TAFEL
kerk
wereld
Ccidóc Somant'
lïïïïTl
Vluchtelingen zien Panat Nikhom
als voorportaal naar het Westen
Studenten zorgden voor onrust
tijdens bezoek paus aan Seoel
Heiligverklaringen in Seoel breuk met traditie van eeuwen
brieven
'ft I
lezers
ACHTERGROND
Eekbe Commit
VRIJDAG 4 MEI 1984 PAGINA 2
FRANCISCANEN STUREN
POLITICI BRIEVEN
Het groepje Franciscanen, dat vanuit houten barakken achter
een klooster in Woensdrecht een stille actie houdt tegen de mo
gelijke plaatsing van kruisraketten op de vliegbasis, is deze
week een brievenactie begonnen tegen de kruisraketten.
Elke woensdagavond kunnen mensen in de barakken persoon
lijke brieven aan politici komen schrijven, die de franciscaanse
actievoerders dan naar de betreffende politici zullen verzenden.
Zij doen dit, omdat volgens hen de komende tijd een periode is
van het nemen van belangrijke politieke beslissingen. Achter
partijprogrammas zitten ook mensen en daarom moeten de
briefschrijvers politici op hun geweten zien aan te spreken, al
dus de franciscanen.
Het groepje franciscanen huist al enige maanden in de houten
barakken. Het houdt tweemaal per dag een stille tocht naar de
basis, waar aansluitend met een gebedswake bij de hoofdpoort
van de vliegbasis de vredesgroet van Franciscus van Assisië
wordt gebracht.
Gereformeerde Bond wil hervormde kerk
voortzetten na „Samen op Weg"
Het is niet uitgesloten
dat de Gereformeerde
Bond na het besluit tot
hereniging van de Ne
derlandse Hervormde
Kerk en de Gerefor
meerde Kerken in Ne
derland (Samen op Weg)
in 1986 de Hervormde
Kerk voortzet.
„Alvorens de Gereformeerde
Bond dit „zo maar" zal doen,
zal er nog heel wat juridisch
voorwerk verricht moeten
worden."
Dit blijkt uit het antwoord
van ir. J. van der Graaf, al
gemeen secretaris van de
Bond, op de vraag welke ge
volgen het voor de kerkge
bouwen zal hebben als in
1986 bepaalde gemeenten
niet meegaan. Van der Graaf
sprak vorige week woensdag
op de ambtsdragers vergade
ring, die gewijd was aan „Sa
men op Weg". Een verslag
van die bijeenkomst is opge
nomen in „de Waarheids
vriend", het orgaan van de
Gereformeerde Bond. Van
der Graaf is redacteur van
het weekblad.
Het hoofdbestuur van de Ge
reformeerde Bond heeft bo
vendien een commissie in het
leven geroepen, die een juri
disch advies zal opstellen
over de kwestie van de ker
kelijke goederen (na 1986,
waarin hervormden en gere
formeerden mogelijk in staat
van hereniging zijn). Van der
Graaf noemde deze kwestie
„een zeer heet hangijzer".
Niemand kan op dit moment
een zinnig antwoord op deze
vraag geven, zo zei hij.
Op de jaarvergadering deze
week deelde secretaris ds. R.
J. van de Hoef mee dat de
bond zes publikaties over
„Samen op Weg" zal uitge
ven, waarvan één over ker
kelijk beheer en kerkelijke
goederen. Antwoord gevend
op een andere vraag zei Van
der Graaf dat Gereformeerde
Bondsgemeenten door het
Samen op Weg-proces in een
isolement gedrongen kunnen
worden. De bond zal zich er
tegen moeten verzetten, dat
de centrale kerkeraden wor
den afgeschaft, wat men mo
menteel binnen „Samen op
Weg" wil. Als gevolg daar
van zou elke wijk zelfstandig
worden en de classis als over
koepelend orgaan voor alle
wijkgemeenten gaan functio-
Paus Johannes Paulus II en
de Zuidkoreaanse president
Chon Doo Hwan hebben tij
dens een bespreking in het
presidentiële verblijf in Seoel
beiden de hoop uitgesproken,
dat de dialoog tussen Noord
en Zuid-Korea spoedig zal
worden hervat en zal leiden
tot een vreedzame hereni
ging van beide landen. Dat
blijkt uit het communiqué,
dat na afloop van het gesprek
is uitgegeven.
