Joseph Strick: „Afkeer van Hollywood verenigde ons „Nederlandse Filmdagen": Prehistorische robot met spierbundels 42 premières 18 - ""FILM Ceidae Qowuwt vriidag september i984 pagina 9 FILMKRANT Er is sinds een week of wat weer een nieuw filmkrantje gratis in de bioscopen te vin den. Dit keer gaat het onr- een initatief van The Mo vies/Meteor Film, het film verhuurkantoor van Pieter Goedings c.s. Het is altijd de vraag hoe lang zulke gratis F filmkranten het uithouden. De Nederlandse Bioscoop- bond - van festival tot publi- citeitsuitingen eigenlijk nooit in staat geweest om maar iets op niveau te bundelen -/» heeft het in de afgelopen twee jaar al diverse malen s met een filmblad en een* filmkrant geprobeerd. Losse flodders die het niet haalden Goedings c.s. hebben één duidelijkheid: ze schrijven- (vooralsnog voornamelijk f over hun eigen films, klassie kers en nieuwe. Over Desi-• ree", bijvoorbeeld, de in New- York opgenomen film van de Antillianen Felix de Rooy en Norman de Palm met in de hoofdrol Marian Rolle, die dat gegeven ook hier in de kleinere theaters speelde. Over „Paris, Texas", de in Cannes met de Gouden palm bekroonde film van Wim IVendersEn over de oude „Cul-de-Sac" van Roman Po- lanski. „Films verwacht" - zoals het blaadje op half- kranteformaat heet - is voor liefhebbers informatief ge noeg al kan het vooralsnog niet op tegen de door de Stichting Fuurland uitgege ven „Filmkrant", die bij alle filmhuizen (ook Haags film huis dus) nog altijd gratis verkrijgbaar is. SCHATJES Een van de nieuwe films in Utrecht - die in oktober in de filmhuizen van ons land gaat draaien - is „Brussels by night" van de Belg Marc Didden. Didden schreef een persoonlijk briefje aan de pers. Te aardig om ongeci- teerd te laten: „De film die u te zien krijgt is niet „Ciske de Lift". Het is een bescheiden film die met bescheiden middelen ge maakt is in een, tot nog toe, bescheiden filmland. Al zijn de namen van notoire colle ga's als Henri Storck, Harry Klimel, Chantal Akkerman, Eric de Kuyper en And ré Delvaux gelukkig in jullie wonderlijke land niet onbe kend. Met „Brussels by nightheb ik een persoonlijke film wil len maken voor iedereen die oog en oor heeft voor wat er in een mens kan omgaan die toevalligerwijs niet langer gelooft in de sociale, morele of zelfs politieke wetmatig heden die hem door dit leven worden opgelegd. De impuls om het scenario voor deze film te schrijven heb ik bin nen mezelf gevonden, de kracht om de film ook zelf te draaien dank ik ondermeer aan uw collega Fred van Doorn, die ik nog nooit ge sproken, laat staan ontmoet, heb, maar die mij met zijn Haagse Post-recensie van Jacques Brals' „Exterieur Nuit" genoeg harten onder de riem stak om door te zet ten. Bedankt Fred! De film heeft in België en in nog een stuk of wat landen zijn weg naar het publiek gevonden. Ik hoop van harte dat hij dat hier ook doet. Als u daarbij kan helpen, dan zeg ik: scha- tjes!". Hierbij een aanzetje, Mare. BERT JANSMA Ingrid de Vos in „Brussels by night" Joseph Strick voor de affiches van de Amerikaanse tegenhanger van de „Nouvelle Vague" in het Haagsfilmhuis aan de Denneweg. FOTO: CEES VERKERK Rowlands - „Husbands", „Min nie and Moskowitz" en „A wo man under the influence". Die films zijn van recenter datum, maar zijn eerste zelfstandige film, „Shadows" uit 1959, staat aan het begin van die Ameri kaanse „Nouvelle Vague". De film kostte 15.000 dollar (op 16 mm opgenomen, opgeblazen naar 35 mm) en maakte een enorme indruk door z'n ge bruik van improvisatie, een nieuw soort acteren, door z'n onbelemmerde, realistische aanpak van sociale vraagstuk ken. Casavetes kreeg in arti kelen o.a. steun van Jonas Me- kas, zelf filmer (de Living Theatre-verfilming „The brig") en zo'n beetje de profeet van de New Cinema. Hij stelde in een dagboek (30 september 1960) een manifest op voor zijn New American Cinema Group. „Adviezen voor een beginnend filmmaker: 1 Wan trouw alle levende filmers; respecteer de doden. 