DU zeker van overwinning in Baden-Württemberg
Het derde net wankelt en de
omroepen blijven in Hilversum
juitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
E ONGEWONE RECEPTEN VAN LOTHAR SPATH
'SIJTHOFFPERS
COMPROMIS TUSSEN CDA EN PVDA LIJKT ZEEPBEL
Politiek
Partij
Parlement
JINNENLAND
CeidóeSowuvnt
ZATERDAG 24 MAART 1984 PAGINA 7
ERHALING
leden der Tweede Kamer
it ten vrijwel allen een
\gontwikkelde gave: ze zijn
ware meesters in zichzelf en
aar voortdurend na te pra-
Een onderwerp dat al
\e, drie of zelfs meerdere
en is besproken en derhal
reeds tot op het bot is afge
ven, kan door kamerleden
het grootste gemak wor-
behandeld alsof het een
se, vette kluif is. Een keu-
omgeploegd en ingezaaid
land wordt door parle-
7tariërs betreden als ware
een woest en onontgonnen
■ein.
>m nu de behandeling van
wetsontwerp. Als de rege-
zo'n voorstel bij de Ka-
heeft ingediend, wordt er
niet direct een debat over
ouden. Welnee, er vindt
if een schriftelijke gedach-
wisseling plaats tussen de
rokken minister en de des
kundigen uit de fracties. Ieder
zegt zijn zegje (eigenlijk dus:
schrijft zijn schrijfje) en stelt
vragen over dingen die ondui
delijk zijn. Daar reageert de
minister op met een schrifte
lijk antwoord. Vervolgens krij
gen de fracties wederom de
gelegenheid hun mening te ge
ven en eventueel nog overge
bleven vragen te stellen. Ook
daarop komt een antwoord
van de bewindsman of -
vrouw. Pas daarna is het wets
ontwerp rijp voor een debat.
En wat zien we dan gebeuren
Tijdens het debat worden alle
standpunten weer tot in den
treure herkauwd en alle argu
menten en tegenargumenten
passeren opnieuw de revue.
De Kamerleden lezen daarbij
klakkeloos voor wat er op hun
papier staat, ook al heeft een
collega zojuist precies hetzelf
de gezegd. Een uitspraak als:
„Ik sluit me wat dit betreft
gaarne aan bij de heer of me
vrouw X en zal er verder geen
woorden meer aan vuil ma
ken is in 's Lands Vergader
zaal maar zelden te horen.
NATIONALE TIJD
Het Binnenhofse wereldje
kent al jarenlang een prachti
ge uitdrukking voor het uit
voeren van zinloze politieke
bezigheden: Verspilling van
Nationale Tijd". Welnu, ook de
onmacht om kort en bondig te
spreken en niet in eindeloze
herhalingen te vervallen leidt
tot een dergelijke verspilling.
En het gekke is: iedere politi
cus erkent dat het zo is, maar
niemand doet er wat tegen. In
het verleden hebben kamer
voorzitters als Vondeling en
diens opvolger Dolman wel
eens goedwillende pogingen in
het werk gesteld, het parle
ment te zuiveren van overbo-
den geen positieve resultaten
opgeleverd.
De afgelopen week heeft Dol
man opnieuw getracht, de
strijd tegen het herkauwen
aan te binden. Het gebeurde
tijdens een debat over enkele
veranderingen in de Wet op
het Nederlanderschap, waarbij
interessante vragen aan de
orde waren, zoals: aan welke
eisen moet een buitenlander
voldoen als hij Nederlander
wil worden? Over die zaken
was echter al zeer uitgebreid
in de schriftelijke voorrondes
gediscussieerd en bovendien
was het wetsontwerp ook al
breedvoerig aan de orde ge
weest in de kamercommissie
voor naturalisaties. Nochtans
wijdden de fracties jongstleden
dinsdag opnieuw ruim drie
uur spreektijd aan het wets
ontwerp, terwijl toch alle
standpunten al lang vast lagen
en alle argumenten pro en
contra al vele malen eerder
naar voren waren gebracht.
