UIT
Oeduld.
Er zit natuurlijk99 schot in
Leidens grootste polder)park
TOMSELLECK
ALS JUWELENDIEF
^T£eidM<3owto/nt
Energiekaravaan ook in Noord wijk
Parkeer-bezwaar Haaswijk
Storm in glas water"
la;
LEIDEN
Qeidó&Qowuvnt
VRIJDAG 3 AUGUSTUS 1984 PAGINA 5
TUINARCHITECT E.CORNET RAAKT ER, BIJ FASE 2, NIET OVER UITGEPRAAT
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Vanaf volgende week
kunnen liefhebbers te
gen een geringe vergoe
ding in het bezit komen
van een grondig stukje
speurwerk te velde. Aan
de balie van het Stads-
bouwhuis aan de Lange-
gracht is dan een exem
plaar verkrijgbaar van
een flora-inventarisatie
die vorig jaar is afge
rond. Het gaat om alles
wat groeit en bloeit in
het gebied waar op het
ogenblik Leidens nieuw
ste, grootste en misschien
straks wel boeiendste,
park in ontwikkeling is.
Gedegen onderzoek naar
het kleinste kruid, naar
onwaarschijnlijk lijkende
gras- en plantesoorten op
klei en veen; allemaal de
kopjes opstekend in een
feest op voorhand en in
gezelschap van andere
bewoners: loom zwer
vend zwartbont vee, de
forse zwarte kraai, meer
koeten en waterhoentjes,
kieviten, de hazen die
steeds ijlings hun pad
kiezen. Het is nu al een
kostelijke aangelegen
heid, dat polderpark
Cronesteyn, en het wordt
met de maand fantasti
scher. Een stadspark in
de wijdse ruimte. Men
senwerk waar de natuur
op voortborduurt. Mid
den in de randstad. Nu al
bekoorlijk, op een fiets
tocht of een ferme wan
deling, en over een poos
het moet z'n tijd van
leven hebben hele
maal een genieting van
het zuiverste polderwa
ter.
Polderpark Cronesteyn (ge
noemd naar het voormalige
landgoed, dat afgestorven
rust langs het Rijn- Schieka-
naal. verscholen tussen het
uitbundig opschietende
groen) ligt prinsheerlijk met
z'n 110 ha. waarvan 20 ha.
volkstuinen bijna zes keer
zo groot te wezen als de Leid-
se Hout. Een recreatieve
droom, die zich uitstrekt tus
sen Vrouwevaart, Rijn-
Schiekanaal, spoorlijn Lei
den-Utrecht en rijksweg A4.
Als je aan de Vrouwen weg
richting spoorlijn kijkt, zie in
de grijze verte het Leidse
„hoogland" opduiken, de
voormalige vuilstortplaats.
„Geaccidenteerd" terrein dat
aan de wielrennerij uitkomst
gaat bieden en waarachter
industrie en woningbouw
ook hun plaats krijgen toebe
deeld.
Veranderde
inzichten
„Cronesteyn" is op tijd ont
snapt aan de dreiging van
een rigoureuze periode. In '69
stelde de Ned. Heide Mij een
plan voor een Vlietpark op.
Daar hoorde die Roomburgse
sector ook bij en, het westelij
ker gelegen, .agrarische ge
bied van de Oostvlietpolder.
„Dat plan stak vol sportvel
den, tientallen, en enorme
wegen liepen er dwars door
heen. Men geloofde toen nog
in die behoefte, en had ont
zag voor de heilige koe die de
auto destijds was. Goddank,
dat de inzichten veranderd
zijn en dat de Leidse ge
meenteraad gekozen heeft
voor een open gebied met
landelijk karakter, geschikt
voor intensief recreatief ge
bruik. Helemaal ook mijn
idee", zegt, vergenoegd, me
neer E. Cornet, die „Crones
teyn" zowat in z'n zak heeft.
Tuinarchitect Cornet, gebo
ren Leidenaar met tien ge
meentelijke dienstjaren, is
plaatsvervangend hoofd van
de Directie Groen, afdeling
Plantsoenen. Doorgaans is
het in zijn hoek, in het Stads-
bouwhuis, rumoerig. Maar de
medewerkers zijn nagenoeg
alle met vakantie. Ongeken
de stilte, terwijl de thee
wordt geserveerd. Meneer
Cornet (het wit van zijn
haardos wijst erop, dat hij de
langste tijd bij Plantsoenen
heeft doorgebracht) heeft zijn
hart en ziel aan het polder
park verpand. Hij wil niet
eerder „uittreden" alvorens
hij „zijn" park voltooid heeft
gezien. Man van groen en
hout, ingeleefd in nagenoeg
alle geheimen die de natuur
in zich bergt.