President Chong heeft de
paus toegezegd de godsdienst
vrijheid in Zuid-Korea in
stand te zullen houden. De
paus heeft beloofd, dat de ka
tholieke kerk in Zuid-Korea
samenwerking zal blijven
zoeken, zover haar godsdien
stige karakter en de uiteenlo
pende bevoegdheden van
kerk en staat dit mogelijk
maken.
Na het gesprek met de presi
dent ging de paus naar het
seminarie van Seoel, waar hij
de mis opdroeg. Vervolgens
had hij een ontmoeting met
de Zuidkoreaanse bisschop
pen.
Volgens de politie hebben
ongeveer een miljoen men
sen de paus begroet tijdens
zijn tocht per „pausmobiel"
door de straten van Seoel. De
politie had uitgebreide veilig
heidsmaatregelen genomen.
maar deze konden niet ver
hinderen, dat er onlusten uit
braken bij drie onderwijsin
stellingen, waaronder het se
minarie waar de paus de mis
zou opdragen. De politie ge
bruikte traangas om de me
nigte te verspreiden.
Volgens woordvoerders van
de politie waren bij de onge
regeldheden honderden stu
denten betrokken, die naar
zij mededeelden niet tegen
het pausbezoek demonstreer
den, maar tegen de gedwon
gen inlijving in het leger.
Volgens waarnemers was het
geluid van ontploffende
traangasgranaten te horen in
het seminarie, terwijl de paus
de mis opdroeg.
Blijvende herinnering
Tijdens zijn bezoek aan het monument bij de rivier de Han
opgericht ter herdenking van het ter dood brengen van tien
duizend katholieke Koreanen tijdens de godsdienstvervolgin
gen in de vorige eeuw zet paus Johannes Paulus II zijn
handtekening op een vaas ter blijvende herinnering aan zijn
bezoek.
Wanneer paus Johannes
Paulus II zondag op het
Youido-plein van de Zuidko
reaanse hoofdstad Seoel 103
Koreaanse martelaren tot de
eer der altaren verheft,
breekt hij met een traditie
van ruim zes eeuwen. De
heiligverklaring van zondag
wordt de eerste buiten Rome
sinds 15 april 1369, toen Ur-
banus V een heiligverklaring
uitsprak in het Franse bal
lingsoord van de pausen,
Avignon.
De heiligverklaring van 103
kandidaten in één keer is
waarschijnlijk een primeur,
maar niemand in het Vati-
caan weet het zeker of heeft
er behoefte aan het zeker te
weten.
„Wij houden zo'n statistiek
niet bij, omdat we er niet in
geïnteresseerd zijn", zegt een
bisschop die is toegevoegd
aan de congregatie voor de
zalig- en heiligverklaringen.
„De kwantiteit is niet belang
rijk. Het gaat om de kwali
teit".
Hoewel de nieuwe heiligen
hun leven gaven in een reeks
godsdienstvervolgingen tus
sen 1838 en 1867 en werden
zaligverklaard in 1925 en
1968, is er een speciale dis
pensatie van de paus voor
nodig geweest om ze tot heili
gen te maken en ingeschre
venen in het misformulier.
Johannes Paulus willigde vo
rig jaar het verzoek van het
Koreaanse episcopaat in om
in dit geval af te zien van de
eis, dat zich op voorspraak
van adspirant-heiligen won
deren hebben voorgedaan,
zoals genezingen die niet
langs natuurlijke weg te ver
klaren zijn.
„Er waren miraculeuze voor
vallen, maar we hadden niet
de getuigenverklaringen die
de kerk eist", zegt de 32-jari-
ge postulator in de zaak van
de 103, de Koreaanse priester
Youn Minku. „Omdat we
maar vier procent van de be
volking uitmaken was het
welhaast onmogelijk docu
menten van ziekenhuizen
over onverklaarde genezin
gen te verkrijgen. Niet-ka-
tholieke artsen zagen er de
noodzaak niet van in", zegt
hij.
De paus, die al speelde met
de gedachte aan een bezoek
aan de kleine, maar actieve
Koreaanse kerkprovincie,
ging ermee akkoord, dat aan
de martelaren een moreel
veeleer dan een fysiek won
der werd toegeschreven.
Eert van de nieuwe heiligen
is de 13-jarige Peter Ryou.
