Indianen lokken Amerikanen
tiaar hun bingopaleizen
Werkgevers hebben sleutel tot
slagen van overleg in handen
CcidócSouocmt
i buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinrienhofbuitensteBinnen
OOSTENRIJK
- TIROL
595.-
'SIJTHOFF PERS
ilNNENLAND
ZATERDAG 19 MEI 1984 PAGINA 7
>1TIËNTENRECHT
lit in een ziekenhuis gele-
Ooit door medici van het
\stje naar de muur gestuurd?
oit urenlang gewacht in een
ilikliniek terwijl u toch een
,ste afspraak hadDan zult u
■h vast aangesproken voelen
ior de mededeling dat de
veede Kamer deze week op
komen is voor de rechten
in de patiënt. De commissie
Ior Volksgezondheid verga
lde met staatssecretaris Van
<r Reijden over de mogelijk -
den. de patiënten meer
cht van spreken te geven.
eer inspraak dus, hoewel dat
ord al bijna weer verouderd
Ook het recht om klachten
'uiten over de wijze waarop
a (n door mensen uit het ge-
'eskundige wereldje wordt
handeld moet beter geregeld
orden, vindt de Kamer. We
nnen nu enkel nog het Me-
ich Tuchtcollege, waar art-
kunnen worden aange-
jd die patiënten bij een
neeskundige behandeling li
chamelijk of geestelijk hebben
benadeeld. Er wordt nu echter
ook gedacht aan een soort
medische ombudsman" waar
klachten van meer algemene
aard bijvoorbeeld over de
slechte organisatie in een zie
kenhuis) kunnen worden ge
deponeerd. Dat alles komt te
staan in een Wet op de Patiën
tenrechten. die staatssecretaris
Van der Reijden in voorberei
ding heeft.
Tijdens de commissievergade
ring trok vooral de bijdrage
van het D'66-Kamerlid Gerrit
Mik de aandacht. Deze bemin
nelijke Groningse psychiater,
die in de jaren zestig de lei
ding heeft gehad over de poli
kliniek van de rijksuniversi
teit te Groningen en hoofd is
geweest van de afdeling kin
derpsychiatrie van het Acade
misch Ziekenhuis in diezelfde
stad. weet uit professionele er
varing boeiend mee te praten
over de gevoelens die mensen
kunnen bevangen als zij in
handen van de medische stand
vallen. Ter illustratie van zijn
pleidooi voor het verbeteren
van de patiëntenrechten ver
telde hij een fraai verhaal.
BUIKPIJN
„Ik nodig u uit", sprak hij,
„met mij een patiënt te volgen,
die door de huisarts is verwe
zen naar de polikliniek van
een groot ziekenhuis. De huis
arts zegt: „Mijnheer, ik kom er
niet uit. Het zal wel niet veel
bijzonders zijn. die pijnlijke
buik van u, maar je kunt nooit
weten. Ik stuur u meteen naar
het hoogste adres". Onrust
sluipt het hart van de betrok
kene binnen, encyclopedieën
worden geconsulteerd en ook
kennissen die eveneens iets
aan de buik hadden. Na een
zenuwachtig zoeken op het
uitgestrekte ziekenhuisterrein
komt men bij de juiste polikli
niek. Er zijn drie loketten, en
nu maar proberen welk loket
het juiste is. Het kost enige
moeite, dit helder te krijgen
want het administratieve per
soneel is in zware discussie: al
rokend wórden voetbalwed
strijden en weekeindbezoeken
uitvoerig besproken, althans
deze indruk zou bij de buiten
wereld kunnen worden ge
wekt. Ik wil niet generalise-
Na enig kloppen komt be
trokkene in een grote wacht
kamer. „Dokter komt u straks
halen zegt iemand. Lang dat
dit duurt! En groot dat de tu
mor wordt in de fantasie en
onder de druk van de wacht-
kamerverhalen! Verschillende
patiënten hebben een af
spraak, andere niet. De patiën
ten mèt afspraak, die tóch
uren moeten wachten, gera
ken nog het meest in de war.
Wat zou er toch aan de hand
zijn? Hun angst is met frustra
tie vermengd en dat is bepaald
niet rustgevend. Inmiddels
heeft zich een komen en gaan
van al dan niet witgebroekte
en witgejaste medische hulp
krachten en co-assistenten
ontwikkeld. Sommigen lopen
gehaast rond met buisjes bloed.
Het blij vooruitzicht dat ons
streelt..."
