,Ik ben
ffien straat-
chrijf ster
fiekló® Soutont
ACKIE COLLINS
ZATEEDAG 14 JULI 1984
TJE
IMING'
'50 m2
jfshal,
literaar
gen: Dat boek had ik in m'n lun-
chuur kunnen schrijven. Nou zijn
die lunchuurtjes tamelijk lang, een
uur of vier. Want dat hoort ook bij
Hollywood-vrouwen: Lunchen in
Ma Maison, de Bistro Garden, en
daar met elkaar kankeren op hun
echtgenoten, de chauffeurs en de
Mexicaanse dienstmeisjes, en pra
ten over de jurk van vierhonderd,
vijfhonderd dollar die ze op de vol
gende party zullen dragen".
Uiterlijk
Wat „in" is in Hollywood veran
dert met het jaar. Vorig jaar kreeg
ik van de journaliste-schrijfster
Alexandra Penney in New York
een lijstje van die „inne" dingen,
die je beslist moest weten van Hol
lywood. Dat je, als je ook maar iets
.wilde voorstellen, je boodschappen
moest doen in het supersjieke Ro
deo Drive, waar Giorgio en Gucci
en alle modegroten hun winkels
hebben. Dat je in het Beverly Hills
Hotel aan de rand van het zwem
bad moest zijn om te horen welke
„filmdeals" er gemaakt worden.
Maar dat ik wel moest oppassen,
want die informatie zou in de loop
van de maand wel eens verouderd
kunnen zijn. En dat de dames
schoenen van Maud Frizon dragen.
En tassen van Louis Vuitton. En
dat ze hun nagels bij Jessica laten
doen, en hun haar bij Jose Eber. En
ja hoor, we nemen in Hollywood de
astrologe Shelley von Strunkel mee
uit, die er haar beroep van maakt
De Sterren de waarheid en niets
dan de waarheid uit de gelijknami
ge hemellichamen te voorspellen,
en ook zij weet ons met precieze
nauwkeurigheid daar te brengen
waar het zich allemaal afspeelt. In
Ma Maison, waar zelfs het taartje
schandalig duur is, of bij café
Trumps waar achter al die gewoon
uitziende mensen toch heel wat be
langrijke trendsetters moeten
schuilen. De cliché's van een stad
die om het uiterlijk draait.
Dikke producent
Jackie Collins: „Er waren critici
die zeiden: „O ja, Hollywood Wi
ves, de Polo Lounge, Ma Maison.
Absolute cliché's!" Maar Hollywood
is cliché. Als je over Hollywood
schrijft, móet je 't daarover hebben.
En over die dikke producent en dat
sterretje met de bekende attribu
ten. Want ze bestéén".
Jackie Collins woont met haar man
en drie dochters in Beverly Hills,
het Wassenaar van Hollywood, aan
een zijstraat van Sunset Boulevard.
De wijk Hollywood zelf is vergane
glorie. Wie iets voorstelt woont in
de heuvels verderop, Beverly Hills
of in het superdure Bel Air, een
wijk met een eigen poort en een ei
gen politiemachtje. Jackie Collins is
getrouwd met Oscar Lerman, een
laconiek Amerikaans zakenman,
mede-eigenaar van de Londense
nachtclub voor rijkere, oudere
„swingers". Hij bemoeit zich niet
met het gesprek, gaat ergens in de
tuin bij het zwembad zitten en
komt alleen even een flitsfotootje
maken voor het familie-album.
