„Koos
gaat
vissen...
IMÏ30OTO
Voor Laurens van As teil
alleen de eerste plaats
SPEKKOPER99 OUWERKERK
VERDWIJNT UIT ZEISTER BOS
QeidwQowuvnt
•SPORT/LEIDEN
ZATERDAG 27 OKTOBER 1984 PAGINA
Dameszadel
Je hebt grote verenigingen
en kleine verenigingen.
Clubjes, waarvan het nut op
het eerste gezicht duidelijk
is en andere, waarvan je je
afvraagt of het nou wel zo
nodig was ze op te richten.
Tot die laatste groep behoort
ongetwijfeld de Nederlandse
Vereniging „het damesza
del".
Wat is nou de moeilijkheid
bij het dameszadel rijden,
vroegen Wij van Hutspo(r)t
ons onmiddellijk af bij het
ontvangen van een door de
vereniging verstuurd pers
bericht.
„Een moeilijkheid van het
dameszadel rijden is het da
meszadel zelf", zegt het
persbericht.
Zou dat probleem bij een he
renzadel niet gelden, dames
van de dameszadelclub?
Advies
Volgens S VL V-secretaris
Moesman is de KNVB er
niet voor de verenigingen,
maar zijn de clubs er voor
de bond. Dat althans, is de
conclusie van de secretaris
van de Voorschotense voet
balvereniging. Hij probeerde
vorige week vergeefs KNVB
en Afdeling Leiden te bewe
gen het bekerduel van
SVLV één (met Westlandia)
uit te stellen, omdat zeven
spelers door blessures of
ziekte niet konden aantre
den. In Zeist kreeg hij, net
als alle andere verenigingen
die met een dergelijk ver
zoek komen, het volgende
antwoord: Vraag aan de af
deling of ze de wedstrijd van
het laagste elftal uit de com
petitie nemen. Zouden wij
een verzoek tot uitstel hono
Rekensommetje
Een ploeg kan de ene week
met ruime cijfers van de
koploper winnen om een
week later teleurstellend te
gen de hekkesluiter ten on
der te gaan. Ook in indivi
duele takken van sport is
het mogelijk om een tegen
stander te kloppen en een
dag later weer van hem te
verliezen. Met andere woor
den: de sport is geen abc'tje;
één en één is duidelijk geen
twee in de sportwereld. Dat
de uitkomst van dat meest
simpele rekensommetje in
de sport wel eens heel ver
van het juiste antwoord
vandaan kan liggen, werd
bewezen tijdens de Open
Nederlandse Kampioen
schappen tafeltennis.
Tot de deelneemsters be
hoorde Ni Xilian, een ijzer
ve-doelman van UVS: „De
grotere afdelingen hebben al
snel vier afgevaardigden,
Brabant heeft er zelfs zes.
Verhoudingen die duidelijk
maken dat de inbreng van
Leiden per definitie niet zo
groot zal kunnen zijn".
Spectaculair
Hetgeen niet betekent dat
Ouwerkerk de laatste acht
jaar „voor niets" in Zeist
heeft vertoefd. „Natuurlijk
niet, er wordt echt wel het
nodige gerealiseerd en ik heb
wat dat betreft m'n steentje
gewoon bijgedragen. Maar ja,
iets moet blijkbaar echt spec
taculair zijn om het nieuws
te halen. En reglementswijzi
gingen, nieuwe structuur
plannen en nieuwe meerja
renplannen hoe nuttig en
„bewerkelijk" ook zijn dat
bijvoorbeeld nauwelijks".
Hoewel Ouwerkerk (en met
hem de tweede Leidse afge
vaardigde, oud LFC-secreta-
ris Henk Nieuwenburg) met
„opdrachten" van de Leidse
algemene vergadering naar
Zeist trekt, staat het hem vrij
van standpunt te verande
ren. „De mogelijkheid be
staat dat je in Zeist, bijvoor
beeld door nieuwe argumen
ten of ontwikkelingen, wordt
overtuigd van de onjuistheid
van de eigen stellingname.
