Duo Kee en John strijdt voor recht van ouderen België verwacht nog meer Nederlandse leerlingen en studenten im Polak lid aad van State Zes gevallen van tbc ontdekt ZIEKENFONDSEN GAAN BUITEN HUN BOEKJE" Geen straf voor blokkade OSL-kraam g1n4NNENLAND/BUITENLAND Qeidóe.Qowtwnt WOENSDAG 11 APRIL 1984 PAGINA 1? Hi! 5tormrlmlhmniUit me T met lichen'.OHmtliy- Indrmen.hé.ditie itukken en[ vlieSen' 3f 7ff weir in aeuEc-ino, oe mlech wofioen I m.txiromcmiTmmEeHmitti' L wui op oe PunmniH umoT mum cenac[n V HAAG Oud-burgemeester H Polak van Amsterdam is be- md tot lid van de Raad van ie. De 59-jarige Polak werd na i aftreden als burgemeester in voorzitter van de commissie een onderzoek instelde naar de g van zaken bij het in op- lak geraakte Algemeen Bur- [ijk Pensioenfonds. De nieuwe itsraad is ook voorzitter van Raad voor Gemeentefinanciën, imissaris van de Persombina- en voorzitter van de beheers- hting Concertgebouworkest. Oud - burgemeester van Bergen op Zoom overleden BERGEN OP ZOOM Naar eerst nu bekend is geworden, is op 5 april op 83-jarige leef tijd in Bergen op Zoom oud- -burgemeester ir. L.A.H. Pe ters overleden. Hij bekleedde deze functie in Bergen op Zoom in de periode 1952-1965. In 1948 werd de KVP'er Pe ters benoemd tot gouverneur van de Nederlandse Antillen. Vervolgens maakte hij als mi nister van Uniezaken en Overzeese Rijksdelen in 1951-1952 deel uit van het eer ste Kabinet-Drees. De crema tie heeft op zijn verzoek in fa miliekring plaatsgevonden. DEN HAAG Zowel in Leeuwarden als in Rotterdam is de afgelopen dagen bij in totaal zes mensen tbc geconsta teerd. In Leeuwarden bleken drie do centen en één leerling aan de leraren opleiding Ubbo Emmius besmet. De leerling heeft een lichte vorm van deze ziekte, de drie docenten hebben een ernstiger vorm, de open TBC. Er zijn zo'n 450 mensen onderzocht. In Rotter dam werd bij twee jongeren een zoda nige afwijking gevonden dat een volle dige behandeling noodzakelijk is. Bo vendien worden vijftien jongeren voor een half jaar behandeld en staan vijftig mensen onder geregelde controle. Ze hebben allen een discotheek bezocht waar in februari van dit jaar een geval van open tbc was geconstateerd. Kerkje van 300 jaar naar museum BORSELE Het Openlucht museum in Arnhem krijgt van de gemeente Borsele een uit 1672 stammend kerkje aangeboden voor de prijs van één gulden. Het kerkje staat in 's -Heerenhoek en staat al geruime tijd leeg. Het werd in 1672 door de hervormde gemeente in het dorpje ge bouwd. De gemeente Borsele, eigenaresse van het kerkje, had eigenlijk geen bestem ming meer voor het gebouw. Het Openluchtmuseum zoekt al heel lang naar een derge lijk kerkje, dat volledig ge restaureerd zal worden her bouwd in het het museum. UTRECHT Ziekenfondsen en particuliere verzekeraars gaan de laatste tijd steeds meer „buiten hun boekje", door zich te be moeien met zaken die alleen de overheid aangaan. Dat vindt de voorzitter van de Nederlandse vereniging van ziekenhuisdirec teuren (NVZD), drs. T. van der Zanden, die dat vandaag liet blij ken blijken op de jaarvergadering van de vereniging in Utrecht. Van der Zanden vindt dat de ziekenfondsen en de particuliere verzekeraars zich ten onrechte ook bezig gaan houden met za ken als het aantal mensen dat in een ziekenhuis wordt opgeno men, de functies (specialismen) in de ziekenhuizen, de gemiddel de verpleegduur en het aantal bedden per 1.000 inwoners plus de „bezettingsgraad" van die bedden. Volgens de praeses is dat geen taak van de financiers, maar louter van de overheid. On derhandelende ziekenhuisdirecteuren moeten er daarom „uiterst attent" op zijn