jnalë
aardesport is
et hasj, je raakt
iraan verslaafd"
„We weten
(nog) niet
of sport
wel zo
gezond is"
r
Grootmoeder
Frans
Zandvliet
runt
snackbar
en
renstal
- 'i Ék" x
K*1'- C- -S
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1984
Nul doelpunten in 360 minuten
Europa Cupvoetbal. Beter had de
malheur van het vaderlandse
voetbal niet kunnen worden geïl
lustreerd. In Luxemburg, Rotter
dam, Frankfurt aan de Oder en
Kopenhagen ploeterden veel Ne
derlandse en een aantal buiten
landse voetballers dat het een lie
ve lust was, maar het resultaat
was nihil. Nul komma nul.
Een historisch moment, dat wel,
maar dan één van een uiterst be
denkelijk kaliber. Dat het er met
het Nederlandse voetbal niet best
voorstond was zelfs mijn groot-
moeder niet ontgaan. Maar wat
er ditmaal werd gepresteerd
overtrof zelfs haar meest pessi- j
mistische verwachtingen. Een mij
niet onbekende scribent zou zelfs
gewag hebben gemaakt van de i
kans dat de broek van zijn groot-
moeder er wel eens van zou kun- J
nen zijn afgezakt. Maar dat terzij- J
de.
Mijn grootmoeder, die al stoeide
met een lederen knikker lang
voordat de KNVB uit het oog
punt van zieltjeswinnerij was be-~ *r
keerd tot het propageren van
vrouwenvoetbal, bezoekt al jaren
geen stadions meer. Maar met in-
stemming las zij onlangs in deze
krant de conclusies van twee r3
werkgroepen. De eerste had be
dacht, dat het creeren van een
klankbord het vandalisme de kop'
zou indrukken. De tweede kwam
met de aanbeveling het comfort
in de stadions te vergroten. Voor
mijn grootmoeder was het al eer-*t
der duidelijk: zonder vandalisme
en met meer toiletten zouden de
stadions weer volstromen.
Er komt nog eens een tijd, dat
mijn grootmoeder zich in de sup
porterstreinen van Ajax en Feye-
noord comfortabel en ongestoord
laat vervoeren naar 's lands uit-
hoeken, waar buitengewoon lu- m
xueus uitgevoerde stadions uitno-
digend klaar staan om haar lief
derijk op te nemen. Waarbij een
hele batterij suppoosten slechts in
actie behoeft te komen om mijn
grootmoeder naar haar watervas
te, gemakkelijk verende en ver
stelbare zitplaats te begeleiden.
Want de suppporters kopen dan
hun kaartje in een automaat en
zonder dat er verder meer ie
mand aan te pas komt belanden
zij op hun zitplaats.
Daar worden zij net als mijn
grootmoeder onmiddellijk over
stelpt met alle mogelijke atten
ties, te beginnen met een kopje
thee en een koekje al vóór het
beginsignaal. Vervolgens wordt
mijn oma op een bijzettafeltje een. J.
glaasje pruimenlikeur geserveerd,
dat bij de minste wenk tot de-
rand toe opnieuw wordt volgego
ten.
Ondersteund door een drietal,
meteen toeschietende suppoosten
verlaat zij na tweemaal drie
kwartier vergenoegd het stadion. 3
Om zich, vergezeld van vrolijk op
allerlei muziekinstrumenten spe-'-^j,
lende supporters, naar de ge reed LI
staande trein te begeven. Waar
de ooit zo driest om zich heen j
slaande supporters, met achter ie
dereen een onopvallend klank-
bord, met een ingetogenheid die j'
zelfs mijn grootmoeder dan nog
verbaast zich aan een gezellige
na-kout zetten.
Op het thuisstation aangekomen
wordt mijn grootmoeder, om-
zwermd door voetbalfans, in de -
bus naar het bejaardenoord gezet.
Waarna de knapen, van wie me-'j*
nigeen de sporen draagt van een
recent bezoek aan de coiffeur en
anderen een uitmonstering dra-
gen die aan een respectabele con-
fectiezaak doet denken, massaal
afstevenen op het buurthuis.
Daar wordt met nog steeds
een aantal klankborden aanwe
zig met animo een aanvang
gemaakt met een spelletje kaart
of een partijtje biljart.