Voorts zijn er onder de mar
telaren tien Franse missiona
rissen,alsmede Andrew Kim,
die de eerste in Korea gebo
ren en getogen rooms-katho-
lieke priester is. Hij werd
doodgemarteld toen hij 26
jaar was, zeven jaar, nadat
zijn vader, een katechist, het
zelfde lot was overkomen.
Postulator Youn zegt, dat de
martelaren de slachtoffers
waren van de culturele bot
singen met het confucianis
me, dat de gevestigde orde
uitmaakte. De eerste christe
nen werden gezien als spion
nen en verraders, omdat ze
banden hadden met buiten
landers, niet aan voorouder
verering deden en politieke
jaloezie opriepen.
De paus zal Andrew Kim bo
venaan de lijst van nieuwe
Koreaanse heiligen plaatsen
om te onderstrepen, dat de
vestiging van de katholieke
kerk in Korea het werk was
van autochtonen. De buiten
landse missionarissen kwa
men pas later. Men verwacht,
dat de heiligverklaringscere
monie een miljoen mensen
zal aantrekken. Zij zal door
de televisie worden uitgezon
den en veel nazaten van de
nieuwe heiligen zullen aan
wezig zijn.
Gouden
jubileum
augustinessen
meegevierd door
18.000 mensen
Niet minder dan achttiendui
zend mensen worden ver
wacht tijdens de eucharistie
viering waarmee op zaterdag
12 mei de zusters Augustines
sen van Sint Monica het vijf
tigjarig bestaan van hun con
gregatie vieren in de Irene-
hal van het Jaarbeurscom
plex in Utrecht. Bij die vie
ring, die om zes uur 's mid
dags begint, is hoofdcelebrant
mgr. dr. P. van Lierde, vica
ris van het Vaticaan. Hij
wordt geassisteerd door elf
concelebranten.
De Congregatie van de zus
ters Augustinessen van Sint
Monica is in 1934 opgericht
door de pater augustijn Se-
bastianus van Nuenen. De
congregatie, die rond de 140
leden telt, heeft vestigingen
in Hilversum, Utrecht (twee),
Amsterdam, Sittard, Maas
tricht en Arnouville-les-Go-
nesse bij Parijs. Zij heeft
vooral bekendheid gekregen
door haar sociaal werk. on
der anderen onder jonge
vrouwen. Om haar activiteit
te kunnen voortzetten orga
niseert de congregatie elk
jaar de loterij „Meisjesstad".
Tot de speciale gasten tijdens
de jubileumviering behoren
mgr. H. Bomers, bisschop van
Haarlem, mevrouw dr. M.
Klompé, mevrouw mr. V.
Korte-Van Hemel staatsse
cretaris van justitie en de
ambassadeur van Frankrijk
in Nederland, Claude de Ke-
moularia.
Bemoedigende cijfers
Het gaat de goede kant op met de economie in ons land, zetc
blijkt uit nieuwe ramingen van het Centraal Planbureau k
(CPB). Op vrijwel alle knelpunten kan een verbetering wor]vv
den geconstateerd. Het zal met de toename van de werkloos*#
heid iets minder erg zijn, het financieringstekort zal ruim8
één procent meer afnemen, de produktiviteit van de bedrij n
ven zal aanzienlijk groter zijn en de particuliere consumptitf*
zal aanmerkelijk minder inzakken dan werd verwacht
Hoopgevende cijfers die twee vragen oproepen: hoe komt dal"
en wat betekent het voor de voorgenomen bezuinigingen?
VOOR de regerende politieke partijen zal de verleidin|
groot zijn een belangrijk deel van de oorzaken van het her
stel van de economie aan het kabinetsbeleid toe te schrijven
Is dat terecht? Voor een deel is de verbetering veroorzaak
door factoren buiten ons land. De wereldeconomie trek
weer wat aan en Nederland profiteert daarvan mee. Als ech
ter de vraag wordt gesteld hoe het komt dat ons land daar
van mee profiteert, moet toch onmiddellijk op de verdienste
van het kabinet-Lubbers worden gewezen.
VAN het begin af aan heeft het Kabinet twee zaken nauw
keurig in het oog gehouden. In de eerste plaats is getracht de
overheidsuitgaven terug te dringender werd gekozen vooi
een aantal bezuinigingen en men voerde die ook uit. In de
tweede plaats is van meet af aan aangestuurd op verbetering
van het investeringsklimaat. In tegenstelling tot de achter
eenvolgende kabinetten-Van Agt, die niet veel verder kwa
men dan geweeklaag over de slechte staat van de economie
heeft Lubbers er vanaf het eerste uur naar gestreefd d(
moed erin te houden. Hij heeft potentiële investeerders dui
delijk gemaakt, dat het wel safe zat met hun plannen. Daaj
worden nu de resultaten van zichtbaar, al zou het met hei
aantrekken van de investeringen nog aanmerkelijk beter
kunnen dan thans het geval is.
