„Supporters hebben
mij over het dode
punt heen geholpen"
Marco van
Alphen: moe,
maar voldaan
ASC verwacht jeugdtop
,BELG" WIL VAN DER LAAN:
SPORT LEIDEN
EaidóaQowuvnt
ZATERDAG 19 MEI 1984 PAGI
TER AAR 't Had niet
veel gescheeld of Wil van
der Laan had zijn zijspan
eind vorig jaar voorgoed
in de schuur gezet. In de
laatste kampioenswed
strijd, nota bene in z'n
bloedeigen woonplaats,
ging hij met fiets en al
over de kop. Plotseling
blokkeerde zijn voorwiel,
waarna een fikse val niet
uitbleef. Met ingedrukte
longen, verrekte knieban
den en psychisch behoor
lijk in de war, droop Wil
van der Laan af. Hij baal
de als een stier, die zijn
doelwit in het luchtledige
had zien opgaan.
„Ik had de wedstrijd alleen
maar uit behoeven te rijden
om zeker te zijn van een klas
sering bij de eerste zes in de
eindstand, hetgeen automa
tisch deelneming aan de
Grand Prix inhoudt", vertelt
de 33-jarige Van der Laan. „Ik
had er goed de smoor in. En ik
wilde er ook mee kappen.
Maar Wil, m'n verloofde, èn
mijn supporters, hebben me
over het dode punt heen ge
holpen. Ook mijn sponsors ble
ven achter me staan, onder
wie „Conti" Henkie Hogeboom
uit Apeldoorn. Overigens heb
ik wel gesteld, dat ik het sleu
telen niet meer zag zitten. Heb
ik geen tijd meer voor", aldus
Van der Laan, die sinds 1980
in Ter Aar een eigen café
runt.
Niet ideaal
„Dat is geen ideale combina
tie", vervolgt hij. „Het is nogal
slopend. Ik kom regelmatig
slaap tekort. Maar ik rook en
drink niet. Ik verkoop het al
leen maar", grijnst hij. Zijn
zaak loopt als een trein. Wil
ook, want elke dag doet hij
stevig aan conditietraining.
„Ik zie het dit seizoen best zit
ten. Heb een betrouwbare fiets
en veel steun".
Vanwege het feit, dat Wil van
der Laan door die crash voör
eigen publiek niet bij de eerste
zes n de NK-stand finishte,
doemde er een levensgroot
probleem voor de coureur uit
Ter Aar op. Hij kon in '84 de
Grand Prix wel vergeten.
Maar Wil van der Laan, ook
niet gek, week uit naar onze
zuiderburen, die internatio
naal nog een stekkie te verge
ven hadden. Hetzelfde deed
Toni Bens. Wil van der Laan
en zijn bakkenist sturen dit
jaar internationaal derhalve
onder de Belgische vlag.
Meezingen
„Een gekke gewaarwording
Kees Hoogervorst: Mooie jeugd gehad...
TER AAR „Ik heb een mooie jeugd ge
had, dat zeker. Maar sinds ik met Wil rijd,
is het mooi afgelopen", zegt de 27-jarige
Kees Hoogervorst. Vanaf 1980 is hij de
grote steun en toeverlaat van Van der
Laan. Het tweetal woont in Ter Aar, op
een steenworp afstand van elkaar. „En dat
is mooi meegenomen", zeggen ze.
Kees Hoogervorst is een kleine zelfstandi
ge. Runt een eigen doe-het-zelf zaak. „Hij
doet zelf niets", lacht zijn maatje Wil, die
altijd voor een geintje te porren is.
„Het klikt prima tussen ons", vervolgt
Kees Hoogervorst. Wil is rustig, ik daar
entegen behoorlijk driftig. Wil kan twin
tig keer uitvallen zonder een keer boe of
ba te zeggen. Niet te geloven. We compen
seren elkaar, weet je. Maar als Wil boos is,
dan is hij gevaarlijk. Kun je het beste ver
uit zijn buurt blijven. En als je ruzie met
hem hebt, dan heb je dat levenslang.
Hoogervorst vindt het bakkenist zijn pure
ontspanning. „Het is als liefhebberij be
gonnen. Op een gegeven moment zit je in
de sleur", grijnt hij. „Wil is de laatste bij
wie ik in de bak sta. Ik verander niet
meer. Als Wil stopt zal ik ook wel versle
ten zijn. Dan stop ik voorgoed. Dat vind
ik het beste".
