„Alleenstaanden door reiswereld gediscrimineerd" TOERISME ficidaeOomcwtZATERDAG 25 FEBRUARI 1984 PAGINA 21 -~m AMSTERDAM Het reisbu- "feau van Lidia Hofma aan de Amsterdamse Keizersgracht Iralt tussen alle indrukwek- - de Meende grachtenpanden bijna ele m£*et °P- bordje „Charter and (travel Centre" staat voor een jezellig kantoortje, waar de luiselijke sfeer de zakelijke rerdrijft. Het reisbureau staat 'S /olop in de belangstelling. Li- lia heeft met succes een Hieuw idee gelanceerd: T-, "[roepsreizen voor vrouwen, cies b o^eêft het met hand en pnd moeten verdedigen bij "kritische vrouwen, „omdat er 'een feministische ideologie" a Lichter steekt en ze heeft glim- "l P achend lof ontvangen, omdat P. e een „gat in de markt" heeft '^htVdekt -es jaar geleden liep ze al met -let plan rond via haar reisbu- ■f6 onsrau groePsreizen te gaan or~ onfdlan'seren voor aIIeenstaan^e ...Trouwen. Haar toenmalige 'Compagnon hield de uitwer- IHiariinS van dat Plannetie tegen' j p^aar nu ze de touwtjes zelf in un 'IJanden heeft is er geen obsta- en jel meer. In korte tijd verloor j n''dia drie belangrijke vrou- a. ren in haar leven: haar moe- eer, haar zuster en haar com- PeOofgn°n- Dat verlies heeft haar De eerd ^et P^an< or" e^niseren van groepsreizen aaWj. vrouwen, door te zetten, il Wrrte W0I"dt aIs alleenstaande mjj georganiseerde reizen norm gediscrimineerd. Aller- trst moet je al een toeslag por je éénpersoonskamer be llen. In het hotel tel je als al- enstaande niet zo mee. Je f ijgt een plaatsje achter de [laar. Rondom je zijn stelle ns en echtparen met kinde- |n, die meer geld opleveren. x .n als je dan eens uit wilt avonds, moet je aansluiting u'i\peken bij mensen die je mis- jhien gewoonlijk niet had [tgekozen". Ij gebrek aan een vergader- Bmer in haar kantoor dient par stamcafé (voor het glas Alleenstaanden worden in en door de reiswereld gediscrimineerd. Dat vindt Lidia Hofma, die in Amsterdam een reisbureau heeft. Zij heeft besloten groepsreizen voor alleenstaande vrouwen te organiseren. Met dat idee heeft ze zowel kritiek als gejuich geoogst. „Je moet heus niet denken dat er een feministische ideologie achter zit, helemaal niet", beweert zij tegenover verslaggeefster Marscha van Noesel. „Ik wil dat de vrouwen die met ons op vakantie gaan, gewoon lekker plezier hebben, vakantie vieren. Daar gaat het alleen om". warme melk tussen de mid dag) als ontmoetingsplaats voor het gesprek. Ze heeft in afgelopen dagen veel over de groepsreizen gepraat. Ze is ervan overtuigd daarmee een „gat in de markt" te hebben gevonden. De bewijzen heeft ze al, want de aanvragen stro men binnen. „Ik wil het stap voor stap verwerken, want we willen een klein reisbu reau blijven, waar de persoon lijke benadering hoog in het vaandel staat geschreven. Vroeger diende zich wel eens een mannelijke compagnon aan om een echt bedrijf van ons bureau te maken. Dan moest er wel eerst een bin nenhuisarchitect aan de slag, ar daar voelde ik niets »r. Onze huiselijke sfeer is juist ons visitekaartje", zegt ze. Haar „verkooppraatje" voor de groepsreizen klinkt zake lijk, maar haar betrokkenheid bij „het lot van de alleen staande, vooral oudere vrouw op reis" verklaart meer. „Ik ben werkelijk geschrokken van het isolement van oudere, alleenstaande vrouwen. Als ze niet van kaarten en sjoelen houden, kunnen ze misschien nog een cursus hier of daar volgen, maar dan heb je het wel gehad. Het is een ver waarloosde groep in onze sa menleving. Ik hoor verhalen van vrouwen uit die leeftijds groep over vakanties, die werkelijk triest ziin. Soms gaan ze met een echtpaar op vakantie, maar dan blijkt dat ze hun alleen-zijn nog sterker ervaren. Ze besluiten maar niet meer op reis te gaan. Dat is jammer, want vakantie is juist zo'n geweldige ontspan ning". Ook jongere vrouwen met kinderen kunnen volgens Li dia maar zelden een geschikte vakantiereis vinden. Ze heeft het zelf ervaren toen ze er met haar zoon op uit trok. „Je zit dan in zo'n bungalowpark. Links en rechts zitten gezin nen. Ze hebben je niet nodig. En als je dan met zo'n klein kind zit, zou je wel graag vrouwen in dezelfde