Zilver met een gouden randje
Hockeydames
nerveus
OLYMPISCHE
SPELEN '84
Te laat
LAchen op de Olympus
JOLANDA DE ROVER ZORGT VOOR DERDE NEDERLANDSE BRONS
WOENSDAG 1 AUGUSTUS 1984 PAGINA 9
MEDAILLES
Vergeten tas zorgt
voor opschudding
LOS ANGELES Het olympisch
dorp op de universiteit van Cali-
fornië (UCLA), waar de Neder
landse ploeg verblijft, is gisteren
een uur lang afgesloten geweest
in verband met een bommelding.
Voor de ingang van het dorp werd
een onbeheerd staande tas gevon
den. Onmiddellijk werd groot
alarm gegeven. De speciale oprui
mingsbrigade werd opgeroepen en
de tas voorzichtig benaderd. Om
dat in de tas metalen voorwerpen
waren opgeborgen, reageerde de
detector direct heftig. Nadat de
tas was geopend bleek hij van van
een Nederlandse schutter te zijn
Inspireren
Koninklijke belangstelling
bij de olympische dres-
suurwedstrijden. De Engel
se prinses Anne, zelf overi
gens niet onverdienstelijk
presterend In deze discipli
ne, is hoogstpersoonlijk
naar Los Angeles gereisd
om haar landgenoten tot
succesvolle daden te inspi
reren. Ditmaal niet als ak-
tief deelneemster, maar als
ongetwijfeld toegewijd toe
schouwster.
Anti-astma medicijnen
LOS ANGELES Een vijftigtal Amerikaan
se atleten zal tijdens de Spelen medicijnen te
gen astma gebruiken om de gevolgen van de
„smog" te bestrijden. De medicijnen, die tot
doel hebben vrijer te kunnen ademen, staan
niet op de door het IOC samengestelde „zwar
te lijst". De sportlieden riskeren het derhalve
niet te worden betrapt op doping. Robert Voy,
chef-arts van de Amerikaanse olympische
ploeg, heeft deze middelen voorgeschreven.
Twaalf jaar geleden werd de Olympische win
naar van de 400 meter vrije slag, de Ameri
kaan Rick Demont, gediskwalificeerd. In het
anti-astmatisch geneesmiddel, dat hij gebruik
te, kwam efedrine voor. Volgens Voy kan dat
nu niet meer gebeuren. „Dit is de eerste keer,
dat we ons op het terrein van de medische
preventie begeven". Het medische project is
opgezet in samenwerking met de Academie
voor allergiën en immunologie.
LOS ANGELES Voordat de leiding van de
Nieuwzeelandse dameshoekeyploeg een voorgeno
men protest tegen het toekennen van het winnen
de doelpunt van Nederland kon indienen, was de
vastgestelde termijn van tien minuten al verstre
ken. Direct na afloop kondigde coach Wayne
Boyd aan dat er een formeel protest zou worden
ingediend. Boyd: „Er was geen twijfel aan dat de
bal te hoog was ingeschoten. Als de scheidsrech
ters de afgesproken regel, dat de bal uit het eerste
schot van een strafcorner tegen de plank moet ko>
men, hadden opgevolgd, had er geen doelpunt toe
gekend mogen worden". Toen de tijdslimiet van
tien minuten na het laatste fluisignaal was ver
streken. was er bij de toernooileiding echter nog
geen geschreven protest met betaling van 160 dol
lar ontvangen.
Vergeefse lift
Paul Hoffmann, een 28-ja-
rige gewichtheffer uit
Swaziland, is tevergeefs
naar Los Angeles gelift.
Hoffmann zal de Spelen
als deelnemer moeten mis
sen, omdat zijn land nog
een bijdrage van ruim
2500 gulden bij de interna
tionale gewichtheffers-
bond moet betalen. „Dat
geld hebben we niet", ver
klaarde een sombere Hoff
mann. in het dagelijks le
ven klerk op de beurs in
Mbabane, de hoofdstad
van Swaziland dat in het
zuiden van Afrika ligt.
Hoffmann leerde het ge
wichtheffen uit de boeken.
Tijdens de Gemenebest
Spelen in 1982 eindigde hij
■eld van
Bril kwijt
Joop van der Reijden is
dezer dagen gehandicapt.