Onderwijl is mijn grootjnoeder
aangeland in het oord voor oude-
ren, waar ze meteen is afgeste
vend op een tafel leeftijdgenoten
allemaal stuk voor stuk vroe
ger fanatieke supporters. In de
klankbordloze tijd hadden ze
zich, de één na de ander, afge
wend van de voetbalstadions.
Maar met een energie, die bijna
een beter doel waardig is, zet
mijn grootmoeder zich aan haar
laatste levenstaak: de hervorming
van de voetbalafvalligen. En met
succes.
Veertien dagen later stopt een
bus voor het bejaardentehuis en
neemt een dertigtal bewoners op.
De bus spoedt zich vervolgens
naar het station om de trein naar
de uitwedstrijd te halen. De bus
wordt begroet met luid gejuich en
de bejaarden stappen arm in arm
met de ooit zo door hen verguis-
de, maar zich nu zo onberispelijk
gedragende supporters in. Die
dag is het helemaal ideaal, want
er staat een bezoekje aan het i
meest comfortabele stadion van
het land op het programma. Met
taxi-vervoer vanaf het station, J
voor iedere bezoeker een loge -j
met een zwaar gecapitonneerde
fauteuil, een koelkastje binnen
handbereik alsmede een gedien-
stige ober voor andere behoeften
Zo moeten alle stadions in ons
land er uit gaan zien. Mooi. Jam
mer alleen dat er tegen de tijd dat'
er aan gewerkt gaat worden geen -
publiek meer komt. Nul doelpun-
ten in 360 minuten. Ze kunnen
beter nog even wachten met het d
vergroten van het comfort. Dat.
klankbord moet natuurlijk wei
blijven.
BUYS**
rika-|g jaar werden de klassiekers
ridst li tweejarigen gewonnen door
vestelieelheer" Nuy uit Wezep. Hoe-
cultifluy met Boxberger Civano dit
van jde Derby won bleef het succes
door hem bij de tweejarigen uit.
de welgestelde eigenaar
it geen enkele tweejarige in de
omdat de nodige kwaliteit
ik. Afgelopen zondag won
ition van Frans Zandvliet de
klassieker van het seizoen,
waaiEriterium. In de twee eerder
laan J»en klassiekers, de Van Brie-
lemoriaal en de Clingendael-
was de hengst tweede. Cafeta-
ana pjder Frans Zandvliet staat in
lerlandse rensport nu in het
beeldfelpunt van de belangstelling.
ëntien uur
Zandvliet: „Twee jaar geleden
kte ik op Duindigt voor het
kennis met de volbloeds. Door
^vriend kwam ik met trainer
.Leenheer in contact. Ik ging
lide sport houden en al snel
tik een paardje. Op het ogen-
jeb ik er vijf, maar een zesde
"j. nooit komen. Dit is echt de
Paarden in training hebben
•uindigt kost een behoorlijk be-
Als ze winnen is dat mooi,
want dan betalen ze zichzelf. Maar
ook als ze niet winnen moet je de
trainings- en pensionkosten op ta
fel weten te brengen. En ik heb
geen drukkerij, waar ik het geld
zelf kan drukken. Nee, mijn vrouw
en ik moeten voor het onderhoud
van die paarden keihard werken.
Wij doen dat zes dagen per week,
zeventien uur per dag. Dit seizoen
gaat alles voor de wind. Met de vijf
paarden verdienden wij meer dan
veertigduizend gulden. Alleen Par
turition zorgde al voor tweeëntwin
tig mille aan inkomsten. En daar
wij er altijd van uit zijn gegaan dat
de paarden niets verdienen, kan ik
met dat bedrag mijn hypotheek nu
extra aflossen".
Volksbuurt
Van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat is het echtpaar Zandvliet te
vinden in hun kleine cafetaria in
het hartje van de Schilderswijk, op
de hoek van de Stortenbekerstraat
en de Vaillantlaan. Daar, in de
buurt waar sanering en renovatie
hoogtij vieren, brengt Frans Zand
vliet zijn snacks aan de man in een
wijk, die voor een groot deel be
staat uit gastarbeiders. Slechts een
enkeling weet, dat Frans Zandvliet
eigenaar is van een renstal. Andere
eigenaren en bekenden van Zand
vliet uit de paardesport zijn al eens
voorzichtig langs zijn winkeltje ge
lopen, halen dan hun schouders op
en vragen zich af hoe het mogelijk
is dat daar ook de kost wordt ver
diend voor vijf volbloeds.
