in de vrije tijde
n u
De herinneringen van vele visitekaartjes
Sekolah Indonesia
is geen peuleschil
Detectives voor
BOEKEN
Geslaagd actieboek
ter bestrijding van
vakantie-verveling
Dokaboek valt op door overbodigheid
KUNST
Ecidóc Souaant
Hattemse winkelruiten
worden kunstwerken
Deel nalatenschap
Lillian Hellman voor
marxistische schrijvers
üfï
In „Dubbel Spel" hanteert
Ted Allbeury opnieuw zijn ge
liefde figuur: een dubbelspion.
Sommigen vinden misschien
dat het verhaal wat ongeloof
waardig overkomt. Feit is ech
ter dat Allbeury bij het schrij
ven van zijn verhalen kan bo
gen op een ruime ervaring in
de Britse geheime dienst.
Erich Richter wordt in de
Tweede Wereldoorlog door de
Duitse Abwehr naar Engeland
gestuurd. Daar valt hij meteen
in handen van de Engelsen.
Hij loopt over en gaat voor de
Britten werken. Na de oorlog
gaat Richter met een andere
identiteit terug naar West-
Duitsland. Hij bereikt een
hooggeplaatste positie maar
zorgt andermaal voor opschud
ding door naar Oost-Duitsland
over te lopen.
Dick Francis, die zijn verhalen
altijd laat spelen in de wereld
van de paardensport, behoort
tot de allerbeste thriller-schrij
vers. In zijn nieuwste boek
(„Het Gevaar") is Andrew
een verzekeringsfunctionaris,
die zijn geld verdient met het
oplossen van ontvoeringsza
ken. En die ontvoeringen heb
ben dan natuurlijk weer alles
te maken met paarden(sport).
Zoals elke Francis: uitstekend
geschreven, goed verhaal met
een knappe ontknoping.
Een van de eigenschappen van
een goede thriller is dat je hem
pas opzij legt al je de laatste
bladzijde gelezen hebt. Wie
„De stille Honden" van de
Brit John Gardner koopt, zal
zeker niet rusten vcj^
boek uit is. Gardner
teur van drie nieuwe
Bond-verhalen en als
de beheerder van hetfIJ
lijk erfdeel van lal
ming schreef een ps|
gisch bijzonder knappe hg
geroman. Het boek sluif
waar logisch aan bij dU(
eerder verschenen tite[re
Nostradamusverraad" i
Wapentuin", maar kanpn
bezwaar als een zelijpr
verhaal worden gelezei)u
Het draait allemaal qe<
Britse spion die tiental
ren vanuit de „Centrfoi
Moskou (het hart van ij,
sische geheime dienst K js
staat is geweest waar[ri
informatie voor de Engl j
vergaren en door te ge\m
man in kwestie wordt oai
van een uiterst subtiju,
tussen de Britten en 4r
jets. Gardner heeft, en t<
zijn kracht, in de uitvL
van zijn thema de weto
de logica nadrukkelijk
handhaafd. Het einde v
boek is dan ook net zo ft
send als onontkoombaaf"
ca kan absurd zijn, op b
ste gezicht dan.
ïm, de A(T
Robert Ludlum,
samenzwering, Veen,
Eric Ambler, Grafr"
voor een spion, Arb
pers, 28,50.
Ted Allbeury, Dubbedf
Van Holkema en Wary
ƒ24.50.
Dick Francis, Het 0^
Arbeiderspers, ƒ28,50.
John Gardner, De stil)
den. Veen. ƒ24,50. f
De Engelse aristocratische lite
rator en levensgenieter Nor
man Douglas, werd geboren in
1886 en bracht, zoals dat in
zijn kringen hoorde, een heel
groot deel van zijn leven in
Italië door. Een bijzonder mar
kant figuur, die gehaat en be
wonderd werd en kontakten
had met zeer velen; schrijvers
en kunstenaars, politici, aller
lei meer en minder interessan
te tijdgenoten. Toen hij in 1952
stierf had hij een bijzonder
merkwaardige autobiografie
geschreven, die nu in een
zorgvuldige vertaling van Joy
ce Co. is verschenen in de
prachtige reeks „Privé-do-
mein" van De Arbeiders Pers.