„Ik zou nooit zo'n boek geschreven
kunnen hebben als ik zelf niet zo'n
stevige gezinsrelatie had. Mijn man
en ik hebben allebei onze carrières
en we zitten wat dat betreft niet in
eikaars vaarwater. Hij vindt m'n
succes prachtig, maar hij zorgt dat
hij zelf niet op foto's komt, want hij
heeft geen enkele zin om als Me
neer Collins door het leven te
gaan". Hun fraaie huis, dat er van
buiten tamelijk gesloten uitziet, is
rijk maar leefbaar ingericht. Veel
wit, veel licht en aan de wanden
Jongere
zus
van
Joan
(Alexis)
maakt
een
best
seller
tekeningen, schilderijen van tijgers,
panters en cheetahs. Een hobby
van Jackie. Zelf heeft ze een truitje
aan met pantervlekken, geel en
zwart, dat zeker niet van een van
de duurste modehuizen van Rodeo
Drive lijkt te komen. „Ik ben gek
op panters en cheetahs" zegt ze.
Beverly Hills
Hoe leef je nu in „Hollywood" te
midden van die dames waar je net
over geschreven hebt in een boek
dat door de kritiek overigëns als
„vulgair" is betiteld. Jackie Collins:
„Ik speel 't spelletje mee, of ik doe
een stap terug en ik kijk er naar.
Weet je, ik ben hier niet gekomen
omdat ik iets van Hollywood wilde.
Ik hoefde geen actrice of zangeres
te worden. Ik schrijf boeken en
daarvoor zit ik hier op de goeie
plek. Ik schrijf over de Great Ame
rican Dream. Over al die mooie
jongens en die knappe meisjes,
waar Amerika vol van zit, die het
willen maken. Die van hun laatste
geld de bus naar Californië nemen.
Die vervuld zijn van die honger
naar succes. Want om succes draait
alles hier. Voorin m'n boek staat
een motto van literair schrijver
Gore Vidal: „Niemand kan zich
veroorloven te falen binnen vijf ki
lometer van het Beverly Hills Ho
tel". Wie hier succesvol is woont in
de buurt van dat hotel, of in een
flat in de heuvels van Beverly
Hills, heeft een Beverly Hills post
codenummer en kinderen die op de
Beverly Hills school gaan".
En zijzelf? Speelt Jackie Collins
een rol in haar boek? „Nee" zegt ze
heel definitief „nee. Als je een goe
de „storyteller", een verteller, bent,
dan schrijf je niet over jezelf. Dan
schrijf je over anderen. Ik heb nu
negen boeken geschreven en ik zal
er nog een heleboel schrijven, want
ik heb stof genoeg. Maar over me
zelf schrijven? Misschien als ik 99
ben. Ik wil verhalen vertellen, ik
wil de verbeelding van mensen in
werking zetten. En ik wil zelf mee
genomen worden in m'n verhalen.
Want dat vind ik het heerlijke van
schrijven: je gaat zitten, met pen en
een schoolschrift en je hebt de
macht over de figuren die je be
dacht hebt. Of misschien hebben zij
wel macht over jou".
weinig zorgen te maken. Ze ver
koopt niet alleen miljoenen exem
plaren over de hele wereld, ze weet
sinds kort dat er een dollarbedrag
van zes cijfere (niet nader bekend
gemaakt, maar het gaat om een re
cordbedrag) door tv-producent Aa
ron Spelling overgemaakt gaat
worden voor de rechten van „Hol
lywood wives". Het moet een mini
serie van vijf uur worden. En er
moeten volgend jaar nog vijf afle
veringen volgen. Een soort Dallas.
Jackie Collins verkneukelt zich er
nu al over wie haar rollen gaan
spelen. Eerst vraagt heel Holly
wood zich af wie wie is in haar
boek, en een half jaar later vragen
ze zich af wie wie gaat spélen. Een
cynische zaak. Jackie Collins: „Ik
hoop op Burt Reynolds, maar die
doet nauwelijks televisie. In mijn
boeken zit veel humor, een beetje
bijtende humor, want ik steek m'n
mening niet onder stoelen of ban
ken, ook privé niet. En volgens mij
heeft Reynolds die humor. Ik zag
'm laatst in een show van Dom De-
Luise. „Hé Burt" zegt DeLuise, „ik
dacht dat jij veel meer haar had?'
„Heb ik ook", zegt Burt. „Thuis".
