Nachtpendel per bus
favoriet in race
naar de wintersport
MAMMOETLEGER VAN 500 BUSSEN STORMT BIJ BEGIN
VAN KROKUSVAKANTIE OVER ONZE LANDSGRENZEN
£cidóc0ommit
ZATERDAG 18 FEBRUARI 1934
kusvakantie
'bsolute top in deze nachtelij-
eraties zal bereikt worden bij
egin van de jaarlijkse krokus-
itie op vrijdagavond 2 maart,
zullen in een tijdsbestek van
uur ruim vijfhonderd Neder-
e bussen Duitsland binnenrol-
'et aan boord 23-000 vakantie-
fs. Wat dus in feite neerkomt
n vreedzame deportatie van
Polking van een flink uit de
n gewassen dorp.
Gods wegen laten lopen. Geen
wonder dus, dat ook hij na een
kleine zijsprong via de Koninklijke
Marine zijn carrière krachtig heeft
bijgestuurd in dienst van de Twent
se touroperator ARKE, die ruim
een kwart van de wintersportpen
dels voor ziin rekening neemt en in
dat specifieke vervoer nu de koplo
per in Nederland is.
Otto, die met zijn koket getrimd
snorwerk een verdienstelijke
stand-in van Rudolf Valentino zou
kunnen zijn, is enkele uren geleden
uit Enschede vertrokken met de
gebruikelijke bijvoeding voor de 48
AM/FUGEN In de
ijkse race naar de wit ge-
rde bergreuzen van Eu-
eeft de toerbus de Auto-
ingepalmd met de beste
uitzichten. Uitgerekend
het vervoermiddel, dat
S3» jaar en dag is geasso-
rd met feestneuzen, vol-
e lol, meezingers in het
j-j^ige genre van „een potje
i zich tl vet" en plaspauzes onder-
»c erdie door de chauffeur
c.,rnn een schalks gebaar benut
ke den om de heren rechts en
■J"?0, iames links het struikge-
in te jagen, is momenteel
iriet tijdens de winterse
sverhuizing, waarbij ruim
Nederlanders voor
tijd moeders pappot rui-
roor een diepgevroren
in Oostenrijk, Zwitser-
Italië of Frankrijk,
enwaï ^aar gejecjen kozen onze va_
ndse wintersportgangers nog
aal voor de trein, die vanaf de
er tot diep in maart honderd-
inden spoorslags op sleeptouw
J Omdat dit echter in negen
[de tien gevallen geschiedde
Iterk verouderd materiaal, dat
want naar oma's motteballen
Rn tot overmaat van ramp ook
Rn_een tergende slakkegang,
ren de Bergland Express en
lotelplan Express in weerwil
hun blitse namen steeds meer
n. Totdat zij tenslotte door
ongevaarlijk geachte concur-
de bus, op een zijspoor wer-
[erangeerd.
naVÜ inende hand
huur.
winter, die nu exclusief op
vakantiefront woedt, nemen
en vliegtuig elk nog slechts
procent van het contingent
Trsportgangers voor hun reke-
111M De resterende tachtig procent
odewe tot noS toe ^rhjk verdeeld
de bus en het eigen vervoer,
jij onmiddellijk dient te wor-
langetekend, dat de bus sinds
iecrisis overduidelijk aan de
nde hand is en van jaar tot
leer overlopers uit het kamp
eigen rijders te verwerken
'■Inname het fenomeen van de
pendel, in de jaren zeventig
de Nederlandse touroperators
roduceerd, is een oorverdo-
aPP- succes geworden. Was de ver-
ng tussen
R '84
La;
A
tol 22
Aan de grens zullen ze eerst nog
een ambtelijke hindernis moeten
nemen bij een Duits douanekan
toor, waar Feldwebels in spe lak
blijken te hebben aan de zegenin
gen van de E.G. Tergend langzaam
en met Germaans gesnauw van
vooroorlogse kwaliteit worden daar
de passagiers en de meegenomen
voorraden dieselolie geturfd en be
last. Op die manier worden de kos
ten, die Reichsführer Adolf Hitler
indertijd gemaakt heeft bij de mo
dernisering van het Duitse wegen
net alsnog verhaald op zijn buren.