Het aardige van deze „Terug
blik" („Looking back") is dat
de auteur totaal systeemloos
aan het werk gaat. Wat hij be
spreekt in de vele elkaar op
volgende korte en lange para
grafen wordt niet bepaald
door de plaats van een gebeur
tenis in de tijd of door andere
logische of natuurlijke indelin
gen. Norman Douglas trekt
steeds een visite-kaartje uit
een grote kom, waarin hij al
die kaartjes gedurende tiental
len jaren heeft bewaard. Wan
neer je iets met iemand te ma
ken had, verstrekte je hem, in
die betere kringen, je visite
kaartje, een gebruik dat in he
vige mate in onbruik is ge
raakt.
Norman Douglas heeft er hon
derden in dat grote bronzen
vat van Japanse makelij.
„Vaak heb ik naar deze „bru-
ie-parfum" gekeken en ge
dacht: er moeten rare vissen in
die kom zitten; een halve
eeuw vreemd geassorteerde
namen die in een flits een of
ander voorval van vroeger in
herinnering kunnen brengen".
Telkens trekt Douglas een
kaartje en vertelt dan wat hem
op dat moment te binnen
schiet. Vaak is dat niets, die
kaartjes krijgen dan als enige
aantekening een vraagteken^
maar de naam wordt niet weg
gelaten uit het boek. Soms ziet
Douglas aanleiding om een
naam te wijzigen, omdat er
voorvallen aan de orde zijn,
die wellicht beter niet aan de
openbaarheid kunnen worden
prijsgegeven met naam en toe
naam van de betrokkene. Er
zijn volop zakelijke contacten,
waar Douglas verslag van
doet, maar ook met bekende
persoonlijkheden (zoals D. H.
Lawrence), vrienden, mensen
met wie ruzie wordt gevoerd,
steeds op bijzonder heldere,
geestige en beeldende manier
verteld. Een heel uitvoerig
boek, natuurlijk, maar je kunt
er je langdurig mee vermaken,
omdat er steeds nieuwe en on
verwachte zaken aan de orde
komen. Enige informatie over
het boek en de merkwaardige
levenswandel van Norman
Douglas is in deze Nederlandse
uitgave ook opgenomen. Een
deel waar de redaktie van Pri-
vé-domein extra trots op mag
zijn.
De herinneringen aan schrij
vers en schrijfsters uit haar
jeugd en van later tijd, zijn in
dertijd (een jaar of vijf-en-
twintig geleden) door Annie
Salomons te boek gesteld. Al
lereerst verschenen deze noti
ties in een lange reeks bijdra
gen aan het tijdschrift Maat
staf, waarna uitgever Bert
Bakker er een aantal deeltjes
van maakte in de succes-poc
ketserie van die jaren, de
Ooievaars. Het is logisch dat
de uitgevers van Privé-domein
deze vriendelijke, aardige, wat
breedvoerige beschrijvingen
•('an Annie Salomons' kontak
ten met vele schrijvers, in hun
reeks wilden hebben. Dat is
nu gebeurd: een zeer lijvig
boek is het geworden, deze
„definitieve" herdruk van
„Herinneringen uit de oude
tijd". Voor deze uitgave heeft
Harry Prick de tekst doorge
nomen en notities toegevoegd.
Je kunt er veel lezen over de
persoonlijke schrijvers-vrien
den van Annie Salomons, nu
bijna een eeuw geleden. Wil
lem Kloos en Frederik van
Eeden, Louis Couperus, Mar
cellus Emants, Carry van
Bruggen. Het is verwonderlijk
dat de levendigheid waarmee
zij beschreven zijn, nog steeds
niet verloren is gegaan.
JAN VERSTAPPEN
Norman Douglas: „Terug
blik" - een autobiografie in
visitekaartjes, vertaald en
van een nawoord voorzien
door Joyce Co. Prijs
ƒ53,50.
Annie Salomons: „Herinne
ringen uit de oude tijd - aan
schrijvers die ik persoonlijk
gekend heb", definitieve uit
gave, voorzien van aanteke
ningen, verzorgd door Harry
G. M. Prick. Prijs ƒ46,50.
Uitgaven in de serie Privé-
domein van De Arbeiders
Pers.
Norman Douglas, 1885.
Onder de titel "Moeder, Ik
Verveel Me Niet" is bij de uit
geverij J.H. Gottmer het twee
de in een reeks CPNB (Collec
tieve Propaganda van het Ne
derlandse Boek)-boeken ver
schenen. Het eerste actieboek,
„Juliana '75", haakte in op de
vijfenzeventigste verjaardag
van prinses Juliana. Het nieu
we actieboek is verschenen in
verband met de vakantieperio
de.