Van der Laan-Hoogervorst, een paar
apart. Een stel prima kerels, dat goed kan
incasseren. Niet alleen hun honorarium,
ook nederlagen. In beide gevallen blijven
ze lachen.
Wil van der Laan in actie met bakkenist Kees Hoogervorst: dit jaar in Belgische „dienst".
als ze het Belgische volkslied
voor je spelen. Ach, het luiste
ren gaat nog wel. Het meezin
gen is moeilijker. Een suppor
ter heeft laatst een cassette
bandje met het Belgische
volkslied in mijn auto gelegd.
Een goeie grap. Ik heb er se
rieus naar geluisterd. Overi
gens snap ik de Belgische
moppen nu ook beter. En over
een poosje ga ik Stella Artois
verkopen. Ben ik eigenlijk wel
verplicht. Als ik niet oppas ga
ik helemaal op de Belgische
toer", zegt Wil met een knip
oogje naar zijn maat Kees
Hoogervorst.
Wil van der Laan heeft in zijn
zijspancarrière, die in '68 start
te, al heel wat bakkenisten
„versleten". „Ze zijn allemaal
vrijwilllig weggegaan. Tram
melant hebben we nooit ge
had". Hij stuurde twee jaar
met Kees van Dijk, vijf jaar
met Huig Vonk, twee jaar met
Marius van de Berg, twee jaar
met Jaap van Vliet, terwijl
vanaf 1980 Kees Hoogervorst
in het „bakkie" staat.
Toen Wil zeventien jaar was
reed hij zijn eerste wedstrijd.
„Dat was in Apeldoorn, bij de
junioren. Ik stuurde onder een
artiestennaam. Ik was nog te
jong, weet je. We reden in het
Orderbos toen nog andersom.
Eerst de berg op. Overigens
heb ik altijd met veel plezier
in Apeldoorn gereden. Het cir
cuit is daar een kolfje naar
mijn hand. Het ligt er ook al
tijd goed bij omdat het alleen
voor officiële wedstrijden ge
bruikt wordt.
Wil van der Laan won tot nu
toe drie nationale titels in de
zijspan-discipline. In de strijd
om de felbegeerde Inter Side
Car-trofee stond hij tweemaal
op de hoogste trede van het
ereschavotje.
„Eén nationale titel heb ik aan
Ton van Heugten geschonken.
Echt waar. Dat was in '79 in
Rosmalen. De beslissing zou
daar in de allerlaatste manche
vallen. We crashten. Een hoop
ruzie en noem maar op. TV-
beelden werden als bewijsma
teriaal aangevoerd. Ze zijn er
nooit uitgekomen. Ik zeg nog
steeds: 't was mijn schuld niet.
Zeker weten. Maar de titel
ging naar Ton".
JAN KRUITHOF
m m M
Marco van Alphen: „Ik denk dat ik een geslaagd seizoen achteL.
de rug heb. Voor een eerstejaars heb ik heel behoorlijk geprei
teerd".
LEIDEN Als er ie
mand blij is dat het voet
balseizoen '83-'84 er op zit
dan is het Marco van Al
phen wel. „Werkelijk, ik
ben het zat. Ik heb dit
jaar vreselijk veel wed
strijden gespeeld. Te veel
eigenlijk, maar ja, dat is
een logisch gevolg van
het feit dat je zweeft tus
sen het eerste en tweede
van FC Den Haag en je je
constant moet bewijzen".
Een missie die het predi-
caat geslaagd opgeplakt
kan krijgen. Van Alphen
speelde dit seizoen 20
maal al dan niet als in
valler in de hoofd
macht van FC Den Haag
en dat mag voor een eer
stejaars niet onverdien
stelijk genoemd worden.
Maar: „Het wordt nu tijd om
meer op de voorgrond te tre
den. Ik heb er erg lang over
gedaan om me aan te passen
bij Den Haag. Een heel jaar
eigenlijk. Maar de dosis lef die
ik vorig jaar bij Roodenburg
toonde komt weer terug. Ik
heb nu het gevoel geaccep
teerd te zijn en in die weten-
Vandaag de laatste aflevering van een vijftien
delige serie over betaalde voetballers uit de
Leidse regio. Marco van Alphen, vorig jaar van
Roodenburg naar FC Den Haag getrokken,
sluit de rij.
schap ga ik ook makkelijker
voetballen, durf ik een balle
tje bij me te houden. Dat ik er
zo lang over gedaan heb om te
wennen, komt omdat ik nou
niet direct het type ben dat
zich met een grote mond
staande houd. Ik kijk liever
de kat uit de boom en probeer
door keihard te werken pres
taties neer te zetten". Trainer
Rob Baan vond enige maan
den geleden dat Van Alphen
daarbij overdreef. Hij advi
seerde de Leidenaar het op de
trainingen wat rustiger aan te
doen.. „Ik wilde wel, maar
merkte al snel dat mijn pres
taties daaronder leden en dus
ben ik maar weer op volle
kracht doorgegaan".