Elida Wessel-Tuinstra van
D'66 was zo eerlijk, dat in ie
der geval te erkennen. „Het is
moeilijk", sprak zij, „om na de
uitvoerige behandeling die dit
wetsontwerp al heeft gehad,
nog iets nieuws naar voren te
brengen Onmiddellijk schoot
Dolman uit zijn achterover
leunende houding naar voren
in de richting van zijn micro
foon. „Dat hoeft niet hoor!",
riep hij. „Ik loof een prijs uit
voor het kamerlid dat einde
lijk eens zegt: Alles Is al ge
zegd en daarom zie ik van het
woord af!".
Helaas ging niemand op deze
uitnodiging in, maar in stilte
brachten wij Dolman hulde
voor zijn opmerking. Hier was
de vinger toch maar weer eens
op een zere plek van het par
lementaire lichaam gelegd!
Zou daar ooit genezing voor
mogelijk zijn?
PRIJS
Een dag later liepen we tijdens
een vergaderloos uurtje even
bij de voorzitter langs en her
innerden hem aan de prijs die
hij had uitgeloofd. „Er wordt
hier inderdaad ontzettend veel
overbodigs gezegd", stelde hij
vast, „maar daar valt zo moei
lijk iets tegen te doen. Waar
om? Heel eenvoudig. Van een
officieel debat worden immers
de Handelingen gemaakt. Al
les wat daar gezegd is, wordt
voor de toekomst in drukvorm
uitgegeven. En elke fractie en
ieder individueel kamerlid wil
graag dat het standpunt over
een bepaalde kwestie zo mooi
mogelijk en zo duidelijk moge
lijk voor de eeuwigheid wordt
vastgelegd. Ze halen dus nog
even de voorgeschiedenis op,
ze bedrijven wat retoriek, ze
gooien er eventueel een grap
tussendoor of een fraai literair
citaat en ze haken in op de ac
tualiteit van de dag. Ik begrijp
dat wel. Je kunt moeilijk van
ze verlangen, alles in tele
gramstijl te zeggen. Maar ik
geef toe, dat de echt uitge
kauwde zaken wel een stuk
beknopter kunnen worden
aangepakt dan men vaak doet.
Ik heb er wel eens vaker iets
over gezegd, maar het helpt
gewoon niet. De fractieleiders
moeten zich daar nu maar
eens voor inspannen, vind ik".
Volgens Dolman is een zeer
belangrijke oorzaak van het
onnodig vele praten en het
zinloos herhalen van zetten
gelegen in de veelheid van
partijen. „Ik denk dat we al
een heel eind in de goede rich
ting zouden gaan, als de kleine
partijen bij een gelijkluidend
standpunt over een bepaalde
zaak wat meer namens elkéér
zouden spreken. De PSP kan
in sommige gevallen misschien
heel goed mede namens PPR
en CPN het woord voeren, en
wellicht zelfs ook weieens na
mens de groep Scholten-Dijk
man en de EVP. Ik noem
maar een voorbeeld, hoor. De
fracties van GPV, SGP en
RPF denken trouwens ook
over een aantal zaken precies
hetzelfde. Ja toch? Nou, daar
kan dan ook veel meer samen
gewerkt worden, met een wis
selende woordvoerder namens
de drie fracties".
Bij het weggaan vroegen we
nog: „Die belofte over een uit
te loven prijs, was dat nou al
leen maar een geintje?"
Dolman: „Neeneenee! Ik ver
zin wel een prijs".
Wij: „Noem eens wat!"
Dolman: „Eeeeeh...weet ik nog
niet. Nee, echt niet!"
Wij: Iets van goud misschien?
Zwijgen is immers goud!"