De titel van het boek maakt al
duidelijk om wat voor soort
boek het gaat: een echt vakan
tieboek, waarmee heel wat
verveling, zowel bij goed als
bij slecht weer, effectief kan
worden bestreden. Met dit
boek in de hand kan elke va
kantiedag een waar feest wor
den. Overigens kunnen niet
alleen kinderen, maar ook ou
deren veel plezier aan dit boek
beleven.
„Moeder, Ik Verveel Me Niet"
bestaat uit bijna honderd bald-
zijden vol met informatie, leu
ke tips, trucs, spelletjes, we
tenswaardigheden en leesi-
deetjes, alles heel duidelijk en
erg mooi in kleur geïllus
treerd. In het boek wordt aan
liefst 40 verschillende onder
werpen aandacht geschonken.
Enige van die zeer gevarieerde
onderwerpen zijn: maak je ei
gen tekenfilm, geluidseffecten,
goochelen, het helal, griezelige
dieren, maak een masker en
interessante insecten. Het leu
ke is, dat veel van die onder-
De amateurfotograaf vormt
voor Focus Elsevier een nim
mer opdrogende bron van in
komsten. De uitgever heeft op
het terrein van de fotohobby-
boeken bijna een monopolie in
Nederland met als grote na
deel dat er regelmatig ook
minder nuttige werkjes ver
schijnen. Volgens de uitgever
heeft de lezer met Het Nieuwe
Dokaboek van bestseller-au
teur Günter Spitzing het meest
actuele en complete handboek
voor hobby- èn vakfotografen
in handen, maar die pretentie
wordt helaas niet waarge
maakt.
Een zeer groot aantal technie
ken komt meer of minder op
pervlakkig aan de orde en in
veel gevallen valt dat te be
knopt uit. Het boek is ook niet
zo up to date als wordt be
weerd. De laatste twee jaar is
er veel veranderd op kleuren-
gebied. De nieuwe Polaroid di-
rekt-klaar-diafilm, het revolu
tionaire Agfaspeed-systeem
voor diaprints, de nieuwe su
pergevoelige en extreem fijn
korrelige films van Kodak en
Fuji waar Nederland inmid
dels en masse op is overge
stapt, het is een losse greep uit
de vele ontwikkelingen op dit
gebied, waar Spitzing met
geen woord over rept.
Günter Spitzing weet waar hij
het bij fototechniek over heeft,
maar hij beschikt niet over
VRIJDAG 20 JUO 1984 PA[£^
UNIEKE OPENLUCHTTENTOONSTELLING
IN ANTON PIECKSTADJE
HATTEM „Ik denk dat we hiermee voor een wereldprimeur
zorgen". Johan van Elburg kan zijn enthousiasme nauwelijks
bedwingen als hij vertelt over het initiatief, dat het stadje Hat-
tem voor 4 augustus heeft gepland. Die dag zullen namelijk naar
schatting vijftien a twintig plaatselijke kunstschilders door de
stad trekken om de etalageruiten van winkels te voorzien van
een afbeelding. De raamschilderingen zijn dan een maand lang
door het winkelend publiek en toeristen te bezichtigen. Zestig
winkeliers hebben al laten weten dat ze aan het initiatief willen
meewerken en een of meer ruiten willen laten beschilderen. Dit
wordt de meest unieke tentoonstelling ooit gegeven, want het
gaat in een aantal gevallen om enorme oppervlakten, voorspelt
Van Elburg, een van de mensen aan wiens brein het idee is ont
sproten. De 4e augustus 1984 zal als een zeer bijzondere dag in
de Hattemer geschiedenisboeken worden bijgeschreven. Die dag
is het stadje niet alleen „schilderstad", maar ook gaan dan voor
het eerst de deuren open van het Anton Pieck Museum, dat 6
september officieel zal worden geopend door prinses Margriet.
Ter gelegenheid van die eerste openstelling zijn ook alle andere
musea in Hattem te bezoeken. Op de schildersdag zal op de win
kelruiten het beroep van de betreffende winkelier tot uitdruk
king worden gebracht. Wat zal worden uitgebeeld bepaalt de be
treffende winkelier zelf, waarna de organiserende commissie zal
bekijken welke kunstenaar de opdracht het beste kan uitvoeren.
