14JUI
'essel it Hoorn
eschikbaar ge
telde geluidsban-
besluit de
van de ge-
iefde verslagge-
er op deze wijze
- a 1«ort te laten
iken is geno- Koos Postema
do°r Kees
uurman, chef van de afdeling ra-
io-sport. Niet iedereen in het team
io er gelukkig mee.
laas Samplonius, presentator van
et eerste uur: „Ik heb eerlijk ge-
I j ;gd moeite met die flitsen van
heo. Ik zal er geen klacht over in
lenen, maar leuk^ vind ik het
vo let
red Racké, presentator van het
7Q j veede uur: „Ik denk dat vijftig
rocent van de luisteraars die flit-
en op prijs stelt en dat de andere
edei Üftig procent zegt: 'Van mij hoeft
et niet'. Er is uiteraard vooraf
co mtact geweest met de familie
°°men- Als antwoord kregen we:
enk zou n*et ant*ers hebben ge-
erman van der Velden: „Het is
en eerbetoon aan Theo".
!hef Buurman zelf: „Voor mij was
ktijl et geen moeilijke beslissing. De
J-bngens hier hadden ook lange ge-
chten toen ik met het plan op de
CpPP60 kwam. Maar ik kende
a's m n broekzak, ik wist wat
- c deed. De reacties van de luiste-
^aars zijn positief. Nog nooit heb-
en zoveel mensen aan ons radios-
han e^eQe meegedaan als dit jaar",
leen
ZATERDAG 14 JULI 1984
•t meest beluisterde radioprogramma van deze weken is
igetwijfeld Radio Tour de France. Dit is niet alleen te danken
in de populariteit van de wielersport, maar bovenal aan de
rmule van het programma. Een van onze verslaggevers
aakte een uitzending mee en sprak met de mannen achter dit
cces.
laas Samplonius: „Het programma is opgehangen aan een
pulair sportevenement, het wordt op een herkenbare wijze
n elkaar gepraat door ervaren presentatoren en het wordt
loral ook overgoten met de smakelijke muzikale saus van
erman van der Velden".
•ed Racké: „De populariteit is afhankelijk van het
taalbeeld. Een paar jaar geleden werd Radio Tour de France
daan door discjockeys. Aan de ene kant hun muziek, aan de
idere kant de wielerflitsen. Er was geen sprake van een
nheid. Nu wel".
oos Postema: „Radio Tour de France wordt met ongekend
el plezier gemaakt. De humor is spontaan, het programma
raait een ontspannen sfeer uit".
idio Tour de France, het meest geliefde radioprogramma van
lversum.
VERSUM Even voor vieren
rdt de sfeer in de Radio Tour-
lio treffend in woord en beeld
•acht door de Groot(Uur
leester van omroepland: Koos
ma, glas wittè wijn voor zich,
irilletje op de punt van z'n
us. Nog een minuut of tien, dan
at hij de ether in. Maar eerst
en de laatste slok. „De hele dag
b ik zitten vergaderen over een
euw programma. Veel mensen,
rare gesprekken. Vermoeiend
s. Ik stapte in m'n auto met een
voel van .pfff. Het was twee
nuten rjden naar deze studio,
aar nog tijdens het ritje kreeg ik
lts van - slaat zich uitbundig op
knieën - hè lekker, Radio Tour
France".
een andere hoek van de romme-
>e ruimte heeft de regisseur Ferry
Groot telefonisch contact met
ieke Havik, Neêrlands trots in de
rste Tour voor vrouwen. Havik
ijkt andermaal een etappe te heb-
'n gewonnen, tot groot vermaak
an de man van de muziek, Her-
an van der Velden. „Hé Koos,
je dat, wéér die Mieke met
aar gele bolletjestrui
e wielrenster zelf (waarschijnlijk
lïnspireerd door de Kneet-story)
trouwens ook vol grapjes. „Moet
straks in de uitzending Volen-
ims of Nederlands spreken",
raagt ze De Groot. „Doe maar in
et Nederlands", antwoordt dit
)onbeeld van Hollandse nuchter-
id. Hij staat ook deze middag aan
tt roer van het jaarlijkse „specta-
du NOS". Hij zit drie uur lang
ihter z'n schakelpaneel, maar
ift al die tijd niet één keer z'n
te verheffen of onrustig te ge
in. Radio Tour de France is een
geoliede machine, waarin alle
lartjes perfect in- elkaar grijpen,
it programma wordt al zes jaar
•r nagenoeg dezelfde ploeg ge
kt en dat is te merken. Er
;t een ontspannen sfeer in het
het met kabels, draaischijven,
rofoons en talloze knoppen „op-
rde" vertrek.