Nu de cijfers er allemaal wat gunstiger uit zien moeten de
door het Kabinet voorgenomen bezuinigingen niet geheel ol
gedeeltelijk achterwege blijven. Het Kabinet dient een conse
quente lijn te blijven volgen. Van het begin af aan is gesteld,
dat de overheidsuitgaven te groot waren; het terugdringen
ervan moet ook nu worden voortgezet. Niet alleen om het
vertrouwen te vergroten, maar ook om daadwerkelijk betere
financiële verhoudingen in oiïs land te verkrijgen. Dat hoeft
evenwel niet in te houden, dat de effecten van het weer aan
trekken van de economie volledig worden benut om het fi
nancieringstekort te verminderen. Een deel kan zeer goed
worden gebruikt om een aantal stimulerende maatregelen te
treffen. Daarmee kan het aantrekken van de economie wor
den aangewakkerd en verder versterkt.
BEHALVE lastenverlichting voor de bedrijven, kan daarbij
vooral worden gedacht aan lastenverlichting voor de consu
ment. Dat is een aan twee kanten snijdend mes: de koop
kracht wordt vergroot en de bestedingen worden aangewak
kerd, waar het bedrijfsleven weer van mee profiteert. De
kansen liggen er volop. Het is te hopen dat Kabinet, werkge
vers en werknemers ze in het komende voorjaarsoverleg in
goede samenwerking zullen weten te benutten.
Kikkererwtensoep
met spinazie en
febakken brood
angop met
beschuit
vegetarisch
Voor twee personen hebt u
nodig: 250 kikkererwten
(reform), zout, 1 grote ui, 2
groen tebouillon ta bietten,
250 g spinazie, zout, peper,
ketjap, 2 sneetjes brood,
boter.
1,5 liter karnemelk. 2 be
schuiten, bruine basterd
suiker.
Was vanavond de kikke
rerwten een keer en zet ze
ruim onder koud water met
iets zout weg. Kook de erw
ten morgen in het weekwa-
ter gaar in circa anderhalf
uur. Maak de erwten dan
min of meer fijn met een pu-
reestamper, mixer of roer
zeef en verdun de massa zo
nodig met water tot een ste
vige soepdikte. Laat de soep
tien minuten koken met de'
tamelijk grofgesneden ui en
de groentebouillontabletten.
Kijk de spinazie na op on
kruid, laat ze tien minuten
rustig in ruim koud water
staan en was ze dan nog zo
vaak tot het laatste spoelwa
ter geen zand meer bevat.
Snijd de spinazie wat kleiner
en roer ze door de soep.
Maak de soep na twee minu
ten koken af met zout, peper,
ketjap.
Snijd stevige sneden brood in
dobbelstenen en bak die in
boter goudbruin. Geef het
brood apart bij de soep.
Leg vanavond een natte
schone doek (theedoek of
stukje lakenkatoen) in een
zeef of vergiet, zet er een
bak of pan onder en schenk
er de karnemelk in. Het dik
ke deel van de karnemelk
blijft in de doek, wat erdoor
lekt, is bijna schoon water en
kan weggedaan worden.
Schep morgen de dikke han
gop uit de doek en de fijnge
maakte beschuiten en geef er
de bruine basterdsuiker
apart bij. (Hangop past uitste
kend in een vegetarische
maaltijd, het maken lijkt be
werkelijker dan het is en ve
len zullen de smaak van dit
melkprodukt hoger aanslaan
dan die van kwark).
JEANNE
De eerste week van mei is dit
jaar uitgeroepen tot Vluchte-
hngenweek. De Stichting
Vluchteling (gironummer
999) stelt zich deze week ten
doel acht miljoen gulden in
te zamelen voor werk onder
de vluchtelingen in het bui
tenland. Die hulp betreft
vluchtelingen in Soedan en
Somalië, in Costa Rica, Hon
duras en Mexico en 100.000
vluchtelingen uit Afghanis
tan die in Pakistan zijn opge
vangen.