Een man die zo'n grapje over zich
zelf kan maken, kan nooit slecht
zijn".
Geshockeerd
„Schrijven is alles voor me" zegt
Jackie Collins. Ze maakt zich niet
druk over een nieuwe beweging in
Amerika, die zich teweer stelt te
gen de almaar groeiende rol van
sex in het geschrijf van mensen als
Harold Robbins, Judith Krantz en
Rosemary Rodgers. „Nou, bij dat
lijstje mag je mij dan waarschijnlijk
ook wel zetten. Ik ben de eerste die
ze aanvallen. Maar zo bent maak ik
het echt niet. Het komt alleen om
dat ik een vrouw ben en omdat ik
er niet slecht uit zie. Ze zien een
foto van me en dan zijn ze geshoc
keerd. In mijn boeken genieten
vrouwen meer. En dat is nieuw.
M'n boeken zitten wel vol met ste
vig taalgebruik, met uitdrukkingen
die ik hier niet zou durven roepen.
Maar zo préten mensen. Luister
naar iemand uit de filmwereld, en
het is óm het andere woord een
.krachtterm".
Zelf gebruikt Jackie Collins er het
hele gesprek niet één. Maar haar
boeken zorgen voor rode oortjes,
haar openhartigheid daarin provo
ceert. Wat dat betreft lijkt ze op zus
Joan, die zich in een interview en
in haar boek „Past Imperfect" zeer
openlijk - en intelligent - uitliet
over haar leven, haar huwelijken
en haar verhoudingen. „O nee
hoor" lacht Jackie Collins. „Bij
Joan is het allemaal „real life".
Waar gebeurd. Ik gebruik alleen
maar m'n verbeelding.
„Er wordt me vaak gevraagd of
Joan geen rol zal spelen in „Holly
wood Wives". Waarom zou ze? Ze
heeft één keer de hoofdrol gespeeld
in een film naar een boek van mij,
„The Stud". Haar carrière zat toen
in een dal en ze had het al vaak
over die rol gehad. Mijn man heeft
toen het geld bij elkaar gebracht en
we hebben er een familie-produk-
tie van gemaakt. Die rol is eigenlijk
het prototype voor de rol van
Alexis in ..Dynasty" geweest. En
dat is het beste wat ik voor haar
heb kunnen doen". In haar auto
biografie „Past Imperfect" schrijft
zuster Joan dan ook als het over
„The Stud" gaat: „Thank you, Jac
kie".
Gangsterdochter
Jackie Collins is bezig met een
boek met wéér een vrouw in een
ongebrukkelijke hoofdrol, „Luc
ky". Het is een vervolg op haar
boek „Chances" (De peetdochter)
en het is het verhaal van een gang
sterdochter, die het imperium van
haar vader overneemt. „M'n favo
riete boek", zegt Jackie. „Die Luc
ky is geboren in de zestiger jaren
en ze is even sterk als welke man
dan ook. Ik heb zoveel brieven van
over de hele wereld gekregen over
haar, dat ik nu dat vervolg maak.
Ze is meer dan levensgroot gete
kend. En waarom niet. Ik bedoel,
ga naar de film en je ziet Charles
Bronson, Clint Eastwood. Oók
meer dan levensgrote figuren.
Bronson schiet toch ook mensen
neer uit wraak en blijft de goede
held? Mijn Lucky schiet ook ie
mand uit wraak dood omdat die
haar broer vermoord heeft. Ik wilj
dat de mensen dat ook van een
vrouw accepteren. Misschien over
drijf ik 't. Maar ik wil-vrouwen ook
rolmodellen geven als ze mijn boe
ken lezen. Net zulke helden als
mannen altijd gehad hebben. Na
tuurlijk krijgen vrouwen wel meer
te zeggen. Maar dat betekent het
zelfde als „de bladeren gaan van de
bomen vallen". Ze moéten meer
macht hebben. Hier in Hollywood
is 't nog miniem. Weet je hoe pro
ducers over vrouwen praten? „Die
en die voor die rol? Ga weg, die
heeft 't gehad, die is al over de vijf
entwintig". Dat soort praat. Maar
ik denk dat ze het publiek onder
schatten. Dat wil toch ook een ou
dere Robert Redford zien en een
oudere Clint Eastwood. Waarom
geen actrices als Glenda Jackson of
Faye Dunaway. Vrouwen die intel
ligentie uitstralen. Gelukkig heeft
Shirley MacLaine nu de Oscar ge
wonnen voor „Terms of Endear
ment".. Prachtig, prachtig. Als ik
met mijn boeken in dat soort eman
cipatie kan bijdragen, graag".