„Na twee uren wordt onze pa
tiënt opgeroepen. Wie neemt
hem mee? Zou het een dokter
zijn? Uiteraard wel een witte
jas en een witte broek. Nee,
het is de hulpkracht van de
electrocardiografie. „We gaan
eerst een ECG maken. Dat is
voor het hart, weet u wel?"
klinkt het. Weet onze patiënt
veel!? Zijn hart gaat zeer snel
kloppen, als het al niet over
slaat. Hij kwam toch voor zijn
buik? Er worden rijen dopjes
op zijn lichaam geplaatst en
elk moment verwacht hij een
klap maar deze komt niet. In
tegendeel, na drie minuten
mag het bovenlichaam weer
worden bedekt in het kleine
koude kamertje met ..deze
deur niet openen voordat u
wordt geroepenNa drie uur
komt onze patiënt dan moe,
nerveus en gespannen de
spreekkamer van de specialist
binnen, die inmiddels weinig
tijd meer heeft en behoorlijk
op het schema achter is".
En daarmee eindigde het ver
haal van de Onbekende Pa
tiënt. Staatssecretaris Van der
Reijden had, evenals de colle
ga-Kamerleden van Mik, de
beeldende vertelling breed
glimlachend aangehoord. Even
later sprak de bewindsman er
zijn waardering over uit: „Ik
wil zeggen dat de algemene in
leiding van de heer Mik mij
buitengewoon heeft aange
sproken. Het was bijna een ze
denschets. Ik vertrouw erop
dat het verhaal volledig in de
Handelingen zal worden opge
nomen, want het lijkt me erg
goed dat iedereen die in het
vak van de gezondheidszorg
werkzaam is daarvan eens
kennis neemt. Ik ben de heer
Mik dankbaar voor deze kal
me vingerwijzing voor velen
in de gezondheidszorg".
HOOFDLUIS
Moet een staatssecretaris van
Volksgezondheid alles van zijn
vakgebied afweten? Nee. Dat
is trouwens ook onmogelijk,
want dan had Van der Reijden
vóór de aanvaarding van zijn
ambt op z'n minst een artseno
pleiding moeten volgen. Dat
de staatssecretaris van huis uit
geen medisch deskundige is,
leidt overigens wel eens tot
vermakelijke blundertjes,
waarvan de volgende alinea's
een voorbeeld zullen bevatten.
Tijdens dezelfde commissie
vergadering drong Meindert
Leerling van de RPF erop
aan, meer te doen aan voor
lichting over de bestrijding
van hoofdluis, omdat is geble
ken dat dit diertje zich tegen
woordig op veel scholen weer
in massale aantallen in de
haardossen van de jeugd mani
festeert Een ambtenaar fluis
terde Van der Reijden in, dat
er door zijn ministerie pas nog
een voorlichtingsfolder over
de oorzaken en bestrijding van
hoofdluis is uitgegeven De
staatssecretaris vertelde dit
vervolgens aan de commissie,
waarna hij achteloos de op
merking maakte dat de jeugd
vooral niet moet vergeten het
haar geregeld te wassen. „Men
moet de zeepverwerkende in
dustrie niet voorbij willen
gaan", aldus Van der Reijden.
Hierop wierp VVD-woord-
voerster Erica Terpstra zich
haastig in de richting van haar
microfoon en riep: „Dat haar
wassen heeft er niets mee te
maken. Nu ondergraaft u de
folder, die echt voortreffelijk
is". Van der Reijden (ver
baasd): „Hebt u die folder dan
gelezen?" Terpstra: „Jazeker!
Ik heb opgroeiende kinderen,
die zonder luizen, maar mèt
folder thuiskomen. Als er één
boodschap in de folder aan de
ouders en de kinderen wordt
meegegeven, is het dat hoofd
luis niets te maken heeft met
het onvoldoende wassen van
de hoofdhuid met zeep!" Van
der Reijden (geïnteresseerd):
„Waarmee dan wel0". Terp
stra: „Ik zal u de folder doen
toekomen!" Van der Reijden:
„Goed. Dan geef ik hem wel
door aan de heer Leerling".
Deze uitwisseling van luizen-
lectuur hoefde echter niet
plaats te vinden want enkele
vlijtige ambtenaren zorgden er
voor, dat de hele commissie de
bewuste folder nog diezelfde
middag kreeg bezorgd. En
toen Van der Reijden het
vouwblad (door hem aange
duid als „luizenboekje") in
middels ook had gelezen, bood
hij aan het eind van de verga
dering ruiterlijk zijn veront
schuldigingen aan over zijn
onkunde omtrent het ontstaan
en de bestrijding van hoofd
luis. „Mevrouw Terpstra had
gelijk", zei hij deemoedig.
