Duo Kee
en John
strijdt voor
recht van
ouderen
België verwacht nog meer
Nederlandse leerlingen en studenten
im Polak lid
aad van State
Zes gevallen
van tbc ontdekt
ZIEKENFONDSEN GAAN
BUITEN HUN BOEKJE"
Geen straf voor
blokkade OSL-kraam
g1n4NNENLAND/BUITENLAND
Qeidóe.Qowtwnt
WOENSDAG 11 APRIL 1984 PAGINA 1?
Hi! 5tormrlmlhmniUit me
T met lichen'.OHmtliy-
Indrmen.hé.ditie
itukken en[ vlieSen'
3f 7ff weir in aeuEc-ino, oe mlech wofioen I
m.txiromcmiTmmEeHmitti' L
wui op oe PunmniH umoT mum cenac[n
V HAAG Oud-burgemeester
H Polak van Amsterdam is be-
md tot lid van de Raad van
ie. De 59-jarige Polak werd na
i aftreden als burgemeester in
voorzitter van de commissie
een onderzoek instelde naar de
g van zaken bij het in op-
lak geraakte Algemeen Bur-
[ijk Pensioenfonds. De nieuwe
itsraad is ook voorzitter van
Raad voor Gemeentefinanciën,
imissaris van de Persombina-
en voorzitter van de beheers-
hting Concertgebouworkest.
Oud - burgemeester
van Bergen
op Zoom overleden
BERGEN OP ZOOM Naar
eerst nu bekend is geworden,
is op 5 april op 83-jarige leef
tijd in Bergen op Zoom oud-
-burgemeester ir. L.A.H. Pe
ters overleden. Hij bekleedde
deze functie in Bergen op
Zoom in de periode 1952-1965.
In 1948 werd de KVP'er Pe
ters benoemd tot gouverneur
van de Nederlandse Antillen.
Vervolgens maakte hij als mi
nister van Uniezaken en
Overzeese Rijksdelen in
1951-1952 deel uit van het eer
ste Kabinet-Drees. De crema
tie heeft op zijn verzoek in fa
miliekring plaatsgevonden.
DEN HAAG Zowel in Leeuwarden
als in Rotterdam is de afgelopen dagen
bij in totaal zes mensen tbc geconsta
teerd. In Leeuwarden bleken drie do
centen en één leerling aan de leraren
opleiding Ubbo Emmius besmet. De
leerling heeft een lichte vorm van deze
ziekte, de drie docenten hebben een
ernstiger vorm, de open TBC. Er zijn
zo'n 450 mensen onderzocht. In Rotter
dam werd bij twee jongeren een zoda
nige afwijking gevonden dat een volle
dige behandeling noodzakelijk is. Bo
vendien worden vijftien jongeren voor
een half jaar behandeld en staan vijftig
mensen onder geregelde controle. Ze
hebben allen een discotheek bezocht
waar in februari van dit jaar een geval
van open tbc was geconstateerd.
Kerkje van 300
jaar naar museum
BORSELE Het Openlucht
museum in Arnhem krijgt
van de gemeente Borsele een
uit 1672 stammend kerkje
aangeboden voor de prijs van
één gulden. Het kerkje staat
in 's -Heerenhoek en staat al
geruime tijd leeg. Het werd
in 1672 door de hervormde
gemeente in het dorpje ge
bouwd. De gemeente Borsele,
eigenaresse van het kerkje,
had eigenlijk geen bestem
ming meer voor het gebouw.
Het Openluchtmuseum zoekt
al heel lang naar een derge
lijk kerkje, dat volledig ge
restaureerd zal worden her
bouwd in het het museum.
UTRECHT Ziekenfondsen en particuliere verzekeraars gaan
de laatste tijd steeds meer „buiten hun boekje", door zich te be
moeien met zaken die alleen de overheid aangaan. Dat vindt de
voorzitter van de Nederlandse vereniging van ziekenhuisdirec
teuren (NVZD), drs. T. van der Zanden, die dat vandaag liet blij
ken blijken op de jaarvergadering van de vereniging in Utrecht.
Van der Zanden vindt dat de ziekenfondsen en de particuliere
verzekeraars zich ten onrechte ook bezig gaan houden met za
ken als het aantal mensen dat in een ziekenhuis wordt opgeno
men, de functies (specialismen) in de ziekenhuizen, de gemiddel
de verpleegduur en het aantal bedden per 1.000 inwoners plus
de „bezettingsgraad" van die bedden. Volgens de praeses is dat
geen taak van de financiers, maar louter van de overheid. On
derhandelende ziekenhuisdirecteuren moeten er daarom „uiterst
attent" op zijn om een verlegging van verantwoordelijkheden
tegen te gaan, waarop ze later moeilijk kunnen terugkomen,
vindt Van der Zande.