Oxer
Als die dubbele oxer eenmaal geno
men is het gedrang van de hon
derden chauffeurs bij de loketten
roept onweerstaanbaar herinnerin
gen op aan steuntrekkers in de cri
sis van de jaren dertig begint de
taaie rit naar de paksneeuw.
Duizend kilometers scheiden de va
kantiegangers op dat moment nog
van het witte voetje, dat ze straks
bij hun hartelijke skileraar hopen
te halen. Een eindeloos lint van as
falt en beton, dat met meesterhand
is uitgerold tussen Oberhausen en
ver voorbij München. Dalend en
stijgend zie je achter een thermopa-
ne-raam van de bus de spooksteden
van het Ruhrgebied in de verte al
oplichten uit hun eigen drek. Duis
burg,. Essen en Wuppertal. doemen
walmend en brandend op en ma
ken daarna weer plaats voor ande
re vuurhaarden, waar de welvaart
vierentwintig uur per dag een zwa
re pijp rookt. Volledig synchroon
met die helse beelden blijft Bud
Spencer ondertussen op de televi
sieschermen in de bus van zijn
paard storten en opdonders verko
pen, waarbij het gekraak van rib
ben, kaken en neuswortels het
vriendelijk geruis van de 230 tur-
bo-paardekrachten volledig wegfil-
tert.
Grote wiel
Voorop, op de bok, draait de 34-ja-
rige Hennie Otto gelijk Michiel de
Ruyter lustig aan het grote wiel,
waarmee hij zijn gestaalde en soe-
fel scharnierende troetelkind, dat
ij vertederd „Truus" blijft noe
men, met een constante snelheid
van negentig kilometer per uur
tussen de overige weggebruikers
doorloodst. Hij mag zich de loepzui
vere telg noemen uit een geslacht
van truck- en buschauffeurs, die al
generaties lang Gods banden over
In bus elf ontbreken de feestneuzen en de loltrappers. Deze reizigers hebben alleen voor de bus gekozen
omdat ze snel, comfortabel en goedkoop naar hun wintersportbestemming willen reizen. En daar hebben
ze „een potje vet" niet bij nodig.
passagiers, die hij veilig naar Ftlgen
in het Oostenrijkse Zillertal moet
brengen. Zijn vrouw heeft liters
koffie gezet en tomatensoep ge
kookt. En uit die hamstervoorraad
kan tiidens de reis a raison van an
derhalve gulden per plastic beker
naar hartelust getapt worden.
Tractatie
„Wel even gelijk handje contantje
afrekenen bij de chauffeur", heeft
hij vóór het vertrek uit Didam ge
roepen. Want je weet het immers
nooit met die knakkers uit de
Randstad, die misschien mochten
denken, dat de soep en de koffie bij
de prijs van de pendel zijn inbegre
pen. Die vlieger gaat dus mooi niet
op. En dat geldt evenzeer voor de
frisdranken, het bier en de slaatjes,
die in de ijskast op hongerende rei
zigers wachten.
en nachtrei-
>er bus tot
)-2527iKort nog fif
ty. nu be-
jwen de
N
jestejkintersP°rt-
die
ag laten rij-
als een ple-
bijproaukt
|y—fóncentreren
met hun
ggS van ron-
paardek-
i op de
van vrij-
rrrrip zaterdag.
vertrekken
!n handvol
rlandse
gemeenten
rankrij enbare rij-
glanzende
donten, die
vervolgens
de tunnel
de nacht
de populai-
skigebieden
De vn en, waar de
-en sportie-
Aan1 ileekgezich-
ivakar *s morgens
bij honder-
hotels en
ons worden
Elke pendelbus is voorzien van een rek, waarin de ski's als staande passagiers kunnen
meereizen. „De hoeveelheid bagage, ^ie wordt meegenomen", zegt Otto, „is echter zo
groot, dat we elke week moeten woekeren met de ruimte en elke vierkante centimeter
dienen te benutten".
Volgens de richtlijnen van hun cao
rijden ze beiden om beurten vier
uur. Op die manier voldoen ze aan
de voorschriften van het Rijtijden
besluit, waarmee de Nederlandse
overheid het vervoer per bus heeft
gereglementeerd. Datzelfde besluit
schrijft ook voor, dat een buschauf
feur niet langer dan negen uur per
werkdag mag rijden. En zolang
mistbanken, regenvlagen en
sneeuwstormen onderweg uitblij
ven, is dat aantal ruim voldoende
om de afstand tussen Nederland en
Oostenrijk te overbruggen.