„Zeep komt er alleen maar in
voor om je handen te wassen
en niet om je hoofd te wassen"
DICK VAN RIETSCHOTEN
jDIO, CALIFORNIE Dui
dden Amerikanen verzame-
n zich elke nacht in de tien-
llen over het land verspreide
k pianenreservaten, om daar
1 proberen de pot te winnen
1 een nieuwe vorm van ruil-
indel met de indianen: bingo,
i zijn al prijzen van een mil-
|n dollar gewonnen, en de
loopt meestal wel in de vijf
fers. Sommige bingopaleizen
iden plaats aan meer dan
10 spelers, en de inkomsten
n het spel hebben gezorgd
or een toenemende welvaart
een aantal Indianenstam-
keerzijde is dat er beweerd
irdt dat misdaadorganisaties
zaken beheren, en dat de
tcentra een moderne versie
van de strijd van de india-
tegen de door de blanken
jgelegde wetten,
e indianen mogen een zo
Dog prijzengeld bieden omdat
i een zekere mate van zelfbe-
Uur over hun traditionele
ukken grond bezitten. In het
liden van Californië bijvoor-
ield kunnen de indianen
Ïirom een Californische wet,
het bingo-prijzengeld heeft
lerkt tot een bedrag van
ximaal 250 dollar, naast
Jh neerleggen.
Tgernis
jze wet zorgt voor veel erge-
8 bij kerken, liefdadige in-
jnties en gezelligheidsclubs,
p het bingospel altijd ge
nikt hebben om geld bij el
kaar te krijgen, en nu uit de
markt gespeeld worden.
De indianen hebben jarenlang
bekneld gezeten tussen twee
tegenstrijdige opvattingen
over hun maatschappelijke po
sitie in de VS. Het werk van
het bureau voor Indiaanse za
ken (BIA) wordt vaak als be
nauwend ervaren, omdat deze
instantie een wat bevoogdende
houding aanneemt, vooral als
het om financiële zaken gaat.
Aan de andere kant vindt men
de opvatting die sterk naar vo
ren wordt geschoven door de
regering-Reagan, namelijk dat
de indianen moeten streven
naar onafhankelijkheid een
standpunt waaraan vorm ge
geven wordt door flink te be
zuinigen op het welzijnsbeleid
voor indianen.
De groei van de bingo-indus
trie is iets van de laatste twee
jaar. Sommige .indianenstam
men hebben contracten geslo
ten met hun collega's van bui
ten de reservaten die daar
flink veel geld mee verdienen.
Om er voor te zorgen dat de
indianen hun rechtmatig deel
van de winst krijgen, is er een
wetsontwerp ingediend dat er
voor moet zorgen dat alle con
tractuele handelingen onder
toezicht van het BIA komen te
staan.
Een groep kleine zelfstandigen
onder de indianen die onder
tussen het meest in de gaten
gehouden worden, zijn dë Ca-
bazons in Indio, een kale, ver
schroeide woestijnvlakte in de
buurt van Palm Springs.
De stam telt nu nog maar 26
bazons en de staat Californië.
„Wat we hier hebben bereikt",
zegt Nichols, „is een vorm van
coöperatieve democratie. De
indianen zijn de aandeelhou
ders, mijn familie de bestuur
ders. De Cabazons bezitten alle
gebouwen, ook mijn huis, en
alle goederen.
De winst wordt geïnvesteerd
in nieuwe materialen. De
mensen hier worden zo zelf
standig gemaakt, en dat is een
goede basis om hun vrijheid te
herwinnen.
Het heeft me wel vijanden in
de gemeenschap opgeleverd,
en sommige Indianen zijn niet
gelukkig met de situatie, maar
dat komt vanwege mijn socia-
Kralenkettingen
Ik heb geen moeite met de
winst die het gokken ons ople
vert. Het is in ieder geval een
grote verbetering in vergelij
king met het weven van
mandjes en het maken van
kralenkettingen je raakt dat
goedje toch bijna niet kwijt".