„Nu moet je niet denken dat de
snacks bij mij duurder zijn dan bij
een ander, omdat ik die paarden
moet onderhouden. Sterker, ik heb
de goedkoopste patat van Den
Haag. Ik reken maar een gulden
voor een grote zak en waar haal je
nog een kroket voor twee kwartjes.
Nergens toch. Natuurlijk de loop zit
er in deze zaak goed in. Toen we
nog vier renpaarden hadden, had
ik de mogelijkheid er één bij te ko
pen of een personeelslid aan te ne
men. We hebben voor het paard
gekozen en zijn er toen nog harder
tegenaan gegaan. Paardesport is
net hasj je raakt er helemaal aan
verslaafd".
't Ventje
In zijn gezellig aangeklede woning
langs de Vliet aan de Delftweg in
Delft kan Frans Zandvliet op zijn
vrije avond uren praten over zijn
paarden, die hij eens in de week
opzoekt op Duindigt. Afgelopen
zondag zal hij nooit vergeten, om
dat Parturition het Criterium won
en daarmee dik verdiende. „Ik
dacht dat ik gek werd. Hij ging met
acht lengten voorsprong op de
tweede aankomende over de finish.
Je kunt je ogen dan niet geloven,
's Nachts in bed zag ik steeds die
ren weer afdraaien. Het kwam al
lemaal zo onverwacht. Wij wisten
dat 't ventje, zo noemen wij de
hengst op stal, hard kon lopen.
Maar het Criterium winnen, dat
hadden we natuurlijk nooit ge
dacht. Voor trainster Sabine Kalis-
vaart was het ook de eerste klassie-
kerwinst. De hengst hoeft dit jaar
voor mij niet meer te lopen. Hij
heeft genoeg verdiend. Uiteindelijk
is hij pas twee jaar en moet hij zich
volgend jaar waarmaken. Het zou
helemaal te gek zijn als 't ventje
volgend jaar de Derby zou winnen.
Eén ding heb ik wel afgesproken
met de trainster en mijn vrouw: hij
is voor geen prijs te koop. Voor
Sydney Raaphorst, die ver achter 't
ventje binnenkwam in het Criteri
um heeft de in paardekringen niet
onbekende Karei Woltman hon
derdvijftienduizend gulden gebo
den. Maar de fokker wilde het
paard niet voor die prijs verkopen.
Wat moet 't ventje dan wel niet
waard zijn?"
Vals honderdje
In huize Zandvliet gaat de telefoon.
In de cafetaria is een vals briefje
van honderd aangenomen. Frans
Zandvliet raakt er niet van in pa
niek. „Voorspoed in de paarde
sport, tegenslag in de winkel Daar
moet je toch weer meer dan hon
derd zakken patat voor verkopen.
Maar misschien is het wel een mis
druk. Die kan dan veel waard zijn
en dan kan ik er misschien nog een
renpaard bij kopen", laat Frans
Zandvliet lachend weten. „Nee
hoor, de rem zit er op. Paarden
koop ik er niet meer bij".
Frans Zandvliet was nauwelijks ze
ventien jaar toen zijn vader, die
een snackbar had in Scheveningen,
de cafetaria voor hem kocht.
„Twintig jaar werk ik met mijn
vrouw nu al keihard. Bovendien
kocht ik zo nu en dan een huisje
om het weer gelijk door te kunnen
verkopen. Met een kleine winst
nam ik genoegen. Nee, ik was echt
geen halve makelaar, maar pro
beerde gewoon op een eerlijke ma
nier wat extra te verdienen buiten
de cafetaria om. Werken is altijd
mijn hobby geweest. Twee jaar ge
leden is de paardesport daarvoor in
>.de plaats gekomen en is het wer
ken pure noodzaak om de dure
hobby te kunnen betalen. We ge
nieten van de hobby met het gehe
le gezin. Op vakantie gaan wij niet
meer naar het buitenland. Wij ne
men vakantie op als er belangrijke
rennen zijn op Duindigt".