Dolman: Goed idee, maar dat
kan ik beter uit mijn hoofd la
ten. Ik zie het al voor me: daar
springt iedereen op af. Dat zou
me honderden guldens gaan
kosten! Nee, laat me nog maar
even rustig nadenken. Je
hoort er nog van
DICK VAN RIETSCHOTEN
(FT
Van onze correspondent
Gerard Kessels)
jUTTGART Er zijn
i die mensen die prak-
:h alles wat ze aanpak-
d tot een succes maken,
ad-topambtenaar en
jwondernemer Lothar
ith is er zo een. De
Jarige christen-demo-
is minister-president
Baden-Württemberg,
itslands rijkste deel-
a at met de minste werk-
JJsheid. De man die met
(ewone recepten de
ij rkloosheid en de mi-
j, ivervuiling te lijf gaat,
li eft bij de deelstaatver-
a'zingen van zondag 25
lart een makkie. Onder
t motto „Wij in Baden-
ifürttemberg" stevent
iSths CDU opnieuw op
Je absolute meerderheid
elk sociaal-democraten, de
fenen en de liberalen moe
tandenknarsend genoegen
~n met een bijrol. Sinds
regeren de christen-de-
raten in Stuttgart met ab-
ite meerderheid. Met Beie-
Baden-Württemberg het
Jjiverk van de Duitse chris-
I, democratie. Daar komt
bij dat de CDU in Baden-
irttemberg met Spath een
aan het roer heeft die
zijn ideeën alom de aan
dacht trekt. Binnen de sociaal-
-democratische SPD wordt de
laatste tijd meer over Spath
gepraat dan over kanselier
Kohl.
„Het is jammer dat de verkie
zingscampagne zo saai is", ver
zucht Spath na een optreden
voor zo'n duizend getrouwen
in de Schwarzwaldhalle in
Karlsruhe. En hij meent het
nog ook. Een toespraak van
anderhalf uur, slechts onder
broken door golven van
stormachtig applaus. Politieke
tegenstanders zijn in geen vel
den of wegen te bekennen.
„Soms denk je er over mensen
in de zaal te posteren, die wat
roepen, die Spath uit zijn tent
lokken", peinst een Spath-me-
dewerker hardop. Want de
alerte Spath komt pas echt in
vorm als hij wordt uitgedaagd
en geprovoceerd. Zijn snijden
de humor wordt door vriend
en vijand gevreesd.
Kaarten geschud
De kandidaten rennen dezer
dagen in de Zuidduitse deel
staat van hot naar haar. Ook
vanuit Bonn komen de partij-
-prominenten afgezakt. Maar
ondanks alle drukte zijn er
geen grote thema's, die van de
campagne "een echte verkie
zingsstrijd kunnen maken. De
kaarten zijn geschud. Als de
opiniepeilingen kloppen, komt
er een resultaat uit de bus dat
erg lijkt op dat van 1980. Toen
kwam de CDU, die voor het
eerst door Spath werd aange
voerd, tot 53,4 procent. De
SPD zakte tot het voor deze
volkspartij trieste niveau van
32,5. De liberale FDP, hoewel
traditioneel erg sterk hier,
reikte tot 8,3 procent en de
Groenen kwamen met de hak
ken over de sloot van de vijf-
-procents-barrière: 5,3.
Ongelofelijk eigenlijk dat een
arbeiderspartij als de SPD het
zo belabberd doet in een in
dustriegebied bij uitstek als
Baden-Württemberg. Want in
Noordrijn-Westfalen bijvoor
beeld, ook een industriegebied,
zwaait de SPD alleen de scep
ter. Maar Baden-Württemberg
is een verhaal apart. De 9,3
miljoen inwoners tellende
deelstaat heeft binnen haar
grenzen ondernemingen van
wereldfaam als Mercedes, Por
sche en Siemens. Maar bepa
lend voor de bedrijvigheid zijn
de vele duizenden kleine en
middelgrote bedrijven op het
gebied van de machine- en ap
paratenbouw. Kleine familie
bedrijfjes vaak van enkele
mensen, waar de werkgever
een sterkere binding met het
personeel heeft dan de vak
bond. Daarbij komt de eigen
zinnige, chauvinistische instel
ling van de Zwaben, die nog
harder willen werken dan de
andere Duitsers en het liefst
hun eigen boontjes doppen.