Beunhazen
„Helaas zijn er ook in ons vak
beunhazen, die de wetten aan hun
laars lappen", meldt Jacques Dis-
bergen waarschuwend. „Ze komen
met aanbiedingen op de markt, die
tientallen guldens goedkoper zijn
dan de buspendels van de ruim
vijftig bona-fide reisorganisaties,
die zich wel aan de voorschriften
houden. Helaas denken vele va
kantiegangers nog steeds niet ge-
„Afhankelijk van de service, die
onderweg geboden wordt, moet ie
voor een nachtpendel tussen de
honderd vijftig en honderd zeven
tig gulden betalen. Een chauffeur
kost ons per pendel tussen de drie
honderd vijfenzeventig en vierhon
derd vijftig gulden. Dat bedrag
moet door de klanten worden opge
bracht. Maar wat doen de scharre
laars? Die huren een postbode of
een wijkagent, die wat Dij wil ver
dienen en stoppen hem honderd
vijftig gulden in zijn hand. Voor
dat bedrag scheurt zo'n schnabbe
laar in zijn dooie eentje van Am
sterdam naar Seefeld. Vaak ge
beurt dat ook nog in een overjarige
bus zonder enig comfort. Logisch
dus, dat zo'n reis, die in feite een
wanprestatie is, kan worden aange
boden voor pak-weg achtennegen
tig gulden. Terwijl iedereen op zijn
vingers kan natellen, dat een reis
organisatie, die zich wel aan de wet
houdt, voor dat bedrag geen bus
twintig uur op de weg kan hou
den".
snapt wordt blijft immers gering.
Er worden vandaag de dag reizen
verkocht, die wettelijk verboden
zijn. Maar geen haan, die er naar
kraait. Ik schat, dat er op vrijdag
twee maart ten minste honderd Ne
derlandse bussen op de Autobahn
zullen rijden, waarmee alle ver
keerswetten worden overtreden,
die je je maar kunt bedenken. Of
schoon de Rijksverkeersinspectie
de laatste tijd frequenter dan ooit
controles uitvoert, vrees ik, dat het
overgrote deel van die onverant
woordelijke beunhazen toch weer
tussen de mazen van de wet door-
glipt".
Schande
„Natuurlijk is het een schande, dat
zoiets straffeloos kan gebeuren",
zegt Hennie Otto op zijn beurt tij
dens de rit met verre, maar beken
de bestemming. Terwijl de enorme
ruitenwissers de tranen van zijn
voorruit vegen, lucht hij zijn hart
over de enquête, die de FNV kort
geleden hield onder de Nederland
se beroepschauffeurs. Van de dui
zend formulieren, die waren ver
stuurd, kwamen er 132 terug. En
Hennie Otto: „„Als ik het ergens niet mee eens ben, ga ik niet als een
dreinend kind uithuilen bij de FNV".
Verrast heeft Otto zojuist ook een
blik met pikante gehaktballen ont
dekt, dat zijn vrouw kennelijk listig
in de bus heeft gesmokkeld. Hij
neemt echter aan, dat deze tractatie
niet voor algemene consumptie be
doeld is. Wat dit voedsel betreft is
de oude wet van „eerlijk zullen we
alles delen" dan ook uitsluitend
van toepassing op zijn medechauf
feur, de 28-jarige Stephan Metz, die
zijn vrouw en twee honden in En
schede heeft achtergelaten en
straks bij het wegrestaurant in Me-
denbach het stuur van Otto zal
overnemen.