ARNHEM De Arnhemse politierechter heeft
gisteren zestien actievoerders tegen fascisme
veroordeeld wegens de blokkade van een infor
matiestand van het Oud Strijders Legioen
(OSL) in Arnhem. De rechter legde de actie
voerders overigens geen straf op, omdat hij re
kening met hun motieven wilde houden. In
mei '83 had een groep van 50 actievoerders een
menselijk cordon gevormd rond de OSL-stand
om te voorkomen dat het OSL zijn „anti-demo
cratische, fascistische en racistische propagan
da" zou kunnen verspreiden. De zestien wer
den aangehouden nadat ze weigerden gevolg te
geven aan het bevel van de politie om de blok-^
kade op te heffen en zich te verwijderen. We
gens verstoring van de openbare orde had de
officier van justitie 100 gulden boete geëist.
n ku
Kee en John zijn een bekend duo in de
wereld van ouderen geworden. Sinds jaren
trekken zij er op uit om volle zalen ouderen
en beroepskrachten van instellingen voor
ouderen toe te spreken. John Reser (67) uit
Ridderkerk houdt inleidingen over het werk
en de doelstellingen van de Algemene
Nederlandse Bond voor Ouderen (ANBO).
Samen met Keetje Ruizeveld-Van
Weezenbeek (78) schrijft hij in het maandblad
Op Leeftijd. Als het om uitgesproken nog niet
algemeen aanvaarde meningen gaat doet
Keetje het woord, ,,Ik gebruik te duidelijke
taal om namens een bond te kunnen
optreden. Ze vinden me een rot meid, maar ik
ben gewoon mezelf en zeg vrijuit wat ik ervan
vind", zegt zij.
ïtje Ruizeveld-Van Weezenbeek: ..Het is niet goed de hele dag op eikaars lip te
'oorfen. Je moet bezig zijn".
•dinl
e d(8LASSERDAM De
lidigie die Keetje Ruizeveld-
admi Weezenbeek uit Alblas-
in een uur ten toon
udeiidt is om jaloers op te wor-
latej; De vlot in fraaie beeld-
secrjken pratende 78-jarige
een,uw is sinds 1978 met haar
mdefel, John Reeser uit Ridder-
ogaljk, bijna dagelijks op pad
oorade belangen van ouderen
ar",He samenleving te beharti-
t nl. Ze geven inleidingen
:en. |r men hen maar vraagt en
:aattken van leer tegen over-
dösbeleid, tegen betutteling
tel ouderen en tegen de „be-
vimpen weinig strijdbare
enjding van ouderen zelf".
>lós^tje is „de klessebesser",
'denl ze zelf. Niet gebonden aan
|e partij kan ze haar me-
volle zalen met geamu-
publiek ingooien. „Ik
i lid van drie bonden voor
kan ik er altijd met
orzije ruzie maken", zegt ze
rda^ duidelijk plezier,
aapn is de ernstige helft van
nkej duo. Hij is lid van de
öO, schrijft in het maand-
I Op Leeftijd en houdt zich
jral met de organisatorische
en bezig. „We zijn tegenpo-
ar we kunnen het on-
van de ene inleiding
de andere uitstekend met
bar vinden", zegt ze en
Iln knikt instemmend. Als
een flinke veeg uit de pan
fet worden uitgedeeld, doet
ttje dat, want zij spreekt uit
naam. John spreekt na
ps de ANBO en dan behoor
p z'n minst je taalgebruik
aan te passen.
Dat is ook 'de reden waarom
Keetje niet namens een bond
wil spreken. In 1978 kwam ze
bij de Algemene Nederlandse
Bond voor Ouderen voor een
kadercursus. Daar ontmoette
ze John. Ze was al geruime tijd
bezig met de belangen te be
hartigen voor ouderen, maar
dan in haar eigen sfeer in Am
sterdam. Daar nam ze het op
voor oudere kunstenaars, die
„plotseling uit de Beeldende
Kunstenaars Regeling werden
gezet".