Een tijdschrift uit Los Angeles
heeft onlangs een privé-detec-
tive gehuurd om het bedrijf
van Nichols en de Cabazons
door te lichten. Het hieruit
voortkomende rapport was bij
zonder lovend en eindigde als
volgt: „Mocht het Amerikaan
se Congres besluiten de bingo-
listische overtuiging. Dat soort activiteiten van de indianen af
dingen is niet te vermijden". te nemen, dan zullen de Caba-
Het hoofd van de Cabazons, zons in ieder geval op hun ei-
„Voor de eerste keer in de geschiedenis zullen indianen een
overwinning boeken op de blanken, die alleen in staat zullen zijn
een strijdkreet te doen zwijgen die allang zijn doel bereikt heeft:
Bingo!"
leden, maar deze gaat het fi
nancieel gesproken voor de
wind. Dit is voor het grootste
deel te danken aan het organi
satietalent van een bijzondere
blanke man.
John Nichols werd in 1978
door het „opperhoofd" van de
Cabazons in dienst genomen.
Hij arriveerde in Indio met
zijn hele familie, en heeft nu
het beheer over een bingopa
leis, een boerderij waar men
op kleiduiven kan schieten en
een pokercasino. Dit alles le
vert per jaar bijna vier miljoen
dollar op.
Slaapstadje
In het slaapstadje Indio heb
ben deze ontwikkelingen voor
nogal wat opschudding ge
zorgd. De politie heeft al drie
maal een inval in het gokcen-
trum gedaan, en er lopen nog
vijf rechtszaken tussen de Ca-
Arthur Welmas, krijgt tegen
woordig eeen jaarsalaris van
360.000 dollar. Hij zegt dat de
Indianen en de familie Nichols
in gelijke mate van de inkom
sten profiteren.
„De BIA gaf ons nooit wat. In
tegendeel, ze werkten en wer
ken initiatieven van de india
nen tegen. Tegenwoordig heb
ben we een eigen systeem van
ziektekostenverzekeringen en
we hebben een waterleiding
naar het reservaat aangelegd,
iets dat we vier jaar geleden
nog voor onmogelijk hielden.
gen benen verder kunnen
gaan.
Zij bezitten een prima bedrijf,
waartegen niemand zomaar
kan gaan procederen. Voor de
eerste keer in de geschiedenis
zullen indianen een overwin
ning boeken op de blanken,
die alleen in staat zullen zijn
een strijdkreet te doen zwijgen
die allang zijn doel bereikt
heeft: Bingo!"
Er wordt beweerd dat misdaadorganisaties de zaken beheren, en
dat de gokcentra een moderne versie zijn van de strijd van de
indianen tegen de door de blanken opgelegde wetten. Tot nu toe
is daar echter niets van gebleken.
(ADVERTENTIE)
10 dagen met Uw krant
naar
vertrek maandag BAE
28 mei as. vtfwi1
In het noordwesten van Tirol ligt het prachtige zestig kilometer lange LECHTAL.
Hier vindt de rivier de Lech in sierlijke bochten een weg door de bijna ongerepte natuur. Vanuit de gast
vrije dorpen in het dal kan men heerlijke wandelingen ondernemen door bergweiden en dennenbossen
langs watervallen en bergbeekjes.
U verblijft dichtbij het karakteristieke plaatsje HOLZGAU waar de beschilderde gevels van de huizen en
het kunstige houtsnijwerk u zullen boeien. Er zijn schilderingen bij uit de 18e en 19e eeuw, een periode
waarin de welgestelde handelaren uit dit plaatsje hun huizen uitbundig verfraaiden.
Tijdens uw verblijf in het Lechtal zullen middag- en dagtochten worden ondernomen. Zoals o.m. naar
Lech, de hoofdplaats van het Tannenberggebied waar onze koninklijke familie de wintervakanties door
brengt. Eveneens dagtochten naar de Bodensee en naar het vorstendom Liechtenstein .en een indruk
wekkende passentocht.
Ons verblijfshotel is TANNENHOF een geheel nieuw herbouwd vriendelijk familiehotel met vele mogelijk
heden. Voor de gasten is er een leeszaal, een zaal voor geweerschieten, biljart, tafeltennis, t.v. en een lig-
weide. In de eetzaal wordt "s ochtends het ontbijtbuffet geserveerd en 's avonds het diner.
De heen- en terugreis worden in twee dagen met overnachting gemaakt.
De prijs voor deze zeer fraaie vakantietrip bedraagt slechts
per persoon op basis van een 2-persoonskamer met douche en toilet en halfpension. Inclusief de
cursies en het afscheidsdiner op de terugreis. Toeslag eenpersoonskamer 60.- per persoon.