Marco van Alphen maakte
vorig jaar de overgang van
Roodenburg naar FC Den
Haag met het idee in het C-
team terecht te komen. Aan
vankelijk was dat ook het ge
val, maar na in de oefenperio
de al deel te hebben uitge
maakt van het eerste team,
belandde hij in oktober in het
keurkorps. „Dat is iets waar je
steeds op hoopt, maar toch
kwam het onverwacht. Net
zoals mijn tijdelijke afscheid
van het eerste trouwens. Na
vijf wedstrijden botste ik op
de training met Dido Have
naar en raakte ik geblesseerd.
Eigenlijk kwam dat niet eens
zo onverwacht, want af en toe
vliegen de stukken er af op de
training. Toen ik Leo Rom
berg had verdrongen, kon ik
er van op aan dat de broertjes
Rontberg tijdens de partijtjes
op me loerden. En zo gaat het
steeds. Soms is het wel eens te
erg, maar over het algemeen
is het wel goed voor je als er
pittig getraind wordt".
De balans opmakend: „Ik
denk dat ik een geslaagd sei
zoen achter de rug heb. Voor
een eerstejaars heb ik heel be
hoorlijk gepresteerd. Daarom
ook ben ik geen moment bang
geweest toen ik hoorde dat
FC Den Haag een aantal
mensen geen nieuw contract
zou aanbieden. Ron (de
Roode) en Fons (Alfons Groe
nendijk), met wie ik altijd
naar de training ga, zaten wel
in de rats. Ik heb ze steeds
voorgehouden dat dat niet no
dig was, dat ze ons, omdat we
jong en goedkoop zijn, toch
niet weg zouden doen". En
Van Alphen bleek het gelijk
aan zijn zijde te hebben.
„Zaakgelastigde" Jan van
Wezel is thans met het be
stuur van Den Haag in onder
handeling over nieuwe ver
bintenissen voor het drietal.
„Voor mij wordt het een A-
contract, weliswaar minimum
loon, maar dat is nog altijd het
dubbele van wat ik nu ver
dien". Om dat volwaardige
contract binnen te halen heeft
Van Alphen overigens wel
een offer moeten brengen.
„In januari ben ik gestopt m
mijn opleiding aan de Midd<
bare Detailhandel School.
viel echt niet meer te coml
neren. De club stelde aan
begin van het seizoen dat
er bijzonder prijs op steldf
als ik door zou gaan met
opleiding. Er werd me zei
verteld dat de Sociale Begelt
dings Commissie over me zi
waken, door af en toe conti
op te nemen met de schoi
Nou daar heb ik weinig v;
gemerkt. Ik heb begrepen
ze een keer hebben gebel
maar met mijzelf hebben
nooit gepraat. Ook niet na<
ik met mijn studie was
stopt. Beetje vreemd...".
Pratend over zijn toekoi
zegt Van Alphen: „Het liel
wordt ik full-prof, maar
kans daarop is vrij gering,
leen de drie grote clubs wi
ken daar immers nog mee.
denk dus eerder aan een c;
rière als semiprof. Voetballi
gecombineerd met een ta;
voor halve dagen. Wat v<
baan dat dan zou moeten zijj
weet ik nog niet. Daar ma;
ik me ook nog niet zoveel z<
gen over. Ik wacht op een opi
roep voor militaire dienst
voorlopig denk ik eigenlijk
leen maar aan vakantie. Wai
daar ben ik wel aan toe
MAARTEN NOOT1
ALPHEN AAN DEN
RIJN De Alphense
schaakclub houdt vrijdag
1 en zaterdag 2 juni het
jaarlijkse jeugdschaaktoer
nooi. Een gebeuren met
een speciaal tintje, het is
immers de tiende maal
dat ASC dit toernooi orga
niseert. Het evenement,
dat jaarlijks zo'n 200 .deel
nemers naar Alphen
trekt, is in het kader van
dit tweede lustrum nog
uitgebreider opgezet.
