Langs
X
The Mellow zien
het jaar van Orwell met
vertrouwen tegemoet
Duitse herder Lappie
krijgt nieuw tehuis
GËTDEN/REGIO
CcidóeSotvtatit
OOK VOOR DE BEGELEIDENDE AM A TEURGROEPEN
MOETER MUZIEK IN 1984 ZITTEN
BIJTENDE HOND VERBEURD VERKLAARD
THD LEIDEN MOET IN TELEFOONBOEK VOORHOUT
Squashbaan in
Ridderhof open
DINSDAG 17 JANUARI 1984 PAGINA S
buurjongen
et zal je maar gebeuren,
it je wordt bekeurd door
gki oude buurjongen, die
,/cjjor het politievak heeft
^Jkozen. Een paar jaar ge-
jeiden voetbalde je nog met
n lm en nu geeft hij je een
yjent. Een Leidse jonge-
an mocht dit twijfelachti-
genoegen enige tijd gele-
<n smaken. Op 23 mei
B2 slingerde zijn buurjon-
n hem op de bon omdat
j zonder rijbewijs een on-
:0/fzekerde auto bestuurde.
as^teren stonden deze Lei-
cerfiaar en zÜn oude buur-
£>gen zij aan zij tegenover
kantonrechter Richters.
iir#t betrof een aangehou-
htfi zaak. Op 7 november
retf 2 was de zaak al voorge-
jujmen, maar toen had
idipton rechter Morshuis
yetf beter gevonden de ver-
lisanten op te roepen. De
lidse jongeman werd op
Imei 1982 op het Jacques
llusplantsoen aangehou-
n. Volgens de agenten
>d hij met zijn auto ach-
•uit een parkeervak uit.
ie motor van de auto
aaide en de auto legde
fi afstand van zeker 2
;ter af", verklaarden de
ee politiemannen in hun
oces verbaal.
jlgens de hoogblonde jon-
jnan was er van rijden
en sprake. „Ik was met
(i vriend een radio aan
t inbouwen. Het contact
nd aan, maar de motor
p niet. Ik trapte per on-
iuk het koppelingspedaal
en toen schoot de auto
halve meter naar ach-
en". Tegen kantonrech-
Morshuis zei de jonge-
in destijds braaf. „Omdat
geen rijbewijs heb, ga ik
niet met mijn auto rij-
n. Dus hoef ik hem ook
!t te verzekeren". De si-
itie is inmiddels enigs-
f ,s gewijzigd. De jongen
gft een rijbewijs (hij liet
aan Richters zien) en
i auto is verkocht.
eerste agent zei gisteren
;en mr. Richters dat de
to zeker twee meter ach-
uit was gereden. Uitlaat-
isen had hij niet gezien,
•e motor werd afgezet
•n wij uitstapten", wist
:e wat aarzelend overko-
nde getuige nog. De in
fkerstof verpakte, ietwat
oflette jongen keek daarop
'asst een schamper lachje op
Ba gezicht de zaal in. Als-
£ehij wilde zeggen: „Zie je
4, ik wist wel dat ze me
Vièts zouden flikken".
?eh tweede getuige, de
irman/agent, was heel
t zekerder van zijn zaak.
motor draaide en ik
uitlaatgassen", ver
arde deze. „Ik had de
ruk dat hij snel het par-
^trvak wilde uitrijden,
in &r toen hij ons zag, is hij
'^Ttopt". De kantonrechter
de weten of de agent
moeilijk vond om tegen
te\ oude buurjongen te ge-
B ^en. „Nee, daar heb ik
n enkele moeite mee",
1de het zelfverzekerde
woord.