2 Blijf ver van de adviezen van pro fessionele filmmontage-men sen. De meesten snijden geen films, maar slachten ze. 3 Lach om de kritiek en de adviezen van professionele cameramen sen, om wat „goede" en .juis te" belichtingen en instellin gen zijn. 4 Trek je niets aan van scenario's. Gooi de pagi na's door elkaar, zoals Orson Welles deed met „Arkadin". 5 Vind de film opnieuw uit alsof die nog nooit bestaan heeft." Nieuw bewustzijn Terug naar Joseph Strick: „In het Hollywood van nu worden alleen onafhankelijke filsm gemaakt. Je komt met een idee naar een filmaatschappij, die zegt „nee", je gaat terug met een compleet script en dan probeer je het weer. Film maatschappijen produceren zelf nauwelijks meer, ze finan cieren. Maar ze financieren al les waar ze geld in zien, iets dat „anders" is maakt ze bang. Het is wel iets gemakkelijker geworden dan vroeger. Wan neer een maatschappij ,ja" zegt, krijg je het geld en je kan je gang gaan. Vroeger zaten ze op je lip om je te zeggen wat kan en niet kan. Als ik geen geld van studio's kan krijgen, ga ik in de marge zoeken naar financiers. Vrienden, televisie. De moeilijkheid alleen is dat Hollywood ook de prijzen be paald. De salarissen van de technici zijnjioog, en in Holly- Scenes uit, van links naar rechts: Robert Downey's „Babo '73", Shirley Clarke's „The cool world" en Jonas Mekas' „The brig" wood werken de besten. Dus dat drijft je kosten omhoog, of je moet met mensen werken die net van filmscholen afko men. Er is de laatste tien jaar wel iets ontstaan als een nieuw bewustzijn voor film. Amerika telt inmiddels 200 theaters waar beroemde oude films worden gedraaid. Je kan op honderden universiteiten film- graden halen, al stellen die vaak bar weinig voor. De ont mythologisering van Holly wood is op gang gebracht. Fil mers hebben meer durf gekre gen". Lucas c.s. Pratend over film in Amerika stuit je automatisch op de na men Lucas en Spielberg, de makers van vijf van de tien best bezochte films aller tijden. Strick: „Ik heb niets tegen ze, ik ben blij dat ze er zijn, maar ze creëren natuurlijk wel hun eigen Hoillywood. Alleen ligt dat nu in San Francisco. Een film als „Indiana Jones" is het puur ouderwetse amusement zoals dat vroeger van Univer sal kwam. Die tempel, met al die beelden met flikkerende ogen! Aan de andere kant zijn Lucas c.s. ontzettend aardige mensen. Heel wat beter dan de Hollywood-bazen van weleer. Ze steunen andere filmma kers, laten ze meedelen in de winsten. Een van hun vrien den had laatst in Londen moeilijkheden rond een film met de firma Disney. Disney wilde hem ontslaan en Lucas c.s. zijn in het vliegtuig naar Londen gestapt om het te be praten. Disney kon niet anders dan die man in dienst hou den". Over de invloed van Ameri kaanse film in Europa. „In fei te heeft Amerika al jaren zijn film tegen dumpprijzen hier op de markt gebracht. Die films zijn in Amerika al „afge schreven", alles wat er buiten de Verenigde Staten wordt verdiend is meegenomen. Daardoor kwamen een hele boel landen niet meer aan een eigen filmcultuur toe. Geluk kig verandert dat. In Australië moet een deel van wat Ameri kaanse films opbrengen naar de eigen filmindustrie overge heveld worden. Vandaar al die nieuwe Australische talenten, zoals Bruce Beresford, zoals die fantastische nieuwe regis seur Roger Donaldson, van „Smash palace". Regeringen moeten hun jonge talenten fi nancieren en helpen om ze te gen die Amerikaanse dump te beschermen". BERT JANSMA ;ter- ,uiksj)EN HAAG „Film bete gelende in Amerika altijd meer deitodustrie dan kunst. Die atmo- fi enfeer van zaken, cash flow en inenialansen is voor een groot deel 1 zeWantwoordelijk voor de vita- t 15-jteit waar de Amerikaanse inin-ilm befaamd om werd. Laat eenle oude wereld zich maar be- Sta-jommeren om kunst, auteurs, zijnjsthetica en diepere bedoelin- 'denjen. Wij maken amusement en Ti. eld." Een situatieschets uit ames Monaco's voortreffelij ker e studie „American Film low" over mensen, machten, eld en films in de Verenigde taten. Het tegenwicht tegen over de rekenmachines van lollywood wordt gevormd bor de Onafhankelijke Film- ?r, die vaak moeizaam zoeken naar financiën zijn films - zoals dat deels fceite hier bestaat - en die :ieh niets van de Hollywoodse jroduct-managers hoeft aan te trekken. Joseph