Spath en zijn voorganger Hans
Filbinger, die in 1978 af moest
treden vanwege zijn oorlogs
verleden, zijn erin geslaagd de
CDU te identificeren met de
trots en het chauvinisme van
Minister-president Lothar Spath en zijn vrouw vorig Jaar tijdens een bezoek aan ko
ningin Beatrix in Den Haag.
de Baden-Württembergers.
„Ik zorg er alleen voor dat de
kwaliteiten van deze deelstaat
en zijn mensen tot hun recht
komen", zegt Spath op menige
verkiezingsbijeenkomst. In dat
licht moet ook het CDU- mot
to gezien worden: „Wij in Ba
den-Württemberg".
Verkiezingscampagnes met
veel gemopper en kritiek, zo
als Erhard Eppler ze in de ja
ren '70 voor- de SPD voerde,
werken als een boemerang.
Kritiek is al snel nestbevui
ling. „Op dit punt hebben wij
zeker fouten gemaakt", erkent
de nieuwe SPD-voorman Ul-
rich Lang. „De CDU is er heel
knap is geslaagd zich te ver
eenzelvigen met de gevoelens
van de mensen hier". De SPD
probeert het nu op dezelfde
manier. „Ons Baden-Württem-
berg", is de weinig originele
slagzin waarmee de sociaal-de
mocraten hun patriottisme be
lijden.
Fenomeen
Spath is een fenomeen. Etiket
ten als links en rechts passen
nauwelijks op de man, die zich
's avonds pleegt te ontspannen
met video-spelletjes. Op het
gebied van de economie en het
industriebeleid komt hij met
het ene initiatief na het ande
re. Spath mikt op nieuwe tech
nologieën als de micro-elek-
tronica en de bio-technologie.
Hij sluit pedagogische acade
mies en breidt de studierich
tingen informatica aan de uni
versiteiten uit. Transferpunten
sluizen de kennis van de uni
versiteiten naar het bedrijfsle
ven. Als de conservatieve
Duitse banken weigeren be
ginnende ondernemers risico-
-kapitaal te verstrekken, reist
Spath naar Amerika om het
geld daar los te peuteren.
Schoorvoetend volgen dan de
eigen banken. „De socialisten
in Bonn nemen wij kwalijk
dat zij tien jaar lang vergeten
hebben dat wij een industrie
land zijn. In plaats daarvan
hebben ze internationaal
scheidsrechtertje gespeeld",
zegt hij.
De komende jaren trekt hij 3,5
miljard DM uit voor het ont
zwavelen van de krachtcen
trales in de deelstaat. Terwijl
de Groenen en de liberalen
roepen dat zij allang vóór
Spath wezen op het afsterven
van het Zwarte Woud door de
zure regen, antwoordt de
christen-democraat droogjes:
„Het interesseert het zieke bos
geen zier wie het eerste voor
stel heeft ingediend. De rot
zooi moet weg". Natuurlijk, zo
erkent hij, die 3,5 miljard zijn
een hele smak geld, „maar ook
andere landen hebben last van
de zure regen en de kennis die
wij op dit gebied verzamelen
kunnen wij straks exporteren.
Daar creëren we weer arbeids
plaatsen mee".
Rechts
Spath pakt aan gedachten en
ideeën op wat hem goed lijkt.
Hij steekt zijn licht op bij links
en rechts, bij rood en groen.
Terwijl hij op het gebied van
de economie, milieu en sociale
politiek een vooruitstrevend
image heeft, is hij op het ter
rein van vrede en veiligheid
rechts. Hij verdedigt het op
stellen van de Pershing II-ra-
ketten in Baden-Württemberg.