Een kwart van het beoogde
bedrag wil de Stichting
Vluchteling besteden aan
consolidatie van de hulp aan
bootvluchtelingen en aan
vluchtelingen uit Laos en uit
Cambodja die in Thailand
verblijven. Vandaag het der
de en laatste verhaal, dat het
leven van Vietnamese vluch
telingen in het kamp Panat
Nikhom in Thailand be
schrijft.
Een Vietnamese vrouw klaar voor vertrek naar Frankrijk (foto:
Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen).
PANAT NIKHOM Achter
de wachttorens, de slagbomen
en het prikkeldraad van Panat
Nikhom is het goed toeven. Je
mist er weliswaar je vrijheid,
maar er is een toekomst. Je
hebt de zekerheid dat je laatste
dagen als vluchteling in Thai
land zijn geteld. En je weet
welk nieuw vaderland je
wacht. Het vluchtelingenkamp
Panat Nikhom, honderd kilo
meter ten zuidoosten van
Bangkok is een doorgangs
kamp. Van de half miljoen
vluchtelingen, die sinds 1975
uit Thailand naar een westers
land vertrokken, brachten
verreweg de meesten hun laat
ste weken door in Panat Nik
hom. Op dit moment wonen er
18.000. De meesten uit Laos en
Cambodja. Een kleine 3000 uit
Vietnam, bijna allen boot
vluchteling.
Panat Nikhom is een kamp
met semi-permanente gebou
wen. Meer comfortabel dan de
bamboe-hutten in de andere
vluchtelingenkampen in Thai
land. Ook doet het enigszins
westers aan. Evenals de twee
supermarkten en de verschil
lende restaurants. Het zijn de
uiterlijke kernmerken van een
kamp dat mensen herbergt,
die straks hun boeltje pakken
om in het Westen aan een
nieuwe toekomst te bouwen.
Ze leren zich een beetje „wes
ters bewegen" door hun con
frontatie met omstandigheden,
die ze uit vroeger dagen niet
kennen. Ze leren de taal van
het land waar ze heen gaan en
vaardigheden als typen, het
omgaan met electriciteit en
met motoren. Het kampt biedt
ontspanning in de vorm van
sportactiviteiten, dansen en
theater. Er zijn bibliotheken.
Panat Nikhom is de overgang
van de hel van het vluchtelin
genkamp naar de „hemel" van
het vrije Westen.
Panat Nikhom is een druk
kamp. De administratie regis
treert per maand gemiddeld
acht tot negenduizend namen
van mensen die binnenkomen.
Van mensen die blij en vol
verwachting vertrekken. In
1980, 1981 en 1982 gingen
meer dan 200.000 vluchtelin
gen van Panat Nikhom naar
een westers land. Vorig jaar
waren het er 42.721.
Maar het is niet alles goud wat
blinkt. Een woordvoerster van
het Hoge Commissariaat voor
Vluchtelingen van de Vere
nigde Naties: „We hebben nu
1324 vluchtelingen hier die
toch nog niet door een ander
land geaccepteerd zijn. Zij
hebben hun oorspronkelijke
kamp kunnen verlaten, omdat
het voor bijna honderd pro
cent zeker was dat ze naar het
westen zouden kunnen gaan.
Maar die laatste paar procent
zekerheid die ze nodig hebben,
krijgen ze alsmaar niet. Daar
zijn redenen voor die van ge
val tot geval verschillen. Meer
in het algemeen kun je zeggen
dat tal van landen moeilijker
worden in het toelaten van
vluchtelingen".
Consequentie
Dat kan de voor de vluchte
ling de gruwelijke consequen
tie hebben dat hij na enige tijd
wordt teruggestuurd naar het
kamp waar hij oorspronkelijk
vandaan komt. Dat is geen
zaak die het Hoge Commissari
aat regelt, maar het ministerie
van binnenlandse zaken van
Thailand. Panat Nikhom staat
onder toezicht van dat minis
terie en ofschoon de zaken er
geregeld worden door het
Hoge Commissariaat en of
schoon de vrijwilligersorgani
saties er zich het vuur uit de
sloffen lopen, de wil van het
ministerie is wet.
De woordvoerster: „Dat hield
in december 1982 voor 700
Cambodjanen in dat ze terug
moesten naar Khao I Dang en
voor 340 Laotianen dat ze
weer naar Ubon moesten. U
moet zich maar eens voorstel
len wat dat voor de mensen
betekent. Je hebt biina de ze
kerheid dat je alle ellende ach
ter je kunt laten en dan opeens
bijkt dat geen land je wil heb
ben".