Strick (61) is Jnds jaar en dag een van hen. „Wij zijn de piraten in film land" zegt hij in het Haags filmhuis. Daar en in andere filmhuizen in Nederland wordt via het retrospectief „The American New Wave, ,1958-1967" aandacht besteed die andere Amerikaanse :ilm. !et beeld dat het grote pu- liek hier van Amerika heeft het beeld dat grotendeels •r die commerciële film ge- rormd is. „America, the gla- nourous". Het klopt voor een eel best. Maar er is meer. rado: *°k *n film. Een problemati- ïope cher Amerika, met tegenstel- 0p ingen tussen rijk en arm, blank en zwart, en de frustra ties daarom. Een ideeënrijker, persoonlijker Amerika. Sinds het ontstaan van de filmhui zen zijn we bekender met het fenomeen van de Onafhanke lijke Amerikaanse Filmmaker, los van Hollywood of de com merciële televisie. Joseph Strick over het ontstaan van dat fenomeen: „Na de oorlog was er een grote overvloed aan filmapparatuur. Je kon het voor niks krijgen. Boven dien werd de bandrecorder ontwikkeld en was filmen technisch opeens niet zo inge wikkeld meer. We konden de straat op om te filmen. Film scholen waren er nog niet. Je leerde het vak van vrienden en dat kon, want filmen was veel goedkoper geworden. We waren bevrijd. In de jaren '46 tot '51 was er een enorme wel vaart en alles leek te kunnen. Maar toen kwam de McCart- hy-periode, die tot '56 duurde, en alles lag stil. Daarna greep iedereen die persoonlijke films wilde maken z'n kansen. Van die tijd dateert de Nieuwe Golf in filmend Amerika". Direct cinema Joseph Strick is maker van o.a. de James Joyce-verfilming „Ulysses" met de formidabele actrice Barbara Jefford in de hoofdrol (1967), maar filmde al in '59 met anderen „The Sava ge Eye", (Het wilde oog) een befaamde, via de „direct-cine- ma-stijl" op straat gemaakte kijk op de samenleving van Los Angeles. Dood, geboorte, sex, autonongelukken, neerge zet iri een mixture van ijskou de geregistreerde beelden en gespeelde scènes. Een bijna surrëel beeld van een stad. Bo vendien is Strick producer van het kortgeleden in Nederland in roulatie gebrachte „Never cry wolf", door hem aan ter distributie aan Disney-films verkocht. Strick kent alle kan ten van filmland. Het succes van „Ulysses" dat wereldwijd vertoond werd, bracht hem in de gunst van Hollywood. „Ik werd opeens een commercieel acceptabele figuur voor de „main stream"-cinema" zegt hij. „Ik kon hun films gaan maken, heb dat geprobeerd, maar kon er niet mee uit de voeten. Toen wist ik zeker dat ik op mezelf verder moest". Terug naar „The savage eye": „In die film hebben we een aantal Hollywood-talenten sa mengebracht die moe waren van het gewone Hollywood. Vijf professionele cameramen sen, die allemaal iets anders wilden en stuk voor stuk voor niets hebben gewerkt. Onze walging van Hollywood vere- Casavetes John Casavetes is een andere naam aan de basis van die on afhankelijke cinema. Een re gisseur die zijn niet-commer- ciële projecten financiert met wat hij als acteur binnen het Hollywood-systeem verdient. Hij speelde de echtgenoot die zijn ziel aan de duivel ver kocht in „Rosemary's baby", hij regisseerde - veelal met een „clan" van familie en vrien den onder wie Peter Falk, Ben Gazzara, echtgenote Gena ste Conan-film. Een stijlkwes tie, want de film zit vol met actie en effecten. Het is een wat kinderlijk verhaal over die goede Conan die helemaal niets verwoest, maar gewoon een op rechtvaardigheid ge programmeerde prehistorische robot met spieren is. Hij mag zich inzetten voor een magi sche hoorn die - dacht ik - de sleutel is voor het koninkrijk van een aardig prinsesje. Een verhaal waarvan me een kwartier na het zien van de film de essentie eigenlijk al ontglipte, maar dat in elk ge val bevolkt wordt door een se rie merkwaardige figuren. In de eerste plaats het spier- dier Schwarzenegger, daar naast popzangeres Grace Jones met het vierkant gezaagde hoofd die zich aan Conans zij de hevig in de strijd mengt, dan de zwarte ex-baseballer Wilt Chamberlain die met pruik op Conan mag tegen streven (opvallend hoeveel zwarte Amerikaanse acteurs via de sport de film bereikt hebben) en een Japanse tove naar wiens