om een verlegging van verantwoordelijkheden tegen te gaan, waarop ze later moeilijk kunnen terugkomen, vindt Van der Zande. ARNHEM De Arnhemse politierechter heeft gisteren zestien actievoerders tegen fascisme veroordeeld wegens de blokkade van een infor matiestand van het Oud Strijders Legioen (OSL) in Arnhem. De rechter legde de actie voerders overigens geen straf op, omdat hij re kening met hun motieven wilde houden. In mei '83 had een groep van 50 actievoerders een menselijk cordon gevormd rond de OSL-stand om te voorkomen dat het OSL zijn „anti-demo cratische, fascistische en racistische propagan da" zou kunnen verspreiden. De zestien wer den aangehouden nadat ze weigerden gevolg te geven aan het bevel van de politie om de blok-^ kade op te heffen en zich te verwijderen. We gens verstoring van de openbare orde had de officier van justitie 100 gulden boete geëist. n ku Kee en John zijn een bekend duo in de wereld van ouderen geworden. Sinds jaren trekken zij er op uit om volle zalen ouderen en beroepskrachten van instellingen voor ouderen toe te spreken. John Reser (67) uit Ridderkerk houdt inleidingen over het werk en de doelstellingen van de Algemene Nederlandse Bond voor Ouderen (ANBO). Samen met Keetje Ruizeveld-Van Weezenbeek (78) schrijft hij in het maandblad Op Leeftijd. Als het om uitgesproken nog niet algemeen aanvaarde meningen gaat doet Keetje het woord, ,,Ik gebruik te duidelijke taal om namens een bond te kunnen optreden. Ze vinden me een rot meid, maar ik ben gewoon mezelf en zeg vrijuit wat ik ervan vind", zegt zij. ïtje Ruizeveld-Van Weezenbeek: ..Het is niet goed de hele dag op eikaars lip te 'oorfen. Je moet bezig zijn". •dinl e d(8LASSERDAM De lidigie die Keetje Ruizeveld- admi Weezenbeek uit Alblas- in een uur ten toon udeiidt is om jaloers op te wor- latej; De vlot in fraaie beeld- secrjken pratende 78-jarige een,uw is sinds 1978 met haar mdefel, John Reeser uit Ridder- ogaljk, bijna dagelijks op pad oorade belangen van ouderen ar",He samenleving te beharti- t nl. Ze geven inleidingen :en. |r men hen maar vraagt en :aattken van leer tegen over- dösbeleid, tegen betutteling tel ouderen en tegen de „be- vimpen weinig strijdbare enjding van ouderen zelf". >lós^tje is „de klessebesser", 'denl ze zelf. Niet gebonden aan |e partij kan ze haar me- volle zalen met geamu- publiek ingooien. „Ik i lid van drie bonden voor kan ik er altijd met orzije ruzie maken", zegt ze rda^ duidelijk plezier, aapn is de ernstige helft van nkej duo. Hij is lid van de öO, schrijft in het maand- I Op Leeftijd en houdt zich jral met de organisatorische en bezig. „We zijn tegenpo- ar we kunnen het on- van de ene inleiding de andere uitstekend met bar vinden", zegt ze en Iln knikt instemmend. Als een flinke veeg uit de pan fet worden uitgedeeld, doet ttje dat, want zij spreekt uit naam. John spreekt na ps de ANBO en dan behoor p z'n minst je taalgebruik aan te passen. Dat is ook 'de reden waarom Keetje niet namens een bond wil spreken. In 1978 kwam ze bij de Algemene Nederlandse Bond voor Ouderen voor een kadercursus. Daar ontmoette ze John. Ze was al geruime tijd bezig met de belangen te be hartigen voor ouderen, maar dan in haar eigen sfeer in Am sterdam. Daar nam ze het op voor oudere kunstenaars, die „plotseling uit de Beeldende Kunstenaars Regeling werden gezet". Ze had een klachtenbureau en zat bijna dagelijks in de papie ren om oudere kunstenaars te helpen. „Üat is toch te gek. Ze willen niet dat oudere kunste naars indutten, maar houden vervolgens het geld voor ma terialen in. Dan kun je dus toch gaan knikkebollen". Taal kuisen Zo