In dat soort gevallen heb je
de vrijheid om je mening te
herzien. Of dat vaak ge
beurt? Nee, maar dat kan bij
na ook niet, omdat je van de
vergadering maar zelden
echt opvallende opdrachten
meekrijgt. En eigenlijk is dat
ook weer niet zo gek. De
agenda van de bondsverga
dering die op de afdelings
vergadering wordt behan
deld is door zoveel deskundi
gen bezien, de verschillende
onderdelen al door zoveel
commissies bekeken dat je
gewoon niet mag verwach
ten dat er vanuit één enkele
afdeling veel wijzigingsvoor
stellen zullen loskomen. Wat
dat betreft is het leven er
voor een eenvoudige clubbe
stuurder de laatste jaren be-
list niet gemakkelijker op ge
worden".
Voor Koos Ouwerkerk zeer
binnenkort dus wel. Zonder
problemen laat hij de aan
zijn functies verbonden „ver
gaderavonden" en retourtjes
Zeist aan z'n diverse opvol
gers na. Op voetbalgebied
resten hem dan nog slechts
de thuiswedstrijden van UVS
als „vaste data". En natuur
lijk heeft hij altijd nog zijn
hengels.
Maar dat is weer een hele
andere sport...
GERT-JAN ONVLEE
„Koos was anders ook opgehouden. Koos gaat vissen..."
LEIDSE JUDOKA NAAR EUROPESE TITELSTRIJD VOOR JUNIOREN^
•te
LEIDEN Maandagavond
zal hij in „De Bron" in Al
phen aan den Rijn, tijdens de
algemene vergadering van
de KNVB Afdeling Leiden,
officieel terugtreden als
Leids afgevaardigde algeme
ne vergadering amateurvoet
bal. Desondanks zal hij, en
niet waarschijnlijke opvolger
Dick van der Maal, zich in
november en begin decem
ber omdat de reglementen
dat nu eenmaal willen nog
een drietal keren namens de
Leidse afdeling richting Zeist
spoeden. Eerst om in het al
gemeen voetbalparlement
zijn zegje te doen, vervolgens
om de algemene vergadering
amateurvoetbal te bezoeken
en, tenslotte, om de bonds
vergadering („Die stelt ei
genlijk niets voor, alles is
dan zo voorgekauwd, dat die
vergadering nooit langer dan
een uur duurt") met zijn aan
wezigheid te vereren. Op die
achtste december valt dan
definitief het KNVB-doek
voor Koos Ouwerkerk. Na
eerder al een periode van
veertig bestuursjaren UVS te
hebben afgesloten, zitten de
acht jaar als Leids afgevaar
digde in het Zeister bos er
voor hem dan ook op. Niet
omdat hij geen zin meer
heeft in dat „aangenomen
werk", maar omdat de leef
tijd hem reglementair ge
biedt een punt achter z'n
werkzaamheden te zetten.
Vissen
„Eigenlijk moet je op je ze
ventigste stoppen", vertelt
Koos Ouwerkerk lachend,
„maar ik had het geluk dat
ik op m'n negenenzestigste
nog voor drie jaar kon wor
den herbenoemd. Heb ik
tóch mooi twee jaartjes extra
meegepakt. Of ik, als ik had
kunnen blijven zitten, was
doorgegaan? Ik denk het
niet. Ik heb tot nu toe goed
kunnen functioneren, geeh
vergadering wegens ziekte of
zo gemist. Dan ben je, op
mijn leeftijd, een spekkoper.
Er zijn in ieder geval slechte
re manieren om met dit
werk te stoppen. Nee, Koos
was anders ook opgehouden.
Koos gaat vissen..."