Loflied
Als hij, een uurtje later, met
mij door Cronesteyns weel
derige dreven banjert, onge
baande wegen kiest, over
hekken wipt en niet te peilen
bospaadjes volgt, wel, dan
hoor je hem bijna het loflied
van de polder zingen. Soms
snuift hij. geheel opgetogen.
Dan heeft hij het aroom be
speurd van een kruid dat hij
niet eerder vermoed had. Iets
van „Egelantier" of zo
maar ik zal me wel weer ver
gissen. En zijn dag is al goed,
als Cornet een enkel Harig
Wilgeroosje ziet staan. Of hij
blijft peinzend plukken aan
een dottige knop die bij de
grassen ondergebracht moet
worden, maar waarvan hij de
oorsprong en de naam niet
Bijkomen aan de rand
van het landgoed Crones
teyn: uitzicht op de lande
rijen van het agrarisch
gebied van het polder
park.
onmiddellijk weet1
Onze schoenen zijn dan al
doorweekt, en m'n broek kan
ik morgen in de wasmand
stoppen. Cronesteyn. polder
park, grandioos!
Onvoorstelbaar, eigenlijk,
wat hier gebeurt aan de
stadsrand. Even over het ka
naal begint de bebouwing,
maar in de polder, op een
steenworp afstand van de
Kanaalweg, krijgt Leiden
een voortuin waar andere
randstedelijke gemeenten ja
loers op mogen zijn. Hier ko
men de stedeling en de bui
tenman, recreatie en natuur
bijeen. Het hele jaar door.
Tussen langgerekte bosstro-
ken met allerlei kleuren
groen. Dat is de voldoening
van de jaren '80: terug naar
de stadsrand, voor je vrije
vertier. Net zoals dat eeuwen
terug was, toen men buiten
de poorten fijne wandelingen
kon maken langs al die tui
nen rondom de stad. Tuinar
chitect Cornet: „Wandelen in
een agrarisch gebied is, na de
bossen, erg aantrekkelijk ge
worden voor de huidige re
creant. Er is al veel te zien,
in het polderpark 30 pro
cent ervan blijft gereserveerd
voor agrarisch gebruik op
een zondagse wandeling van
een paar uur. Auto's zijn er
taboe. Voor de automobilist is
er een beperkte mogelijkheid
tot stallen. De parkeerplaats
bij het volkstuincomplex
biedt ruimte voor 200 auto's
van parkgebruikers; dan blij
ven er nog ruim 100 plaatsen
over voor de volkstuinders".
Milieuvriendelijk
In het voorjaar van '82 werd
begonnen met de uitvoering
van fase 1. De infrastructuur
aanpakken. Sloten verbreden
tot vaarwegen, kleine „meer
tjes" soms; nieuwe sloten gra
ven, enkele sloten dempen.
Er kwam veel meer water bij
dan er ooit is geweest. Bijna
een „plassengebied". In het
oostelijke gedeelte, tussen
spoorlijn en volkstuinencom
plex, werden weggetjes en
beplantingen aangelegd. Acht
bruggetjes werden geslagen.
Een paar hoge bruggetjes
ook, waar je onder door kunt
schaatsen op een winterse
route, als de sloten bevroren
zijn. Lavasteen als wegdek,
hier en daar. Het gras kan er
tussendoor groeien. Milieu
vriendelijk. Net zo vriende
lijk als de aanpak van boer
De Wit, die rond de hoeve
Cronesteyn op gemeente
grond nu zijn bedrijf zonder
chemische middélen of
kunstmest mag voorzetten.
Net zo orthodox gaan, even
verderop, de gebroeders Doe-
ve te werk. Ook zo'n „plaat
je" van een geconserveerd
agrarisch bedrijf, waar in de
toekomst, als de beide Doeves
zijn uitgeboerd, het beheers-
centrum van het polderpark
moet komen.
Een paar maanden geleden
ging fase 2 van start. In de
noordwestelijke hoek. vlak
bij de Lammenbrug, scheur
den draglines de weidegrond
open. Er werden tracees ge
trokken voor een wandel- en
fietspad, onder het gekrijs
van meeuwen en schetteren
de scholeksters. Reuzenrollen
werden uitgelegd: een kunst-
stofmat onder de fundering
van de fiets- en voetpaden.
..Een soort doek. bestemd om
de druk een beetje te verde
len. Dat het zand niet mak
kelijk wegzakt in de onder
grond", vertelt meneer Cor
net. Het is de bedoeling, dat
zo rond oktober, november
dit jaar, men klaar is met het
grondwerk, de wegen, het in
zaaien van gras. En in de ko
mende winter kan er dan be
plant worden
Honden
Nu alvast een verzoek aan
hondenbezitters, om vanaf
half februari tot half juli hun
dieren aan de lijn te houden.