Dek, de officier van
titie. eiste voor het rij-
?rgi zonder rijbewijs een
u'sftte van 100 gulden. Het
uitterzekerd rijden moest
lleigens Dek 600 gulden en
eninaanden voorwaardelij-
tenontzegging van de rijbe
voegdheid met een proef-
van twee jaar opbren-
i. „Een belachelijke
k", meende de verdach-
„Op de Haarlemmer-
tat zegt hij (de buuijon-
i) tegen me dat ik de
frfcte ben die hij pakt. Ik
dw d 't abnormaal, die
srsnt zit me dwars". „Dat
't/4ste idee moet
toch
has van je afzetten", raad-
•/pRichters hem aan. „Ach,
frepolitie heeft toch altijd
bijijk," sneerde de jongen,
euins konen inmiddels de
vkh, hoogrood hadden aan-
lomen. „Toen je je rijbe-
S liet zien, zag je zaak er
il beter uit, maar nu sta
aet zelf te verknoeien",
arschuwde de kanton-
hter hem. De discussie
'eraer, heftige woordenwis-
s/*ng) spitste zich vervol-
m \s toe op het salaris van
jongen. Dit in verband
t het bepalen van de
ifmaat. Verdachten die
ïen belabberde financië-
situatie verkeren, zien
ho gevraagde boete vaak
arfllaagd. „Ik verdien acht
«negenhonderd gulden per
and". De rechter nam
ir geen genoegen mee.
dereen weet wat hij pre-
f verdient. Wat heb jij
vorige maand gekre-
tis^ »1200 gulden", gaf de
rye Idenaar toe. Voor het rij-
J zonder rijbewijs legde
y ^kantonrechter een boete
t 100 gulden op, het on-
Ïekerd rijden werd met
gulden beboet. De jon-
kreeg geen voorwaar-
ke ontzegging.
KEES VAN HERPEN
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Het nieuwe jaar 1984 is
bijna al weer drie weken
oud. Ik hoef u echt niets
meer te vertellen: over
enige tijd zijn we op
nieuw bezig met het op
tuigen van de kerstboom.
Zo snel gaat het leven.
Ook in '84, en ondanks
Orwell. Toch hopen we
allemaal, dat er in deze
jaargang muziek zal zit
ten. Helemaal letterlijk
wordt deze wens opgevat
door de talrijke bandjes,
groepen, orkestjes, trio's,
kwartetten, sextetten en
wat al niet meer. Het zijn
allemaal lieden die in
weer en wind stad en
land afrijden om met een
smile hun ritmische en
niet zelden harmonieuze
dienst aan te bieden op
alle mogelijke partijen,
bruiloften, feestavonden.
Vaak op de onmogelijk
ste plaatsen en tot in het
holst van de nacht.
En dan weer bek-af terug
naar huis, nog wat opgemon
terd door de „recette en een
aantal Spa'tjes rood of groen
die met tussenpozen op de
piano, het orgeltje of synthe
sizer werden gezet door orga
niserende comitéleden. Een
paar uurtjes nachtrust en dan
weer fris aan het eigenlijke
werk, voor het dagelijks le
vensonderhoud. Want we
hebben het hier over ronddo
lende amateurs, de nimmer
dralende, vrijblijvende bren
gers van amusement, Unter-
haltung en entertainment en
altijd „tot uw dienst" bereid.
Vlotte boys, die u met „live
music" op de been trachten
te houden, tot ze zelf geen
benen meer over hebben, of
schoon ze bereid zijn het on
derste uit hun kan te halen.
U kunt natuurlijk, bij voor
komende gelegenheden, ook
uw toevlucht nemen tot de
ingeblikte muziek van ste
reo-recordbanden, maar er
gaat toch maar niets boven
de levende show die aanste
kelijk werkt bovendien. Van
daag lopen we tegen zo'n
groepje muzikanten op.
Charmante
geheimen
„Kom", dacht Hans Busch uit
Koudekerk a.d. Rijn, be
roepsmatig doorgaans werk
zaam in Wassenaar: „Vooruit,
ik loop even langs de Apo-
thekersdijk in Leiden en ver
tel die redactie daar iets over
de charmante geheimen die
onze vrijetijdsactiviteiten be
palen. Uiteindelijk zijn wij
een Leidse groep, nietwaar".
De heer Busch is namelijk de
drummer van de band en
contactman, public relations-
figuur tevens. Hij behartigt
de belangen van een muzi
kaal viermanschap, „The
Mellow Tones" geheten. In
het Nederlands zou dat zoiets
als „De Mollige Tonen", of
„De Rijpe Noten" betekenen.
Maar daar zou niemand in
trappen. Met zo'n eigenheim-
se naam zouden de vier he
ren wel thuis kunnen blijven,
en dat is niet hun opzet.