De echte feministen blijken in
Amerika trouwens niet zo bar veel
op te hebben met Jackie Collins.
Daarvoor zitten haar boeken te
veel in de richting van de „pulp"-
literatuur en is ze inderdaad
te veel een vrouwelijke Harold
Robbins. Maar privé ziet ze er zo
zachtaardig uit dat haar woorden
voortdurend haar gezichtsuitdruk
king logenstraffen. Ze vindt het ge
sprek „lovely" en als het over dé
werkelijke waarden in haar levert
gaat, komt ze met een aardig, maai!
nogal door-de-weeks antwoord;
„Mijn gezin. Je kinderen een goed
gevoel voor waarden meegeven)
juist als je in een stad als Los Ange-t
les woont. Je kan nog zo succesvol
zijn, nog zoveel geld verdienen!
maar je gezin blijft de basis van al-j
les".
Jawel, ik weet het zeker. Niet dat u
van mij ook maar één van haar
boeken hoeft te lezen, maar Jackie
Collins blijft aardig. Door haar zou
je zelfs benieuwd raken naar ,de
Ware Aard van zus Joan van „Dy
nasty". Zou Alexis dan toch niet
zo'n kreng zijn?
BERT JANSSA
„Dat wilde ik sinds m'n dertiende
al. Ik was gek op Mickey Spillane,
en op m'n zestiende kon ik een
exacte „namaak-Spillane" schrij
ven. Ik ben toen in Engeland van
school gegaan, ik was een „school-
drop-out", en wilde schrijven, jour
nalist worden. M'n vader, een En
gelse theateragent, zei: „Hoe kan
dat nou, je hebt* geen enkele oplei
ding". Het heeft heel lang geduurd
voor ik begonnen ben. Ik ben Scott
Fitzgerald gaan lezen en Harold
Robbins. Ik was gek op Ameri
kaanse literatuur. Engelse litera
tuur vond ik ontzettend depressief
wat de vrouwenfiguren erin be
treft. Als ik zou gaan schrijven,
wilde ik over Echte Vrouwen
schrijven. Vrouwen die net zo goed
waren als mannen. Ook sexueel,
want dat kom.je in boeken nauwe
lijks tegen. En als een manlijke
schrijver een zogenaamde „libera
ted woman", een bevrijde vrouw,
opvoert, dan is dat een vrouw die
met iedereen naar bed gaat die ze
tegenkomt. Mijn idee van een be
vrijde vrouw is een vrouw die
slaapt met de man die zij wil. Op
een dag kom ik op een feestje en
daar loopt een vrouw, die rondkijkt
en zucht: „The world is full of mar
ried men". De wereld is vol ge
trouwde mannen. Op dat moment
wist ik 't: Dét moest de titel van
mijn boek worden. Ik wilde schrij
ven over de dubbelheid in verhou
dingen, de ontrouwheid van de
man ten opzichte van vrouwen.
Dat was zestien jaar geleden en dat
boek is verfilmd, met Carroll Ba
ker en Tony Franciosa. Negen boe
ken en drie films later geloof ik dat
ik nog steeds aan het begin sta. Elk
boek wordt beter. Ik ben een
schrijver zonder opleiding. Een
straatschrijfster. Ik gebruik geen
moeilijke woorden, in mijn boeken
staan geen grote beschrijvende pas
sages. Ik word gelezen door men
sen die normaal niet met een boek
in een hoek gaan zitten".