De staatssecretaris van
WVC is in Los Angeles
zijn bril kwijt geraakt. Het
duurt enkele dagen voor
dat hij een nieuwe heeft
laten maken en daarom
moest hij ook vragen of hij
tijdens de bokswedstrijden
die hij bezocht, op de eer
ste rij mocht zitten, om het
gebeuren te kunnen vol
gen.
Bijbel en krullen
Rollen Stewart liet zijn
veelkleurige kunstkrullen
al zien tijdens de Olympi-
sche Spelen van Moskou,
en de Winterspelen van
Sarajevo. De Amerikaanse
„evangelist" probeert ook
in Los Angeles met zijn
roze, geel en groen ge
kleurde Afro-kapsel in de
kijker te komen. Stewart
is al sinds een jaar of acht
bezig om te pas en te on
pas pogingen te wagen
schijnen. Aanvankelijk
zonder dat hij de bijbel bij
zich droeg. In 1980 kwam
de „bekering" dank zij een
televisieprogramma. De
39-jarige Stewart bracht
de eerste dagen van de 23e
Olympische Spelen door
voor de toegang tot het
perscentrum in Los Ange
les, maar heeft inmiddels
al wat kaarten bemachtigd
voor verschillende evene
menten. „Dank zij de hulp
van enige streng gerefor
meerde Amerikanen legt
hij uit. Daarmee kan hij
zijn jacht op de camera's
pas serieus openen. Behal
ve op zondag. Want dat is
een dag waarop er niet ge
sport zou moeten worden,
zo zegt Stewart.
Misdaad
Het gaat goed met de mis
daad in Los Angeles. Al
thans. in de ogen van de
plaatselijke Hermandad.
De enorme politiemacht,
die 24 uur per dag overal
bij de olympische projec
ten aanwezig is, schrikt de
„boeven" wel degelijk af.
Dat is althans de conclusie
die de politie trekt naar
aanleiding van de gege
vens in de laatste week
van juli. In totaal werden
in de laatste week in het
olympisch deel van de stad
43 mensen gearresteerd
wegens diefstal en in
braak. In de vergelijkbare
periode vorig jaar bedroeg
het aantal arrestaties nog
144. Slechts één man werd
dit jaar gearresteerd we
gens beroving, vorig jaar
26.
Annemarie
Verstappen, Elles
Voskes, Desi
Reijers en Conny
van Bentum (van
linksnaar rechts):
goed voor zilver en
een sterk
nationaal record.
Tim Shaw: van zwemmen naar waterpolo
LOS ANGELES Een
opmerkelijke deelnemer
aan de Spelen kan zonder
twijfel de zwemmer Tim
Shaw worden genoemd.
Deze Amerikaan behaalde
in 1976 te Montreal een
zilveren medaille op de
40Ö meter vrije slag. In die
tijd verbeterde Shaw liefst
tien keer het wereldre
cord op deze afstand, ter
wijl hij ook nog eens
twaalf Amerikaanse re
cordverbeteringen in de
boeken bracht. Acht jaar
na dato keert Shaw terug
op de Spelen. Niet als so
list, maar als speler van
het Amerikaanse waterpo-
loteam.
Twee jaar geleden eindig
den de Amerikanen, met
Shaw in de gelederen tij
dens de wereldkampioen
schappen in Guayaquil als
zesde. Vorig jaar werd de
gouden plak behaald op
de Panamerikaanse Spe
len in Caracas.
LOS ANGELES De
zichzelf voor de gouden
medaille favoriet achten
de Nederlandse hockey
dames hadden een du
bieuze treffer nodig om
Nieuw-Zeeland op de
knieën te dwingen.
Fieke Boekhorst sloeg enkele
minuten voor tijd van het voor
dameshockey ongekend harde
duel een strafcorner te hoog
in. De Australische arbiter
Barr greep niet in en vervol
gens sprong de bal via het li
chaam van de Nieuwzeelandse
Mary Clinton in het doel,
waarmee een zwaarbevochten
zege van 2-1 een feit was.