Daarom lijden ook zij onder
het ingevreten vooroordeel
van een nationaal minder
waardigheidsgevoel, dat pas
wijkt bij Volendam. Marken
of de Afsluitdijk maar voor
de rest vindt dat het „in het
Nederlnds allemaal niet
klinkt"; zeker niet in de we
reld van de lichte muze.
En niet alleen daar. Leg uw
oor te luisteren bij de fran-
cophonen onder onze zuider
buren. Dan hoort u nog
steeds wat tientallen jaren
geleden een aartsbisschop
van (het Vlaamse) Mechelen
kardinaal Mercier ge
liefde te annonceren. Hij zei
toen (in het Frans, bien en-
tendu) zo ongeveer: „Het Ne
derlands is niet geschikt om
je beschaafd op cultureel ni
veau te kunnen uitdrukken".
Om die en andere redenen
houden we het, zonder te
blozen, op „The Mellow To
nes". Hoewel ik „De Mollige
„The Mellow Tones", van links naar rechts even guitig u door de uurtjes heen voerend:
Hans Busch, slagwerk en praatjes; Peter van Hecke, bas, zang; Aad Filippo, orgel, piano, syn
thesizer, zang, en Jan van der Welle, gitaar. Goed voor een muzikale omlijsting van uw gezel
ligheid.
Tonen", in een opwelling van
patriottisme, zou preferen.
Maar ja, het klinkt wel een
beetje „folkloristisch". Ver
schoning graag, voor deze af
dwaling; maar dit moest me
even van het iets snellend
kloppend hart.
Leidse groep
„The Mellow Tones" dus. Ik
laat Hans Busch verder aan
het woord, met „een levens
beschouwing". Overigens
hoeft dit resumé nauwelijks
enige wervende kracht te
hebben, „want", zegt Hans,
„het aantal optredens per
jaar wordt steeds meer".
Welnu, „The Mellow Tones"
werd ruim 23 jaar geleden
opgericht „door enkele en
thousiaste muziekliefhebbers,
alle afkomstig uit Leiden.
Veel repeteren is uiteraard
het begin van iedere groep",
zegt wederom Hans, „doch
na volhardend werken ont
stond, nu 20 jaar terug, een
zes-mans formatie: Wim van
Weizen (de eigenlijke grond
legger), piano, later ook or
gel; Aad Filippo, accordeon
later piano, orgel, zang
Jan v.d. Welle (tegenwoordig
wonend in een Haagse com-
ponistenbuurt), gitaar; Harry
Roodnat, saxofoon/klarinet;
Peter van Hecke (Leider
dorp), bas, en Jan Carré,
slagwerk".
Waarom de groep „The Mel
low Tones" werd genoemd,
verklapt Hans niet Dat on
dervind ik nou werkelijk da
gelijks: waarom iets of ie
mand een bepaalde naam
krijgt, is niet ter zake doen
de, schijnbaar. Als een baby
gedoopt wordt met de naam
Putifar, of Potifar, of Sijmen-
Harm, dan hebben we dat
maar te nemen zonder dat er
tekst of uitleg wordt gegeven.
Juist. Er werd gekozen voor
een repertoire van allround
dansmuziek. De jongens za
ten te popelen om los te
branden. Hans Busch: „Hier
door gingen veel" (het
woordje „veel" krijgt de
overhand in dit verhaal,
T.P.) „verenigingen, bedrij
ven en dansscholen The Mel
low Tones op de door hen te
organiseren avonden gingen
inzetten". Als een muzikale
stoottroep. Maar er kwamen
fluctuaties, ondanks de idea
len. „Na 2 jaar vertrok Jan
Carré uit de band, omdat hij
zich meer tot de jazz aange
trokken voelde. Toen kwam
ik, zei de gek", (Hans Busch
dus), „als drummer bij de
groep. Vele optredens wer
den met succes verzorgd en
het repertoire werd op peil
gehouden met, onder andere,
top-40 hits. Toen Wim van
Weizen na enige jaren de
groep verliet, werd geen
nieuwe organist aangetrok
ken, doch nam Aad Filippo
(Nieuwkoop) dit instrument
over en werd de accordeon
vanaf dat moment een bij-in
strument".