kwam Keetje bij de ANBO, want daar zou ze meer voor ouderen kunnen doen. Maar als rasechte Amsterdamse, be kend met het kunstenaarswe reldje, waarin duidelijk taalge bruik boven eufemistische uit drukkingen werd verkozen, viel ze bij de ANBO niet in goede aarde. „Ik moest eerst mijn taal kuisen. Nou dat is mislukt. Daarom ben ik maar opgestapt. Nu ben ik een vrije vogel en kan. ik praten zoals ik wil. Ik let nu eenmaal niet zo op mijn woorden als ik een maal in een discussie zit". In discussie zit je met Keetje al gauw. Ze heeft haar duidelijke voorkeur voor onderwerpen., „Liefde op leeftijd" is zo'n on derwerp. Ze heeft er een dis cussiefilm over gemaakt, die geregeld wordt vertoond in verzorgingshuizen. Soms is Keetje dan aanwezig om na af loop met de mensen te praten. „Maar je komt er erg moeilijk- achter hoe de mensen er nu ei genlijk over denken. Er is erg veel moed voor nodig om daarop te reageren. Ik wil dat taboe doorbreken. Eigenlijk was de film voor studenten van de Erasmus Universiteit gemaakt, maar ik ben er blij om dat ook verzorgingstehui zen er gebruik van maken, want daar leeft veel op dit ge bied". Keetje zou de mentaliteit van ouderen ten opzichte van el kaar in verzorgingshuizen wel snel veranderd willen zien, maar John zegt: „Elke veran dering is er een van lange adem. We rekenen mensen vanaf vijftig jaar onder oude ren, dus in de toekomst zal er in verzorgingshuizen wel ge makkelijker over dit onder werp gedacht worden. „Kamer zestien en achttien trekken veel met elkaar op", zegt Keetje in een van haar voorbeelden, waarmee ze on verdraagzaamheid wil schet sen. „Iedereen in het huis heeft het gezien. Op een dag hebben bewoners op haar stoel in de recreatiezaal een papier gelegd met het opschrift „lelij ke hoer" en op .zijn stoel een papier met „oude viezerik". Ze hebben er tassen bovenop ge zet, zodat de verzorging de pa pieren niet kon ontdekken. Het gebeurde precies volgens plan. De vrouw is kort daarop een aan hartaanval gestor ven". Keetje zegt precies waar het op staat. Ze pleit wel eens voor een sex-therapeut in de ver- zorgings- of verpleeghuizen. Dan krijgt ze de wind van vo ren. „Ik kan dat rustig zeggen, John niet. Mij vinden ze toch een rot meid. Ze vinden het toch idioot, dat ik op mijn leef tijd nog over die onderwerpen praat. Het gaat er maar om welke normen je aanlegt. Ou deren die het samen gezellig maken, hoeven nog niet direct aan sex te denken. Daar gaat het helemaal niet om, maar als ze hand in hand het verzor gingshuis uitlopen barsten de roddels en praatjes al los. Wat is er nu fijner dan samen te lo pen, misschien alleen al omdat de een wat moeilijker ter been is dan de ander. Je kunt el kaar toch steunen. Als ik wat minder zie dan mijn man, dan naait hij toch de knoop aan mijn jas. Als ik beter loop dan hij, dan help ik hem daarbij. Zo gaat dat". men, aan toe. Verpleeghuizen is ook zo'n „heet hangijzer" van het duo. Keetje schetst de situatie: „Voor de wet hebben we allemaal dezelfde rechten, maar ouderen komen te kort. Waar staat in de wet dat wan neer je geestelijk wat in de war bent, iedereen maling aan je moet krijgen en je in een verpleeghuis wordt gezet. Ook wanneer je dingen zegt die wel zinnig zijn, zeggen ze gewoon dat je in de war bent. Zoals die vrouw die om een geestelijk verzorger vroeg. De verpleeg ster hoort die wens, kijkt op haar kaart en ziet dat de be trokken vrouw geen gods dienst heeft. Die kan dus nooit om een geestelijk verzorger vragen mevrouw moet wel in de war zijn. De ver pleegster schrijft dus in haar nachtverslag: mevrouw A. is in de war". „Er zijn zoveel ouderen in