„En zolang als ik regeer wor
den er geen radicalen bij de
overheid aangesteld", zegt hij.
Baden-Württemberg is verder
de eerste deelstaat die demon
stranten rekeningen is gaan
sturen voor het wegdragen
door de politie.
Maar de tijden zijn voorbij dat
Bondskanselier Kohl slechts
spot over had voor Spath.
Spaths ster is hoog gestegen
binnen de CDU. Zijn opvattin
gen over het industriebeleid
hebben inmiddels een meer
derheid gevonden binnen de
partij. Vier jaar lang wil hij
nog in Baden-Württemberg
blijven, zo heeft hii aangekon
digd. Daarna gaat het richting
Bonn. Tegen die tijd kan Kohl
zich de borst nat moeten ma
ken.
(ADVERTENTIE)
et Uw krant naar de zon:
«15 DAGEN MALLORCA 995.-// 875.-
VERTREK WOENSDAG 9 MEI A.S.
het gezellige plaatsje Cala Mayor, ten westen van de hoofd
stad Palma staat het viersterren „Apartotel" UTO Palma. Direct
elegen aan de zee en een paar minuten lopen van een klein
andstrand. Vlakbij het centrum van San Augustin, vanwaar de
jnbus naar Palma elk kwartier vertrekt,
e accommodatie bestaat uit suites en studio's, zeer royaal met
olledig ingerichte badkamer, telefoon en balkon met uitzicht op
e baai. De service is zoals in een hotel U gebruikt dagelijks de
laaltijden in het restaurant met extra lounge en twee gezellige
ars. Het apartotel beschikt voorts over een overdektzwembad, zonneterrassen, een kapsalon, sauna, massage- en
imrulmten en is uiteraard voorzien van liften.
n deze prijs zijn begrepen:
retourvlucht Schiphol - Palma de Mallorca v.v.
ransfer vliegveld naar hotel v.v.
Nederlandse reisleiding ter plaatse
welkomstparty met Informatie over excursiemogelijkheden.
nlichtingen en boekingen: tele-
>nisch onder nr. 070-190882
van maandag t/m vrijdag van 9
ot 13 uur of persoonlijk in onze
estiging Spuistraat 71, Den
laag op de hoek van het Spui.)
POSTBUS 10050
2500 AA 'a-GRAVENHAGE
TEL. 070-190602
ÜITENHEER
DEN HAAG Als in de
Tweede Kamer politieke
compromissen aan de orde
komen, die de kamerle
den zelf weinig opbeuren
de termen ontlokken als
„politieke koehandel",
„overspel", „wanverto
ning" en „treurspel", dan
weet men dat het weer
mis is in Den Haag. En
het was ook een verre van
verheffend schouwspel,
toen deze week het parle
ment voor de zoveelste
maal trachtte de kluwen
van het mediabeleid te
ontwarren. Opnieuw ver
geefs, want zelfs de stem
mingen over de vijftig in
gediende moties konden
nog geen duidelijkheid
verschaffen over de vraag
welke kant het met de
media, en vooral met de
televisie, zal opgaan.
Het zag er allemaal zo goed
uit, toen vorig jaar zomer na
vele maanden van moeizaam
overleg een compromis over
de medianota uit de bus rolde.
CDA en VVD waren het ten
langen leste eens geworden
over het toekomstige mediabe
leid. Het omroepbestel bleef
overeind en het bedrijfsleven
mocht zich op de kabel gaan
uitleven met abonnee-tv en
andere nieuwe diensten. CDA
èn VVD zeiden redelijk tevre
den te zijn. „Een kwestie van
geven en nemen", zo noemde
minister Brinkman zijn media
nota niet zonder trots.