Nieuw repertoire
Nu ongeveer 3 jaar geleden
hield saxofonist Harry Rood
nat het voor gezien. De band
stond toen voor de keuze: of
een nieuwe saxofonist „aan
trekken", of een nieuw re
pertoire opbouwen voor een
vier-mans formatie. Hans
weer: „Na veel wikken en
wegen werd voor het laatste
gekozen, een beslissing waar
de groep geen spijt van heeft
gekregen". Hup sax, dus.
„Het reeds bestaande, uitge
breide repertoire werd aan
gepast. zowel vocaal als in
strumentaal. en er werd hard
gewerkt aan een nieuw re
pertoire, speciaal geschikt
voor optredens voor diners
dansants. „The Mellow To
nes" verzorgen dan ook
thans, naast vaste optredens
voor verenigingen, bedrijven
en dansscholen, ook vele
sfeervolle diners met dans in
gelegenheden als Hilton,
Kurhaus, Okura etcetera, et
cetera. Gerenommeerde
dansscholen in. o.a. Leiden.
Den Haag, Amsterdam, Rot
terdam, zien „The Mellow
Tones" graag komen, en mu
siceren. Omdat de groep in
staat is gebleken, zelfs de
muziek te verzorgen voor
danswedstrijden, waarbij
strikt danstempo een eerste
vereiste is". De leden van
„The Mellow Tones" zijn
door de wol geverfd. Busch:
,Maar hoewel de bandleden
bijna allen reeds de 40 zijn
gepasseerd, wordt het aantal
optredens jaarlijks steeds
meer. Aan de kleding wordt
veel zorg besteed". Deze
goedgemutste musici bezitten
een standaarduitrusting voor
alle seizoenen en gemoede
ren: steeds een zwarte en
witte smoking, „waarmee
ook gecombineerd kan wor
den. Voor zomerse avonden
een zomerse combinatie, voor
winterse avonden een win
terse. Kortom: kleding voor
iedere gelegenheid." Wat je
met wit en zwart niet alle
maal kunt doen; ongelooflijk
bijna. En of dat nog niet ge
noeg zou zijn: „De saamho
righeid in de groep is zonder
meer fan-tas-tisch te noemen,
hetgeen tijdens de vele optre
dens ook wel tot uiting
komt". Hans Busch (op de
standaardfoto links beslist
olijk in de hoek) komt aan
zijn peroratie: „Jan. Aad, Pe
ter en Hans hopen nog lange
tijd in dezelfde bezetting
voor een ieder een fijn stukje
muziek te kunnen brengen".
In de gemeenschap van zo
veel vaders en zoons en Lee
Towers.
LEIDEN De hond die
in Leiden twee personen
heeft gebeten en maandag
10 januari van dit jaar
door de politie in beslag is
genomen, is gisteren door
kantonrechter Richters
verbeurd verklaard. Dit
tot groot verdriet van zijn
eigenaar, een 49-jarige
Leidenaar, die tegen de
rechter zei: „Lappie is een
stuk van mijn leven, hij is
allés wat ik nog heb". De
hond, een Duitse herder
met de naam Lappie,
wordt overigens niet afge
maakt, maar er wordt een
nieuw tehuis voor hem
gezocht. De Leidenaar, die
zijn hond tegen mensen
ophitste, werd tevens ver
oordeeld tot een voor
waardelijke boete van 500
gulden. De eigenaar gaat
in hoger beroep. -
In deze zaak werd het zoge
naamde snelrecht toegepast.
„Er was een onhoudbare situa
tie in de Paul Krugerstraat
ontstaan. Er was sprake van
grote maatschappelijke on
rust", verklaarde officier van
justitie mr. Dek de beslissing
om tot snelrecht over te gaan.
De 49-jarige Leidenaar ver
huisde ruim zes weken gele
den naar de Paul Krugerstraat
in Leiden. Sindsdien stroom
den bij de politie de klachten
binnen over de man en zijn
hond. Vrouwen durfden de
straat niet meer op en mannen
liepen met stukken ijzer op
straat om zich tegen de hond
te beschermen.
