„Jeugd is in ilaantocht en dat is een reden om een beetje feest te vieren" sstad Heerenveen weer helemaal voetbalgek prgelijke tijden voor sportcentrum 1* Historie ZATERDAG 6 OKTOBER 1984 onderhoi^, i chtertuln v'ng en woonki keuken, 3 slaay me trap 150.000,1 (ORZITTER FRED SCHWEERS BIJ VIJFTIGJARIG ering BESTAAN NEDERLANDSE IJSHOCKEY BOND: 0Ï72 keukan, 4- it dakkapt 1er. Vrlfal nabij L* Voorzitter Freddy Schweers van de jubilerende IJshockeybond: zorgelijke tijden. venj Is •gas. \e keu! kamer net, to iRMEER Vanaf de ope- Iwee jaar geleden, is de voor' van de Nederlandse IJshoc- to//edndi Fred Schweers, bijna da- 5000 f v'nc*en 'n ^et Prins Wil- 5.000.* l|exander Sportcentrum, P de Nederlandse IJshockey- en de Nederlandse Tafelten- find zijn gehuisvest. Het een 'maakt moeilijke tijden door. Ik moet er hier bij blij- inders kun je het snel verge ten. Het is een prachtig centrum maar het is er op een verkeerde tijd gekomen. De meeste sportorga nisaties zijn op het ogenblik nood lijdend. Met grote zorgen zien wij dan ook de toekomst van het cen trum tegemoet. Met kunst- en vliegwerk kan het sportcentrum aan zijn verplichtingen voldoen. De inbreng van de tafeltenniswereld is niet al te groot. We krijgen geld van ze, maar ze kunnen het niet opbrengen. Daar had men kenne lijk gedacht een onderkomen te krijgen dat niets kost. Door de ac commodatie in de maanden dat er geen ijs is, te verhuren voor veilin gen, auto- en hondenshows en beurzen kunnen wij de boel nog draaiende houden. Ook het publiek maakt maar matig gebruik van de ijsbaan. Ik weet echt niet waar het heen moet. Maar misschien komen er nog eens betere tijden". dal 14 ge,tforgen van alledag zijn c.v.. g(die) Schweers niet aan te tuk n De praeses van de nu metPri& -iaar bestaande Neder- euken'se IJshockey Bond blijft ier meP°v^aal gedragen. Bekend ieder die zich in ^'"T^bting begeeft, kan 're- 0 wasn op een vluchtige, harte- begroeting. Daarna gaan blikken en gedachten "kik. I1 naar *ets anders. d Schweers gedraagt zich altijd pij vergaderingen leidt. Een S j|, een (zeer) kort antwoord. ieden? Goed, volgende punt - vergaderingen met meer dan /lig agendapunten kunnen niet. i52i wjnoet minder, dat moeten de aykenen onderling maar rege- jngekomen stukken en mede- "Jen, och dat kunnen de heren i/d RUJdoornemen, hun opmerkin- p papier zetten en dan zien uis (tytpl Maar ik geef niemand de kans er te uitvoerig op in te gaan. Dan wordt het gezeur. Kan niet, moet je overgaan naar het volgende punt". Hoe vaak die originele vergader- techniek van Fred Schweers reden tot onvrede was, hoe vaak dat niet aanleiding was voor diverse ijsho- ckey-officials hem maar eens weg te willen jagen? Freddie Schweers zit er nog steeds, sinds 1967 als voor zitter, sinds 1950 als bestuurslid en sinds 1948 als official. De betrokkene zelf wordt er koud noch warm van. „Ach", zegt hij schouder ophalend, „iedereen denkt maar, d^t een bestuurslid ie mand is, tegen wie je ongelimiteerd en ongemotiveerd kunt aanschop pen. Nou, daar kan ik uitstekend tegen. Net zo goed als journalisten over mij kunnen schrijven wat ze willen. Alleen, als ze maar niet zeg gen of schrijven, dat ik jat. Dan stuur ik mijn advocaat op hen af". Hij lijkt zo ongenuanceerd, frivool overal aan voorbij te gaan. Het ge mak waarmee hij alles kan aanho ren, aansnijden en afdoen, doet vermoeden dat hij niets serieus neemt en er altijd maar van uit gaat dat alles wel op zijn pootjes te