Zo worden de broedende vo
gels niet verontrust. Trou
wens. in de moerastuin
(daarover later meer) en op
het landgoed Cronesteyn
worden geen honden toegela
ten. Al moet meneer Cornet
er zelf voor gaan zitten. Bij
wijze van spreken.
Volgende week hoop ik met
u nog een keer een wande
ling door het polderpark Cro
nesteyn Leidens jongste
aankomende „long" te
maken, aan de vriendelijke
hand van meneer Cornet.
Wie weet wat we dan nog te
genkomen, behalve verken
nende fietsers, schuwe hen
gelaars en een enkele zon-
aanbidder. Wellicht het nu
geïnventariseerde daslook
met die scherpe uiengeur,
een beschermde en zeldzame
plantensoort die van nature
alleen in de Zuidlimburgse
bossen voorkomt, of ergens
op een Friese oude buiten
plaats en op enkele plekken
in vochtige binnenduin-rand-
bossen langs de kust. Moge
lijk ontmoeten we omtrent
Cronesteyn ook de Echte Va
leriaan, het Knopig Helm
kruid, de Koekoeksbloem,
Hop en Akkerkool, of het
Nagel- en Robbertskruid.
Mochten we evenwel de Ge
vlekte Dovenetel en Bosane-
moon ontwaren, dan dienen
we volgens de dames flo-
ra-inventariseerders Karen
Jansen en Dickie Ringelberg
deze echter als „ontsnapte
tuinplanten" te beschouwen.
In het polderpark Crones
teyn is, natuurlijk, alles mo-
gelijk.
LIDO 2: Lassiter (a.l.) met
Tom Selleck en Jane Sey
mour. Regie: Robert Young.
Sedert zijn succes in de
tv-serie Magnum heeft
Tom Selleck de kans ge
kregen de sprong naar
het grote doek te 'maken.
„High road to China" was
een redelijk succes, maar
de film „Lassiter" is hem
meer op het lange
lijf geschreven.
In feite draait de hele film
om hem en met een 2ekere
nonchalance (van acteren
kan nauwelijks gesproken
worden) draaft hij van het
ene in het andere onmogelij
ke gevaar. Als de laconieke
juwelendief Nick Lassiter,
die op de juiste momenten
zijn charme weet te gebrui
ken, doet hij denken aan de
James Bond van Roger
Moore.
Werkend in Londen wordt
hij tenslotte door Scotland
Yard gepakt en dan voor de
keuze gesteld óf twintig jaar
de cel in te gaan, dan wel
het verhaal speelt in 1939
voor 10 miljoen dollar dia
manten te stelen, die de na
zi's via Engeland het land
proberen uit te smokkelen
voor hun spionage-activitei-
ten. Lassiter heeft weinig
keus en prefereert het laat
ste. Wat dan volgt is minder
fantastisch dan de Bond
films met hun door Ken
Adams ontworpen decors,
maar even onwaarschijnlijk.
De boomlange Selleck domi
neert. Lauren Hutton is niet
erg geloofwaardig als de sa
distische Duitse gravin, die
de koerierster is voor de di
amanten en Jane Seymour
is als de vriendin van Sel-
lick even onopvallend als in
1973 toen we haar bij de op
namen van de Bond-film
„Live and let die" ontmoet
ten. Als actrice is ze in die zal nog wel steeds in Deven- steeds de hagelslag en de
tien jaar niet veel vooruit ter wonen en ze mist in En- Deventer koek.
gegaan. Maar haar moeder geland waarschijnlijk nog MILO
NOORDWIJK De Ener
giekaravaan, die deze zomer
langs vijf Nederlandse kust
plaatsen trekt, doet vandaag
en morgen Noordwijk aan.
Dé Energiekaravaan wil het
publiek op een gezellige, lu
dieke en kunstzinnige wijze
vertellen over de mogelijkh-
cfen van milieu-vriendelijk
ernergiebeleid. Omdat men
zoveel mogelijk mensen wil
bereiken, is afgezien van het
houden van zwaarwichtige
dïiscussies, diepgravende ten
toonstellingen, hoorzittingen
en dergelijke. „Het is vakan
tie en het moet dus gezellig
blijven", is het motto.
Men wil op een speelse ma
nier de boodschap overbren
gen. Naast een interessante
tentoonstelling levert dat op:
„muziek in plaats van discus
sies, theater in plaats van
toespraken, en acrobatiek en
een tentoonstelling in plaats
van een gortdroge informa
tie-avond. Wij organiseren
dit circus omdat de strijd
voor een milieuvriendelijk
energiebeleid nog niet is ge
streden", aldus de Energie
karavaan waaraan 150 men
sen meewerken. Aangesne
den worden kernenergie, de
hoge energielasten van de
huishoudens, mogelijkheden
voor energiebesparing en de
strijd tegen zure regen.