Door het benutten van de
strafcorner maakte de gisteren
zwak spelende Boekhorst iets
goed van de blunder die zij
een aantal minuten daarvoor
had begaan. Zij miste toen een
strafbal door op de stick van
de uitstekende Nieuwzeeland
se keepster te slaan. Het was
trouwens toch een merkwaar
dige gang van zaken rond die
strafbal. Marieke van Doorn,
de expert op dit terrein die al
drie jaar lang geen strafbal
heeft gemist, "we'rd van haar
specialisatie afgehouden omdat
ze er tijdens de training min
der in had geslagen dan Boek
horst. Bondscoach Van Heu-
men hanteert een bepaalde
methode om de strafbal-slag-
vaardigheidte testen. „Ik laat
iedere speelster aan het eind
van de training een strafbal
nemen. Degene die mist moet
de ballen en shirtjes gaan op
ruimen. Fieke was de speelster
die de laatste dagen steeds als
laatste het veld mocht verla
ten. Toen was voor mij de
keuze niet moeilijk", aldus
Van Heumen, die voor het
slechte spel van zijn pupillen
wel een aantal zijns inziens
plausibele redenen wist aan te
„We hebben ons teveel laten
imponeren door het fysieke
geweld van de Nieuwzeeland
se dames. De eerste periode
ging het nog wel goed, maar
daarna hebben we ons teveel
op onze eigen helft laten op
sluiten. Het speelveld werd
daardoor te klein waardoor er
teveel lijf aan lijf werk ont
stond. Op dat punt hebben we
het tegen onze tegenstandsters
moeten afleggen."
Sophie van Weiier (rechts) scoorde het eerste Nederlandse doel
punt, maar mist deze kans. Sandra Ie Poole juicht te vroeg.
Vleugelspits Marjolein Eysvo-
gel was het volledig met haar
coach eens. „Ik heb het nog
nooit zo meegemaakt", vertel
de de redelijk ontdane speel
ster van Amsterdam na afloop.
„Die meiden haalden de meest
smerige trucs uit. Er werd op
je stick gehakt bij het leven en
ook aarzelden ze niet om een
forse por uit te delen. Op een
gegeven moment werd mijn
stick vastgehouden toen ik
wilde slaan. Ik heb me maar
heel snel aangepast en ik heb
er ook een paar uitgedeeld.
Wanneer wij in dit toernooi
iets willen maken, dan zullen
we de grenzen van onze eigen
hardheid moeten verleggen.
Het zou echter nog beter zijn
wanneer de scheidsrechters
strenger zouden gaan optre
den. Wanneer dat niet gebeurt
ik nog veel pro-
Met die opmerking had de top
scorer van het wereldkampi
oenschap in Koeala Loempoer
het volledig bij het rechte eind
maar veel recht van spreken
had ze eigenlijk niet. De ner
veuze Oranje-dames bleken
uiteindelijk niet in staat
hun tactische en technische
surplus uit te buiten en t
slotte hadden ze een -blunder
van een van die zwakke
scheidsrechters nodig om de
eerste toernooizege te pakken.
HARRY VERMEULEN
nald 1-1, 66. Fieke Boekhorst (straf
corner) 2-1 Scheidsrechters: Adams
(Aus) en Barr (Gbr). Toeschouwers:
2500.
Opstelling Nederland: De Beus;
Boekhorst, Benninga, Zegers, Hen
driks, Van Doorn, Le Poole, Sevens,
Eysvogel, Willemse (48. Hillcn), Von
LOS ANGELES De
Amerikanen heersen nog
steeds op de mini-golfjes
van het olympische
zwembad, maar de Neder
landse meisjes verzamelen
gretig wat er aan medail
les over blijft. De tweede
plaats van de 4x100 meter
vrije slag-estafette en de
derde van Jolanda de Ro
ver op de 100 meter rug
slag voerde het totaal aan
de vooravond van de eni
ge rustdag van het zwem-
programma op tot een
maal zilver en driemaal
brons.
Daarnaast was er een zesde
plaats voor Jolande van der
;Meer op de 400 meter vrije
slag en eén heel sterk natio
naal record van de vrije sla-
_g-estafette: de 3.44,40 was ruim
anderhalve seconde onder de
Guayaquil-tijd van twee jaar
geleden. De tweede plaats be
tekende dan ook zeker zilver
met een gouden randje.