recht zal komen. Toch bezit hij kennis van zaken, anders zou hij nooit in de sponsorcommissie van de NSF hebben gezeten en zou hij zeker geen voorzitter van de coach- commissie van de Internationale IJshockey Federatie (LIHG) zijn geweest. Trots laat hij het program ma zien van een trainersclinic in Oslo, die onder zijn supervisie is gehouden. Brieven die beginnen met „Hello Chairman" bevallen hem duizendmaal beter dan een aanhef met „Dear Sir". En zo bena dert hij ook zijn medemens, wie deze ook is. Bij het slaan van de eerste paal voor het nieuwe bonds- centrum in Zoetermeer maakte hij in zijn toespraak rustig gewag van zijn indruk van oud-Kamerlid Hannie van Leeuwen. „Zeg moe der, ik vind jou een taaie tante". Bijna niemand zou zoiets kunnen maken, Schweers wel. Ook de och tend van dit gesprek weer zo iets. „Thee of koffie? Thee? Maar goed ook, want er is geen koffie en ik zet of laat het niet zetten ook". Hobby IJshockey, de bond, het nieuwe bondscentrum, zijn grote hobby. De sport zelf heeft hij nauwelijks beoe fend, maar vroeger wel aan diverse andere sporten gedaan. Aan' ho ckey, voetbal; deed diverse malen mee aan de Rally van Monte Carlo, speelde golf en maakte deel uit van de olympische zeilploeg in Helsinki (1952) Zijn voorzitterschap eist 'hem bijna volledig op. Hij kan het doen, pro deo. Jaren geleden deed hij zijn rederij van de hand en kreeg vervolgens alle vrijheid zich te gaan wijden aan zijn grote hob by. „En je hebt er een dagtaak aan, hoor. Nee, onmisbaar is niemand. Maar toch, hier kan ik niet gemist worden. Er is geen geschikte opvol ger. Vandaar dat ik er nog steeds zit, ook al heb ik al een aantal ma len aangekondigd te stoppen. Joh, er ontstaat zo'n gat als ik stop. Kan dus niet, dus blijf ik zeker nog twee jaar. Dan ben ik zeventig. Wat, die president van Italië, Pertini? Tach tig? Dan heb ik nog wel wat voor de boeg, niet? Maar, even serieus, mijn opvolging, daarover denk ik vaak en diep na, maar meestal kom ik dan even ver als toen ik er aan begon. Er zit maar geen ontwikke ling in mijn gedachten daarover". Onder Schweers voorzitterschap heeft de Nederlandse IJshockey Bond wel degelijk, soms revolutio naire, ontwikkelingen doorge maakt. De ijshockeycompetitie stel de aanvankelijk weinig voor. Met de komst van de overdekte ijsba nen in de jaren zestig kon zij goed op poten worden gezet door de groei van het aantal clubs. Maar te vreden is Schweers met het huidige aantal van 21 banen niet. „Moeten er minstens vijftig worden. Vind je het huidige aantal behoorlijk voor Nederland? Man, er is niets in Zee land, de kop van Noord-Holland, Breda, Arnhem, Venlo, Amers foort, allemaal plaatsen waar toch een baan moet staan. Nee, op dat punt is er nog heel wat werk voor mij te doen. Lukt dat, dan wordt ijshockey een van de beste sporten in Nederland". Gemengde gevoelens Fred Schweers bladert door het juist verschenen jubileumboek. Te vreden constateert hij dat daarin wordt vermeld, dat Nederland in de ïjshockeywereld een redelijke middenmoter is. Het kampioen schap van de B-groep in de strijd om de wereldtitel in het Roemeen se Galati in 1979 en de daaraan ge koppelde promotie naar de A-pou le, naar de elite van de ijshocicey- sport en deelneming,aan de Olympi sche Spelen in Lake Placid, blijft hij zich met gemengde gevoelens herinneren. „Prachtig,maar we hadden toen beter tweede kunnen worden. Het was een hoogtepunt, omdat toen is aangetoond, dat zo