situatie willen ontmoeten om elkaar te helpen en vooral om ple zier te maken". Die ervarin gen hebben Lidia aange spoord haar idee uit te wer ken, samen met haar steun groep, die ze zelf het liefst haar A-team noemt. Die groep vrouwen helpt haar bij de uitwerking van naar plan nen. Ideeën krijgen en de uit werking voorbereiden is Lidi- a's werk. „Bureauwerk is niets voor mij. Ik moet steeds iets nieuws vinden". Ze timmert flink aan de weg, waarbij ze zich nogal wat kri- seren. Ik weet niet of daaraan wel behoefte is. Mannen al leen redden zich wel. Ze hoe ven bovendien ook niet zo uit te kijken onderweg. Vakan ties van vrouwen zijn dikwijls genoeg bedorven omdat ze als vrouw alleen altijd maar weer mannen van zich af moeten praten. Je wordt 's avonds op terrasjes of waar dan ook las tig gevallen. Daar kun je be ter tegen optreden als je met een groep bent. Dan kun je erom lachen, dan hoef je niet bang te zijn". Persoonlijk Lidia hecht aan de persoonlij ke benadering van haar klan ten. „Dat kan zolang we klein genoeg blijven. Je moet toch weten met wie je een reis or ganiseert. In het algemeen passen de mensen zich bij de reizen aan. Jk probeer zo'n reis te organiseren die tege moet komt aan de wensen van de deelneemsters. Vooraf maken de deelneemsters al kennis met elkaar en na af loop is er een reünie". Ze zit nog vol ideeën, die ze dit jaar zou willen uitwerken, maar er schiet tijd te kort. „Je moet ei genlijk zeer snel kunnen rea geren. Daarom hebben we het al afgeschaft folders te ma ken. Dat kost te veel geld en tijd. We maken een nieuws bulletin". Geld is ook de re den waarom haar reisbureau niet is aangesloten bij de Al gemene Nederlandse Vereni ging van Reisbureaus. „Ik ben geen BV, maar hoofdelijk aansprakelijk. Als er iets mis gaat, dan kunnen ze mijn be zittingen, zoals het eigen huis. verkopen. Verder ligt er bij de bank een garantie. Ik ben wel bezig met andere garan tie-reisgelden. maar het in vullen van al die paperassen is niet mijn sterkste kant". MARSCHA VAN NOESEL Lidia Hofma: „Op reis moet je vooral veel plezier maken". tiek op de hals heeft gehaald. „Je moet heus niet denken dat er een feministische ideo logie achter deze groepsreizen zit. Helemaal niet", roept ze uit. „Wat een onzin, op va kantie over feminisme te zit ten praten. Ik wil dat de vrouwen, die met ons op va kantie gaan, gewoon lekker plezier hebben, vakantie vie ren. Daar gaat het alleen om. Je moet toch zonder die span ning van het alleen-zijn je lekker kunnen ontspannen. Er kunnen dan allerlei ge sprekken met de groepsgeno ten ontstaan. Dat kan ook wel over de vrouwenbeweging gaan, natuurlijk, maar het heeft er niets mee te maken. Het gaat om de reis en er moet toch ook flink gelachen kunnen worden". Lidia kan zich goed kwaad maken wan neer kritische vrouwen haar op de nek springen, want ze heeft niets tegen de vrouwen beweging wanneer er redelij ke argumenten worden aan gevoerd. „Ik vind het bijvoorbeeld een goede zaak wanneer vrouwen uit diverse beroepen zich ver enigen om elkaar de bal toe te spelen, maar wanneer ze mij vragen waarom ik geen groepsreizen voor vrouwen in de bijstand organiseer, dan moet ik lachen. Ik heb een gewoon reisbureau. Als ik rei zen voor bijstandsvrouwen extra goedkoop zou maken, dan ben ik binnen de kortste tijd zelf ook een bijstandsmoe der. Er zijn ook genoeg al leenstaande vrouwen, die wél geld hebben om te reizen, maar die dat niet durven. Voor die vrouwen wil ik wat doen" Geen huwelijksbureau Lidia heeft ook vragen gekre gen over gemengde groepsrei zen. Dat wijst ze even hard van de hand. „Ik ben geen huwelijksbureau. Dat komt er natuurlijk wel van als je voor alleenstaande mannen en vrouwen reisjes organiseert. Al die ellende onderweg, heb ik geen zin in. Mensen die een partner zoeken, vinden die zeker niet als je speciaal met zo'n reisje meegaat. Een part ner vind je als je zelf ontspan nen bent en helemaal niet van plan bent verliefd te wor den". En de andere mogelijk heid, „reizen voor mannen al leen", vindt zij ook geen goed idee: „In de reiswereld zitten zoveel mannen, die dat heel goed zouden kunnen