De verf die de schilders bij hun werk gebruiken, wordt beschik
baar gesteld door Talens uit Apeldoorn, een bedrijf dat voor dit
doel een reeds bestaande verf extra heeft bewerkt omdat het ge
bruikte materiaal aan bijzondere voorwaarden moet voldoen. Zo
moet de verf een maand lang kunnen houden, moet ze ook
weerbestendig zijn en mag ze niet het glas aantasten.
NEW YORK De Ameri
kaanse toneelschrijfster Lilli
an Hellman heeft een deel
van haar nalatenschap van
ruim 12 miljoen gulden be
stemd voor de vorming van
een fonds voor marxistische
schrijvers dat de naam krijgt
van haar minnaar, wijlen au
teur Dashiell Hammett.
Hellman overleed op 30 juni
op 79-jarige leeftijd. Haar
testament van 25 mei 1983
werd gisteren in New York
geopend. De linkse intellec
tueel heeft ruim 1.200.000-
gulden nagelaten aan filmre
gisseur Mike Nichols, schrij
ver John Hersey, script
schrijver Peter Feibleman en
anderen. Het grootste deel
van de rest is ondergebracht
in twee gelijke fondsen. Dat
te vernoemen naar Hammett
is voor het "bevorderen van
radicalegeschriften over
politieke, sociale en economi
sche gelijkheid en burgerlij
ke vrijheid, bij voorkeur in
de Verenigde Staten", aldus
Heil mans laatste-wilsbe-
schikking.
Het andere fonds, te noemen
naar haarzelf, is voor doel
stellingen op het gebied van
het onderwijs, de letterkunde
of de wetenschap en voor
hulp aan schrijvers ongeacht
hun nationaliteit, leeftijd,
sekse of politieke overtui
ging.
Een pagina uit het boek.
werpen met elkaar verband
houden. Bijvoorbeeld: wan
neer de aan de hand van het
voorbeeld in het boek zelfge
maakte vlieger wordt opgela
ten is het zinnig om eerst nog
eens de bladzijden over wind
snelheid te bestuderen. En bij
de tip over het opzetten van
een toneelstuk zijn de hoofd
stukken over schminken,
mime, rekwisieten en maskers
WASSENAAR De „Se
kolah Indonesia" aan de
Rijksstraatweg in Wasse
naar heeft zojuist het
schoolseizoen afgesloten.
De geslaagde leerlingen
vieren feest en kijken uit
naar een vervolgoplei
ding op universitair ni
veau. De toekomstige
eindexamen-kandidaten
bijten nu al op hun nagels
voor het examen. Want
slagen aan de „Sekolah
Indonesia" is géén peule
schil.
De Indonesische ambassade
werd in 1964 heropend na het
verbreken van de diplomatie
ke betrekkingen met Neder
land in verband met de kwes
tie Nieuw-Guinea. Met de te
rugkeer van de diplomaten
kwamen ook de Indonesische
kinderen terug naar Neder
land. Na een tijdje bleek dat
er behoefte bestond aan een
opvoedingsinstituut voor kin
deren van in Nederland geac
crediteerde diplomaten.
Op de Indonesische school in
Wassenaar zitten niet alleen
kinderen van hier gevestigde
diplomaten, maar ook kinde
ren van ambassadepersoneel
in het buitenland. Onze Oos
terburen beschikken bijvoor
beeld niet over een onderwijs
instelling voor kinderen van
Indonesische diplomaten. De
zoon van de ambassadeur in
Duitsland zit dan ook op de
Indonesische school in Wasse
naar. De leerlingen hebben
wel allemaal de Indonesische
nationaliteit. Tijdens de
schooldagen verblijven de
leerlingen van wie de ouders
in het buitenland wonen en
werken in een internaat. De
meisjes aan de Rijksstraatweg
in Wassenaar en de jongens
aan de Violenweg in Den
Haag.
De zeventien docenten, aan
gesteld en betaald door de
ambassade, richten hun aan
dacht en lessen op het onder
wijs in Indonesië. Wanneer de
leerlingen teruggaan naar het
moederland, moeten de kin
deren geen moeilijkheden on
dervinden met het vervolgon-
l-t.
weer een goede hulp. Het oor
spronkelijk Engelse boek werd
samengesteld door Sue Tars-
key en werd door Mariella de
Kuyper-Snel in het Neder
lands vertaald.