Ouwerkerk, die komende
maand ook terugtreedt als
hoofdbestuurslid van de
Landelijke Bond Amateur
voetbal („Ja, ik raak echt al
mijn baantjes kwijt") heeft er
geen spijt van dat hij zich in
1976 heeft laten overhalen de
Afdeling Leiden (toen met
de tweede afgevaardigde van
het eerste uur, Jan van der
Hoeven) in Zeist te gaan ver
tegenwoordigen. „Het zal
wel een dooddoener zijn,
maar ik heb het altijd met
veel plezier gedaan. Al was
het zeker in het begin wel
knap wennen. In het UVS-
bestuur had ik wel al veel
ervaring opgedaan, maar in
Zeist is het allemaal natuur
lijk veel groter. Het hele sy
steem functioneert ook an
ders. In een club kan je als
bestuur of bestuurslid nog
wel eens redelijk je eigen
weg gaan zonder onmiddel
lijk te worden teruggefloten.
In Zeist is dat volstrekt on
mogelijk. Daar moet je per
definitie samenwerken om
iets te kunnen bereiken".
Moeilijk
Het is als afgevaardigde van
de KNVB Afdeling Leiden
toch al moeilijk om iets te
bereiken, meent ook Ouwer
kerk. „Het is regelmatig ge
beurd dat groeperingen voor
wie ik het in Zeist zou opne
men, later naar me toekwa
men en zich hardop afvroe
gen of ik wel wat had ge
daan. Opmerkingen die ik ze
niet eens kwalijk kon ne
men. Door de huidige struc
tuur van de KNVB kan het
regelmatig voorkomen dat
zaken waar wel degelijk over
is gepraat de buitenwereld
niet halen". Ouwerkerk
doelt in dit verband met
name op het algemeen voet
balparlement, een voorberei
dende bijeenkomst voor de
algemene vergadering ama
teurvoetbal. „Tijdens die ver
gadering breng je als afge
vaardigde de gedachten van
jouw afdeling in de groep.
En ook de voorstellen. Wel,
als dan blijkt dat er geen
meerderheid voor jouw plan
aanwezig is, hoef je het later
ook niet in de vergadering te
brengen. Dat heeft dan im
mers totaal geen nut, houdt
alleen maar op". In de groep
van zestig afgevaardigden
neemt Leiden overigens een
bescheiden plaats in. Met de
Afdeling Gouda levert de
Leidse voetbalwereld de
minste afgevaardigden: twee.
Ouwerkerk, in zijn actieve
voetbalcarrière achter Henk
Kramp de „eeuwige" reser-
Onder redactie van Gert Jan Onvlee en Willem Spierdijk
LEIDEN „Laurens van
As Nederlands kampioen"
is een bericht, dat jaarlijks
in de krantenkolommen
terugkeert. De Leidse ju
doka grossiert sinds zijn
dertiende jaar in nationale
titels. Zes keer mocht de
nu 19-jarige Leidenaar
zich 's lands sterkste noe
men, slechts één maal
moest hij met een tweede
plaats genoegen nemen.
Van As heeft inmiddels
zijn vizier op een ander
doel gericht. Volgende
week vrijdag hoopt hij de
Europese jeugdtitel in de
wacht te slepen; vorig jaar
greep hij daar net naast na
een wat ongelukkige ne
derlaag in de finale.
De kansen op een eerste plaats
zijn ruimschoots aanwezig.
Van As ging dit jaar voor de
eerste maal in zijn judo-loop
baan niet over naar een ande
re gewichtsklasse en komt vol
gende week in het Spaanse
Cadiz dus uit in de klasse tot
en met 65 kilogram: „Er moe
ten nog wel wat kilootjes af",
zegt de Leidenaar twee weken
voor de start van de EK. „Er is
een speciaal dieet opgesteld en
door stevig te trainen zal dat
afvallen wel lukken". Die trai
ning bestaat uit één keer hard
lopen en één keer judoën per
dag, De judotraining vindt
plaats in Hoogvliet, waar de
beste judoka's zich onder lei
ding van de trainer van de na
tionale selectie, Chris de Kor
te, verder bekwamen. Wan
neer de Leidse topsporter niet
in de gelegenheid is om in
Hoogvliet te trainen, wordt hij
nog bijgestaan door Karei Cap-
pel, die Van As jarenlang be
geleidde.