Was het andere jaren een
eendaags evenement, dit
keer zal er twee dagen lang
in de Opstandingskerk in Al
phen worden geschaakt.
ASC mikt daarbij dit keer
ook op een internationaal
deelnemersveld. In een aan
tal buitenlandse schaakbla
den zijn daartoe aankondi
gingen geplaatst. De vrijdag
zal bestemd zijn voor jeugd
spelers tot en met zestien
jaar. Er zal worden gespeeld
in vier categoriën: t/m 16,
t/m 14, t/m 12 en jonger dan
10 jaar. Het zwitsers toernooi
voor jeugdspelers van 17 t/m
20 jaar dat zaterdag zal wor
den afgewerkt, moet het
hoogtepunt van het twee
daags gebeuren gaan wor
den. ASC verwacht dan dat
de nationale jeugdtop in Al
phen verschijnt om de vijf
geldprijzen (in hoogte varië
rend van 250 tot 25 gulden)
te verdelen. Het inschrijfgeld
voor vrijdag bedraagt zeven
gulden. Zaterdag zal een en
treegeld van tien gulden
worden verlangd.
Jubilerend Alphen a
ontvangt Sparta J
ALPHEN AAN DEN RIJF
De dit seizoen vijfenzevei
jaar bestaande voetbalverf
ging Alphen zal zaterdag]
mei in het kader van de j(l
leumviering aantreden tej
het eerste team van Sparta.)
wedstrijd begint om 18.30 J
op sportpark De Bijlen.
Rotterdamse eredivisio!
heeft toegezegd in de ster)
formatie (dus met Louis
Gaal en Wout Holverda) ri
Alphen aan den Rijn te zu!
trekken. Het team van Alpl
zal worden versterkt met ti
zeer bekende gastspel
Johnny Rep (PEC Zwolle)
René van der Gijp (Lokei
hebben toegezegd voor
avond de kleuren van Alpl
te zullen verdedigen.
Metamorfose
Als er iemand ooit een snelle
metamorfose heeft ondergaan
dan is het DOSR voorzitter
Bert de Haan de wel. Zijn
club kon zondag kampioen
van de vierde klasse worden
en daarom stond de Roelofa-
rendsveense preases voor aan
vang van het uitduel tegen
Van Nispen welhaast stijf van
de zenuwen. „Ik heb het niet
meer", riep De Haan in de be
stuurskamer tegen een ieder
die het maar horen wilde. Na
de eerste helft, waarin DOSR
een 0-1 voorsprong had geno
men, stapte een heel andere
De Haan de bestuursruimte
binnen. „We stoten in één
keer door naar de tweede
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Maarten Nooter
klasse", voorspelde hij in al
zijn overmoed. En toen na de
wedstrijd de buit inderdaad
binnen was en de champagne
flessen ontkurkt konden wor
den, leek De Haan in de ver
ste verte niet meer op de
haast wanhopige man die hij
negentig minuten plus een
kwartier eerder nog was ge
weest. Hossend en juichend
spoedde hij zich richting mid
dencirkel om de zo juist naar
de derde klasse gepromoveer
de voetballers te feliciteren....
„Niets is zo veranderlijk als
het weer", wil een oude zegs
wijze, die ook in dit geval
weer opgeld doet.
Hoe Wij van Hutspo(r)t dat
bedoelen?
Ach: geven op hoge posities
geposteerde (windjhanen ook
niet al sinds mensenheugenis
gegevens over het weer door?
Collega-voorzitter Piet van
Egmond van Rijnsburgse Boys
stelde zich zaterdag vóór en
tijdens het kampioensduel
van „zijn" club aanzienlijk
anders op. Was, hoe zullen we
dat zeggen, wat meer koop
man (hetgeen vanuit zijn
Rijnsburgse achtergrond be
zien niet zó gek was). Natuur
lijk: het gegeven dat de geel
zwarte Boys na een eventuele
nederlaag in Volendam nog
een tweetal herkansingen
zouden kennen, maakte het
Van Egmond ook een stuk
eenvoudiger om zich als de
rust zelve te presenteren.