De Energiekaravaan is in
Noordwijk aanwezig met
twee circustenten tegenover
het Bollenbad aan de Nieuwe
Zeeweg. In de ene tent is de
tentoonstelling te vinden en
in de tweede zijn de voorstel
lingen door onder meer de
theatergroep Het B.V. (ex-
Proloog) en de Nederlandsta
lige popgroep Van Onderen
en de acrobatiekgroep Glan
zend Vet. Voor kinderen is
er 's middags van één tot vijf
uur een speciaal programma
met kindercircus, grimeren,
toneelstukjes en attracties als
het zeskamp-achtige „Spel
zonder atomen" en een
luchtkussen. Voor volwassen
zijn de tenten met buitenpro
gramma geopend van acht
tot elf uur 's avonds
Handvaardigheid
van Tesselschade
NOORDWIJK De afdelin-
gen Haarlem en Rotterdam
van de Algemeen Nederlandse
Vrouwen Vereniging Tessel-
schade-Arbeid Adelt, houden
dinsdag in hotel „De Baak"
aan de Koningin Astrid Boule
vard in Noordwijk hun tradi
tionele zomerbazaar met hand
werken, baby- en kinderkle
ding, leuke surprises, en ande
re zelfgemaakte artikelen. Zo
als bekend is de opbrengst van
de verkoop bestemd voor al
leenstaande vrouwen, die door
omstandigheden in hun eigen
onderhoud moeten
De bazaar is geopend
11
DEN HAAG/OEGST-
GEEST „Een storm^in
een glas water. Met wat
meer overleg was deze
hele procedure niet nodig
geweest". Dat stelde giste
ren woordvoerder
L.A.C.W. Dusée namens
een groep bewoners van
Haaswijk in Oegstgeest.
Aanleiding voor die op
merking was de procedu
re die door een groep be
woners is aangespannen
tegen een parkeerverbod
dat de gemeente heeft in
gesteld in het deel van de
wijk, waar zij wonen.
Een groep bewoners van de
Peter van Anrooylaan. Al-
phons Diepenbrocklaan. Johan
Wagenaarlaan en het Mathijs
Vermeulenpad ageerde tegen
het feit dat de gemeente in
hun wijk borden heeft ge
plaatst om parkeren buiten de
parkeervakken te voorkomen.
„Je kan buiten de parkeerha
vens toch niet parkeren en wij
vormen zo'n saamhorige groep
bewoners dat verboden hele
maal niet nodig zijn. Je zou
bijna de indruk krijgen dat de
gemeente haar eigen werkge
legenheid wilde scheppen door
het maken van een verkeer
sprobleem en dus het plaatsen
van de borden. Twee borden
met van die onderborden voor
een doodlopende straat, dat is
zonde van die duizend gulden
die de borden kosten.", aldus
de heer Dusée, namens de be
woners pratend over de situa
tie in de Peter Van Anrooy
laan.
De heer Noordermeer van de
gemeente Oegstgeest conclu
deerde dat de bewoners dus
helemaal niet tegen het par
keerverbod zijn, maar tegen
de borden. „Maar het gedrag
van de burger is in het alge
meen zo dat men ook rustig
parkeert op plekken waar het
niet mag. zoals voor uitritten"
Ook voorzitter staatsraad
Vejdkamp zag het probleem
na deze discussie niet meer zo
zitten: „U doet in feite dus een
educatief (ter lering) beroep".
Staatsraad Roeien wilde tot
slot nog weten of de bewoners
last hebben van de borden.
„Baad het niet, schaden doet
het u toch ook niet. U heeft er
toch geen last van dat die bor
den er staan. Ik begrijp uw be-
Het enige dicussiepunt vormde
tot slot nog het aantal parkeer
plaatsen per woning in de
wijk. Volgens de voorschriften
is dat 1,3 parkeerplaats per
woning, maar staatsraad me
vrouw Schilthuis vroeg zich af
of die norm niet omhoog moet
aangezien veel parkeerplaat
sen op „eigen erf" zijn gesi
tueerd. „Je kan de parkeer
plaats op de inrit van je buur
man toch niet door je bezoek
laten gebruiken als die weg
is?" Zij stelde dat er ter com
pensatie een aantal openbare
parkeerplaatsen of parkeerter
reinen in de wijk moeten zijn.
Geduld hebt u nodig om dit spel tot
een goed einde te brengen.
Graag belonen wi| de (kleine)
moeite van het aanbrengen van
een nieuw abonnement
met dit behendigheidsspel.
n de Leidse Courant
Naam_
Adres,
Postcode/Plaats,
Betaald wordt per maand (met automatische afschrijving)
per kwartaal
Bank/gironummer:
Stuur een 'labynnth'-spel naar
Naam
Adres
Plaats/Postcode.
Telefoon
Stuur deze bon in open envelop geen postzegel plakken - naar:
Leidse CourantAntwoordnummer 998,
2500 VD Den Haag
