
soon of instantie die zich op
een bepaald terrein zeer
verdienstelijk heeft ge
maakt voor Noordwijk. De
eerste gelukkige was de
heer J.H.Bok, algemeen di
recteur van Het Zilveren
Kruis, voor de inbreng en
verdiensten van dit Kruis
op het gebied van de werk-
gelegenheidsverbetering en
-uitbreiding (ca.150 man) in
Noordwijk. Een prijs, be
staande uit een goed te be
steden bedrag van 1000 gul
den en een plakette. Me
neer Bok werd verder gefê
teerd met een menukaart
waarop zijn favoriete ge
rechten waren samenge
bracht. Dit bracht hem er
toe te zeggen: „Sorry, me
neer van Rheenen, maar ik
hou niet van rood vlees".
Nou ja, vorst Wim heeft
->ok genoeg „wit" in huis.
Herkenning
Plezier alom. Pijlen wezen
de weg. Intern bestem-
Gisteren is definitief een
punt gezet achter de gro
te ballonnenwedstrijd,
uitgeschreven bij gele
genheid van het 75-jarig
bestaan van de Leidse
Courant. Vrijdagmiddag
28 september j.l. kozen
bijna tweeduizend met
heliumgas gevulde bal
lonnetjes bij de Leidse
Waag het luchtruim. Een
geweldig feestelijk ge
zicht, al die rode, witte
en blauwe stippen met
staartjes tegen een helde
re hemel.
Heel wat van die luchtige ge
valletjes ondernamen hun
reis „individueel", maar er
waren ook aardig wat onlos
makelijke trossen bij. Aan de
touwtjes van de ballonnen
waren kaartjes bevestigd
waarop een paar duizend jon
gens en meisjes hun naam en
adres geschreven hadden.
Van wie de ballon het verst
zou komen, had gewonnen.
Het was tenminste te hopen,
dat de vinders van die bal
lonnetjes ook de moeite zou
den nemen de kaartjes naar
Leiden te retourneren. Wel
nu, dat heeft men massaal
gedaan: bijna vijfhonderd
kaartjes werden op de redac
tie terugbezorgd.
Usselmeer-neergang
Opvallend was de rol die de
Noordoostpolder en de nieu
we Flevopolders in de vaart
speelden. Daar kwamen hon
derden ballonnetjes naar be
neden; sommige bleven bij
bosjes op het Veluwemeer of
het IJsselmeer drijven. Maar
de eenzamen konden het
vaak een heel eind redden.
Zo werden er enkele tiental
len in de Bondsrepubliek ge
deponeerd, bijvoorbeeld in
Köbbinghausen, bij Hüven
en Wagenfeld. Het was aar
dig te weten, dat men ook
daar kennis kon nemen van
het feit dat de LC 75 jaar
nieuws had verkocht.
Tot gisteren kon er nog van
alles gebeuren, maar op 8 ok
tober zat het er al dik in, dat
de 2-jarige Karin Bakker uit
de Leidse Decimastraat met
de ballonnen-eer zou gaan
strijken. Haar ballonnetje
kwam uitgeput neer bij het
dorpje Milstrich op 50 km.
ten noordoosten van de Oost-
duitse stad Dresden. Een ijle
luchtreis van zowat 650 km.
in vogelvlucht. Enfin, Karin
heeft de zege niet meer uit de
handjes gegeven: zij heeft de
ballonnenwedstrijd van de
LC gewonnen en ze krijgt
een heus, beginnend, kinder
fietsje van de krant. Karin
heeft er bovendien een
vriendje aan overgehouden,
de 5-jarige Roman Hauffe aus
Milstrich, Kreis Kamenz.
Blijvende contacten
Karins moeder stuurde het
verhaal over al die ballonne
tjes (9 okt. in deze rubriek)
naar de familie Hauffe. en
deze reageerde enthousiast
per kerende post en vader
Hartmut schreef daarbij, dat
de Hauffes hoopten dat de
gelegde contacten van blij
vende aard zouden zijn.
„Tschüsz!" "See you", zeg-
fen we tegenwoordig hier in
et westen schreef hij nog.
En dat geeft vertrouwen
voor de toekomst. Alleen zo'n
resultaat al is de moeite van
een ballonnenactie waard. De
Hauffes en al die andere vin
ders van ballonnetjes die
kaartjes hebben terugge
stuurd, ontvangen als dank
een kleine attentie van on-
zentwege.
Tja, en ook de 6-jarige Tim
Gerding, Beeklaan, Den
Haag, krijgt een verrassinkje
thuisgestuurd. Hij ontdekte
namelijk een voortijdig ge
teisterd ballonnetje op nog
teen kilometer afstand van
et Waaggebouw: bij het
Academisch Ziekenhuis Lei
den. Dat vonden wij, zonder
meer, ook een record.
Directeur Wim K.van Rheenen (lir\ks) overhandigt aan de heer J.H.Bok, algemeen directeur
van Het Zilveren Kruis, de eerste Herbergh Jaarprijs.
Een blik in De Herbergh.
mingsverkeer. In De Boog
schutter één van die ge
renommeerde Van Rhee-
nenvestigingen speelde
een Big Band-formatie, in
de Zuidwester zat een
„Small Combo" en in De
Herbergh zelf traden de fa
meuze Millers op met ever
greens uit een niet weg te
denken verleden. Geen
wonder, dat onder de gas
ten zich Pia Beek bevond.