Geleidelijk aan groeide in
CD A-kring, daartoe aangezet
door de machtige Hilversumse
lobby, de overtuiging dat
abonnee-tv weieens een ge
duchte concurrent kon worden
voor de omroepen. En dat zou
op de lange duur het einde
kunnen betekenen van het
non-commerciële, aan leden
gebonden omroepbestel. De
concurrentiepositie Van Hil
versum moet worden ver
sterkt, begon het CDA te roe
pen. Het zat de christen-demo
craten toch al niet lekker dat
de VVD in de publiciteit werd
beschouwd als de politieke
winnaar van de mediadiscus
sie.
Omdat de christen-democraten
de strikte scheiding tussen de
niet-commerciële omroepen en
de commerciële abonnee-tv
wilden handhaven, was deel
name van de omroepen aan
abonhee-tv (aanvankelijk) niet
bespreekbaar. Restte de moge
lijkheid van een derde tv-net,
dat Hilversum in de gelegen
heid moest stellen „zich beter
te profileren". Anders gezegd:
een strijdnet tegen het opruk
kende monster van de com
mercie.
Op 30 januari jongstleden, in
het cruciale mediadebat, lan
ceerde CDA-woordvoerder
Van der Sanden tot groot on
genoegen van de VVD de
nieuwe wens van zijn fractie,
maar kamerbrede steun kon
hij niet vinden. De liberalen
gingen op hun achterste benen
staan en kwamen opeens ook
met allerlei aanvullende wen
sen. Weg was het compromis
van vorig jaar en de mediano
ta stond ineens op springen.
Minister Brinkman gooide nog
zout in de CDA-wonden door
met enige victorie te constate
ren dat voor geen van de
voorstellen een meerderheid
was te vinden en dat hij dus
aan zijn eigen plannen zou
vasthouden. En daarmee joeg
deze CDA-bewindsman zijn ei
gen fractie tegen zich in het
harnas.
Ingegraven
Het CDA trachtte alsnog een
compromis met de VVD in el
kaar te flanzen, maar al spoe
dig bleek dat beide fracties
zich te diep hadden verschanst
in hun eigen loopgraven. Wat
zich de afgelopen weken vol
trok was niet erg verheffend
voor het aanzien van de Ne
derlandse politiek. CDA en
VVD gaven elkaar, waar dat
maar mogelijk was, de schuld
van van alles en nog wat.
Het CDA klopte vervolgens
aan bij de PvdA, die al die tijd
geduldig had zitten wachten.
Van meet af aan was duidelijk
dat de PvdA zou trachten
VVD en CDA tegen elkaar uit
te spelen. Het CDA moest heel
wat slikken om zich van de
PvdA-steun voor een derde
net te verzekeren: de omroe
pen alsnog op abonnee-tv en
alleen een derde net voor
zendgemachtigen zonder le
den. Niet alleen was daarmee
het „strijdnet" van de baan,
maar bovendien moest het
CDA de „strikte scheiding"
tussen omroepen en commer
cie opgeven.
Om weër tot het heden terug
te keren: de overeenkomst tus
sen CDA en PvdA oogst nog
dagelijks nieuwe kritiek. Het
bedrijfsleven heeft al aange
kondigd dat de plannen voor
abonnee-tv op losse schroeven
komen te staan als de omroe
pen ook uit die ruif moeten
meeëten. Concurreren met
omroepen, die met behulp van
gemeenschapsgelden program
ma's kunnen aanbieden, is nu
al moeilijk, zo redeneren deze
organisaties. De op één na
grootste omroep, de TROS,
heeft inmiddels laten weten
helemaal geen behoefte te
hebben aan deelname op abon
nee-tv! Kortom: het Kabinet
kan buiten de Kamer rekenen
op de nodige steun in zijn ver
zet tegen deze plannen.
Het is ook zeer de vraag of de
kijkers in den lande wel zitten
te wachten op zo'n derde net,
met als onvermijdelijk gevolg
een verhoging van de kijkgel
den met minstens een tientje
of mogelijk zelfs meer dan het
dubbele van dat bedrag. Wel is
er behoefte aan meer pro
gramma's overdag, maar de
daarvoor geplande zendtijduit
breiding van 20 uur per week
dreigt nu juist niet door te
gaan als er een derde net zou
komen.