de war, maar voor ouderen zijn de verzorgsters wel eens in de war. Zoals die 84-jarige die om een pastoor had gevraagd. Op een dag komt er een jochie van amper dertig jaar in spij kerbroek gekleed bij haar. Ze denken toch niet dat ik geloof dat dat een pastoor is, dacht die vrouw. De verzorging was zeker in de war". Keetje en John zijn het meest- al roerend eens. Keetje zegt de WOUW „baanbrekende dingen" rond uit. Hij voegt er de beleidslij nen, volgens welke de veran deringen op gang kunnen ko- Keetje is het oudste lid van de Stichting Wijze Ouwe Wijven (WOUW) of eleganter gezegd Wijzer Ouder Worden. De Stichting stelt zich onder meer ten doel organisaties in de hulpverlening, gezondheids zorg en zorg voor ouderen „de ogen te openen", dat ze steeds bureaucratischer aan het werk zijn en de klant bij wiens gra tie ze feitelijk bestaan eerder van zich af stoten. „De regels die zijn opgesteld ten bate van patiënten, worden soms zo streng gehanteerd, dat ze ten nadele van de patiënten wer ken. Als je niet zo goed in con ditie bent of je erg afhankelijk voelt, zul je niet zo snel protes teren", zegt Keetje, die na mens de WOUW bemiddelt in allerlei conflictsituaties tussen ouderen en instellingen. Ver der werken de Wijze Oude Wijven eraan zelfhulpgroepen zoveel mogelijk bekend te ma ken. „Het kost patiënten soms erg veel moeite bij de zieken huizen informatie te krijgen over deze groepen. Er zijn ge noeg mogelijkheden om in zo'n zelfhulpgroep te komen, maar alleen zijn op veel te weinig plaatsen de adressen bekend. Wij willen anderen stimuleren ook op te letten wat er allemaal in de gezond heidszorg gebeurt". Afhankelijk De Wijze Ouwe Wijven zien ook met zorg de vergrijzing van de samenleving tegemoet. „We moeten onze krachten bundelen om onafhankelijk te kunnen blijven. Ze willen ons het „flankerend beleid" op het dak schuiven, maar zijn wij er wel van gediend straks afhan kelijk te moeten zijn van de hulp van buren, vrienden of kinderen?" „John", vraagt Keetje, „kun jij je voorstellen als je alleen woont, dat er een willekeurig mens in je linnenkast zit te rommelen? Ik heb een uitste kende hulp, maar het is altijd weer zalig als ze de deur uit is. Dan ben je weer vrij". John zegt er alle begrip voor te hebben dat de pot leeg is voor de voorzieningen: „Als we wat willen dan zullen we het zelf moeten betalen. Je moet steeds je prioriteiten stel len. Het is hard om te zeggen, maar als er twee mensen zijn die een nieuw hart nodig heb ben, een van vijftig en een van tachtig jaar, en er is maar geld voor éen hart dan wordt de vijftigjarige geholpen". Keetje voegt er ogenblikkelijk aan toe: „Terwijl het leven van die tachtigjarige wel veel zinvoller kan zijn dan dat van die vijf tigjarige. Maar dat telt niet. Het gaat om de leeftijd. Die telt. Ook bij de specialist die een oudere man aan zijn pros taat moet helpen. Hij kan de man met medicijnen behande len, maar dan wordt die wel impotent. De specialist rede neert: voor een 78-jarige hoeft de sex niet meer. dus het kan wel met medicijnen. De trend is: oude mensen hoeven niet meer te vrijen", waarmee Keetje weer terug is bij haar uitgangspunt: „Ouderen krij gen hun rechten niet. Zodra je je eigen huis verlaat en in een instituut gaat wonen om ver pleegd te worden gaan de re^ gels spelen. Ik heb wel eens gezegd: laten ze de soep en het toetje maar vergeten en het geld besteden door aan oude ren te leren hoe je elkaar het leven zo aangenaam mogelijk kunt maken". Om dat te beeiken zijn veel meer ouderen nodig die zich voor de doelstellingen van de bonden voor ouderen inspan nen. „Vijfennegentig