iets voor een land als Nederland mogelijk was. Maar joh, we zijn met dezelfde vaart als we gekomen zijn linea recta naar de C-poule ge donderd. Die promotie naar de A poule heeft niets opgeleverd aan sponsors en leden. Maar, zouden wij nu in de A-poule terechtkomen en een beetje meer centen hebben, dan zouden we ons, mede dank zij dit bondscentrum met alles er op en er aan, wel op het hoogste ni veau kunnen redden". Het klinkt allemaal nog al in te genstrijd met de realiteit in de na tionale competitie. Bij vele clubs heerst financiële onzekerheid, spe lers verschijnen verbaal rollebol lend met de bond voor de rechter. De aanwezigheid van talentvolle jeugd lijkt het enige lichtpuntje. Schweers vindt het een verheugen de zaak, dat de rechter de uiterst strenge overschrijvingsnormen van de NIJB onderschrijft. „Wat krijg je anders? Dat clubs jonge spelers van andere zo maar weglokken. Zonde van die enorme opleidings- kosten die zo'n club heeft gemaakt. Dank zij onze regels heeft Nijme gen zijn junioren vast kunnen hou den en is die club nu kampioen van Nederland met voornamelijk eigen kweek. Drie jaar hebben ze onder aan gebengeld, maar geleidelijk zijn ze omhoog gegaan. Let op Kemp hanen uit Eindhoven, dat komt er aan. Daarom begrijp ik niet waar om die club zo nodig die knulletjes van Troch uit Den Haag had willen weghalen. Nederlandse Canadezen? Ach, die rage is bijna voorbij. Er zijn er nog één, zeg twee handjes- vol. Het geld is er nauwelijks meer voor. En wat nog mooier is: de jeugd komt er aan. Dat vind ik dan toch een reden om een beetje feest te vieren". ARTHUR VAN RIJSWIJK FRANS LEERMAKERS n 18 lier/ka RENVEEN „Absurd, He? niet te geloven. De tele- staat roodgloeiend. Als :o doorgaat, is morgen- de hoofdtribune los, uit- ocht dus. Ik moet nu snel alle voorverkoopadres- n ook nog wat overhou- - noor de kassa's op zater- ^jvond. Daar kun je geen verkopen". Manager Schuiten van SC Hee- ?en banjert met grote 5n door zijn kantoor. Het j ïsdagmiddag en spitsuur J- et management van de °modi ssende topper in de eer- Pf^Jvisie. „Henk van Brussel wel voor twee, ik heb tijd" en weg is dar- 'g a lenkie uit Dalfsen. 1 zo, iding tot alle opwinding is de /edstrijd tegen hekkesluiter «"hingen deze zaterdag- Het ziet er naar uit dat voor 'eede maal in dit nog prille n meer dan 10.000 mensen de het Heerenveense tadion zullen bevolken. En m? Er is misschien nog een 72 fop de eerste periodetitel, als die dekselse club uit zich aanstaande weekeinde ct bij RKC. En reken maar in de beer los is, daar in dat rekte dorp aan Rijksweg 32. Öt oudere supporters pinken )stalg»sche traan weg en den- lit athetisch aan de tijden van im. be". Na het vertrek van dit kei lit de jaren vijftig is het voet- "Sin of meer in een golfbewe- 0A /T terechtgekomen, met veel j i en een paar ups. Tweemaal 'de nacompetitie gehaald on- "wt liner Henk van Brussel, maar /leefl&eizoen dobberde men in deze onderaan, met een of drie uit maar liefst elf ïjden. i de periode Abe Lenstra en van Brussel ging de publieke ing jstelling zich steeds meer a op het schaatsen en het ijs- 72 De toenmalige Feenstra 4 namen een abonnement op dskanïpiöenschap en Hilbert van der Duim werd meer dan eens een gedoodverfde schaatskampi oen. Heerenveen werd een schaats- stad en zette de passie voor het voetbal even in de wachtkamer. Natuurlijk, er waren van die „gek ken" die niet uit het stadion waren weg te slaan, maar hun aantal bleef