De herder beet op 25 decem
ber 1983 een jongetje van 2,5
jaar oud in bovenarm en billen
en op 1 januari van dit jaar
hapte Lappie een 40-jarige
man in armen en benen. Op 4
januari gaf de Leidse politie de
man opdracht om de hond te
muilkorven. Omdat aan deze
opdracht niet werd voldaan,
werd de herder op 9 januari in
beslag genomen. Volgens de
politie is Lappie een lief dier,
maar hitste de eigenaar hem
tegen mensen op.
„Die jongen plaagde mijn
hond", zei de Leidenaar over
het eerste geval en dat het dier
de 40-jarige man had gebeten
had hij niet gemerkt. „Ik heb
geen au horen roepen". De 40-
jarige man liep voorbij het
huis van de eigenaar van Lap
pie, toen de herder plotseling
op hem af kwam en hem beet.
De man ging daarop naar de
woning en gaf Lappies baas
een paar klappen. Daarop
werd hij weer door de herder
gebeten.
„U schijnt mensen uit te da
gen. U neemt vaak de boks
houding aan", merkte kanton
rechter Richters op. „De buurt
was erg rustig totdat u er
kwam wonen". De man ant
woordde daarop met: „Het is
een zootje daar, een hakbijlen-
buurt. Ik heb overal met die
hond gezeten en ik heb ner
gens last gehad".
Dit laatste werd tegengespro
ken door officier van justitie
Dek. „U bent in 1982 in Mid
delburg veroordeeld omdat u
uw herder tegen een vrouw
ophitste". De Leidenaar kreeg
Waterplanten in Oosthout
VOORHOUT B en W van
Voorhout stellen voor de stra
ten in de tweede fase van het
deelplan A van Oosthout de
namen te geven van water
planten en waterbloemen.
Deze namen sluiten enigszins
aan op de straatnamen van
weidebloemen en -planten in
de eerste fase van deze nieuw
bouwwijk.
Voor wat betreft de achter
voegsels van die nieuwe
straatnamen stellen B en W
voor het zelfde principe te
handhaven als in de eerste
fase. Na enige denkwerk zijn
de volgende namen uit de bus
gekomen: Waterlelieweg,
Zwanebloemstraat, Pijlkruid-
straat, Valeriaanstraat, Water
muntstraat, Krooshof, Weder
ikhof, Zonnedauwhof, Kal
moeshof, Lisdoddehof, Fon
teinkruidhof en Rietpad. De
gemeenteraad spreekt zich
donderdagavond uit over deze
namen.
toen tevens een boete wegens
mishandeling. In 1957 werd hij
veroordeeld wegens mishande
ling, in 1960 voor bedreiging
en in 1979 wegens openlijke
geweldpleging.
Getuigen hebben verklaard,
dat de hond regelmatig los
liep. De man ontkende dat:
„Ik had hem altijd aan de
lijn". Hij beweerde dat de poli
tie is gewaarschuwd door
kwaadwillige mensen. „Mijn
hond is erg lief in het asiel".
Uw hond staat ook niet te
recht", reageerde mr. Dek.
De officier van justitie zei de
hond gevaarlijk te vinden.
„Het is een moeilijke keuze,
maar de angst en de onrust in
de buurt zijn te groot. Ik vraag
daarom aan de rechter om de
hond van u af te nemen. Het
dier verdient een nieuwe kans
en wordt elders onderge
bracht", aldus de officier die
tevens om een boete van 500
gulden (waarvan 250 voor
waardelijk met een proeftijd
van twee jaar) vroeg.
Lappie's eigenaar vond de eis
zeer wreed. „Ik zal hem zelf
wel aan banden leggen en wil
hem best wel muilkorven.
Mijn hond is als een zoon voor
mij, daar doe ik alles voor.
Voor dat beest vecht ik. Kan
tonrechter Richters vond het
echter beter om „een ander te
huis voor de Duitse herder te
vinden". Hij maakte de ge
vraagde boete van 500 gulden
geheel voorwaardelijk.
VOORHOUT Pas als de
Stichting Telefonische Hulp
dienst Leiden haar telefoon
nummer ook laat vermelden
onder Voorhout in de gids van
het district Haarlem, wil de
gemeente Voorhout deze stich
ting subsidie verlenen.