em van Theo
'och heeft het
'our-team een
evoelige aderla-
ng moeten on-
ergaan. Eerst de
ood van Theo
[oomen, later het
^^ericht dat regis-
bea|jeur en geestelijk
"ader van Radio
Tour de France,
Seorges Tor, naar
Jie let ziekenhuis
öoest. De plaats
i Tor in
inkrijk wordt
[igenomen door
ap Hofman.
pieo Koomen is
literaard door
beelïemand te ver'
D)angen. Zijn stem
nog iedere mid-
een herha-
te horen,
Klaas Samplonius
jgeC™
KoJeugdsentiment van Klaas
lurman paradeert door de studio
een soort Wild West-uitrusting,
leen de hoed ontbreekt, de tame-
uitbundige uitmonstering valt
hét nuchtere sfeertje van 'doe
»aar gewoon', een beetje uit de
°on, juist als evenals de zeer fors
jt de kluiten gewassen snor van
lerman van der Velden.
Twee uur, radionieuwsdienst ver
zorgd door het ANP. Tijd voor
Klaas Samplonius om z'n plaats
achter de microfoon in te nemen.
Een van de eerste platen die Van
der Velden voor hem heeft uitge
zocht is van Adamo. „Jeugdsenti
ment. Uit de tijd dat ik nog voor de
Zwolse Courant werkte", ver
trouwt Samplonius het Nederland
se volk toe.
Relativeren van Fred
Van der Velden is in gedachten al
met het volgende uur bezig. „Waar
wil je mee beginnen"?, vraagt hij
Fred Racké. „Met een orkest
graag", antwoordt deze. Hij krijgt
zijn zin niet. „Morgen misschien",
zegt de keuzeheer van de grammo
foonplaten. Racké reageert niet. Hij
is als geen ander in het team door
de wol geverfd. Volgde het Tour-
circus als verslaggever van ëen
kranten-combinatie en voor radio
en tv. Nu zit hij ontspannen, drij
vend op een jarenlange onver
woestbare routine, te wacHten op
zijn uurtje Radio Tour. „We zitten
hier, Klaas, Koos en ik, vooral ook
om te relativeren aan de basis. De
verslaggevers in Frankrijk laten
zich uiteraard meeslepen door het
evenement waar ze middenin zit
ten. Ik weet er alles van. Toen ik
als schrijvend verslaggever in de
Tour zat, schold ik de hoofdredac
teur helemaal stijf: 'Ik moet een pa
gina extra hebben, want ik heb dit
verhaal nog en dat'. Wij hier in
Hilversum, zijn er om het even
wicht te herstellen. Je moet niet
overdrijven natuurlijk. De routine
mag niet de overhand krijgen. Je
mag ook niet te relaxed overko-
Dat relativeren aan de basis viel
met Theo Koomen als verslaggever
zeker niet mee
Racké: „Ik heb altijd met Theo
overhoop gelegen. Hij voegde een
dimensie aan de verslaggeving toe,
waarvan ik altijd heb gezegd, de
sport verdient zo'n benadering niet.
Je moet, volgens mij, een scheiding
maken tussen sport en show. Een
sportverslaggever is geen conféren
cier. Theo en ik hebben twee sei
zoenen schaatsen gedaan op tv. Die
samenwerking verliep niet altijd
even soepel. Na zijn dood heb ik
hem op slag zijn overdrijven verge
ven. Hoe je het ook bekijkt: Theo is
toch een unieke man geweest. Ik
zou het verschrikkelijk vinden als
hij door collega's geïmiteerd werd".