In het Nederlandse kamp was
het de vraag of Annemarie
Verstappen en Conny van
Bentum ten minste zouden
kunnen samenwerken nu op
nieuw gebleken is, dat ze niet
tegelijk in topvorm kunnen
zijn. Er is een merkwaardige
wisselwerking in~de prestaties
van die twee: Verstappen
schitterde bij de wereldkampi
oenschappen in Ecuador. Van
Bentum zat toen in de put. Het
omgekeerde was in augustus
1983 het geval bij de EK in
Rome, waar Van Bentum zes
medailles won en Verstappen
afknapte. De tekenen leken er
op te wijzen, dat het zou kun-
Vroeger ontliepen ze elkaar
meestal, nu praten ze tenmin
ste", was de constatering van
schoolslag-specialiste Petra
van Staveren en ook bonds
coach Ruud Beele was van
mening dat de subcultuurtjes
binnen zijn ploeg minder
bloeiden dan in het verleden.
Toch liep het niet helemaal
naar wens. Terwijl Verstappen
als startzwemster voor het
eerst dit seizoen binnen de 56
seconden bleef, bleef Van Ben
tum (die in de series vrijaf had
gekregen ten faveure van
good-old Wilma van Velsen) te
lang aan het startblok ge
kleefd staan om het formida
bele sprintwerk van Desi Reij
ers, na eveneens een prima
prestatie van Elles Voskes
(„Onwijs gaaf"), naar behoren
af te ronden en vervolgens
bleef haar gewoonlijk formi
dabele eindschot uit. Daardoor
konden de Amerikaanse meis
jes de zoveelste gouden me
daille aan hun totaal toevoe
gen.
Uitgelatenheid
Jolanda de Rover lag met nog
een meter of vijftien te gaan
vóór op de latere winnares
Theresa Andrews en haar
landgenote Betsy Mitchell. In
de estafette liep Desi Reijers zo
hard in, dat Conny van Ben
tum de overwinning voor het
grijpen leek te hebben, maar
over die zaken werd na afloop
als bij afspraak niet gepraat.
Er heerste een stemming, die
schommelde tussen uitgelaten
heid en diepe tevredenheid.
Ondanks mondelinge getuige
nissen van het tegendeel,
schijnt de Amerikaanse hege
monie voor de Nederlandse
ploegleiding net zo'n natuur-
gegeven als de onaantastbaar
heid van de nu afwezige Oost-
duitse zwemsters.
De Amerikanen stralen een
superioriteit uit, die magne
tisch is. Jolanda de Rover bij
voorbeeld had nooit gedacht
op de 100 meter rugslag zo ver
te kunnen komen. Zij is gecon-
leen doordat zij in de barrage
verloor van de Nieuwzeeland
se Carmel Clark buiten de fi
nale.
De Roemeense vertegenwoor
digsters Carmen Bunaciu (vo
rig jaar derde bij de EK in
Rome) en Aneta Patrascoiu
(snelste van de „geschoonde"
seizoenranglijst met 1.02,01)
gingen dusdanig stroef door
het water dat daar geen ge
vaar van uitging. De Rover
kon zich concentreren op de
Amerikaanse deelneemsters.
Ze leidde van start tot tien,
vijftien meter van de finish.
Toen begon ze te zwalken en
vanaf de tribune leek ze een
gevecht te leveren met de lij
nen. „Dat was schijn. Ik heb
het touw niet geraakt. Ik had
alleen dikke benen en kon
niet harder", aldus De Rover.
Vanuit haar ooghoeken zag ze
de Amerikaantjes komen en
langs haar heengaan.
Een triomf voor de ploeg en
de USA", glunderde Theresa
Andrews, de enige zwemster
uit een gezin van dertien kin
deren na afloop. En Betsy Mit
chell, die voor het eerst van
haar teamgenote had verloren,
vond haar eigen verlies min
der belangrijk dan de winst
van haar land.
Onreglementair
Soms wordt de Amerikaanse
suprematie iemand wat te
veel, zoals de Australiër Mark
Stockwell na de volstrekt on
reglementaire start van de fi
nale 100 meter vrije slag.
„Denken ze dat ze hier in
Amerika de regels kunnen
veranderen om iemand te
kunnen laten winnen", brieste
hij. De Australische ploeg
diende zelfs een officieel pro
test in, maar dat werd door de
nieuw-benoemde voorzitter
van de FINA, Robert Helmick,
verworpen. Rowdy Gaines
was al als winnaar gehuldigd.