Panat Nikhom heeft een ge
mengde bevolking. Problemen
heeft dat tot nu toe niet opge
leverd. De nationaliteiten wor
den keurig in wijken bij el
kaar gebracht. In de Vietna
mese wijk heb je drie „soor
ten" vluchteling. Vietnamezen
die over land dwars door
Cambodja zijn gekomen, boot
vluchtelingen die de Golf van
Thailand met zijn piraten trot
seerden en en deserteurs. Ja
wel, militairen uit het Vietna
mese bezettingensleger in
Cambodja die zich niet langer
de zegeningen van het com
munisme wilden laten welge
vallen. De woordvoerster van
het Hoge Commissariaat: „Tot
eind vorig jaar hebben we hier
320 deserteurs kunnen begroe
ten. Eén van hen stierf, twee
verdwenen met de noorder
zon, terwijl er 160 naar Cana
da, Australië en Frankrijk zijn
gegaan. De overigen zijn nog
hier".
Zo'n deserteur is Nguyen Van
Thanh, 27-jarige korporaal
kok, die eind 1979 met het
Vietnamese leger Pol Pot weg
joeg uit Cambodja. Thanh: „Ik
woonde in Phuoc Hai in de
Zuidvietnamese provincie
Dong Nai. Ik wilde helemaal
niet in het leger, maar de com-
.munisten dwongen me. Toen
we naar Cambodja werden ge
stuurd, werd ons verteld dat
we als Vietnamese vrienden
de plicht hadden om Cambodja
van het Pol Pot te ontdoen. De
mensen begroetten ons als be
vrijders. Maar toen ze eenmaal
ontdekten dat we bezetters
waren, was het gedaan met de
blijdschap. De mensen meden
ons als de pest. En als een
Cambodjaan al eens met me
wilde praten ik ken die taal
een beetje raadde hij me
steevast aan om te deserteren.
En dat deed ik tenslotte. Met
vijf anderen. Die vijf zijn in
tussen naar een ander land
vertrokken. In oktober 1981
werd mijn verzoek om naar de
Verenigde Staten te mogen
gaan, afgewezen. Ik was als
vroegere militair niet welkom.
Maar die andere jongens dan?
Ik begreep er niets van. Voor
al niet omdat mijn familie
voor 1975 altijd met de Ameri
kanen heeft samengewerkt.
Maar sinds een paar weken
staat vast dat ik naar Canada
mag".
Professor
Een Vietnamees, die het tot nu
toe veel minder goed heeft ge
troffen. is de 72-jarige Le Van
Luong. Hij was tot 1975 profes
sor geschiedenis aan de Uni
versiteit van Saigon en verliet
Vietnam in 1979 over land. In
Cambodja beleefde hij de na
dagen van Pol Pot. Hij werd er
gevangen genomen, maar
weer vrijgelaten toen hij in
Zijn beste Chinees vertelde een
Chinese adviseur van Pol Pot
Professor Lo Van Luong is
een wat merkwaardige man.
Een man die zich miskend
voelt. Ofschoon Canada in de
loop van 1983 liet weten de
professor gastvrijheid te willen
verlenen, verblijft hij nog
steeds in Panat Nikhom. „Ik
begrijp niet waarom Canada er
blijkbaar geen "begrip voor
heeft, dat ik niet vrijwillig,
maar echt gedwongen, na de
val van Saigon in 1975 enige
tijd gewerkt heb als vertaler
voor het Centrale Comité van
de Communistische partij. Ik
kon echt niet anders. En dat
heeft niets met collaboratie te
maken. Maar laat ik niet te
veel zeggen. Ik ben een bijzon
der geval. Ik heb me nooit met
politiek bemoeid en nooit iets
gedaan dat in het nadeel was
van mijn land. Zolang de com
munisten vertelden dat ze
vochten voor de bevrijding
van Vietnam, vertrouwde ik
hen. Had ik vroeger ook niet
altijd steun gegeven aan de be
wegingen die de Franse bezet
ters wilden verjagen? Maar zo
dra Vietnam verenigd was,
verdween mijn vertrouwen. Ik
moest voor de communisten
werken. Ik verdiende bijna
niets. En al mijn bezittingen
werden in beslag genomen. Er
zat niets anders op dan te
vluchten. Mijn vrouw en vijf
kinderen heb ik moeten ach
terlaten. Een vlucht kost veel
geld en ik had niet voldoende
geld om hen mee te kunnen
nemen. Nu dan wacht ik op
toestemming om naar Canada
te gaan. Als ik daar eenmaal
ben zal ik alle instanties te
hulp roepen om mijn vrouw
en kinderen over te kunnen
laten komen. Ze hebben het
erg slecht. Ze hebben geen
geld. En ik kan hen niets stu
ren, want ik heb het ook niet".