LEO HENNY
Met een zekere regelmaat dui
ken berichten over groot
scheepse internationale wa
penhandelaren op in de pers.
De wereld waarin deze handel
en de daarbij behorende mis
daad zich afspeelt is onder
werp van de nieuwe Ludlum:
„De Aquitane Samenzwe
ring", zonder meer een boek
voor tijdens de vakantie.
Het verhaal gaat over gene
raals, die de macht in de we
reld willen grijpen. Advocaat
Joël Converse probeert de sa
menzwering te ontmaskeren.
Het boek is meeslepend en
geeft een aardig beeld van de
internationale wapenhandel
en de politieke beslissingen die
daarmee te maken hebben.
Kritiek past op de omvang van
de pil: het boek telt 533 blad
zijden en dat hadden er best
100 minder kunnen zijn.
Wie in Zuid-Frankrijk vakan
tie houdt, bevindt zich in het
gebied waar een van de mees
terwerken van Eric Ambler
zich afspeelt. „Grafschrift
voor een Spion" is het ver
haal van Josef Vassady, die
nog een paar dagen vakantie
voor de boeg heeft voor hij te
rug moet naar Parijs. Daar
werkt hij als leraar. Twee da
gen voor zijn vertrek uit Zuid-
Frankrijk wordt hij door de
politie opgepakt. In zijn came
ra is een film gevonden met
opnames van militaire gebie
den. Vassady wordt gedwon
gen de politie te helpen bij het
opsporen van de spion. Het
verhaal draagt alle kenmer
ken van een echte Ambler:
boeiend, goed geschreven en
een knappe intrige.
een boeiende verteltrant.
Daarbij pleegt hij zijn boeken
zelf te illustreren, maar een
boeiende fotograaf is hij niet.
Op het gebied van de zwart-
witfotografie wemelt het van
de goede boeken, die over dit
onderwerp evenveel of meer
informatie geven.
TJERK HERINGA
Günter Spitzing: Het nieuwe
Dokaboek, Uigeverij Focus-
Elsevier; prijs: ƒ55,00.
Paarden blijven favoriete oijderwerp voor Dick Francis
Paul Newman: Beste wensen
FOOTLOOSE
Over broeken gesproken. Ook
de firma Lee laat van zich ho
ren. De sterren van „Footloo
se" - aldus laat Lee weten -zijn
voornamelijk gekleed in ónze
jeans. Om dat te vieren is Lee
hevig bezig met allerlei acties.
Eén daarvan: Voor elke vijf
duizendste bezoeker aan
„Footloose" in de bioscoop, ligt
een gratis Lee-outfit klaar.
Vijfduizendste?! Ik denk dat
Lee met de huidige stand van
zaken in het bioscoopbezoek
wel wat motteballen bij die
broeken mag inpakken.
Dolle politie-boel
POLICE
Zaterdagnacht kunt u de nieu
we film „Police Academy" al
vast gaan zien in een voorpre
mière in het Haagse Cineac
theater. Het moet een dolle
klucht zijn over hoe je politie
agent moet worden. Dol, zeker
gezien de voorpubliciteit. Bij
de bioscopen vond ik een fol
dertje met het officieel toela
tingsexamen" voor die politie
academie. Daarop een aantal
multiple choice-vragen als
„Waarom moeten agenten snel
beslissen?" Met een keus uit de
antwoorden: „Ja", „Beiden"en
„Daar kom ik op terug". La
chen. gieren, brullen dus. Nog
erger werd het toen ik uit Am
sterdam een brief van het Par
ket van de Officier ontving,
met een verzoek aldaar te ver
schijnen en een boete van
370 te voldoen of te worden
gearresteerd. Een merkwaar
dig epistel waar je toch van
schrikt, als het de juiste lette
ring heeft en in de juiste kleur
en veloppe zit. Even verder le
zen: „Deze arrestatie zal
plaatsvinden op grond van:
van overheidswege gestelde
eis dat iedere, vanwege zijn of
haar functioneel daartoe ken
nelijk betrokken zijn, Neder
lander dan wel genaturaliseer
de Nederlander, ongeacht zijn
of haar lichamelijke aanleg of
sexuele geaardheid of kleur
haar/ogen, kennis dient te ne
men van de Warner Bros.
smash-hitkomedie Police Aca
demy". Nou ja. Ik ben dus niet
geweest. Het moest haast wel
lach-of-ik-schiet worden.