Gecombineerde reisverzekering 20.- per persoon 5.- poliskosten. Annuleringsverzekering 3 1/2%
van de reissom 6 - poliskosten.
maandag t/m vrijdag van 9 tot 13 uur
I (of persoonlijk in onze vestiging Spui
straat 71. Den Haag op de hoek van
I het Spui.
POSTBUS 16050
2500 AA 'B-GRAVENHAGE
TEL 070-190882
5IUITENHEER
DEN HAAG Lubbers
kon donderdagmorgen
zijn ogen niet geloven
toen hij de ochtendbladen
las. Dat de Volkskrant
met een zuur bericht over
het voorjaarsoverleg van
de avond daarvoor zou
komen was misschien nog
te verwachten. Bij dit blad
werken niet de grootste
supporters van het kabi
netsbeleid. Maar dat
Trouw dit overleg ook als
„vruchteloos" bestempel
de was de premier merk
baar in het verkeerde
keelgat geschoten. Hij be
sloot aan zijn boosheid
hierover onmiddellijk
lucht te geven op het con
gres van de jubilerende
dienstenbond CNV in
Noordwijkerhout. Voor
een gehoor van potentiële
CDA-stemmers en Trouw-
lezers haalde Lubbers on
gewoon hard uit naar de
journalisten die niet juist
zouden hebben weergege
ven wat er de avond te
voren was gebeurd.
Nu had de premier de avond
daarvoor zelf niet de minste
moeite genomen de rijk verza
melde pers duidelijk te vertel
len wat het kabinet voorne
mens was te doen om het ver
dere overleg met werkgevers
en werknemers een grote kans
op succes te geven. Hij spoedde
zich haastig huiswaarts en liet
de persconferentie over aan
zijn ambtgenoot van Sociale
Zaken, Jan de Koning, die een
verrassende vaagheid ten toon
spreidde. De vermanende
woorden van de vakbeweging,
dat looneisen niet kunnen uit
blijven als de winsten maar
toenemen en van nieuwe ba
nen weinig of niets blijkt, be
antwoordde De Koning niet.
En hij kwam zeker niet met de
aankondiging dat het kabinet
de geldbuidel op tafel zou leg
gen om het zover niet te laten
komen.
De kritiek van Lubbers was
dus grotendeels aan het ver
keerde adres. Hij doet er goed
aan zijn ministers voortaan be
ter te instrueren over wat ze
nu wel en niet tegen de pers
moeten vertellen. Hoe dan
ook, het jubileumcongres van
de dienstenbond CNV werd er
des te interessanter door. Wat
eigenlijk de vorige avond voor
de verzamelde Nederlandse
pers had moeten gebeuren vol
trok zich nu ten overstaan van
een select aantal journalisten
dat de moeite had genomen
naar Noordwijkerhout te rei
zen. Uit de rijke woorden
stroom van Lubbers werd één
ding heel duidelijk. Onze aan
kondiging van enkele maan
den geleden dat de Nederland
se burger er voor het eerst
sinds jaren in 1985 mogelijk
weer wat op vooruit zou gaan
in zijn portemonnee blijkt be
waarheid te gaan worden. Er
komt een „meer dan margina
le" lastenverlichting voor de
burgers, naast die welke voor
het bedrijfsleven is bestemd.
Lubbers voerde hiervoor een
paar motieven aan. Er moet
iets gedaan worden aan de
koopkracht van de werkne
mers, willen zij bereid zijn
door te gaan met inleveren
voor werktijdverkorting en
nieuwe banen. We waar
schuwden er al eerder voor:
het gevaar van looneisen in
bedrijven waar het beter gaat
is anders levensgroot en die ei
sen worden dan natuurlijk
overgenomen in het nog
zwakke deel van het bedrijfs
leven. Van economisch herstel
blijft dan niets over. Het klem
mende beroep dat Wim Kok
woensdagavond op het kabinet
deed om het de werknemers
mogelijk te maken verder in
te leveren en dat toen door
minister De Koning niet werd
beantwoord, is kennelijk toch
tot het kabinet doorgedrongen.
Over de mate waarin en de
manier waarop de lasten voor
de burger zullen worden ver
licht, is het kabinet niet erg
duidelijk. Lubbers stelde in
Noordwijkerhout „een groot
deel van de ombuigingen voor
1985" hiervoor te willen ge
bruiken. Het totaal van ombui
gingen voor dat jaar ligt op
ruim negén miljard gulden.
Het zou dus moeten gaan om
een paar miljard.