Voetballend paard
Frans Zandvliet geniet als hij over
zijn paarden praat. Laat ook weten
dat het uniek is dat zijn topper Par
turition kan voetballen. Een bezoek
later aan de training op Duindigt
onderstreept aeze uitspraak. „Hij is
helemaal gek met een bal. Voor
zijn overwinning in het Criterium
heeft 't ventje een nieuwe bal ge
kregen. Je kunt met de hengst zo
naar het circus. Maar ik denk dat
hij daar niet voor ons kan verdie
nen wat wij het volgend jaar van
hem in de rensport verwachten".
Wie weet komt er voor de Haagse
cafetariahouder Frans Zandvliet
nog eens een tijd dat de renpaar
den, met 't ventje voorop, voor hem
helemaal de kost gaan verdienen.
In dat geval kan de frituur op een
laag pitje.
ARTHUR VAN RIJSWIJK
Frans Zandvliet,
vrouw en
trainster voor de
deur van de
snackbar met
één van de vijf
renpaarden van
de stal.
Foto:
Cees Verkerk
ilang liep Amerika's jogging goeroe James Fixx (52) uit'te kramen dat bewegen zo goed is
een mens, totdat hij onderweg aan een hartaanval stierf. Het overkwam hem deze zomer
is een stukje hardlopen. Een schok voor trimmers en joggers. Voor verstokte lamlendigen
oveelste bewijs dat sporten ongezond is.
/gezond is sporten eigenlijk? Leef je er langer door? Met deze vragen togen we (per auto)
inspanningsfysioloog dr. Jan Vos in Nijmegen. „We weten het nog niet precies", zegt hij
k. Toch draaft hij dagelijks vijftien kilometer.
IEGEN Inspanningsfysio-
dr. Jan Vos zit al jaren met
tandende vraag. Is sport ilber-
i wel gezond om te doen? Daar
jij dolgraag een wetenschappe-
jitwoord op willen hebben.
|kan bijvoorbeeld door twee
jen topsporters van twintig
jeleden met elkaar te vergelij
ke neemt dan een groep van
leg honderd man die nog al
iped getraind is en een gelijk-
fiige groep die na de top niet
Ibwelijks meer aan sport heeft
jjn. Ik heb al vaak geprobeerd
|i bij elkaar te krijgen, maar
jfukt me niet. Ja, die eerste
j wel, maar de tweede groep
juut niet. Dezelfde eerzucht die
jpikke veertigers vroeger naar
dreef, weerhoudt ze nu, ver-
ifstel ik. Ze komen eenvoudig
jrToch garandeer ik ze volledi-
jonimiteit bij het onderzoek".
it sportcentrum van de Nij-
Universiteit, waar hij zich
-Sjometrainer en roei-apparaat
0it om medische studenten de
Ojng van spieren en skelet uit
>jgen, gewaagt Jan Vos van zijn
De angst, dat invalide ex-
orters door veel mensen be-
iwd (zullen) worden als een
k voor de stelling dat (top-
ongezond is. Men wijst gretig
Abe Lenstra in zijn rolstoel,
nlangs kwam er nieuw „be-
bij toen James Fixx, schrijver
The Complete Book of Run-
A zitttop zijn dagelijkse oefenloopje
'els gf, een hartaanval bezweek.
Klav Hopen maakt je gezonder en
5 die kkiger dan je je kunt voorstel-
d redfwas één van Fixx' uitspraken.
doofde ook dat hij met joggen
d is rr zou leven. Best mogelijk
l de \|gens, want Fixx was hartpa-
lit je; al voordat hij begon. Voor hij
litermfcvergaf aan de jogging-religie
:ijn k hij een zware roker en een
>artij jaap. Zijn vader was een hart-
ïpakk it die op 43-jarige leeftijd
n kliDe zoon leefde dus negen
erst". langer. Dank zij joggen? We
i and i het niet.
ïtekei merika heeft de dood van Ja-
et, m Fixx de tongen weer los ge-
de mi tt over sporten en gezondheid.
isen die lichamelijk actief zijn
e aam langer", zegt onderzoeker
itastri j Paffenberger na een onder-
t boe onder 16.000 Harvard-studen-
waar Daar stelt cardioloog George
an behan, medisch redacteur van
een wer's World Magazine, tegen-
sijn d „Degenen die beweren dat
pmelijke) oefening zou helpen
(e dwn hart- en longziekten zijn leu-
'oortpars". Maar hoe komt het dan
tje ^*rveneer Paffenberger meer ge-
k)r 'to jongens en rpeisjes aantrof
den Lr de sportieve Harvard-stu-
'elfen dan onder de niet sportie-
>ee Möh, maar dat ligt voor de hand,
lubletjW
ctie.