organi- Om te zeilen is de Mar Menor ideaal. Op de achtergrond enkele van de vele vulkanische eilandjes in de binnenzee. ninggroepen hebben trouwens hun eigen accommodaties, ei gen tennisbanen, zwembaden en midget golf. Strengere eisen In tegenstelling tot andere Spaanse kusten kent La Man ga niet de ongecontroleerde, oncontroleerbare bouwdrift die plaatsen als Torremolines en Benidorm tot betonwoeste- nijen heeft vervormd. Rond 1970, toen duidelijk werd dat de toerist meer eisen ging stellen aan zijn vakantie, heeft Madrid meer greep ge kregen op de toeristische ont wikkeling van de kust. Aan nieuwe projecten werden strengere eisen gesteld. Hoog bouw bleef toegestaan, mits afgewisseld met bungalows, de hotels en appartementen gebouwen moesten betere voorzieningen bieden: meer ruimte, minder gehorigheid, meer oog voor veiligheid, gunstige ligging, extra voor zieningen als zwembaden. Projectontwikkelaars en bouwondernemingen kregen op La Manga dus niet de vrije hand. Er is doordacht ge bouwd; tussen de hoteltorens zijn villadorpen verrezen, in rustige afwisseling; massa- vermaak is hier niet de hoog ste prioriteit geweest. Op de vrijwel onbewoonde strook duinen en rotsen van 1970 wonen nu 's zomers 100.000 mensen. Ieder van hen heeft 150 vierkante meter strand tot zijn beschikking. Wat de toerist in elk geval op La Manga mist is een pitto resk oud vissersplaatsje en een schilderachtig dorpsplein. Het schiereiland was nage noeg kaal. De toeristen die de streek in de afgelopen eeu wen bezochten, kwamen voor het gezonde en visrijke water van de Mar Menor. niet voor de duinenrij van La Manga. Langoustines Wat de toerist wel vindt is een voortreffelijke keuken. Verse vis is elke dag verkrijg baar. Negentien soorten wor den in de Mar Menor gevan gen, en een mujol a la sal (zoute harder) behoort tot de regionale lekkernijen. Lan goustines heeft men er ook in overvloed, al worden de lar ven uit Thailand geïmpor teerd en hier in kweekbak- ken uitgezet. Het vissen kent hier trouwens bijzondere technieken. Al ten tijde van de Arabische over heersing van Spanje werd een vismethode ontwikkeld die gebruik maakte van rieten vallen op de plaats waar het warme water van het Mar Menor en het frissere water van de zee samenkwamen. Later werd die methode ver volmaakt door de aanleg van kunstmatige kanalen. De vis- zones werden onder de katho lieke koningen streng afgeba kend en overtreding van deze regeling werd streng bestraft. De keuken van La Manga heeft echter meer kwaliteiten dan garnalen, tong en brasem. Ook van roomtaarten (Tocino de cielo) hebben de koks een hoge muts op, en dat de pro vincie Murcia voor het West- land van Spanje doorgaat, is aan de maaltijden goed te merken. Dichtbij La Manga is er een overvloed aan tomaten, artisjokken, paprika's, bonen en sla, en de boomgaarden met sinaasappels, perziken, vijgen en meloenen lijken het hele jaar door vrucht te dra gen. Vakantiegangers die het schiereiland een dag willen verlaten, kunnen een boot tocht maken langs de vulka nische eilandjes in de Mar Menor. De wat hanige schip per Salvador laat graag het roer aan een van zijn manne lijke passagiers over om zelf aan zijn vrouwelijke gasten zijn danskunsten te vertonen. Hij vaart langs het Isla Perdi- guena, vroeger doelwit voor oefenvluchten van de Spaanse luchtmacht, en het eiland met het Arabische kasteel van de markies van Sierra Nevada, die 's winters op het eiland op konijnen jaagt. Bij het betre den van de steiger zou men kunnen schrikken van wat er allemaal in het water voor komt: onder andere grote scholen van kleine kwalletjes die evenwel geen piinlijtte plekken veroorzaken. Ze zijn met de hand te vangen zonder schadelijke gevolgen. Voor wat langere excursies vanuit La Manga komen de oude stad Cartagena en de provinciale hoofdstad Murcia in aanmerking. De zilvermij nen in Cartagena zijn nu ge sloten, maar de Blinde Toren uit de Romeinse tijd is een be zichtiging waard. De hoofd stad Murcia telt tal van ba- rokmonumenten. PAUL TOBY LA MANGA Als een gril van moeder natuur een 22 kilometer HB^lange en enkele honder- [den meters brede