Raampje
was een tegenvaller, ik was al
tijd gewend om te winnen. Ik
wil altijd eerste worden. Ik
kan nu wel een beetje tegen
me verlies, maar vroeger hele
maal niet. Ik leg me ook niet
bij een nederlaag neer, ik ga
meteen keihard trainen".
Na het uitstapje naar Duits
land volgden andere interna
tionale evenementen. Van As
heeft veel geleerd in het bui
tenland: „De Nederlandse ju
doka is vrij technisch. Ik denk,
dat ik dat ook ben. Op interna
tionaal niveau is het judo veel
feller, agressiever. Ik ben dan
ook anders gaan trainen, heb
geprobeerd me de internatio
nale stijl eigen te maken. Het
moet ook wel om iets te berei
ken, bijvoorbeeld tegen judo
ka's uit het Oostblok. Die be
heersen vaak maar drie of vier
technieken. Veel is op kracht
gebaseerd. De Oosteuropeanen
zitten op internaten en trainen
drie keer per dag; in het Wes
ten moeten de mensen naar
school of werken. Toch klop
pen de Nederlanders de Oost
europeanen. Kan je zien, dat
techniek het toch van kracht
Gebroken rib
Tijdens de WK voor junioren
vorig jaar in Puorto Rico had
de Leidenaar geen geluk. In
de kwartfinale kwam hij uit
tegen een Russische deelne
mer, die hij in de houdgreep
nam. Van As was echter met
een ribblessure aan de strijd
begonnen en brak die rib tij
dens het gevecht. De Leidse
Laurens van As begon net als
iedere beginnend judoër rustig
met één keer in de week een
bezoek aan de sportschool: „Ik
kon uit de flat, waar we woon
den, door een raampje in een
school naar binnen kijken en
daar zag ik van die kleine
mannetjes in witte pakken
rondlopen. Toen ik op een ge
geven moment iedere zater
dagochtend zat te kijken,
vroeg mijn vader of judo niets
voor mij was. Een week later
ging ik er heen. De eerste keer
smeet ik die jongetjes al alle
kanten op. Die trainer zag dat
ik talent had, want alles wat ie
voordeed, deed ik meteen na.
Daar hadden anderen soms
weken voor nodig". Op zesjari
ge leeftijd werd Van As kam
pioen van Leiderdorp, z'n
tweede succes was de Zuidhol
landse titel.
De Open Duitse Jeugdkampi
oenschappen waren de eerste
internationale wedstrijden
voor Laurens van As. Hij ein
digde daar als vierde: „Dat
Supporters...
reren, dan ligt de weg open
voor de clubs om steeds met
allerlei smoesjes duels te la
ten verplaatsen".
Het bekerduel met het twee
klassen hoger acterende
Westlandia werd uiteinde
lijk winnend afgesloten,
maar Moesman is deson
danks nog altijd verbolgen
over dat „Zeister antwoord".
Hetgeen mede blijkt uit een
door hem, in het laatste
clubbericht, aan de spelers
verstrekt advies: „Alsjeblieft
geen ziektes of blessures
meer, want je zult toch moe
ten spelen. Tenzij je het veld
onder water zet. Want dat is
overmacht en dan wordt de
wedstrijd later gewoon op
nieuw vastgesteld".
Een fijn plan. Resteert al
leen nog wel de vraag hoe
de gemeente Voorschoten
over dat laatste voorstel
denkt...
sterk spelende Chinese, die
Bettine Vriesekoop er tij
dens de laatste WK in Tokio
nog ongenadig van langs
gaf. De Hazerswoudse kwam
toen in drie games amper
aan een totaal van vijftien
punten. Ni Xilian echter,
werd, na in de landenwed-
strijden zeer sterk te hebben
gespeeld, in het Rotterdamse
sportpaleis A hoy door Hra-
chova uit het individuele
toernooi verwijderd. Een
nederlaag waardoor Bettine
niet de Chinese, maar haar
dubbelspelpartner in de
eindstrijd ontmoette.