beperkt tot een paar duizend. Zij steunden de club door dik en dun en konden niet anders dan wach ten op betere tijden, vooral na het echec van het afgelopen seizoen. Wedergeboorte Toch lag de basis van de Heeren veense wedergeboorte in de vierde periode, toen het ook met VVV in de clinch ging om een plaats in de lucratieve nacompetitie. Drie perio den lang onzichtbaar persten de oudjes onder Van Brussel nog een maal alles uit de kast en mengden zich in de strijd om de titel. Op een haar na werd deze gemist, maar er tekende zich een plaatje af, dat het komende seizoen anders zou wor den begonnen dan een jaar daar voor. Henk van Brussel hierover: „Het is allemaal begonnen met de schuld sanering van de club. De oude „pompeblêden", de bladeren van een waterplant, kwamen terug op Trainer Henk van Brussel. de shirts en de jeugd, trappelend en wachtend in het C-team, greep de geboden kans met alle handen aan. Pieter Bijl verscheen op het mid denveld en op dat moment begorr de zaak te marcheren". Voetbal blijkt een zaak van toevalligheden, zo weet Van Brussel te melden: „Wij spelen nu al zeven wedstrij den in dezelfde opstelling. Nie mand, maar dan ook niemand zie je bij de fysiotherapeut. Iedereen is helder boven in z'n koppie en top- fit. Het succes hangt van kleinighe den af. Stand op de ranglijst en blessures vormen de hoofdmoot". Waar dertig kilometer noordwaarts bij zustervereniging Cambuur een grafstemming heerst, omdat een felbegeerde toppositie nog lang niet haalbaar is, daar schettert de hoe- ra-stemming je tegemoet bij Hee renveen. „Wij hoeven geen titel", zegt de trainer eerlijk. „En of we nu thuis spelen of uit, we spelen aanvallend voetbal. Dat is voor mij geen punt". Goede reacties „Kijk", vervolgt hij, „ik ben trainer van_ Heerenveen, maar ook een trainer in het betaalde voetbal. Als ik wegga bij Heerenveen, dan hoop ik wel dat er nog net zoveel clubs bestaan in het betaalde voetbal als nu. Er moet tenslotte iets overblij ven orn te solliciteren. Overal krij gen we goede reacties. Telstar uit, Heracles uit, noem maar op. We waren het beste team dat op visite was. De jongens verkopen hun pro- dukt met herkenbaar spel. Ze gelo ven er in. Het publiek herkent dat spelletje ook, dat kan zich er in vinden. Niet te geloven toch, meer dan tienduizend man op de tribune en dat voor de tweede maal dit sei zoen". Toen het water de voetbalorganisa tie Heerenveen tot'de lippen stond, bleek de redding nabij. Iedereen was ietwat ingeslapen, maar schrok enorm toen de binnengehaalde nieuwe voorzitter Riemer van der Velde voor het eerst met een dreun van de voorzittershamer de aan dacht vroeg. „Een geschenk uit de hemel, die man", verklaart Van Brussel niet zonder waardering. „Van der Velde is altijd positief en '■e.'-t- heeft een energie in zijn lijf, on voorstelbaar. Mobiliseert een groep zakenmensen en weet zijn ideeën over te brengen. Financieel begon nen de donkere wolken toen op te klaren en het enthousiasme deed zijn intrede in de spelersgroep". Na een paar maanden kan iedere supporter van de club uit het Frie se Haagje zien wat voor een trainer er rondloopt in de catacomben van het stadion en op het trainingsveld. „Een lui elftal heeft een luie trai ner, een felle trainer geeft een fel elftal. Maar voetbal is voetbal, mij maken ze niet meer gek", zo besluit de man, die reeds 25 jaar tegen het bruine monster aantrapt, zijn be- De voorzitter Maar niet alleen de trainer staat