Mini-serie
Wat de kritiek ook over haar boe
ken zegt, Jackie Collins hoeft zich
Schri,YWOOD/LOS ANGE-
iftunu- Jackie Collins is een
leen. Niet omdat ze het
le zusje is van het Grote
uit „Dynasty", Joan
is. Niet omdat ze toeval-
|k mooi is (mooier zelfs,
kmaar dat ligt aan mij).
^Iniet omdat ze haar pen
■waaiert als een kerel („Ha-
WËm Robbins verbleekt bij
■Hf roept haar uitgever ver-
■Vd), maar omdat ze mid-
Hollywood woont en
iecadente, met een saus
dollars glanzend gemaak-
PENSlfre*d van Hollywood aar-
09-49joor de mangel heeft ge-
L Haar laatste boek heet
ywood wives", en het lag
pud in de winkels of een
an chauffeurs en diens-
jes hadden zich er in op
lagen. f* van de Dames van
'wood al van meester ge-
;t. „Om te zien of ze er
^in stonden" lacht Jackie
Mlis. „Maar ze staan er niet
Mftmt het is fictie. Goed, ik
MMiran alles van bestaande
3n gebruikt, maar één
^^lde figuur herkennen,
is het een tijdje lang een wat
5 sport geweest tussen de
vood-dames om de echtgeno-
in naburige filmproducenten
p ontdekken, die filmprodu-
lers, ptelf misschien wel en vooral
Kent Pdere manlijke ster op z'n re-
lie zich zorgen maakt om zijn
lie, z'n terugwijkende haarlijn
overal en altijd maar moet
|en als er dames in de buurt
dijn precies Hollywood-vrou-
J Jackie? „Hollywood-vrouwen
h» I ?n speciaal soort vrouwen, dat
ontbiftn - °Pstaat 'en roePl ..O.
.„uschuwelijk, een gebroken na-
(YTOIrun is stuk- Ze willen ab-
d .^perfect zijn, de perfecte auto
en, de perfecte make-up heb-
Als er maar iets mis zit met
lichaam, rennen ze naar de
NEjich chirurg. Ze staan op met
dos_ jdachte: hoeveel kan ik van-
CHA'u'tSeven- Meestal zijn ze ge-
jeimejd met een beroemde of een
LE Mfjke man en hopen, via hem,
3r_ ene Koningin van Hollywood te
Q0n^n. Ze horen de hele dag dat
eesd(fitastisch zijn, maar vrienden
iqjii [n ze niet. Kortgeleden is er
to'n veelbesproken scheiding
Bst. De vrouw blijft alleen
r en roept vertwijfeld: „Waar
gggggjn'n vrienden, iedereen hield
Wan me? Ik werd voortdurend
nodigd voor allerlei feestjes,
annu zitten ze allemaal bij m'n
riSS Fk heb tijdenlang allerlei tele-
jjes gehad van mensen die
(en: Jackie, is die hoofdfiguur
Tony Curtis? Of Burt Rey-
i? Sommige vrouwen waren
«ww^it kwaad op me. Hier in Hol-
Hwd wordt een programma op-
^^nen dat heet „Entertainment
J»ht". De presentator vroeg de
D"js in de zaal rechtstreeks: Bent
'Hollywood Wife'? „Hoe
Uö4 u!" riepen de dames. „Dat
ïhrikkelijke boek? Alstublieft!"
h'sten eerst niet zo best hoe ze
Jten reageren. Kwaad blijven,
Be juist aardig vinden. Maar
het boek een succes werd,
en ze niet meer om me heen.
lunch ik met vrouwen hier,
/itsette fluisterend vragen: „Heb je
bandrecorder bij je?" En die,
k even van tafel ben, stiekem
iki-a'n tasje kijken of dat tóch het
il niet is. En je hebt er die zeg-
Echte Vrouwen