Jan Mulder heeft in de Volkskrant
geschreven, dat Harrie Jansen al
druk bezig is in de huid van Koom
en te kruipen.
Racké: „Ik heb daar nog niets van
gemerkt. Laten we Jansen alsje
blieft niet met de erfenis van
Koomen opzadelen. Die jongens in
Frankrijk hebben het al moeilijk
genoeg. Iedereen in dit land heeft
door de jaren heen verstand van
wielrennen gekregen. Dat vergroot
de druk op de verslaggevers. Ze
worden strenger op de vingers ge
keken dan een paar jaar geleden.
Daar komt bij dat veel mensen
naar de tv kijken en gelijktijdig
naar Radio Tour luisteren. Ze kun
nen dus alles controleren. Zelf ben
ik een beetje uitgekeken op de
sportjournalistiek. De blessure aan
de kleine teen van Ruud Krol
wordt door sommigen belangrijker
gevonden dan de oorlogsdreiging in
Polen. Dat stuit me tegen de borst.
Aan de andere kant: ik ben ook
niet gecharmeerd van collega's die
sport helemaal niet serieus wensen
te nemen zoals iemand als Harry
Vermeegen. De sport verdient het
Kees Buurman
niet, in dienst gesteld
van grappen en grollen. Als Harrie
in een programma als 'Den Haag
Vandaag' zo'n toontje zou aanslaan,
zouden zijn collega's zeggen: 'Poli
tiek is wel een spelletje, maar
toch...' Vermeegen relativeert op
zijn eigen manier. Ik zeg alleen: hij
doet het te uitbundig. Wat niet wil
zeggen dat er in mijn ogen hele
maal geen humor in de uitzendin
gen zouden mogen zitten. Zo'n
Teunisse vind ik, als rechtgeaarde
Hagenaar, natuurlijk schitterend".
Krent van Meneer de
Groot
Racké wijst naar een lange, ietwat
slungelige veertiger met grijs haar.
Henk Kalkman, werkzaam voor
NOS-teletekst en de man achter
het typetje Teunisse, hoofdrolspeler
in het dagelijkse Tour-spelletje.
Een creatie van Ferry „meneer" de
Groot. Zijn zoveelste; tot stand ge
komen op het moment dat de tele
fonische reacties van luisteraars
steeds armer aan humor dreigden
te worden. De Groot achtte de tijd
rijp voor de introductie van een
krent in de dagelijkse pap en liet
zijn oog vallen op de ras-echte Ha
genaar Henk Kalkman. Succes
bleef niet uit. Teunisse kan niet
meer kapot, evenmin als Radio
Tour de France.
Klaas Samplonius, nadat hij zijn
dagelijkse uur tot ieders tevreden
heid heeft volgepraat: „Zo'n uitzen
ding gaat nooit echt mis. Niemand
voor ons heeft tekst voor zich. Al
leen een lijst met platen, en die
kun je een voor een wegstrepen.
Ons improvisatievermogen is, dank
zij de routine, vreselijk groot. Radio
Tour is inderdaad een goed geolie
de machine.Het enige dat ik hoef te
doen is hier om één minuut voor
twee binnenlopen en m'n zegje
doen in die microfoon".
Samplonius, in vaste dienst bij
NOS-Radio, is ook presentator van
'Tussen het nieuws', een journalis
tenforum, is eindredacteur van
'Tamboer' (programma voor Antil-
lianen), wordt straks eindredacteur
van NOS' ombudsman en is een
van de presentatoren van 'Langs de
lijn'. Om half vier vertrekt hij, op
weg naar een andere taak.
Platen van Herman
Herman van der Velden is uitge
praat met een plugger en legt z'n
zoveelste lp op de draaitafel. Hij
mag zich de bekendste platenselec-
teerder van Nederland noemen is
daar trots op.
„Wat er moeilijk is aan het uitzoe
ken van muziek? Jij zou het ook
wel kunnen. Twee of drie dagen.