met zijn beide benen stevig op de grond. In de bosrijke omgeving van het Friese dorpje Bakkeveen ver haalt voorzitter Van der Velde „hoe het allemaal is gekomen". Hij: „Het gaat erg goed. Dit was niet ge pland. Als ze zo doorgaan, dan moet het beleid bijgesteld worden. We acteren nu al hoger dan we volgend seizoen voor ogen had den". In het kort schetst de voorzit ter het financiële beeld, toen hij aan de rit begon. Heerenveen zat opgescheept met een bedrag van 1,1 miljoen gulden aan vreemd geld binnen zijn organisatie. De bank had er negen ton ingepompt en de rente, die elke maand moest wor den afgetikt, laat zich snel uitreke nen. Op dit moment staat de reke ning-courant nog debet voo 250.000 gulden, een bedrag dat vol gend jaar zal zijn weggewerkt. De gemeente fourneerde 60.000 gulden om Op die manier mee te delen in de hosanna-stemming die er thans heerst. Het bedrag van 50.000 gul den, dat in de exploitatiesfeer van de gemeente wordt ontvangen, zal de komende jaren worden afge bouwd. De club staat na zeven wedstrijden vier in de plus, want Opwinding in Heer*nv««n, waarde eerste- divisieclub het uitstekend doet met de oude „pompeblêden", bladeren van een waterplant, weer terug op de shirts. de begroting gaat uit van ruim 3.000 toeschouwers, maar voor minder dan 6.000 doet men het te genwoordig niet meer in Heeren veen. Angst voor een financieel de bacle is er derhalve niet bij de he ren bestuurders. Even praten met Van der Velde leert al snel dat Heerenveen wordt klaargestoomd tot een goed geolie de machine, waarin alle radertjes volgens een vooropgezet plan moe ten functioneren. Met de voorzitter als machinevoerder („Ik treed soms wel eens te solistisch op") stevent Heerenveen weer naar een topposi tie in het betaalde voetbal. „Is dat op langere termijn de eredivisie, dan is dat mooi meegenomen. Liefst met een jonge ploeg en talent uit de regio". Van der Velde zegt het niet met zoveel woorden, maar één ding is zeker: hij wil minstens één punt meer hebben dan rivaal SC Cambuur. En die willen dit sei zoen naar de eredivisie. ROB DE JONG yHet is frappant hoe vaak je ook als argeloos volger van het sport cir cus moet vaststellen dat de geschie denis zich herhaalt. Natuurlijk, de historie staat bol van de repetities en waarom zou de sportwereld zich onderscheiden van andere geledin - gen van de maatschappijMaar toch. Deze week werd de voetballerij ge confronteerd met een opvallende gelijkenis tussen een gebeurtenis van een aantal jaren geleden en een ontwikkeling die nu aan de gang is. Een hoofdrol in deze paral lel is weggelegd voor Cor Brom en Thijs Libregts. Het aantal overeen komsten is treffend. Alletwee waren ze een redelijke eredivisievoetballer, de eerste bij Telstar en de tweede bij Feye noord. Alletwee hadden ze een be hoorlijke reputatie als trainer van een bescheiden club. Brom bij Sparta en Libregts bij Excelsior Daarna kwam het grote werk. Brom ging naar Ajax en Libregts via de omweg PSV naar Feye- noord. Beiden presteerden ook daar behoorlijk. Zowel Ajax als Feye noord veroverde onder genoemde oefenmeester de dubbel, toch niet zo'n erg vaak voorkomende ge beurtenis. Beiden stonden al tijdens het sei zoen, waarin gpwel de titel als de beker werd binnengehaald, bloot aan kritiek. En konden zich in elk geval al niet verheugen in de on voorwaardelijke steun van het be stuur van hun club. Waarbij dan ook het publiek zich nog wel eens liet horen. Of dat gedrag