Inspanningsfysioloog
Jan Vos:
zegt meneer Sheehan: „Degenen
die al gezond zijn, zijn meer ge
neigd om te oefenen".
Goed onderzoek
Dat zou waar kunnen zijn, zegt Jan
Vos te Nijmegen. „We weten er nog
maar weinig van. Echt goed onder
zoek naar de relatie tussen sport en
gezondheid is er nooit gedaan, ze
ker niet in Nederland".
Zelf loopt Jan Vos elke werkdag
vijftien kilometer hard. Hij fietst
ook veel. „Ik loop al éénendertig
jaar. Ik ben nu vijfenveertig. Ik
voel me fit en ik kan veel. Nee, ik
doe het niet om honderd jaar te
worden. Ik heb zelf het idee dat ik
het alleen maar doe omdat ik het
leuk vind". Van veel leeftijdgeno
ten zegt hij zich vaak „te pletter" te
schrikken. „Ik krijg ze hier bij me
tingen die ik op dit centrum doe.
Hun lichamelijke conditie is over
het algemeen heel slecht. Dat geldt
trouwens ook voor de groep twaalf
tot zeventienjarigen, die ik hier ook
veel krijg. Hun fysieke prestatie
vermogen is gemiddeld niet best.
Maar als ik dan kijk naar de men
sen die al wél twintig jaar aan sport
doen, trimmen, joggen, noem maar
op, dan zeg ik: ja, dat is gezond".
Toch gek, want een sporter eet
doorgaans heel wat meer dan een
(slanke) niet-sporter. Al dat voedsel
moet verwerkt worden. Met andere
woorden: een sporter belast z'n or
ganen toch veel meer9
Vos: „Dat is nog maar de vraag.
Neem 't hart. Daar sta ik altijd
weer verwonderd over. Mijn hart
slag ligt op vijftig per minuut. Da's
heel wat lager dan van een onge
traind iemand. Dus voor het hart
gaat dat verhaal niet op. 't Is een
belasting, maar geen overbelas
ting".
Maar wie zegt dat de organen van
een hardloper op den duur niet
harder slijten?
„Misschien, misschien, we weten
het niet. Nogmaals, ik hoef geen
honderd jaar te worden. Door dat
lopen voel ik me prettig. Het is na
tuurlijk iets anders als ik nu opeens
ging meedoen aan het Triathlon-
gebeuren wat je mensen steeds
meer ziet doen. Dat kan een regel
rechte aanslag betekenen op het fy
sieke kunnen van iemand".
Gezond sporten kan geen kwaad
dunkt hem. Wèl het toenemend do
pegebruik is verontrustend.
„Kijk, in veel sporten is de grens
van het menselijk fysiologisch ver
mogen wel ongeveer bereikt. Maar
men wil records blijven breken.
Dus wat doet men? Men gebruikt
dope. Bij lange-afstandskiën, hard
lopen en wielrennen doen nogal
wat sporters aan bloeddoping. Dat
wil zeggen: men tapt bij zichzelf
bloed af, houdt dat in reserve en
voegt dat enkele dagen voor de
wedstrijd weer aan de bloedstroom
"4
HAAG Vroeger was de
lerensport voorbehouden
de upper ten. Mensen van
waren doorgaans de eige-
t van snelle sportpaarden,
dat verschijnsel is in ons
llang voorbij. Sterker, bijna
nieuwe eigenaar is tegen-
welkom. Al heeft het
rgebleven kleine groepje
kringen het daar zo nu
toch wel wat moeilijk
is sinds enkele
domein voor de
slager, de hande-
alles wat los en vast zit en
voor de 37-jarige Frans
een cafetariahouder
Haagse Schilderswijk. Hij
renstal met vijf paar-
hoort als „gewone jon-
enkele paarden nog wel
op Duindigt mompelen:
doet hij het van".
„Ik ben me kapot geschrokken van
dopinggebruik onder bodybuilders"
toe. Op die manier krijgt men meer
bloedlichaampjes en kan men dus
meer zuurstof opnemen. Bloeddo
ping is met te controleren. Het ge
beurt op vrij grote schaal, vermoed
ik".