Maar het bleef aardig om en
thousiaste Van Egmond voor
aanvang van het treffen met
Volendam-bestuurderen te
horen „onderhandelen". „Wij
bezorgen jullie financieel een
gouden dag. het lijkt mij lo
gisch dat daar minimaal een
winstpunt tegenover staat",
aldus Van Egmond.
voetbalclub spartelt niet tege
als zijn spelers hem na afloc
van een gewonnen kamp
oenswedstrijd op de schoudè
willen nemen. Voor de vor
wat tegenstribbelen, akkoof
dat kan nog. Maar weigerei
Nee, dat gebeurt maar zelde
Sjaak van Dalen deed d
woensdagavond, op het cor.
plex van Blauw Zwart, echt
wel. Op het moment dat
zojuist interregionaal dame
kampioen geworden spet
sters van Groote Lindt he
op de schouders wilden n
men klonk een gedecideei
„neen
Gezien het feit dat niemand
van de wijdbroek-bestuurde-
ren zich vervolgens haastig
richting Volendam-kleedka-
mer spoedde, moeten wij ech
ter toch aannemen dat niet
het koopmanschap van de
voorzitter, maar de klasse van
Rijnsburgse Boys er zaterdag
voor zorgdroeg dat de titel in
derdaad een feit werd...
„Goud"
Overigens: met zijn opmer
king over die „gouden dag"
overdreef Van Egmond in het
Gekkenhuis...
geheel niet. Het was zaterdag
een ongekend gekkenhuis
voor de zaterdagtak van Vo
lendam. De honderd meter
verder spelende, betaalde or
ganisatie van die naam mag
dan regelmatig enige duizen
den toeschouwers op de tribu
nes begroeten, het eerste za
terdagteam van de Volendam-
mers moet het gemiddeld met
minder dan vijftig per wed
strijd doen. Twaalf thuisduels
met gemiddeld vijftig betalen
de bezoekers (kosten drie gul
den); een kleine rekensom
leert dat Volendam zaterdag
de recette voor thuiswedstrij
den op achttienhonderd (1800)
gulden mag stellen. Afgelopen
zaterdag evenwel, trokken
zo'n tweeduizend Rijnsbur
gers naar het zacht golvende
veld aan de Volendamse dijk.
Goed voor de nodige paniek
bij die ene kassa, maar ook
goed voor zo'n zesduizend
gulden aan entreegelden plus
nog wat verteringen, hier en
daar. Op één dag je seizoenin
komsten uit recettes meer dan
verdriedubbelen.
Eigenlijk was het zo gek niet
geweest als een Volendam-be-
stuurder uit dank vooraf even
die oranjezwarte kleedkamer
had bezocht...
Rond
Frits de Jongh, woordvoerder
van Ajax cricket, liet voor
aanvang van het seizoen we
ten dat het in de eerste klasse
debuterende Ajax het „best
wel eens moeilijk" zou kun
nen gaan krijgen. „We kun
nen ons handhaven, dat wel,
maar met name met batten
denk ik dat we regelmatig
problemen zullen ondervin
den.
Een reële prognose, zo leek
het op dat moment. Totdat
Ajax afgelopen zondag bij
Quick Nijmegen een onge
kend totaal van 198 runs bij
elkaar sloeg en Quick zelf
niet verder dan 54 rui?s
kwam.
Zal die bal bij cricket dus ook
wel rond zijn.
Eenzaam
Een beetje trainer van een
Nu gebiedt de waarheid w
te zeggen dat Sjaak van Dale
die woensdagavond net i
hard gewonnen als verlort
had. De oefenmeester uit C
pelle aan de IJssel trainde in
mers afgelopen seizoen ni
alleen Groote Lindt, maar oc
de dames van Alkmania. h
juist dat team, de kampiot
van de zondagse interregion,
le damescompetitie, was do(
Groote Lindt met 1-0 van c
overwinning, de titel en i
verdere strijd om het land
kampioenschap afgehoude
Een samenloop van omstai
digheden die Van Dalen i
Wassenaar in een zeer last
parket bracht. Een situatie d
hij „nooit meer" hoopt mee
maken. En met deze beii
teams waarschijnlijk oc
nooit meer zal meemake.
aangezien hij na afloop vè
dit seizoen niet meer bij All
mania zal verder gaa.
„Twintigduizend kilomeh
per jaar wordt me een beet
teveel van het goede".
Een besluit dat echter ni
wegneemt dat Van Dak
woensdagavond overtuiger
niet als trainer, maar als oi
partijdig toeschouwer aanw\
zig was.
Eenzaam op de tribune, allee
met zijn gedachten...