van be stuur en toeschouwers in ernstige mate werd beïnvloed door perspu- blikaties laat ik hierbij even in het midden en ik verwijs volgaarne naar een nog op te richten studie commissie. Nog even verder met de overeen komsten tussen Brom en Libregts. Na het behalen van de dubbel werd zowel Ajax als Feyenoord in de eerste ronde van het Europa-Cup toernooi uitgeschakeld. Tot zover de gelijkenis tussen Brom en Li bregts. Vanaf dit moment loopt bei der loopbaan (nog) even niet paral lel. Brom werd bij Ajax de deur gewe zen, waarbij een pikante ruilhandel in natura als kapstok werd ge bruikt. Brom zou tijdens een oefen campagne van Ajax in Drenthe bij een lokale bestuurder een paard hebben bedongen voor zijn dochter als zijn team daar zou komen spe len. Die affaire is tot op de dag van vandaag niet opgehelderd, omdat de betrokkenen hebben gezwegen als het graf. En aangezien het be wuste paard geen familie was van mr. Ed, was ook van die kant geen bewijs te verwachten. Brom dook een tijdje onder, profiteerde van de afvloeiingsregeling van Ajax en slijt nu zijn dagen als voetbaltrai ner van Wacker Innsbruck nadat hij in Zwolle de plaatselijke club PEC even aan de nodige publiciteit had geholpen. Libregts is nog steeds trainer van Feyenoord, maar als je de geluiden rond de Kuip mag geloven hangt het leven van de voormalige gym nastiekleraar op de Erasmus-uni versiteit aan een zijden draad. Bij Ajax heet de beweging, die ijvert voor het verltek van iemand, in het jargon de vijfde colonne bij Feyenoord doen ze daar minder duister over. Daar gebeurt het ge woon door het bestuur, waarbij de „Vrienden van Feyenoord" overi gens een stevige vinger in de pap hebben. Libregts is geen vriend van die Vrienden, die zich in het verleden sterk hadden gemaakt voor het aanblijven van de om gezondheids redenen stoppende trainer Hans Kraay en aankopen van Houtman. Gullit en Tahamata financierden. Zoiets schept verplichtingen en clubbesturen, zeker die van Ajax en Feyenoord. schatten dat soort verbanden hoog in. En aangezien niet alleen het spelletje op de gras mat belangrijk is, maar zeker bij te genvallende resultaten ook be stuurders niet terugdeinzen voor een naar intrige ruikende taktiek, worden er nog wel eens onfrisse praktijken toegepast. Waarbij het een publiek geheim is. dat verschillende media zich nog wel eens voor een karretje willen laten spannen in het kader van de door sommige dagbladen tot heilig moeten verheven jacht op „de" pri meur. En ze dat verdedigen met de zo fraai klinkende maar in dit ge- al zo loze verwijzing naar pluri formiteit tvan de media. Er worden slechts karretjes ingespannen onder het motto: de één z'n dood is de an der zijn brood. En zo kwam voor Brom een ander zo moet Libregts. mogelijk bin nenkort al, ook het veld ruimen. En ook daarvoor wordt dan weer een motto gebruiktnieuwe bezems vegen schoon. Degenen, die de be zems hanteren realiseren zich ech ter niet, dat elke affaire een nieu- smet werpt op het toch al be zoedelde blazoen van de betaalde oetballerij. Waar humane overwe gingen volledig ondergeschikt wor den gemaakt aan het presteren en het gemakkelijker is om de schuld in de schoenen van één persoon (de trainer) te schuiven dan een hele ploeg weg te doen of een nieuw be stuur te formeren. De nieuwe trainer van Feyenoord zij gewaarschuwd, want de geschie denis herhaalt zich. BUYS

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1984 | | pagina 23