Ze had een klachtenbureau en
zat bijna dagelijks in de papie
ren om oudere kunstenaars te
helpen. „Üat is toch te gek. Ze
willen niet dat oudere kunste
naars indutten, maar houden
vervolgens het geld voor ma
terialen in. Dan kun je dus
toch gaan knikkebollen".
Taal kuisen
Zo kwam Keetje bij de ANBO,
want daar zou ze meer voor
ouderen kunnen doen. Maar
als rasechte Amsterdamse, be
kend met het kunstenaarswe
reldje, waarin duidelijk taalge
bruik boven eufemistische uit
drukkingen werd verkozen,
viel ze bij de ANBO niet in
goede aarde. „Ik moest eerst
mijn taal kuisen. Nou dat is
mislukt. Daarom ben ik maar
opgestapt. Nu ben ik een vrije
vogel en kan. ik praten zoals ik
wil. Ik let nu eenmaal niet zo
op mijn woorden als ik een
maal in een discussie zit".
In discussie zit je met Keetje al
gauw. Ze heeft haar duidelijke
voorkeur voor onderwerpen.,
„Liefde op leeftijd" is zo'n on
derwerp. Ze heeft er een dis
cussiefilm over gemaakt, die
geregeld wordt vertoond in
verzorgingshuizen. Soms is
Keetje dan aanwezig om na af
loop met de mensen te praten.
„Maar je komt er erg moeilijk-
achter hoe de mensen er nu ei
genlijk over denken. Er is erg
veel moed voor nodig om
daarop te reageren. Ik wil dat
taboe doorbreken. Eigenlijk
was de film voor studenten
van de Erasmus Universiteit
gemaakt, maar ik ben er blij
om dat ook verzorgingstehui
zen er gebruik van maken,
want daar leeft veel op dit ge
bied".
Keetje zou de mentaliteit van
ouderen ten opzichte van el
kaar in verzorgingshuizen wel
snel veranderd willen zien,
maar John zegt: „Elke veran
dering is er een van lange
adem. We rekenen mensen
vanaf vijftig jaar onder oude
ren, dus in de toekomst zal er
in verzorgingshuizen wel ge
makkelijker over dit onder
werp gedacht worden.
„Kamer zestien en achttien
trekken veel met elkaar op",
zegt Keetje in een van haar
voorbeelden, waarmee ze on
verdraagzaamheid wil schet
sen. „Iedereen in het huis
heeft het gezien. Op een dag
hebben bewoners op haar stoel
in de recreatiezaal een papier
gelegd met het opschrift „lelij
ke hoer" en op .zijn stoel een
papier met „oude viezerik". Ze
hebben er tassen bovenop ge
zet, zodat de verzorging de pa
pieren niet kon ontdekken.
Het gebeurde precies volgens
plan. De vrouw is kort daarop
een aan hartaanval gestor
ven".
Keetje zegt precies waar het
op staat. Ze pleit wel eens voor
een sex-therapeut in de ver-
zorgings- of verpleeghuizen.
Dan krijgt ze de wind van vo
ren. „Ik kan dat rustig zeggen,
John niet. Mij vinden ze toch
een rot meid. Ze vinden het
toch idioot, dat ik op mijn leef
tijd nog over die onderwerpen
praat. Het gaat er maar om
welke normen je aanlegt. Ou
deren die het samen gezellig
maken, hoeven nog niet direct
aan sex te denken. Daar gaat
het helemaal niet om, maar als
ze hand in hand het verzor
gingshuis uitlopen barsten de
roddels en praatjes al los. Wat
is er nu fijner dan samen te lo
pen, misschien alleen al omdat
de een wat moeilijker ter been
is dan de ander. Je kunt el
kaar toch steunen. Als ik wat
minder zie dan mijn man, dan
naait hij toch de knoop aan
mijn jas. Als ik beter loop dan
hij, dan help ik hem daarbij.
Zo gaat dat".
men, aan toe. Verpleeghuizen
is ook zo'n „heet hangijzer"
van het duo. Keetje schetst de
situatie: „Voor de wet hebben
we allemaal dezelfde rechten,
maar ouderen komen te kort.
Waar staat in de wet dat wan
neer je geestelijk wat in de
war bent, iedereen maling aan
je moet krijgen en je in een
verpleeghuis wordt gezet. Ook
wanneer je dingen zegt die wel
zinnig zijn, zeggen ze gewoon
dat je in de war bent. Zoals die
vrouw die om een geestelijk
verzorger vroeg. De verpleeg
ster hoort die wens, kijkt op
haar kaart en ziet dat de be
trokken vrouw geen gods
dienst heeft. Die kan dus nooit
om een geestelijk verzorger
vragen mevrouw moet
wel in de war zijn. De ver
pleegster schrijft dus in haar
nachtverslag: mevrouw A. is
in de war".