BERT JANSMA
Sue Tarskey: „Moeder, 'Ik
Verveel Me Niet", Uitgeverij
Gottmer, prijs: 19,50.
PAUL EN
JOANNE
Het Olympisch Gebeuren
houdt ook de Amerikaanse
showbizz-sterren bezig. De fir
ma Levi, die de Amerikaanse
Olympische athleten in de kle
ren steekt, verzamelt in 8000
winkels in Amerika de goede
wensen van het volk voor
straks bij de start. De broeken -
bonzen van Levi hebben de
Sterren een voorkeursbehan
deling gegeven en zijn bij hen
persoonlijk alvast wat kreten
wezen halen. Anthony Quinn
schreef een hele diepe: „Win
nen, verliezen of gelijk eindi
gen. iedereen die naar de ster
ren reikt is een ster". Oftewel:
proberen is goed genoeg. Be
verly Sills schreef: Bij de ope
ra zeggen we als we iemand
succes wensen: „Break a leg".
Vergeet dat maar! Ren, spring,
zwem. werp, doe alles onge
broken en met succes". Paul
Newman en Joanne Wood
ward verpakten hun goede
wensen aldus: „Being best isn't
everything, it's just all there
is". Een hele patriottische, die
alleen bij benadering vertaal
baar is als: Het gaat niet alleen
om het eerste worden, het gaat
énkel en alleen om het eerste
worden".
Het gebouw van de Indonesische School aan de Rijksstraatweg in Wassenaar.
derwijs. Als de kinderen op en het hindoeïsme. Er wordt geleden bestond er een h c
school komen, wordt alleen ook ruime aandacht besteed richting, gespecialiseerd jtele
aan de vaderlandse geschiede- len. Door gebrek aan
nis en in mindere mate aan de krachten is deze richtinj-^
wereldgeschiedenis. De leer- vervallen. Aan het eind.
lingen krijgen tevens les in de het laatste jaar doen de
staatsfilosofie, die is gebaseerd lingen examen in vei zo
op de grondwet van 1945. vakken. Voor bepaaldevar
Na afloop van de basisschool ken moet de leerling ijd,
stappen de kinderen over „Bahasa" of in het Engejjj^
naar de driejarige onderbouw, scriptie schrijven ovetr0p
waarover al eerder werd ge- door hem gekozen onder
sproken. Het aantal vakken Voor hij aan een der1
wordt dan uitgebreid. En hier werkstuk begint, krijfSpi
maken de leerlingen voor het leerling twee docenten gon
eerst kennis met het semes- wezen, die hem begeljder
tersysteem. Na elke vijf of zes tspl
maanden krijgen de leerlin- Via een mondeling ex
gen een overgangsrapport, dat wordt dan bepaald of hij
ook wordt erkend door de het werkstuk een voldi
scholen in Indonesië. heeft behaald. De le|pl£
Na de onderbouw stromen de doet ook nog exame
leerlingen door naar de „Se- meerkeuzevragen. Geen
kolah Menengah Atas", de al- tig vragen zoals bij het K
gemene middelbare school bo- landse examen, maar
venbouw. Na één semester drachten die soms wel z
moeten de leerlingen kiezen bladen beslaan. Leert
uit twee richtingen: sociale die slagen mogen ziclf
wetenschappen of natuurwe- ook terecht op de borst
tenschappen. Een aantal jaren pen.
de voertaal in Indonesië ge
sproken, de „Bahasa Indone
sia". Behalve die voertaal be
staan er in het land nog ruim
driehonderd regionale subta-
len. Het is onmogelijk om in
al die talen les te geven. Die
vervallen dan ook allemaal.
Daarvoor in de plaats komen
Engels en Duits. De Franse en
Japanse taal is facultatief.
Omdat de school in Neder
land is gevestigd, hebben de
leerlingen tot de. tweede klas
van de onderbouw (te verge
lijken met onze MAVO) ook
les in de Nederlandse taal.
Op de basisschool, de zogehe
ten „Sekolah Dasar", krijgen
de leerlingen in de vierde,
vijfde en zesde klas ook Ne
derlands. Daarnaast krijgen
de leerlingen godsdienst, al
naar gelang hun geloof. De
ambassade heeft vijf docenten
in dienst die les geven in de
Islam, het protestantisme, het
katholicisme, het boeddhisme