Maar zeven jaar Langs de lijn. Ra
dio Tour en Met het oog op mor
gen, dan moetje wel wat weten. Ja,
ik ben bekend. Waarschijnlijk om
dat ik de beste ben. Het is te verge
lijken met een bos bloemen. Van
tien mooie bloemen kun je een af
schuwelijk boeket maken. Radio
Tour slaat aan, omdat het met ver
stand wordt gemaakt. Het geheel is
niet hakkerig".
Koos Postema moet een half uur op
z'n beurt wachten en observeert z'n
werkende collega's met zichtbaar
genoegen. „Radio, het medium zon
der kapsones", zegt hij. In 1976 is
hij bij toeval in het wereldje van de
sportverslaggeving terecht geko
men. Hij presenteerde 'Met het oog
op morgen' in de studio naast die
van 'Langs de lijn', fungeerde op
verzoek van Jaap Hofman als in
valler en werd in het team opgeno
men toen Tom Blom tijdens zijn va
kantie liet weten, niet meer terug
te zullen keren. „Na die sportuit-
zendingen heb ik altijd een moe,
maar aangenaam gevoel".
Een presentator van hooggewaar
deerde praatshows, parlementair
verslaggever ook, maakt een stap
naar de sportverslaggeving. Een
opzienbarende stap. Postema: „Ik
heb het als bijzonder eervol erva
ren toen ik voor deze klus werd ge
vraagd".
Nog altijd zeggen velen in de jour
nalistiek: Als je echt helemaal niets
kunt, kun je altijd nog sportjourna
list worden.
Postema: „In het wereldje waarin
ik zat heb ik dergelijke geluiden
niet gehoord. Joop van Tijn heeft
'Langs de Lijn' aanstaan als hij op
zondagmiddag z'n verhalen schrijft
voor Vrij Nederland".
Fred Racké zegt: Postema, Samplo
nius en ik moeten relativeren aan
de basis.
Postema: „Ja hetzelfde zie je bij
'Langs de lijn'. Je moet oppassen
dat je niet verdwaast met de sport-
verdwaasden. Als een zwemver-
slaggever het te bont maakt, zeg ik:
'Is er nog iemand verdronken van
middag Willem Ruis zei over
Zwolsche Boys altijd in de uitzen
ding: 'Worden die jongens nou
nooit volwassen?' Zoiets moet kun
nen. Als je daarnaast maar concrete
informatie geeft. Humor komt vaak
spontaan op tijdens de uitzendin
gen. Bert Nederlof, overigens een
heel bekwame verslaggever, is een
tamelijk fanatieke Excelsior-aan-
hanger. Tijdens het draaien van
een plaatje zegt één van de techni
ci: 'Zou die Nederlof soms met de
spelersbus zijn meegereisd Zoiets
kun je even later mooi gebruiken:
'Zeg Bert, hoe was het in de bus
Koos als Dorus
Het is vier uur. Racké gaat, Poste
ma komt en De Groot meldt aan de
heren in Frankrijk dat hij naar het
toilet moet „voor een dopingcontro
le". De reaktie van nieuweling Pie-
ter Storms: „Harrie Jansen vraagt
of hij je moet helpen". Een kwar
tier later: het Tour-spelletje, met in
de hoofdrollen Teunisse (uiteraard)
en een echtpaar, waarvan de man
in bad ligt. „Me man leg in bad",
meldt moeder. Twee telefoontjes
later: „Ja, ik lag in bad. Moet ook
gebeuren, hè, ééns in de drie we
ken". Koos Postema schiet nage
noeg onder de tafel van het lachen
en krijgt nauwelijks tijd om zich te
herstellen, want Teunisse meldt
zich, ditmaal vanuit een „gagazje".
Vijf uur, radionieuwsdienst, ver
zorgd door het ANP.
Postema, die onder z'n koptelefoon
en met dat halve brilletje op z'n
neus opvallend veel weg had van
zijn vroegere mede-Rotterdammer
Tom (Dorus) Manders, stapt zijn
hokje uit en zegt: „Hoorde je dat
Een keer in de drie weken in
bad Wat een schitterende man".
De reactie van de technicus: „Fris
is anders. Wees maar blij dat dit ra
dio is
BERT DIJKSTRA