land- gpjjtong de ene enorme zoute waterplas van de andere. S Wie vanaf de zuidelijke toegangsweg de landeng- /an te La Manga oprijdt, ziet ins Jinks de binnenzee Mar ;els, Menor, rechts de Middel- en>landse Zee. Aan de over- b .kant van de Mar Menor rXefthiet zijn surfers en wa- Voor terskiërs liggen de witte e pojstranden van de Costa *ba iBlanca en de bergachtige 1 en (skyline van de Spaanse wolprovinrie Murcia. ?de zfDa Manga wordt in regelmati- taan|ë.e stroken gesierd met ver van blindend witte hoogbouw en ier ^pastelkleurige laagbouw, ho- ,de etl,?'s en vakantiewoningen, ere een schijnbaar eindeloze negë°Peenv°lëlng van toeristische 1 ge accommodaties. De honderd- -j'is «duizenden die La Manga het en ihele jaar door bezoeken, ge uzen gieten er van een combinatie zou van zon, water en moderne nier voorzieningen. Het klimaat is j in er mild-warm. De middag- 3mentemPeraturen dalen er ook in Orianuari n'et onder.de 15 gra- een en bet totale aantal uren stad?0" per jaar is bijna 3000 in vanJ*20 zonnige dagen. (Het is niet voor niets dat aan de overzij- en vi de van de Mar Menor de mili- ;trek taire vliegschool van Spanje is I Lauëevestigd een bijna altijd zen \onbewolkte lucht zorgt hier vanvoor snelle resultaten). 3ischLa Manga: wat wil een Zon- eoekende vakantieganger frippr dan een gebied dat rs winters al geen winter kent? Er zijn vakantiegangers baat er bijzonder draaglijk. De wind zorgt er dan voor een middagtemperatuur van 25 tot 30 graden, mild in ver gelijking met andere Costa's. Het water van de zoute bin nenzee Mar Menor, slechts floor een smalle kreek ver- xbohden met de Middellandse 2ee, profiteert van al die uren ion. Waterskiërs pn surfers jtunnen er onbekommerd hun De landengte La Manga kan t rechts de Middellandse Zee. gang gaan en als we de pro motors van het gebied mogen geloven straalt het water door al die zonnewarmte aërosols uit die een gunstige invloed hebben op de gezondheid. Reumapatiënten worden daardoor aangelokt. Veilig water La Manga is een nieuwe naam in de Nederlandse va kantiegidsen. Slechts een en kele touroperator (Bel Air bij voorbeeld) heeft de nieuwe mogelijkheden in zijn pro gramma opgenomen. Maar andere zullen niet achterblij- op twee zeeën. Linke de ven, want La Manga heeft zo wel voor de watersporters als voor gezinnen met kinderen heerlijke mogelijkheden. Om met de laatste groep te beginnen: het klimaat maakt een redelijk actieve vakantie mogelijk maar ook gewoon- luieren. De fijnkorrelige stranden van de binnenzee Mar Menor zijn volkomen veilig. Ook kinderen kunnen honderden meters ver het water inlopen en nog vaste grond onder de voeten hou den. In het midden is het reusachtige meer (oppervlak te 200 km2) niet meer dan zes meter diep. Gevaarlijke stro mingen ontbreken, en de wa terkwaliteit die op veel Mar Menor met z'n eil plaatsen aan de Spaanse kust alles te wensen over laat is goed, zeggen de beheerders van La Manga. Het schierei land bezit twee rioolzuive ringsinstallaties en de dorpen aan de overzijde hebben dui delijke regels. Het varen met tweetakt-motoren is er ook verboden, en de vele wilde oesters vormen het bewijs dat het heldere water hier ook chemisch niet vervuild is. Rust, ontspanning, sport. Alle sporten die met het water te maken hebben zijn hier te be oefenen. Voor zeilers, surfers en waterskiërs is er water in overvloed. Alleen al de in 1977 geopende jachthaven van de Club Nautoci Dos Mares en biedt 1500 aanlegplaatsen met water-, elektriciteits-, tele foon- en televisievoorzienin gen. De zeewaardige schepen kunnen via een veertig meter breed kanaal de Middellandse Zee bereiken. Voor al deze sporten zijn scholen voorhan den, evenals voor zeeduiken. En voor degenen die de vaste grond verkiezen: er zijn twee golfterreinen (La Manga Campo de Golf bezit twee ter reinen met 36 holes, een korte baan voor het precieze werk en een terrein met talrijke ob stakels en uitzonderlijk moei lijke holes): paardrijden, ten nis en kleiduiven schieten zijn daarnaast de meest beoefende sporten. Veel hotels en wo-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1984 | | pagina 21