Rekensommetje (2)
„Het is altijd moeilijk specu
leren als een Chinese eruit
gaat", zei bondscoach Jan
Vlieg. „Misschien is haar
wel gezegd zich te sparen",
Supporters i"
ie
Het is toch wat met die suput,
porters. Dat rent maar hfa
veld op en verstoort hétic,
wedstrijdverloop. lui
De kleding van deze fotóve
grafisch bijgevoegde suppoftre
ter is typerend voor de haPe'
de kern van de voetbalsuMn
porters. In die ruime regeife*
jas zijn vast een aantal slagf"
en /of steekwapens verbotfn
gen. Let u ook even op dtL
linkervoet. j
Die schoen zal wel op
hoofden van de vijandig£a
aanhang zijn stuk geslagen.Vat
Mand p®
in.
-„Zullen we het nu evef
doen?"
Welja, de bal is toch in héty
andere vak."
-„Ik had helemaal nog niéDe
gezien joh, dat er geen manter.
aanzat". be/
-„Ik eigenlijk wel, maar aV'ê
verdediger kwam het n^,e
niet zo slecht uit". z,i
-„Ja, als je het zo bekijkPe'
Zullen we het eigenlijk we°t
doen?"
judoka slaagde er toen i
die partij naar zich toe te t
ken: „Die partij had ik kuil
winnen. De tegenstander ie
halve finale was niet
sterk. Het was dus zeker f
gelijk om daar de eindstrijjj
bereiken".
Laurens van As verwacht f—
rigens geen problemen bi^a
overstap naar de rangen
senioren. Ook in die kl
boekte hij al goede resulta 1
Zijn doel is ook, nu hij volj
jaar junior „af" is, een keef-
Nederlandse titel in de w\
te slepen: „Dan ben ik al
stapje teruggegaan in mijn
bitie, want nu wil ik Euro|
kampioen worden".
Tijdens die komende Euro] M
Kampioenschappen in
Spaanse Cadiz, waar Van.J
volgende week vrijdag vooj
eerste maal in actie komt.l
er voor de CIOS student nj\fa
één plaats: de eerste: „Veel
daarbij afhangen van dei
ting. Alleen de nummers VE
en twee van vorig jaar kunjni
niet tegen elkaar uitkortj^
Het is dus mogelijk, dat je if i
een al een zeer sterke tejp
stander treft. Vorig jaar
ik tweede. Ik had toen eenj 11
gelukkige loting, want ik du
moette eerst de nummers t|lai
en drie van de WK. In de__
nale tegen de Fransman
le Marchiset verloor ik
lukkig. Hij is er dit jaar
bij. i Voor hem ben ik
bang; als ik nu tegen
set moet uitkomen,
hem.".
WILLEM
Laurens van As (rechts op de foto) in actie met zijn LeiderdotFS
trainer Karei Cappel: „Ik leg me nooit bij een nederlaag nef".
5Sï
i
>osl
vervolgde Vlieg voorzichtig
En tafeltenniscoach èn vemt
slaggever Theo Bakker li. S
ter: „Aan Chinese tafelterp1
nissers zie je gewoon nikfci
Of ze je nu met 21-1 van tak 1
fel vegen of zelf met die c/j®1
fers worden weggeslagen,
houden gewoon hetzelfoBm
pokerface op".
Ook kenners, dat is duidf~
lijk, tasten in het duistJ~
waar het die zo merkwaatm
dig ruime nederlaag van cafi
Chinese speelster tijdens
„Dutch Open" betrof.
Wij van Hutspo(r)t
wisten al dat het lastig priFT,
ten is met Chinezen, maai c
dat een gewoon partijtje tiAl
feitennis logisch rekenel
ook al totaal onmogelijP0
maakt, nee, dat was ons niJe'
bekend dus ook.
lis
4/j