denkraam af en toe \Vat krakkemikkig blijkt te functionneren. Daarnaast is de Italiaan Carlo Rambaldi, ma ker van die lieve E.T., inge huurd voor een monster, Dag- oth, dat nogal conventioneel slijmbekkend eng moet zijn. Nauwelijks de moeite waard, maar Rambaldi was toch in de buurt voor de effecten in een andere De Laurentiis-produk- tie, „Dune". „Conan, de vernietiger" telt weliswaar hier en daar een eenvoudige grap. maar de film als geheel houdt iets dommigs. BERT JANSMA ïgen The American TJlNew Wave 1958-1967 Tens jt/m 15 september en£h Haags filmhuis De voornamelijk Amerikaanse hang naar de „fantasy" plus de beschikbaarheid van bodybuil der Arnold Schwarzenegger moeten regisseur John Milius (uit de Lucas-clan) er een paar jaar geleden toe gebracht heb ben voor Dino de Laurentiis het stripkarakter Conan op film te zetten. De filmmakers die zich rond Lucas verzameld hebben, delen allemaal een hevig gevoel voor wat leeft bij het publiek. Vandaar dat Mili us inmiddels met een film be zig is over een Russische inva sie in een Amerikaans stadje. LIDO 1: „Conan, the de stroyer" (16), met Arnold Schwarzenegger en Grace Jones. Regie: Richard Flei scher. Conan liet hij over aan de filmveteraan Richard Flei scher, die ooit met „The vi kings" al in de historieboeken dook, al is Conans historie na tuurlijk een fictieve oertijd. Fleischers Conan-versie, die „The destroyer" als ondertitel heeft, mist de pep van de eer- Arnold Schwarzenegger en Grace Jones, spierrijk duo in „Co nan". bui e let gaat met de filmcultuur in d ederland de goede kant op. tog nooit zijn er zoveel boe- en over film verschenen als afgelopen jaren, nog nooit ijn er zoveel en met zoveel 1 ïgelmaat Nederlandse film ia' ïproduceerd als nu. De Ne- xlandse Filmdagen zijn al ie jaar (vorig jaar 35.000 be- ekers) lang een neerslag van e ontwikkeling en een sti- 1 lulans voor verdere groei. Tan 20 t/m 26 september is 'trecht weer filmstad en indt de vierde editie van de iederlandse Filmdagen daar laats, o.m. in het cultureel entrum 't Hoogt, in de biosco pen Camera en Studio en de Jaarbeurscongreszaal. Ope ningsfilm van de filmdagen is Leon de Winters „De grens" - die ook tijdens het festival van Cannes werd vertoond - slot film is Marleen Gorris' „Ge broken spiegels" een speelfilm over sex, geld en machtsver houdingen tussen man en vrouw. In totaal gaan er 42 kortere en langere films in première. Enkele van de nieuwe films in Utrecht: Theo van Gogh komt met „Een dagje naar het strand" naar een verhaal van Heere Heeresma, dat al eerder verfilmd werd door Simon He- Marleen Gorris aan het werk met hoofdrolspeelster Lineke Rijx- man voor „Gebroken spiegels", slotfilm van de Nederlandse Filmdagen. sera met een scenario waaraan o.a. Gerard Brach en Polanski meewerkten (die film wordt mnisschien ook vertoond ter vergeljking), „De droomprodu- cers" van Robbe de Hert, Wil- lum Thijssen en Chris Verbiest (een documentaire over de Ne derlandse en Belgische filmers van de afgelopen jaren), Chimps onder elkaar" (een studie in sociaal gedrag binnen een apenkolonie) van Bert Haanstra, „Projekties" van Annette Apon en „Sforzato" van Erik van Zuylen, een ver slag van een toernee van Frans Brüggens „Orkest van de 18de eeuw". Naast die premières: het grote Fons Rademakers-retrospec tief met al zijn films, enkele films waarin hij alleen acteer de plus een forumdiscussie over zijn werk, een hommage aan Joop Geesink, een retros pectief van het werk van film pionier Dick Laan, de interna tionale Filmmarkt, waarin de vruchten geplukt moeten wor den van de groeiende interna tionale belangstelling voor Nederlandse film, een presen tatie van Filmacademie-werk stukken, een dag van de Vlaamse film, een dag van de wetenschappelijke film (waar nog een „apenfilm gedraaid wordt, nu over beermakaken), de uitslag van een filmscena rio-wedstrijd, ruimte voor et telijke filminhaalmanoeuvres geduende de nacht en natuur lijk de uitreiking van de Gou den Kalvereh (welke rel zou dat dit keer opleveren?). Alge meen informatie over het fes tival 030-312216. B.J.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1984 | | pagina 9