De 42-jarige officierszoon Jacques
Disbergen, die sinds enkele jaren
het touringcarbedrijf van ARKE
met strakke hand leidt, had voor
het vertrek uit Didam een krant la
ten zien. Op de voorpagina werd
daarin de arrestatie gemeld van
een Nederlandse buschauffeur, die
41 uur aan één stuk door achter het
stuur had gezeten. ;,Dat is allemaal
mogelijk in dit ruim denkende
land", was zijn commentaar, „zulke
marktverpestende praktijken kun
nen vrijwel straffeloos worden uit
geoefend. Want de kans, dat je ge-
In de vroege vrijdagavond hebben tientallen bussen eerst de honderden wintersportgangers opgehaald in
negentig Nederlandse gemeenten. Vandaar zijn ze doorgereden naar de verzamelplaats In Didam, waar
onder leiding van supervisor Jacques Disbergen een nieuwe indeling wordt gemaakt. Terwijl dat gebeurt
laven de honderden zich aan het voorlopig laatste kopje koffie op Nederlandse bodem.
daar zat het exemplaar van Hennie
Otto niet tussen. „Waarom zou ik?",
informeert hij strijdvaardig, „als er
wat te kankeren valt doe ik dat lie
ver in mijn eigen bedrijf. Uit de
verhalen in de kranten heb ik be
grepen, dat alleen beroepskanke
raars de formulieren hebben terug
gestuurd. Bij die groep voel ik me
niet thuis. Ik heb een schitterend
vak, dat ik voor geen goud zou wil
len missen. Als ik het ergens niet
mee eens ben, ga ik niet als een
dreinend kind bij de FNV uithui
len. Dan praat ik het uit met de
man, die kan zorgen, dat ik het er
wel mee eens ben. Of omgekeerd".
Luchtvering
Achter hem ontwaakt op dat mo
ment zijn levende have uit een
dommel, die geen naam mag heb
ben. „Luchtvering is een wereld-
uitvinding", geeft Cock Luik op rij
twee gapend toe. Maar als bewon
deraar van Archie Bunker laat hij
er onmiddellijk op volgen: „Dat is
eens maar nooit
meer. Ik kan
mijn benen niet
kwijt. Ik heb
geen oog dicht
gedaan. Ik voel
me geradbraakt".
„Kom,kom",
meent zijn voor
buurman Henk
Bos uit Vollenho-
ve, die aan zijn
vierde nachtpen
del bezig is, „nu
vergeet je even,
wat je voor die
prijs mag verlan
gen. Is het een
prima bus of
niet?"
„Zeker weten",
roept Luik,
„maar die rot
stoelen, hè. Die
breken je op".
Onderwijzer Bos
schenkt hem een
glimlach en
raadt hem ver
volgens aan om
voortaan met zijn
eigen auto te
gaan. „Dan zul je
vanzelf naar
deze bus terug
verlangen", veronderstelt hij blij
moedig.
Een seconde later klaart het gezicht
van Luik snel op, wanneer hij de
inhoud inspecteert van de ontbijt-
doos, die Otto hem heeft overhan
digd. Drie verse broodjes, een ei,
plak koek, blikje fris: het lijkt
opeens of het avondje van Sinter
klaas opnieuw gevierd wordt.
De klok in Hotel Post in Fügen
wijst half tien aan, wanneer de 69-
jarige kruidenier J. Borgdorff uit
Amersfoort de hal binnenstapt met
de eerste ansichtkaart van een lan
ge reeks, waarmee hij het thuis
front zal verblijden. De busreis is
hem prima bevallen en hij voelt
zich fit genoeg om na de lunch aan
zijn eerste skiwandeling te begin
nen.
„Waar is hier het loket?", vraagt hij
aan Otto, die zich net met een
vruchtesapje voorbereidt op zijn
verplichte acht uren dagrust in een
hotelbed.
„Vergist u zich niet?", informeert
Otto voorzichtig, „u bent hier in
een hotel".
Borgdorff schudt zijn blozend
hoofd, dat hij zolang geleend heeft
uit de Pickwick Papers van Dic
kens en roept luidt: „Nee vader,
Stephan Metz is in bus elf, die Fügen in het Zillertal
al9 eindbestemming heeft, de tweede chauffeur, die
na vier uur het stuur van zijn collega Hennie Otto
over zal nemen. „Een schitterend vak", zegt hij,
„dat ik voor geen goud zou willen missen".
mij vang je niet. Buiten staat het
duidelijk met koeien van letters:
POST".
„Klopt", geeft Otto grootmoedig
toe, „dit is Hotel Post".
Over krap negen uur begint voor
hem de terugreis naar Nederland.
LEO THURING
Foto's: CEES VERKERK