Weer zo'n figuur, die zich op
deze manier afreageerde voor
jaren van frustratie die volg
den op de boycot van Moskou.
Hij was geprogrammeerd om
er viermaal goud te winnen.
Tot twee keer toe wilde hij het
zwemmen er aan geven. Tot
tweemaal toe werd hij overge
haald nog even door te gaan.
„Ik geloof dat ik gewoon recht
heb op deze beloning", vond
Gaines.
Rugslagzwemmer Rick Córey
vond zelfs dat een matige com
pensatie voor hetgeen hij zich
had voorgesteld. De wereldre-
corhouder had zich voorgeno
men te stunten met een tijd
van rond de 1.57.0. Inplaats
daarvan bleef hij boven de
twee minuten steken.
Dat soort overwegingen gold
niet voor de Amerikaanse da
mes-estafette. Jill Sterkei, de
enige overgeblevene van de
gouden ploeg van Montreal
1976, mocht alleen in de series
even aantreden. Jenna John
son, Dara Torres en de geza
menlijke winnaressen van de
100 meter vrije slag Nancy
Hogshead en Carrie Steinsei-
fer waren echter minstens zo
overtuigd van hun recht op
goud.
Bij de heren zette het herstel
van Hans Kroes en Edsard
Schlingemann door. Op de 100
meter vrije slag miste Kroes
met 51.19 de finale op slechts
zestiende van een seconde. In
de troostfinale kreeg hij gezel
schap van Schlingemann, die
aantikte in 51.33. „Sinds gis
teravond gaat het bij ons be
ter", berichtte Kroes. „De eer
ste dagen hadden we van
Ruud Beele opdracht zo hard
mogelijk af te gaan en kwa
men we onszelf op het tweede
stuk tegen. In de finale van de
4x200 meter vrije slag hebben
we bewust gekozen voor een
andere verdeling en dat bevalt
ons uitstekend". Bondscoach
Beele bevestigde dat.
Roemenië voor
schijntje in
Los Angeles
LOS ANGELES De deelne
ming aan de Spelen kost Roe
menië, vergeleken bij de mees
te andere landen, maar een
schijntje. Het Internationaal
Olympisch Comité en de orga
nisatie hebben, evenredig ver
deeld, ongeveer 400.000 gulden
betaald voor de Roemeense
aanwezigheid in Los Angeles.
Zelf moest Roemenië nog zo'n
200.000 gulden op tafel leggen.
Het idee voor de hulp werd
geboren, toen de Russen en
hun aanhangers besloten Los
Angeles te mijden. Roemenië
voer als enige lid van het
Oostblok een afwijkende
koers. Ook andere landen,
voornamelijk uit Afrika, kre
gen geldelijke steun.
Jolanda de Rover
zorgde op de 100
meter rugslag
voor de derde
bronzen medaille
voor Nederland.
ditioneerd voor de 200 meter.
„Maar", zo verklaarde haar
trainer Kees Vervoorn, die in
Los Angeles zijn carrière als
wedstrijdzwemmer afsloot:
„Als ze daarop in de 2.13 wil
zwemmen, kun je op de 100
meter niet met 1.04 aanko
men". Hij legde tijdens trai
ningen de nadruk op de condi
tie en daardoor ging het sla
gritme van De Rover omhoog.
„Dat was in Guayaquil tijdens
de wereldkampioenschappen
bij de Oostduitse meisjes goed
te zien", aldus de vroegere
bondscoach Bert Sitters die in
Los Angeles acht Spanjaarden
begeleidt. „Kees moet het daar
hebben opgepikt en verder
hebben uitgewerkt".
Het was een heel werk een
zwemster, die al jaren meeging
op deze wijze om te turnen.
Maar bij de selectiewedstrijden
in Amersfoort bleek het resul
taat, al werd de handgeklokte
tijd van 1.02,7 door velen arg
wanend bekeken. „Ik kan het
echt", constateerde de 20-jari-
ge Amstelveense toen zij met
een tijd van 1.02,94 als op één
na snelste naar de finale was
overgegaan. Directe concur
rente Brigitte van der Lans fi
nishte in de nieuwe adspiran-
ten-recordtijd van 1.04.57 als
gedeelde achtste en bleef al-