Dat
antwoorden B en W van deze
gemeente op vragen van het
Dit raadslid vroeg in december
aandacht voor de Stichting Te
lefonische Hulpdienst en vroeg
zich af waarom Voorhout als
één van de weinige gemeenten
in de regio geen subsidie ver
leent aan deze instantie. B en
W stellen daarop dat als inwo
ners van Voorhout het num
mer van de Telefonische
Hulpdienst zoeken, zij tever
geefs het telefoonboek open
slaan, omdat Voorhout nu een
maal onder het district Haar-
Lem valt. De dienst kan vol
gens B en W best nut hebben
voor Voorhoutse inwoners,
maar moet dan makkelijk te
vinden zijn. Als de Stichting
Telefonische Hulpdiemst Lei
den bereid is haar nummer te
laten vermelden in de gids
van genoemd district onder
Voorhout (hetgeen een klein
bedrag per jaar extra kost) zijn
B en W van Voorhout bereid
subdidie te geven. Daarbij
wordt gedacht aan een bijdra
ge van ongeveer 700 gulden.
De voorzitter van het Ridderhof-bestuur, Arie Hogenes
en bestuurslid Tineke Voskuil sloegen gisteravond het
eerste balletje bij de opening van de nieuwe squash
baan in De Riderhof in Koudekerk aan den Rijn. „Waar
mee nu alles mogelijk is in De Ridderhof", aldus de heer
A. Hogenes tijdens zijn openingstoespraak. Na de ope
ning lieten de kampioenen van het district Alphen aan
den Rijn, Marjolein Vertogen en Sannie Bombeek zien
hoe squash echt wordt gespeeld.
Op de onlangs gehouden vergadering van de Squash
Belangengroep waren ruim vijftig belangstellenden aan
wezig. Tot de zomer bekijkt de belangengroep hoe het
gebruik van de baan verloopt. Afhankelijk daarvan
wordt al of niet een squashvereniging opgericht. De ko
mende week zullen telkens twee leden van de Squash
Belangengroep aanwezig zijn op de nieuwe baan gedu
rende de ochtenden en avonden. Zij zullen nieuwelingen
in de squashsport wegwijs maken. Voor zeven gulden
kan men de baan voor een half uur huren.
Zilveren
jubileum
LISSE Aan het einde
van deze maand zal de
protestants christelijke
school voor lager en mid
delbaar beroepsonderwijs
„Jacoba van Beieren" in
Lisse 25 jaar bestaan. Een
gebeurtenis waaromheen
uiteraard een feest wordt
gevierd en waarbij men
veel oud-leerlingen hoopt
te treffen. Op woensdag
25 januari is er eerst een
open huis van 19.00 tot
21.00 uur. Op vrijdag 27
januari van 17.00 tot 18.30
uur een receptie en ver
volgens wordt van 18.30
tot 21.00 uur een reünie
gehouden.
Leerlingen van jaren her ont
moeten elkaar dan weer eens
en zullen beslist heel wat er
varingen uit te wisselen heb
ben. De organiserende com
missie hoopt van_ harte dat erg
veel oudleerlingén en docen
ten naar deze reünie zullen
komen om die verhalen van
weleer weer eens een keertje
op te halen. Over hoe het alle
maal begonnen is in de jaren
voordat de school aan de Hya
cintenstraat er was bijvoor
beeld. Veel leerlingen bezoch
ten toen de R.K. Huishoud
school aan de Achterweg, wat
tegenwoordig de M.V.O.-
school is en daar is dus ook al
heel wat veranderd.
In de vijftiger jaren werd de
noodzaak om te komen tot de
stichting van een christelijke
school voor dit specifieke lager
beroepsonderwijs steeds duide
lijker en al spoedig kwamen
de plannen op tafel en werden
deze aan het einde van de vijf
tiger jaren hard gemaakt. In
1958 werd aan de Hyacinthen-
straat aan riante school geo
pend, die de welluidende
naam „Jacoba van Beieren"
meekreeg en als aanduiding
om welke school het ging het
woord huishoudschool, want
zo heette een dergelijke school
in die dagen en nog heel velen
zullen die naam nog steeds zo
gebruiken.