procent van onze leden zit in de socië teiten te kaarten, te biljarten of thee te drinken. Probeer dat maar eens te doorbreken". Als Kee en John op stap zijn blij ven hun beide echtgenoten thuis, ze krijgen thuis wel eens opmerkingen als: „dat houden jullie nooit lang meer vol"; maar volgens Kee en John is het opkomen voor de belangen van ouderen juist een manier om het thuis ook allemaal goed te laten verlopen. Keetje: „Het is niet goed de hele dag op eikaars lip te zitten. Je moet bezig zijn. Laatst zei mijn man: zullen we een van de twee auto's verkopen? Ik zei: als jij je auto wilt verkopen, moet je dat maar doen, maar ik houd Item. Je moet toch overal naar toe kunnen?" MARCHA VAN NOESEL (Van onze correspondent Aad Jongbloed) BRUSSEL Op het Bel gische ministerie van on derwijs gaat men ervan uit dat het aantal Neder landse scholieren en stu denten, dat scholen en universiteiten in België verkiest boven die in Ne derland, nog aanzienlijk zal stijgen. Met name de technische scholen in de grensstreek hebben grote aantrekkingskracht voor Nederlandse leerlingen. De directeur van een van die scholen, de heer Vander Meu- len uit Maaseik, heeft 250 Ne derlandse leerlingen op zijn school. „Ze, komen van over al", zegt hij, „uit Susteren, uit Valkenswaard en zelfs uit Bre da". Over het waarom' Nederlandse ouders voor hun kinderen een Belgische technische school- -opleiding kiezën zegt hij: „Ik denk dat we hier meer onder richt geven in het vak dat ge kozen is en ons minder bezig houden met Frans, Nederlands of wiskunde. Het is ook op merkelijk dat de leerlingen, die eenmaal voor een vak ge kozen hebben, zeer gemoti veerd bezig zijn. Ik heb verno men dat dat in Nederland wel eens anders is". De heer Vander Meulen denkt er niet over het aantal Neder landse leerlingen, dat in de toekomst zijn Sint Jansberg Instituut wil bezoeken, te be perken. „Zolang er plaats is, zijn de Nederlandse leerlingen welkom". Hij gelooft dat, naast een andere benadering van het te leren vak, er op Belgi sche technische scholen ook sprake is van meer discipline. „Ik vrees", meent hij, „dat er in de jaren '70 in het Neder landse onderwijs iets fout ge gaan is". Populair Een woordvoerder van het Belgische ministerie van On derwijs bevestigde dat „enkele duizenden Nederlandse kinde ren het onderwijs in België volgen". Met name Maaseik en Turnhout, wat betreft de tech nische scholen, en de middel bare scholen in Antwerpen zijn erg populair bij Neder landse ouders uit Limburg, Brabant en Zeeland, die vin den dat het onderwijs in hun land niet strookt met de plan nen die zij met hun kinderen hebben. Hij kon niet schatten hoeveel Nederlandse studenten aan Belgische universiteiten stude ren. „Maar dat zijn er meer dan 1000. De Nederlandse stu dent, die in eigen land uitge loot wordt voor een gewilde studie als geneeskunde, of tandheelkunde, zoekt zijn weg naar Gent, Brussel of Leu ven". Het resultaat van de Neder landse student ten opzichte van de middelbare opleiding, die kennelijk velen in eigen land te gering vinden, vindt het Belgische ministerie van Onderwijs op zijn minst merk waardig. „Als dat onderwijs in Nederland slechter zou zijn dan in België", aldus een woordvoerder, „dan is het toch opmerkelijk dat Nederlandse studenten in hun eerste jaar hoger scoren als het om tenta mens gaat dan Belgische stu denten. Wij zouden daar een onderzoek naar moeten ver richten, want het kan ook goed te maken hebben met het isolement, waarin eerstejaars Nederlanders zich hier bevin den, dat hen aanzet tot stude ren".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1984 | | pagina 17