T wee verdieners
Uit Lubbers' woorden viel op
te maken dat het vooral de
éénverdieners zullen zijn die
van die lastenverlichting gaan
profiteren. Op die manier wil
het kabinet kennelijk meteen
de derde fase van de wet op de
tweeverdieners invoeren.
Eerst zag het er naar uit dat
van deze groep opnieuw een
flinke belastingverhoging zou
worden gevraagd, die voor een
deel ten goede zou komen aan
de alleenverdieners. Dat is op
fel verzet van de VVD gestuit.
Als je dan toch de lasten wilt
gaan verlichten is het minder
pijnlijk dat zodanig te doen,
dat de tweeverdieners daar
weinig of niet van profiteren
en de alleenverdieners wel.
Dan is dat probleem ook met
een de wereld uit.
Blijft over de kritiek op de be
zuinigingen en het probleem
van de (jeugd)werkloosheid.
Dat het kabinet soepeler gaat
worden met de ombuigingen
kan iedereen die daar op
hoopte wel vergeten. De laat
ste meevallers en de economi
sche prognoses hebben Ruding
en Lubbers zo overtuigd van
hun eigen gelijk, dat al die
plannen onverkort zullen wor
den doorgezet, ook het 1 juli-
pakket (korting op de uitke
ringen). Wat de bestrijding
van de jeugdwerkloosheid be
treft lijkt het kabinet inder
daad het lofwaardig actieplan
uit de industrie te willen steu
nen, ook met de benodigde fi
nanciële middelen. We schrij
ven met opzet „lijkt", want
ook hierover had minister De
Koning woensdag best wat
duidelijker kunnen zijn als hij
het overleg wat meer de schijn
van vruchtbaarheid had wil
len meegeven.
Heilige koe
Concluderend kan worden ge
steld dat het kabinet op de
goede weg is voorwaarden te
scheppen om het sociaal over
leg te laten slagen. Een grotere
mate van duidelijkheid en
openhartigheid is echter zeker
op z'n plaats, al was het alleen
maar om onnodige irritaties en
misverstanden te voorkomen.
Waar de zaak echter nog hele
maal op vast kan lopen zijn de
werkgevers. In hun doen en
denken neemt de lastenver
lichting van anderhalf tot
twee miljard die het kabinet
heeft toegezegd de vorm van
een heilige koe aan, waarvoor
een probleem als de jeugd
werkloosheid kennelijk in be
langrijkheid onderdoet. Nu de
winsten zich duidelijk herstel
len zijn ze kennelijk doodsbe
nauwd dat die lastenverlich
ting alsnog aan hun neus voor
bij zal gaan.
Het moet gezegd dat ministers
als Lubbers en De Koning niet
altijd even helder zijn als het
gaat om de vraag of die lasten
verlichting nu door zal gaan
en op welke wijze. Anderzijds
moeten de werkgevers zich
niet blindstaren op die ander
half miljard, die bovendien be
stemd is voor het bedrijfsleven
als geheel, dat wil zeggen voor
werknemers én werkgevers en
niet voor ondernemers alléén,
zoals zij willen doen geloven.
VNO-voorzitter Van Veen was
deze week erg inconsequent
Enerzijds riep hij dat het in
dustrieplan om 270.000 jonge
ren aan een baan te helpen
„geen blauwdruk" voor alle
sectoren van het bedrijfsleven
kan zijn en dus decentraal
moet worden uitgewerkt. An
derzijds wierp hij een aantal
problemen op die weer op cen
traal niveau tot de laatste punt
en komma geregeld zouden
moeten worden. Werkgevers
spelen met vuur als zij op deze
manier de schijn op zich laden
goede plannen om echt iets
aan de jeugdwerkloosheid te
doen te frustreren. Ze zullen
zich ook moeten realiseren dat
het tijd wordt dat de werkne
mers zien dat al hun inleveren
niet voor niets is geweest. Nu
de winstcijfers weer met
sprongen stijgen, hebben die
immers recht op meer banen
voor hun werkloze collega's.
Nu de werknemers hun offers
hebben gebracht en bereid zijn
daarmee door te gaan en het
kabinet lijkt te doen wat nodig
is om een centraal akkoord
mogelijk te maken, ligt de
sleutel tot een verder econo
misch herstel in handen var.
de werkgevers zelf. Van hen
mogen nu daden worden ver
wacht en niet alleen een roep
om méér. Dat zou wel eens als
een boemerang kunnen wer
ken.
ARJEN BROEKHUIZEN