„Er zijn zoveel ouderen in de
war, maar voor ouderen zijn
de verzorgsters wel eens in de
war. Zoals die 84-jarige die om
een pastoor had gevraagd. Op
een dag komt er een jochie
van amper dertig jaar in spij
kerbroek gekleed bij haar. Ze
denken toch niet dat ik geloof
dat dat een pastoor is, dacht
die vrouw. De verzorging was
zeker in de war".
Keetje en John zijn het meest-
al roerend eens. Keetje zegt de WOUW
„baanbrekende dingen" rond
uit. Hij voegt er de beleidslij
nen, volgens welke de veran
deringen op gang kunnen ko-
Keetje is het oudste lid van de
Stichting Wijze Ouwe Wijven
(WOUW) of eleganter gezegd
Wijzer Ouder Worden. De
Stichting stelt zich onder meer
ten doel organisaties in de
hulpverlening, gezondheids
zorg en zorg voor ouderen „de
ogen te openen", dat ze steeds
bureaucratischer aan het werk
zijn en de klant bij wiens gra
tie ze feitelijk bestaan eerder
van zich af stoten. „De regels
die zijn opgesteld ten bate van
patiënten, worden soms zo
streng gehanteerd, dat ze ten
nadele van de patiënten wer
ken. Als je niet zo goed in con
ditie bent of je erg afhankelijk
voelt, zul je niet zo snel protes
teren", zegt Keetje, die na
mens de WOUW bemiddelt in
allerlei conflictsituaties tussen
ouderen en instellingen. Ver
der werken de Wijze Oude
Wijven eraan zelfhulpgroepen
zoveel mogelijk bekend te ma
ken. „Het kost patiënten soms
erg veel moeite bij de zieken
huizen informatie te krijgen
over deze groepen. Er zijn ge
noeg mogelijkheden om in
zo'n zelfhulpgroep te komen,
maar alleen zijn op veel te
weinig plaatsen de adressen
bekend. Wij willen anderen
stimuleren ook op te letten
wat er allemaal in de gezond
heidszorg gebeurt".
Afhankelijk
De Wijze Ouwe Wijven zien
ook met zorg de vergrijzing
van de samenleving tegemoet.
„We moeten onze krachten
bundelen om onafhankelijk te
kunnen blijven. Ze willen ons
het „flankerend beleid" op het
dak schuiven, maar zijn wij er
wel van gediend straks afhan
kelijk te moeten zijn van de
hulp van buren, vrienden of
kinderen?"
„John", vraagt Keetje, „kun jij
je voorstellen als je alleen
woont, dat er een willekeurig
mens in je linnenkast zit te
rommelen? Ik heb een uitste
kende hulp, maar het is altijd
weer zalig als ze de deur uit is.
Dan ben je weer vrij".
John zegt er alle begrip voor
te hebben dat de pot leeg is
voor de voorzieningen: „Als
we wat willen dan zullen we
het zelf moeten betalen. Je
moet steeds je prioriteiten stel
len. Het is hard om te zeggen,
maar als er twee mensen zijn
die een nieuw hart nodig heb
ben, een van vijftig en een van
tachtig jaar, en er is maar geld
voor éen hart dan wordt de
vijftigjarige geholpen". Keetje
voegt er ogenblikkelijk aan
toe: „Terwijl het leven van die
tachtigjarige wel veel zinvoller
kan zijn dan dat van die vijf
tigjarige. Maar dat telt niet.
Het gaat om de leeftijd. Die
telt. Ook bij de specialist die
een oudere man aan zijn pros
taat moet helpen. Hij kan de
man met medicijnen behande
len, maar dan wordt die wel
impotent. De specialist rede
neert: voor een 78-jarige hoeft
de sex niet meer. dus het kan
wel met medicijnen. De trend
is: oude mensen hoeven niet
meer te vrijen", waarmee
Keetje weer terug is bij haar
uitgangspunt: „Ouderen krij
gen hun rechten niet. Zodra je
je eigen huis verlaat en in een
instituut gaat wonen om ver
pleegd te worden gaan de re^
gels spelen. Ik heb wel eens
gezegd: laten ze de soep en het
toetje maar vergeten en het
geld besteden door aan oude
ren te leren hoe je elkaar het
leven zo aangenaam mogelijk
kunt maken".