Veel krachtsporters verleggen hun
preptatiegrens met andere midde
len. Om meer spiermassa te kwe
ken gebruiken ze anabole steroid en
en menselijke groeihormonen
(STH).
„Ja, wat dat STH betreft, nu wordt
dat spul nog uit peperdure kada
vers gewonnen, maar over een
paar jaar wordt het kunstmatig ge
maakt en op de markt gebracht.
Dan verwacht ik een geweldige
„boom" in het gebruik".
Hoe gevaarlijk is het?
„Weten we niet precies. Er is nog
geen onderzoek gedaan naar de ef
fecten op langere termijn. Maar er
zijn wel aanwijzingen <^at het ge
vaarlijk is. Dat het centrale zenuw
stelsel er door ontregeld wordt, bij
voorbeeld".
Geschrokken
Jan Vos zegt zich kapot te zijn ge
schrokken van het dopinggebruik
op sportscholen en fitnesscentra,
waar hij veel lezingen houdt.
„Meer dan de helft gebruikt die
troep. Er wordt op 't ogenblik een
onderzoek naar ingesteld, ik dacht
in opdracht van de NSF, maar 't is
verschrikkelijk. Leveraandoenin
gen. depressies, impotentie, dat zijn
allemaal verschijnselen, waarover
ogenschijnlijk gezonde jongens kla
gen"
Is het oorzakelijk verband weten
schappelijk vastgesteld?
„Nee, dat niet, maar het verband is
voor mij wel duidelijk. Het geeft
mij zwaar te denken, jongens die
tostesteron gebruiken, dat manne
lijk groeihormoon, met een ver
schrompeld scrotum. De oorzaak:
door toedienen van buitenaf wordt
de aanmaak van dat hormoon door
hun eigen teelballen drastisch be
perkt. En het is nog maar de vraag
of het lichaam die taak weer volle
dig overneemt als ze stoppen met
doping. Wat moet ik nou?, vragen
ze dan. Ja, ik kan ze geen advies
geven. Ik kan ze aUeen maar goeie
informatie geven, met voorbeelden
erbij. Dus met klem waarschuwen
er met hun vingers af te blijven. Ik
praat veel voor groepen bodybuil
ders, maar ik weet natuurlijk niet
of ze m'n raad opvolgen".
Vrijelijk spuiten
De krachtsporters kunnen nog vrij
elijk spuiten en slikken. Vooral de
bodybuilders, want die zijn nog niet
aan regels gebonden. Vos vertelt
van 53 Zweedse gewichtheffers,
Jan Vos wil de effecten
van doping gaan on
derzoeken.
Links: Jan Vos is bezig
met een bezoeker om
bepaalde lichaams
functies te meten.
van wie 44 openlijk toegaven dope
te gebruiken. Vier ontkenden het
pertinent. Overigens presteerden
die vier redelijk. De controle op do
ping in veel takken van sport waar
het wèl verboden is, stelt vaak wei
nig voor, meent hij. Het is een dure
zaak. „Het gaat om honderden gul
dens per bepaling. Per wedstrijd
om tienduizenden guldens. Dus
men controleert eenvoudig niet, zo
als laatst in Praag met die atletiek
wedstrijden. En juist in het Oost
blok, maar bijvoorbeeld ook in
Scandinavië, is het dopinggebruik
Wordt het niet tijd voor een onder
zoek naar de effecten van doping?
„Hoog tijd. Ik ben druk bezig om
het van de grond te krijgen. Ik wil
twee groepen met elkaar vergelij
ken, gebruikers en niet-gebruikers.
En dan over enkele jaren. De be
reidheid om mee te doen is groot,
zeker bij bodybuilders die in grote
onzekerheid verkeren. Ik wacht
nog op toestemming van de ethi
sche commissie van onze universi
teit. Bij mijn onderzoek wil ik na
melijk dwarsdoorsneden van ar
men en benen met elkaar vergelij
ken en daar heb ik röntgenstraling
bij nodig. De blootstelling aan rönt
gen is een kwestie van de commis
sie, vandaar. Ik hoop vurig dat ik
die toestemming krijg, want we
moeten aan de weet zien te komen
of het weer goed komt met die jon
gens".
HOMME KROL