Te duur
De centrale vraag is nu: geeft
het Kabinet toe aan de CDA-
wens voor een derde net en
het PvdA-verzoek om de om
roepen op abonnee-tv te laten
stoeien? Wat „Nederland 3"
betreft zal het antwoord in
eerste instantie bevestigend
luiden: minister Brinkman zal
geheel conform de CDA-motie
een onderzoek starten naar de
gevolgen van invoering van
zo'n derde 'net. Maar daaruit
zal hoogstwaarschijnlijk naar
voren komen dat het toch te
duur wordt. CDA-leider De
Vries heeft onlangs gesteld dat
het derde net de kijker niet
veel méér dan per jaar een
tientje mag kosten. Als het dus
veel duurder uitvalt, zal het
CDA op zijn schreden terug
komen en is Nederland 3 van
de baan.
Of de omroepen op abonnee-tv
komen is eveneens zeer de
vraag. Minister Brinkman
heeft zich deze week opnieuw
verzet tegen die PvdA-motie
en zal in de ministerraad een
willig oor vinden voor zijn be
zwaren daartegen. Niet alleen
de VVD-ministers, maar ook
premier Lubbers vindt het een
heilloos plan.
Belangrijk is in dit verband
het feit dat de PvdA haar
steun aan het derde net laat
afhangen van de vraag of de
omroepen daadwerkelijk tot
de abonnee-tv worden toegela
ten. Abonnee-tv kan dit jaar al
van start, terwijl het derde net
op z'n vroegst in 1986 kan
gaan uitzenden. Met andere
woorden: de PvdA kan dit jaar
al de buit binnen halen, terwijl
het CDA eerst moet afwachten
of de uitslag van het „derde
net-onderzoek" wel CDA-
vriendelijk uitvalt. Het is om
die reden niet waarschijnlijk
dat de christen-democraten
zich zullen opwerpen als een
vurig pleitbezorger van de
PvdA-motie.
Het Kabinet lijkt er alle be
lang bij te hebben de resulta
ten van het bewuste onder
zoek snel bij het CDA te depo
neren, als blijkt dat de kosten
van een derde net te hoog uit
vallen. In dat geval zullen de
christen-democraten immers
afzien van Nederland 3 en dan
ontvalt ook de noodzaak om
de „deal" met de PvdA over
eind te houden. Dat het com
promis van CDA en PvdA ui
terst wankel is, blijkt ook uit
het scenario dat het Kabinet
mogelijk zal gaan volgen:
Brinkman laat de Kamer we
ten dat het Kabinet de CDA-
motie zal uitvoeren (in de ver
wachting dat een derde net fi
nancieel toch niet haalbaar zal
zijn) en dat de PvdA-wens
(omroepen op abonnee-tv) he
laas niet kan worden ingewil
ligd. De christen-democraten
hebben dan hun zin en de so
cialisten krijgen nul op het re
kest.
PvdA-mediaspecialist Aad
Kosto heeft al gedreigd dat hij
in dat geval een motie van af
keuring zal indienen. Een der
gelijke motie geldt in de Ka
mer als een ernstige waarschu
wing aan het adres van het
Kabinet. Het valt te betwijfe
len of het CDA daaraan zijn
stem wil geven.
Niets is zeker in Den Haag,
maar Nederland moet echt*
niet gek opkijken als minister
Brinkman uiteindelijk toch
zijn zin krijgt: dus geen derde
net en geen zelfstandige rol
voor de omroepen op abonnee-
tv. Want eigenlijk wil een
meerderheid in het parlement
noch het een, noch het ander.
Het compromis van CDA en
PvdA gaat steeds meer lijken
op een zeepbel, die na enige
tijd vanzelf uit elkaar spat.
FRANS WEERTS