Om dat te beeiken zijn veel
meer ouderen nodig die zich
voor de doelstellingen van de
bonden voor ouderen inspan
nen. „Vijfennegentig procent
van onze leden zit in de socië
teiten te kaarten, te biljarten
of thee te drinken. Probeer dat
maar eens te doorbreken". Als
Kee en John op stap zijn blij
ven hun beide echtgenoten
thuis, ze krijgen thuis wel eens
opmerkingen als: „dat houden
jullie nooit lang meer vol";
maar volgens Kee en John is
het opkomen voor de belangen
van ouderen juist een manier
om het thuis ook allemaal
goed te laten verlopen. Keetje:
„Het is niet goed de hele dag
op eikaars lip te zitten. Je
moet bezig zijn. Laatst zei mijn
man: zullen we een van de
twee auto's verkopen? Ik zei:
als jij je auto wilt verkopen,
moet je dat maar doen, maar
ik houd Item. Je moet toch
overal naar toe kunnen?"
MARCHA VAN NOESEL
(Van onze correspondent
Aad Jongbloed)
BRUSSEL Op het Bel
gische ministerie van on
derwijs gaat men ervan
uit dat het aantal Neder
landse scholieren en stu
denten, dat scholen en
universiteiten in België
verkiest boven die in Ne
derland, nog aanzienlijk
zal stijgen. Met name de
technische scholen in de
grensstreek hebben grote
aantrekkingskracht voor
Nederlandse leerlingen.
De directeur van een van die
scholen, de heer Vander Meu-
len uit Maaseik, heeft 250 Ne
derlandse leerlingen op zijn
school. „Ze, komen van over
al", zegt hij, „uit Susteren, uit
Valkenswaard en zelfs uit Bre
da".
Over het waarom' Nederlandse
ouders voor hun kinderen een
Belgische technische school-
-opleiding kiezën zegt hij: „Ik
denk dat we hier meer onder
richt geven in het vak dat ge
kozen is en ons minder bezig
houden met Frans, Nederlands
of wiskunde. Het is ook op
merkelijk dat de leerlingen,
die eenmaal voor een vak ge
kozen hebben, zeer gemoti
veerd bezig zijn. Ik heb verno
men dat dat in Nederland wel
eens anders is".
De heer Vander Meulen denkt
er niet over het aantal Neder
landse leerlingen, dat in de
toekomst zijn Sint Jansberg
Instituut wil bezoeken, te be
perken. „Zolang er plaats is,
zijn de Nederlandse leerlingen
welkom". Hij gelooft dat, naast
een andere benadering van
het te leren vak, er op Belgi
sche technische scholen ook
sprake is van meer discipline.
„Ik vrees", meent hij, „dat er
in de jaren '70 in het Neder
landse onderwijs iets fout ge
gaan is".
Populair
Een woordvoerder van het
Belgische ministerie van On
derwijs bevestigde dat „enkele
duizenden Nederlandse kinde
ren het onderwijs in België
volgen". Met name Maaseik en
Turnhout, wat betreft de tech
nische scholen, en de middel
bare scholen in Antwerpen
zijn erg populair bij Neder
landse ouders uit Limburg,
Brabant en Zeeland, die vin
den dat het onderwijs in hun
land niet strookt met de plan
nen die zij met hun kinderen
hebben.
Hij kon niet schatten hoeveel
Nederlandse studenten aan
Belgische universiteiten stude
ren. „Maar dat zijn er meer
dan 1000. De Nederlandse stu
dent, die in eigen land uitge
loot wordt voor een gewilde
studie als geneeskunde, of
tandheelkunde, zoekt zijn weg
naar Gent, Brussel of Leu
ven".
Het resultaat van de Neder
landse student ten opzichte
van de middelbare opleiding,
die kennelijk velen in eigen
land te gering vinden, vindt
het Belgische ministerie van
Onderwijs op zijn minst merk
waardig. „Als dat onderwijs in
Nederland slechter zou zijn
dan in België", aldus een
woordvoerder, „dan is het toch
opmerkelijk dat Nederlandse
studenten in hun eerste jaar
hoger scoren als het om tenta
mens gaat dan Belgische stu
denten. Wij zouden daar een
onderzoek naar moeten ver
richten, want het kan ook
goed te maken hebben met het
isolement, waarin eerstejaars
Nederlanders zich hier bevin
den, dat hen aanzet tot stude
ren".