De hoop die Panat Nikhom
voor de meesten is, dreigt voor
de professor een wanhoop te
worden.
WIM KLAASSEN
Morgen meer zon
BILT Voor morgen mag op
meer zon worden gerekend,
waarbij de kansen op een bui
maar klein zijn. De lucht
waarin we ons echter zullen
bevinden laat echter geen ho
gere middagtemperatuur toe
dan een graad of vijftien. Bo
vendien draait de wind naar
het noorden en gaat koele
lucht van de Noordzee aanvoe
ren. Ook zondag blijft het aan
de koele kant. Na het week
einde gaan er weer buien val
len. Deze buien ontwikkelen
zich in een noordelijke stro
ming, die in stand wordt ge
houden door een hogedrukge-
bied ten westen van Schotland
en een depressie boven Scan
dinavië.
Weerrapporten van v
Amsterdam mist
De Bilt zw bew
Eelde mist
Eindhoven regen
Den Helder zw bew
Twente mist
Vlissingen zw.bew
Klagenfurt
Kopenhagen
imorgen 07.00 uur.
Maa Min Neer-
tamp temp slag
17 9 1 r
Madrid31"9
Malaga
Stockholm
Casablanca
Istanbul
Las Palmas
w.bew. 19 10 2 m
bew. 22 16 0 n
«.bew. 17 9 12 n
GRATIS EUCE WOENSDAG DE
BIJLAGE BIJ UW KRANT MET
INFORMATIE OVER FILMS,MUZIEK
THEATER, RECREATIE.EXPOSITIES
EN EEN COMPLETE AGENDA
Brieven graag kon en
duidelijk geschreven De
redactie behoudt zich
het recht voor ingezon
den stukken te bekorten I
Angstpacifisme
Vele mensen denken met hur
anti-kernwapen-betogingen
een dapper figuur te slaan
Maar niets is minder waar
Het is de uiting van het meesl
bange pacifisme. De slogan)
die gebruikt worden zijn voor1
al de christelijke kerken on
waardig. Het lijkt de belang
rijkste bezigheid van de ker
ken te zijn te beven voor oor
log, en angst voor de dood t<
hebben. Maar bevend voor hel
leven om ten koste van alles M
overleven zijn zij het slachtol
fer van het huidige materials
me, dat bereid is alles te vei
liezen, werk, gezin, vrijheit
geloof. Zij zijn bereid zich vasl
te klampen aan de mogelijkt
stroohalm van ontwapening]
die een eventuele tegenstandei
aanreikt om als hij zijn kani
schoon ziet zijn slag te slaan,
De kerken moesten weten dal
sinds Pasen vrees onchristelijk
is en dat de vrees alleen kan
overwonnen worden door di
liefde die bereid is te gaan to
het uiterste. De christenen ii
de onvrije landen kennen d«
gevolgen aan den lijve vari
wat men ooit vroeger ver
zuimd heeft. Want sindsdiei
worden ze vervolgd en d<
dood ingejaagd. Het enige wa
hun overbleef was geen kwaad
met kwaad te vergelden
Christus te volgen tot op he
kruis. Dat gebeurt in alle lan
den waar de slavernij heers
en de duivelse machten van
het socialisme overheersen. Dt
kerken moesten beter weten
Zij moesten allereerst werker
aan de geestelijke opstandig
van de maatschappij, aan eer
heroriëntering van het lever
op christelijke grondslag, waai
gezag heerst, en innerlijkJ
vrede, liefde en werkzin. Órr
te voorkomen dat ook ons land
overdekt wordt met strafkam
pen en gevangenissen. Het ir
prachtig ieder jaar op de vier
de mei de doden te herdenker»
en oude herinneringen op t»
halen. Het is echter veel be
langrijker om de gevaren ti
zien die vlak voor ons ligger
en de regering niet voor d<
voeten te lopen.
C D. Noorderwier
DEN HAAG
I