Ze trad niet op („Het is m'n
vrije avond; ik kom voor
Van Rheenen en The Mil
lers"), maar zat alleen maar
„herkend te worden". Gek
ke mensen, eigenlijk. Ze
stootten elkaar aan en zei-
den:„,Pssst.... Kijk, daar heb
je Pia Beck. Ha, die Pia!
Hoi!" Waarop Pia dan
grijnsde naar haar lieve
vriendinnen. Je had trou
wens net zo goed kunnen
sissen: „Sssst; daar heb je
Jan van den Broek!" Want
deze Noord wijkse groot
gondelier in de vaart der
superlatieve supermarkten
stond daar net zo goed z'n
sapje te drinken en zich te
onderhouden met z'n con
necties. En wie weet broei
de hij daar een nieuwe loot
aan zijn stam uit. Zowat de
enige Noordwijkse promi
nent die ontbrak, was Fred
die Heineken.
Nee, het was werkelijk
groots allemaal, rond die
boerderij-achtige De Her
bergh; voor één avond „the
talk of the town". In de
keukens, waar anders nooit
van z'n leven een gast in de
potten mag kijken, was het
een genot voor het bewon
derend oog. Daar stonden,
alsof het niets was. de
meest uitgelezen buffetten
opgesteld in een setting van
een soort lusthof vol mer-
veilleuse specimina van
groenten en fruit. Typiseh
trekje van Wim K.: „Wij
zijn uniek. En daarmee
uit!" Van Rheenen, hoofd
van de directieve drieëen-
heid Wim K., zoon Dolf (als
twee ondernemende drup
pels water moeilijk van el
kaar te onderscheiden), en
Wims onmisbare rechter
hand, Anneke Hoogeveen
„Zonder wie ik niet zou
weten wat ik moest doen"
kan voorlopig weer een
episode vooruit. Ik moet er
niet aan denken wat het
hem en de zijnen zou gaan
kosten als hij elke van zijn
„winkels" op z'n tijd zou
willen laten jubileren. Zoals
hij het nu gedaan heeft met
De Herbergh. Maar men
kan zijn geestdriftige in
spanningen naar waarde
blijven schatten. Het is een
vrij uitzonderlijke geschie
denis, daar in Noordwijk,
met die negen curieuse wal
halla's onder één noemer.
Binnen een brede baan, voortgedreven door qen windje uit „westelijke richtingen", kwamen de ballonnetjes tot over het gedeelde Duitsland heen, met als winnende uitschieter het bal
lonnetje van Karin Bakker, dat bijna Polen had bereikt. Opvallend ia ook de grote concentratie van „ballonlandingen" in en rond de IJsselmeerpolders, een gebied dat nu wel als „bal-
lonnenkerkhof" aangeduid mag worden.
wisselende, delen, mou-
vements; van allegro, al
legretto, andante soste-
nuto of con spirito tot
forte fortissimo. Sterker
kon het niet.
Dit was gesausd Theater.
Theater van Wim K.van
Rheenen en zijn door de
restaurerende wol geverfde,
op kraak en smaak inge
stelde inspeciënten. En dat
alles, omdat twaalfeneen-
half jaar geleden het in el
kaar gemetselde restaurant
De Herbergh als onderdeel
van Van Rheenen Horeca
bedrijven b.v. aan de suc
cesvolle formule van dit
gastronomische prinsdom,
onder de grijze, doch emi
nente en levenslustige vorst
Wim werd toegevoegd. Een
uitgebeeld gebiedsdeel vol
gens het ontwerp van de
Noordwijkse „Marten Toon
der". Wim K. van Rheenen
als Noordwijks eigen heer
Ollie B.Bommel. Zo mag je
hem best zien: Wim Ollie B.
Ik vraag me af, of hij zich
daarin zal herkennen. Maar
het werd een niet zo zuini
ge koperen viering die nog
lang zou naklinken, ja zelfs
nagalmen, in de allengs
verhitte hoofden en harten
van hen die dit alles moch
ten meemaken. Kijk, zó
moetje, per definitie, met je
relaties en vrinden omgaan.
Pak 'm beet!
De jarige Herbergh was
concertzaal en t.v.-studio
(althans in De Stal, wat de
studio betreft) tevens. In
alle delen van het Van
Rheenen-imperium stonden
monitoren in kleur opge
steld en daarop kon men
zien (en horen; nou, nou)'
hoe burgemeester Bonnike
zichzelf bleef en symbolisch
en voorbeeldig op de vuist
ging met vice-voorzitter
Van Beek van „het actieco
mité van bewoners" betref
fende het toch lekker niet
doorgaande Cosmo Center.
Dit was slechts één onder
deel van de „Noordwijkse
talk-show"(wat niets te ma
ken heeft met talkpoeder),
gepresenteerd door talking
Jack van Gelder-van-de-
Tros, die tal van plaatselij-
In de keten van negen
aaneengesloten horeca
bedrijven (lokaliteiten)
tussen de Noordwijkse
Parallelboulevard en de
Hoofdstraat ik heb de
plek ooit ervaren als „de
windhoek" was er van
de week geen doorko
men aan. Met man en
macht werd er uitbundig
feest gevierd. Honderden
genodigden waren toege
stroomd, en wie nog er
gens een vrij plekje kon
vinden bleef daar zo
goed als vastgekluisterd.
Je kon nagenoeg geen
kant meer uit, in De
Herbergh noch daarbui
ten, binnen de wallen
van Van Rheenens bas
tion. Het was geen gewo
ne restaurantbedrijvig
heid meer, maar een tot
de top gedreven tour de
force waarbij alle culi
naire registers waren uit
getrokken voor een
„Bourgondische symfo
nie" met vele, elkaar af-
